Δημήτριος Νατσιός, Λεξικά για παιδιά ή ...κλαυσιγελώτων

Νατσιός Δημήτριος, δάσκαλος Κιλκίς

«Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν

τη θεία τραχιά σου γλώσσα

των Ευρωπαίων περίγελα

και των αρχαίων παλιάτσοι»

Κ. Παλαμάς

Θα μπορούσαν, όσα ακολουθούν, να συνιστούν ευθυμογράφημα, αλλά θα το ονομάσω κείμενο «κλαυσιγελώτων», δανειζόμενος την λέξη από την αρχαία γραμματεία.

Στα νέα σχολικά βιβλία, που κυκλοφορήθηκαν το 2006, περιλαμβάνονται και δύο Λεξικά για τους μαθητές. Ένα για τις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, το οποίο, επιγράφεται «Εικονογραφημένο Λεξικό Α’, Β’, Γ’ Δημοτικού- Το Πρώτο μου Λεξικό» και το δεύτερο «Ορθογραφικό-Ερμηνευτικό» για τις τρεις υπόλοιπες τάξεις του σχολείου. (Περιορίζομαι στο πρώτο, για τις τρεις πρώτες τάξεις).

Θα περίμενε κανείς, εφ’ όσον απευθύνεται σε μικρούς μαθητές, που το «φύλλωμα των λέξεων»  του Ελληνικού Λόγου, τους είναι σχεδόν άγνωστο και κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον ερμηνευτικό πλούτο της Γλώσσας μας και στις ποικίλες αποχρώσεις της -τους «ιριδισμούς της νεοελληνικής» όπως γράφει ο Γ. Καλλιόρης στο εξαίρετο βιβλίο του «Παρεμβάσεις ΙΙ,  Γλωσσικά»- είναι, λοιπόν, αυτονόητο ότι οι συγγραφείς του θα επιδείκνυαν και την ανάλογη προσοχή. Θα «χτένιζαν» κυριολεκτικά το «λημματολόγιο του Λεξικού», ώστε να αποφευχθούν λάθη. Λάθη κυρίως ερμηνευτικά.

Για του λόγου το αληθές ξεκινώ την... περιήγηση.

Στην σελίδα 358, στο λήμμα «ποτάμι» διαβάζουμε τα εξής, μεταξύ άλλων:

«Το νερό του ποταμού κυλάει συνέχεια. Την αρχή του ποταμού την λέμε κοίτη...». Κοίτη είναι η κοιλότητα, όπου ρέουν τα νερά. Η αρχή λέγεται πηγή.

Στην σελίδα 337 γράφουν για το «περιστέρι».

«Το περιστέρι είναι ένα άσπρο πουλί που ζει στις πόλεις». Υπάρχουν και διαφορετικού χρώματος περιστέρια ούτε βεβαίως τα διακρίνει πνεύμα αστυφιλίας. Εκτός από τα περιστέρια της πλατείας Συντάγματος, υπάρχουν πολλά, τα οποία «ζουν και βασιλεύουν» στα χωριά μας και αναπνέουν λεύτερο, καθαρό αέρα.

Στην σελίδα 316 λεξικογραφείται το «παλτό». (Θα έπρεπε εδώ να δοθεί και το ελληνόλεκτο αντίστοιχο «πανωφόρι»). Διαβάζω: «Το φοράμε το χειμώνα πάνω από τα ρούχα μας για να ζεσταινόμαστε από το κρύο». Από το κρύο δεν ζεσταίνεσαι, αλλά προστατεύεσαι. Αυτά τα ελληνικά θυμίζουν τα «σπασμένα» ελληνικά του Σημίτη, όταν έλεγε «βελτιώνουμε τα λάθη μας» ή του ΓΑΠ, όταν μιλούσε για την φορολογία των πισινών και όχι των πισίνων ή το περίφημο «μηδέν στο πηλίκιο».

Στην σελίδα 343 για τον «πίνακα» γράφουν:

«Ο πίνακας είναι φτιαγμένος από μαύρο ξύλο ή άσπρο πλαστικό και κρέμεται στον τοίχο της τάξης μας». Άρα τα θρανία είναι από πράσινο ξύλο, τα βιβλία από λευκό, τα έπιπλα από καφέ. Αναβιώνει μέσω των ορισμών και η... ξυλοσοφία, η «μωρά σοφία», όπως την ερμηνεύουν τα καλά, παλιά λεξικά.

Στην σελίδα 277, διαβάζουμε για την «μύτη». «Όταν περπατάς στις μύτες των π

Βρετανία: Ἀπέλυσαν χριστιανὴ ἀπὸ παιδικὸ σταθμὸ γιατί δὲν ἤθελε νὰ διαβάσει στὰ παιδάκια βιβλία ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας!

Ἡ νεοταξικὴ "Δύση" ὁλοένα καὶ ἀποκαλύπτεται...

Μιὰ χριστιανὴ ἐργαζόμενη σὲ παιδικὸ σταθμὸ προστέθηκε στὴν αὐξανόμενη λίστα τῶν ἐργαζομένων ποὺ ἀνακαλύπτουν ὅτι ἡ πίστη τους δὲν εἶναι πλέον ανεκτη σε αὐτὴν τὴν ‘πολιτισμένη’ καὶ ‘προοδευτική’ μας κοινωνία.  Η Sarah Mbuyi, ἡ ὁποία δούλευε στὸν παιδικὸ σταθμὸ Newpark στὸ Λονδίνο, ἀπὸ τὸν περασμένο Ἀπρίλιο, ἐκδιώχθηκε μετὰ ἀπὸ μιὰ πειθαρχικὴ συνεδρίαση, τὴν ὁποία προκάλεσε ἕνα παράπονο ἀπὸ μιὰ ὁμοφυλόφιλη συνάδελφό της. 

 Οἱ ἐργοδότες της ἀποφάσισαν ὅτι «παρενόχλησε» συνάδελφό της, ἡ ὁποία συμπεριφορά, κατέληξαν, ἀνέρχονταν σὲ «σοβαρὸ παράπτωμα». Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πειθαρχικῆς συνάντησης ρωτήθηκε ἡ γνώμη της γιὰ τὸ ἂν μπορεῖ νὰ διαβάζει βιβλία στὰ παιδιὰ ποὺ μιλᾶνε γιὰ «ὁμοφυλόφιλους γονεῖς». Δήλωσε ὅτι δὲν θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ τὸ πράξει.

