Στυλιανός Κυριακίδης: Το ταξίδι ενός πολεμιστή.

Στο τέλος της προεκλογικής περιόδου … 

ας διδαχτούμε από έναν μεγάλο Έλληνα αθλητή τον Στέλιο Κυριακίδη για την ηθική, το πείσμα και την αγάπη για την πατρίδα

1946: Ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος Στυλιανός Κυριακίδης ΝΙΚΑ στη Βοστώνη. 

Και ΔΕΝ ξέχασε την ΕΛΛΑΔΑ  

20 Απριλίου 1946.
Αν και 36 ετών, και σκελετωμένος -από την πείνα και την ανέχεια- αποφάσισε να τρέξει στο μαραθώνιο της Βοστώνης, έχοντας ως αντιπάλους 134 από τους καλύτερους μαραθωνοδρόμους του κόσμου.

Όπως λέει ο ίδιος, στο μυαλό του είχε μόνο ένα σύνθημα "Ή ταν ή επί τας".

Ενώ έτρεχε κάποιος του φώναξε:
"Για την Ελλάδα Στέλιο"
και τότε όπως λέει ένοιωσε τα πόδια του "σαν τα πόδια του Ερμή".
Η επίδοση του Κυριακίδη αποτέλεσε τότε πανευρωπαϊκό ρεκόρ.

Μετά τον αγώνα παρέμεινε για μεγάλο διάστημα στις ΗΠΑ πετυχαίνοντας να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς και μαζεύοντας σημαντική υλική βοήθεια, η οποία μοιράστηκε όταν επέστρεψε στην Ελλάδα. Την βοήθεια (χρήματα, τρόφιμα, φάρμακα) την έφερε με 2 καράβια.
Η βοήθεια αυτή έμεινε γνωστή ως «πακέτο Κυριακίδη».
Ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει οποιοδήποτε χρηματικό έπαθλο.
Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, ένα εκατομμύριο Έλληνες τον ανέμεναν για να τον αποθεώσουν.

Μαραθώνιο παράδειγμα προς μίμηση!

Άγαλμα των Λούη-Κυριακίδη στη Βοστώνη

Ο βετεράνος δημοσιογράφος Γιάννης Παπαδημητρόπουλος, μας διηγείται τη γνωριμία του με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες μαραθωνοδρώμους με την ευκαιρία του Μαραθώνιου της Βοστώνης που γίνεται κάθε χρόνο από το 1897 την τρίτη Δευτέρα του Απριλίου.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, καθώς ως δημοσιογράφος είχα το προνόμιο να συνεργαστώ και να γνωρίσω από κοντά, τον πρώτο νικητή του περίφημου μαραθώνιου της Βοστώνης το 1946.
Ο θριαμβευτής, του αγώνα αυτού, ήταν ακριβώς εκείνος που είχα τη χαρά, να γνωριστώ μαζί του, και να διδαχτώ από το παράδειγμα του, όχι στους δρόμους αντοχής, αλλά στον “αγώνα της ζωής”.
Ο μέγας αυτός δρομέας, δεν ήταν άλλος από το θρυλικό Στέλιο Κυριακίδη.

Γεννημένος το 1910, έτρεχε από παιδί μεγάλες αποστάσεις και όταν τον γνώρισα εγώ, εξηντάρη πια και πάλι έτρεχε στους δρόμους της Αθήνας, όχι βέβαια με σορτς, αλλά με κοστούμι και γραβάτα. Ήταν τότε, στις αρχές της δεκαετίας του '70 που ο Στέλιος Κυριακίδης εργάζονταν ως αγγελιοφόρος στο υπουργείο Μεταφορών, το οποίο τότε στεγαζόταν σε ένα κτίριο της Λεωφόρου Συγγρού.
Ήταν εκείνος που υποκαθιστούσε, τα ανύπαρκτα τότε φαξ και e-mail. Ήταν εκείνος που καθημερινά πεζός και τρέχοντας, μετέφερε τα Δελτία Τύπου του υπουργείου προς όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία της Αθήνας.
Όλοι οι αρμόδιοι συντάκτες, τον περίμεναν πάντα, γύρω στο μεσημέρι να καταφτάσει και να τους παραδώσει χέρι με χέρι τα απαραίτητα ενημερωτικά στοιχεία για τις Μεταφορές και τις Επικοινωνίες που θα εμπλούτιζαν το καθημερινό τους ρεπορτάζ.
Πολλοί από τους συντάκτες παρά τη στενή επαφή με το “χαμογελαστό κύριο Στέλιο” όπως έλεγαν, αγνοούσαν ότι επρόκειτο για τον πρώτο νικητή του μαραθωνίου της Βοστώνης. Ήταν τόσο σεμνός και τόσο διακριτικός ο μεγάλος αυτός αθλητής, που απέφευγε με κάθε τρόπο να μιλά για τον εαυτό του και για τη μεγάλη του νίκη.

