1) Κληρικοί της Κρήτης ομιλούν για Διακοπή Μνημοσύνου των Οικουμενιστών Επισκόπων! 2) 47 πιστοί στέλνουν ανοιχτή επιστολή - τελεσίγραφο στον δεσπότη τους.

"Είμαστε κατασκανδαλισμένοι με την αφωνία σας σε θέματα δόγματος και -τώρα τελευταία- με την στάση σας να μην ενημερώνετε το ποίμνιό σας, για το τί ψηφίσθηκε στην λεγομένη «Αγία και μεγάλη» Σύνοδο και για τα αιρετικά ανοίγματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Γι’ αυτό το λόγο, επειδή ἡ σιωπή σε θέματα πίστεως είναι ενοχή, και -κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά- είναι το τρίτο είδος αθεΐας, σας θέτουμε καθηκόντως ως Χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας τις εξής ερωτήσεις:

α) Συμφωνείτε να χαρακτηρίζονται οι αιρέσεις ως Εκκλησίες;

β) Συμφωνείτε με την αποδοχή τον μεικτών γάμων καταλύοντας έτσι κανόνες Οικουμενικών συνόδων;

γ) Συμφωνείτε ότι ο παπισμός είναι αίρεση και ο Οικουμενισμός παναίρεση; 

δ) Συμφωνείτε με τα οικουμενιστικά ανοίγματα του πατριάρχη Βαρθολομαίου και τις συμπροσευχές με τούς κάθε είδους αιρετικούς και αντίχριστους;"

(απόσπασμα από την επιστολή των 47 πιστών στον μητροπολίτη τους)

"Ἡ μέχρι τώρα στάση τῆς Ἰεραρχίας μας, ἄλλοτε διὰ τῶν ἐπισήμων δηλώσεων, ἄλλοτε διὰ τῆς σιωπῆς της, ὁπωσδήποτε δηλώνει θετικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἀποφασισθέντων (αναφέρονται στην (ψευδο)Σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης). 

Ἡ δική μας θέσις ποιὰ εἶναι στὴν περίπτωση αὐτή; 

Βρισκόμαστε σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἱεραρχία μας, ὑπερασπιζόμενοι τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Τὶ πρακτικὴ ἔκφραση θὰ πρέπει νὰ λάβει αὐτὴ ἡ κατάσταση, γιὰ νὰ εἴμαστε συνεπεῖς μὲ τὴν συνείδησή μας; Οἱ Πατέρες σὲ τέτοιες περιπτώσεις, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὶς παρεκλίσεις τῶν Ἱεραρχῶν, εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας σταματοῦσαν τὴν μνημόνευσή τους, μέχρι νὰ ἐκλείψουν οἱ λόγοι ποὺ προκαλοῦσαν τὸ πρόβλημα. Οὔτε εὐχάριστο εἶναι, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ὀδυνηρὸ καὶ ἴσως καὶ μαρτυρικό. Γιὰ μᾶς ὅμως δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος."

(απόσπασμα από την επιστολή των 3 ιερέων)

Σχόλιο:

Αν ο κόσμος σήμερα, αποστρέφεται και δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς, θα δείτε ότι πολύ σύντομα όλοι αυτοί οι καλοθρεμμένοι δεσποτάδες με τις λιμουζίνες και τα κυριλέ ξενοδοχεία, και τα πολυτελή άμφια, μήτρες και δώρα, θα δούνε τους πιστούς να τους γυρνάνε την πλάτη.

Όσες εικόνες και όσα προσκυνήματα και όσα Άγια λείψανα κι αν φέρουν δεν θα πέσουμε στην παγίδα τους να τους "προσκυνήσουμε". 

Ο πιστός λαός έμαθε πλέον να ξεχωρίζει τον ποιμένα από τον "λύκο".

Συγχαίρουμε ολόψυχα τους ομολογητές κληρικούς και λαϊκούς και ευχόμαστε σύντομα να έχουμε νέα αντίστοιχα μηνύματα από ολόκληρη την Ελλάδα. 

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ακολουθούν τα 2 κείμενα (ολόκληρα):

"Συμπορεύεσθε με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο 

και με τις αιρετικές του δοξασίες 

ή με τη Αγία μας Εκκλησία;"

Μνήμη αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου

Καρδίτσα 30-11-2016

Ανοικτή επιστολή πιστών

της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος

και Φαναριοφερσάλων

προς τον Σεβασμιώτατο μητροπολίτη

κ. Τιμόθεο

Σεβασμιώτατε,

Ως πιστά τέκνα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ, θα θέλαμε να σας καταθέσουμε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας ως ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί. 