Φαίνεται ὅτι ἡ Mbuyi ὄχι μόνο δὲν ἔκρυψε τὴν πίστη της, ἀλλὰ ἔκανε καὶ κάποιες συζητήσεις μὲ τὴν ὁμοφυλόφιλη συνάδελφό της, καὶ ἀκόμη κατὰ τὴν ἐπίσκεψή της στὸ νοσοκομεῖο μετὰ ἀπὸ ἕνα ἀτύχημα τῆς ἔδωσε μιὰ Βίβλο. Η Mbuyi ἰσχυρίζεται ὅτι δήλωσε τὴ γνώμη της σχετικὰ μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία μόνο ἀφοῦ ρωτήθηκε ἀπὸ

Μετάνοιωσες και αυτοκαταγγέλθηκες για παγαποντιά; Έχασες!

Σωτήριον έτος 2007. Μήνας Ιούνιος μετά το πέρας των πανελλαδικών εξετάσεων. Υπουργός α-παιδείας η κ. Μαριέττα Γιαννάκου. Τόπος Θεσσαλονίκη.
 

 Πρόεδρος Βαθμολογικού τινος Κέντρου καλεί τις βαθμολογήτριες αγγλικών των γραπτών των αποφοίτων συγκεκριμένου Λυκείου και τις ενημερώνει ότι το υπουργείο θέλει αναβαθμολόγηση των γραπτών, ώστε μεταξύ των δύο βαθμολογήσεων να μην υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη των 20 μονάδων [επί τοις εκατό].

Οι καθηγήτριες κοιτάζονται μεταξύ τους και ψελλίζουν ότι αυτό είναι παράνομο και ότι δεν μπορούν να εκτελέσουν την εντολή. Η  Πρόεδρος απλώς την επαναλαμβάνει.

Οκτώ από τις 19 βαθμολογήτριες υποκύπτουν. Όχι στη σαγήνη της Προέδρου, αλλά στον υπολαμβανόμενο φόβο μετάθεσης κ.λπ. Γνωρίζουν τη δύναμη της εξουσίας και τη Σιαμαία αδελφή της «πειθώ». Γιατί, όμως, οι 11 αντέστησαν και δεν παρέβησαν το καθήκον τους; Άγνωστον. Ίσως να είχαν δέσει γερά το γάιδαρό τους. Μπορεί και να ήταν του ΠΑΣΟΚ.

Δύο εκ των υποκυψασών νοιώθουν καταδιωκόμενες από τις Εριννύες.  Καταγγέλλουν τα συμβάντα αρμοδίως. Διενεργείται ΕΔΕ και

Εθνική παράδοση και νέες τεχνολογίες...

Πώς μπορούν οι μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου να ζωντανέψουν μύθους του Αισώπου μέσα από μια Γλώσσα Προγραμματισμού ΗΥ.
eΣΩΠΟΣ : ο μύθος του Αισώπου «Ο κάβουρας κι η αλεπού» σε scratch, από τους μαθητές της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης, Θεσσαλονίκη, Απρίλιος 2014.
Υπεύθυνος του Project ήταν ο Εκπαιδευτικός Πληροφορικής ΠΕ19, Γιάννης Αυγερινός.Η Περίπτωση του 3ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης και του γνωστού πια Scratch.

Η εργασία είναι δημοσιευμένη εδώ: http://scratch.mit.edu/projects/20976462/

Και μπορεί να παίξει απ' ευθείας σε βίντεο εδώ:

ΚΑΤΑΝΤΙΑ ... Ὁμοφοβία καὶ τρανσφοβία στὸ Δημοτικὸ σχολεῖο; «Θέ μου τί βλέπομεν στὶς μέρες μας»!

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

“Πάντα ἄνω καὶ κάτω γέγονε, πάντα συγκέχυνται καὶ διέφθαρται”. Ὅλα ἔχουν γίνει ἄνω κάτω, ὅλα βρίσκονται σὲ σύγχυση καὶ ἔχουν διαφθαρεῖ. (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ  Χρυσόστομος)

Ἐν πρώτοις μιὰ παραπομπὴ στὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ ἐν ἰσχὺ Συντάγματος, τὸ ὁποῖο οἱ ποικιλώνυμοι “ἀναθεωρητές” ἔχουν θέσει στὸ στόχαστρό τους. Μεταξύ των ὅσων διαλαμβάνει γιὰ τὴν παιδεία ὡς “βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους” ἔχει καὶ ὡς σκοπὸ καὶ τὴν ἠθικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων. Ὁ σεβαστὸς Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου ε.τ., Βασίλειος Νικόπουλος, στὸ τελευταῖο του ἐξαιρετικὸ πόνημα μὲ τίτλο “Ἀγαπημένο μου Σύνταγμα ἢ ἀντιΣυνταγματικοὶ παραΛογισμοὶ” – βιβλίο ποὺ ἀποδομεῖ τοὺς …ἀποδομητὲς τοῦ Ἔθνους – σημειώνει τὰ ἑξῆς σπουδαῖα: “Τὸ Σύνταγμα ἀναφέρεται στὴν παιδεία τῶν Ἑλλήνων. Στοὺς Ἕλληνες ἀναφέρονται οἱ συνταγματικοὶ στόχοι τῆς παιδείας… Ἡ παιδεία τὴν ὁποία παρέχει τὸ ἑλληνικὸ Κράτος πρέπει κατὰ τὸ Σύνταγμα νὰ εἶναι ἀποκλειστικῶς ἑλληνική…”. (ἔκδ. “Αρμός”, σέλ. 322). Ἄρα ὅ,τι εἰσέρχεται στὸ σχολεῖο, κάθε γνωστικὸ ἀντικείμενο, πρέπει νὰ σέβεται τὴν ταυτότητά μας, τὶς παραδόσεις μας, τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων.

