Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Ετέρα ταπεινή πρότασι προς ορθοδόξους πατέρας και αδελφούς του αντιοικουμενιστικού μετώπου.


   Ἔρχεται Πάσχα! Ἀνάστασι! Ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ! Τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ ποὺ, σὺν τοὶς ἄλλοις, εἶναι τὸ τέλειο Ὑπόδειγμα τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς συγχωρητικότητος, τῆς ὑπακοῆς, τῆς προσευχῆς, τῆς προσοχῆς.


   Πατέρες καὶ ἀδελφοί τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ μετώπου, εἶναι εὐλογημένο νὰ σταματήσουμε νὰ «πυροβολοῦμε» ἀλλήλους; Νὰ παύσουμε νὰ ὁμιλοῦμε ἀταπείνωτα ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον; Νὰ παύσουμε νὰ «σαπίζουμε» στοὺς λογισμούς μας - ὅπως σημειώνει κάπου στὰ «Ἀσκητικά» του ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος - καὶ νὰ μὴ εἴμεθα ἕτοιμοι πρὸς ἀντιλογία στὸν καθένα ποὺ μᾶς θίγει (ὡς μὴ ὤφειλε); 

Μήπως κάπου λησμονήσαμε ὅτι οἱ ἐχθροί μας εἶναι ὁ διάβολος, ὁ κόσμος καὶ ἡ σάρκα, καὶ τώρα, κατὰ παράβασι καθήκοντος θὰ ἔλεγα, στρεφόμαστε κατὰ ὀρθοδόξων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ἀγωνίζωνται κατὰ αὐτῶν τῶν ἐχθρῶν, ὅπως καὶ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς ἀθέου Παιδείας, τοῦ σεσηπότος πολιτικοῦ συστήματος καὶ ἄλλων δεινῶν καὶ ἐφαμάρτων; Ναί, ναί, ναί! Ἔχουμε κάποιες μικροδιαφωνίες σὲ θέματα τακτικῆς, ποιμαντικῆς, διακρίσεως. 
Ὑπάρχουν καὶ δειλίες, ἀδυναμίες, ὑπερβολές, ἀνησυχίες καὶ ἀπορίες λιγώτερο ἢ περισσότερο δικαιολογημένες, φαινομενικὰ ἀδιέξοδα. Καὶ τοῦτο, ἀσφαλῶς, εἶναι ἀναμενόμενο καὶ ἱστορικῶς σύνηθες φαινόμενο, καθ’ ὅτι ἔχουμε διαφορετικὴ πνευματικὴ πρόοδο καὶ διαφορετικὸ τρόπο σκέψεως καὶ
διαθέσεως, ὅπως παρατηρεῖ ὁ τῆς Κλίμακος ἅγιος Ἰωάννης.


   Ἡ ἀγάπη ὅμως δύναται νὰ τὰ ὑπερκεράσῃ ὅλα αὐτά. Εἴμεθα μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ. Ἀγάπη μᾶς ἐδίδαξε καὶ αὐτὴ εἶναι τὸ σημεῖο ὅτι εἴμεθα μαθηταί Του. Ἂς ἀρχίσουμε τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα λίγο πιὸ συζητήσιμοι. Ἂς σκύψουμε λίγο τὸ κεφάλι καὶ ἂς ἀκοῦμε τὸν ἄλλο πιὸ πολύ. Ὁ Χριστός μας μᾶς ἀγαπᾷ ὅλους.

   Ἡ ταπείνωσι δύναται νὰ ὑπερβῇ τὴν ἀσυμφωνία. Τέκνα τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι νὰ κατηγοροῦμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ μὴ ἐμπιστευώμαστε τὴν δική μας σύνεσι καὶ νὰ μισοῦμε τὸ θέλημά μας, ἐπισημαίνει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Λίγο νὰ τηρήσουμε αὐτὰ, θὰ πάμε καλύτερα μεταξύ μας. Ἐξάλλου ὁ Κύριός μας μᾶς θέλει νὰ εἴμεθα πάντων διάκονοι. Καὶ Αὐτὸς ἔχει τὴν ἄκρα ταπείνωσι.

