Σήμερα στό σχολεῖο ἔπρεπε νά καλύψω τό κενό ἑνός συναδέλφου ποῦ ἔλειπε. Ἔμεινα λοιπόν στήν τάξη καί πρότεινα στούς μαθητές μου νά παίξουμε ἕνα παιχνίδι. Τούς ζήτησα νά φανταστοῦν πῶς εἴμαστε κάτοικοι τῆς Σμύρνης καί μαθαίνουμε ὅτι αὔριο θά κάψουν οἱ Τοῦρκοι τά πάντα καί θά μᾶς ἀναγκάσουν νά φύγουμε ἀπό τά σπίτια μας. Σκεφτεῖτε, λοιπόν, εἶπα στά παιδιά μου, ἕνα μόνο ἀντικείμενο ποῦ θά παίρνατε γιά πάντα μαζί σας ἀπό τό σπίτι σας καί γράψτε τό μέ τό ὄνομά σας σέ ἕνα χαρτί..
Γεμίσαμε λοιπόν ἕνα κουτί μέ 22 χαρτάκια. Στή συνέχεια τούς εἶπα ὅτι οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι ἔλεγαν πῶς εἴμαστε ὅ,τι εἶναι καί οἱ ἐπιθυμίες – ἀνάγκες μας. Ἄρα ὅ,τι γράψατε στό χαρτί αὐτό εἶστε. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αἰφνιδιασμένα. Χώρισα, λοιπόν, τρεῖς ὁμάδες καί τίς ἔγραψα στόν πινάκα. Στήν πρώτη τά ὑλικά. Ἄν ἔχετε γράψει ἀντικείμενα γιά νά πάρετε μαζί σας ἀπό τό σπίτι ποῦ θά χάσετε γιά πάντα σκεφτεῖτε, τούς εἶπα, πῶς ὅταν πεθαίνουμε δέ μᾶς χρησιμεύουν σέ τίποτα. Ἄρα εἴμαστε ἕνα τίποτα. Στή δεύτερη ὁμάδα ἔβαλα μία σημαία καί ἀντικείμενα ἐθνικά καί ὅσοι τά προτίμησαν εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες καί στήν τρίτη Σταυρό καί εἰκόνες Ἁγίων καί ἄρα ἐπιλογή χριστιανῶν Τά παιδιά ἀνήσυχά μου ζήτησαν νά ξαναπάρουν πίσω τά χαρτάκια γιά νά συμπληρώσουν κάτι. Ναί ἀγαπητοί μου. Ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν τή λάθος ἐπιλογή..
Ἀφοῦ ἀρνήθηκα μέ γλυκό τρόπο νά δώσω πίσω τά χαρτάκια, τούς ὑπενθύμισα πῶς ὁ ὀδοντίατρος μπορεῖ νά μᾶς πονέσει ἀλλά φροντίζει τά δοντιά μας. Ἔτσι καί ἡ δασκάλα τούς μπορεῖ νά τούς πονέσει μέ αὐτό τό παιχνίδι, μά ὁ δρόμος ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει στό νά βρουμε ποιοί εἴμαστε καί νά διορθωθοῦμε ὁπού χρειάζεται, εἶναι δύσκολος. Τά μικρά μου ἀγγελούδια τό δέχτηκαν καί συνέχισαν. Διάβαζα μεγαλόφωνα τί ἔγραψε κάθε παιδί ὀνομαστικά καί ἕνα-ἕνα σηκωνόταν καί μόνο τοῦ ἔγραφε στόν πινάκα σέ ποιά ὁμάδα ἄνηκε..