Τὴν “ἠθικὴ” ὅλοι τὴν κατανοοῦμε. “Η ἠθικὴ εἶναι κείνη ποὺ σηκώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπάνω ἀπὸ τὸ κτῆνος καὶ τὸν ντύνει μὲ μίαν ἄφθαρτη στολὴ κεντημένη μὲ κάθε εὐγένεια, μὲ κάθε σοβαρὸ καὶ ὑψηλὸ αἴσθημα καὶ πλουμισμένη μὲ τὰ ἀθάνατα διαμάντια ποὺ λέγονται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα τῆς καρδιᾶς, εὐαισθησία καὶ εὐγένεια τῆς ψυχῆς καὶ μὲ ὅσα κάνουνε τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ ἕνα σιχαμερὸ καὶ ἐξευτελισμένο ζῶο,  ἕνα πλάσμα πολὺ σπουδαῖο καὶ θαυμαστό”, γράφει ὁ Φ. Κόντογλου στὰ “Μυστικὰ Ἀνθη”. (σέλ. 25). Ἐρωτῶ: προάγεται ἡ ἠθικὴ ἀγωγὴ στὸ σχολεῖο μ’ αὐτὸ ποὺ διάβασα καὶ ἀμέσως παραθέτω;  Εἶναι «Δελτίο Τύπου»:

«Ἡ ὁμάδα Ὁμοφοβία καὶ Τρανσφοβία στὴν Ἐκπαίδευση, σὲ συνεργασία μὲ τὸ Σχολεῖο Παιχνιδιοῦ – Ἐργαστήρι Πολιτιστικῆς Ἐκπαίδευσης, τὴ Ζωντανὴ Βιβλιοθήκη – Human Library Greece καὶ τὸ Σύλλογο Διδασκόντων 66ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀθηνῶν, διοργανώνει τὴν Παρασκευὴ 2 Μαίου 2014 στὶς 16.45, στὸ 66ο Δημοτικὸ Σχολεῖο Ἀθηνῶν, ἡμερίδα μὲ θέμα “Ὁμοφοβία καὶ Τρανσφοβία στὴν Ἐκπαίδευση, παιδιὰ – γονεῖς – ἐκπαιδευτικοί”...

Στόχος τῆς ἡμερίδας εἶναι νὰ ἀνοίξει γόνιμο διάλογο γιὰ τὸ θέμα τοῦ ὁμοφοβικοῦ καὶ τρανσφοβικοὺ ἐκφοβισμοῦ στὴν ἐκπαίδευση καὶ νὰ

Διδασκαλία με χάρτες, ήρωες του 21 και ξύλινα θρανία. Τα σχολεία της νοσταλγίας και της γνώσης απέναντι στα φροντιστήρια και την βαρεμάρα...

Τότε στα δημοτικά σχολεία οι τάξεις είχαν ξύλινα θρανία, πολλούς χάρτες στους τοίχους και όλους τους ήρωες του ΄21.

Τότε οι μαθητές δεν μπέρδευαν το 1821 με το έπος του ΄40 και όλοι μάθαιναν τι είχε συμβεί στις 29 Μαϊου του 1453. 

Εκείνοι οι μαθητές θυμούνται ακόμα τα ονόματα των δασκάλων τους, μαζί με τις υπερβολές, τις τιμωρίες και τον τσουχτερό χάρακα. Οι εποχές αλλάζουν και μέσα στο χρόνο κερδίσαμε πολλά. Χάσαμε όμως, ακόμα περισσότερα. 

Πόσοι δάσκαλοι σήμερα θα άντεχαν να διδάξουν κάτω από αυτές τις «πρωτόγονες» συνθήκες και πόσα παιδιά θα άκουγαν τον κύριο να τους δείχνει που βρίσκεται η Αθήνα, χωρίς να γελάσουν; 

Πάντως εκείνα τα φτωχόπαιδα με τα τρυπημένα πανωφόρια, έβλεπαν τον δάσκαλο με σεβασμό και σταύρωναν τα χέρια τους με δέος μπροστά στην νέα γνώση και είχαν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Σήμερα όλοι κάνουν φροντιστήριο και οι μαθητές δεν αντλούν χαρά, ούτε δείχνουν σεβασμό στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κυρίως βαριούνται και κυνηγούν ψεύτικα μόρια, που πληρώνουν με απίστευτο κόπο οι πτωχευμένοι γονείς τους.

Η φωτογραφία απεικονίζει δημοτικό σχολείο στο Ζαγόρι το 1962 και προέρχεται από την ομάδα "σπάνιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Ελλάδα"

πηγή, το είδαμε εδώ

Σήμερα όλοι κάνουν φροντιστήριο και οι μαθητές δεν αντλούν χαρά, ούτε δείχνουν σεβασμό στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κυρίως βαριούνται και κυνηγούν ψεύτικα μόρια, που πληρώνουν με απίστευτο κόπο οι πτωχευμένοι γονείς τους. Η φωτογραφία απεικονίζει δημοτικό σχολείο στο Ζαγόρι το 1962 και προέρχεται από την ομάδα «Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Ελλάδα»...

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/didaskalia-chartes-iroes-tou-21-ke-xilina-thrania-ta-scholia-tis-nostalgias-ke-tis-gnosis-apenanti-sta-frontistiria-ke-tin-varemara/

Mέρος 5ο (τελευταίο) - H σημερινή Ελλάδα.

Παραθέτουμε το τελευταίο μέρος της παράθεση της  "Ιστορίας της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.

Mέρος 5^ο - H σημερινή Ελλάδα.

 

Η Ελλάδα μετά τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής ακολούθησε μια πορεία χωρίς πολλές προοπτικές, μη υποσχόμενη πολλά. Μετά την πρωθυπουργία μερικών χρόνων του πολιτικού που είχε ξεκινήσει την αποτυχημένη Μικρασιατική εκστρατεία, του Ελευθέριου Βενιζέλου, ανέλαβε αργότερα την ηγεσία ένας μεγάλος αντίπαλός του κατά τα γεγονότα του Εθνικού Διχασμού, ο Ιωάννης Μεταξάς, καταργώντας τον κοινοβουλευτισμό και επιβάλλοντας δικτατορία. Η δικτατορία του, ωστόσο, χωρίς να παύει να μεταχειρίζεται τη βία, δεν είχε φασιστικό, ιμπεριαλιστικό και ολοκληρωτικό χαρακτήρα, αλλά αποτελούσε απροσδιόριστο καθεστώς, το οποίο στράφηκε και κατά της μεγάλης τότε απειλής του κομμουνισμού. Τελικά ο Μεταξάς, ο οποίος είχε προβλέψει και την δυσμενή έκβαση μιας εκστρατείας στην Μικρά Ασία, πριν ακόμα ξεκινήσει αυτή, γι αυτό και όταν του προτάθηκε να πάρει μέρος σε αυτή δεν δέχτηκε αλλά αρνήθηκε, έτυχε να είναι εκείνος που έδωσε και το ένδοξο ΌΧΙ της Ελλάδας στην απαίτηση για την κατάληψή της από την φασιστική Ιταλία και Γερμανία στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι ακολούθησε ηρωική αντίστασή της απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα, επιβάλλοντας τους σημαντική χρονική καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα του πολέμου, που  απέβηκε καθοριστική για τη εξέλιξη όλου του πολέμου, οδηγώντας τελικά στην ταπεινωτική ήττα τους. Ήταν άλλη μια ένδοξη στιγμή της Ελλάδας στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι, που δεν  την χάρηκε όμως τελικά, καθώς την ήττα των κατακτητών και την απελευθέρωση της πατρίδας από τις δυνάμεις κατοχής, ακολούθησε ο φρικτός εμφύλιος σπαραγμός του διχασμένου ελληνικού λαού πάνω από τριάντα χρόνια, με τον κομμουνισμό απειλητικό για τον τόπο. Από εκεί και πέρα ακολούθησε η γνωστή πορεία της χώρας.

