Ευχαριστήρια επιστολή προς το ιστολόγιό μας από τον π. Αναστάσιο Αλεξίου.

Λάβαμε την παρακάτω ευχαριστήρια επιστολή από τον Ιερέα π. Αναστάσιο Αλεξίου για την πρωτοβουλία των ιστολογίων που βοηθήσαμε το άτυχο παλικάρι από την Αλεξανδρούπολη (δείτε ΕΔΩ)  και σας την παραθέτουμε.

"Αγαπητοί αδελφοί χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε.
Έχουν ήδη περάσει 20 μέρες από τη στιγμή που η αγάπη και το ενδιαφέρον σας δημοσίευσε στα ιστολόγιά σας το κάλεσμα αγάπης και συμπαράστασης σε ένα έργο προσφοράς αγάπης και ελπίδας σε ένα 25χρονο παλικάρι της ενορίας μας που έχασε τα δυο του πόδια σε αυτοκινητικό δυστύχημα. 

Θεωρώ υποχρέωσή μου, αφού για άλλη μια φορά σας ευχαριστήσω όλους για την πρωτοβουλία αυτή, να ενημερώσω εσάς αλλά και όλους εκείνους τους αδελφούς, άγνωστους μεν σε μένα, γνωστούς όμως στο Θεό, που αμέσως έσπευσαν να καταθέσουν τον οβολό τους από το υστέρημά τους , περίσσευμα όμως της καρδιάς του, πως μέχρι σήμερα το πρωί στον εν λόγω λογαριασμό του Ιερού Ναού κατατέθηκαν 1530 ευρώ.

Τέθηκε ως τελικός στόχος, μέχρι τον Οκτώβριο του 2012, ένα χρόνο ακριβώς μετά το δυστύχημα, να συγκεντρώσουμε το ποσό των 6000 ευρώ για μπορέσουμε να τακτοποιήσουμε όλες τις οικονομικές εκκρεμότητες ενός έργου που ξεπέρασε τις 35.000 ευρώ. 

Από την αρχή αυτής της προσπάθειας στηρίξαμε όλες τις δυνάμεις μας και τις ελπίδες μας στον άγιο Θεό και μέχρι στιγμής ο Θεός δεν άφησε να κλονιστεί αυτή η εμπιστοσύνη μας, ζώντας σε όλες τις φάσεις αυτής της προσπάθειας μικρά θαύματα.
Με την ίδια πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό και με τη δική σας βοήθεια ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε.
Σας ευχαριστώ όλους.
Ο Θεός να σας ευλογεί.

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη,

π. Αναστάσιος Αλεξίου
Προϊστάμενος Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Απαλού"

Αξίζει να διαβάσετε τον σχολιασμό της επιστολής από το Ιστολόγιο Κλασσικοπερίπτωση:

Ειλικρινά και  μιλώντας  μέσα από την καρδιά μου, δεν θεωρώ  ότι η "Κλασσικοπερίπτωση"  αξίζει  συγχαρητήριων ή  επαίνων.

Εμείς κάναμε  αυτό που έπρεπε να κάνουμε  και πιστέψτε με ήταν το ελάχιστο.

Αυτός που αξίζει τα συγχαρητήρια είναι εκείνος  ο παπάς στην ακριτική και σκληρά δοκιμαζόμενη  Αλεξανδρούπολη  , ο εφημέριος  δηλαδή του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Απαλού Αλεξανδρούπολης,που  στάθηκε  εις "τύπον και τόπον Χριστού"  κάνοντας  τον  "ξένο" πόνο δικό του  θυμίζοντας  έτσι σε όλους μας  τι  πραγματικά  σημαίνει  στην Ελληνορθόδοξη παράδοση  η ενορία,η ενοριακή   ζωή  και η εντός αυτής  Χριστοποιημένη κοινωνία.

Εμείς λοιπόν  πρέπει να ευχαριστήσουμε τον π. Ανάστασιο , γιατί  μας έδωσε την ευκαιρία  να βγάλουμε μερικούς λεκέδες απο το "χιτώνα" μας ,εκείνη  δηλαδή τη φορεσιά  που μας χάρισε ο Χριστός  όταν βαπτισθήκαμε και μυρωθήκαμε στο όνομά Του.

Τον ευχαριστούμε  και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο.

Επειδή ζωντάνεψε στις συνειδήσεις μας ,το από χρόνια  ναρκωμένο  συναίσθημα  της  κοινής εν Χριστώ ενοριακής ζωής και πράξης.

Αυτού του είδους  η ενοριακή  ζωή είναι  εκείνη που τελικά μετατρέπει  την  κάθε μέρα μας   σε Κυριακή  και την κάθε ώρα μας σε ελπιδοφόρο κοινό  ευχαριστιακό  ζωοποιό και ψυχοθεραπευτικό μυστήριο.Ένα μυστήριο το οποίο  δια του Χριστού  οδηγεί με ασφάλεια  στην αληθινή ευημερία και φυσικά στην σωτηρία του κάθε ενός προσωπικά αλλά και όλου του  συμπροσευχομένου  ( και μη) λαού.

Συγχαρητήρια  λοιπόν  σε εκείνον τον άξιο Λευίτη  της  Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, αλλά και στον εμπνευστή και πρωτοστάτη  αυτής της  κοινής- διαδικτυακής πρωτοβουλίας διαχειριστή του ιστολογίου  "Αντιπαρακμή", που  εκ των πραγμάτων   συνέβαλαν στην καλή λειτουργία των |"συγκοινωνούντων  δοχείων"  δηλαδή  όλων ημών των απομονωμένων   και  κατά περιπτώσεις "αποκομμένων"  απο τηναλήθεια της εκκλησίας , εν Χριστώ αδελφών.