Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Mέρος 4ο-Συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής

Παραθέτουμε το 4ο (προτελευταίο) μέρος της "Ιστορίας της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.


Η πολιτική που ακολούθησαν οι ηγέτες της Ελλάδας και ξεκίνησε στηριζόμενη στην υποτιθέμενη συμπαράσταση των ξένων δυνάμεων, κατά τις υποσχέσεις που έδωσαν αρχικά, χωρίς να αλλάξει η πολιτική αυτή μετά την εγκατάλειψή μας από αυτούς, και η οποία είχε ως αποκορύφωσή της την πραγματοποίηση της μικρασιατικής εκστρατείας, είχε αποτύχει παταγωδώς με κατάληξη την μικρασιατική καταστροφή. Το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας έσβησε οριστικά, αλλά η οδυνηρότερη, ασύγκριτα μεγαλύτερης βαρύτητας, πληγή για τον Ελληνισμό ήταν ότι, μετά και την αποτυχημένη επιχείρηση στην Μικρά Ασία, αναπότρεπτα πια, ξεριζώθηκε το ελληνικό στοιχείο από τις πατρογονικές του εστίες στη Μικρά Ασία,  μετά από χιλιάδων χρόνων ιστορία εκεί. Το μόνο που είχε καταφέρει η Ελλάδα μετά τη συμμετοχή της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν να προεκτείνει τα σύνορά της μέχρι και τη Δυτική Θράκη, όπως όριζε η Συνθήκη της Λωζάννης. Πέτυχε επίσης την διάσωση του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, αλλά πρόσκαιρα, για τριάντα περίπου χρόνια ακόμα, μέχρι που οι Τούρκοι να αποφασίσουν να μη τηρήσουν ούτε την συμφωνία αυτή, και με το γνωστό τους τρόπο να τους διώξουν και αυτούς τους Έλληνες (Σεπτεμβριανά του 1955). Την εξουσία στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, καθώς βρισκόταν στο τέλος η καταστροφή της Σμύρνης, στις 11 Σεπτεμβρίου 1922, την ανέλαβαν στρατιωτικοί μετά από επανάσταση στη Χίο και στη Μυτιλήνη, την οποία μέσα σε τέσσερις μέρες μετέφεραν στην Αθήνα  (πρωτεργάτες της  Επαναστατικής Επιτροπής ήταν οι Συνταγματάρχες : Νικόλαος Πλαστήρας,  ως εκπρόσωπος του στρατού της Χίου, και  Στυλιανός Γονατάς,  ως εκπρόσωπος του στρατού της Λέσβου , και ο  Αντιπλοίαρχος Δημήτριος Φωκάς, ως εκπρόσωπος του Ναυτικού). Ο Βασιλιά Κωνσταντίνος ο Α΄ έφυγε στην Ιταλία και τη θέση του πήρε ο γιός του Γεώργιος ο Β΄, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας . Αμέσως τότε συστήθηκε έκτακτο στρατοδικείο, γνωστό και ως η δίκη των 6, με πρόεδρο τον στρατηγό Αλ. Οθωναίο, όπου δικάστηκαν 8 στελέχη της τότε κυβέρνησης κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία, το οποίο και ολοκληρώθηκε αυθημερόν με συνοπτικές διαδικασίες, λαμβάνοντας ως απόφαση, χωρίς να αποδειχθεί η ενοχή των κατηγορουμένων, την καταδίκη σε θάνατο των 6: Δ. Γούναρη, Ν. Θεοτόκη, Γ. Χατζηανέστη, Π. Πρωτοπαπαδάκη, Γ. Μπαλτατζή και Ν. Στράτου, στις 28 Νοεμβρίου 1922. Η απόφαση εκτελέστηκε την ίδια μέρα, προκαλώντας αντιδράσεις τόσο εντός της Χώρας, όσο και στο εξωτερικό, και μετά από 88 χρόνια, το 2010, οι καταδικασθέντες αθωώθηκαν μετά θάνατο από τον Άρειο Πάγο.

Στη φωτογραφία οι πρωτεργάτες της  Επαναστατικής Επιτροπής :  Συνταγματάρχες Νικόλας Πλαστήρας (δεξιά),  και  Στυλιανός Γονατάς (κέντρο),  και ο πολιτικός σύμβουλος της επανάστασης Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος (αριστερά ).
                

Κατά την μικρασιαστική καταστροφή, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων χάθηκαν (πάνω από 600.000 Έλληνες, με  25.000 νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες)  και πάνω από 1,5 εκατομμύριο Έλληνες (1.650.000) εγκατέλειψαν το τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για να μεταναστεύσουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες (αντίθετα, από την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, οι Τούρκοι που έφυγαν ήταν μόνο μισό εκατομμύριο περίπου), με τη Σμύρνη, το μεγάλο αυτό κέντρο του ελληνικού πολιτισμού, να τη κατακάψουν οι Τούρκοι, μπροστά στα μάτια Ελλήνων, Ευρωπαίων και Αμερικανών. Στο Παράρτημα Α παρακάτω ακολουθούν μερικές περιγραφές σφαγών και εγκλημάτων, που
διέπραξαν οι Τούρκοι κατά των Ελλήνων σε διαφορετικές περιοχές της Μικράς Ασίας, μπροστά στο μέγεθος των οποίων τα εγκλήματα των  Ελλήνων στρατιωτών ωχριούν και δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση, αν και την επιδίωξαν πολλοί στην υπηρεσία της προπαγάνδας. Όλα αυτά τα εγκλήματα των Τούρκων, τα βασανιστικά μαρτύρια των αιχμαλώτων, οι ατέλειωτες πορείες αιχμαλώτων στα «τάγματα εργασίας», οι βιασμούς, η ηθική οδύνη που προκαλούσε η συνεχή τρομοκρατία και απειλή του θανάτου, οι σφαγές και εκτελέσεις επί των αποφάσεων των δικαστηρίων της «Ανεξαρτησίας», πρόσβαλλαν κάθε έννοια αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Ανθρώπων, οι οποίοι είχαν προγόνους με μεγάλη ιστορία, έχοντας παραλάβει από αυτούς μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά, που τη διατηρούσαν, και βοηθούσαν στην ανάπτυξη του τόπου, κυριαρχώντας οικονομικά. Και με την φρικαλέα αυτή εξάλειψη της ελληνικής παρουσίας στη Μικρά Ασία από τους Τούρκους, με τη συμβολή και των ξένων δυνάμεων, όχι μόνο την παθητική, αλλά και την ενεργητική, χάθηκε ο Ελληνισμός του Πόντου, της Καππαδοκίας και της Ιωνίας, που βρισκόταν στα  μέρη αυτά πολύ περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια.