Είμαστε κατασκανδαλισμένοι με την αφωνία σας σε θέματα δόγματος και -τώρα τελευταία- με την στάση σας να μην ενημερώνετε το ποίμνιό σας, για το τί ψηφίσθηκε στην λεγομένη «Αγία και μεγάλη» Σύνοδο και για τα αιρετικά ανοίγματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Γι’ αυτό το λόγο, επειδή ἡ σιωπή σε θέματα πίστεως είναι ενοχή, και -κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά- είναι το τρίτο είδος αθεΐας, σας θέτουμε καθηκόντως ως Χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας τις εξής ερωτήσεις:

α) Συμφωνείτε να χαρακτηρίζονται οι αιρέσεις ως Εκκλησίες;

β) Συμφωνείτε με την αποδοχή τον μεικτών γάμων καταλύοντας έτσι κανόνες Οικουμενικών συνόδων;

γ) Συμφωνείτε ότι ο παπισμός είναι αίρεση και ο Οικουμενισμός παναίρεση; 

δ) Συμφωνείτε με τα οικουμενιστικά ανοίγματα του πατριάρχη Βαρθολομαίου και τις συμπροσευχές με τούς κάθε είδους αιρετικούς και αντίχριστους;

Σας παραθέτουμε τις απόψεις του για την περίπτωση που δεν τις γνωρίζετε.

Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος:

1. Πιστεύει καὶ κηρύττει τις ιδέες του αντίχριστου Οικουμενισμού: «Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας». Η μεγαλύτερη ύβρις όλων των εποχών εναντίον του ΧΡΙΣΤΟΥ. Μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να υποστηρίξει τέτοια πράγματα! 

2. Πιστεύει και κηρύττει πως το Κοράνιο (και οι γραφὲς των άλλων θρησκειών) είναι «ίσο με την Αγία Γραφὴ και ιερό όπως αυτή»[1] και πως οι μωαμεθανοί μπορούν να πάνε στον παράδεισο χωρὶς να πιστεύουν στον ΧΡΙΣΤΟ![2]

3. Πιστεύει και κηρύττει πως πολλὲς εντολὲς του Θεού είναι προσωρινές, [3] διαφωνώντας ακόμα και με τον ΚΥΡΙΟ μας ο οποίος μας βεβαιώνει στην επί του όρους ομιλία Του: Αμὴν γὰρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθῃ ο ουρανὸς και η γή, ιώτα έν ή μία κεραία ου μὴ παρέλθῃ απὸ του νόμου έως αν πάντα γένηται.Ός εὰν ούν λύσῃ μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξῃ ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλείᾳ των ουρανών

4. Ονομάζει «ευλογημένη» και τιμά την Συναγωγή των Εβραίων, όπου βλασφημείται ο ΧΡΙΣΤΟΣ και η Θεοτόκος.[4] Σύμφωνα μετον ιερό Χρυσόστομο όμως η Συναγωγή «είναι χώρος δαιμονίων όπου συνάζονται οι σταυρωτές του ΧΡΙΣΤΟΥ και θεομάχοι»[5]

5. Πιστεύει και κηρύττει τη βασικὴ αρχή της Μασονίας ότι δηλαδή: «έκαστος δύναται να λατρεύει τον Ένα Θεό ως [=όπως] προτιμά…». «Ο Θεὸς ευαρεστείται εις την ειρηνικὴ συμβίωση των ανθρώπων και μάλιστα αυτών οι οποίοι Τὸν λατρεύουν ανεξαρτήτως των διαφορών, αι οποίαι υπάρχουν εις την πίστιν μεταξὺ των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών».[6]

6. Επιδιώκει την κατάργηση ή τροποποίηση πλειάδας Ιερών Κανόνων, κάτι που για την Ορθοδοξία είναι γνώρισμα αιρετικού ανθρώπου.[7] Ονομάζει τοις Ιερούς Κανόνες που θέσπισαν οι άγιοι πατέρες ως «Τείχη του αίσχους»![8]

