Γιατί έκλεισα μετά από μια δεκαετία το λογαριασμό μου στο Facebook.

"Προσπαθούσα χθες χαλαρός με ένα+ ποτηράκι κρασί να θυμηθώ αν μέσα από το Facebook γνώρισα ποτέ έναν αξιόλογο άνθρωπο. Εννοώ να τον γνωρίσω από κοντά. Δεν μπόρεσα να θυμηθώ κανέναν!"

"Με τον καιρό ο λογαριασμός μου είχε γίνει μέρος συγκέντρωσης (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) καθυστερημένων και ρουφιάνων. 

Ακόμα και συγγενείς έμπαιναν (χωρίς καμία αλληλεπίδραση) απλά για να μπανίσουν τι κάνω. Τους το χάλασα τώρα."

Ακολουθεί ένα πολύ δυνατό -προσωπικό- κείμενο:

Ο λογαριασμός ήταν ο τρίτος της ζωής μου. Οι δυο προηγούμενοι δεν έκλεισαν από εμένα. Μου τους έκλεισε το... Facebook.

Στις εποχές των κινημάτων για κάποιο λόγο το Facebook είχε αποφασίσει ότι δεν είμαι καλό παιδί. 

Ίσως έπρεπε τότε να ποστάρω περισσότερες γάτες, σκύλους και χαρούμενα μωρά. Δεν το έκανα όμως. Με ενδιέφερε το μέλλον της Ελλάδας διότι εκεί μεγάλωνε το νεογέννητο τότε παιδί μου.

Με τον τρίτο λογαριασμό έφτασα τους 5.000 φίλους (πόσο λάθος λέξη) και περίπου 1.500 στην σελίδα που είχα φτιάξει για το ιστολόγιο. Είχα και μια σελίδα για την εταιρεία μου η οποία δεν προσέφερε ουσιαστικά τίποτε.

Γνωρίζω ότι κατά παράβαση της νομοθεσίας περί «λήθης» το Facebook δεν σβήνει ουσιαστικά τίποτα. Ίσως εντελώς παράνομα οι σελίδες υπάρχουν ακόμα. Θα κινηθώ με όποιο τρόπο διαθέτω να κλείσουν.

Δεν φοβάμαι να προχωρώ μπροστά

Όσο και αν φαίνεται περίεργο δεν έπαθα απολύτως τίποτα διαγράφοντας το λογαριασμό. Ζω φυσιολογικά και ο ήλιος ανέτειλε κανονικά από την ανατολή. 

Ούτως ή άλλως πάντα είχα το ιστολόγιό μου να γράφω αυτά που θέλω. Δεν χρειάζομαι κανένα κοινωνικό δίκτυο για να το κάνω αυτό. Το ιστολόγιο δεν μου αποφέρει κανένα απολύτως εισόδημα. Αντιθέτως μου κοστίζει σε χρήμα και χρόνο. Αλλά το αγαπώ.

Δεν φοβήθηκα ποτέ να προχωρήσω μπροστά. Πήγα από Mosaic σε Netscape και έπειτα Firefox και Chrome, από DOS σε Windows, στη συνέχεια από Windows σε Linux και Mac OS. Πήγα από τη μηχανή αναζήτησης Altavista σε Metacrawler σε Google και σιγά-σιγά πάω σε Bing. Ποτέ δεν με φόβισε η αλλαγή. Ίσα-ίσα τη λατρεύω.

Να έχει νόημα

Οτιδήποτε στη ζωή μου πρέπει να έχει κάποιο νόημα. Το Facebook δεν είχε. Με τον καιρό ο λογαριασμός μου είχε γίνει μέρος συγκέντρωσης (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) καθυστερημένων και ρουφιάνων. Ακόμα και συγγενείς έμπαιναν (χωρίς καμία αλληλεπίδραση) απλά για να μπανίσουν τι κάνω. Τους το χάλασα τώρα.

Το ιστολόγιό μου έχει νόημα. Αποτελεί χόμπι και μέσω αυτού έχω γνωρίσει καταπληκτικούς ανθρώπους. Λαμβάνω συχνά Email τα οποία με χαροποιούν ιδιαίτερα. Ξεκινώ συνήθως την ημέρα μου με τον καφέ μου και γράφοντας κάποιο άρθρο. Σήμερα ξύπνησα και ένας φίλος μου έγραψε «λατρεύω ότι γράφεις και μπαίνω κάθε μέρα να δω αν έχεις γράψει κάτι καινούργιο». Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρά μου έδωσε. Μου έφτιαξε τη μέρα. Ευχαριστώ φίλε.

Το twitter επίσης έχει νόημα. Γνώρισα ανθρώπους που μου άλλαξαν τη ζωή. Δεν το κλείνω γιατί το χρωστάω αυτό στο twitter. Θα το χρωστάω για πάντα.

Προσπαθούσα χθες χαλαρός με ένα+ ποτηράκι κρασί να θυμηθώ αν μέσα από το Facebook γνώρισα ποτέ έναν αξιόλογο άνθρωπο. Εννοώ να τον γνωρίσω από κοντά. Δεν μπόρεσα να θυμηθώ κανέναν!

Σκουπίδια

Εκτός των σοβαρότατων τεχνικών προβλημάτων του Facebook τελευταία ο αλγόριθμος μάλλον με περνούσε για καθυστερημένο. Σκύλοι, γάτες, μωρά, χριστουγεννιάτικα δέντρα και ένα
από τα πλέον άθλια animation που έχω δει στη ζωή μου για την «αναδρομή της χρονιάς».

Για να εξηγούμαι λατρεύω τα ζώα. Είχα σκύλο, κουνελάκι, ενυδρείο, παπαγάλο, παπαγαλάκια και άλλα. Απλά δεν επιθυμώ κάποιο κοινωνικό δίκτυο να με βομβαρδίζει με αυτά τη στιγμή που επιθυμώ να διαβάζω ειδήσεις και ακολουθούσα δεκάδες σελίδες ενημέρωσης. Το τι είναι «fake news» άσε να το αποφασίσω εγώ για μένα αγαπητό Facebook. Αν σε έπιασαν σύνδρομα ολοκληρωτισμού και θέλεις να το κάνεις Βόρεια Κορέα κάνε το, αλλά χωρίς εμένα.

Δεν θέλω σκουπίδια στο κινητό μου. Έτσι το ξήλωσα.

Ευχαριστώ τους ελάχιστους αξιόλογους που είχα την τιμή να έχω φίλους στο Facebook.

Είμαι όμως βέβαιος ότι θα βρεθούμε σε κάποιο άλλο κοινωνικό δίκτυο πολύ σύντομα.

Tom Papatolis

πηγή