ΤΟ ΘΕΜΑ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τους συνειδητούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἀπό τους κληρικούς ἐνημέρωση και καθοδήγηση.
Ὅμως περισσεύει ἡ σιωπή ἀπό καιροσκοπισμό και δειλία.
Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού δημοσίως ἐπικρίνουν τους Οἰκουμενιστάς και διατυπώνουν τη γνώμη τους ἐλεύθερα. Και αὐτό εἶναι πολύ ἀνησυχητικό φαινόμενο, γιατί ἀποκαλύπτει ὅτι δεν ὑπάρχει ἱερός ζῆλος και παρρησία .
Δέν ὑπάρχει πνεῦμα ὁμολογίας και ὑπεράσπισης τῆς πίστεώς μας.
Ὡστόσο, δεν μᾶς λείπουν τά κείμενα, πού ἐπισημαίνουν τις αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν και τῶν προτεσταντῶν.
Ἔχουμε θεολόγους, ἀλλά δεν ἔχουμε ὁμολογητές.
Το πρόβλημα δεν εἶναι στην ἐπισήμανση τῶν διαφορῶν με τους ἑτεροδόξους, ἀλλά στήν κριτική πού πρέπει στους δικούς μας ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναπτύσσουν ἐνοχλητικές πρωτοβουλίες και ἐξισώνουν την πίστη μας με ἐκείνη τῶν αἱρετικῶν.
Αὐτούς τους οἰκουμενιστές ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς οἱ σοφοί θεολόγοι μας να τους κρίνουν καί να τους ἀπομονώσουν.
Και αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας και δεν θέλουν να ἔλθουν σε ἀντίθεση μαζί τους.
Δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν και τους πατριαρχικούς κύκλους, παρόλο πού διαφωνοῦν.
Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος με συμβιβασμούς, ἰδιωτικούς ψιθύρους και σιωπή.
Τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι παιδαριώδη. Ἔχουν ὡς κανόνα τους το «Ναι μέν, ἀλλἀ…», πού σημαίνει τελικά ὄχι στη δημόσια ἀντίδραση, ὄχι στη δυναμική διαφωνία, ὄχι στην ἄρνηση τῶν διαφόρων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων.
Καί ὅλα αὐτά, γιατί τους περισσεύει ἡ διάκριση και ἡ κατά Θεόν σοφία…
Ἡ τακτική πού περιγράφω εἶναι προσφιλής και σε ἀρκετούς ἁγιορεῖτες πατέρες και σε σχεδόν ὅλους τους μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι ὁ δόλιος Οἰκουμενισμός ἐξαπλώνεται παντοῦ και το ὀρθόδοξο κριτήριο ἀμβλύνεται.
Σε λίγο οἱ ἀνυποψίαστοι χριστιανοί μας θα πάθουν πλήρη σύγχυση και θά ἀποδέχονται τον Πάπα ὅπως και τον Πατριάρχη, και τους καρδινάλιους ὅπως και τους μητροπολίτες!
Σχόλιο:
το κείμενο είδαμε εδώ
η αρχική πηγή δημοσίευσης του ήταν το 2009, εδώ.Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε αν ο συγγραφέας συνεχίζει να έχει το θάρρος να ομολογεί την αλήθεια με την ίδια ακριβώς παρρησία και σήμερα.
Ιστολόγιο Ομάδας Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
1 σχόλιο:
Ποσο δικιο εχετε...εμπιστευομαστε τελικα προσωπικοτητες η τον Θεο;;αφου η φωνη της συνειδησεως βοα οτι στραβα αρμενιζουμε γιατι περιμενουμε απο αλλους να κανουν το πρωτο βημα η να γινει πρωτα Συνοδος..;;;
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.