Το ελληνικό κράτος, αν και  βρέθηκε σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους να έχει διαδραματίσει ένδοξο ρόλο και να είναι με το μέρος των νικητών,  δεν έπαψε ποτέ να είναι υποτελής στις ξένες δυνάμεις, κατευθυνόμενο από αυτές κατά τα συμφέροντά τους, συνεχώς χρεωμένο σε αυτές,  χωρίς να αλλάξει αυτό μέχρι σήμερα, ώσπου έφτασε, εξαθλιωμένο οικονομικά, να βρεθεί το τελευταίο καιρό στα πρόθυρα της πτώχευσης, έχοντας περάσει δύο δεκαετίες περίπου μετά την ένταξη του στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1992, που πολλοί ήθελαν να πιστεύουν, παραμένοντας τυφλωμένοι από τις ξένες υποσχέσεις, ότι αυτή μας υποσχόταν πολλά και μεγάλα για την Ελλάδα. Τελικά οι ηγέτες της αποφάσισαν, συνεχίζοντας την ξενόδουλη πολιτική που την έφτασε ως εδώ, να καταφύγουν στα μνημόνια, την επιπόλαια λύση που οδηγεί σε αδιέξοδο, πουλώντας το μέλλον των παιδιών της στους ξένους καταχραστές. Αυτούς που, με τα οικονομικά προϊόντα τους της εξαπάτησης, που πλασάρουν μέσω ενός παγκοσμίου καθεστώτος συνωμοτικών σχηματισμών μυστικισμού που έχουν ιδρύσει, εργαζόμενοι γι αυτό αόκνως και ακαταπαύστως τους τελευταίους αιώνες, προσπαθούν να κατακυριεύσουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλη την οικουμένη, πράγμα που ήδη το έχουν πετύχει κατά μέρη. Το άλλοθι που επικαλούνται

Πρόσκληση στὴν συνάντηση τῆς Κοινωνικῆς Ἀνατολῆς “Κρυφὸ Σχολειὸ” τὴν Παρασκευὴ 9 Μαΐου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ “ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ” ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09/05/2014

 

20:30 Ἔναρξη συνάντησης, σύντομος χαιρετισμὸς ἐκ μέρους τῆς Κοινωνικῆς Ἀνατολῆς.

 

20:35 «Τὸ ὅραμα τοῦ “Κρυφοῦ Σχολειοῦ” στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν» Εἰσηγητής: Φωτοπουλος Δημήτρης.

 

20:50 «Τὸ ὅραμα τοῦ “Κρυφοῦ Σχολειού”, μὲ ἐφαρμογὴ σὲ ὅλα τα μαθήματα». Εἰσηγητής: Γαβριὴλ Τζαμουζάκης.

 

21:05 Ὁμιλία-προτάσεις καὶ ἐμπειρίες κ. Κωνσταντίνου Γανωτή ἐπὶ τοῦ θέματος.

 

21:20 Παρέμβαση, μέσω βιντεοκλήσης, κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, ἐκπαιδευτικοῦ ἀπὸ τὸ Κιλκίς. Παρουσίαση πλατφόρμας «Ἀμφιθέατρον».

 

21:30 Ἐρωτήσεις καὶ συζήτηση τῶν παρευρισκομένων μὲ τὸ πάνελ.

 

22:00 Ἀποφώνηση καὶ λήξη τῆς συνάντησης.

Πηγή

Mέρος 4ο-Συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής

Παραθέτουμε το 4ο (προτελευταίο) μέρος της "Ιστορίας της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.

Η πολιτική που ακολούθησαν οι ηγέτες της Ελλάδας και ξεκίνησε στηριζόμενη στην υποτιθέμενη συμπαράσταση των ξένων δυνάμεων, κατά τις υποσχέσεις που έδωσαν αρχικά, χωρίς να αλλάξει η πολιτική αυτή μετά την εγκατάλειψή μας από αυτούς, και η οποία είχε ως αποκορύφωσή της την πραγματοποίηση της μικρασιατικής εκστρατείας, είχε αποτύχει παταγωδώς με κατάληξη την μικρασιατική καταστροφή. Το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας έσβησε οριστικά, αλλά η οδυνηρότερη, ασύγκριτα μεγαλύτερης βαρύτητας, πληγή για τον Ελληνισμό ήταν ότι, μετά και την αποτυχημένη επιχείρηση στην Μικρά Ασία, αναπότρεπτα πια, ξεριζώθηκε το ελληνικό στοιχείο από τις πατρογονικές του εστίες στη Μικρά Ασία,  μετά από χιλιάδων χρόνων ιστορία εκεί. Το μόνο που είχε καταφέρει η Ελλάδα μετά τη συμμετοχή της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν να προεκτείνει τα σύνορά της μέχρι και τη Δυτική Θράκη, όπως όριζε η Συνθήκη της Λωζάννης. Πέτυχε επίσης την διάσωση του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, αλλά πρόσκαιρα, για τριάντα περίπου χρόνια ακόμα, μέχρι που οι Τούρκοι να αποφασίσουν να μη τηρήσουν ούτε την συμφωνία αυτή, και με το γνωστό τους τρόπο να τους διώξουν και αυτούς τους Έλληνες (Σεπτεμβριανά του 1955). Την εξουσία στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, καθώς βρισκόταν στο τέλος η καταστροφή της Σμύρνης, στις 11 Σεπτεμβρίου 1922, την ανέλαβαν στρατιωτικοί μετά από επανάσταση στη Χίο και στη Μυτιλήνη, την οποία μέσα σε τέσσερις μέρες μετέφεραν στην Αθήνα  (πρωτεργάτες της  Επαναστατικής Επιτροπής ήταν οι Συνταγματάρχες : Νικόλαος Πλαστήρας,  ως εκπρόσωπος του στρατού της Χίου, και  Στυλιανός Γονατάς,  ως εκπρόσωπος του στρατού της Λέσβου , και ο  Αντιπλοίαρχος Δημήτριος Φωκάς, ως εκπρόσωπος του Ναυτικού). Ο Βασιλιά Κωνσταντίνος ο Α΄ έφυγε στην Ιταλία και τη θέση του πήρε ο γιός του Γεώργιος ο Β΄, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας . Αμέσως τότε συστήθηκε έκτακτο στρατοδικείο, γνωστό και ως η δίκη των 6, με πρόεδρο τον στρατηγό Αλ. Οθωναίο, όπου δικάστηκαν 8 στελέχη της τότε κυβέρνησης κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία, το οποίο και ολοκληρώθηκε αυθημερόν με συνοπτικές διαδικασίες, λαμβάνοντας ως απόφαση, χωρίς να αποδειχθεί η ενοχή των κατηγορουμένων, την καταδίκη σε θάνατο των 6: Δ. Γούναρη, Ν. Θεοτόκη, Γ. Χατζηανέστη, Π. Πρωτοπαπαδάκη, Γ. Μπαλτατζή και Ν. Στράτου, στις 28 Νοεμβρίου 1922. Η απόφαση εκτελέστηκε την ίδια μέρα, προκαλώντας αντιδράσεις τόσο εντός της Χώρας, όσο και στο εξωτερικό, και μετά από 88 χρόνια, το 2010, οι καταδικασθέντες αθωώθηκαν μετά θάνατο από τον Άρειο Πάγο.