Στό τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ὅτι ἀπό τούς 22 μόνο 7 ἔγραψαν ὅτι θά ἔπαιρναν ἕνα ἀντικείμενο ἑλληνικό ἤ χριστιανικό. Καί ἡ μικρή Ἕλλη σήκωσε τό χέρι της καί μοῦ εἶπε. Καλά λέει ὁ μπαμπάς μου κύρια ὅτι εἴμαστε μέσα στήν κρίση γιατί εἴμαστε ὑπερκαταναλωτές. Χαμογέλασα ἁπλά καί κυρίως ἀνακουφίστηκα ποῦ εἴχαμε φτάσει στήν αὐτογνωσία. Μοῦ ζήτησαν νά τό ξαναπαίξουμε αὐτό τό παιχνίδι καί ἀφοῦ τά κυτταξα τρυφερά τους εἶπα: αὐτή ἦταν μία πρόβα. Ἄν πότε αὐτό συμβεῖ στήν πραγματικότητα ἐσεῖς θά εἶστε ἕτοιμοι γιά τό σωστό, γιατί θά ξέρετε ποιοί εἴστΕ Ἕλληνες..
Ὁδηγῆστε τά παιδιά μας στό δρόμο τῆς αὐτογνωσίας. Εἶναι τό κλειδί γιά τήν ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδος.
triklopodia.com
Το είδαμε εδώ
3 σχόλια:
Αυτό που περιγράφετε δεν είναι "πείραμα".
Ονομάζεται ως μέθοδος βιωματικό εργαστήριο.
Βέβαια με τον τρόπο που το έκανε η "δασκάλα" (δε θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει πραγματικά), κατέληξε όχι μόνο πείραμα, αλλά "ψυχολογική καρμανιόλα".
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι:
Τα βιωματικά εργαστήρια είναι εκπαιδευτικές δραστηριότητες για να φέρουν στην επιφάνεια τα βιώματα, τις στάσεις μας και τα κοινωνικά στερεότυπα γύρω από ένα θέμα, ώστε να "συνδεθούμε" καλύτερα με αυτό.
Βασικός κανόνας είναι ότι στο βιωματικό εργαστήριο δεν υπάρχει "σωστό" και "λάθος".
Όταν κατασκευάζει το βιωματικό συγκρούσεις μεταξύ ομάδων ή αναπαριστά στερεότυπα και ταυτίσεις, αυτό γίνεται αν ο στόχος είναι να διαπραγματευτεί τη συγκεκριμένη σύγκρουση. Δηλαδή γίνεται μόνο στην περίπτωση που το θέμα του βιωματικού είναι η επίλυση της συγκεκριμένης σύγκρουσης.
Ο στόχος δεν είναι να ενδυναμώσει τα στερεότυπα και να τσιμεντώσει κι άλλο τη σύγκρουση.
Στα βιωματικά είναι απαραίτητη η αλλαγή ρόλων και η χρήση της ενσυναίσθησης (μπαίνω στη θέση του άλλου και νιώθω αυτά που νιώθει ο άλλος).
Απαράδεκτη η χρήση της καταστροφής της Σμύρνης σε ένα βιωματικό που διερευνά τα συναισθήματα και τη στάση απέναντι στις ανάγκες!
Επίσης απαγορεύονται οι ερμηνείες, οι αξιολογήσεις, η χρήση της "αυθεντίας" και οι αφοριστικές ρήσεις, από το πρόσωπο που συντονίζει (δάσκαλος/α).
Ότι δηλαδή έκανε η δασκάλα αυτή είναι απαράδεκτο!!!
Είναι παιδαγωγικά απαράδεκτο να χρησιμοποιείται ως σημείο μόχλευσης στο βιωματικό οποιαδήποτε επίκληση αυθεντίας, όπως π.χ. "οι αρχαίοι φιλόσοφοι".
Ειδικά όσον αφορά τις ανάγκες, υπάρχουν εξαιρετικά ευαισθητοποιημένες και λεπτές προσεγγίσεις από τα παιδαγωγικά βιωματικά εργαστήρια, τις οποίες ισοπεδώνει με οδοστρωτήρα η συνάδελφος..
Τραγελαφικά αντιπαιδαγωγικός ο διαχωρισμός που έγινε από τη δασκάλα σε ομάδες με "ἀντικείμενα ἐθνικά που ὅσοι τά προτίμησαν εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες καί στήν τρίτη Σταυρό καί εἰκόνες Ἁγίων καί ἄρα ἐπιλογή χριστιανῶν".
Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να διαβάσεις αυτό που έγραψε ένα παιδί δημόσια, να το ερμηνεύεις όπως σε εξυπηρετεί και να το ταυτίσεις χρησιμοποιώντας "αυθεντία" ("οι αρχαίοι φιλόσοφοι είπαν": ποιος το είπε, γιατί το είπε και τι εννοούσε;) καθαρά για να παράγεις αυτό που θέλεις με βάση αυτό που σχεδίασες ως εκπαιδευτικός.
Το παιδί που διάλεξε το αρκουδάκι του δεν είχε την ευκαιρία να εξηγήσει στα άλλα παιδιά γιατί το διάλεξε, να μιλήσει για τα συναισθήματά του και την ανάγκη που έχει να κρατήσει αυτό το αρκουδάκι. Μπορεί να το διάλεξε γιατί του το χάρισε η αγαπημένη του γιαγιά που πέθανε πριν ένα μήνα. Μπήκε όμως στην κατηγορία των προδοτών.
(Συνεχίζεται)
Αναφέρει η δασκάλα: "Διάβαζα μεγαλόφωνα τί ἔγραψε κάθε παιδί ὀνομαστικά καί ἕνα-ἕνα σηκωνόταν καί μόνο τοῦ ἔγραφε στόν πινάκα σέ ποιά ὁμάδα ἄνηκε.."
Μιλάμε για έκθεση, χαρακτηρισμό, στοχοποίηση κλπ κλπ!!!
Αυτό ήταν κανονικός ΒΙΑΣΜΟΣ!!!
Τα παιδάκια δεν πρόκειται να δεχτούν ποτέ ξανά να ανοιχτούν στην ομάδα και χωρίς φόβο να καταθέσουν κάτι που σχετίζεται με τις ανάγκες τους. Έμαθαν ότι "σημασία δεν έχουν οι ανάγκες σου, όπως τις αισθάνεσαι εσύ, αλλά το τι θεωρεί η δασκάλα σωστό".
Η εμπιστοσύνη και το κλίμα ασφάλειας πήγαν περίπατο.
(Εδώ ο παιδαγωγός οποιασδήποτε χώρας σκίζει πτυχία και διπλώματα και αρχίζει να χτυπάει το κεφάλι του όπου βρει γωνία εύκαιρη).
Επίσης είναι καταστροφικά απαράδεκτη η αφοριστική ρήση "Είμαστε ένα τίποτα", από τη δασκάλα.
Τι λες καλή μου κυρία??? Είσαι με τα καλά σου???? Το μηδενισμό και την παράνοιά σου θα τη βγάλεις πάνω στα παιδάκια?????
Δηλαδή είναι να κλαίει κανείς...
Πάμε παρακάτω.
Την ερμηνεία και την αξιολόγηση καλείται να την κάνει το ίδιο το πρόσωπο, δηλαδή το παιδί, μέσα στην ομάδα μαζί με τα άλλα παιδιά και στο βαθμό που επιθυμεί.
Σε καμία περίπτωση, μα ΣΕ ΚΑΜΙΑ, δεν επιτρέπεται από τον εκπαιδευτικό (και γενικά το συντονιστή κάθε βιωματικού) να προβαίνει σε ερμηνείες, χαρακτηρισμούς, κατηγοριοποιήσεις και κρίσεις με βάση τα στερεότυπα που κουβαλάει.
Γιατί ακριβώς ο στόχος είναι να ελευθερωθούν τα παιδιά από αυτούς, όχι να φορεθούν κι άλλους και να γίνουν υποχείρια.
Για να μην παρεξηγούμαστε... Το θέμα δεν είναι οι συγκεκριμένες στάσεις που ήθελε να διαπραγματευτεί(π.χ. σχέση για την θρησκεία, πατρίδα, υλικά αγαθά), αλλά ο α-πα-ρα-δε-κτος παιδαγωγικά τρόπος που το έκανε.
Εκφράσεις και χειριστικές συμπεριφορές όπως:
"ἀρνήθηκα μέ γλυκό τρόπο"
"Τά μικρά μου ἀγγελούδια τό δέχτηκαν"
"τά κυτταξα τρυφερά"
είναι ενδεικτικές του παιδαγωγικού βάθους της εν λόγω συναδέλφου.
