"Λευκή σφαγή" (από τη Μικρασιατική καταστροφή στην σημερινή Ελλάδα)

Το κείμενο που ακολουθεί αλλά και τον παραλληλισμό, του τότε (Μικρασιατική Καταστροφή) και του σήμερα, επιμελήθηκε η φιλόλογος Μ.Ψ. 

Η λευκή σφαγή ή αλλιώς massacre blanc είναι η συστηματική εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους. Τα θύματα εκτοπίστηκαν στα βάθη της Ανατολίας συνήθως εν μέσω χειμώνα και χωρίς να έχουν τα απαραίτητα μαζί τους π.χ. ρούχα, στρώματα κ.λ.π. Το αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν κατά χιλιάδες από τις κακουχίες. 

«Oι Nεότουρκοι», έγραφε ο F. Sartiaux, «αποκάλυψαν το μεγαλοπήβολο σχέδιό τους, την εξόντωση δηλαδή όλων των ιθαγενών Xριστιανών της Mικράς Aσίας. Ποτέ, σε καμιά περίοδο της ιστορίας, κανένα πιο διαβολικό σχέδιο δεν είχε στοιχειώσει τη φαντασία του ανθρώπου.

H «ερυθρά» σφαγή ολοκληρώθηκε από ένα σύστημα που λέγεται «λευκή» σφαγή. Πρόκειται για την αργή εξόντωση από την κακομεταχείριση, τις εκτοπίσεις, το κρύο, την παρατεταμένη στέρηση νερού και τροφής, τον αποκλεισμό σε μπουντρούμια, τόσο μικρά, που να μη χωράς όρθιος. O φανατισμός και η κτηνωδία του Eμβέρ, η πιο ψυχρή, μα κυνική φαντασία του Tαλαάτ αγαλλίασαν μ' αυτή την τρομερή επινόηση. Mπορούσαν να ισχυριστούν πως τις εκτοπίσεις τις απαιτούσαν οι στρατιωτικές ανάγκες και πως τα χέρια τους δεν είχαν λερωθεί με αίμα, γιατί οι χριστιανοί πέθαιναν μόνοι τους στο δρόμο!»

(διαθέσιμο στο: http://www.akrites.de/sites/gr/genozid_pontos.htm  στις 5/6/2012)

Ιδού τα εγκλήματα των Τσετών του Τοπάλ Οσμάν και του Κεμάλ. Έξω από την καμένη εκκλησιά, κείτονται τα θύματα τους, με παπάδες από διπλανά χωριά να κλαίνε  πριν τους θάψουν κι ένας τραυματίας πάνω στην Αγία Τράπεζα… 

Ενδεικτικά για τον αριθμό των θυμάτων παραθέτουμε τα εξής: «Από σοβαρές πηγές [προκύπτει ότι] 50.000 άτομα εξορίστηκαν στο εσωτερικό με τις γνωστές ήδη συνθήκες. Ο ελληνισμός των ακτών της Μαύρης Θάλασσας υπέστη απόλυτη εξόντωση.» (διαθέσιμο στο: http://filologos10.wordpress.com/2011/05/17  στις 5/6/2012)

Τα" πλεονεκτήματα" της λευκής σφαγής είναι ότι: 

• κανείς δεν λερώνει με αίμα τα χέρια του
• δεν υπάρχουν ίχνη κακοποίησης πάνω στα σώματα όπως αυτά αποτυπώνονται από έναν ξυλοδαρμό
• είναι εξαιρετικά αποτελεσματική – αρκεί να δει κανείς τους αριθμούς των θυμάτων
• εξαλείφεται εύκολα ένας ολόκληρος πληθυσμός
• περιβάλλεται εύκολα με διάφορα ιδεολογικά καλύμματα. (π.χ.  η λευκή σφαγή ήταν απαραίτητη προκειμένου να προστατευτούν οι τουρκικοί πληθυσμοί των παραλίων από ενδεχόμενη εισβολή του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) είναι χαρακτηριστικά τα όσα σημειώνει ο Ν. Λυγερός:

«Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι πολύ λίγοι καταλαβαίνουν ότι οι μαζικές εκτοπίσεις είναι ένα όπλο εξόντωσης. Διότι προκειμένου να εξοντώσει κανείς καλύτερα, πρέπει πρώτα να εκτοπίσει μαζικά. Η μαζική εκτόπιση αφήνει λιγότερα ίχνη. Διότι οι άνθρωποι ξεριζώνονται και χωρίζονται από τους δυνητικούς μάρτυρες. Εκτοπίζοντάς τους οι γενοκτόνοι μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αγνώστους, για να τους μετατρέψουν εν τέλει σε θύματα δίχως να αφήσουν κανένα ίχνος». 