Όμως το μεγάλο αυτό κακό δεν πλήγωσε μόνο τους Έλληνες, όπως και τους Αρμένιους και όλους τους αλλοεθνής Χριστιανούς της Μικράς Ασίας, αλλά και αυτούς τους ίδιους  από τους οποίους συντελέστηκε, τους Τούρκους, που φρόντισαν να καθαρίσουν τη χώρα τους από όλους τους Χριστιανούς, γιατί η κένωση αυτής της χώρας με το φρικώδη αυτό τρόπο, της στέρησε αυτής αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, που αποτελούσαν το  στοιχείο της από το οποίο αυτή αντλούσε ζωή και χαρακτήρα όλους τους προηγούμενους αιώνες, όχι μόνο γιατί αυτή ήταν οι ραγιάδες της, αλλά και γιατί βάσταζαν ένα πολιτισμό, που μόνη της δεν θα μπορούσε ποτέ να βαστάξει. Η ουσιαστική αυτή απώλεια αυτή γι αυτούς, την οποία καθώς περνούν τα χρόνια αρχίζουν να τη παραδέχονται όλο και περισσότεροι στη χώρα τους, ήταν αιτία της γνωστής των ημερών μας κρίση της ταυτότητάς τους, όπου ενώ μπόρεσαν να έχουν κράτος, δεν ένιωσαν ποτέ ότι έχουν τουρκικό έθνος, όπως πίστεψαν ότι θα έκαναν αφανίζοντας όποιον δεν ήταν Τούρκος. Γιατί τελικά, όταν πια είχαν πετύχει να φέρουν εις πέρας το έργο των γενοκτονιών, διαπίστωσαν ότι αυτοί που βρίσκονταν στη χώρα δεν ήταν κι αυτοί απαραίτητα, ούτε και ένιωθαν έτσι, γνήσιοι απόγονοι των τουρκικών φύλων που κατέκτησαν την περιοχή τους πρώτους αιώνες της δεύτερης χιλιετίας. Mάλλον μοιάζουν να είναι απόγονοι των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής πριν εμφάνιση των Τούρκων, δηλαδή Έλληνων, Αρμενίων, Ιρανών, Ιορδανών, Ασσυρίων, αλλά και Αλβανών που βρίσκονταν ανάμεσα στους Τούρκους από παλιά πολεμώντας στον τουρκικό στρατό, πράγμα στο οποίο συνηγορούν εκτός από την εξωτερική τους εμφάνιση, που στη πλειοψηφία δεν έχει σχέση με αυτή των γνήσιων Τούρκων, και σε πολλές περιπτώσεις και τα αισθήματά τους, αλλά και τα ευρήματα από σύγχρονες έρευνες γενετικής που το αποδεικνύουν αναμφισβήτητα. Έτσι το σημερινό  Τουρκικό κράτος, η δημοκρατική Τουρκία, αν και προβάλλεται σαν μια υπερδύναμη,  είναι στην πραγματικότητα ένα οικοδόμημα που τρίζει συθέμελα, αφού αποτελεί ένα καθαρά τεχνητό κράτος, με την τουρκική εθνική ταυτότητα να αποδεικνύεται ένας μύθος, ένα κατασκεύασμα από πλαστά υλικά, που πλαστογραφήθηκε από το ιδρυτή αυτού του κράτους, τον Μουσταφά Κεμάλ. Ο ίδιος, που παρουσιαζόταν ως μεγάλος ευεργέτης των Τούρκων σε βαθμό που τον ονόμασαν πατέρα τους, Ατατούρκ στα τουρκικά, ποτέ δεν σεβάστηκε στην πραγματικότητα ούτε την θρησκεία της χώρας του, ούτε το Θεό, πράγμα που το έκφραζε τόσο στην πολιτική του, όσο και στην προσωπική του ζωή. Από την άλλη, ο ίδιος αυτοαναιρούταν στη ζωή του, όπως για παράδειγμα, ο ‘πατέρας των Τούρκων’, καθώς ήταν  ανίκανος να δημιουργήσει οικογένεια, την μοναδική γυναίκα που παντρεύτηκε την χώρισε μετά από δύο χρόνια, φροντίζοντας να το κάνει με το παραδοσιακό τρόπο, πριν εφαρμοστεί η μεταρρύθμιση του περί διαζυγίου, στην οποία τον καταργούσε. Τέλος, ο δημιουργός της σημερινού Τουρκικού κράτος κατέστρεψε την ίδια τη ζωή του με το πάθος του αλκοολισμού που τον οδήγησε σε τραγικό θάνατο. Σήμερα πια όλο και περισσότεροι στο  Τουρκικό κράτος δεν αποδέχονται τον ‘πατέρα των Τούρκων’, εκεί που είχαν φτάσει να τον τιμούν μέχρι πολιτικής θεοποίησης, αναγνωρίζοντας τις συμφορές που αυτός ο ηγέτης  προκάλεσε.  Μάλιστα αντί αυτής της τιμής προς αυτόν, υπάρχουν και περιπτώσεις, που ίσως δεν θα μπορούσε ούτε καν να τις φανταστεί κανείς παλιότερα, δημόσιας γελοιοποίησης του, χρησιμοποιώντας προσωπικά του στοιχεία σε περιοδικά. Και όσο η αλήθεια αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, μετά από τόσα χρόνια απόκρυψής και παραποίησής της με επιμέλεια στα βιβλία της τουρκικής ιστορίας από την ηγεσία του Τουρκικού κράτους, που στη πραγματικότητα η ηγεσία του δεν είναι στα χέρια των Τούρκων, τόσο και όλο περισσότεροι ανάμεσά τους θα συνειδητοποιούν πόσα πολλά  χάθηκαν μάλλον, παρά κερδήθηκαν, και θα αναζητούν το καλύτερο σε έναν άλλο δρόμο.

Το 1994, 71 χρόνια αργότερα, κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Tέσσερα χρόνια αργότερα, το 1998, με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων καθιερώθηκε να τιμάται κάθε έτος η 14η Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Ωστόσο, αν και υπάρχουν αμέτρητες μαρτυρίες στη διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών για τη γενοκτονία του Ελληνικού λαού και άλλων Χριστιανικών λαών από τους Τούρκους, το τουρκικό κράτος δεν την αναγνωρίζει, αποδίδοντας τον χαμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας…σε απώλειες του πολέμου. Μάλιστα μερικά γνήσια τέκνα των γενοκτόνων Νεότουρκων εθνικιστών επικροτούν το έγκλημα των προγόνων τους περιγελώντας τις διαδηλώσεις που γίνονται  υπέρ της αναγνωρίσεως της Γενοκτονίας από τους Τούρκους, την ίδια στιγμή που άλλοι Τούρκοι αρνούνται ότι είναι γνήσιοι Τούρκοι, και αντί αυτών, που οι πρόγονοί τους έσβησαν την παρουσία τους από την μικρασιατική γη με τα θλιβερά γεγονότα της αποτρόπαιης εκδίωξης τους, προσπαθούν τώρα αυτοί να επαναφέρουν όσο μπορούν τον πολιτισμό των αδικοδιωγμένων, είτε στοιχεία της γλώσσας τους, είτε του τρόπου ζωής τους, είτε της θρησκευτικής πίστης τους.                      