   Ἡ συγχωρητικότης δύναται, σὺν τοῖς ἄλλοις, νὰ συντρίψῃ κάθε σκληρότητα καρδίας καὶ κάθε «ἴχνος μίσους». Ἂς συγχωρήσουμε αὐτοὺς ποὺ εἶπαν κάτι πικρόχολο ἐναντίον μας καὶ ἂς ἐνθυμούμεθα συνάμα αὐτὰ τὰ ὡραῖα ἀποφθέγματα τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου: «Μὴ ταράσσετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον», καὶ «αὐτὸς ποὺ μισεῖ τὴν ἀτιμία μισεῖ τὴν ταπείνωσι». Ὁ Χριστός μας μᾶς συγχωρεῖ ὅλους (ἐὰν ὅμως δὲν μετανοοῦμε δὲν μᾶς σώζει).

   Ἡ ὑπακοή δύναται νὰ μᾶς ἀλλάξῃ ριζικῶς. Ἂς θελήσουμε νὰ βάλουμε ἔστω ἀρχὴ ὑπακοῆς, ὥστε νὰ πάμε λίγο καλύτερα μεταξύ μας. «Τὸ νὰ θελήσουμε νὰ σωθοῦμε (διὰ τῆς ὑπακοῆς στὸν Θεό) εἶναι ἀρχὴ τῆς σωτηρίας», λέγει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Ἂς βάλουμε ἀρχὴ «κατὰ μικρόν-μικρόν» (λίγο-λίγο) νὰ ὑπακούουμε τὶς σωτήριες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων μας. Π.χ.: «Χαλίνωσε τὴν γλῶσσά σου ποὺ ὁρμᾷ μὲ πάθος στὴν ἀντιλογία» (ἅγιος Ἰωἀννης Σιναΐτης). Ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ Σταυροῦ.

   Ἡ προσευχή δύναται, σὺν τοῖς ἄλλοις, νὰ λύσῃ κάθε ταραχὴ, κάθε παρεξήγησι, κάθε ψυχρότητα. Ἰδοὺ κάτι ἁπλὸ ποὺ συμβουλεύει ὁ ἅγιος Δωρόθεος, ὡς φάρμακο καὶ κατὰ τῆς μνησικακίας: «Νὰ προσεύχεσαι μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ γιὰ αὐτὸν ποὺ σὲ ἐλύπησε καὶ νὰ λέγῃς: Θεέ μου, βοήθησε τὸν ἀδελφό μου καὶ ἐμένα μὲ τὶς εὐχές του». Ὢ βάθος ταπεινοφροσύνης καὶ ἀγάπης καὶ συγχωρητικότητος! Φαίνεται ἁπλὸ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ κάναμε εὔκολα! Πάντως, καὶ μόνον αὐτὸ νὰ κάναμε, πατέρες καὶ ἀδελφοί, θὰ πηγαίναμε πολὺ καλύτερα... Ὁ Χριστός μας προτρέπει νὰ προσευχώμαστε καὶ γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς μας.

   Ἡ προσοχὴ, τέλος, δύναται καὶ αὐτὴ νὰ μᾶς φέρῃ πλησιέστερα. «Πρώτα προσοχὴ, ἔπειτα προσευχή», ἔλεγε ὁ Γέρων Χρυσόστομος, ὁ μακαριστὸς Πνευματικός μας. «Δέκα φορὲς προσοχὴ, μία προσευχή», ἔλεγε ὁ γερο-Γαβριὴλ, ἕνας ἀφανὴς «ἥρωας» τῆς ἀθωνικῆς πολιτείας. Οἱ γνωρίζοντες κατανοοῦν τὰ περὶ προσοχῆς. Γλῶσσα, βλέμμα, κινήσεις: ἀπαρρησίαστα, γλυκά, κεχαριτωμένα...


   Συγχωρέστε με, ἐὰν φαίνεται ὅτι σᾶς διδάσκω, καὶ ἐὰν ἀποκαλύπτεται ἡ ὑπερηφάνειά μου. Εἶμαι ἕνας πικραμμένος, ὅπως πολλοὶ ἄλλοι, πολύτεκνος πατέρας, ποὺ βλέποντας τὸν ἀλληλοσπαραγμὸ χάνει τὶς ἐλπίδες του γιὰ ἀνασύνταξι τῶν ὑγιῶν δυνάμεων τῆς Ἐκκλησία
Χάνονται, πατέρες καὶ ἀδελφοί, οἱ ἐλπίδες γιὰ συγκρότησι ἑνιαίου μετώπου κατὰ τῆς αἱρέσεως ποὺ κατέκλυσε τὴν Ἐκκλησία, γιὰ ἵδρυσι σχολείων μὲ γνήσιες χριστιανικὲς ἀρχὲς (ποὺ θὰ ἀπευθύνωνται σὲ ὅλους τοὺς θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν καὶ ὄχι μόνον στοὺς πλουσίους), γιὰ ἀντίστασι στὴν ἠλεκτρονικὴ τυραννία ποὺ ἐπιβάλλεται σταδιακῶς, γιὰ ἀντίδρασι στὶς πάσης φύσεως διαστροφές καὶ στὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῆς Πίστεώς μας καὶ αὐτοῦ τοῦ Ῥωμαίικου Γένους.


   Ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος ἔλεγε σὲ μία ὁμιλία του ὅτι παρατηροῦσε στὴν ἐποχή του ὅτι ὁ Θεὸς «μαζεύει» τοὺς δικούς του (ὅτι πέθαιναν οἱ ἐνάρετοι Πνευματικοὶ καὶ λοιποί), πρᾶγμα ποὺ σήμαινε, κατ’ αὐτόν (καὶ μεῖς συμφωνοῦμε), ὅτι θὰ ἀκολουθήσῃ «ξύλο», δηλαδὴ δεινά. Διότι, ἐὰν ζοῦσαν οἱ ἐνάρετοι, ἔλεγε, θὰ ἀπέτρεπαν μὲ τὴν μετάνοια καὶ προσευχή τους τὸ ξέσπασμα τῶν δεινῶν αὐτῶν. Πνευματικὴ ὀρφάνια, λοιπόν! Τί θὰ ἐπακολουθήσῃ;  
   Ὅποιος ἔχει παραμυθητικὸ λόγο καὶ συμφωνοῦν τὰ λόγια μὲ τὶς πράξεις του, παρακαλῶ πολὺ ἂς μᾶς παρηγορήσῃ...
   Καλὴ Ἀνάστασι!   
Ν. Β.     
        
  

Σχόλιο (σε μια λεπτομέρεια του κειμένου):
Πλέον ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ με την "ἵδρυσι σχολείων μὲ γνήσιες χριστιανικὲς ἀρχὲς (ποὺ θὰ ἀπευθύνωνται σὲ ὅλους τοὺς θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν καὶ ὄχι μόνον στοὺς πλουσίους),"

Αυτό έκανε εκατοντάδες χρσιτανούς γονείς ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ για όσα συμβαίνουν, αφού τα δικά τους παιδιά είναι στην "θερμοκοιτίδα" (στο ιδιωτικό σχολείο που υπάγεται στην εκκλησία ή σε κάποιον ελληνορθόδοξο σύλλογο).

Ήρθε η ώρα οι χριστιανοί γονείς να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ,  να προστατεύσουν επί τέλους τα παιδιά τους και να διεκδικήσουν τις ελληνορθόδοξες αρχές στο ΔΗΜΟΣΙΟ σχολείο της γειτονιάς τους.
Αυτό που κάνει κάθε αριστεριστής, χωρίς να φοβάται μην τον χαρακτηρίσουν.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

7 σχόλια:

Δ.Π. είπε...