(διαθέσιμο στο: http://gkatzios.blogspot.gr/2012/05/blog-post_29.html  στις5/6/2012

             

Ένα άλλο "αγαπημένο" μέσο εξόντωσης των Τούρκων σε βάρος των Μικρασιατών και όχι μόνο ήταν η βαριά, τακτική και παράλογη φορολογία που οδηγούσε σε αρκετούς σε οικονομική αφαίμαξη και τελικά σε μετανάστευση.

Ο Taner Aksam γράφει: «Η δράση (…) εναντίον του “εσωτερικού εχθρού” είχε αρχίσει πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εκτόπιση του ελληνικού πληθυσμού του Αιγαίου, μέσω τρομοκρατίας και απαλλοτρίωσης των ιδιοκτησιών του, είχε πραγματοποιηθεί ως μέρος του σχεδίου για την ομογενοποίηση της Ανατολίας».Και αλλού ο ίδιος συγγραφέας παρατηρεί «Συντάχθηκαν λεπτομερή σχέδια για τον εκτουρκισμό της Ανατολίας μέσω της εκκαθάρισης των χριστιανικών πληθυσμών. Τα ίδια μέτρα εφαρμόστηκαν στην περιοχή του Αιγαίου από την άνοιξη του 1914. Η Επιτροπή Ένωση και Πρόοδος πήρε μια ξεκάθαρη απόφαση. Η πηγή των προβλημάτων στη δυτική Ανατολία θα απομακρυνόταν, οι Έλληνες θα εκδιώκονταν με πολιτικά και οικονομικά μέτρα. Πριν από οτιδήποτε άλλο, ήταν ανάγκη να αποδυναμωθούν οι οικονομικά ισχυροί Έλληνες. Αποφασίστηκε να επικεντρωθούν οι δραστηριότητες γύρω από τη Σμύρνη, που θεωρείτο κέντρο της υπονομευτικής δραστηριότητας».  

http://www.elzoni.gr/html/ent/184/ent.6184.asp στις 5/6/2012

              

  Αμελέ Ταμπουρού, τάγματα εργασίας. Τη φωτογραφία τράβηξε άγγλος διπλωμάτης και δείχνει Ποντίους στα κάτεργα  την αθλία κατάσταση.

Η "λευκή σφαγή". Τότε και σήμερα.

Ο αναγνώστης θα απορεί γιατί τα γράφω όλα αυτά. Τα γράφω γιατί κατά τη γνώμη μου σήμερα επιχειρείται από το ελληνικό κράτος, το οποίο εντέλλεται να υπερασπίζει το ελληνικό έθνος, ένα είδος "λευκής σφαγής", βλέπετε σε εποχές σαν τη δική μας που η κακουργία μας είναι ραφιναρισμένη, χρειαζόμαστε και εκλεπτυσμένους τρόπους εξόντωσης:

• αρκετοί Έλληνες πολίτες, αν και ήταν έντιμοι απέναντι στο κράτος τους, πλήρωναν τους φόρους και τις εισφορές για την υγεία, βρίσκονται αυτή τη στιγμή χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έτσι καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς και άλλοι άνθρωποι που χρειάζονται φάρμακα προκειμένου να συνεχίσουν να ζουν τα στερούνται. Επιπλέον, οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν τη χλευαστική συμπεριφορά της Ευρώπης καθώς συλλήβδην οι Έλληνες βαφτιστήκαμε τεμπέληδες αλλά και την προκλητική ειρωνεία των Ελλήνων πολιτικών που κάνουν σχόλια του τύπου: «Μαζί τα φάγαμε».
• αρκετά παιδιά λιποθυμούν πια στα σχολεία από πείνα. Τα παιδιά για το κράτος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα αλλά και επιβαρυντικά (για ποιο λόγο - σκέφτεται το καλό μας κράτος - να συνεχίσω να φροντίζω τα παιδιά; Μου κοστίζουν τόσα λεφτά και στο άμεσο μέλλον δεν μου αποφέρουν κέρδος).  Για το λόγο αυτό το κράτος φορολογεί άγρια τους τρίτεκνους αλλά και τους πολύτεκνους. Για τους τρίτεκνους το κάθε παιδί ισοδυναμεί με τεκμήριο  2700 ευρώ ενώ για τους πολύτεκνους 1500 ευρώ. Το σκεπτικό του καλού μας κράτους είναι ότι για να γεννάει κάποιος παιδιά, σημαίνει ότι έχει και χρήματα να τα συντηρήσει, άρα, να η ευκαιρία να του τα πάρουμε. Η τακτική αυτή, που θα τη ζήλευε ακόμη κι ο Ηρώδης, είναι εξαιρετικά αποτελεσματική: οι γονείς πικραίνονται, αποθαρρύνονται και αν έχουν δύο ή τρία παιδιά ίσως να αποφασίσουν να μην προχωρήσουν στη γέννηση ενός ακόμη παιδιού, ενώ για τα παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί ο γονιός έρχεται σε απόγνωση.
• εξαιτίας την οικονομικής κατάστασης πολλοί είναι οι Έλληνες που φεύγουν για το εξωτερικό. Θα μου πείτε πως η Ελλάδα γνώρισε διαδοχικά κύματα μετανάστευσης κατά το παρελθόν. Θα μου επιτρέψετε να ισχυριστώ πως υπάρχουν κάποιες διαφορές: α) αυτοί που φεύγουν είναι συνήθως νέοι, δηλαδή άνθρωποι στην πιο παραγωγική τους ηλικία, οι οποίοι μπορούν να εργαστούν και μάλιστα για χρόνια, άρα, μπορούν να στηρίξουν το ασφαλιστικό και την οικονομία του κράτους. Επιπλέον, αν δεν έχουν ήδη δημιουργήσει οικογένεια ενδέχεται να δημιουργήσουν στη χώρα υποδοχής. Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα γερνάει και πως δεν σημειώνονται γεννήσεις. β) οι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό αποτελούν ένα πολύ καλό "υλικό", δηλαδή συνήθως είναι μορφωμένοι και με καλό επίπεδο κατάρτισης γ) φεύγουν με ένα αίσθημα πικρίας, ότι δηλαδή η πατρίδα τους τους πρόδωσε και οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν πως δεν θα ξαναγυρίσουν πια.
• παραπάνω αναφέρθηκε η λέξη απόγνωση. Η απελπισία είναι πολύ κακός σύμβουλος και στις μέρες οδήγησε αρκετούς συμπολίτες μας στην αυτοκτονία. Είναι αξιοσημείωτο πως ακόμη και στην Κατοχή δεν είχαμε τόσες αυτοκτονίες. 
• "βαρέλι δίχως πάτο": οι Έλληνες που με θυσίες και κόπο κρατάνε τις δουλειές τους κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια και αρνούνται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, αισθάνονται πως δεν υπάρχει φως. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν, σχεδόν σε καθημερινή βάση έναν πόλεμο νεύρων και υφίστανται και αυτοί – όπως όλοι μας - οικονομική αφαίμαξη μέσω της βαριάς φορολογίας (βλέπε συνάφεια, περαίωση, δηλαδή αναδρομική φορολόγηση για χρόνιες που έχουν ήδη καταβάλλει φόρο). Για πόσο ακόμη θα αντέξουν; 
• Φόροι, φόροι και πάλι φόροι. Ο μέσος Έλληνας φροντίζει να αποταμιεύει κάποια λίγα χρήματα για «καλή και για κακή ώρα». Έτσι τα χρήματα που μάζεψε κάποιος με πολύ κόπο για να καλύψει τα έξοδα του παιδιού του που θα σπουδάσει ή θα παντρευτεί τα χρήματα που μάζεψε κάποιος να εξασφαλίσει τα γηρατειά του θα μεταφερθούν μέσω των φόρων σε κάποια «μαύρη τρύπα».