Ήταν πριν από 66 ολόκληρα χρόνια και συγκέκριμένα στις 4 Μαϊου του 1946, όταν ο Στέλιος  Κυριακίδης προερχόμενος από μία Ελλάδα που μόλις είχε αφήσει πίσω της την καταστροφική  γερμανική Κατοχή, ήταν αυτός που άφησε πίσω του, χιλιάδες άλλους αθλητές.
Με άλλα λόγια το αουτσάϊντερ νίκησε κατά κράτος όλα τα φαβορί, αμερικανούς, καναδούς και άλλους διάσημους μαραθωνοδρόμους.
Ήταν τότε που ο βασικός αντίπαλος του τερματίζοντας δεύτερος είπε: “αξίζει πολλά συγχαρητήρια ο Κυριακίδης, γιατί ενώ εγώ έτρεχα για μένα εκείνος έτρεχε για έναν ολόκληρο λαό”.

Η νίκη του Κυριακίδη, που τερμάτισε λέγοντας “Για την Ελλάδα” απετέλεσε μεγάλη έκπληξη, καθώς ήταν παγκοσμίως άγνωστος, στους κύκλους των μαραθωνοδρόμων. Και δεν ήταν μόνο άγνωστος, ήταν και εξαιρετικά αδύνατος σε σημείο που οι διοργανωτές αυτού του μαραθώνιου ζήτησαν να υπογράψει δήλωση πως θα τρέξει με δική του ευθύνη. Γιατί όπως τον έβλεπαν δεν πίστευαν πως θα τα κατάφερνε να λάβει μέρος και να τερματίσει σε ένα τόσο κοπιαστικό αγώνισμα, χωρίς να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του. Τους έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η νίκη του αλλά κυρίως το πάθος του και η αγάπη του για την πατρίδα του, που έστησαν στην Βοστώνη ένα άγαλμα με τον Σπύρο Λούη να του δείχνει τον δρόμο προς την νίκη.
Ο σπουδαίος αυτός πατριώτης έτρεχε με την ψυχή του και όχι μόνο με τα πόδια του. Και κάτι ακόμα. Όπως ο ίδιος μου εξομολογήθηκε το 1970, μετά τη νίκη του στη Βοστώνη, όταν τον ρώτησαν οι αμερικανοί επίσημοι “πόσα δολάρια θέλει να του προσφέρουν για τη νίκη του”, εκείνος απάντησε: Δεν θέλω χρήματα! Θέλω μόνο ρούχα και τρόφιμα για τους συμπατριώτες μου. Αυτό θέλω να είναι το έπαθλο μου.
Τόσα χρόνια υπό γερμανική κατοχή, η χώρα μου στερείται βασικά αγαθά. Τρόφιμα και ρούχα λοιπόν θέλω να σταλούν από την Αμερική στον ελληνικό λαό”.
Η επιθυμία του έγινε αμέσως δεκτή και πράγματι, δύο πλοία με ρουχισμό, τρόφιμα και άλλα είδη κατέπλευσαν σε λίγους μήνες στον Πειραιά, από την Αμερική.
Άραγε δεν θα μπορούσε να θεωρείται εθνικός ευεργέτης, ο μεγάλος αυτός
πατριώτης;

Σήμερα, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα, 66 ολόκληρα χρόνια από τη γενναία πράξη του μεγάλου αυτού μαραθωνοδρόμου, είμαστε όλοι προβληματισμένοι για το αβέβαιο μέλλον της χώρας μας.
Ας είναι επομένως σημείο αναφοράς και παράδειγμα προς μίμηση ο Στέλιος Κυριακίδης, καθώς μας διδάσκει Πως Όποιος Θέλει: Μπορεί!
Πηγή

Τονίζουμε ότι καταγόταν από την Κύπρο και φυσικά έτρεξε με τα χρώματα της γαλανόλευκης που φορούσε σε μεγέθυνση στη φανέλα του (αφιερωμένο σε μερικούς μειοδότες που βάλθηκαν να υλοποιήσουν τα σχέδια της Νέας Τάξης διαμελίζοντας την Ελλάδα σε μικρά κ αδύναμα ανεξάρτητα κρατίδια).

Διαβάστε ένα σχετικό ρεπορτάζ και
δείτε τα συγκλονιστικά βίντεο που ακολουθούν.

Δείτε και το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ του NBC στα αγγλικά

"Στυλιανός Κυριακίδης: Το ταξίδι ενός πολεμιστή"

(STYLIANOS KYRIAKIDES: the journey of a warrior, 2004)

Το βίντεο υπάρχει στο  http://istologio.org/?p=2901

STYLIANOS KYRIAKIDES - ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ from i-Peloponnisos on Vimeo.

Πηγή 
Σχετικό κείμενο μπορείτε να δείτε και εδώ