Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ«ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΕΣ» ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ!

Βλέπετε:


Τίποτε ΔΕΝ είναι τυχαίο.
Εδώ και χρόνια οι ΙΔΙΟΙ ΤΥΠΟΙ (δείτε εδώ ποιοι μετείχαν στο συνέδριο) προσπαθούν απεγνωσμένα να αλλάξουν τα πάντα στην εκκλησία μας. Από το να βάλουν γυναίκες "διακόνισσες" μέσα στο Άγιο βήμα, μέχρι να καταργήσουν τα ράσα, το Ιερό Πηδάλιο, τους ιερούς κανόνες κλπ.

Ξέρετε ποιος ήταν ηγούμενος στην "Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας" Θεσσαλονίκης έτσι; ναι, εκεί που έγινε το συνέδριο:  Ο π.Βαρνάβας Γιάγκου
Τον ρόλο μέσα στην Θεολογική, ίσως έχει αναλάβει ο αδερφός του, Θεόδωρος Γιάγκου


Διαβάστε (εδώ) τι αποφάσισε το συνέδριο: 
Ο "θεσμός των διακονισσών" "πρέπει επειγόντως να αναβιώσει"!!!


Ένα χρόνο μετά (δεκ 2016), το "Ενορία εν δράσει " (της μητρόπολης Πειραιώς) θέτει έμμεσα το ίδιο θέμα (κατάργηση κανόνων), δείτε εδώ.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"


Ακολουθεί πρόσφατο άρθρο :


Παρεκκλίνατε «ὁμοθυμαδόν», καί λίαν ἐπιεικῶς ἀπό τήν ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ Συνοδική καί Κανονική Παράδοση τῆς Εκκλησίας στό ΛΗΣΤΡΙΚΟ Κολυμπάριο καί ονειρεύεστεΑΚΟΜΗ ὅτι ΔΗΘΕΝ θά διορθώσετε τά Βιοηθικά καί τά ἄλλα«Ἐκκλησιοκανονικά» Ζητήματα;
-Μά ἀφοῦ μέ τήν ἐν Κολυμπαρίῳ Σύνοδον, ἀνοίξατε ἤ ὄχι, τους ἀσκούς τοῦ Αἰόλου;


Καταρχήν, ἀπό τήν στιγμήν πού ἔχουμε τόσους Διακόνους, τούς Καντηλανάφτες, τά παπαδάκια, καί τίς γυναίκες πού ἀσφαλῶς, [ἐξάπαντος] βοηθούν σε πάμπολλα άλλα σημαντικά πολυποίκιλα πόστα, ἐντός ἤ ἐκτός τῆς Εκκλησίας καί τῆς ενορίας γενικά, [θεωρῶ ὅτι] εἶναι παντελῶς ἀχρείαστο νά ἐπανέλθει, εἰδικά σέ τέτοιους παμπόνηρους καιρούς μάλιστα, τέτοιον παρωχημένο πανάρχαιο θέσμιο.


Τό ενδεχόμενο ΟΜΩΣ, ἕνας νεαρός Ἱερομονάχος, ἤ ἔγγαμος Κληρικός, καί μία ἀφιερωμένη ἤ ἔγγαμη λ.χ. Διακόνισσα, νά σκανδαλίσουν, σέ κάποια δεδομένη στιγμή (καί μάλιστα ἄθελά τους) τό ποίμνιο δηλ. τήν ἐνορία τους, τό σκεφτήκατε ποτέ; Προφανῶς ὄχι, διότι, μᾶλλον ἀγνοεῖτε τήν περιρρέουσα ἐμπαθῆν ἐκκλησιαστικήν πραγματικότητα, κεκλεισμένοι πιθανόν, στά μίσθαρνα καί ἰδιοτελῆ ἀκαδημαϊκά σας ἔδρανα. Πολύ τό ἀμφιβάλλω ὅπως οὔτε κἄν ὅτι ἐδυνηθήκατε νά προβληματίσετε τόν ΚΥΡΙΟΝ λόγον τῆς καταργήσεως τοῦ θεσμοῦ.


