"Alors, c’est la guerre.". Έχει απομείνει άραγε κάποιο γονίδιο ζωντανό, από εκείνη τη στερνή γενιά των αυθεντικών Ελλήνων;

Alors, c’est la guerre

και 8 δεκαετίες αργότερα, μια σύγκριση με τον "νεοΈλληνα", 

"... Νευρωτικά υποχείρια πλέον του Τίποτε, κενά και θλιβερά σαρκία, που απέμειναν να περιφέρονται δίχως νόημα και σκοπό και να προσκυνούν είδωλα. Μία άχρωμη, συρφετώδης και βαθέως υπνώττουσα ανθρωπομάζα, που κατ’ ουσίαν αναμένει πια μόνο την ώρα που ως σκέτος χους εις σκέτον χουν απελεύσεται ..."

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

Αυτή υπήρξε βεβαίως η ακριβής (βαθύτατα ποιητική και μεγαλειωδώς ανατριχιαστική) διατύπωση της τελευταίας μεγάλης άρνησης που ειπώθηκε από επίσημο στόμα στον ελλαδικό χώρο και την οποία τιμήσαμε πάλι (θεωρητικά τουλάχιστον) πριν από λίγες ημέρες. Και αυτή ήταν η ακριβής απαρχή του έπους που έγραψε με το αίμα της η τελευταία γενιά Ελλήνων που υπήρξε στην Ιστορία. Ακριβώς δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της τελικής φάσης της οριστικής τους μετάλλαξης.

Αυτό το γεγονός, το αίμα που χύθηκε τότε πάνω στα αλβανικά βουνά (αλλά και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της απάνθρωπης Κατοχής), ήταν η τελευταία μαζική πράξη αντιστάσεως του πάλαι ποτέ λαού της αντιστάσεως, το κύκνειο τουτέστιν άσμα του, στη μέση μιας πορείας που είχε βεβαίως δρομολογηθεί αρκετά πριν.

Μιας πορείας εκποιητικού εκσυγχρονισμού και πολιτισμικής εκπόρνευσης. 

Η τελευταία του πράξη, λίγο πριν υποταχτεί εκουσίως και σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν πια στα σκουπίδια.
Οκτώ σχεδόν δεκαετίες πλέον αργότερα, απομείναμε παραδομένοι στην παρακμή και την ασυναρτησία, τυφλοί και αμνησιακοί, να ακούμε λόγια για έργα του παρελθόντος, που δείχνουν να είναι όμως πια πολύ μακριά από μας, ώστε να μπορούν πραγματικά να μάς αγγίξουν.

Πώς να ακουστεί δηλαδή πια στ’ αυτιά σου η λέξη «αυταπάρνηση» στους καιρούς της απόλυτης αποθέωσης του ψυχωτικού ατομοκεντρισμού; Και πώς ν’ ακουστεί στους καιρούς της βαριάς κατάθλιψης η λέξη «ηρωισμός»; Ή στους καιρούς του υστερικού μηδενισμού η λέξη «πίστη»; Νευρωτικά υποχείρια πλέον του Τίποτε, κενά και θλιβερά σαρκία, που απέμειναν να περιφέρονται δίχως νόημα και σκοπό και να προσκυνούν είδωλα. Μία άχρωμη, συρφετώδης και βαθέως υπνώττουσα ανθρωπομάζα, που

'Υψωμα 731: «100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες » "Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων" – Bίντεο

Είναι 9 Μαρτίου 1941,στο ύψωμα 731, του βουνού Τρεμπεσίνα, στην περιφέρεια του Τεπελενίου, όταν παρουσία του Μπενίτο Μουσολίνι η εαρινή επίθεση των Ιταλών βρίσκεται σε εξέλιξη από την προηγούμενη ημέρα. 

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των». 

Αυτή τη διαταγή δίνει στους άνδρες του, ο ηρωικός ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς. 

Είναι 9 Μαρτίου 1941,στο ύψωμα 731, του βουνού Τρεμπεσίνα, στην περιφέρεια του Τεπελενίου, όταν παρουσία του Μπενίτο Μουσολίνι η εαρινή επίθεση των Ιταλών βρίσκεται σε εξέλιξη από την προηγούμενη ημέρα. 

Το ύψωμα 731 το υπερασπίζει το 2ο Τάγμα του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, με διοικητή τον Δημήτριο Κασλά. Οι υπερτριπλάσιες σε δύναμη ανδρών ιταλικές δυνάμεις, ενισχυμένες με 400 βομβαρδιστικά αεροπλάνα και με τεράστιο αριθμό κανονιών, έπρεπε να καταλάβουν το ύψωμα και έτσι να τους ανοίξει ο δρόμος για τα Ιωάννινα. 

Ήταν τόσα πολλά τα πυρά των Ιταλών στις 20 επιθέσεις εναντίον των ελληνικών δυνάμεων, που το ύψωμα μετά τις μάχες, μειώθηκε κατά 5 μέτρα και σήμερα αναφέρεται στους χάρτες σαν ύψωμα 726 και όχι 731, καθώς το υψόμετρο καθορίζει την ονομασία τους. 

Τριακόσια πυροβόλα στρέφουν τις κάννες τους στο ύψωμα 731, το οποίο σφυροκοπείται ακατάπαυστα με βλήματα πυροβολικού διαφόρων διαμετρημάτων. 

Σύμφωνα με τα Αρχεία Στρατού, έπεσαν 100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες. Σε μισή ώρα δεν είχε μείνει δέντρο όρθιο στην κορυφή, σε μιάμιση ώρα τα πάντα ανασκάφτηκαν και σε δύο ώρες το ύψωμα είχε ρημαχτεί ολοσχερώς. 

Πρόκειται για τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-1941 και το Ύψωμα 731 το οποίο χαρακτηρίζει ως έσχατη θυσία… 

Το 1904 με Βασιλικό Διάταγμα, τα Τρίκαλα ορίστηκαν ως έδρα του 5ου Συντάγματος Πεζικού, που υπαγόταν στην Ι Μεραρχία Λαρίσης. Σε μεγάλο ποσοστό στο 5ο Σύνταγμα στρατολογούνταν, σύμφωνα με το τότε σχέδιο επιστρατεύσεως, Τρικαλινοί και Καρδιτσιώτες, ενώ πολλοί Δυτικοθεσσαλοί υπηρέτησαν στο 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων και σε μονάδες ιππικού. 

