είχε την ιδέα να στείλει το παρακάτω απόσπασμα σε φίλο του ιστολογίου μας.
Εκ πρώτης όψεως το κείμενο δείχνει λογικό ως "τοποθέτηση" και κάνει τον μη υποψιασμένο αναγνώστη να το αποδεχτεί. Συνοψίζεται στη φράση :
Γιατί η θεία χάρη να μην υπάρχει και σε μη ορθοδόξους, και σε άλλες χριστιανικές ομολογίες αλλά και σε κάθε θρησκεία.
Διαβάστε όμως την απάντηση που έλαβε (παραθέτουμε προηγουμένως το σχετικό κείμενο)!
Κάποιοι «τροχονόμοι» της θείας χάριτος ή, αν θέλετε, αυτοί που αυτόκλητοι αποτελούν την «προσωπική ασφάλεια» του Θεού, μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι απόγονοι του πρεσβύτερου γιου της «Παραβολής του Ασώτου», κάθε φορά που απαγορεύουν στη θεία χάρη να δραστηριοποιείται σε χώρους μη ορθόδοξους, άλλης χριστιανικής ομολογίας ή και άλλης θρησκείας.
Για μια τέτοια περίπτωση ίσως θα είχε νόημα κάποιος διάλογος όπως ο επόμενος.
-Κύριε, είμαι θυμωμένος μαζί Σου!
-Γιατί παιδάκι μου;
-Να, γιατί μου λένε μερικοί ότι «ξενοκατοικιάζεις» σε σπίτια που δεν είναι ορθόδοξα!
-Και ο θυμός σου, παιδί μου, είναι … ορθόδοξος ή τουλάχιστον είναι ταπεινός; Δεν έμαθες ακόμα ότι ο θυμός δεν είναι φίλος της αγάπης ούτε και σύντροφος της ταπείνωσης; Έχεις λησμονήσει ή δεν έχεις προσέξει τα μέγιστα σημεία της διδασκαλίας μου; Προσπάθησε να τα ξαναμελετήσεις;
- Σε ποιο ορθόδοξο σύγγραμμα θα τα βρω, Κύριε;…
Αντ. Ρωμαίος Ιερομ, Σταλάγματα από τα κεραμίδια . Εκδ. Εν πλω.
Και η απάντηση:
θαρρώ "εύστοχο άστοχο" .
Αν ο αποδέκτης ήταν αμαρτωλός τότε το σχόλιο για τον πρεσβύτερο "τροχονόμο" γιο θα ήταν εύστοχο.
Όταν όμως απευθύνεσαι σε αιρετικό θεωρώ ότι είναι άστοχο.
Μα μη τα κάνουμε όλα το ίδιο, τα τοποθετούμε στον ίδιο παρανομαστή, δικαιολογώντας, μεταξύ άλλων, τα φιλικά πιθανόν φλερτ του συγγραφέα με τους αιρετικούς!
Για παράδειγμα "αιρετικόν 'ανθρωπον μετά ....παραιτού,.... εξέστραπτεν.....αυτοκατάκριτος" που κολλάει;
Διαφωνώ.
Γ.
Διαφωνώ.
Γ.
Και το δικό μας ΣΧΟΛΙΟ:
Μήπως παρατηρήσατε ότι πολύ "συγκεκριμένα" βιβλία εκδίδουν οι εκδόσεις "Εν Πλω";
Να θυμηθούμε κάποια που αμνηστεύουν ουσιαστικά την ομοφυλοφιλία; Και μάλιστα με κείμενα ακόμη και "ορθοδόξων" ιερέων;
Να θυμηθούμε κάποια που αμνηστεύουν ουσιαστικά την ομοφυλοφιλία; Και μάλιστα με κείμενα ακόμη και "ορθοδόξων" ιερέων;
Αντί για άλλη απάντηση εμείς θα αντικαθιστούσαμε τους "μη ορθόδοξους χώρους, άλλης ομολογίας ή θρησκείας",στους οποίους η "θεία χάρη να δραστηριοποιείται", όπως υπονοεί ο συγγραφέας, με τους ορθόδοξους αδερφούς μας που ακολουθούν το Πάτριο ημερολόγιο ή με όσους ορθοδόξους για λόγους συνείδησης έπαψαν το μνημόσυνο του Οικουμενιστή Πατριάρχη -βιώνοντας στο πετσί τους στη συνέχεια την "πατρική αγάπη" του.
4 σχόλια:
Όλα αυτά ανήκουν στο πνεύμα της λεγόμενης «Νεορθοδοξίας» ή «Μεταπατερικής Θεολογίας». Άπειρη αγαπολογία, λεξιλόγιο προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή και φυσικά ύποπτα κέντρα με γερές χρηματοδοτήσεις και γνωριμίες που τα προωθούν.