Στη φωτογραφία οι πρωτεργάτες της  Επαναστατικής Επιτροπής :  Συνταγματάρχες Νικόλας Πλαστήρας (δεξιά),  και  Στυλιανός Γονατάς (κέντρο),  και ο πολιτικός σύμβουλος της επανάστασης Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος (αριστερά ).

                

Κατά την μικρασιαστική καταστροφή, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων χάθηκαν (πάνω από 600.000 Έλληνες, με  25.000 νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες)  και πάνω από 1,5 εκατομμύριο Έλληνες (1.650.000) εγκατέλειψαν το τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για να μεταναστεύσουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες (αντίθετα, από την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, οι Τούρκοι που έφυγαν ήταν μόνο μισό εκατομμύριο περίπου), με τη Σμύρνη, το μεγάλο αυτό κέντρο του ελληνικού πολιτισμού, να τη κατακάψουν οι Τούρκοι, μπροστά στα μάτια Ελλήνων, Ευρωπαίων και Αμερικανών. Στο Παράρτημα Α παρακάτω ακολουθούν μερικές περιγραφές σφαγών και εγκλημάτων, που

Mέρος 3ο- Από την Μικρασιατική Eκστρατεία (μετά την μάχη του Σαγγάριου) μέχρι το τραγικό τέλος της. Η Μικρασιατική Καταστροφή.

Συνεχίζουμε την παράθεση της  "Ιστορίας της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.

Mέρος 3^ο- Από την Μικρασιατική Eκστρατεία (μετά την μάχη του Σαγγάριου) μέχρι το τραγικό τέλος της.

Η Μικρασιατική Καταστροφή.

 
 

Σε αυτή την αμυντική γραμμή, η ελληνική στρατιά καθηλώθηκε για ένα ολόκληρο έτος, και ο χρόνος που ήταν σημαντικός και πολύτιμος, περνούσε άπρακτα και ανεκμετάλλευτα από την ελληνική πλευρά, σύμφωνα και με την παρότρυνση των Άγγλων να μην επιστρέψει πίσω ο στρατός, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπήρχε καμιά οικονομική δυνατότητα από την Ελλάδα να συντηρηθεί, με τα ξένα κράτη να αρνούνται οποιοδήποτε οικονομική ενίσχυση μη δανείζοντάς μας, και το ίδιο αρνούταν και … η Αγγλία, η ‘σύμμαχος και σύμβουλος’ μας. 

Στο χάρτη σημειώνονται οι θέσεις της ελληνικής στρατιάς μετά τη μάχη στο Σαγγάριο.

Αυτό τελικά, ανάγκασε τον Έλληνα πρωθυπουργό να επινοήσει την πρωτόγνωρη λύση  της  διχοτόμησης  του  νομίσματος, με  το  μισό  να  μένει κέρδος στο στρατό, ώστε να αποφύγει έτσι κι άλλη υποτίμησή του. Την άνοιξη μάλιστα του 1922, μετά από επιδείνωση της υγείας του, ο Βασιλιάς επέστρεψε στην πρωτεύουσα της Ελλάδας.  Αντίθετα, τον χρόνο τον εκμεταλλεύτηκε με το παραπάνω η τουρκική πλευρά,  ανεφοδιαζόμενη μυστικώς από Ρώσους, Ιταλούς και  Γάλλους  και  στρατολογώντας  συνεχώς  περισσότερους  νέους άντρες που αναγνώριζαν τον Κεμάλ, ως τον νέο ηγέτη της Τουρκίας. Η μόνη προσπάθεια από την ελληνική πλευρά ήταν να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και να μπορέσει έτσι  να  εκβιάσει τους Τούρκους και να αποτρέψει τον κίνδυνο που υπήρχε σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση. Όμως ακόμα και σε αυτή τη προσπάθειά της βρήκε πάλι εμπόδιο….τους συμμάχους της Αντάντ, και μάλιστα την

Mέρος 2ο- Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μέχρι την Μικρασιατική Eκστρατεία

Συνεχίζουμε να παραθέτουμε την  "Ιστορία της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.

Mέρος 2^ο- Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μέχρι την Μικρασιατική Eκστρατεία (μάχη του Σαγγάριου). 