Αγαπητέ Ν.Β. αληθινά ωραία και χρήσιμη η έκκλησή σας, αλλά ως καλοπροαίρετος αδελφός που επιθυμώ διακαώς την ΕΝΟΤΗΤΑ των αληθινών Ορθοδόξων, ενάντια στον φιλοοικουμενισμό και την Παναίρεση, παρατηρώ ότι αυτή η διένεξη που τόσο μας λύπησε όλους δεν οφείλεται σε προσωπικά αίτια ή δήθεν αρχηγικές τάσεις, αλλά κρύβει ουσιαστική διαφορά που πρέπει πράγματι να επιλυθεί για να επέλθει η ψυχική ομόνοια και αγάπη μεταξύ των δύο πλευρών. Η μία πλευρά με τους τρείς Πατέρες έκανε διακοπή μνημοσύνου των Αρχιερέων τους, αλλά όχι Αποτείχιση, προσωπικά να με συγχωρείτε έτσι το κατάλαβα. Εκφράζει ουσιαστικά ένα Εκκλησιαστικό διάβημα, που πιθανόν θα εξελιχθεί σε Εκκλησιαστικό κίνημα συνεχούς έντονης διαμαρτυρίας και παρενόχλησης των φιλοοικουμενιστών, αορίστου χρόνου, μέχρι την σύγκλιση Πανορθοδόξου Συνόδου καταδίκης του Οικουμενισμού και των αποφάσεων της " Συνόδου της Κρήτης ". Τέτοια Σύνοδος, με την εμπειρία πολλών ετών, πρακτικά δεν αναμένεται όχι μόνο στην πραγματικότητα αλλά ούτε και έξω από αυτή. Η άλλη πλευρά των Αγιορειτών Πατέρων και λοιπών σε διακοπή μνημοσύνου Πατέρων πράττει όντως Αποτείχιση αν και αφήνονται κάποια αδιευκρίνιστα προς το παρόν σημεία, που θα φανούν στην πράξη, εάν και εφόσον το Εκκλησιαστικό αυτό διάβημα συνεχισθεί χρονικά. Και οι δύο πλευρές, είτε ξεχωριστά είτε όταν ήταν μαζί, πράττουν, κατά την γνώμη μου, ένα κοινό σφάλμα, παραθεωρούν λιγότερο ή περισσότερο όλους τους άλλους που μέχρι σήμερα έχουν Αποτειχισθεί από τους φιλοοικουμενιστές με κυριώτερη αδικία απέναντι στην υγειή μερίδα των Ορθοδόξων του Πατρίου, που ενώ τους γνωρίζουν καλώς, τους θεωρούν δήθεν Σχισματικούς. Αγαπητέ αδελφέ Ν.Β. σε επαινώ για τον ζήλο σου υπέρ της Ενότητος, αλλά αυτή η Ενότητα πρέπει να είναι αληθινή , Φιλόθεη, όχι με τα δικά μας κριτήρια, αλλά με τα κριτήρια των όσων θέλει Ο Κύριός μας. Ας ζητήσουμε ταπεινά όλοι μας Τον Θείο Φωτισμό, ας βρούμε επιτέλους, χωρίς να νομίζουμε ότι αυτό που υποστηρίζουμε είναι οπωσδήποτε το ορθό, τί ζητά από εμάς να πράξουμε ο Χριστός μας και τότε αληθινά όλοι μαζί με Ομόνοια και Αγάπη ας αγωνισθούμε για την γνήσια Εκκλησιαστική Ενότητα, που αρμόζει και πρέπει σε αληθινούς Ορθόδοξους Χριστιανούς. Καλή Ανάσταση αδελφοί και Πατέρες

Ανώνυμος είπε...

Eτερος ομοιοπαθης πολυτεκνος, συμφωνω και προσυπογραφω τα λεχθεντα. Χωρις ταπεινωση δεν θα πνευσει το πνευμα της ομονοιας και της αγαπης μεταξυ των ορθοδοξων, που ειναι το μονο που μπορει να σηκωσει αναχωμα στην εξαπλωση της παναιρεσης.

Ανώνυμος είπε...

Ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους, πάσης Ἀρχῆς καὶ Ἐξουσίας ἐν αὐτῷ...

τις τελευταίες ημέρες όμως, το άκουσα ΄΄υπέρ τους ευσεβούς ημών ΓΕΝΟΥΣ΄΄

τυχαίο; Δεν νομίζω

φοβούνται κάποιοι μην κατηγορηθούν για εθνοφυλετισμό μέσα στην ορθόδοξη Ελλάδα μας;

Το έθνος είναι σύνολο ανθρώπων που έχουν την ίδια καταγωγή, γλώσσα, την ίδια θρησκεία, ιστορία, πολιτισμό, κοινά ήθη και έθιμα και την ίδια συναίσθηση για τα πεπρωμένα τους. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου έθνος είναι, «...το λαϊκόν σύνολον, του οποίου όλα τα τμήματα εις σημαντικάς εποχάς της ιστορίας των είχαν κοινάς περιπετείας και ως εκ τούτου έχουν, εκτός μερικών κοινών στοιχείων καταγωγής, κοινά ιδιαίτερα στοιχεία πολιτισμού και προ παντός συνείδησιν ότι αποτελούν ιδιαιτέραν λαϊκήν ενότητα», από την οποία συνείδηση απορρέει η «..θέλησις προς ενιαίαν ενέργειαν...».(http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%88%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82)


ανεπαίσθητες αλλαγές και ενδεχομένως αφαιρέσεις εν καιρώ;;

Θεόδωρος είπε...