Προσωπικά τέτοια κείμενα ούτε καν τα διαβάζω. Υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί Ιερωμένοι που για να είναι αρεστοί στον σύγχρονο ακατήχητο πιστό, ως άλλοι Προτεστάντες «προσαρμόζουν» την Ορθοδοξία στην εποχή, με τραγικά αποτελέσματα. Και βέβαια έτσι όχι μόνο δεν έρχεται νέος κόσμος στην Εκκλησία, αλλά φεύγουν και όσοι βρίσκονται ήδη εκεί!
(και ετσι οχι μονο δεν ερχεται νεος κοσμος στην εκκλησια,αλλα φευγουν και οσοι βρισκονται ηδη εκει)....δυστυχως συμβαινει το αντιθετο...
Η Θεία Χάρις επισκέπτεται όλους τους ανθρώπους μέχρι ενός σημείου. "Χωρίς εμέ δεν δύνατε ποιείν ουδέν". Μπορεί ένας αιρετικός να κάνει μια καλή πράξη πχ ελεημοσύνη. Όμως δεν θα είναι "ανόθευτη" - "καθαρή" στο 100%. Μπορεί και τα πάθη ενός ανθρώπου να τον παρακινήσουν να κάνει μια καλή πράξη για να τραφεί ο εγωισμός, η κενοδοξία του. Μέχρι της ενεργοποιήσεως της συνείδησεις του κάτι υπάρχει σε κάθε ανθρωπο.Αυτό είναι το υποτυπώδες που "κατασκευαστηκά" το βρίσκεις στον καθένα. Όμως τα μέτρα της Θείας Χάριτος που μεταδίδονται με τα μυστήρια της μιας αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, φτάνουν τον άνθρωπο της μυστηριακής ζωής μέχρι την αγιότητα. Η αρχή γίνεται με το Βάπτισμα το Χρίσμα. Χωρίς αυτά δεν αποκτάει την δυνατότητα της αγιότητας κάποιος. Πως θα σβήσουν τα αμαρτήματα του; Πως θα αποκτήσει την αγία ταπείνωση; Σε όλα ενεργεί η βούληση του ανθρώπου από τη μια και η Χάρις του Θεού από την άλλη.
Ο συμπαθής κατά τα άλλα ιερέας π. Αντώνιος Ρωμαίος:
1) στο παράδειγμά του με τον παραπονούμενο και το Θεό, ανακατεύει ταυτόχρονα δύο πράγματα.
Αντί να απαντήσει- υποτίθεται πάντα- ο Θεός επί της ουσίας του παραπόνου, μετατοπίζει το ενδιαφέρον στο θυμό. Αποφεύγει να απαντήσει...
2) Δεν έχω προλάβει να διαβάσω το εν λόγω βιβλίο, ωστόσο πληροφορήθηκα, πως δυστυχώς σε κάποιο σημείο του, βάζει το πλήρως ανόητο δίλημμα, που συνηθίζεται να βάζουν δυστυχώς πολλοί.
Δηλαδή διερωτώνται, για το αν η ταυτότητα μας μάρανε, λες και λύσαμε τα προσωπικά μας πάθη.
Έτσι λένε εν γένει.
Γιατί άραγε το ψευτοδίλλημα;
'Αραγε, τι μας πειράζει να πράξουμε και τα δύο:
Δυστυχώς, στου ίδιου διλήμματπς την παγίδα είχε πέσει κι ένας αγωνιστικότατος με πολλές ελεημοσύνες, πρόσφατα μακαριστός, για ελάχιστο καιρό Μητροπολίτης -ο Θεός να τον συγχωρεί κι αυτόν κι εμάς- ο οποίος στο λόγο του, στο παρατιθέμενο, στην ενθρόνισή του, δείπνο, είχε διερωτηθεί για το αν ο Πάπας μας μάρανε, ενώ θα έπρεπε να κοιτάμε την εσωτερική μας κατάντια.
Το λένε, λες και το ένα αναιρεί το άλλο.
Και το λένε άνθρωποι Πανεπιστημιακού επιπέδου.
Θα έλεγε κάποιος πως οι αγράμματοι Άγιοί μας, θα έπρεπε να τα μπλέκουν χειρότερα.
Κι όμως η Χάρις του Θεού, τους διαφυλάττει ένα νού, με διάκριση εκπληκτική στις λεπτοφυείς διαφορές.
Ο Θεός να φωτίσει κι αυτούς τους μπλεγμένους αδελφούς, αμήν....
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.