Το νεοϊδρυθέν ελληνικό κράτος, κερδίζοντας την σχετική αυτονομία του, σχετική και όχι απόλυτη, γιατί μετά τον Ι.Καπποδίστρια, όλες οι ηγεσίες που ακολούθησαν ήταν και είναι εξαρτημένες από ξένες δυνάμεις, άρχισε να καλλιεργεί ένα όραμα, που ήταν ζωτικό για την ανάπτυξή του, μετά την πολιτισμική καθήλωση του για πολλούς αιώνες λόγω της τουρκοκρατίας σε μια περίοδο μεγάλης ανάπτυξης στην Ευρώπη, μέχρι και την ώρα, σχεδόν ένα αιώνα μετά την απελευθέρωσή του, που πέτυχε τον διπλασιασμό των εδαφών του. Το όραμα αυτό ήταν όραμα της Μεγάλης Ελλάδας, της Ελλάδας των δύο Ηπείρων και πέντε Θαλασσών. Το 1897 έγιναν οι πρώτες επιχειρήσεις για επέκταση των ελληνικών εδαφών προς τα βόρεια, και στην Κρήτη, με τον τριακονταήμερο ελληνοτουρκικό πόλεμο, που απέβησαν όμως άκαρπες. Τελικά το όνειρο της απελευθέρωσης για τους κάτοικους της Βορείου Ελλάδας μέχρι την Ήπειρο και την Μακεδονία, και των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Κρήτης, έγινε πραγματικότητα το 1912 με τον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο, τον οποίο χρειάστηκε να ακολουθήσει και δεύτερος, καθώς μετά την νίκη οι  Βούλγαροι, με τους οποίους κατά τον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο οι Έλληνες και οι Σέρβοι ήταν σύμμαχοι, είχαν μετά τη νίκη αξιώσεις που ήταν πέρα από την αρχική συμφωνία. Και ήταν τότε η ώρα, όταν τα εδάφη της ελληνικής επικράτειας είχαν διπλασιαστεί, που το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας ήρθε να φανεί κοντά, τη στιγμή μάλιστα που μέσα σε μικρό διάστημα, το 1914, στην Ευρώπη ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και η Ελλάδα πιεζόταν από τις αντίπαλες δυνάμεις να υποστηρίξει, είτε τη  μια, την συμμαχία της Αντάντ, πολεμώντας στο πλευρό της, είτε την άλλη, τις Κεντρικές Δυνάμεις, τηρώντας στάση ουδετερότητας. Ένας επιτυχημένος συνασπισμός με τη μια παράταξη θα σήμαινε τότε ότι οι Έλληνες θα βρίσκονταν με το τέλος του πολέμου στο πλευρό του νικητή και θα άνοιγε ο δρόμος έτσι να διεκδικήσουν τα εδάφη της Μεγάλης Ελλάδας. Όμως τότε τέθηκε ένα αντικειμενικό τεραστίου μεγέθους ζήτημα, καθώς ο Ελληνισμός στα τουρκικά εδάφη, αλλά και όλοι οι άλλοι  χριστιανικοί πληθυσμοί εκεί, απειλούνταν με φοβερό διωγμό να εκριζωθούν από τους πατρογονικές εστίες τους, μετοικώντας όσοι γλιτώσουν το θάνατο στη χώρα των ομοεθνών τους ή αλλού, ως πρόσφυγες. Η αιτία αυτής της απειλής ήταν το κίνημα των Νεότουρκων που είχε εμφανιστεί από το 1908 και διεκδικούσε την εξουσία,  απαιτώντας την δημιουργία εθνικού τουρκικού κράτους, ενός κράτους που θα είναι απαλλαγμένο από αλλοεθνείς, και μάλιστα Χριστιανούς.

Στο κρίσιμο αυτό σημείο για την μετέπειτα ιστορική πορεία της Ελλάδος, όπου η  πολιτική στάση που θα τηρούσαν οι Έλληνες ήταν αποφασιστικής σημασίας και για το ελληνικό κράτος και το ελληνισμό της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δέσποζαν στην Ελλάδα οι δύο μεγάλες γνωστές ηγετικές μορφές, που είχαν πρωτοστατήσει και στα προηγούμενα μεγάλα γεγονότα των τελευταίων χρόνων, στους Βαλκανικούς πολέμους, ο αρχιστράτηγος και μετέπειτα βασιλιάς, Κωνσταντίνος ο Α΄, και ο πολιτικός και πολλές φορές πρωθυπουργός, Ελευθέριος Βενιζέλος. Και ενώ στους Βαλκανικούς Πολέμους είχαν δώσει στον ελληνικό λαό την εντύπωση της άριστης συνεργασίας μεταξύ τους, που

Η Ιστορία της Ελλάδας. Mέρος 1ο: Από την Αρχαιότητα ως τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας

Παραθέτουμε την "Ιστορία της Ελλάδος από τον Μέγα Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή", γραμμένη σε 5 (πέντε) σύντομες ενότητες που που έγραψε και μας έστειλε προς δημοσίευση ο εκπαιδευτικός του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Βασίλειος Ευσταθίου.

Μέρος 1ο:

Από την Αρχαιότητα ως τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας

Οι Έλληνες είναι ένας λαός και έχουν μια χώρα με ιστορία ένδοξη και αθάνατη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αιώνια. Αναζητώντας τις απαρχές της ελληνικής ιστορίας μέσα στα βάθη των αιώνων που υπάρχει το ανθρώπινο γένος, ανακαλύπτουμε τους πρώτους Έλληνες στο μεσογειακό χώρο και συγκεκριμένα γύρω από το Αιγαίο και στα νησιά αυτού ήδη στις αρχές τις δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Δεν αποκλείεται όμως, και οι κάτοικοι της περιοχής αυτής. που βρίσκονταν εκεί ήδη  από τους προηγούμενους αιώνες, να ήταν κι αυτοί ομόφυλοί τους. Δηλαδή βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται και η Ελλάδα σήμερα, πολύ περισσότερα από τρείς χιλιάδες χρόνια πριν. Μέσα στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. γίνεται γνωστός εκεί και ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός στην περιοχή, με κέντρο την Κνωσσό της Κρήτης,  που σήμερα έχει ονομαστεί Μινωικός πολιτισμός, που αν και αμφισβητείται από πολλούς η ελληνική προέλευσή του, ωστόσο αυτή δεν παύει να είναι πιθανή. Στη συνέχεια, μετά την εγκατάσταση στο χώρο του Αιγαίου των γνωστών ελληνικών φύλων των Ιώνων, Αίολων, Αχαιών και τέλος Δωριέων,  ακολούθησε, με αρχή τον Μυκηναϊκό πολιτισμό των Αχαιών,  η μεγάλη πολιτισμική ανάπτυξη των Ελλήνων, που κατέληξε να έχει κέντρο την Αρχαία Αθήνα. Μετά την γέννηση της φιλοσοφίας και της ρητορικής, γενικά τα γράμματα και οι τέχνες, και μάλιστα η αρχιτεκτονική, γνώρισαν άνθιση άνευ προηγουμένου στο κόσμο έως τότε. Παράλληλα ένας νέος εντελώς διαφορετικός τύπος πολιτεύματος ξεπρόβαλλε στη πόλη-κράτος της Αθήνας, του δημοκρατικού,  εκφράζοντας τη βαθιά αγάπη που έκρυβε στη συνείδησή του ο Αθηναίος και κάθε Έλληνας πολίτης προς το ιδανικό της ελευθερίας. Πηγή έμπνευσή του, που τον οδήγησε σε  αυτή την πολιτισμική πρόοδο, ήταν πάντα η αναζήτηση του θείου και η ευσέβειά του προς αυτό. Ταυτόχρονα με δύο μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, οι Έλληνες δημιούργησαν αποικίες στα παράλια όλου του χώρου της μεσογείου, μεταδίδοντας έτσι τον πολιτισμό, μέσω των πολιτιστικών και εμπορικών σχέσεων μητροπόλεων-αποικιών,  έξω από το χώρο μητροπολιτικών πόλεων-κρατών.   

