Κατηγορώ την δεσποτική εξουσία... Ζήτε ή δεν ζήτε;

Αιτία αυτού του άρθρου είναι η κραυγή πόνου που κατέχει τον κόσμο για τα δεκάδες νομοθετήματα που έφεραν κοσμογονική αναστάτωση και ηφαιστειακή έκρηξη στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, και την παγερή αδιαφορία της θρησκευτικής ηγεσίας.

Ο κόσμος χάνεται. Τα νέα κορμιά και τις νεανικές ψυχές καταβροχθίζει αχόρταγος ο Άδης. Η «ένωση αθέων» ζήτησε από τον Υπουργό Παιδείας και «Θρησκευμάτων» την κατάργηση των θρησκευτικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ο υπουργός «τους υποσχέθηκε την κατάργησή τους» (το «ΒΗΜΑ», 23/8/15). Δεν πρόλαβαν να περάσουν 24 ώρες από την ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης και η νέα αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας - που μάλλον θεωρεί ότι τα θρησκευτικά αποτελούν την αιτία της … κακοδαιμονίας στην παιδεία - είπε στο ραδιοφωνικό σταθμό («Στο κόκκινο»): «Δεν είναι δυνατόν να οφείλει να δηλώνει ο μαθητής σε δημόσιο έγγραφο το θρήσκευμά του (ή την ιδιότητα του άθεου), ώστε να εξασφαλίζει την απαλλαγή…».

Τις σχέσεις μεταξύ πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας τα τελευταία 40 χρόνια τις διέκρινε η ανοχή και ο συμβιβασμός. Και τούτο γιατί η δεύτερη φοβούνταν μη χάσει τους μισθούς και τα προνόμια και ως εκ τούτου ενίσχυε το ανούσιο έργο των κρατούντων δίδοντάς τους το δικαίωμα να ποδοπατούν τα Ιερά και τα Όσια.

«Άγιοι Πατέρες»,
Μήπως θυμάστε εάν ποτέ βγήκατε δημόσια να αναμετρηθείτε με την εξουσία για όσα απαράδεκτα συμβαίνουν;
Μήπως υψώσατε ποτέ φωνή διαμαρτυρίας και αποκαλύψατε τις μηχανορραφίες, την ψευτιά και την εκμετάλλευση;
Μήπως αρνηθήκατε να συμμορφωθείτε στα προστάγματα του άθεου κατεστημένου;
Μήπως ζητήσατε να παραμερίσουν αυτούς που αφανίζουν τη νέα τρυφερή ηλικία; Όχι. Δεν τολμάτε να ζητήσετε την αντικατάσταση ούτε ενός άθεου υπουργού θρησκευμάτων!

Ρίχνετε, εδώ κι εκεί, καμιά άσφαιρη τουφεκιά, έτσι για να ποικίλει η ζωή σας. Κάνετε κάποια ομιλία να την ακούσουν μερικοί εκκλησιαζόμενοι, λέτε και
αυτοί φθαίνε. Ξαποστέλλετε κανένα κείμενα, σε γλώσσα πολλές φορές ακατανόητη και σε σας. Δίνετε κι ένα εντυπωσιακό πληρωμένο δημοσίευμα σε εφημερίδες ή σάιτ συνοδευόμενο μάλιστα και με την φωτογραφία σας.
Αυτό δεν είναι αγώνας. Είναι αυτοδιαφήμιση. Είναι άγχος προβολής.


Υπάρχετε σαν πλήθος, μα δεν υπάρχετε σαν ηγεσία. Εμφανίζεστε εκεί που εκ των προτέρων γνωρίζετε ότι θα δρέψετε θαυμασμό και χειροφιλήματα, μα δεν έχετε το θάρρος να παρουσιαστείτε εκεί που μυρίζει μπαρούτι και θυσία.


Αποφαίνεστε ως κριταί και δικάζετε και καταδικάζετε χωρίς οίκτο τους ανήμπορους παπάδες και σαν δικτάτορες τους τσαλαπατάτε. Μα
δεν βγάζετε άχνα μπροστά στα βλοσυρά βλέμματα των τυχάρπαστων της εξουσίας.


Τρέχετε από πανηγύρι σε πανηγύρι, από ονομαστήρια σε ονομαστήρια, από πολυαρχιερατικά σε … αλληλολιβανιζόμενοι.


Κάνετε παρελάσεις στους δρόμους φορώντας τις παλιές εντυπωσιακές αυτοκρατορικές στολές, κρατώντας ράβδους, φορώντας μίτρες και εγκόλπια πολλών χιλιάδων ευρώ.
Τώρα που οι αυτοκράτορες πέθαναν αναλάβατε σεις να κρατήσετε στη ζωή τα δείγματα της κενότητας.
Να πιστεύετε αληθινά, πως με τις παρελάσεις θα σώσετε τον κόσμο; Πως με την επίδειξη του χρυσού και της ματαιότητας θα δώσετε μήνυμα σωτηρίας στις ναυαγισμένες υπάρξεις;
Πρέπει να γνωρίζετε, ότι αυτή σας η παρουσία ισοδυναμεί με το τίποτα.


