1821: Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε'

Στις 10 Απριλίου 1821 απαγχονίστηκε ο πατριάρχης Κων/πόλεως Γρηγόριος ο Ε'.
Διακρίνουμε από τη ζωή του: (προσέξτε τις εκθρονίσεις,τις εξορίες του αλλά και το τραγικό τέλος του) :

"Τον Μάιο του 1797, μετά το θάνατο του Προκοπίου, ο Γρηγόριος εξελέγη διάδοχός του ως Γρηγόριος Ε΄. Η πατριαρχία του συνέπεσε με μια δύσκολη περίοδο και δεν ήταν καθόλου ανέφελη.

Το 1798 εκθρονίστηκε και εξορίστηκε, οπότε αποσύρθηκε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1806 επανεξελέγη Πατριάρχης, αλλά το 1810 εκθρονίστηκε και πάλι, εξορίστηκε στην Πρίγκηπο και κατόπιν κατέφυγε εκ νέου στο Άγιο Όρος.

Στις 15 Δεκεμβρίου 1818 εξελέγη για τρίτη φορά Πατριάρχης και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανουάριο του 1819.

Κατά τη διάρκεια της τρίτης αυτής πατριαρχίας του ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Ο Πατριάρχης, όπως και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας, παρέμεινε πιστός στον Σουλτάνο και αρνήθηκε να συμμετάσχει στη Φιλική Εταιρεία. Τελικά αναθεμάτισε τους επαναστατημένους Έλληνες, αν και λέγεται ότι ακύρωσε μυστικά το ανάθεμα, φήμη η οποία προκάλεσε την οργή του Σουλτάνου.

Έτσι, μετά τη λειτουργία του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου παρέμεινε κρεμασμένος για τρεις ημέρες, εξευτελιζόμενος από τον όχλο. Κατόπιν, μια ομάδα Εβραίων αγόρασαν το πτώμα του, το περιέφεραν στους δρόμους και το έριξαν στον Κεράτιο κόλπο.

Ένας Κεφαλλονίτης πλοίαρχος, ονόματι Νικόλαος Σκλάβος, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου και ετάφη στον ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος."

η πύλη όπου απαγχονίστηκε ... παραμένει κλειστεί από τότε και χρησιμοποιούνται μόνον οι 2 πλαϊνές είσοδοι

από το romfea.gr

επίσης, διαβάστε εδώ ένα ιστορικό ντοκουμέντο που βγήκε πρόσφατα στην επικαιρότητα. Τι έγραφε Ολλανδός διπλωμάτης για τον ρόλο του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' στην ελληνική επανάσταση. Οι ενορχηστρωμένες συκοφαντίες καταρρίπτονται από ντοκουμέντα.

Τέλος, παραθέτουμε μία ακόμη περιγραφή των γεγονότων:

«...Με την είσοδο του Υψηλάντη στη Μολδαβία, στις 10 Φεβρουαρίου του 1821, ο Πατριάρχης μαζί με το διερμηνέα Δ. Μουρούζη κλήθηκαν από το μεγάλο Βεζίρη και ρωτήθηκαν φιλικά αν γνωρίζουν κάτι περί της φημιζόμενης επανάστασης στην Πελοπόννησο _ αμφότεροι όμως αρνήθηκαν κάτι τέτοιο.
Στις αρχές Μαρτίου φυλακίσθηκε ο Μητροπολίτης Εφέσου Διονύσιος και αποκεφαλίσθηκαν όσοι Κωνσταντινουπολίτες ευγενείς είχαν συγγενείς στη Μολδοβλαχία. Κατά την Τρίτη εβδομάδα των Νηστειών φυλακίσθηκαν άλλοι δύο Αρχιερείς, ο Νικομήδειας Αθανάσιος και ο Δέρκων Γρηγόριος. Διαμαρτυρόμενος ο Πατριάρχης λαμβάνει ως απάντηση τη φυλάκιση και τρίτου, του Αγχιάλου Ευγένιου.
Στις 20 Μαρτίου ο μέγας διερμηνέας έλαβε εντολή και εξελλήνισε διάταγμα περί αμνηστίας για να διαβαστεί στις εκκλησίες _ ταυτόχρονα η Υψηλή Πύλη υποχρέωσε τον Πατριάρχη να εκδώσει αφορισμό εναντίον του Υψηλάντη και όσων ήταν μαζί του υποσχόμενη ότι θα αμνήστευε όσα μέλη της Φιλικής Εταιρείας επανερχόντουσαν σε υπακοή. Ο αφορισμός αυτός αναγνώσθηκε από τον άμβωνα τη 23η Μαρτίου και υπογράφηκε από τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων.
Στις 31 Μαρτίου αναγγέλθηκε στην Υψηλή Πύλη η είδηση της έκρηξης της ελληνικής επανάστασης στην Πελοπόννησο και το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας, 2 Απριλίου, αποκεφαλίσθηκε ο μέγας διερμηνέας Κωνσταντίνος Μουρούζης, ενώ σφαγιάστηκαν ή κρεμάστηκαν και άλλοι από τους επισήμους, ιδίως όσοι κατάγονταν από την Πελοπόννησο.
Το Μέγα Σάββατο έλαβε ο Πατριάρχης διαταγή να παραγγείλει στους χριστιανούς να προσέλθουν στην εκκλησία, να προσευχηθούν και κατόπιν να απέλθουν στα σπίτια τους χωρίς τους συνήθεις χαιρετισμούς και επισκέψεις.
Παρ’ όλα αυτά, ο Πατριάρχης παρέμενε απτόητος και ανδρείος και διαβλέποντας τον επερχόμενο κίνδυνο ρωτούσε κατά τις παραμονές “ ποιος να’ ναι προτιμότερος θάνατος, αυτός του αποκεφαλισμού ή αυτός της αγχόνης ; ”Απέκρουε όμως έντονα τις επανειλημμένες συστάσεις της ρωσικής πρεσβείας και των προκρίτων να διαφύγει από ασφαλή οδό και να σωθεί λέγοντας : “Μη με παρακινείτε σε φυγή. Πώς θα εγκαταλείψω το ποίμνιό μου ; ... Είμαι Πατριάρχης για να σώσω το λαό μου και όχι για να τον ρίξω στα μαχαίρια των γενιτσάρων. Ο θάνατός μου θα χρησιμεύσει περισσότερο παρά η ζωή μου. Οι ξένοι χριστιανοί ηγεμόνες δε θα δουν αδιάφορα τον εμπαιγμό της πίστης μας στο πρόσωπό μου. Και από τους Έλληνες, αυτοί που πολεμούν θα μάχονται με απελπισία η οποία συχνά χαρίζει τη νίκη. Όχι, δε θα ανεχθώ να γίνω περίγελος του κόσμου, περνώντας στους δρόμους της Οδησσού, της Κέρκυρας ή της Αγκώνας και να με δακτυλοδείχνουν λέγοντας, “να, ο φονιάς ο Πατριάρχης”. Πηγαίνω εκεί που με καλεί η μεγάλη μοίρα του Έθνους μου και ο πανάγαθος Θεός, ο έφορος των ανθρωπίνων και θείων πραγμάτων ”.....»

Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Τόμος Δ΄, Σελ. 200-202.«....Αφού τη νύχτα του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) μαζί με 8 άλλους αρχιερείς τέλεσε τη θεία Λειτουργία της Αναστάσεως συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Αλλά στις 3 το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στη μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου. Επί τρεις ημέρες το σώμα του έμεινε μετέωρο, δεχόμενο τους εξευτελισμούς του μανιασμένου όχλου. Μια σπείρα Εβραίοι αγόρασαν το νεκρό, τον περιέφεραν στους δρόμους και τελικά τον έριξαν στον Κεράτιο. Ο κεφαλλονίτης πλοίαρχος Νικ. Σκλάβος, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε κρυφά στην Οδησσό, όπου τάφηκε στον Ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος.» Από κείμενο Του Πρωτ. Γεωργ. Δ. Μεταλληνού, Καθηγητή Παν/μίου, εφημερίδα Επάλξεις, 1-4-2000)

Πηγη: Εφημερίδα χίου :Η αλήθεια

το είδαμε εδώ