Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Η μαλθακοποίηση (ή η θηλυκοποίηση;) των αγοριών

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια. Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας. Στο σχολείο υπήρχε αντιπαλότητα και ανταγωνισμός, μπορεί να είχε και νταήδες, αλλά μαθαίναμε να τους αντιμετωπίζουμε. Γενικά δεν ήμασταν τόσο ευαίσθητα παιδιά, ούτε παίρναμε βαριά ο,τι μας έκαναν, το ξεπερνούσαμε γρήγορα. Σήμερα θα μας χαρακτήριζαν αγροίκους και απολίτιστους. Όμως παρά τις σκανδαλιές και το θράσος που υπήρχε μεταξύ μας, διαπνεόμασταν από ένα σεβασμό και φρόνιμο ήθος, για να χρησιμοποιήσω λόγια του Κολοκοτρώνη περί φρονίμου ελευθερίας, προς τους μεγαλύτερους, τους δασκάλους, τα όργανα της τάξης και τους γονείς μας. Δεν θέλω να εξιδανικεύσω εκείνη την εποχή και τη γενιά μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα.

Τα σύγχρονα αγόρια διακρίνονται για την μαλθακότητα και την ηττοπάθειά τους. Γεννήματα υπερπροστατευτικών γονέων που έχουν αναθρέψει μία γενιά άβουλων ανθρώπων που δεν λερώθηκαν ποτέ, δεν χτύπησαν ποτέ, δεν τσακώθηκαν και γενικώς έπαψαν να ζουν πριν προλάβουν να γεράσουν. Μία ολόκληρη γενιά γαλουχημένη μονάχα με τις θηλυκές αρετές, όπως η φροντίδα, η ευαισθησία και η λεπτότητα, ενώ απέβαλε και στιγμάτισε τις ανδρικές αρετές, το θάρρος, την ακεραιότητα, την σκληραγωγία και την τιμή. Όλα αυτά για να γίνουν πιο πολιτισμένα και ευγενικά τα παιδιά. Παραδόξως έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Τα παιδιά έγινα πιο ακοινώνητα, αφού δεν επιτρέπεται η έντονη αλληλεπίδραση για να μην έλθουν σε ρήξη, για να μην λερωθούν γιατί πλέον «έχουμε εκσυγχρονιστεί» με συνέπεια να γεμίσουν το κενό και την απουσία των εξωτερικών δράσεων με βιντεοπαιχνίδια και κάθε λογής δώρα που κατέστησαν τα παιδιά αποβλακωμένα και κακομαθημένα. Χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στους γονείς, τους δασκάλους, την έννομη τάξη, τους μεγαλυτέρους, αφού μεγάλωσαν με την νοοτροπία ότι δεν είναι καλό να τα τιμωρείς όταν αυθαδιάζουν, οι δάσκαλοι δεν μπορούν και δεν τολμούν να τα πειθαρχήσουν γιατί οι γονείς δεν θέλουν να πληγωθούν και να καταπιεστούν τα καμάρια τους, ενώ οι ίδιοι οι γονείς δεν τα τιμωρούν γιατί προτιμούν τον διάλογο.

Σήμερα θεωρείται κατακριτέο να υποστηρίζεις ότι δεν είναι κακό να παίζει το παιδί με όπλα, να φτιάχνει ξίφος από κλαδί, να παίζει στο ύπαιθρο και να χτυπήσει, παρουσιάζεται ως λάθος να θεωρούμε ότι οφείλει να αντιδρά όταν προσβάλλεται και παρενοχλείται. Είναι επίσης απαράδεκτο να το τιμωρήσεις και αναχρονιστικό να το μεγαλώσεις με πειθαρχία. Δεν θα ξεχάσω την τραγελαφική δήλωση του Καναδού πρωθυπουργού που είχε πει «αν εξοντώσεις τους αντιπάλους σου, αυτοί νικούν». Σήμερα επιβραβεύονται τα θύματα, όχι οι αγωνιζόμενοι. Δεν χαίρουν σεβασμού οι θαρραλέοι που αντιμετώπισαν τους θύτες και τους δυνάστες τους. Αυτό είναι το πρότυπο που επιλέξαμε να δώσουμε στα παιδιά μας: αποδέξου τον ρόλο του θύματος και θα κερδίσεις. Η ηττοπάθεια έχει ποτίσει τις δυτικές κοινωνίες και γαλουχούνται ολόκληρες γενιές άβουλων και μουδιασμένων ανθρώπων που έχουν ασπαστεί τον φεμινισμό και την κουλτούρα του θύματος.

Ο πυρήνας αυτού του προτύπου είναι η αφελής αντίληψη του προοδευτικού ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση καλός. Η αλήθεια είναι ότι
ο άνθρωπος δεν είναι φύσει καλός και ανιδιοτελής. Είναι κτητικός, άπληστος και ιδιοτελής. Ελάχιστοι θα θυσίαζαν το συμφέρον τους για να υπερασπιστούν το καλό και το δίκαιο. Γι’ αυτό όσοι το κάνουν θεωρούνται ξεχωριστοί και αξιέπαινοι και τους αποδίδουμε φόρο τιμής. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι έπρατταν το ίδιο, δηλαδή έθεταν το δίκαιο πάνω από το συμφέρον τους, τότε δεν θα θεωρείτο κάτι ξεχωριστό και αξιέπαινο, αφού θα το έκαναν οι περισσότεροι. Όμως αυτό δεν ισχύει. Είναι λοιπόν προτιμότερο να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Προσωπικά προτιμώ την συνολική άσκηση των αρετών, τόσο την συντροφικότητα, την συμπόνοια, την ευγένεια και την καλοσύνη, όσο την ανδροπρέπεια, το θάρρος, τη μαχιμότητα και την σκληραγωγία. Να αφήσουμε τα παιδιά να λερωθούν, να χτυπήσουν, να τσακωθούν και μετά να τα βρουν. Αυτή είναι η ανθρώπινη κοινωνία, δεν χρειάζεται και δεν γίνεται να αγαπιόμαστε συνέχεια, ούτε πρέπει να δημιουργήσουμε μία γενιά λοβοτομημένων και νεκροζώντανων ανθρώπων για να σταματήσουμε τις διαμάχες.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://youtu.be/p8dqkifPob8...Νιώθουν οι άνδρες πως είναι ανάγκη να ανδρωθούν..?