Το 5ο Σύνταγμα Τρικάλων έλαβε μέρος με αξιοσημείωτη δράση σε όλους τους μεγάλους πολέμους: Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-13, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Εκστρατεία, Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-1941. 

https://youtu.be/aPm8hJ53kt8

Από το 5ο Σύνταγμα Πεζικού, συνεχίζει, οργανώθηκε και το 51 Σύνταγμα Πεζικού, που με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Δαβάκη προωθήθηκε στα σύνορα και μετονομάστηκε «απόσπασμα Πίνδου». Στα τέλη Αυγούστου 1940 οργανώθηκε και το ΙΙ Τάγμα του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων, από στρατεύσιμους κυρίως της ευρύτερης περιοχής Τρικάλων-Καρδίτσας, το οποίο κινήθηκε προς το Μέτσοβο με 900 άνδρες και 300 ζώα και εντολή να φράξει τις διαβάσεις Κατάρας – Μετσόβου για να μην μπορέσει ο εχθρικός στρατός να εισέλθει από την Ήπειρο στη Θεσσαλία. 

Στόχος των Ιταλών ήταν η Λάρισα, για να αποκόψουν τις συγκοινωνίες με την Ν. Ελλάδα. Η πρώτη επαφή με τον εχθρό έγινε στις 29 Οκτωβρίου, όταν δύο σμήνη αεροπλάνων βομβάρδισαν τις παρυφές του Μετσόβου, χωρίς ευτυχώς απώλειες. 

Το βάπτισμα του πυρός όμως έγινε στις 31 Οκτωβρίου, όταν έπεσαν οι πρώτες βολές των πυροβόλων, που ξάφνιασαν τους Ιταλούς και τους διασκόρπισαν έντρομους, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζαν πως έκαναν περίπατο. 

«Τότε συνειδητοποίησαν καί οἱ δικοί μας», γράφει στο Ημερολόγιό του ο διοικητής λόχου του ΙΙ/5 τάγματος Δημ. Κασλάς, «ὅτι εἰσερχόμεθα εἰς ἕνα πόλεμον σκληρόν με μία Αὐτοκρατορία» (περ. Τρικαλινά, 21/2001). Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στον Αώο ποταμό • συγχρόνως προωθούνταν οι μονάδες της Ι Μεραρχίας, το 4ο Σύνταγμα Λαρίσης και το 5ο Σύνταγμα Τρικάλων. Παράλληλα άλλα τμήματα πλευροκοπούσαν την Ιταλική Μεραρχία Αλπινιστών στην Πίνδο. Ζωτικής σημασίας η ανακατάληψη της Κόνιτσας, με την σύμπραξη των τριών Ταγμάτων του 5ου Συντάγματος υπό τον συνταγματάρχη Ν. Γεωργούλα. 

Παρά τον συνεχή βομβαρδισμό από τα ιταλικά αεροπλάνα, την ανυπαρξία ελληνικής αεροπορίας, τον καθημερινό ανεφοδιασμό των ιταλικών στρατευμάτων με ρίψεις εφοδίων από τα μεταγωγικά αεροπλάνα τους, οι Ιταλοί υποχωρούσαν αφήνοντας πίσω αιχμαλώτους και όλον τον οπλισμό με τα πυρομαχικά τους. 

Μέχρι την 21η Νοεμβρίου, η προέλαση των θεσσαλικών μονάδων συνεχιζόταν παρά την πείσμονα, για λόγους γοήτρου, αντίσταση των Ιταλών, μέχρι την ελληνοαλβανική μεθόριο. 

Με νεώτερη διαταγή πέρασαν τη μεθόριο και, άλλοτε με τη βοήθεια Ελλήνων κατοίκων των χωριών που συναντούσαν άλλοτε και χωρίς αυτή, εξουδετερώνοντας την αντίσταση των Ιταλών εισήλθαν στο Μοναστήρι και στο Δέλβινο, όπου έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής. 

Η προέλαση συνεχίστηκε μέχρι την 24η Ιανουαρίου 1941, οπότε κατέλαβαν το ύψωμα 717, όπου και παρέμειναν μέχρι την αντικατάστασή τους, στις 17 Φεβρουαρίου 1941, ενώ στο 731 παρέμεινε το 51 Τάγμα της Ι Μεραρχίας μέχρι την παραμονή της Εαρινής επίθεσης, 8 Μαρτίου. 

Την νύχτα της 8ης προς 9ην Μαρτίου εκτελώντας διαταγή της Ι Μεραρχίας ο ταγματάρχης Δημ. Κασλάς μετακίνησε το ΙΙ Τάγμα του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων στο Ύψωμα 731, για να αντικαταστήσει το εκεί Ι/51 Τάγμα, με τη διαβεβαίωση ότι ολόκληρη η Ι Μεραρχία, εξαντλημένη μετά την 4μηνη συνεχή επαφή με τον εχθρό, θα αντικαθίστατο λίαν προσεχώς. 

Το Ύψωμα 731 ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή στο στόχαστρο των

1) ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940-‘41 2) ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΜΕ ΑΤΑΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940

1) ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ 

ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940-‘41

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 φέρνει πάντα στο νου όλων των καλών Ελλήνων τις μεγάλες και ένδοξες στιγμές που έζησε η πατρίδα μας πριν από 77 χρόνια όταν....
γενναία αντιμετώπισε την επίθεση των Ιταλών εισβολέων που επιβουλεύονταν την ελευθερία της πατρίδας μας υπερασπίζοντας ταυτόχρονα πανανθρώπινες αξίες. Ας θυμηθούμε τα κοσμοϊστορικά γεγονότα εκείνης της ηρωικής εποχής.

Το 1940 ο παντοδύναμος Άξονας -Ιταλία & Γερμανία- είχε κυριεύσει μετά από μικρή ή αναιμική αντίσταση την Πολωνία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Γαλλία.
Η Ελλάς παρατηρούσε ότι ο πόλεμος θα έφτανε στην πόρτα της, αργά ή γρήγορα και ήταν σε ετοιμότητα. Αυτή η οργάνωση σε όλους τους τομείς του Ελληνικού Κράτους οφείλεται στο τιτάνιο έργο που ξεκίνησε από την 4η Αυγούστου 1936 και αποκλειστικά στην τριανδρία Ι. Μεταξά-Γεωργίου Β’και Αλ. Παπάγου, που αναδιοργάνωσαν την Εθνική Άμυνα εκ του μηδενός.