7. Πιστεύει και κηρύττει -σε αντίθεση με το Σύμβολο της Πίστεως,τη διδασκαλία των Συνόδων και των Αγίων πατέρων- πως ο Παπισμός είναι κανονική «εκκλησία», με έγκυρα μυστήρια και ο αιρεσιάρχης Πάπας κανονικής Επίσκοπος! Το 1995 συνυπέγραψε με τον Πάπα «Κοινή μαρτυρία πίστεως». Κατήχησε μάλιστα και την νεολαία υπέρ του Πάπα. Το 2011 ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δέχτηκε επίσκεψη ομάδας φοιτητών του Ποντιφικού Ινστιτούτου Sant Apollinare. Αναφερόμενος στους φοιτητές τους είπε: «Ακολουθήστε τον Πάπα! Ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΣΤ΄ είναι ένας μεγάλος θεολόγος που κάνει καλό σε όλες τις Εκκλησίες. Ακολουθήστε τον με αγάπη και συμπάθεια».[9]

8. Συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς Προτεστάντες οι οποίοι είναι διαστρεβλώνουν τη διδασκαλία του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, υβρίζουν τη ΘΕΟΤΟΚΟ, περιφρονούν τα ΄Αγια μυστήρια της Εκκλησίας και ως Eικονομάχοι, βρίσκονται υπὸ τον αναθεματισμό της 7ης Οικουμενικής Συνόδου. Επιπρόσθετα κάνει αποδεκτό το βάπτισμα των Προτεσταντών (Λουθηρανών).[10]

9. Τον Νοέμβριο του 1993 προέβη όλως αντικανονικώς ως άλλος Πάπας σε άρση των αναθεμάτων ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην αίρεση των Μονοφυσιτών. Η κάθε πλευρὰ αναγνώρισε την άλλη ως Ορθόδοξη! Τις καταδίκες και τα αναθέματα της 4ης Οικουμενικής προς τοὺς Μονοφυσίτες (που τα επανέλαβαν οι επόμενες Σύνοδοι) τα ονομάζει «παρεξηγήσεις του παρελθόντος που έχουν ξεπεραστεί» αφού «δεν υπάρχει θεολογία που μας χωρίζει»![11]

10. Αναγνωρίζει τις χειροτονίες των Αγγλικανών προτεσταντών αιρετικών.[12]

11. Το 1991 στο Μπάλαμαντ του Λιβάνου αποδέχτηκε τα μυστήρια των παπικών καθὼς και την εωσφορική Ουνία...».[13]

12. Στο συνέδριο του Π.Σ.Ε., το 2006, στο Porto Alegre, αποδέχτηκε την κοινὴ δήλωση με τους Προτεστάντες, ότι δεν υπάρχει μόνο Μία Εκκλησία, αλλά ότι οι 348 «εκκλησίες» μέλη του ΠΣΕ είναι γνήσιες εκκλησίες. Μία δὲ από αυτὲς είναι και ἡ Ορθόδοξη Εκκλησία! Οι ποικίλες αιρετικές διδασκαλίες των Προτεσταντών θεωρούνται ως διαφορετικοὶ τρόποι εκφράσεως της ιδίας πίστεως και ως ποικιλία των χαρισμάτων του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Δέχεται δηλαδή σε πλήρη αντίθεση με τους αγίους πατέρες ότι τελικὰ δεν υπάρχουν αιρέσεις! «Αυτὲς οι εκκλησίες καλούνται να συμβαδίζουν ακόμη και όταν διαφωνούν».[14]

13. Με όλα τα παραπάνω δεδομένα αρνείται τέσσερα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως.

14. Είναι Αγιομάχος και Πατρομάχος. Δήλωσε: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν [το Σχίσμα] προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού.Αιτούμεθα υπὲρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλά οφείλουμε ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσουμε τα σφάλματα εκείνων»![15] Είναι δηλαδή απροκάλυπτα αγιομάχος. Αυτὸς όμως που βλασφημεί τους Αγίους είναι αντίχριστος.[16]

15. Ο άγιος Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος αναφέρει τα εξής: "Το μη κρίνετε ίνα μή κριθήτε, περί βίου εστίν, ου περί πίστεως". Και ο Μέγας Βασίλειος, εκφράζοντας το consensus patrum, αναφέρει: "Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστις, τούτο είναι .ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής". Εξάλλου o μέγας εν ομολογηταίς άγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτηςαναφέρει σχετικά: "Εντολή γάρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως. Ώστε ότε περί πίστεως ὁ λόγος εστίν ειπείν εγώ τίς ειμί; άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης, Ουά, οι λίθοι κεκράξουσι και συ σιωπηλός και άφροντις;" Και ο Μέγας Βασίλειοςτονίζει για να μας αφυπνίσει "Της σιωπής το κρίμα φοβερόν εστί!" (). 