Παράρτημα Α

ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ.
- Περισσότεροι από 150.000 Έλληνες της Σμύρνης οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τις πρώτες κιόλας μέρες, 3.000 απ’ αυτούς δολοφονήθηκαν στο Μπουνάρμπασι, και 1.000 σφάχτηκαν στα ανατολικά του Μπουρνόβα.
- Από τους 8.000 Έλληνες που εκτοπίστηκαν στην Κιουτάχεια, μόνον οι μισοί επέζησαν.
- Στην περιφέρεια του Μπαλίκ Κεσέρ οι Τούρκοι συγκέντρωσαν στις 4 Σεπτεμβρίου γύρω στους 3.000 Έλληνες και τους έσφαξαν στην κεντρική πλατεία.
- Το περίφημο Αϊβαλή (οι Κυδωνιές της αρχαίας Αιολίας) είχε 40.000 Έλληνες κατοίκους και είχε υποστεί σφαγές το 1821 και το 1917. Η ελληνική κυβέρνηση κι η Αρμοστεία του Στεργιάδη άφησαν τελείως απληροφόρητο τον πληθυσμό για την κατάρρευση του μετώπου, ενώ οι κυβερνητικοί υπάλληλοι είχαν αποχωρήσει κρυφά για τη Μυτιλήνη. Μετά από συμβούλιο των προκρίτων αποφασίστηκε να μείνουν οι Χριστιανοί στην πόλη τους. Όταν μπήκαν οι Τσέτες υπό τον Καχιρμάν εφέ, οι Τούρκοι δημόσιοι υπάλληλοι, που είχαν μείνει στις θέσεις τους στη διάρκεια της ελληνικής κατοχής, χωρίς να πάθουν το παραμικρό, παρέδωσαν όλους τους καταλόγους με τα ονόματα όσων Αϊβαλιωτών είχαν καταταγεί στον ελληνικό στρατό ή στην πολιτοφυλακή. Το λάθος τους να μη φύγουν και να μείνουν, θα το πλήρωναν ακριβά. 4.000 άρρενες ηλικίας 18-45 ετών συνελήφθησαν για να σταλούν σε στρατόπεδα του εσωτερικού, αλλά κοντά στο χωριό Φρένελι σφάχτηκαν και τα πτώματα τα πέταξαν στη χαράδρα Μουσούλ Νταγκ.
- Στα Βουρλά, όπου ζούσαν 35.000 Έλληνες, μερικοί νέοι αντιστάθηκαν με τα όπλα που πήραν από τους Έλληνες στρατιώτες καθώς έτρεχαν στα Αλάτσατα κι από εκεί στο Τσεσμέ. Όλοι σχεδόν οι άντρες κατακρεουργήθηκαν. Οι Τούρκοι έκαψαν την πόλη ολοσχερώς και ξέσπασαν τη μανία τους στα γυναικόπαιδα. Πολλές γυναίκες έπεφταν στα πηγάδια ή από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους.
- Το Αξάρι είχε πάνω από 10.000 Έλληνες κατοίκους. Με την είσοδό του ο τουρκικός στρατός κατέγραψε τους άρρενες, περίπου 7.000, για να φερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αντί για τα στρατόπεδα τους οδήγησαν σε μία χαράδρα στο Κιρτίκ Ντερέ όπου τους έσφαξαν. Όσες γυναίκες δεν ήθελαν να δοθούν στους Τούρκους αυτοκτόνησαν.
- Στη Μαγνησία ο Ύπατος Αρμοστής είχε δώσει εντολή να παραμείνουν οι κάτοικοι στα σπίτια τους. Όμως, ο συνταγματάρχης Φ. Φιλίππου παράκουσε τη διαταγή του Αρμοστή, προέτρεψε τον πληθυσμό να φύγει κι επιβίβασε σε τραίνα κατοίκους της Μαγνησίας. Σώθηκαν έτσι κάποιοι. Όσοι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν, σφάχτηκαν με τσεκούρι σε κοντινή χαράδρα. Τα ίδια πέρασαν και οι άμαχοι, ενώ εκατοντάδες άλλοι άμαχοι κάηκαν ζωντανοί στις εκκλησίες.
- Τρομερά εγκλήματα κατά των αιχμαλώτων έγιναν στο Ουσάκ, που αποτέλεσε τόπο βασανιστηρίων κι εκτέλεσης για 8.000 περίπου Έλληνες στρατιώτες. Τους νεκρούς τους πέταγαν λίγο πιο έξω από το στρατόπεδο και τους έτρωγαν τα σκυλιά.
- Σύμφωνα με τον αιχμάλωτο ιατρό Αποστολίδη, από το νοσοκομείο του Ουσάκ, κανείς δεν έβγαινε ζωντανός. Οι τραυματίες ήταν σκελετωμένοι και βρίσκονταν πάνω σε αχυρένια στρώματα, μέσα στη βρώμα και στην εγκατάλειψη. Δεν υπήρχαν ούτε τζάμια, ούτε πόρτες στα δωμάτια και το μόνο φάρμακο που υπήρχε ήταν το λάβδανο. Κάθε μέρα πέθαιναν περίπου 50 άρρωστοι.
- Στα Μουδανιά, τους στρατιώτες της 11ης Μεραρχίας τους παρέδωσαν οι Γάλλοι στους Τούρκους, που τους παρέταξαν και τους εκτέλεσαν με τα μυδραλιοβόλα, παρουσία Γάλλων αξιωματικών, ενώ άλλους τους μετάφεραν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
- Σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Κρητικού αιχμάλωτου Ε. Βασιλάκη, βάδιζαν με χιλιάδες άλλους, καθώς τους μετάφεραν σε στρατόπεδο στο  Γενή Σεχίρ,  νηστικοί και διψασμένοι για μέρες, ενώ τους θέριζε ο τύφος. Κάθε μέρα σήμαινε και το θάνατο όσων εξασθενούσαν ή αρρώσταιναν απ’ τις κακουχίες.
- Ο καθηγητής Καλογήρου επικεφαλής υγειονομικής επιτροπής, που το 1923 παραλάμβανε τους Έλληνες αιχμαλώτους, αναφέρει ότι έμεινε έκπληκτος όταν έκανε τη σύγκριση των Τούρκων που ανταλλάσσονταν με Έλληνες αιχμαλώτους. Οι Τούρκοι ήταν όλοι ευτραφείς, υγιέστατοι, καλοντυμένοι και αγενείς στη συμπεριφορά, και οι αξιωματικοί έφεραν ακόμα και τα περίστροφά τους! Οι Έλληνες ήταν σκιές του εαυτού τους, ημίγυμνοι ή ντυμένοι με τσουβάλια, σκελετωμένοι, άρρωστοι, σημαδεμένοι από ξιφολόγχες, βούρδουλες, μαχαίρια ή τσεκούρια. Μόλις ανέβαιναν στο πλοίο, τότε ξέσπαγαν σε κλάματα.
Στα εγκλήματα περιλαμβάνονταν επίσης και αρπαγές και λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών,  γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, γκρέμισμα των σχολείων, των ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, χρεοκοπία και καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων.