Γνωρίζω συγκεκριμένη περίπτωση ἁγίου ἐγάμμου Κληρικοῦ Πνευματικοῦ, πού συκοφαντείται ἄδικα, μέχρι τήν σήμερον, διότι εἴχε ἄριστη συνεργασία στήν ἐνορία του μέ μίαν συνεργάτιδα γυναίκα. Σκεφθεῖτε νά τοῦ ἦτο καί μόνιμη Διακόνισσα μέσα στό ἱερό Βῆμα, τί ἐπιπρόσθετο [συκοφαντικό] θά ἐλέγετο γιά τούς καϋμένους ἀνθρώπους καί εἰς μεγίστην μάλιστα διαβολήν τῆς Ἐκκλησίας μας! Σκεφθείτε ὅμως, νά μή ἦτο κἄν σκέτες συκοφαντίες ἐν ἦδῃ ἁπλῆς συνεργάτιδος· ἀλλά βέβαια γνωρίζω καί μερικές ἄλλες παρόμοιες θλιβερές περιπτώσεις πού ἐτοῦτην τήν στιγμή ἐξ αἰτίας τινάς στενῆς συνεργάτιδος μετά γυναικός, καί ὄχι Διακόνισσας, διάγουν βίο ὡς καθαιρεμένοι Κληρικοί!...


Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὅτι: ὑφίστατο καί ἕτερος σημαίνον ἱερός Κανών τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Ἁγίας Τοπικῆς Συνόδου, πού ἀπαγορεύει στίς γυναίκες, νά μπαίνουν στό ἅγιον Βῆμα:
«Ὅτι οὐ δεῖ γυναῖκας ἐν τῷ Θυσιαστηρίῳ εἰσέρχεσθαι»[Ἱερός Κανών Μδ΄ (44ος)].

Ὁ ΚΑΙΡΟΣκόπος Καθηγητής κ. Γιάγκου ἐβάλθηκε ὅμως, νά
ἐμβάσει τήν γυναίκα μέ τό στανιό στό Ἱερό Βῆμα ξηλώνοντας ἕναν πρός ἕναν τους ἱερούς Κανόνες.

Τό σαθρό καί ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ ἐπιχείρημα τοῦ καθηγητοῦ κ. Θεοδώρου Γιάγκου, εἶναι: ὅτι οἱ Ἡγουμένισσες, ἐχειροτονοῦντο κάποτε καί Διακόνισσες! Ἔ καί λοιπόν; Τοῦτο εἶναι, τήν σήμερον, τό ΑΠΑΝ ζήτημα στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας; Ἥ μήπως, τό δεινόν ἔλλειμα ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ μας; Μά ἀφοῦ [ἐξάλλου] ὡς γνωστόν, οἱ ΜοναχέςΔΙΑΚΟΝΩΣΙ ἀκώλυτα ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ Μοναστηριού των.


Μάλιστα, γνωρίζω, μία γυναίκα στενώτατη συγγενή μας, στό χωριό μου, πού διακονεῖ στό ἱερό Βήμα (τό καθαρίζει), μέ μία ἁπλή εὐχή πού τῆς ἐδιάβασε ὁ πνευματικός της. Σέ ἕνα γειτονικό χωριό ἤ καί στήν πόλη, δι΄ εὐχῶν τοῦ ἁγίου Λεμεσοῦ, ψέλνωσι γυναίκες!...
ΕΠΙΣΗΣ: οἱ γυναίκες ΟΥΔΕΠΟΤΕ σταμάτησαν νά διακονῶσι τόν Ἱερόν Ναόν, ἀσχέτως ἄν κατέσβεσεν οὕτως ὁ ἀρχαίος θεσμός τῶν Διακονισσῶν.


Θέλετε βοηθούς κύριοι Ἐπίσκοποι;
Διδάξετε τότε μέ τόν βίον καί τήν πολιτείαν σας, τήν ἐγκράτειαν, ὥστε να χειροτονεῖτε ΠΑΝΑΞΙΟΥΣ Διακόνους καί Κληρικούς. Προφανῶς, ἄγαμοι Επίσκοποι, Ἀρχιμανδρῖτες, Ἱερομόναχοι, παπάδες καί πεπλανημένοι Καθηγητάδες,ὀνειρεύονται ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ, λαγούς καί διακόνισσες!...