Για όλους αυτούς τούς λόγους Σεβασμιώτατε, γράφουμε αυτό το γράμμα με πόνο και αγάπη για την φιλτάτη Ορθοδοξία μας, πού τόσο βάλλεται από τις αντίχριστες δυνάμεις, αλλά και από προβατόσχημους λύκους και ψευδεπισκόπους. Αλλά και για τη δική σας αφωνία. Από εσάς περιμένουμε μίαν απάντηση σε όλα αυτά. Συμπορεύεσθε με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και με τις αιρετικές του δοξασίες ή με τη Αγία μας Εκκλησία; Ουδείς δύναται δυσί Κυρίοις δουλεύειν!

Αναμένουμε τη απάντηση σας, Σεβασμιώτατε, και σας διαβεβαιώνουμε και σας καθησυχάζουμε ότι εμείς θα παραμείνουμε πιστά τέκνα της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ, μη αποδεχόμενοι καμία καινοτομία και αγωνιζόμενοι με κάθε τρόπο να διαφυλάξουμε την Ιερά παράδοση και Παρακαταθήκη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας! 

Με σεβασμό και αγάπη

Για τους φίλους του Αγίου Όρους Ν. Καρδίτσας

Κων/νος Νάσιος

τηλ. 6974939273

(έπονται 47 υπογραφές και η συλλογή συνεχίζεται)

[1] Αντιφώνηση προς τον πρόεδρο του Ιρὰν Mohamend Khatami στις 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», αρ. 606, σ. 2 . «Ορθ. Τύπος», 15/3/2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», αρ. 563, σ. 21.

[2] www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Εκκλ. Πρακτορείο Ειδήσεων www.amen.gr 20/1/2013.

[3] «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.

[4] Νέα Υόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ο Οικουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει το βραβείο «Μακκαβαίων» με το οποίο τον «τίμησε» η Εβραϊκὴ Συναγωγὴ της πόλης.

[5] Λόγος Κατά Ιουδαίων, 2,4,6

[6] Ομιλία στο Μπαχρέϊν, στις 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», αρ. 588, σελ. 16 και απὸ μήνυμα που έστειλε στους μωαμεθανούς όλου τοῦ κόσμου με την ευκαιρία του Ραμαζανιού. Ρεπορτὰζ του Νίκου Παπαδημητρίου στο “Flash” στις 16.12.2001.

[7] Ἀρχιμ. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, Περὶ την κωδικοποίησιν των Ιερῶν Κανόνων και των Κανονικών Διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησίᾳ, Θεσ/κη 1970, σ. 15.

[8] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.

[9] http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6

[10] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», αριθ. 640/31-10-2004: «Κοινὸν Ανακοινωθὲν της 13ης συναντήσεως μεταξὺ Θεολόγων του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/πόλεως και της Ευαγγελικής Εκκλησίας εν Γερμανίᾳ» (16-22.9.2004).

[11] www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

[12] Στεφανίδου Β., Εκκλησιαστικὴ Ιστορία, σ. 711.

[13] Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου για τον Οικουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τευχ. 4ο.

[14] «Ομιλία του Οικουμενικοῦ Πατριάρχου επ’ ευκαιρίᾳ της 60ης επετείου απὸ της ἱιδρύσεως του Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.

[15] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Εκκλ. Αλήθεια» 16.12.1998 καὶ εφημερίδα «Νέοι Άνθρωποι» 26-2-1999.

[16] Αποκ. ιγ΄6.

Πηγή

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Μνήμη Ἁγίων Ἀναργύρων, 01-11-2016

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

ὡς Κληρικοὶ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ ὡς πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐπιτρέψατέ μας νὰ σᾶς μεταφέρουμε τὴν ἀγωνία καὶ τὸν προβληματισμὸ μας.