Στις 03:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης Εμμ. Γγκράτσι, έφθασε στην οικία του Έλληνα Πρωθυπουργό Ιω. Μεταξά. Συναντήθηκε μαζί Του και με ένα τελεσίγραφο ζήτησε να καταλάβει ο ιταλικός στρατός εδάφη της πατρίδος μας. Η απάντηση που έδωσε ό Εθνικός Κυβερνήτης απευθυνόμενος στο Γκράτσι, ήταν ένα νέο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» και σαν άλλος Λεωνίδας, είπε :«Alors,c'est la guerre »- «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο» εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση Του, επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων. Εκείνη τη στιγμή στο σπίτι της Κηφισιάς, ειπώθηκε το Θρυλικό «ΟΧΙ».

Ο Μεταξάς άμεσα στη συνέχεια ενημέρωσε τον Έλληνα Βασιλέα Γεώργιο Β’ για όσα είχαν συμβεί και τον Αρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο. Και οι τρεις είχαν ήδη συμφωνήσει και είχαν κοινή και αταλάντευτη γραμμή ότι σε περίπτωση ιταλικής επίθεσης, έπρεπε η Ελλάδα να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων. Έτσι δεν χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Η προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο είχε ξεκινήσει με τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και τη θωράκιση της χώρας, όπως τα απροσπέλαστα οχυρά του Ρούπελ της θρυλικής «γραμμής Μεταξά»!

Ο εθνικός παλμός και το υψηλό εθνικό φρόνημα της εποχής φαίνεται και στα Ιστορικά διαγγέλματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 όπως τα έγραψε η ανεπανάληπτη Ηγεσία της χώρας μας.
Έγραφε ο Ιω. Μεταξάς: «Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών».

Στο ίδιο επίπεδο έγραφε και ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄: «Ο πρόεδρος της Κυβερνήσεως ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας, επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Κατά την μεγάλην αυτήν στιγμήν είμαι βέβαιος, ότι κάθε Έλλην και κάθε Ελληνίς θα επιτελέση το καθήκον μέχρι τέλους και θα φανή αντάξιος της ενδόξου ημών ιστορίας. Με πίστιν εις τον Θεόν και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης.»

Ο Αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος υπογράμμιζε: «Έχω ακράδαντον την πεποίθησιν ότι ο Ελληνικός Στρατός θα γράψει νέας λαμπράς σελίδας εις την ένδοξον ιστορίαν του Έθνους». Και ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος τόνιζε : «Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα τα ιερά και πέποιθεν ότι τα τέκνα της Πατρίδος ευπειθή εις το κέλευσμα Αυτής και του Θεού, θα σπεύσουν εν μία ψυχή και καρδία να αγωνισθούν υπέρ βωμών και εστιών και της Ελευθερίας και τιμής».

Ο αγώνας δεν ήταν εύκολος. Έγιναν σκληρές μάχες στο μέτωπο της Ηπείρου. Χύθηκαν ποταμοί αίματος από τα παλικάρια του Στρατού μας στο Καλπάκι, στην Πίνδο, στα βουνά της βορείου Ηπείρου, στο θρυλικό ύψωμα 731, με αποτέλεσμα να ναυαγήσει κάθε ιταλικό σχέδιο. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν εκπαιδευμένος, είχε υψηλό ηθικό και ήταν ετοιμοπόλεμος. Για αυτό ενδιαφερόταν αποκλειστικά η τριανδρία των Μεταξά-Γεωργίου Β’-Παπάγου.

Από την άλλη πλευρά κάποιοι πριόνιζαν, χωρίς επιτυχία ευτυχώς, το ηθικό των Στρατιωτών μας σαν άλλοι Εφιάλτες. Το τότε, παράνομο ΚΚΕ έκανε σαμποτάζ στον αγώνα του Έθνους λέγοντας: «Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία;… ». Το Κ.Κ.Ε. δυστυχώς, χάραζε τη στάση του ανάλογα με τα κελεύσματα της Μόσχας…

Χρόνια αργότερα κάποιοι παραχαράκτες της Ιστορικής αλήθειας, θέλησαν να υποβαθμίσουν τη σημασία του «ΟΧΙ» από την Ηγεσία του 1940 λέγοντας γενικά και αόριστα ότι το «Όχι» στην φασιστική Ιταλία το είπε…ο λαός! Ασφαλώς και το είπε ο λαός, αλλά πρώτα το είπε ο Ιω. Μεταξάς. Αν ο Μεταξάς και ο Γεώργιος Β’ είχαν δεχθεί το τελεσίγραφο του Γκράτσι , το έπος του 1940 δεν θα είχε γίνει, τουλάχιστον όχι όπως το γνωρίζουμε. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να μην αναφέρονται καν τα ονόματα της θρυλικής Ηγεσίας του 1940 λες και η Ελλάδα ήταν ακέφαλη τότε. Σε όλους αυτούς τους ανιστόρητους παραχαράκτες, απαντά ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα ‘’ΟΧΙ’’». Η αντίσταση και έπειτα η Νίκη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ιταλία αλλά και η ηρωική άμυνα στη γερμανική επίθεση το 1941, άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας. Καθυστέρησε αποφασιστικά η γερμανική επίθεση στη Ρωσία με τις γνωστές συνέπειες για τη νίκη των Συμμαχικών δυνάμεων.

Στις μέρες μας πικραίνεται κανείς καθώς, άλλη Ελλάδα υπήρχε εκείνα τα χρόνια και άλλη βιώνουμε τώρα. Η σήψη και η παρακμή έχει εισχωρήσει παντού. Οφείλουμε όμως να πάρουμε κουράγιο από τους Ήρωες προγόνους μας. Να τους διαβεβαιώσουμε ότι το παράδειγμα της θυσίας τους παραμένει ακόμη φωτεινό και η μνήμη των δαφνοστεφανομένων μαχητών του Έπους του 1940-‘41, θα μείνει άσβεστη γιατί αγωνίστηκαν για τα ιερά και τα όσια του λαού μας. Και οι Ηγέτες εκείνης της εποχής ας αναπαύονται ήσυχοι στον αιώνιο ύπνο τους γιατί έπραξαν το χρέος τους στο ακέραιο δοξάζοντας για ακόμη μια φορά την πατρίδα μας. Είθε να υπάρξουν μιμητές τους.