Δηλαδή με απλά λόγια, αυτό το βιωματικό όπως εφαρμόστηκε ήταν ένα κλασικό παράδειγμα χρήσης των παιδαγωγικών μεθόδων με εντελώς αντιπαιδαγωγικό τρόπο.
Όπως θα γινόταν σε ένα ολοκληρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα στο Ιράν, ή σε ένα κατηχητικό.
Αλλά αυτά μέχρι τώρα ήταν πταίσματα.
Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται με το κλείσιμο που επέλεξε να κάνει η συνάδελφος:
"Ἄν πότε αὐτό συμβεῖ στήν πραγματικότητα ἐσεῖς θά εἶστε ἕτοιμοι γιά τό σωστό, γιατί θά ξέρετε ποιοί εἴστε Ἕλληνες.."
...
Εδώ πραγματικά αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει εκπαιδευτικός που χρησιμοποιεί βιωματικό που διαπραγματεύεται τις ανάγκες και τα συναισθήματα, με στόχο να καταλήξει να ξεχωρίσει τα μικρά σε "πατριώτες" και "προδότες".
Είναι απλά εγκληματικό...
Η συνάδελφος σε ενδεχόμενη παιδαγωγική ανάλυση που θα έκανε γι' αυτό το βιωματικό εργαστήριο μπροστά σε ένα εκπαιδευτικό συνέδριο, θα έπρεπε να ψάχνει τρύπα να κρυφτεί...
Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μας δώσατε να ενημερωθούμε για το τι μπορεί να συμβαίνει σε μια κλειστή τάξη.
Συνάδελφε σχολιάζω τις εξυπνάδες σου:
1) "ψυχολογική καρμανιόλα" δεν είναι το πείραμα της δασκάλας που ιεραρχεί τις ανάγκες και τις αξίες μας αλλά "ψυχολογική καρμανιόλα" είναι η ΑΘΡΗΣΚΗ και ΑΕΘΝΙΚΗ Παιδεία που προσπαθείτε να καλλιεργήσετε. Αυτό κάνει τα παιδιά "κενά" από ιδανικά και χωρίς ταυτότητα και ευάλωτα σε κάθε κίνδυνο.
2)Μας λες, "Βασικός κανόνας είναι ότι στο βιωματικό εργαστήριο δεν υπάρχει "σωστό" και "λάθος".
Μάλιστα
αφού μας το λες εσύ, έτσι θα ναι. Δεν υπάρχει λοιπόν σωστό και λάθος. Αν κάποιος μαθητής πει λοιπόν ότι δεν γουστάρει να έχει λαθρομετανάστες στην τάξη του ή τσιγγάνους στο σχολείο του και ότι του βρωμάνε, τότε εσύ θα το σεβαστείς.
Είπαμε, "δεν υπάρχει σωστό και λάθος". Έτσι;;
Αν κάποιος μαθητής πει ότι δεν γουστάρει εσένα ως δάσκαλο ή το σχολείο ή οτιδήποτε, εσύ δεν θα το σχολιάσεις, είπαμε δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
3) "το θέμα του βιωματικού είναι η επίλυση της συγκεκριμένης σύγκρουσης.", οπότε αν πχ διαπραγματεύεστε την ύπαρξη ναζιστών στα σχολεία, δεν θα πρέπει το βιωματικό σου εργαστήριο να "αναπαριστά στερεότυπα και ταυτίσεις" ενάντια στους ναζιστές αλλά να επιλύει τη σύγκρουση.
4) Όσο για το "βιασμό" που επικαλείσαι, βιασμός είναι η αντιεκκλησιαστική και αντιθρησκευτική και ανθελληνική προπαγάνδα που γίνεται καθημερινά μέσα στις τάξεις από αρκετούς συναδέλφους.
Αυτό το κράτος έχει Σύνταγμα και νόμους. Όποιος δεν θέλει να τους σέβεται, να πάει σε κάποιο κράτος που έχει δηλωμένη αθεϊα να διδάξει τις εξυπνάδες του
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.