«Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, .. συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν..»

 «Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς»

Φτάσαμε, με τη χάρη του θεού, στην Αγία Μεγάλη εβδομάδα. Μεγάλη, γιατί τα γεγονότα που εξιστορεί είναι μεγαλειώδη και τα νοήματα που εμπεριέχει , ζωτικής σημασίας για την σωτηρία μας. Το απόσπασμα από το τροπάριο που παραθέτουμε, και περιέχεται στην ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας μας καλεί να ακολουθήσουμε το Χριστό και να  σταυρωθούμε κι εμείς μαζί του.
Όχι φυσικά κυριολεκτικά, όπως λανθασμένα κάποιοι το ερμηνεύουν και οδηγούνται, σε χώρες παραδείγματος χάριν όπως η Νότια Αμερική ή οι Φιλιππίνες, στο να καρφωθούν πάνω σε σταυρό νομίζοντας πως έτσι συμμετέχουν στο πάθος του Κυρίου.
Ο Χριστός δεν θέλει αυτό από εμάς. Θέλει κάτι πολύ πιο σημαντικό και ασύγκριτα πιο δύσκολο.
Κατ αρχήν, θέλει από εμάς να καθαρίσουμε το νου μας από λογισμούς. «Δεύτε ουν και ημείς, κεκαθαρμένες διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ». Οι λογισμοί βασανίζουν άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο τη σκέψη μας. Λογισμοί πονηροί (μίσος, κακία, κατάκριση, ζήλεια), λογισμοί σαρκικοί (γαστριμαργία, φιλαργυρία, φιλαυτία), λογισμοί βλάσφημοι.

Ο Χριστός, μας ζητάει να προσπαθήσουμε, με τη χάρη και τη βοήθεια των μυστηρίων της εκκλησίας μας, να απαλλαγούμε από αυτούς. Αλλά, εκτός από τα τρία αυτά είδη  λογισμών, ο Χριστός θέλει να διώξουμε από μέσα μας και ένα ακόμα. Τους άχρηστους λογισμούς. Τους ανούσιους λογισμούς που απασχολούν το μυαλό μας κλέβοντας μας πολύτιμο χρόνο και ψυχική δύναμη τα οποία θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για την πνευματική μας ωφέλεια.
Αντί να ασχολούμαστε με το τι μας είπαν, τι μας έκαναν και πως θα ανταποδώσουμε κακό στο κακό που μας προκάλεσαν διαιωνίζοντας αρρωστημένες καταστάσεις, ας βάλουμε αρχή να διορθώσουμε τους εαυτούς μας.

Ας δούμε τον Ιησού πάνω στον σταυρό. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να φύγει. Δεν το έκανε. Έμεινε ακίνητος κι έγινε θυσία για να σωθούμε εμείς. Ας μείνουμε κι εμείς ακίνητοι. Ακίνητοι απέναντι στην πρόκληση της αμαρτίας. Ας μην πέσουμε στις παγίδες της.
Ας βάλουμε στόχο να είμαστε αρεστοί στον Χριστό και όχι στους ανθρώπους. Κι ας
μην ντραπούμε γι αυτό. Όπως ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος, την μνήμη του οποίου τιμούμε σήμερα, που όχι μόνο δεν συγκατατέθηκε στην αμαρτία που του πρότεινε η γυναίκα του Πετεφρή, αλλά προτίμησε να φύγει μακριά, έστω και γυμνός, προκειμένου να μείνει πιστός σε αυτό που ο θεός ήθελε από εκείνον. Και δεν ντράπηκε για τη γύμνια του σώματος του γιατί είχε για ένδυμά του την αρετή.
Το θέλημα του Θεού ήταν και δικό του θέλημα. Εμείς πολλές φορές βάζουμε τις επιθυμίες μας πάνω απ΄ όλα. Ο εαυτούλης μας πάνω από όλους και όλα. Ακόμη και πάνω από τον ίδιο τον Θεό. «Και συσταυρωθώμεν  και νεκρωθώμεν δι αυτόν ταις του βίου ηδοναίς».

Τι σημαίνει τελικά το να σταυρωθούμε μαζί Του; Μα τι άλλο, εκτός από το να σταυρώσουμε τα πάθη μας; Τα πάθη μας, που ξεκινούν όπως λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος από το «εγώ»μας.
Να σταματήσουμε να έχουμε σαν κέντρο της ζωής μας τον εαυτό μας. Να σταματήσουμε να τριγυρίζουμε συνεχώς γύρω από τα πάθη μας. Και ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να γίνει αυτό. Να αγαπήσουμε τον Χριστό. Τον Χριστό που στέκεται απέναντι μας σήμερα.
Στο κεφάλι τουΤου, δεν έχει βασιλικό στέμμα αλλά ακάνθινο στεφάνι. Στα χέρια του Του δεν έχει χρυσές αλυσίδες αλλά σχοινιά. Δεν καλοπερνάει, θυσιάζεται. Αυτός θέλει κι από μας. Να θυσιάσουμε για χάρη Του τα πάθη μας. Να θυσιάσουμε τις ηδονές μας. Τις ηδονές που μας οδηγούν στην αμαρτία και άρα μακριά του. Ας αγαπήσουμε τον Χριστό. Κι ας μην προτιμήσουμε τίποτα περισσότερο από την αγάπη Του.


Πηγή