Μετά τιμής,

Διονύσιος Βουλγαρόπουλος

Δημοσιογράφος

Πηγή

2) ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 

ΜΕ ΑΤΑΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940

Πέρασαν 76 χρόνια και ακόμη οι 7976 πεσόντες κατά το έπος 1940 - 41 παραμένουν σχεδόν στο σύνολό τους άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι στα πεδία των μαχών της Β. Ηπείρου.

Πέρασαν 30 πρωθυπουργοί από τις εκλογές του 1946 μέχρι σήμερα και εξ αυτών 10 μετά την άρση της εμπολέμου καταστάσεως με την Αλβανία και κανένας δεν

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΪΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ (30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940): « ΟΙ ΕΛΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ, ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΑ»! Η πρόβλεψη του για ήττα των Γερμανών.

Η μνημειώδη ομιλία του Ιωάννου Μεταξά προς τους εκδότες και αρχισυντάκτες των αθηναϊκών εφημερίδων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», δύο μόλις ημέρες μετά το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940: 

Είναι Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 1940. Τρίτη μέρα του πολέμου. Τα στρατεύματά μας δεν έχουν περάσει ακόμη στην αντεπίθεση. Οι Ιταλοί διατηρούν την πρωτοβουλία. Στον παραλιακό τομέα και στην Πίνδο προχωρούν. Μόνο στο κέντρο, στην γραμμή Καλαμάς-Καλπάκι έχουν αναχαιτισθεί.

Στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς καλεί στο Γενικό Στρατηγείο (στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρεταννία") τους εκδότες και αρχισυντάκτες των εφημερίδων και «κεκλεισμένων των θυρών» τους ενημερώνει για το πώς φτάσαμε σε πολεμική αναμέτρηση με την φασιστική Ιταλία. Η ομιλία του Μεταξά κατεγράφη από τους στενογράφους και είναι λέξη προς λέξη... 

Μεταξύ άλλων, εξηγεί γιατί η Ελλάς επέλεξε να πάει με τις Θαλάσσιες Δυνάμεις (Αγγλία και Αμερική), αντί να κρατήσει στάση ουδετερότητας όπως η Τουρκία, ή να συνταχθεί με τον Άξονα. Διότι θα ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΤΑΝ και θα είχαμε 3 Ελλάδες!.. 

Η Ομιλία τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ

Ἰδιόχειρο σημείωμα τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ

«Κύριοι,

Έχω λογοκρισίαν [1] και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. 

Aυτήν την ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. 

Γι' αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά. Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά. Θέλω vα ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτεια ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπική σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.

Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ' οποιονδήποτε. Απολύτως και γιά οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη διά τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος- τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας...

Mη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει διά να τον αποφύγωμε.

Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι [2] ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι' όλων των μέσων. Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι [3].

Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της ΕΛΛΗΣ. Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου [4]. Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκηνητάς από την Τήνον μετά το έγκλημα, άν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των.

Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους τον Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το πάν διά να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ' ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντος άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το πάν διά να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρίσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών [5].

Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πώς καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να προφυλάξω τοv τόπον από αυτόν έστω και διά παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικώτερα συμφέροντα του Έθνους. 

Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατευθυνσιν τον Άξονος μου έδόθη να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορούσε να είναι μία εκουσία προσχώρησιν της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν" [6]. Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ "ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος".

Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα" τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν.

Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις oτι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς [7].

Δηλαδή θα έπρεπε διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με

2016: Η επέτειος του ΟΧΙ στη Βόρειο Ήπειρο (Αγ.Σαράντα), : "Οι νεκροί του 40 περιμένουν". Θεατρικό - Φόρος τιμής στην οικογένεια της Ερμιόνης Μπρίγκου : που φιλοξένησε και περιέθαλψε και ενταφίασε Έλληνες στρατιώτες

Μία υπέροχη εκδήλωση με ιδιαίτερη ζωντάνια και παλμό πραγματοποίησαν τα Ελληνόπουλα της περιοχής των Αγίων Σαράντα στο δημοτικό κινηματοθέατρο της πόλης για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, με κεντρικό μήνυμα "Οι νεκροί του 40 περιμένουν".

Τα παιδιά των ελληνικών νηπιαγωγείων και σχολείων από Άγιους Σαράντα, Φοινίκη, Μεσοπόταμο, Ντερμίσι και Λιβαδειά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους με τα ποιήματα και τα τραγούδια που είπαν για το Έπος του 1940 - ΄41 αλλά και με τους παραδοσιακούς χορούς που πρόσφεραν στο κοινό που κατέκλυσε τον χώρο της εκδήλωσης.

Αν και ως διοργανωτής αναφερόταν το παράρτημα της Ομόνοιας στους Άγιους Σαράντα εντούτοις την οργάνωση του προγράμματος ανέλαβαν και επιτέλεσαν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του εκκλησιαστικού λυκείου "Πνοή Αγάπης" στο Μεσοπόταμο. 

Παρακάμπτουμε τα πολιτικά πρόσωπα που χαιρέτησαν στην εκδήλωση και στεκόμαστε στην παρουσίαση από τον εκπαιδευτικό της "Πνοής Αγάπης" Νίκο Σανιδά ο οποίος επικεντρώθηκε στην βαθιά πίστη των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών το 1940- ΄41 στον Χριστό και την Παναγία που τους οδήγησε από νίκη σε νίκη κατά τον Ελληνο-ιταλικό Πόλεμο.

Το αποκορύφωμα της εκδήλωσης ήταν η θεατρική παράσταση που περιέγραφε την απελευθέρωση της Χιμάρας από τον Ελληνικό Στρατό τον Δεκέμβριο του 1940, την φιλοξενία στρατιωτών από την οικογένεια του Ιωάννη Μπρίγκου στη Χιμάρα, τον ενταφιασμό των Ελλήνων πεσόντων και την σύλληψη του Ι. Μπρίγκου από το αλβανικό κομουνιστικού καθεστώτος επειδή δεν αποκάλυπτε που είχε θαμμένους τους Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν ηρωικά έξω από το σπίτι του.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ:

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού.