Ας αθροίσουμε τα παραπάνω:

1.    Μία Ελλάδα γηρασμένη,

2.    χωρίς εργατικό δυναμικό,

3.    χωρίς ελπίδα,

4.    με πολίτες εξοντωμένους οικονομικά και αλλόφρονες

5.    με παιδιά καταδικασμένα τι είναι;

Είναι μία Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ένας χώρος μεγάλης αξίας (βλέπε υπέδαφος, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, εναλλακτικές μορφές ενέργειας [αιολική ηλιακή], οικόπεδα, τουρισμός, βότανα που χρησιμοποιούνται από τις φαρμακευτικές εταιρείες) θα μείνει χωρίς τους φυσικούς του ιδιοκτήτες. Άρα, το πεδίο είναι ελεύθερο για όποιον θέλει να εκμεταλλευτεί αυτή την περιοχή. Το εκπληκτικό είναι ότι θα την αποκτήσουν έναντι πινακίου φακής.( Στο ιντερνετ οι αναφορές για πωλήσεις ελληνικών νησιών είναι πάρα πολλές)

Αυτός είναι ο στόχος τόσο της διεθνούς όσο και της εγχώριας πολιτικής σκηνής. Και ξαναγυρίζω στους Μικρασιάτες. Όταν ολοκληρώθηκε η Μικρασιατική Καταστροφή ο Κεμάλ αναφώνησε: "Επιτέλους τους ξεριζώσαμε!". Η γενοκτονία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Ο στόχος της γενοκτονίας είναι η φυσική εξόντωση του άλλου. Πώς συγγενεύουμε με τους Μικρασίατες; Μα πολύ απλά είμαστε κι εμείς κατά μία έννοια θύματα γενοκτονίας, η οποία οργανώθηκε και εκτελέστηκε από την εγχώρια πολιτική σκηνή αλλά και τα μεγάλα κράτη.

Το 1921 – 1922 τα μεγάλα κράτη το καθένα από αυτά για δικούς του λόγους βοήθησαν τον Κεμάλ και συνήργησαν με τη σιωπή και την ανοχή τους στην εξολόθρευση των Ελλήνων. (Τα κράτη που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο την εποχή εκείνη είναι: Γερμανία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία. Η Ρωσία μετά την επικράτηση του κομμουνισμού συνεργάστηκε με τον Κεμάλ σε βάρος των Ελλήνων, ενώ οι ΗΠΑ τήρησαν σε κάποιες περιπτώσεις μια ένοχη σιωπή. Όλοι γνώριζαν και όλοι σιώπησαν). Και σήμερα παρατηρείται η ίδια αγαστή συνεργασία. (Για την εμπλοκή των ξένων χωρών βλ. τα βιβλία του Χάρη Τσιρκινίδη «Επιτέλους τους ξεριζώσαμε» και «Έχω όπλο την αγχόνη». Επίσης υπάρχουν σχετικά άρθρα του  Κ. Φωτιάδη και του Β. Αγτζίδη)

Μόνο που με μας τα πράγματα είναι λίγο χειρότερα. Ο στόχος δεν είναι απλώς η εξόντωση του σώματος, αλλά η εξόντωση αυτής της ίδιας της ψυχής. Οι Έλληνες πότε δεν ήμασταν πολλοί και κατά τη διάρκεια της ιστορίας μας υποστήκαμε πολλές και επανειλημμένες σφαγές.  Όμως επιβιώσαμε, γιατί αντλούσαμε δύναμη από την ελληνική ψυχή. «Νυν υπέρ πάντων ο αγών». Ίσως και να έφτασε η στιγμή του τέλους. Προσωπικά, ακόμη και σε αυτή την κατάσταση παραμένω αισιόδοξη. Αν όμως έφτασε το τέλος τουλάχιστον ας πέσουμε ως Έλληνες και όχι ως ξεφυσίδια. 

Και κάτι ακόμη: τα κόμματα. Τα κόμματα είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά τους: κομματιάζουν, ξεσκίζουν, τραβούν ο καθένας από ένα κομμάτι από τις σάρκες τις Ελλάδας. 