Ἄν θυμάμαι καλῶς, στό «ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ» τοῦ Ἁγίου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καί Φωτιστοῦ τῶν Σλαύων, τοῦ Μεγίστου θεοφόρου Πατέρα τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, ὑφίστατο μία σοβαρή ἱεροκανονική προϋπόθεσις, γιά νά γίνει μία γυναίκα Διακόνισσα καί νά ὑπηρετεῖ στό ἅγιον Βῆμα μετά τῶν Κληρικῶν: ὥφειλεν νά εἶναι ἀγνῆ, παρθένος, ἄνευ τινῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, νά μή ἐπόρνευσε, νά μή ἐμοίχευσεν, νά μή νυμφευθεῖ, νά μή ἔκαμεν ἔκτρωσιν, καί νά ἀπείχεν ἀπό σωρηδόν ἄλλων ἐγκλημάτων, νά εἶναι καθόλα ἀφιερωμένη, καί νά ὑπερβαίνει μάλιστα τά 40 της. Γενικῶς ἴσχυον ἐξ ὅσων φαίνεται οἱ αναντίρρητες Πατερικές προϋποθέσεις περί τινῶν Κωλυμάτων Ἱερωσύνης στά περί τῆς χειροτονίας τινός Κληρικοῦ.


Παρεκτός κι ἄν ἰσχύσουν τά ἀντιΚανονικά ὁλισθήματα ὑπό τινῶν Νεοβαρλααμιτῶν ψευδοἘπισκόπων πού χειροτονούν ἀβέρτα Διακόνους μέ θανάσιμα Κωλύματα Ἱεροσύνης;(!!!) Ἄν κατά ἐκεῖ πάει τό ὅλον πράγμα, νά εἰσαγάγουμε τότε ΚΑΙΔιακόνισσες, ἔμπειρες στήν ἁμαρτία, ΕΝΤΟΣ τοῦ πανάγιου Θυσιαστηρίου, ἀλλά ἄν τοῦτο εἶναι τό βαθύτερον ζήτημα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ζωῆς μας, σημαίνει, ὅτι εἴστε παντελῶςΑΝΑΞΙΟΙ διά νά ποιμένετε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.


Νά υπενθυμίσω στούς μανιωδέστερους ἀνοητολογοῦντες, στά περί τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ ἀρχαίου «θεσμοῦ τῶν Διακονισσών»στα περί ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ὅτι ὑφίστατο καί ἕνας ἀκόμη ἱερός Κανῶν τῆς Ἁγίας Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πούΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στήν γυναίκα, νά διαμένει στό Ἐπισκοπεῖο.Γιατί ᾆραγέ; Ὅπως ἐπίσης, ὑφίσταντο, τινές ἱεροί Κανόνες καί γιά ἀπαγόρευσιν διά τά μεικτά Μοναστήρια. Γιατί ᾆραγέ;


Ὅλως παραδόξως οἱ Οἰκουμενιστές, ἤ καί ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ,τοῦτης τῆς Λουθηροκαλβινικῆς τάσεως, νά μπεῖ ἡ γυναίκα ΚΑΙ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ παντελῶς τούς ἱερούς Κανόνες, πού θεσπίσθησαν, διά τήν προφύλαξη τῶν Χριστιανών.


Ὥς γνωστόν, τά ἐπισκοπεία ἔχουν καί ναύδρια, ἤ γειτνιάζωσι τουλάχιστον μέ τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, ἔτσι, ἐξάπαντος θά χρειασθούν καί ἐκείνα προφανῶς μερικές Διακόννισες ἔμμισθες βέβαια καί ἐκεῖ οἱ ἄγαμοι Δεσποτάδες θά κλείνουν εἰδικό casting γιά νά ἐπιλέξουν τίς καλύτερες σύμφωνα μέ τά δικά τους ἐκάστοτε «φωταδιστικά» κριτήρια γιά τήν δῆθεν διακονία τους.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τό μόνο πού μᾶς μάρανε, ἀδελφοί καί πατέρες, εἶναι: τό ΠΟΤΕ ἀκριβῶς θά μυήσετε ἤ μπάσετε τίς γυναίκες, στό Ἱερόν Βήμα; Ἀντί νά κοιτάξουμε πῶς νά τίς ξεκουράσουμε διά νά εἶναι ἔτι περαιτέρῳ ἀφιερωμένες στήν οἰκογένειά τους. Ἀντί νά κοιτάξουμε πῶς νά ΑΝΑΚΟΨΟΥΜΕτά φοβερά πολλαπλάσια διαζύγια τῆς ἐποχῆς μας.

Τοῦ θεολόγου κ. Παναγιώτη Π. Νούνη

6 σχόλια:

SCRIPTA MANENT είπε...