Διαβάστε το απόσπασμα που ακολουθεί 

από σχολικό βιβλίο της "παλιάς καλής εποχής",

όχι, στα σημερινά σχολικά βιβλία ΔΕΝ υπάρχει η Ελληνική σημαία. Διδάσκουν: "πολυπολιτισμό"

πριν αποκτήσουμε "δημοκρατία και ελευθερία", 

πριν ερθει ο "εκσυγχρονισμός",  

πριν γίνουμε "ευρωπαίοι"..

ο "Αρμπέν", από την "Αλβανία" ...

Και μετά ανοίξτε μετά τα "περιοδικά ποικίλης ύλης" με τον Άρμπεν και τον Σαμπέρ κλπ.. 

στα νέα σχολικά βιβλία, η λέξη "ήρωας", ταυτίζεται ανάμεσα σε άλλα και με τον "Σαμπέρ"!

Με τη σύγκριση, θα συνειδητοποιήσετε  πόσο χαμηλά πέσαμε ..

"Ότι σπείρεις αυτό και θα θερίσεις ..."

  

Διαβάστε τώρα τι μάθαιναν τα παιδιά μας κάποτε.

Ιστολόγιο ομάδας εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

28η Οκτωβρίου
Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.


Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. 

Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. 

Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή: "28 Ὀκτωβρίου 1940"

Ὁ παπᾶς φορεῖ τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ βάζει «εὐλογητός». 

Οἱ ψάλτες ψάλλουν. Τὸ ἐκκλησίασμα κάνει τὸ σταυρό του.

Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα, ὁ δάσκαλος ἀνέβηκε στὸ Δεσποτικὸ νὰ βγάλῃ λόγο. 

Ἡ φωνή του εἶναι βροντερή. Τὰ μάτια του σὰν νὰ πετοῦν φλόγες. Μιλεῖ γιὰ τὴν πατρίδα. Γιὰ τὸν πόλεμο, ποὺ ἔγινε τὸ 1940. Σ’ αὐτὸν εἶχε πολεμήσει καὶ ὁ ἴδιος.

Μιλεῖ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ ἦλθαν νὰ

Πως γίνεται ο "φασίστας Μεταξάς" να κήρυξε τον "πόλεμο στον φασισμό"; και ένα Βίντεο ΣΟΚ! : Ο Μίκης Θεοδωράκης ομολογεί ότι επέλεξε ο ίδιος να συμμετέχει στην ΕΟΝ, την νεολαία του Μεταξά!!

κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, ακούγεται (από αριστερούς, χαζοδεξιούς και αντιλαλεί το τηλεόπληκτο πόπολο) το χιλιοειπωμένο 

«οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του φασισμού» 

ή «η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στο φασισμό».

Ο υπουργός μισελληνικής προπαγάνδας και απεθνοποίησης της παιδείας, πέρσι μας διαφώτισε ότι, «…το έπος της 28ης Οκτωβρίου, ήταν ένας πόλεμος αντίστασης στο φασισμό και μέρος του ευρύτερου αντιφασιστικού αγώνα στην Ευρώπη».

Μάλιστα. Καταρχάς τίθεται το εύλογο ερώτημα:

Δηλαδή αν ο εχθρός είχε π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα, θα τον αφήναμε να περάσει;

Εάν έκαναν την εισβολή οι μπολσεβίκοι δεν θα κάναμε αντίσταση; 

Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, πολέμησε έναν εχθρό, έναν ξένον εισβολέα που της επιτέθηκε και απείλησε την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς να του ζητήσει πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων.

Κι εγώ νόμιζα ότι ευρίσκεται εις πόλεμον "με τον φασισμόν"

Και φυσικά το ΟΧΙ δεν το είπε ο λαός. 

Το είπε ο Μεταξάς.


Μα μισό λεπτό, ο Μεταξάς δεν ήταν «φασίστας»;
Εάν ήταν φασίστας, πως έκανε αντίσταση κατά του φασισμού;


Διαβάζουμε στην wikipedia:

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). Μια ακόμα σημαντική διαφορά ήταν ο αντι-ιμπεριαλιστικόςλόγος του καθεστώτος και του Μεταξά.

Ο εθνικισμός ήταν ίσως το πιο κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος, έχοντας επιρροές από τη δικτατορία του Σαλαζάρ στη Πορτογαλία και του στρατοκρατικού "Εστάντο Νόβο" στη Βραζιλία.

Ο Μεταξάς είχε στόχο έναν νέο "Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό". Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και του Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού.


Οπότε, 

ή ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας και άρα έκανε αντίσταση κατά του φασισμού

(οπότε του αξίζει κάθε τιμή από το «δημοκρατικό τόξο»)

ή ήταν φασίστας, αλλά προτίμησε να υπερβεί την ιδεολογία του και να κηρύξει τον πόλεμο στους ομοϊδεάτες του, για χάρη της πατρίδας  (κάτι που δεν θα έκανα οι εγχώριοι οπαδοί του μπολσεβικισμού, εάν έκανε επίθεση η «μαμά» Μόσχα ή οι δορυφόροι της), 

οπότε πάλι του αξίζει τιμή. 

Δείτε τώρα το αποκαλυπτικό Βίντεο! : 

Ο Μίκης Θεοδωράκης ομολογεί ότι επέλεξε ο ίδιος να συμμετέχει στην ΕΟΝ, την νεολαία του Μεταξά!!

https://youtu.be/VwBJud10PjQ

απόσπασμα από εδώ

Θυμίζουμε  την χθεσινή μας ανάρτηση :

"Το ΟΧΙ το είπε ο λαός", "Η Ελλάδα πολέμησε τον Ναζισμό και τον Φασισμό" 

και άλλα φαιδρά για την 28η Οκτωβρίου 1940

καθώς και την παλιότερη ανάρτηση μας:

Μύθοι και αλήθειες για την 28η Οκτωβρίου

"Το ΟΧΙ το είπε ο λαός", "Η Ελλάδα πολέμησε τον Ναζισμό και τον Φασισμό" και άλλα φαιδρά για την 28η Οκτωβρίου 1940

28η Οκτωβρίου και μύθοι

Οκτώβριος! Ο μήνας που είναι αφιερωμένος σε Εθνικές μνήμες. Ο μήνας που είναι αφιερωμένος στο ΟΧΙ της Ελλάδος κατά των δυνάμεων του Άξονα, που δημιουργήθηκε αρχικώς το 1936 με την συμφωνία Γερμανίας και Ιταλίας και συμπληρώθηκε το 1940 με την προσθήκη της Ιαπωνίας.