Παράρτημα Β

 Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ.

Ο Χρυσόστομος Καλαφάτης, γεννήθηκε στην Τρίγλια της Προποντίδας το 1867. Γονείς του ήταν ο Ν. Καλαφάτης και η Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το ζεύγος απέκτησε 8 παιδιά (4 αγόρια και 4 κορίτσια). Από τα αγόρια επέζησαν ο πρωτότοκος Ευγένιος (γεννήθηκε το 1865) και ο Χρυσόστομος. Το 1884 πήγε στη Χάλκη για να φοιτήσει στη Θεολογική Σχολή. Το 1902 χειροτονήθηκε μητροπολίτης Δράμας. Αγωνίσθηκε με όλες του τις δυνάμεις για το καλό του ποιμνίου του. Έκτισε εκκλησίες, σχολεία κι οργάνωσε συλλόγους, φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προσπαθούσε πάντα να τονώσει το εθνικό φρόνημα των σκλαβωμένων Χριστιανών. Η δραστηριότητά του ενόχλησε την Υψηλή Πύλη και τον χαρακτήρισε επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη. Γι’ αυτό και ανακλήθηκε από τη Δράμα.

Στις 11 Μαρτίου 1911 εξελέγη Μητροπολίτης Σμύρνης, όπου συνέχισε το κοινωνικό του έργο κτίζοντας γηροκομεία, πολιτιστικές αίθουσες θεάτρου και μουσικής, εκκλησίες, βιβλιοθήκες και γυμναστήρια. Οργάνωσε επίσης συλλαλητήριο για να καταγγείλει τις βιαιότητες των Βουλγάρων στη Μακεδονία κατά των Ελλήνων, την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς τη βουλγαρική προπαγάνδα και γενικά τις καταπιέσεις της Υψηλής Πύλης κατά των Ελλήνων του Οθωμανικού κράτους. Ήταν το 1914, που είχαν γίνει σφαγές στη Νέα Φώκαια, τη Μενεμένη, την Κρήνη, την Πέργαμο και σε δεκάδες άλλα χωριά. Ο Χρυσόστομος μετέφερε τρόφιμα, ναύλωσε καράβια για να μεταφέρει τους πρόσφυγες στα νησιά κι έγραψε επιστολές στους πρόξενους των Μεγάλων Δυνάμεων και τους αρχηγούς των άλλων χριστιανικών Εκκλησιών, για να ξεσηκώσει το χριστιανικό κόσμο κατά των τουρκικών διώξεων. Ο Ραχμή μπέης, διοικητής της Σμύρνης, τον απειλούσε ότι θα σφάξει και τους Έλληνες της Σμύρνης, ενώ πέτυχε την απομάκρυνσή του από την πόλη. Ο Χρυσόστομος επέστρεψε μετά την ανακωχή του Μούδρου, τον Σεπτέμβριο του 1918.

Το 1919, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωνε τη γη της Ιωνίας και υλοποιούσε τη Μεγάλη Ιδέα, ο Χρυσόστομος βοηθούσε το στρατό με ό,τι διέθετε, ενώ κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, γνωστοποιούσε στους ξένους επισκόπους και στον πάπα τους σκοπούς της, που ήταν κυρίως η σωτηρία των καταπιεζομένων Χριστιανών. Ο Νουρεντίν, που με την αναχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων, ανέλαβε τη διοίκηση της Σμύρνης δεν τον ξέχασε. Το πρωί της 27ης Αυγούστου 1922, ο Χρυσόστομος διένειμε συσσίτια, κλινοσκεπάσματα, φάρμακα στους πληγωμένους. Βρισκόταν στο άμβωνα και μιλούσε στο πλήθος, όταν Τούρκος υπαστυνόμος, συνοδευόμενος από ένοπλο στρατιώτη, άνοιξε την πύλη της εκκλησίας. Πήρε τον Δεσπότη και τον πήγε στον φρούραρχο Σαλήχ Ζεκί που ήταν ευγενικός μαζί του κι αφού του υπαγόρευσε μία προκήρυξη για τους Έλληνες της Σμύρνης, τον άφησε να φύγει. Αργότερα ο ένας Ιταλός καθολικός ιερέας ενημέρωσε τους Γάλλους σχετικά με τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε ο Χρυσόστομος. Πολύ σύντομα μια γαλλική περίπολος, αποτελούμενη από 20 ναύτες, κατέφθασε στην Μητρόπολη, την Αγία Φωτεινή, με σκοπό να φυγαδεύσει τον Χρυσόστομο. Οι Γάλλοι (είχε προηγηθεί και ανάλογη προσπάθεια από τους Άγγλους) ζήτησαν από τον Μητροπολίτη να τους ακολουθήσει είτε στο προξενείο τους είτε στην καθολική εκκλησία της Sacre Coeur (Καρδιά του Ιησού). Εκείνος όμως αρνήθηκε τονίζοντάς τους ότι το καθήκον του υπαγόρευε να παραμείνει με το ποίμνιό του, «ως καλός ποιμένας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.

Το βράδυ ένα αυτοκίνητο ήρθε πάλι στη Μητρόπολη με τον ίδιο αστυνόμο και δύο στρατιώτες με λόγχες. Πήραν τον Χρυσόστομο μαζί με τους δημογέροντες Τσουρουκτσόγλου και Κλιμάνογλου και κατευθύνθηκαν στο Διοικητήριο, όπου τους περίμενε ο Νουρεντίν πασάς. Αυτός τον παρέδωσε στο μανιασμένο λαό και αυτός, διαπομπεύοντας τον στους δρόμους της πόλης,  μετά από χωρίς έλεος φρικτά βασανιστήρια, αφαιρώντας του με μίσος πολλά μέλη του, τον εκτέλεσε. Το σκήνωμα του μαρτυρικού Μητροπολίτη που θυσιάστηκε για το ποίμνιό του και το Χριστό παρέμεινε άγνωστο που κατέληξε.


Στη φωτογραφία μαρτυρικός Μητροπολίτης.
  

Διαβάστε το 1ο Μέρος - Aπό τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή
 εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/05/m-1.html

Διαβάστε το 2ο Μέρος - Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μέχρι την Μικρασιατική Eκστρατεία (μάχη του Σαγγάριου)  
εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/05/m-2-1821-e.html

Διαβάστε το 3ο Μέρος - Από την Μικρασιατική Eκστρατεία (μετά την μάχη του Σαγγάριου) μέχρι το τραγικό τέλος της. Η Μικρασιατική Καταστροφή
 εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/05/m-3-e.html

Διαβάστε το 4ο Μέρος - Συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής  εδώ: 
εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/05/m-4.html

Διαβάστε το 5ο Mέρος  (τελευταίο) - H σημερινή Ελλάδα.
 εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/05/m-5-h.html

9 σχόλια:

Unknown είπε...