Εἰσαγωγικῶς καὶ διευκρινιστικῶς σᾶς ἀναφέρουμε ὅτι: Χάριτι Θεοῦ καὶ παρὰ τὶς ἀδυναμίες καὶ ἀτέλειές μας, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐνεπιστεύθη τὴν διαποίμανση τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς ἀνέθεσε τὴν εὐθύνη τῶν ψυχῶν τους πρᾶγμα τὸ ὁποῖο, δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν δικῶν σας, προσπαθοῦμε νὰ πραγματοποιήσουμε. Στὸν δύσκολο, κατ᾿ ἄνθρωπο, αὐτὸν δρόμο ὁδοδεῖκτες, ἐμπνευστὲς καὶ βοηθοὺς ἔχουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες παλαιότερους καὶ νεώτερους. Ἡ βιωτή τους, τὰ λόγια τους, τὸ παράδειγμά τους, εἶναι οἱ ὑποθῆκες, οἱ παρακαταθῆκες, ποὺ προσπαθοῦμε νὰ ἀκολουθοῦμε, ὅπως καὶ κάθε συνειδητὸς ὀρθόδοξος χριστιανός.

Τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηροῦμε ὅτι, ἡ καθαρὴ Ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ ζωὴ δέχεται μεγάλη πίεση ἐκκοσμικεύσεως καὶ νοθεύσεως ἀπὸ τὸν σύγχρονο τρόπο ζωῆς, ποὺ ὅλους μᾶς ἐπηρεάζει. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα δυστυχῶς, ἔχει σιγά-σιγὰ εἰσέλθει καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο καὶ ἡ προσπάθεια, ποὺ κάποτεξεκίνησε γιὰ προσέγγιση μὲ τὶς αἱρετικὲς ἀποκλίσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τὴν μορφὴ διαλόγων καὶ συνεργασιῶν σὲ κοινωνικὰ θέματα, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν οἱ ἐπιθυμοῦντες στὴν Μία καὶ Μόνη Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, παρεξέκλινε καὶ ἀντὶ νὰ προβληματίσει τοὺς ἐν αἱρέσει εὑρισκομένους συνανθρώπους μας, σταδιακὰ ἄμβλυνε τὸ Ὀρθόδοξο αἴσθημα τοῦ λαοῦ μας.

Δὲν μποροῦμε νὰ ἀναφερθοῦμε διεξοδικῶς στὰ θέματα αὐτά, τὰ ὁποῖα σίγουρα καὶ σεῖς τὰ γνωρίζετε καὶ καλύτερα ἀπὸ μᾶς καὶ παρακαλοῦμε τὰ ὅσα σᾶς καταθέτουμε νὰ μὴν ἐκληφθοῦν ὡς προσπάθεια διδασκαλίας πρὸς ἐσᾶς, ἤ διαθέσεως καταθέσεως γνώσεων. Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ καὶ νὰ μὴν παρεξηγηθεῖ τὸ διάβημά μας.

Ἐπειδὴ οἱ διάφοροι διάλογοι διεξήγοντο ἀπὸ λαϊκοὺς ἤ κληρικοὺς ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ πολλάκις ἐσυνοδεύοντο καὶ ἀπὸ συμπροσευχὲς καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις ἀπαγορευμένες ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, τὰ δὲ πορίσματα τῶν διαφόρων ἐπιτροπῶν ἐνίοτε ἦσαν ἀντίθετα πρὸς τὰ δόγματα καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, προκαλοῦσαν μεγάλη στεναχώρια καὶ ἀγωνία στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεγάλες φυσιογνωμίες ἀναντιρρήτου κύρους καὶ σύγχρονοι Ἅγιοι (Ἅγιος Παΐσιος, Ἅγιος Ἰουστῖνος, Ἅγιος Πορφύριος καὶ ἄλλοι πολλοί) μὲ τὰ γραφόμενα καὶ τὶς συμβουλὲς τους στηλίτευαν, συμβούλευαν καὶ κρατοῦσαν σὲ ἐγρήγορση ἀλλὰ καὶ σὲ προσευχὴ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐν ἀναμονῇ ἀποφάσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀξιολογήσεως τῶν μέχρι τώρα γεγονότων.

Γνωρίζοντας ἤδη τὴν προϊστορία τῆς συγκλίσεως Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν κανονισμὸ λειτουργίας της καὶ τὰ προσυνοδικά κείμενα, εἴχαμε μεγάλη ἀγωνία γιὰ τὴν ἔκβασή της καὶ προσευχόμεθα ἀδιαλείπτως ὁ Θεὸς νὰ φωτίσει τοὺς συνερχομένους ἀρχιερεῖς, ὥστε νὰ ληφθοῦν ἀποφάσεις Ὀρθόδοξες, ἑπόμενες τῶν διδαχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Ὅμως δυστυχῶς, μετὰ ἀπὸ προσεκτικὴ μελέτη τῶν πεπραγμένων καὶ ἀποφασισθέντων τῆς ἐπονομαζόμενης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ Κολυμπάρι ἀπὸ 19 - 23 Ἰουνίου 2016 καὶ ἀντιπαραβάλλοντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς μὲ τὴν ὅλη Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη, διαπιστώσαμε ὅτι οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς εἶναι ξένες καὶ ἀντίθετες μὲ τὰ παραδεδομένα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Ἀντίστοιχες διαπιστώσεις, ὅπως θὰ γνωρίζετε, ἔχουν γίνει καὶ ἀπὸ κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας (Ἐπισκόπους, Ἡγουμένους μονῶν, ἱερεῖς, μοναχούς κλπ) καὶ ἀπὸ ἐγκρίτους θεολόγους.