Ο Ιησούς Χριστός, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες περπάτησαν στους δρόμους, επιδιώκοντας να βρουν και να σώσουν τους αμαρτωλούς, τα χαμένα πρόβατα, φορώντας την ταπεινή χλαμύδα κι εσείς μας δείχνετε τις στολές σας, τα αδαμαντοστόλιστα καπέλα σας, και τα ολόχρυσα κοσμήματά σας;


Κλειστήκατε στα πολυτελή σας ανάκτορα απολαμβάνοντας τον σκωληκόβρωτο πλούτο σας και περιφερόμενοι σαν Κροίσοι αφήνετε τα πρόβατα να ματώνουν στις απόκρημνες ρεματιές πέφτοντας ανύποπτα στο στόμα των λύκων.΄


Ο λαός περιμένει να του δείξετε το δρόμο προς τον ουρανό και σεις τον σπρώχνετε στο βούρκο;


Σας έχει κυριεύσει η δεσποτική εξουσία και δόξα. Σας γοήτευσε ο πλούτος. Σας μάγεψε ο αισθησιασμός. Σας κέρδισε η ευμάρεια, αλλά σας έχασε η Εκκλησία.


Οι ιστορίες που ξεχύνονται στα Μ.Μ.Ε. μολύνουν τις αναπνοές μας, και δεν κάνετε τίποτα να σταματήσετε το κακό.


Ενώ θα έπρεπε να ήσασταν πιστά αντίγραφα των αγίων (ταπεινοί, αφιλάργυροι, αγωνιστές, άγρυπνοι φύλακες του ποιμνίου - Α΄ Πέτρου δ΄ 2-3), εσείς πέφτετε καθημερινά θύματα της κερδοσκοπικής δημοσιογραφίας εξαγοράζοντας προβολή και κολακεία.

«Άγιοι Πατέρες»
Ζήτε ή δεν ζήτε;


Δεν αισθάνεσθε, πως βρωμίζετε τα ολόχρυσα άμφιά σας; Δεν φοβάστε πως μεταβάλατε σε καταγώγιο την αρχιερατική καρδία; Πώς θα πιάσετε το χέρι του παραστρατημένου, αμαρτωλού, άθεου να τον οδηγήσετε στον δρόμο του Θεού, όταν εσείς περιδιαβάζετε σε βαθύτερο κύκλο της Δαντικής κόλασης;


Δεν σας έχει μαγέψει, δεν σας έχει αιχμαλωτίσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που πάντα υποκριτικά καυχιέσθε ότι είστε «εις τύπον και τόπον Του» ενώ ισχύει για πολλούς από σας αυτό που έλεγε, μακαρίτης τώρα, επίσκοπος ότι: «με τον μύθο του Χριστού περάσαμε καλά στη ζωή μας»;


Μη μου πείτε πως όλα αυτά που σας γράφουμε δεν είναι αλήθειες.
Δεν υπάρχει καπνός δίχως φωτιά.


Είμαι βέβαιος, πως αν ήσασταν άσπιλοι, και είχατε το μέτωπο καθαρό, θα μπορούσατε σε μία ημέρα να εξουδετερώσετε τους εχθρούς της Εκκλησίας. Θα αποτελούσατε το μεγάλο φράγμα. Θα συγκροτούσατε μέτωπο αντίστασης, και προτάσσοντας τα στήθη σας θα αναχαιτίζατε τις δυνάμεις του σκότους.


Αυτά δεν έκανε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, όταν χρειάστηκε μέσα στο μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών να διακόψει το πολυχρόνιο του βασιλιά φωνάζοντας από την ωραία πύλη στους ψάλτες «Στοπ! … ουκ έχουμε Βασιλέα …», στη Φλώρινα να διώξει την γυναίκα του Νομάρχη από την Εκκλησία αποκαλώντας την «αρκούδα», στη Λάρισα να ελέγξει τον μητροπολίτη Δωρόθεο και τους άρχοντες στο Μεσολόγγι την 4η Αυγούστου ημέρα νηστείας που ψήνανε στην πλατεία καθώς και σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις;


Παρόμοια δεν ήταν και η συμπεριφορά του Αμβροσίου Ελευθερουπόλεως και Σεβαστιανού της Κόνιτσας;


Το ίδιο δεν έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης όταν πλειστάκις ήρθε αντιμέτωπος με τους κρατούντας, και μάλιστα σε ημέρες δικτατορίας, όπου τα έσκαζε η φοβέρα…; 

Όταν ύψωσε το ανάστημά του και κατόρθωσε να διακόψει την εκτύπωση του Συντάγματος, στέλνοντας τα εκτυπωθέντα για πολτοποίηση επειδή απαλείφθηκε από την προμετωπίδα του κειμένου το: «Εις το όνομα της Αγίας και Ομουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»; Σε άλλη περίπτωση δε δίστασε να αποκαλέσει τους δικτάτορες «γκάγκστερς».