Δυστυχώς όμως, λόγω της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της χώρας των Ελλήνων, αλλά και του μεγαλείου του ονόματός τους, δεν έπαυσαν να γίνονται στόχος του φθόνου και των  φιλοδοξιών των άλλων λαών, που συχνά στρέφονταν εναντίων τους, και χωρίς να λείπουν και οι εμφύλιες φιλαρχικές διχόνοιες των Ελλήνων, όλες οι σελίδες της ιστορίας του ελληνικού λαού από την αρχαιότητας έως τον τελευταίο αιώνα είναι αιματοβαμμένες. Έτσι οι  πρώτοι μεγάλοι πόλεμοι στα χρόνια της μεγάλης άνθισης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού είναι αυτοί με τη Περσική Αυτοκρατορία που επεκτάθηκε έως τα μικρασιατικά παράλια και είχε βλέψεις προς την απέναντι όχθη του Αιγαίου, όπου και τελικά οι Πέρσες συνετρίβησαν.  Όμως  την 

O Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι γνωστοί αρχαίοι Έλληνες στη Σχολή των Αθηνών (νωπογραφία του 1510)

νίκη των Ελλήνων επί των Περσών την ακολούθησαν μεγάλες εμφύλιες διαμάχες, με μεγαλύτερη τον τριακονταετή Πελοποννησιακό πόλεμο, κατά των οποίων οι Έλληνες, έχοντας πολλές απώλειες, αποδυναμώθηκαν. Τελικά λίγο αργότερα μετά την εμφάνιση μιας νέας μεγάλης δύναμης στον ελλαδικό χώρο, της μακεδονικής, μετά την επικράτησή της με συνεχείς νίκες ανάμεσα στους Έλληνες, τους ένωσε σε μια συμμαχία προς τον μεγάλο εξωτερικό εχθρό, την Περσική Αυτοκρατορία. Έτσι γράφτηκε μιας από της λαμπρότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, καθώς οι συνασπισμένοι υπό των Μακεδόνων Έλληνες κατάφεραν και κατέλυσαν την περσική αυτοκρατορία παρόλη την άνιση αναμέτρηση των δυνάμεων, με πολύ λιγότερες τις ελληνικές έναντι στις περσικές, χάρη στον ηρωισμό τους και στην ευφυΐα του Μακεδόνα ηγεμόνος, με μεγαλύτερη και κρισιμότερη μάχη, την μάχη των

ΚΑΛΕΣΜΑ στο ακριτικό Δελβινάκι: Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας Βορ. Ἠπείρου - 100 χρόνια (1914-2014)

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 172α

ΘΕΜΑ :  Ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας Βορ. Ἠπείρου - 100 χρόνια (1914-2014)

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

            Πέρασαν, ἀλήθεια, ἑκατὸ (100) ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὶς 17 Φεβρουαρίου 1914, ποὺ ἀκούστηκε ἡ δραματικὴ φωνὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν πρὸς τὸν ἐλεύθερο κόσμο : «Μᾶς ἀποσποῦν ἀπὸ τὰς ἀγκάλας τῆς μητρός μας Ἑλλάδος. Μᾶς ἀρνοῦνται τὴν αὐτοδιοίκησιν ἐν τῷ κράτει τῷ Ἀλβανικῷ. Μᾶς ἀρνοῦνται καὶ αὺτὰς ἀκόμη τὰς ἐγγυήσεις, αἵτινες ἠδύναντο νὰ περιφρουρήσωσι λυσιτελῶς τὴν ζωήν, την θρησκείαν, τὴν περιουσίαν, τὴν ὕπαρξίν μας τὴν ἐθνικήν... Τὸ Πάτριον ἡμῶν ἔδαφος κεῖται σήμερον λεία, δυνάμει ἀδίκου καὶ ἀκύρου βουλήσεως πάντων τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Ἀλλ’ ἀκλόνητον ἔμεινε τὸ ἡμέτερον δίκαιον, τὸ δίκαιον τοῦ Ἠπειρωτικοῦ Λαοῦ, νὰ ρυθμίσῃ τὰ τῆς ἰδικῆς του τύχης, διοργανούμενος πολιτικῶς καὶ ἐνόπλως, ἵνα φρουρήσῃ τὴν ἀνεξαρτησίαν αὐτοῦ.

            Ἐναντίον τοῦ ἀπαραγράπτου τούτου δικαιώματος ἑκάστου λαοῦ, ἀνίσχυρος εἶναι, κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ θείου καὶ ἀνθρωπίνου δικαίου, ἡ θέλησις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων νὰ δημιουργήσῃ ὑπὲρ τῆς  Ἀλβανίας ἔγκυρον καὶ σεβαστὸν τίτλον κυριαρχίας ἐπὶ τῆς χώρας ἡμῶν καὶ ὑποχρεώσῃ ἡμᾶς. Ἐλευθέρα ἤδη παντὸς δεσμοῦ, μὴ δυναμένη δὲ νὰ συμβιώσῃ καὶ δὴ ὑπὸ τοιούτους ὅρους μετὰ τὴς Ἀλβανίας, κηρύσσει ἡ Βόρειος Ἤπειρος τὴν ἀνεξαρτησίαν της καὶ προσκαλεῖ τοὺς πολίτας  της ὅπως, ὑποβαλλόμενοι εἰς πᾶσαν θυσίαν προασπίσωσι τὴν ἀκεραιότητα τοῦ ἐδάφους  καὶ τὰς ἐλευθερίας της ἀπὸ πάσης προσβολῆς».