Γύρω από την ιστορική ημερομηνία της 28ης Οκτωβρίου, πολλοί μύθοι έχουν δημιουργηθεί. Άλλοι από πολιτική σκοπιμότητα και άλλοι από άγνοια. 

Νομίζω πως πρέπει κάποτε, να μάθουμε να διαβάζουμε σωστά την ιστορία μας και όχι με παραμορφωτικούς φακούς. 

Βεβαίως στο στόχαστρο όλων των «προοδευτικοκουλτουριαραίων» εθνομηδενιστών βρίσκεται ο Ιωάννης Μεταξάς και αυτό, διότι όπως είχε γράψει παλαιότερα ο Παναγιώτης ο Λιάκος στην «δημοκρατία», ο Μεταξάς τα έβαλε με δύο Αυτοκρατορίες, ενώ οι σημερινοί «ηγέτες» τρέμουν μπροστά ακόμη και στα Σκόπια. Τόση δε είναι η μικρότητα τους, ώστε βλέποντας, αυτές τις μέρες τις σχετικές προβολές στους σταθμούς του Μετρό, έπαθα μια ψυχολογία, που έλεγε και ο Μπιθικώτσης. Νόμισα ότι το ΟΧΙ το είπε το…ΕΑΜ.

Ας δούμε όμως τους πιο χαρακτηριστικούς μύθους.

Μύθος 1ος: Το ΟΧΙ το είπε ο λαός. 

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, επ’ αυτού. Θα αφήσουμε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, που έζησε τα γεγονότα, να μας τα πει. Σημειωτέον, ότι ο Κανελλόπουλος είχε φυλακισθεί και εξορισθεί από το καθεστώς Μεταξά. Ο Κανελλόπουλος λοιπόν, στο βιβλίο του «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου 1939-1944», γράφει: «Λέγουν, όσοι αντικρύζουν με εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς. Ότι το είπε ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπε ο Ελληνικός Λαός, αλλά αφού το είχε πει ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Εμανουέλε Γκράτσι, εκτελών εντολήν που δεν του άρεσε διόλου, εξύπνησε την 3η πρωινή τον Μεταξά και όχι τον Ελληνικόν Λαόν. Εάν έλεγε ο Μεταξάς ΝΑΙ, πώς θα έλεγε ο Ελληνικός Λαός ΟΧΙ;».

Έλα μου ντε; 

Ο νομικός και Δρ. Ιστορίας κ. Ιωάννης Παπαφλωράτος, στο δίτομο έργο του «Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού 1833-1949», αναφέρει ότι πολύ προ της 28ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς είχε μία διελκυστίνδα επαφών με αρχηγούς κρατών (και με τους Χίτλερ και Μουσολίνι) για να αποφύγει τον πόλεμο. Σε όλες αυτές τις συνομιλίες φυσικά, δεν είχε και τον…λαό μαζί του!!!...

Το παραπάνω βιβλίο ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός κ. Κωσταράκος Μιχαήλ προλογίζοντάς το, το χαρακτηρίζει ως «ιστορικά τεκμηριωμένο από πληθώρα πηγών», ενώ η εφημερίδα «Εστία», στην παρουσίαση του στις 13 Σεπτεμβρίου 2014 σημειώνει ότι: «υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, μέσω 4.900 και πλέον παραπομπών».

Μύθος 2ος: Η Ελλάδα, το 1940-41 πολέμησε τον Ναζισμό και τον Φασισμό.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί, αυτός ο ανόητος ισχυρισμός. Εάν ακούσουμε το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν που εκφωνεί ο Κώστας Σταυρόπουλος θα δούμε ότι λέει: «Η Ελλάς από της 5ης και 30 πρωινής της σήμερον ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν προς την Ιταλίαν». Επίσης τα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων της εποχής, αναφέρονται σε πόλεμο κατά της Ιταλίας και στην συνέχεια εναντίον της Γερμανίας. Ουδαμού αναφέρεται Φασισμός και Ναζισμός. Και ένα απλό ερώτημα προς τους αφελείς: «Δηλαδή εάν η Ιταλία και η Γερμανία είχαν δημοκρατικά καθεστώτα, η Ελλάδα δεν θα πολεμούσε;». 

Αστεία πράγματα.

Μύθος 3ος: Η Ελλάδα βγήκε ανέτοιμη στον πόλεμο

Ο πρώην πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας στο βιβλίο του «Ιστορικά Μελετήματα», γράφει: «Βρέθηκα στην Ιταλία λίγο πριν τη κήρυξη του πολέμου και ήρθα σε επαφή με πολλά υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα. Τους εβεβαίωνα ότι η πολεμική προπαρασκευή του Στρατού μας είναι πλήρης και το μαχητικό του πνεύμα υπέροχο. Υπογράμμιζα τις βεβαιώσεις μου αυτές με την υπόμνηση, ότι εγώ που τα έλεγα αυτά, ήμουν αντιπολιτευόμενος του Μεταξά και ότι ο πολιτικός μου αρχηγός, ο αείμνηστος Γεώργιος Καφαντάρης, ήταν εξόριστος στη Ζάκυνθο». 

Επίσης πολύ κατατοπιστικό και με επίσημα στοιχεία και όχι με εικασίες του στυλ «άκουσα», «μου είπανε», «κάπου διάβασα», είναι το βιβλίο: «Η προς πόλεμον προπαρασκευή του Ελληνικού Στρατού 1923-1940» (Εκδ. Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ).

Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προσθέσουμε και την αθέτηση των υπογραφεισών συμβάσεων με βιομηχανίες της Αγγλίας και της Γαλλίας, για αγορά πολεμικού υλικού, με την δικαιολογία (ίσως να είχαν και δίκαιο) ότι πλέον, η παραγωγή ήταν αναγκαία για τους δικούς τους στρατούς.

Όμως ο Μεταξάς, δεν προετοίμασε μόνον τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οργάνωσε άριστα και την Πολιτική Άμυνα, για την προστασία του αμάχου πληθυσμού, όπως με πολλές λεπτομέρειες αναφέρει η Μαρίνα Πετράκη στο βιβλίο της: «1940. Ο άγνωστος πόλεμος. Η Ελληνική πολεμική προσπάθεια στα μετόπισθεν» (Εκδ. Πατάκη). Και η συγγραφέας, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η φανατικότερη οπαδός του Μεταξά!