Δύο μελέτες ἐξ αὐτῶν ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς εἶναι τοῦ κ. Κυριάκου Κυριαζόπουλου, καθηγητοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κανονικοῦ δικαίου, θεολόγου καὶ δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, καθὼς καὶ τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, καθηγητοῦ Θεολογίας Α.Π.Θ.

Σεβασμιώτατοι, ὡς πνευματικοὶ πατέρες καὶ ὑπεύθυνοι τῶν ψυχῶν ποὺ μᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Κύριος, δὲν μποροῦμε νὰ λέμε καὶ νὰ πράττουμε ἐνάντια στὴν συνείδησή μας. Πιστεύουμε ὅτι καὶ ἐσεῖς θὰ συμφωνεῖτε μὲ αὐτό. Προσπαθοῦμε, ἄν καὶ ἀνάξιοι, ὅπως προαναφέραμε, νὰ προτρέψουμε τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀρνηθεῖ τὸν κόσμο (τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, τὴν ἐκκοσμίκευση) καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ στενὸ δρόμο τῆς Ὀρθοδόξου ἀσκήσεως ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν θέωση, ὅπως διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς συγχέεται -συγκρίνεται- μπερδεύεται μὲ τὸν ἄκοπο «χριστιανισμό» τῶν Προτεσταντῶν καὶ τῶν Παπικῶν. Ἄν αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ προτείνουν καὶ πράττουν ὡς «χριστιανικὰ» εἶναι ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, τί θὰ ποῦμε στοὺς ἀνθρώπους μας; Ἄν καὶ αὐτὰ ὁδηγοῦν στὴν σωτηρία, πῶς θὰ ποῦμε στὸν νέο ἄνθρωπο νὰ ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τῆς ἀσκήσεως, τῆς νηστείας, τῆς ἐγκράτειας, τῆς νήψεως ὅταν ἐκεῖ, κάθε παρέκκλιση θεωρεῖται δικαίωμα, κάθε ἀνωμαλία εὐλογεῖται, κάθε προφανὴς παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται φιλανθρωπία καὶ ἀνθρωπισμός; Ἐπειδὴ ἀσφαλῶς τὰ γνωρίζετε, δὲν χρειάζεται νὰ ἀπαριθμήσουμε τὰ ὅσα ἀντιεκκλησιαστικὰ καὶ ἀντίχριστα ἔχουν ἐμφιλοχωρήσει στὶς αἱρετικὲς παρεκκλίσεις τοῦ Δυτικοῦ κόσμου.

Καθημερινὰ ἑορτάζουμε μάρτυρες, ὁμολογητὲς καὶ ἁγίους ποὺ ἀγωνίστηκαν ἐναντίον αἱρετικῶν, βασανίστηκαν καὶ θανατώθηκαν ἀπὸ αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους τὰ κείμενα τῆς Συνόδου καὶ ἡ γενικώτερη στάσις προκρίτων ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν «ἀμνηστεύουν» καὶ θεωροῦν «ἐκκλησίες», μετὰ τῶν ὁποίων ἐπιδιώκεται ἕνωσις ἄνευ ξεκαθαρίσματος τῶν δογματικῶν διαφορῶν. Τί θὰ ποῦμε στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ρωτοῦν ποιό εἶναι τὸ σωστό, ἤ διαμαρτύρονται βλέποντας ὅτι δὲν ἀκολουθεῖται ἡ ὁδὸς τῶν Ἁγίων Πατέρων; 

Ἐμεῖς ἔχουμε ἐπιλέξει, ὡς ὑπόλογοι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του, νὰ λέμε τὴν Ἀλήθεια. Νὰ λέμε αὐτὸ ποὺ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν διὰ τῶν ἁγίων της καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ βλέπουμε νὰ ἀκολουθεῖται σήμερον, ἀπὸ μιὰ μερίδα της Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κάποιων ἐκ τῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων.