“Άγιοι Πατέρες”
Στέκομαι και σας κυττάζω.
Τι αντιπροσωπεύετε σήμερα; Το πλήρωμα ή το κενό;

Δεν σας είδα ποτέ να υψώνετε τη φωνή σας για το κακό που γίνεται.
Για νά ’μαι ειλικρινής σας έχω δει μερικές φορές, αλλά μου φανήκατε σαν κρύα, χρυσοφόρα μανεκέν.


Ζήτε χωρίς να υπάρχετε. Εδώ έρχεται καταιγίδα, τσουνάμι, κατακλυσμός, κι εσείς είστε στον κόσμο σας. Δεν βλέπετε γιατί έχετε τυφλωθεί και δεν ακούτε γιατί βουλωσάτε τ’ αυτιά σας.


Μιλάτε για τον νέον άγιό μας τον π. Παΐσιο τον Αγιορείτη, αλλά δεν διαβάσατε τα πόσα προφητικά είπε που εκπληρώνονται στις μέρες μας. Κάνετε λειτουργίες στη μνήμη του και δίπλα στην εικόνα του βάζετε και το πανεράκι μην χάστε και την είσπραξη!

Και το κυριώτερο που δεν σας προβλημάτισε, είναι το όραμα του Γέροντα το οποίο περιγράφει ο Αγιορείτης π. Δαμασκηνός. “Ο αείμνηστος πατήρ Παΐσιος – λέγει – με προσεκάλει πολλάκις, δια να τελέσω την Θείαν Λειτουργίαν. Μετά την Θείαν Λειτουργίαν εσυνήθιζε κατά το κέρασμα, που επακολουθεί, να προσφέρει ένα καφέ, ένα λουκούμι και ένα ποτήρι νερό. Εκεί εδράττετο της ευκαιρίας να μου εμπιστεύεται πολλά θαυμαστά γεγονότα, άτινα ο Θεός του εφανέρωνε… Ομολογώ ενώπιον του Κυρίου, ου ψεύδομαι. Μου έλεγε τόσο σπουδαία, τα οποία μόνον εις την ζωήν μεγάλων αγίων έχω διαβάσει εις Συναξάρια.

Κάποτε λοιπόν μου είπε και το ακόλουθον το οποίον με συνετάραξε”.
«Κατ’ αυτάς τας ημέρας πάτερ, η χάρις του Αγίου Πνεύματος μου έδειξε τον Άδην εκεί που και αι ψυχαί των κολασμένων ανθρώπων. Τον τόπον που βασιλεύει ο διάβολος. Εκεί, από όλα τα φρικτά που είδα, κατ’ εξοχήν με εντυπωσίασε ότι είδα πολλούς Αρχιερείς, μαύρους, απολιθωμένους, όρθιους με προτεταμένην την ποιμαντικήν ράβδον». Και συνέχισε να ομιλή αιτιολογών, διατί είδε πολλούς Αρχιερείς:
«Ευθύνες, πάτερ, πολλές έχουν οι Αρχιερείς και όσα δεν ανταποκρίνονται εις τας ευθύνας των, δια να αρέσουν εις τον Χριστόν, οδηγούνται εκεί, εις τον τόπον της βασάνου, μακρά του Χριστού».


Άγιοι Πατέρες:
Η σαπίλα δεν σας έχει διαβρώσει όλους, υπάρχουν αρκετοί που αναπνέουν τον πόθο του Θεού και όχι τα ποικίλα πάθη τους. Τολμήστε να ξεκαθαρίσετε τον αυλόγυρό σας και συγκροτηθείτε σε μέτωπο αγιότητας και αποστολικής μαχητικότητας.
Αφήστε τις κερκίδες και κατεβείτε στο στίβο.


Δεν φθάνει να πετάτε μικρά πετράδια στους ενόχους, και να ταμπουρώνεστε πίσω απ’ τα ψεύτικα οχυρώματα, τους δήθεν “διακριτούς ρόλους”. Όταν τους βλέπετε μπροστά σας να ποτίζουν τη νεολαία με το όπιο της αθεΐας, να τους σέρνουν στον μηδενισμό και στην απόγνωση, αγριέψετε, ορμήστε όπως κάνει κάθε άλογο ζώο όταν κινδυνεύουν τα μικρά του. Είδατε ποτέ σας την εικόνα αυτή; Είναι πολύ συγκινητική και διδακτική.

Όλοι οι Έλληνες, και ιδιαίτερα οι νέοι, σας καλούν.
Ελάτε να μας βοηθήσετε.
Εάν σήμερα τους το αρνηθείτε, αύριο θα είναι αργά και η ιστορία θα σας καταγράψει με τα μελανότερα χρώματα.

Πηγή