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ‏
Αν εισακούονταν το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) που ήταν ξεκάθαρα από την αρχή κατά του τυχοδιωκτικού πόλεμο της
Μικράς Ασίας, και ήταν υπέρ της ειρήνης και της συμβίωσης των λαών δεν θα είχε γίνει ο ξεριζωμός του Ελληνισμού.
Ακόμα και ο Ιωάννης Μεταξάς για άλλους λόγους, ήταν εξ αρχής κατά του πολέμου γιατί πίστευε ότι επιμελητηριακά δεν θα μπορούσε να σταθεί ένας πόλεμος και μοιραία θα ηττόμαστε.
Αλλά η οικονομική Ελίτ της Ελλάδας μέσω των κυβερνήσεων της θυσίασε τους Μικρασιάτες χάριν των Εγγλέζικων συμφερόντων.
Ο Πατριωτισμός των εθνικοφρόνων-Βασιλοφρόνων και των -Βενιζελικών το 1919-1922 συνιστάτε ότι δεν
αγωνίστηκαν για τον Έλληνα αλλά για τον Εγγλέζο.
Έτσι πιο συγκεκριμένα το 1920 αντί να αρκεστούμε στα οφέλη της συνθήκης των Σεβρών που μετέτρεπε την Ελλάδα σε μια μεγάλη οικονομική δύναμη και να παγιώσουμε την ειρήνη που τόσο ανάγκη την είχε ο είχε ο λαός που πολεμούσε αδιάκοπα από το 1912 μέχρι το 1920.
Αντίθετα η Ελλάδα με εντολή του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προχώρησε σε επιθετικό πόλεμο στα ενδότερα της Μικράς Ασίας, χωρίς να έχει καμιά διεθνή υποστήριξη ένα πόλεμο χωρίς αύριο που το μόνο που επέτυχε ήταν η συσπείρωση των Τούρκων γύρω από τον Κεμάλ, και αλλά όλα αυτά χάριν των Εγγλέζικών συμφερόντων που είχαν στόχο τα πετρέλαια της Μοσούλης.

Unknown είπε...

1. Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ 1920-1922 ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ( ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ κ΄ ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ)
Αντί λοιπόν η Ελλάδα το 1920 να ζητήσει την άμεση εφαρμογή της συνθήκης των Σεβρών, και να ζητήσει την προστασία των χριστιανικών μειονοτήτων της Τουρκίας κάτι που δεν θα μπορούσε να το αρνηθούν οι σύμμαχοι ούτε και ό Κεμάλ, και με αυτό τον τρόπο θα εδραίωνε όλα τα κεκτημένα της συνθήκης των Σεβρών.
• Αντίθετα η Ελλάδα με εντολή του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προχώρησε σε επιθετικό πόλεμο στα ενδότερα της Μικράς Ασίας από το καλοκαίρι του 1920 και όλα αυτά χάριν των Εγγλέζικών συμφερόντων που είχαν στόχο τα πετρέλαια της Μοσούλης., Παραβιάζοντας τα καθορισμένα όρια δράσης του Ελληνικού στρατού που όριζε η συνθήκη των Σεβρών χωρίς να έχει καμιά διεθνή υποστήριξη ένα πόλεμο χωρίς αύριο που το μόνο που επέτυχε ήταν η απόλυτη συσπείρωση των Τούρκων γύρω από τον Κεμάλ που ύψωσε το λάβαρο του αγώνα της ανεξαρτησίας υπέρ βωμών και εστιών

Παράλληλα Ο Κεμάλ καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορούσε να τα βάλει με όλες τις μεγάλες δυνάμεις εφάρμοσε ιδιαιτέρα ευφυή διπλωματία.
• Αναγνώρισε την νεαρά τότε Σοβιετική περνώντας την με το μέρος του και υπενθυμίζοντας του ότι η Ελλάδα έστειλε στρατό εναντίος της Σοβιετικής Ένωσης το 1919 στην Κριμαία με αποτέλεσμα να πάρει η Τουρκία αξιόμαχη βοήθεια..
• Επιπλέον προσεταιρίστηκε τις άλλες μεγάλες δυνάμει Γαλλία , Ιταλία και ΗΠΑ , εμφανίζοντας την Ελλάδα σε αυτούς σαν ένα πιόνι των Άγγλων που επιτίθεται για λογαριασμό της στην Τουρκία, υποδεικνύοντας ότι τυχόν επικράτηση των Ελλήνων θα ήταν εις βάρος των συμφερόντων των άλλων προστάτιδων δυνάμεων ( Γαλλίας, Ιταλίας, ΗΠΑ) , και μέσα σε ένα χρόνο πέτυχε όλες αυτές χώρες άρδην να αλλάξουν στάση( Γαλλία. Ιταλία, ΗΠΑ) και να είναι υπέρ της Τουρκία, Κάτι που βάρυνε σημαντικά την έκβαση του πολέμου
• Έτσι όταν ο Ελληνικό στρατό ανακόπηκε από τον Τουρκικό στον Σαγγάριο στις 1/8/1921 οι μεγάλες δυνάμεις με τηλεγράφημα συνεχάρησαν τον Κεμάλ για την νίκη. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, κατόπιν παρασκηνιακών συνομιλιών, οι Γάλλοι συμφώνησαν να ακυρώσουν τη Συνθήκη των Σεβρών και να αποχωρήσουν από τη Μικρά Ασία, εγκαταλείποντας στρατιωτικό υλικό στην διάθεση του Κεμάλ .
• Παράλληλα έκανε και παρασκηνιακές επαφές με τους Άγγλους για από, απομονώσει την Ελλάδα . Μέχρι τον Ιούλιο ,22 η μοναδική δύναμη που υποστήριζε την Ελλάδα ήταν η Αγγλία, η οποία θα στήριζε την κυβέρνηση της Άγκυρας μόνο σε ενδεχόμενη ήττα της Ελλάδας..
• Με αυτό τον τρόπο ο Κεμάλ επέτυχε την απομόνωση της κυβέρνησης της Ελλάδος και προετοίμασε το έδαφός για ακύρωση της συνθήκης των Σεβρών

Unknown είπε...