Στο μικρασιατικό είναι γνωστές οι ευθύνες των κομμάτων: 

α) του Βενιζέλου

Επιστολή προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο

του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

 «Αγαπητέ φίλε και αδελφέ κ. Ελευθέριε Βενιζέλε. Επέστη η μεγάλη στιγμή της μεγάλης εκ μέρους Σας χειρονομίας. Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος, αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει πλέον εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση. Της αφαντάστου ταύτης καταστροφής, βεβαίως αίτιοι είναι οι πολιτικοί και προσωπικοί Σας εχθροί, πλην και Υμείς φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, δια δύο πράξεις σας.  

Πρώτον, διότι απεστείλατε εις Μικράν Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τούτ' αυτό παράφρονα και εγωιστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ του και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα υγιή και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον, και εις το τέλος αποδώσαντα αυτούς τους αγλαούς καρπούς της τελείας του Μικρασιατικού λαού καταστροφής, τους οποίους νυν θερίζομεν.  

Και δεύτερον, διότι πριν αποπερατώσητε το έργον Σας και θέσητε την κορωνίδα και το επιστέγασμα επί του ανεγερθέντος αφαντάστως ωραίου και μεγαλοπρεπούς δημιουργήματός Σας, της καταθέσεως των θεμελίων της περικλεεστάτης ποτέ Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας, είχατε την ατυχή και ένοχον έμπευσιν να διατάξητε εκλογάς κατ' αυτάς ακριβώς τας παραμονάς της εισόδου σας εις Κωνσταντινούπολιν και της καταλήψεως αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού προς εκτέλεσιν των όρων της -οίμοι- δια παντός καταστραφείσης Συνθήκης των Σεβρών».

Σμύρνη, 21 Αυγούστου 1922

β) του Γούναρη και των συν αυτώ (όταν εκλέχτηκε ο Γούναρης οι τουρκικές εφημερίδες έγραφαν Γιασασίν Γούναρης = ζήτω ο Γούναρης, αναρωτηθείτε γιατί…),  

γ) του βασιλιά Κωνσταντίνου 

δ) του ΣΕΚΕ πρόδρομου του σημερινού ΚΚΕ. Το ΣΕΚΕ θεωρούσε πως η Μικρασιατική Εκστρατεία είναι ιμπεριαλιστική και δεν έκανε καν λόγο για τους Έλληνες της Ανατολής. Μάλιστα την εποχή εκείνη υπήρχε μία ιδιότυπη βασιλο – κομμουνιστική συμμαχία. Από τη μια ο βασιλιάς και οι συν αυτώ προσπαθούσαν να απαγκιστρωθούν από την Μικρά Ασία και όπως υποστηρίζει ο Βλάσης Αγτζίδης

«…οι φιλομοναρχικοί ηγέτες της Ελλάδας -που είχαν εκλεγεί με αντιπολεμικά και αντιμικρασιατικά συνθήματα- προσπαθούσαν, ματαίως, να βρουν την ευκαιρία απαγκίστρωσης από τη Μικρά Ασία είχαν αποφασίσει να παραδώσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς στον Μουσταφά Κεμάλ.

Το ΣΕΚΕ θεωρούσε ότι στη Μικρά Ασία δεν υπάρχουν ελληνικοί πληθυσμοί παρά μόνο «αγγλογαλλικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα» και στο Μέτωπο οι οπαδοί του υπό τον Π. Πουλιόπουλο είχαν συγκροτήσει τους Κομμουνιστικούς Πυρήνες Μετώπου, που προσπάθησαν να βοηθήσουν τον τουρκικό εθνικισμό στο πλαίσιο μιας διεστραμμένης αντίληψης «προλεταριακού διεθνισμού». . 

 http://www.enkripto.com/2009/11/h.html  4/6/2012

Η εικόνα που ακολουθεί είναι ο «περίφημος» νόμος 2670/1922 με τον οποίο απαγορεύεται στους Μικρασιάτες να αποκτήσουν ελληνικά διαβατήρια και επιπλέον απαγορεύεται να επιβιβαστούν σε ελληνικά πλοία. Οι πλοίαρχοι που θα τολμήσουν να τους βοηθήσουν τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές. Το γιατί θα φανεί πιο καθαρά λίγο παρακάτω.