Ανώνυμος είπε...

Έφαγα μία ώρα να ακούσω την ομιλία παραλείποντας μερικά κομάτια γιατί δεν ήθελα να με πάρει ο ύπνος
απογοητεύτηκα.
Το άρθρο του παιδαγωγού δεν έχει καμία σχέση με το βίντεο, αν εξαιρέσουμε τον πιασιάρικο τίτλο του βίντεο.
Ο ιερέας που μιλάει, ταλαντεύεται χωρίς να έχει συγκεκριμένο λόγο να πει. Καλή υπομονή σε όσους θελήσουν να το ακούσουν.

Ανώνυμος είπε...

Σωστες οι επισημανσεις,παρ'ολα αυτα,οι προκλησεις ειναι τοσες εντος κ εκτος οικιας κ χωρου εργασιας ειτε σπουδης,που πραγματικα η αγωνια καποιων γονεων ειναι δικαιολογημενη,εαν εξωθεν υπαρχει αμαρτια κ εντος της οικιας παρακοη.
Το ιδιο ισχυει κ στα πνευματικα στις σκητες κ στα κελλια,οπου ο εχθρος εργαζεται αδιαλειπτως κ επιμονως κ δεν ειναι ευκολο να δει κανεις την ψυχη του αλλου,παρα να γνωριζει πως να κανει την υπομονη,την οποια ειχε κ Ο Κυριος για τον ιδιο.
Θυμηθηκα αυτο που ειχε γραψει ο γερ.Ιωσηφ οτι δηλαδη υπαρχουν ανθρωποι που εχουν κλειστα τα ωτα της ψυχης κ δεν ακουνε οσα κ αν πεις γραπτως κ προφορικως κ αιτιολογειαυτο που ειπε Ο Κυριος ''ο εχων ωτα ακουειν ακουετω''.
Θυμηθηκα σε συνδιασμο κατι αλλο ,οτι δηλαδη, η πτωση ειναι λακκος αλλα γι'αυτην ευθυνεται η υπερηφανεια.Η πτωση ομως μπορει κ να σε πολλες των περιπτωσεων ενω ειναι γεννημα της υπερηφανειας,γινεται κ αιτια ταπεινωσης κ μετανοιας σε αυτους που πραγματικα το επιθυμουν...
Και αυτη γινεται αιτια για τα υψηλα!
Μερικοι λοιπον αντι να παρουμε την σμιλη κ να σμιλεψουμε με την ορθη συμπεριφορα μας τον οφθαλμο του αλλου,λαμβανουμε δοκαρι κ ανοιγουμε τοσο μεγαλη τρυπα,που ο αλλος χανει τελειως τον οφθαλμο του,κ εκει νομιζω βρισκεται η λυση,στο οτι η ανοχησε θεματα αμαρτιωνκ η στηριξη κ ο αγωνας με τροπο φιλανθρωπο ,να βοηθησει στην αλλαγηοσο εξαρταται κ απο τον ιδιο κ απο την Χαρη Του Θεου!
Επειδη μαθαμε μεσα στην εκκλησια,πως αυτη εχει ως μελη της οχι μονον τους κεκαθαρμενους αλλα κ τους βαρεως ασθενεις κ τους πασχοντας δεινως τα της αμαρτιας.
Στα της πιστεως κ παλι,χρειαζεται φοβερη προσπαθεια ,μεγαλη επαγρυπνηση,φωτιση Θεου,προσευχη,κ διακριση τα οποια πρεπει να ζηταμε απο Τον Κυριο να μας χωρηγει,επειδη αυτο το κομματι ειναι δυσκολο...ειναι για πολυ υψηλες πνευματικοτητες.
Γι'αυτο κ πολλοι φρονουν τα του κοσμου που απεχει πολλα ετη φωτος απο τα του πνευματος...
Ετσι δικαιολογουν τα παραλογα κ τα αδικα.
Εχω τη γνωμη πως η απαξιωση που δειχνουμε ως λαος για τα Του Θεου αληθινα,θα μας ριξει απο τη θεληση μας σε λακκους που χρηζουν γερανους για να σηκωθουμε κ να μην ξαναπεσουμε.Και οι γερανοι αυτοι ειναι η καλη προαιρεση,η ταπεινωση κ η γνωση της αμαρτωλοτητας μας κ εναβλεμμαστον Ουρανο,για ανεγερση.
Αυτο που ειπε ο γερ.Ιωσηφ στο βιβλιο '' εκφρασις μοναχικης εμπειριας'',με βρισκει συμφωνη,πλην πρεπει να το επαναλαμβανω για να μην το ξεχνω.
''Τοσην Χαριν δικαιουται να'χει ο ανθρωπος,οσον πειρασμον βασταζει ευχα ρι στως ,,,,οσον βαρος του πλησιον του βασταζει...''....... .....

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.