Καὶ στὸ ἐρώτημα: «Ναί, ἐσεῖς μᾶς λέτε αὐτά, ἀλλὰ οἱ Ἐπίσκοποί μας ἄλλα λένε καὶ ἄλλα πράττουν. Τί γίνεται; Πῶς συμβιβάζονται ὅλα αὐτά;» βρισκόμαστε πρὸ μεγάλου διλήμματος.

 

Μέχρι τώρα λέγαμε ὅτι μπορεῖ νὰ βλέπουμε παρεκκλίσεις Ἀρχιερέων, συμπροσευχές, κείμενα ἀσύμβατα, ἤ καὶ ἀντίθετα μὲ τὴν ὀρθόδοξο πίστη, νέες θεολογικὲς ἀπόψεις ἀστήρικτες καὶ νεφελώδεις, ἀλλὰ ἄς κάνουμε ὑπομονὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ θὰ λύσει τὰ προβλήματα καὶ ἄς μὴν βιαζόμαστε. Τώρα ποὺ ἡ «Σύνοδος» ἔγινε καί, ἀντὶ νὰ ἀσχοληθεῖ καὶ νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ ὅσα ἐπισώρευσαν τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν καὶ νὰ ἀναπαύσει τὰ κατασκανδαλισθέντα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, τὰ νομιμοποιεῖ, τί μποροῦμε πλέον νὰ ποῦμε; Νὰ τὰ δικαιολογήσουμε, δὲν γίνεται. Προδίδουμε τὴν πίστη μας, τὴν μέχρι τώρα πορεία μας, τὴν ἐμπιστοσύνη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν καὶ καταπατοῦμε τὴν συνείδησή μας. Νὰ σιωπήσουμε; Πῶς θὰ δικαιολογήσουμε τὴν σιωπὴ μας ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους; Θὰ μᾶς θεωρήσουν ἤ ὑποκριτὲς καὶ διπρόσωπους, ἤ συμφεροντολόγους καὶ ὁπωσδήποτε ἀνάξιους νὰ μιλοῦμε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, τὴν θυσία ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔξω βάλλει τὸν φόβο. 

Σεβασμιώτατοι, ἐδῶ θεωροῦμε ἀναγκαία καὶ τὴν δική σας ξεκάθαρη θέση. Τὸ καλύτερο θὰ ἦταν ἡ Ἐκκλησία ὁλόκληρη, κλῆρος καὶ λαός, νὰ συζητήσει ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ ἀγάπη καὶ νὰ ἀκουστοῦν ὅλες οἱ φωνές, ὄχι φωνὲς στρατευμένων σὲ κάποια ἄποψη, ἤ μισθωτῶν, ἤ ἐπιδιωκόντων ἴδιον ὄφελος, ὅπως ἔγινε μέχρι τώρα στὶς περισσότερες περιπτώσεις. Βρεῖτε ἐσεῖς τὸν τρόπο. Μόνο ποὺ χρειάζεται γρήγορη ἀντιμετώπιση.

Μέχρι τότε, ἡ Ἱεραρχία μας μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ πάρει θέση ἔναντι τῆς Συνόδου καί τῶν κειμένων της καὶ νὰ ἐπιδιώξει νὰ δεχτεῖ καὶ τὴν κριτικὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐπὶ τῶν θέσεων της, ὅπως ἄλλωστε γινόταν ἀνέκαθεν στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία.

Ἡ μέχρι τώρα στάση τῆς Ἱεραρχίας μας, ἄλλοτε διὰ τῶν ἐπισήμων δηλώσεων, ἄλλοτε διὰ τῆς σιωπῆς της, ὁπωσδήποτε δηλώνει θετικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἀποφασισθέντων. Ἡ δική μας θέσις ποιά εἶναι στὴν περίπτωση αὐτή; Βρισκόμαστε σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἱεραρχία μας, ὑπερασπιζόμενοι τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Τί πρακτικὴ ἔκφραση θὰ πρέπει νὰ λάβει αὐτὴ ἡ κατάσταση, γιὰ νὰ εἴμαστε συνεπεῖς μὲ τὴν συνείδησή μας; Οἱ Πατέρες σὲ τέτοιες περιπτώσεις, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὶς παρεκλίσεις τῶν Ἱεραρχῶν, εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας σταματοῦσαν τὴν μνημόνευσή τους, μέχρι νὰ ἐκλείψουν οἱ λόγοι ποὺ προκαλοῦσαν τὸ πρόβλημα. Οὔτε εὐχάριστο εἶναι, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ὀδυνηρὸ καὶ ἴσως καὶ μαρτυρικό. Γιὰ μᾶς ὅμως δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος. 