-Β-

            Κατὰ κοινὴ ὁμολογία, τὸ κείμενο αὐτὸ τὸ ἔγραψε ὁ τότε Μητροπολίτης Βελλᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ ἦταν ἡ ψυχὴ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος. Αὐτὸς ὁ Ἀγώνας τελικὰ ἐπεκράτησε. Καὶ πέτυχε νὰ ὑπογραφῇ στὴν Κέρκυρα, στὶς 17 Μαΐου 1914, μεταξὺ τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Ἐλέγχου καὶ τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου, συμφωνία ποὺ ἀναγνωρίσθηκε καὶ ἀπὸ τὴν Ἀλβανικὴ Κυβέρνηση καὶ ἀπὸ τὶς ἕξι Μεγάλες Δυνάμεις «περὶ παραχωρήσεως αὐτονόμου συστήματος» στὶς Ἐπαρχίες Ἀργυροκάστρου καὶ Κορυτσᾶς. Αὐτό, ἀκριβῶς, εἶναι τὸ περίφημο «Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας», τὸ ὁποῖο, βέβαια, ἡ Ἀλβανία δὲν σκοτίστηκε ποτὲ νὰ τὸ ἐφαρμόσῃ ...

-Γ-

            Ἀπὸ τότε πέρασαν πολλὰ χρόνια, μὲ τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ καταπιέζουν ἀφόρητα τοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ὥσπου, μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀνέλαβε δικτατορικὰ τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας ὁ κομμουνιστὴς Ἐνβὲρ Χότζα. Ὁ ὁποῖος, ὅταν τὸ 1967 ἀνακήρυξε τὴν Ἀλβανία ὡς τὸ πρῶτο ἀθεϊστικὸ κράτος στὸν κόσμο, ἔκανε, κυριολεκτικά, τὸν βίο ἀβίωτο τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Οἱ φυλακὲς  καὶ οἱ ἐξορίες εἶχαν γεμίσει ἀπὸ Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἤθελαν οὔτε τὴν ἐθνικότητά τους, οὔτε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τους νὰ ἀρνηθοῦν. Ἡ κατάσταση εἶχε γίνει κάτι περισσότερο ἀπὸ τραγική. Εἶχε γίνει ἀπάνθρωπη καὶ φοβερή.

-Δ-

            Ἀλλ’ ἐκεῖνες τὶς τραγικὲς ὧρες, ὁ Θεὸς ἔστειλε ἕναν ἄνθρωπο μὲ γενναία καρδιά. Ἔστειλε τὸν Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ. Ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης μὲ κηρύγματα, μὲ

Αθώος φυσικός από την Ηπειρο που «μοίραζε» απολυτήρια λυκείου αντί 5.000 ευρώ -Παραγράφηκε το αδίκημα!

Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε την αίτηση του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή που ζητούσε να ακυρωθεί απόφαση του Δευτεροβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου με την οποία έπαυε λόγω παραγραφής η πειθαρχική δίωξη σε βάρος καθηγητή Φυσικής ο οποίος επί μία οκταετία χορηγούσε απολυτήρια έναντι 5.000 ευρώ σε μαθητές ιδιωτικών Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων οι οποίοι δεν έδιναν παρουσίες στα Τ.Ε.Ε.
Συγκεκριμένα, σε βάρος του καθηγητή αλλά και σε βάρος άλλων συναδέλφων του, ασκήθηκε ποινική δίωξη για «πλαστογραφία με χρήση κατ' εξακολούθηση από υπαίτιο που διαπράττει πλαστογραφία κατ' επάγγελμα και συνήθεια» με απώτερο σκοπό «να προσπορίσει στον εαυτό του περιουσιακό όφελος ανώτερο των 73.000 ευρώ» και να ζημιώσει τρίτους.

Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα της Εισαγγελίας της Aρτας, ο καθηγητής κατά την οκταετία 1999-2007 ως γραμματέας εξεταστικών επιτροπών δύο ιδιωτικών Τ.Ε.Ε. της Ηπείρου, μαζί με άλλους καθηγητές ελάμβαναν από κάθε μαθητή 5.000 ευρώ για να τους χορηγούν απολυτήριο.

Συγκεκριμένα, ο Φυσικός και οι άλλοι καθηγητές κατηγορήθηκαν ποινικά ότι 

• κατήρτισαν και χορήγησαν πτυχία σε μαθητές που δεν φοίτησαν ποτέ στα Τ.Ε.Ε., 
• κατήρτισαν και χορήγησαν πτυχία σε μαθητές που δεν είχαν συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο φοίτησης ώστε να δικαιούνται να λάβουν πτυχίο, ενώ παράλληλα βεβαίωναν αναληθώς ότι φοιτούσαν επιτυχώς, 
• δεν κάλυπταν με αυτοκόλλητα τα ονόματα των μαθητών πάνω στις κόλλες των γραπτών,
• αντικαθιστούσαν τα γραπτά των μαθητών που είχαν λανθασμένες απαντήσεις με άλλες κόλλες γραπτών που είχαν σωστές απαντήσεις, 
• διέγραφαν λανθασμένες γραπτές απαντήσεις-λύσεις που παρέδιδαν οι μαθητές και έγραφαν στην επόμενη σελίδα της κόλλας τις σωστές απαντήσεις 
• και βαθμολογούσαν τα γραπτά με άριστα, κ.λπ.

Όμως, η Δικαιοσύνη έκρινε ότι έχει επέλθει παραγραφή των ποινικών αδικημάτων.

Παράλληλα, τον Απρίλιο του 2008, κατόπιν Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Ηπείρου παρέπεμψε τον Φυσικό στο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα και για χαρακτηριστικά αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή εντός ή εκτός υπηρεσίας.

Ο περιφερειακός διευθυντής απέδωσε στον εν λόγω καθηγητή ότι αν και γνώριζε την ύπαρξη παρανομιών και αλλοιώσεων στις καρτέλες των μαθητών,