Εσχισαν την εκκλησία το 1924 για να προσεγγίσουν τον Πάπα
Κατάργησαν τις τρεις καταδύσεις στο βάπτισμα για να μην υπαρχει διαφορά με τον Πάπα
Θα βάλουν και τις γυναικες στο ιερο για να είναι όμοιοι με τους προτεστάντες και τις επισκοπινες
κλπ κλπ κλπ

Ανώνυμος είπε...

"στά περί τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ ἀρχαίου «θεσμοῦ τῶν Διακονισσών»στα περί ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος"

Οι οικουμενιστές δεν κατηγορούν όσους αντιδρούν στον πανοικουμενισμό για ...φονταμενατιλιστές;
Αυτοί θα μας οδηγήσουν , μαζί με τους αριστερούς συνοδοιπόρους, ομοϊδεάτες τους, με μαθηματική ακρίβεια στην
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΟΧΗ!!!
ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΟΜΟΡΑ!

Ανώνυμος είπε...

1)
Σιγά σιγά κοτούλα μου και εγώ σε μαγειρεύω…
Η μέθοδος του σαλαμιού!
Στην αρχή φεμινισμός μετά ισότητα μετα … διακόννισες …μετά Ιέρειες …μετα θεές...και έπειτα θυσίες ζωντανών ανθρώπων;;;!!!

Όποιος κάνει πως ακόμα δεν καταλαβαίνει …
Μας οδηγούν τάχιστα στην μητριαρχική κομμουνιστική κοινωνία!
Τι δεν καταλαβαίνεται;


«Η σπιτική δουλιά της γυναίκας, αναφέρει ο Ενγκελς, έχασε τώρα τη σημασία της, σε σύγκριση με τη βιοποριστική του άντρα... Στο παλιό κομμουνιστικό νοικοκυριό, η διεύθυνση του νοικοκυριού, που είχε ανατεθεί στις γυναίκες ήταν εξίσου δημόσιο, κοινωνικά αναγκαίο, λειτούργημα, όπως και η εξεύρεση μέσων διατροφής από τους άντρες...

Στο βαθμό που τα πλούτη μεγάλωναν, δίνανε από τη μια πλευρά στον άντρα μια πιο σημαντική από τη γυναίκα θέση στην οικογένεια και από την άλλη δημιουργούσαν το κίνητρο να χρησιμοποιήσουν οι άντρες αυτή την ενισχυμένη θέση για να ανατρέψουν την παλιά σειρά διαδοχής προς όφελος των παιδιών τους...

Επρεπε το μητρικό δίκαιο να ανατραπεί και ανατράπηκε... Εφαρμόστηκε η αντρική γραμμή καταγωγής και το πατρικό κληρονομικό δίκαιο (πατριαρχία). Και αυτό με το βαθμιαίο πέρασμα του ζευγαρωτού γάμου στη μονογαμία...

Η μονογαμία ...ήταν η πρώτη μορφή οικογένειας, που δε στηριζόταν σε φυσικούς, μα σε οικονομικούς όρους, δηλ. στη νίκη της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στην αρχική φυσική κοινή ιδιοκτησία...

Ετσι, η μονογαμία... εμφανίζεται σαν υποδούλωση του ενός φύλου από το άλλο, σαν κήρυξη πολέμου ανάμεσα στα δύο φύλα...».


“Η μητριαρχία ως μύθος κι ως μέλλον
Προειδοποίηση: Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου δεν προσπαθεί να βρει τις κρυφές αλήθειες ή τη Μεγάλη Χαμένη Αλήθεια. Μόνο τσαλαβουτάει στους μύθους για να μυρίσει το άρωμα ενός μυθικού κόσμου, όταν ακόμα δεν υπήρχε γραφή και ιστορία, να γευτεί έναν φανταστικό κόσμο, όπου δεν θα υπάρχει πατριαρχία, και ν’ αναρωτηθεί κάτι παραπάνω.

«Εν αρχή η Ευρυνόμη, η Θεά των Πάντων, αναδύθηκε γυμνή απ’ το Χάος. […] Η Ευρυνόμη χόρεψε έξαλλα, ώσπου ο Οφίων κυριεύτηκε από λαγνεία, κουλουριάστηκε γύρω στα θεϊκά εκείνα μέλη κι ορέχτηκε να σμίξει μαζί της».
Πρόκειται για μια κοσμογονία θηλυκή και σεξουαλική, τόσο διαφορετική απ’ τις μετέπειτα θρησκευτικές κοσμογονίες, του αυστηρού κι ανέραστου Πατρός.
Παρεμπιπτόντως το σουμεριακό όνομα της Μεγάλης Θεάς ήταν Γιαχού (yahoo?!), τίτλος που αργότερα πέρασε στον Γιαχβέ, Ιαχωβά, αλλιώς γνωστός και ως Θεός.

https://sanejoker.info/2017/01/the-future-is-female.htm/

Ανώνυμος είπε...