            Είναι ιδιαίτερη περίπτωση ο Αριστείδης Στεργιάδης. Ο Στεργιάδης υπήρξε προσωπική επιλογή του Βενιζέλου. Διατήρησε όμως τη θέση του και μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές. Αρκετοί σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν πως ήταν πράκτορας της Αγγλίας. 

(http://www.inarcadia.gr/news/arthra/istorika/arist-stergiadis.pdf  4 /6 /2012)

Σε επιστολή του προς τον νεαρό Γεώργιο Παπανδρέου ο Στεργιάδης αναφέρει κυνικά:  « Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα.» (Η επισήμανση με bold είναι δική μου)

Οι άνθρωποι αυτοί είχαν ως εντολή να προστατέψουν τους Μικρασιάτες. Όχι μόνο δεν τους προστάτεψαν αλλά τους παρέδωσαν ως πρόβατα επί σφαγή. Μπορείτε να συγκρίνετε τις συμπεριφορές αυτές με ανάλογες σημερινές...

Στη Μικρά Ασία διαπράχθηκε ένα τρομερό έγκλημα. Ο αριθμός των θυμάτων και των καταστροφών δίνονται κατά προσέγγιση, γιατί η εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα ταραγμένη. Σύμφωνα με τον Θ. Βερέμη στη Μ. Ασία ζούσαν τότε 2.450.000 Ελλήνων έναντι 8.000.000 Τούρκων και 1.500.000 Αρμενίων, Βουλγάρων και Εβραίων. Πόσα ήταν τα θύματα; Από αυτούς σύμφωνα με τον Μαρκεζίνη πέθαναν 300.000, ο Μισαηλίδης μιλά για 400.000 και ο Πάλλης ανεβάζει τον αριθμό των θυμάτων σε 640.000.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Σολομωνίδη στη Σμύρνη κάηκαν 4.000.000 τ.μ. Στο χώρο αυτό καήκαν 55.000 σπίτια από τα οποία τα 43.000 ήταν ελληνικά, 10.000 αρμενικά και 2.000 ξένων υπηκόων. Τα μόνα σπίτια που δεν κάηκαν ήταν αυτά των Τούρκων. Επιπλέον, αποτεφρώθηκαν σχεδόν όλοι οι ορθόδοξοι ναοί, 117 σχολεία, κοινοτικά και ιδιωτικά, Ελλήνων και Αρμενίων, το αρχαιολογικό και νομισματολογικό μουσείο της Ευαγγελικής Σχολής. Τέτοιο έγκλημα κι όμως ποτέ κανείς δεν ζήτησε ευθύνες για αυτό.

Μια γενοκτονία που μένει ατιμώρητη οδηγεί σε νέα γενοκτονία και καταλήγει σε εθνοκτονία. Σήμερα σε βάρος της Ελλάδας διαπράττεται ένα έγκλημα άνευ προηγουμένου κι όμως κανείς δεν τιμωρείται και σε κανέναν δεν καταλογίζονται ευθύνες. Ένα έγκλημα αυτού του μεγέθους σχεδιάζεται και εκτελείται από πολλούς και σε καμιά περίπτωση τόση κακοπάθεια δεν είναι τυχαία.

Η Μικρά Ασία μας "εκδικήθηκε". Το 1922 οι Τούρκοι έκλεψαν τη ζωή από τους Μικρασιάτες αδερφούς μας. Εμείς οι Νεοέλληνες τους κλέψαμε το θάνατο. Δεν ενδιαφερθήκαμε για αυτούς όσο έπρεπε, δεν πολεμήσαμε όσο έπρεπε για τα δίκαιά τους....και τώρα θα ζήσουμε - ζούμε ήδη- την ιστορία τους. Όπως καταλαβαίνετε γράφω εν θερμώ. Μου είναι αδύνατο όμως να διατηρήσω την ψυχραιμία μου με όσα βλέπω.

Επιμέλεια: Μ.Ψ.,Φιλόλογος,Θεσσαλονίκη 5/6/2012

opaidagogos.blogspot.com

Πηγές φωτογραφιών: εδώ και εδώ

Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε με την συγγραφέα του κειμένου, μπορείτε να επικοινωνήσετε είτε μέσω του Ιστολογίου μας, ή αν πρόκειται για κάποια σύντομη υπόδειξη, απλά γράψτε το ως σχόλιο στην ανάρτηση