Άλλωστε και μόνο η κατασκευή της «Γραμμής Μεταξά», ένα σύνολο 21 οχυρών, που έφραξε τα βόρεια σύνορά μας, αρκεί για να καταδείξει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε ο Μεταξάς για την θωράκιση της Χώρας.

Τέλος αν, σε όλα αυτά, προστεθεί και το άριστο Σχέδιο Επιστρατεύσεως, το οποίο είχε αναθεωρηθεί μόλις του 1938 και έλαβε την τελική μορφή το 1939 λόγω της ιταλικής εισβολής στην Αλβανία, σχηματίζει κανείς μία, κατά το δυνατόν, πλήρη εικόνα.

Μύθος 4ος: Ο Μεταξάς ήταν αγγλόφιλος, γερμανόφιλος κ.λπ.

Εάν ό Μεταξάς ήταν οτιδήποτε άλλο, εκτός από…Ελληνόφιλος, όταν η Ιταλία του επέδωσε το τελεσίγραφο, θα έπαιρνε το πρώτο αεροπλάνο και, ενδεχομένως, με άλλο όνομα (…), θα το έσκαγε στο εξωτερικό. Δεν το έκανε. Έμεινε εδώ και τελικώς υπέστη τον μυστηριώδη θάνατο, τον οποίον υπέστησαν πολλοί μεγάλοι, πλην «ενοχλητικοί» άνδρες. Είναι καλό η ιστορία να «διαβάζεται» χωρίς προκαταλήψεις. Η μελέτη πολλών πηγών, διαφόρων προελεύσεων, θα οδηγήσει στην εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων, αν βεβαίως υπάρχει κόκκος σινάπεως μυαλού.

Χρόνια πολλά Έλληνες!

Χρήστος Μπολώσης

dimokratianews24.10.2016

Θυμίζουμε σχετικές αναρτήσεις μας:

Μύθοι και αλήθειες για την 28η Οκτωβρίου

Πως γίνεται ο "φασίστας Μεταξάς" να κήρυξε τον "πόλεμο στον φασισμό"; και ένα Βίντεο ΣΟΚ! : Ο Μίκης Θεοδωράκης ομολογεί ότι επέλεξε ο ίδιος να συμμετέχει στην ΕΟΝ, την νεολαία του Μεταξά!!

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ: ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940-‘41 (Ιωάννης Μεταξάς, Βασιλέας Γεώργιος Β΄, Αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος)

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 φέρνει πάντα στο νου όλων των καλών Ελλήνων τις μεγάλες και ένδοξες στιγμές που έζησε η πατρίδα μας πριν από 76 χρόνια όταν γενναία αντιμετώπισε την επίθεση των Ιταλών εισβολέων που επιβουλεύονταν την ελευθερία της πατρίδας μας υπερασπίζοντας ταυτόχρονα πανανθρώπινες αξίες. Αφού η Ελλάδα μας αντιστάθηκε και κατανίκησε τους Ιταλούς, όρθωσε το ανάστημα της και στην τότε παντοδύναμη Γερμανία. 

Ας θυμηθούμε τα γεγονότα. 

Το 1940 ο παντοδύναμος Άξονας (Ιταλία & Γερμανία) τρομοκρατούσε όλη την Ευρώπη και είχε υποτάξει μετά από μικρή ή αναιμική αντίσταση την Πολωνία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Γαλλία. 

Η μικρή Ελλάς παρατηρούσε ότι ο πόλεμος θα έφτανε στην πόρτα της, αργά ή γρήγορα και ήταν σε διαρκή ετοιμότητα. 

Ο Ιταλός Πρέσβης Εμμ. Γγκράτσι, στις 03:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 έφθασε στην οικία του Έλληνα Πρωθυπουργό Ιω. Μεταξά. Συναντήθηκε μαζί Του και με ένα τελεσίγραφο ζήτησε να καταλάβει ο ιταλικός στρατός εδάφη της πατρίδος μας. 

Η απάντηση που έδωσε ό Εθνικός Κυβερνήτης απευθυνόμενος στο Γκράτσι, ήταν ένα νέο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» σαν άλλος Λεωνίδας,:«Alors,c'est la guerre»- «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο» εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση Του, επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων. 

Εκείνη τη στιγμή στο σπίτι της Κηφισιάς, ειπώθηκε το Θρυλικό «ΟΧΙ».Ο Μεταξάς άμεσα στη συνέχεια ενημέρωσε τον Έλληνα Βασιλέα Γεώργιο Β’ για όσα είχαν συμβεί και έπειτα τον Αρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο. Και οι τρεις είχαν ήδη συμφωνήσει και είχαν κοινή και αταλάντευτη γραμμή σε περίπτωση ιταλικής επίθεσης. Είχαν συμφωνήσει, ότι η Ελλάδα έπρεπε να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων κι έτσι δεν χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει η προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο με τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και τη θωράκιση της χώρας όπως τα απροσπέλαστα οχυρά του Ρούπελ της «γραμμής Μεταξά»! 

Ο εθνικός παλμός και το υψηλό εθνικό φρόνημα της εποχής φαίνεται και στα Ιστορικά διαγγέλματα το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 όπως τα έγραψε η ανεπανάληπτη Ηγεσία της χώρας μας. 

Έγραφε ο Ι.Μεταξάς: 

«Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. 

Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών». 

 

 

Στο ίδιο επίπεδο έγραφε και ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄: 

«Ο πρόεδρος της Κυβερνήσεως ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας, επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. 

Κατά την μεγάλην αυτήν στιγμήν είμαι βέβαιος, ότι κάθε Έλλην και κάθε Ελληνίς θα επιτελέση το καθήκον μέχρι τέλους και θα φανή αντάξιος της ενδόξου ημών ιστορίας. 

Με πίστιν εις τον Θεόν και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης.» 

Ο Αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος υπογράμιζε: 

«Έχω ακράδαντον την πεποίθησιν ότι ο Ελληνικός Στρατός θα γράψει νέας λαμπράς σελίδας εις την ένδοξον ιστορίαν του Έθνους». 

Και ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος τόνιζε : 

«Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα τα ιερά και πέποιθεν ότι τα τέκνα της Πατρίδος ευπειθή εις το κέλευσμα Αυτής και του Θεού, θα σπεύσουν εν μία ψυχή και καρδία να αγωνισθούν υπέρ βωμών και εστιών και της Ελευθερίας και τιμής». 