2)
Το Μητριαρχία είναι ελληνική ταινία του 2014 σε σκηνοθεσία του Νίκου Κορνήλιου και σε σενάριο του ίδιου και της Ευγενίας Παπαγεωργίου.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από 60 γυναίκες με διαφορετική ηλικία, εθνική προέλευση, κοινωνικό υπόβαθρο, σεξουαλικό προσανατολισμό και πολιτική ιδεολογία, οι οποίες μέσα σε πέντε μέρες συζητούν τα βιώματά τους αναφορικά με την πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση.[1]
Στην ταινία συμμετέχουν ηθοποιοί, αλλά και ακτιβίστριες, μετανάστριες, πρόσφυγες, ποιήτριες και λογοτέχνες. Μεταξύ αυτών, είναι η Βασιλική Τρουφάκου, η Ειρήνη Ιγγλέση, η Όλγα Τουρνάκη, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η Κωνσταντίνα Τάκαλου και η Εύα Στυλάντερ.

H «Μητριαρχία» στην ΕΡΤ2

“Μητριαρχία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Η μητριαρχία είναι η πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων της προϊστορικής περιόδου (ως και το 2500 π.Χ περίπου) με κυρίαρχα χαρακτηριστικά τη γυναικοκρατία και τη λατρεία της Μητέρας Θεάς.[1] Η μητριαρχία είναι κοινωνιολογικός, πολιτικός και θρησκευτικός όρος: πρόκειται για μορφή διακυβέρνησης ενός κράτους και κατ' επέκτασιν "ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης, στο οποίο υπολογίζεται μόνο η μητρική συγγένεια, ενώ η γυναίκα-μητέρα κατέχει την κυρίαρχη θέση στην κοινωνία και στην οικογένεια.[2] Η γυναίκα αποτελεί αρχηγό του γένους, οπότε και κληρονομικά δικαιώματα μεταβιβάζονται στα θηλυκά μέλη της κάθε οικογένειας[3]. Στη θρησκευτική του διάσταση, συνδέεται συχνά με λατρεία γυναικείων θεοτήτων της μητρότητας και γονιμότητας (βλ. Μεγάλη Μητέρα).

Ιστορική εξέλιξη
Οι αρχαίες κοινωνίες ήταν μητριαρχικές ή μητρογονικές, όπου ο σύζυγος άλλαζε τόπο κατοικίας και μετοικούσε στην περιοχή της συζύγου του, σε αντίθεση με το αντίστροφο που παρατηρούνταν στην πατριαρχία.
Στη σύγχρονη εποχή, επιβιώνουν ακόμη μικρά ψήγματα μητριαρχικού χαρακτήρα σε διάφορες κοινωνίες και θρησκείες, όπως στις
γερμανοσκανδιναβικές κοινωνίες,
ενώ στον ιουδαϊσμό, για παράδειγμα, τα παιδιά θεωρούνται ότι είναι Εβραίοι αποκλειστικά και μόνο αν είναι η μητέρα τους…”

Ανώνυμος είπε...

3)
Θρησκευτικός μισογυνισμός και πατριαρχικη εξουσία.

Μητριαρχία και ισοκατανομή.

Γιατί όμως και οι κοινωνίες αντιμετώπισαν και πολλές αντιμετωπίζουν ακόμα με εχθρότητα την παρουσία της γυναίκας στα κοινά; Προφανώς επειδή οι κοινωνίες κυριαρχούνται ακόμα από τις πατριαρχικές αντιλήψεις και εξουσίες που από καταβολής τους κρύβονται πίσω από ‘θεούς’ και θρησκείες. Ας δούμε ενδεικτικά μερικές από τις θέσεις των μεγαλύτερων θρησκειών για τη γυναίκα.

