Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τι θα πει "Πανηγυρική τελετή με άρωμα Φαναρίου" ;

Πήρα αφορμή για το παρόν άρθρο από διάφορες φιλοπατριαρχικές ιστοσελίδες, που διαφημίζουν οικουμενιστικές τελετές προσδίδοντας σε αυτές τις εκφράσεις «άρωμα Φαναρίου» και «Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια». 

Τι να σημαίνει άραγε η είδηση πως στην τάδε ιερά πανήγυρη, τελέσθηκε με άρωμα Φαναρίου, Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός ή η Θ. Λειτουργία;



Ο απλός χριστιανός, διαβάζοντας τις λέξεις Φανάρι και Βυζάντιο, σκέπτεται τους αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου να χοροστατούν και να ομοιάζουν με τους μεγάλους φωστήρες της οικουμένης, παλαιούς Πατριάρχες όπως τους αγίους Γερμανό και Μέγα Φώτιο. Τους ιεροψάλτες να αποδίδουν τους ύμνους και να θαρρεί πως ακούει τους μεγάλους άρχοντες του Πατριαρχικού Ναού, Πέτρο Λαμπαδάριο και Ιάκωβο Ναυπλιώτη. Να απαγγέλλεται ο πανηγυρικός της ημέρας και να θαρρεί πως τα χείλη του χρυσορρήμονα Χρυσοστόμου ομιλούν και δοξάζουν τον Θεό και υμνούν την Ορθοδοξία. Για τον απλό λαό μια τέτοια ακολουθία σημαίνει απόλαυση και Χάρη, ορθόδοξη πνευματική ζωή μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Σε μια τέτοια Εκκλησιαστική Σύναξη συναντά ο πιστός τον Ουρανό και γεύεται τις γεύσεις του Παραδείσου.

Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική σήμερα. Στους Πατριαρχικούς και δυστυχώς Οικουμενιστικούς κύκλους, Φανάρι και Βυζάντιο, προϋποθέτουν την παρουσία πρωτοκλασάτων αιρετικών, ταγών της παπικής και της ποικιλόμορφης προτεσταντικής θρησκευτικής κοινότητας. Σημαίνουν επαίσχυντες συμπροσευχές, ανάρμοστους εναγκαλισμούς με τους αιρετικούς εν πνεύματι δαιμονικό, κοινές αγιαστικές πράξεις που
μολύνουν και αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο του λαού.

Επειδή η πρώτη εικόνα, μας δείχνει μια Ορθόδοξη, ουράνια Εκκλησία και η δεύτερη μια οικουμενιστική, κοσμική συνάθροιση, καλούμαστε να εκτιμήσουμε το γνήσιο και αληθινό, να το αναζητήσουμε στις ορθόδοξες ενορίες, να το στηρίξουμε και να το υπερασπιστούμε. Έτσι θα γίνουμε φορείς της αμωμήτου Πίστεως και Ομολογητές του Ορθοδόξου φρονήματος.

Ταυτόχρονα καλούμαστε να αναγνωρίσουμε το πλάνο και αιρετικό, να το αναζητήσουμε μέσα στην Ορθοδοξία, να το καταγγείλουμε και να το αποφεύγουμε. Κανείς χριστιανός να μην εκκλησιάζεται σε Ναούς που συμμετέχουν παπικοί καρδινάλιοι και λοιποί αιρετικοί.

Θα πρέπει επίσης να ξεχωρίσει σε ποια ενορία ακούγεται Ορθόδοξος λόγος και σε ποια οικουμενιστικός. Ποιος ιερεύς είναι Ορθόδοξος και ποιος οικουμενιστής. Ως αρχή του να έχει ο πιστός, τη σαφή τοποθέτηση του ιερέως αν δέχεται ότι ο Πάπας έχει ιερωσύνη και αν τα μυστήρια της παπικής «Εκκλησίας» έχουν αγιαστική Χάρη. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημείο διάκρισης. Η θετική απάντηση στα παραπάνω διλλήματα, σημαίνει απλά για τον πιστό χριστιανό, απομάκρυνση από τον συγκεκριμένο ιερέα.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που θα πρέπει να γνωρίζει ο πιστός. Αν δηλαδή ο ιερεύς είναι φιλενωτικός και υπέρ των πρακτικών για την ενότητα. Δεν αρκεί να δηλώνει απλά πως ο Πάπας και η «Εκκλησία» του είναι αίρεση. Θα πρέπει να ομολογεί με τη ζωή και τη στάση του πως δεν δέχεται και δε δικαιολογεί τις συμπεριφορές στους ψευτοδιαλόγους και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών-Αιρέσεων. Να φρονεί και να κηρύττει πως οι συμπροσευχές και η συμμετοχή σε αγιαστικές πράξεις Ορθοδόξων και αιρετικών είναι απομείωση και προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως.

Το ζήτημα αυτό, έχει πολύ μεγάλη σημασία για την πορεία του λαού του Θεού σε σχέση με τη Σωτηρία του. Έχει επίσης ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με την υποχρέωσή του να παραδώσει στις επόμενες γενεές την Ορθοδοξία των Αγίων Πατέρων ανόθευτη. Είναι θέμα σωτηρίας και θέμα διαφύλαξης της Πίστεως.

Οι επιλογές και οι αποφάσεις που θα λάβει είναι δυνατόν να του δημιουργήσουν στεναχώριες και προβλήματα. Ίσως γίνει στόχος οικουμενιστικών κύκλων και δέκτης χλευασμών και προσβολών. Σε όλα αυτά πρέπει να αντιπαραθέσει την Πίστη του προς τον Χριστό και την ελπίδα του στην Σκέπη της Θεοτόκου. Με υπακοή σε ορθόδοξο και απλανή πνευματικό, θα μάθει να αποφεύγει τους φιλοπαπικούς, προσφέροντας στην Εκκλησία μια σπουδαία υπηρεσία. Με αθόρυβο, ειρηνικό αλλά πολύ δραστικό τρόπο, θα αφήσει τους πλανεμένους ιερείς, αρχιερείς και πατριάρχες χωρίς ποίμνιο. Έτσι θα καταρρακώσει τις φιλοδοξίες αυτών και θα τους αναγκάσει να αρνηθούν τις πλάνες τους και να επιστρέψουν στην Εκκλησία του Χριστού.

εφημέριος του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτου Ηλιού
της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης
Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.