Ο αγώνας δεν ήταν εύκολος. Έγιναν σκληρές μάχες. 

Χύθηκαν ποταμοί αίματος από τα παλικάρια του Στρατού μας στο Καλπάκι, στην Πίνδο, στο θρυλικό ύψωμα 731, και έτσι ναυάγησε η ιταλική επίθεση του Μουσολίνι. 

Αυτό οφείλετε στο ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν εκπαιδευμένος, είχε υψηλό ηθικό και ήταν ετοιμοπόλεμος. 

Για αυτό ενδιαφερόταν αποκλειστικά η τριανδρία Μεταξά-Γεωργίου Β’-Παπάγου. Από την άλλη πλευρά κάποιοι πριόνιζαν, χωρίς επιτυχία ευτυχώς, το ηθικό των Στρατιωτών μας σαν άλλοι Εφιάλτες (Κ.Κ.Ε.) λέγοντας: «Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία;… ». 

Το Κ.Κ.Ε. δυστυχώς,

Αποκλειστικές φωτογραφίες από αναπαράσταση στα οχυρά της γραμμής Μεταξά (Ρούπελ και Ιστίμπεη)

Πριν από 75 χρόνια, οι λιγοστοί υπερασπιστές των 21 οχυρών στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αντιστάθηκαν γενναία στις σιδηρόφρακτες ναζιστικές ορδές. Η απάντηση στους Γερμανούς εισβολείς, του διοικητή του Ρούπελ Α/νχη Γεώργιου Δουράτσου, εξακολουθεί να συγκινεί :
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται».
Παρά το ανελέητο σφυροκόπημα το Ρούπελ δεν καταλήφθηκε από τον εχθρό.


Ευχαριστούμε πολύ τον φωτογράφο Γ.Κ., που μετά από παράκληση μέλους της ομάδος μας, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, δέχθηκε να μας παραχωρήσει άμεσα ολόκληρο το αρχείο του από την 2ήμερη αναπαράσταση των μαχών στα οχυρά του Ρούπελ και του Ιστίμπεη, της "γραμμής Μεταξά" (γράψαμε εδώ).

Επιλέξαμε τις παρακάτω φωτογραφίες να  παρουσιάσουμε στους αναγνώστες μας (περιλαμβάνονται φωτογραφίες από περιήγηση στην ευρύτερη περιοχή)

Ιστολόγιο Ομάδας εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός":

Και η αναπαράσταση της μάχης στα οχυρά:

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες :

Παράδοση και απόδοση τιμών από γερμανικό άγημα στους υπερασπιστές οχυρού :

για να θυμόμαστε την ιστορία:
Η φρουρά του Οχυρού (Ιστίμπεη) εξαιτίας των ασφυξιογόνων αερίων που είχαν διοχετευθεί στις υπόγειες στοές και της φλεγόμενης βενζίνης που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί υποχρεώθηκε στις 1600 ώρα της 7 Απριλίου να παραδοθεί. Αξιωματικοί και οπλίτες κατάκοποι, λυπημένοι, εξαντλημένοι από το διήμερο αγώνα, αλλά υπερήφανοι, γιατί έκαναν το καθήκον τους συλλαμβάνονται και οδηγούνται αιχμάλωτοι στο βουλγαρικό έδαφος, (Πετρίτσι, Άνω Τζουμαγιά), όπου παρέμειναν κάτω από άθλιες συνθήκες. Αργότερα, μετά το Πρωτόκολλο Συνθηκολόγησης (9 Απριλίου 1941), οδηγήθηκαν στη μεθόριο και αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι απώλειες της φρουράς του Οχυρού ανήλθαν σε 25 νεκρούς και 70 τραυματίες, και των Γερμανών ήταν πολλαπλάσιες.

Το οχυρό Παπαδοπούλα υπέκυψε στις 1900 ώρα της 8 Απριλίου μετά από ένα σκληρό τριήμερο αγώνα και παραδόθηκαν οι 3 αξιωματικοί και οι 120 άνδρες της φρουράς. Οι απώλειες ήταν 8 νεκροί. 

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της αντίστασης των οχυρών είναι αυτή του οχυρού Παλιουριώνες της Κερκίνης (Μπέλες), το οποίο παρέμεινε απόρθητο. Ωστόσο, στις 1730 της 9ης Απριλίου Γερμανοί κήρυκες πληροφορούσαν τη φρουρά για τη συνθηκολόγηση που είχε προηγηθεί. Ύστερα από την επιβεβαίωση του γεγονότος αυτού αποφασίστηκε να γίνει η εκκένωση κατά τη διάρκεια της νύκτας. Εντωμεταξύ έλαβε τη διαταγή παράδοσης, η οποία έγινε στις 0900 της 10 Απριλίου.
Κατά την παράδοση ο Γερμανός Συνταγματάρχης παρέταξε έξω από το οχυρό γερμανικό τάγμα για απόδοση τιμών. Ο Διοικητής του οχυρού Ταγματάρχης Πεζικού Αλέξανδρος Χατζηγεωργίου και η φρουρά βγήκαν από το οχυρό, πέρασαν ένοπλοι μπροστά από το γερμανικό τάγμα και «κλαμένοι» έφυγαν. Η γερμανική σημαία υψώθηκε στο οχυρό ΜΟΝΟ μετά την αποχώρηση των ηρωικών υπερασπιστών του, που τελικά οι απώλειές του ήταν 3 νεκροί. 

Οι απώλειες των άλλων οχυρών της Κερκίνης ήταν της Σπανής Πέτρας 18 και του Στηρίγματος 22 νεκροί. 

Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και προς τους Διοικητές των οχυρών Οχυρό (Ιστίμπεη), Σπανή Πέτρα (Κελκαγιά) κ.ά.

και 2 βίντεο :

https://www.youtube.com/watch?v=ARRYbIBObI8

https://www.youtube.com/watch?v=41IWZkOio6o

Είναι ευκαιρία να αφήσουμε τα ταξιδάκια στο εξωτερικό και να ανακαλύψουμε και να αναγεννηθούμε από την ομορφιά της ελληνικής φύσης, της ορθόδοξης παράδοσης και της άγνωστης στους πολλούς ένδοξης  ιστορίας μας.