1-2. Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ 1920-1922 ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ( ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ κ΄ ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ
• Επίσης έκανε συμμαχία άλλες τις μουσουλμανικές μειονότητες Τσέτες (κούρδους , Αλεβίτες, άραβες κ.λ.π υποσχόμενος τους μετά την απελευθέρωση της Τουρκίας από τους Έλληνες, ανεξαρτησία για τους τσίτες και περισσότερα δικαιώματα δημοκρατία κ.λ.π για τους άλλους Έτσι στον λαό τους και στις άλλες μουσουλμανικές μειονότητας εμφανίστηκε σαν ένας εθνικός ηγέτης της ανεξαρτησίας , που πολεμά κατά των εισβολέων Ελλήνων.
• Παράλληλα του δόθηκε η ευκαιρία να συνέχισε πλέον ελευθέρα την προηγούμενη πολιτική των Νεότουρκων, δηλαδή των εθνοκαθάρσεων με την σφαγή των χριστιανικών πληθυσμών χαρακτηρίζοντας τους προσχηματικά σαν συνεργάτες του εχθρού.
Έτσι η τυχοδιωκτική εκστρατεία του Βενιζέλου έφερε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα η κυβέρνηση της Άγκυρας ισχυροποιήθηκε και ο Κεμάλ αναγνωρίστηκε σαν αδιαμφισβήτητος ηγέτης που μάχεται για την ανεξαρτησία της χώρας του και επέτυχε να αναστήσει την Τουρκία. Σε αυτό συνέβαλε η τακτική του Ελληνικού στρατού, που αντί να προσεταιριστεί τον πληθυσμό και να βρει συμμάχους μέσα στους μουσουλμάνους , με την τρομοκράτηση του Μουσουλμανικού πληθυσμού τους έστειλε όλο στην αγκαλιά του Κεμάλ.
• Σε όλο αυτό το διάστημα η Ελλάδα δεν έκανε τίποτε σε διπλωματικό επίπεδο με αποτέλεσμα να απομονωθεί από τους φίλους της (Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ) , και δεν έκανε τίποτε για να αναγνωρίσει την Σοβιετική Ένωση και να αποτρέψει την ενίσχυση τα του Κεμαλικού στρατού, και βάζοντας την Σοβιετική Δημοκρατία να μεσολαβήσει για ειρηνική συμφωνία με τον Κεμάλ.
• Επίσης δεν έκανε έγκαιρα από το 1921 προσπάθειες για ένα ειρηνικό συμβιβασμό με διαμεσολάβηση των συμμάχων, συμβιβασμός που θα ήταν πολύ καλύτερος από την τραγωδία που ακολούθησε.
• Παράλληλα η κυβέρνηση του Γούναρη βλακωδώς ασχολήθηκε με την επαναφορά του Φιλογερμανού Βασιλιά Κωνσταντίνου, αυξάνοντας την εχθρότητα της Γαλλίας και Ιταλίας.

Unknown είπε...

Η ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΕΙΝΗ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΟΥΝΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ
Αυτή την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Μικράς Ασία όπως είπαμε την συνέχισε η συντηρητική κυβέρνηση των Βασιλικών, που τελικά οδήγησε στην ήττα 1922 και στον ξεριζωμό του Ελληνισμού.
Όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα 1919-1922, ποτέ δεν μερίμνησε η κυβέρνηση να δημιουργήσει λαϊκή πολιτοφυλακή ώστε οι Μικρασιάτες να είναι ένοπλοι με αποτέλεσμα και να μπορούν και να στηρίξουν τον Ελληνικό στρατό και να
υπερασπίσουν τον εαυτό τους και την ζωή τους και την οικογένεια τους αν χρειαστεί.
Επιπλέον ο Ελληνικός στρατός διέπραξε μεγάλες ωμότητες κατά του Τουρκικού πληθυσμού μιμούμενος και ξεπερνώντας τις ωμότητες των Τούρκων τα προηγούμενα χρόνια , προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για αντεκδικήσεις, αντί να πάρει με το μέρος του και τους μουσουλμανικούς πληθυσμού εξαρχής με μια διαφορετική προσέγγιση.
Αντίθετα ο Ελληνικός στρατός και η κυβέρνηση μετά την ήττα “πρόδωσε” τους Μικρασιάτες εφησυχάζοντας τους ότι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με την έλευση των Τούρκων , και φρόντισε να διεκπεραιωθεί ο στρατός ομαλά στα απέναντι Ελληνικά νησιά, χωρίς εκείνη την στιγμή να παραλάβει κανένα μα κανένα πρόσφυγα για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στην κυβέρνηση των βασιλοφρόνων και πέσει η κυβέρνηση από τυχόν εξέγερση με την έλευση
προσφύγων .
• Έτσι με εντολή της κυβέρνησης κρατούσαν δεμένα 60 Ελληνικά εμπορικά πλοία στο λιμάνι της Μυτιλήνης και της Χίου , πλοία που είχαν σπεύσει εκεί για να παραλάβουν τους πρόσφυγες και ήταν εκεί πολλές μέρες πριν οι Τούρκοι καταλάβουν την Σμύρνη και τις άλλες παράλιες πόλεις που είχαν καταφύγει οι Μικρασιάτες.
• Παράλληλα με εντολή της κυβέρνησης το λιμεναρχείο Χίου και Μυτιλήνης έβγαλε απαγόρευση απόπλου προς τα μικρασιατικά παράλια εκείνες τις τραγικές μέρες .

Αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής αδράνειας – σκοπιμότητας της κυβέρνησης, οι Έλληνες Μικρασιάτες και οι Αρμένιοι έμειναν αβοήθητοι στο έλεος των Τούρκων για να σφαγούν από τους Τσέτες.
.
• Τους Μικρασιάτες τους παρέλαβαν κατόπιν εορτής σε συμφωνία με τον Κεμάλ . και αφού είχε εξοντωθεί μέγα μέρος του ανδρικούς πληθυσμού ηλικίας 15-45 ετών που εκτοπίστηκε από τους Τούρκους στα ενδότερα, και είχε καεί η Σμύρνη με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς
• Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους, και μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες συνολικά θα είχαν σωθεί, αν ο Ελληνικός στόλος τους παραλάμβανε πριν έλθουν οι Τούρκοι στην Σμύρνη, Αϊβαλί, Δικέλλι , Μουδανιά, Κουσάντασι, και στις άλλες παραλιακές μικρασιατικές πόλεις που έγιναν μεγάλες σφαγές , και βέβαια οι προσφυγές θα είχαν σωθεί εάν οι ιθύνοντες είχαν σκεφτεί από πιο μπροστά το ενδεχόμενο της ήττας και της προστασίας του Ελληνικού πληθυσμού αλλά για την Ελληνική κυβέρνηση όλα αυτά ήταν ψιλά γράμματα.

Unknown είπε...