Χριστιανικός μισογυνισμός
(Περιγράφει ο ακατονόμαστος τον Χριστιανισμό ως ότι πιο βάρβαρο αναφορικά με τις γυναίκες. Χάθηκε η ντροπή. Φιλότιμο για να έχει κάποιος η εστω να αντιλαμβάνεται τον όρο , θα πρέπει να είναι Ελληνας. Και Ελληνας δεν είανι όποιος γράφει στα κείμενα στα Ελληνικά.)



Όμως, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σπρώχνουν, με τους σκληρούς αγώνες και τις αμέτρητες θυσίες τους, υπομονετικά και επίμονα την ανθρωπότητα από το Χθες, στο Σήμερα και από εκεί στο Αύριο, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο τον διαχρονικό στρατηγικό τους στόχο, την κοινωνική ισότητα, την άμεση δημοκρατία και την αταξική κοινωνία. Για να συμβεί αυτό εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια γυναίκες προτίμησαν την πυρά των ανέραστων μισογύνηδων ιεροεξεταστών αντί να υποκύψουν στις πνευματικές και σεξουαλικές διαστροφές τους, όπως και χιλιάδες άλλες γυναίκες κατάκτησαν τις κορυφές της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών για να δείξουν στις υπόλοιπες ότι δεν είναι οι ψεύτικοι θεοί που τις καταδικάζουν, αλλά οι αληθινές εξουσίες. Έτσι δημιουργείται αργά αλλά σταθερά η υλική, η πνευματική και η συνειδησιακή βάση που θα σβήσει το δόλια ενοχοποιητικό ‘προπατορικό αμάρτημα, θα απενοχοποιήσει τη γυναίκα και θα απελευθερώσει όχι μόνο τη γυναίκα, αλλά και τον άνδρα και την ίδια την ανθρωπότητα από τους σκοταδιστικούς μύθους και τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και σε τελική ανάλυση από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να οικοδομήσουν όλες και όλοι μαζί, γυναίκες και άνδρες έναν καλύτερο κόσμο.

Αυτός ο καλύτερος κόσμος είναι σήμερα, στον 21ο αιώνα, χάρη στην σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία εφικτός, φτάνει να τις απελευθερώσουμε από το κεφάλαιο και να τις θέσουμε στην υπηρεσία του Ανθρώπου, της κοινωνίας του και της ανθρωπότητας συνολικά. Κι’ αυτό συμβαίνει δίπλα μας κάθε μέρα και κάθε στιγμή, γιατί όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότερο κατανοούμε ότι είναι προτιμότερος ο θάνατος των ‘θεών’, των θρησκειών και των εξουσιών από τον θάνατο των ανθρώπων, του πολιτισμού και του πλανήτη.

Ένας καινούργιος καλύτερος κόσμος γεννιέται. Είναι ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος των αυτενεργών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, ο κόσμος της κοινωνικής ισότητας και του Ουμανισμού.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/thriskeytikos-misogynismos-kai-patriarxiki-eksoysia

Ανώνυμος είπε...

Από πρόοδο οι κομμουνιστικές μητριαρχικές κοινωνίες …άλλο τίποτα!


Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Ο λόγος για αυτή την αδυναμία παραγωγής δυναμικών πολιτισμών εντοπίζεται στην θρησκευτική πίστη αυτών των λαών που ουσιαστικά είχαν μια στάση ζωής τελείως αποκεκομμένη από οποιαδήποτε δυναμική ή θέληση να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο και για αυτό λάτρευαν παθητικά την φύση στο πρόσωπο της μητέρας-Μεγάλης Θεάς που συμβόλιζε τις παντοδύναμες φυσικές δυνάμεις που μας περιβάλλουν και μας υποδουλώνουν – όπως εξάλλου καταδεικνύει και ο παθητικός ρόλος των αρσενικών θεών τους που έπρεπε να θυσιάζονται στους κύκλους των Ηλιοστασίων.

Για αυτό τον λόγο -και εντός της μαρξίζουσας λογικής τους- για την ιστορικό Marija Gimbutas, τον σεξολόγο Ernest Borneman και τον θρησκειολόγο Παναγή Λεκατσά αυτές οι κοινωνίες ήταν ένα είδος ‘επίγειου παραδείσου’.

http://theodotus.blogspot.gr/2017/02/blog-post_19.html

Αυτά για να κατανοήσουν κάποιοι “Υψηλά ιστάμενοι “ σε οποιδήποτε πόστο , πως δεν τρώμε όλοι κουτόχορτο!!!

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.