Ως πολύτεκνος κι εγώ, και συγχωρείστε με αν η αλήθεια μας κάνει να κλαίμε, θα σας πώ ωμή την αλήθεια. Ο κ. Μάννης, μόλις πριν από λίγες βδομαδες αποκαλούσε τον Ιερομόναχον Ευθύμιο και όσους τον ακολουθούν, αιρετικούς. Τώρα χωρίς ίχνος συγνώμης, απλά για να προσπαθήσει να προσελκύσει οπαδούς στο Παλαιό, φόρεσε το ταπεινό ένδυμα και μιλά για ενότητα, αλλά με μία προϋπόθεση. Ενότητα στο Παλαιό. Για τον κ. Μάννη, χωρίς την προσχώρηση στο Παλαιό δεν νοείτε ενότητα! Αν αυτό δεν είναι υποκρισία, τότε έχασαν οι λέξεις το νόημά τους! Ο Γέροντας μας Ευθύμιος επανέλαβε την πρόταση που δεκάδες φορές έχει κάνει. Ενότητα στην Πίστη, αγώνας κατά της αιρέσεως και όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Και μας διδάσκει ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟ στο Παλαιό δέχεται να πάει, αλλά και πιο πίσω, στο Μακεδονικό, που είναι και το Ημερολόγιο που είχαν επί των ημερών των Αποστόλων. Δέχεται;

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός" είπε...

1) Διευκρινίζουμε ότι ΔΕΝ μας απεστάλει η επιστολή από τον κ.Νικόλαο Μάννη.

2) Ούτε είδαμε κάποια αναφορά στο "παλαιό ημερολόγιο" από τον συντάκτη ή από τους σχολιαστές.

Κ.Δ. είπε...

Αγαπητέ Ν.Β., παρατηρώ ότι
"ἀγάπη... ταπείνωσι... συγχωρητικότης... ὑπακοή... προσευχή... και προσοχὴ [όσον αφορά, αυτή η τελευταία, επισημαίνεις, την περιφρούρηση από τα πάθη ("Οἱ γνωρίζοντες κατανοοῦν τὰ περὶ προσοχῆς. Γλῶσσα, βλέμμα, κινήσεις: ἀπαρρησίαστα, γλυκά, κεχαριτωμένα...")]
είναι ακριβώς αυτά που συμβουλεύουν και οι οικουμενιστές ψευδεπίσκοποι. Είναι γνωστή η προτροπή: "Ελεος, πια! Ας αφήσουμε το Κολυμπάρι, και να ασχοληθούμε με τα πνευματικά!" ενός από τους γνωστούς εξ αυτών.
Η αγαθότητα και καλή μας πρόθεση νομίζω ότι δεν πρέπει να μας οδηγεί μακρυά από τους Πατέρες των Συνόδων. Αυτό πρέπει να είναι ο στόχος και τα άλλα να ακολουθούν.

Θαλασσινός είπε...

@ προς αγαπητό Θεόδωρο.
Γράφεις γιά ενότητα στην Πίστη όμως ενότητα δεν δύναται να γίνει όταν υπάρχουν θέματα Πίστεως που χωρίζουν όπως είναι και το εορτολογικό. Οπότε μην βιάζεσαι να χαρακτηρίζεις υποκρισία την γνώμη όσων υπεραμύνονται τα πάτρια.
Ο Ο. Ευθύμιος κάνει λάθος στο εορτολόγιο καθώς η παράδοσή μας είναι αυτή. Άλλωστε πρίν το 1923 δεν είχαμε αυτό το διχασμό, είμασταν εορτολογικα ενωμένοι σε όλη την υφήλιο, και είναι δογματική της Εκκλησίας μας ή ενότητα της Αγίας Θριαμβεύουσας και Στρατευόμενης Εκκλησίας. Μεταξύ άλλων σημαίνει ότι την αυτή ημέρα το επίγειο Άγιο Θυσιαστήριο συνεορτάζει την ίδια εορτή με το επουράνιο Θυσιαστήριο. Άρα Ανάσταση στη γή έχουμε Ανάσταση και στον ουρανό. Κατόπιν αυτού προβληματίσου λίγο και σκέψου όταν οι νεοημερολογίτες εορτάζουν Χριστούγεννα στο επίγειο Θυσιαστήριο και την ίδια ημέρα οι του πατρίου στο Αγιο Όρος στην Αγια Γη στην Αγια Ρωσθα εορτάζουν Άγιο Σπυριδωνα, ποία εορτή να εορτάζεται στο Άγιο ουράνιο Θυσιαστήριο; Λες να είναι και εκεί πάνω διχασμενοι όπως εμείς εδώ στη γή; Άπαγε της βλασφημίας, φυσικά και όχι...
Αγαπητέ Θεόδωρε σου έγραψα το σχόλιο για να προβληματιστείς και όχι να εκτοξεύεις άκαιρους ζημιογόνους γιά εσένα χαρακτηρισμούς. Καλή Ανάσταση.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.