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ το 1922 ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ( Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ΦΕΚ αριθ.φύλου 119/1922 τεύχος Α , Ν.2870 της 16.7.1922) .
Έτσι ο Ελληνικός στόλος απεχώρησε στις 25/8/22 από την Σμύρνη και τις άλλες Ιωνικές παράλιες πόλεις χωρίς να παραλάβει κανένα πρόσφυγα και παραδίνοντας την στους Τούρκους που μπήκαν στην Σμύρνη στις 27/8/1922.
Δέησαν να παραλάβουν τους πρόσφυγές μετά 17 ημέρες, δηλαδή από τις 11/9/1922 έως και 17/9/22 κατόπιν συμφωνίας με τον Κεμάλ με την μεσολάβηση των ξένων δυνάμεων.
Ουσιαστικά δηλαδή για δεκαεπτά (17) ημέρες άφησαν τους Μικρασιάτες αβοήθητους στο έλεος των Τούρκων και των Τσετών.
Έτσι ξεπούλησαν και πρόδωσαν τους Μικρασιάτες αφήνοντας τους να σφαγούν ανηλεώς και να ολοκληρωθεί με μεγάλη επιτυχία η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ των Μικρασιατών και των Αρμενίων από τις άτακτες ομάδες των Τούρκων οι οποίες ξεκίνησαν
το έργο τους με την πυρπόληση της Αρμενικής συνοικίας
Με αποτέλεσμα να έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, οι οποίοι θα είχαν σωθεί σχεδόν όλοι αν είχαν απομακρυνθεί εγκαίρως από τα εξήντα (60) ελληνικά πλοία που παρέμενα δεμένα με διαταγή της κυβέρνησης στα απέναντι Ελληνικά λιμάνια (Χίος Μυτιλήνη), πλοία που ήταν εκεί από πολλές μέρες πιο μπροστά.
Οι μόνοι που σώθηκαν εγκαίρως ήταν όσοι πέρασαν απέναντι χάρη στους φτωχούς βαρκάρηδες και καΐκέρηδες που αψήφησαν το επαίσχυντο νόμο της κυβέρνησης Γούναρη-Πρωτοπαπαδάκη που απαγόρευε την μετανάστευση των μικρασιατών στην Ελλάδα: Εφημερίδα της κυβέρνησης (ΦΕΚ) αριθ. φύλου 119/1922 τεύχος Α , Ν.2870 της 16.7.1922 με τον οποίο η κυβέρνηση απαγόρευε στον ελληνικό πληθυσμό της Ιωνίας να αναχωρήσει για την Ελλάδα, διότι τους θεωρεί
λαθρομετανάστες, και όσοι θα τους μετέφεραν τιμωρούνται με ποινές φυλάκισης τεράστια χρηματικά πρόστιμα και αφαίρεση φυλλαδίου κ.λπ..

Unknown είπε...

1 Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Κανένας από αστούς ιστορικούς της εθνικοφροσύνης και του Βενιζελισμού δεν μας εξηγεί γιατί ξεκίνησαν ένα τυχοδιωκτικό πόλεμο η κυβέρνηση Βενιζέλου από το καλοκαίρι του 1920 που ήταν χαμένος εκ των προτέρων, διότι δεν είχαν καμιά διεθνή υποστήριξη, πόλεμο που ηλιθίως το συνέχισαν οι φιλομοναρχικοί παρότι είχαν εκλεγεί με το σύνθημα της ειρήνης τον Νοέμβριο του 1920.
Τα ερωτήματα είναι σημαντικά:
Γιατί εγκαίρως δεν παρέλαβαν τους Μικρασιάτες πριν έλθουν οι Τούρκοι, τα πολεμικά και τα Εμπορικά πλοία της Ελλάδος που ήδη ήταν στα απέναντι λιμάνια.
Επίσης γιατί η κυβέρνηση του Γούναρή αυτές τις τραγικές μέρες δεν επίταξε όλα πλοία του εμπορικού στόλου που εκείνη την εποχή αριθμούσαν τα εκατό ογδόντα πλοία 180, άλλα την μεταφορά των προσφύγων τον άφησε στον πατριωτισμό των πλοιοκτητών με αποτέλεσμα να σπεύσουν μόνο τα 60 πλοία, μήπως γιατί για την κυβέρνηση, η κερδοφορία των πλοιοκτητών είχε πιο μεγάλη αξία από την ζωή των Μικρασιατών κάτι που δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα σε θέματα φορολόγησης τους.
Κανένας δεν μας μιλά για τα εγκλήματα που διέπραξε ο Ελληνικός στρατός στα ενδότερα της Μικράς Ασίας αντιγράφοντας τις ωμότητες των Τούρκων, πράξεις όμως που όξυναν το μίσος για αντεκδίκηση, χαρακτηριστικά μόνο με άφιξη του Ελληνικού στρατού το 1919 σκοτώθηκαν 200 τούρκοι στην Σμύρνη .
Αντιγράφω από το http://libertarianwords.blogspot.gr/2012/09/blog-
«. Ενδεικτική των σχέσεων είναι η επιστολή του Πρίγκιπα Ανδρέα προς τον Μεταξά στις 19/12/1921:
Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων.[...]Θα ήξιζε πραγματικά να παραδόσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ δια να τους πετσοκόψει όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος ώπερ εχύσαμεν εδώ.
Σε έγγραφο του στρατηγού Χατζηανέστη (μετέπειτα καταδικαστέος σε θάνατο στη δίκη των εξ) αναφέρεται ότι η "απαίσια εικόνα της ακατάσχετης υποχωρήσεως" συνοδεύεται από "εμπρησμούς, ατιμώσεις, βιασμούς και σφαγές"
Χαρακτηριστική η δήλωση του Αριστείδη Στεργιάδη, ύπατου αρμοστή της Σμύρνης:
«Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα.»

Unknown είπε...

1-2 Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Η κατάληξη των γεγονότων είναι γνωστή: βιασμοί, δολοφονίες, λεηλασίες. Οι ελληνικές κοινότητες καταστρέφονται από μουσουλμανικούς πληθυσμούς ως αντίποινα για τις θηριωδίες του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της κατοχής αλλά κυρίως της υποχώρησης. Ταυτόχρονα υπάρχει κεντρικά οργανωμένη σύλληψη του ανδρικού πληθυσμού προκειμένου να ανοικοδομηθούν οι κατεστραμμένες πόλεις. Στα λεγόμενα "Αμελέ Ταμπουρού" λίγοι θα επιβιώσουν από την πείνα και τις επιδημίες. Ειδική τιμωρία υπήρχε για τους παπάδες και τους δασκάλους καθώς θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τον ξεσηκωμό των ραγιάδων». Τάσου Κωστόπουλου, Πόλεμος και Εθνοκάθαρση, εκδόσεις Βιβλιόραμα «

Αυτή είναι η ηθική των εθνικοφρόνων τυχοδιώκτες και μεγαλόστομοι στα εύκολα και δειλοί, φιλοτομαριστές και μοιραίοι στα δύσκολα.
Διότι το 1919-1922 ήταν προσκολλώμενοι ( Βενιζελικοί και φιλομοναρχικοί) στους εγγλέζους πους τους παρέσυραν στον όλεθρο της Μικρασιατικής καταστροφής, και το 1974 ήταν προσκολλώμενοι στους Αμερικανούς που τους παρέσυραν στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που οδήγησε στην σχεδιασμένη Τουρκική εισβολή με αποτέλεσμα την τραγωδία της Κύπρου.
Έτσι πραγματοποιήθηκε η εθνοκάθαρσή του Ελληνισμού της Μικρός Ασίας εγκαταλείποντας τον άνανδρα ο στρατός και η κυβέρνηση του Γούναρη, στο έλεος των Τούρκων με θύματα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς .
Τα σπασμένα αυτού του τυχοδιωκτικού πολέμου τα πλήρωσαν με πολύ αίμα οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Τουρκίας και οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Ελλάδας, που ξεριζώθηκαν από τις προαιώνιες εστίες τους.

Unknown είπε...