Σᾶς ἱκετεύουμε λοιπὸν νὰ σκεφτεῖτε ὅλα αὐτά. Ἐμεῖς παιδιὰ σας εἴμαστε, μέσω ὑμῶν ἐλάβομεν τὴν Ἱερωσύνη. Σὲ ἐσᾶς προσβλέπουμε. Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ λησμονήσουμε ὅτι ὑπηρετοῦμε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του καὶ ὄχι ἀνθρώπινες ἐπιλογές ποὺ μεταβάλλονται, ἀναλόγως τῶν περιστάσεων. 

Ἐμᾶς, τοὺς ὑπογράφοντες ἱερεῖς καὶ ἐσεῖς μᾶς γνωρίζετε καὶ μεταξύ μας ἀδελφικῶς γνωριζόμαστε καὶ ἀνέκαθεν συμφωνούσαμε στὰ τῆς πίστεως καὶ ἔτσι ἀποφασίσαμε νὰ ἀπευθυνθοῦμε ἕνας ἕκαστος ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κοινοῦ πρὸς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο καὶ δι᾿ αὐτοῦ πρὸς τὴν Σύνοδό μας, λέγοντας καὶ ζητώντας τὰ ἴδια.

Κατόπιν τούτων καὶ ἐπειδὴ ὡς ἱερεῖς ἐπιθυμοῦμε νὰ τηρήσουμε ἀπαρέγκλιτον τὴν πίστη τῶν Πατέρων, ὅπως βιώθηκε καὶ ὅπως διδάχθηκε ἀπὸ αὐτούς, εὑρισκόμεθα ὑπόλογοι ἐνώπιον τῆς συνειδήσεώς μας, νὰ ἀποδεχθοῦμε τὶς ἀποφάσεις αὐτές.

Ἐλπίζουμε ὅτι καὶ ἐσεῖς, ὡς Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, θὰ ἔχετε προβληματιστεῖ γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ σᾶς παρακαλοῦμε νὰ μελετήσετε καὶ νὰ ἀπορρίψετε τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς.

Μιὰ τέτοια στάση σας θὰ χαροποιήσει τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ θὰ προστατέψει τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς ὑπερασπιστὲς τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τοῦ ἐπάρατου Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁμογενοποιεῖ τὶς κακοδοξίες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δημιουργεῖ μεταλλαγμένη θεολογία καὶ παράδοση. 

Μιὰ τέτοια στάση θὰ μᾶς ἀναπαύσει καὶ θὰ μᾶς δώσει θάρρος νὰ συνεχίσουμε τὴν διακονία μας πρὸς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι ἐπιτελοῦμε τὸ χρέος μας, τηρώντας ἀνόθευτα ὅσα παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες.

Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, ἄν δηλαδὴ προτιμηθεῖ ἡ συμπόρευσή σας μὲ τὴν Οἰκουμενιστικὴ λεγεῶνα καὶ ἡ νόθευσις τῆς πίστεως μὲ τὰ αἱρετικὰ μορφώματα ἀνατολῆς καὶ δύσεως, ἐπειδὴ εἴτε ἡ σιωπή, εἴτε ἡ ἀδιαφορία δὲν μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν εὐθύνη μας ἔναντι τῆς πίστεώς μας, ἀλλὰ μᾶς καθιστᾶ συνεργοὺς στὴν καθιέρωση καὶ ἐξάπλωση τῆς κακοδοξίας, μὲ πόνο ψυχῆς ἀναγκαζόμαστε νὰ σᾶς δηλώσουμε ὅτι δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθήσουμε τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας,ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὸν Πάπα Πῖον τὸν Θ΄ τὸ 1848: «Παρ' ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι, οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὑπερασπιστὴς τῆς Θρησκείας ἐστὶ αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

Διατελοῦμεν μετὰ τιμῆς, σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης

Πρωτοπρεσβύτερος Γαβριήλ Μαζανάκης

Πρεσβύτερος Σπυρίδων Δαμανάκης

Πρεσβύτερος Παῦλος Μαζανάκης

Πηγή