ΥΒΡΙΣ:
Η Ιστορία δικαίωσε το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) που ήταν ξεκάθαρά και αταλάντευτα κατά του πολέμου και αν εισακούγονταν δεν θα είχε γίνει ο ξεριζωμός του Ελληνισμού.
Και όσο για το γελοίο του θέματος, ασχολούνται κάποιοι ηλιθίως με την κυρ. Ρεπούση και τις φαιδρές δηλώσεις της, η οποία στο κάτω δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα, αλλά όταν αυτοί που ασχολούνται με την κα. Ρεπούση και δεν ασχολούνται είτε με αυτούς που ξεκίνησαν αυτή την άφρονα και τυχοδιωκτική εκστρατεία, είτε με αυτούς που παρεμπόδιζαν τους προσφυγές να έλθουν στην Ελλάδα να σωθούν πριν έλθουν οι Τούρκοι, και γιατί στην Σμύρνη και στις άλλες παράλιες πόλεις τους άφησαν απροστάτευτους για 17 μέρες να σφαγιασθούν
Τότε είναι ηλίθιοι, διότι όλοι αυτοί έχουν μάθει να βλέπουν το δένδρο και όχι το δάσος πιο συγκεκριμένα
H ύβρις όμως της οικονομικής Ελίτ της Ελλάδας και των υποστηρικτών της Μεγάλης Ιδέας, συνίσταται στο γεγονός ότι με την τυχοδιωκτική τους τακτική του πολέμου χωρίς αύριο και χωρίς καμιά διεθνή υποστήριξη, συνέβαλαν στα σχέδια των Κεμαλιστών για γενοκτονία και εκδίωξη των Χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, θύματα αυτής της τακτικής ήταν και οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί που ξεριζώθηκαν από την Ελλάδα.
Συμπερασματικά η κυβέρνηση των πολεμοκάπηλων της Ελλάδας1920-1922 όπως αποκαλύφθηκε περίτρανα από τα τραγικά γεγονότα, τους Μικρασιάτες τους είχαν γραμμένους στα «παλιάς της τα υποδήματα », και γιαυτό στα δύσκολα η κυβέρνηση των βασιλοφρόνων μέσω του στρατού έδειξε την ανανδρία της εγκαταλείποντας απροστάτευτούς τους πρόσφυγες στο έλεος των Τούρκων, για να σώσουν κάποιοι την καρέκλα τους
. Γιαυτό ο λαός δεν πρέπει να λειτουργεί σαν πρόβατο και να εμπιστεύεται τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των πολεμοκάπηλων που τον πρόδωσαν και το 1922 και το 1974 με τις εθνικές τραγωδίες που δημιούργησαν.


Bασίλειος Ευσταθίου είπε...

To παραπάνω σχόλιο του κ.Στέφανου Φωτεινού δίνει πολλές σημαντικές εξηγήσεις σχετικά με την αλήθεια που κρύβεται πίσω από Μικρασιατική Καταστροφή. Αναφέρεται στο γεγονός εστιάζοντας στα μεγάλα λάθη της Ελλάδας κυρίως, παρά στα εγκλήματα των άλλων, Τούρκων και Μεγάλων Δυνάμεων, εις βάρος της. Ωστόσο, θα ήθελα να σημειώσω εδώ, ότι αυτό που προηγήθηκε της εκστρατείας στα ενδότερα της Μικράς Ασίας ήταν ότι οι χριστιανικές μειονότητες της Μικράς Ασίας κινδύνευαν από την επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων, οι οποίοι δεν είχαν αναγνωρίσει την συνθήκη των Σεβρών και ούτε είχαν σκοπό να το κάνουν. Το μεγάλο λάθος της Ελλάδας έγινε μπροστά σε αυτή την μεγάλη απειλή, όπου πρώτα η μια κυβέρνηση της, και στη συνέχεια η άλλη, με τη εκστρατεία αυτή έπραξαν αυτό που στην πραγματικότητα δεν βοηθούσε την Ελλάδα και τις Χριστιανικές μειονότητες της Μικράς Ασίας, αλλά αντίθετα, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια με την κατάληξη των γεγονότων, οδηγούσε στην άδικη καταδίκη της.

Τώρα για τις ωμότητες του ελληνικού στρατού που δεν ήταν μικρές, οπωσδήποτε δεν δικαιολογούνται, αλλά η διαφορά με αυτές των Τούρκων είναι ότι δεν έγιναν σχεδιασμένες σε ευρεία κλίμακα όπως φρόντισε να γίνουν από την πλευρά των Τούρκων ο Κεμάλ, με τον οποίο συνεργάστηκαν ακόμα και οι απλοί Τούρκοι πολίτες εις βάρος των Μικρασιατών Χριστιανών με τους οποίους ζούσαν μαζί ειρηνικά ως τότε. Αν όπως αναφέρει το σχόλιο παραπάνω ο στρατηγός Χατζηανέστης αναφέρεται σε όλα αυτά που διέπρατταν Έλληνες χαμηλόβαθμοι στρατιωτικοί με αποστροφή, όπως φανερώνει η φράση η" απαίσια εικόνα της ακατάσχετης υποχωρήσεως" συνοδεύεται από "εμπρησμούς, ατιμώσεις, βιασμούς και σφαγές" , ο Τούρκος στρατηγός σίγουρα όχι μόνο δεν αναφερόταν με τον ίδιο τρόπο στα εγκλήματα που διέπρατταν ο στρατός του, αλλά από τις εντολές που είχε δώσει σαφέστατα φαίνεται ότι ίδιος τα υποκινούσε. Σχετικά τώρα με τη δήλωση του Αριστείδη Στεργιάδη, ύπατου αρμοστή της Σμύρνης, «Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα» προφανώς δεν κρύβει καμιά ανθρωπιά και λογική για να την λάβουμε υπόψιν, παρά μόνο δείχνει την παράνοιά του και το μίσος που ο ίδιος έτρεφε προς τους άλλους, ακόμα και προς τους συμπατριώτες του που τους έβλεπε να χάνονται γύρω του ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς αυτό να τον συγκινεί στο ελάχιστο.

Όσο για το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) που δεν υποστήριζε τον πόλεμο, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Και η παράταξη του Γούναρη δεν υποστήριζε τον πόλεμο, μέχρι που την εξέλεξε ο λαός γι αυτό, αλλά όμως όταν ανέλαβε την εξουσία, έκανε ακριβώς το αντίθετο και συνέχισε αυτόν.

Και για την Ρεπούση πράγματι δεν έχει καμιά σχέση με τα γεγονότα, ούτε καν τα γνωρίζει, ή κάνει ότι δεν τα γνωρίζει, και γι αυτό δεν έχει δικαίωμα να μιλάει περί αυτών. Γιατί αν μιλάει με αυτό τον τρόπο, αυτή και οποιοσδήποτε άλλος, αποδεικνύεται γνήσια απόγονος αυτών που εγκλημάτησαν εις βάρος των Μικρασιατών Χριστιανών και της Ελλάδα το 1920-1922 και προσβάλλει την μνήμη εκείνων που αδικήθηκαν σε εκείνα τα γεγονότα τότε , όπως και τους σημερινούς απογόνους τους που αδίκως δεν ζουν στον τόπο που έχουν τις ρίζες τους.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.