ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ - ΔΙΓΕΝΗΣ
Ο Γεώργιος Θεοδώρου Γρίβας , είδε το πρώτο φως του ήλιου στις 23 Μαϊου 1898 στη Λευκωσία . Η καταγωγή του όμως είναι από το χωριό Τρίκωμο της Καρπασίας, επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια.
Ο ίδιος γραφει για την παιδική του ηλικία :
“ Αι πρώται παιδικαί αναμνήσεις μου, παραμένουν ζωηρώς συνυφασμέναι με λαμπράς ιεροτελεστίας μεσα εις τον διακεκοσμημένον από θαυμάσιας Βυζαντινάς τοιχογραφίας ναόν της Παναγίας της γενέτειρας μου κωμοπόλεως του Τρικώμου. Ενθυμούμαι με συγκίνησιν το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα, το οποίον κατέκλυζε την καρδίαν μου, την ακαθόριστον έννοιαν της προσπελάσεως του θείου, ήτις ως εχέγγυον πίστεως και ελπίδος, έφθανεν από τα βάθη των αιώνων μεσα από τα διαδοχικάς γενεάς των προγόνων μου και έδιδε νόημα εις την ζωήν μου και περιεχόμενον και σκοπόν εις τας πράξεις μου,”
Και συνεχίζει :
“ ουδέποτε θα λησμονήσω τα σεβάσμια πρόσωπα των ταπεινών αγροτών, οι οποίοι με κατάνυξιν παρηκολούθουν τότε την θείαν λειτουργίαν και με ευλάβειαν εχάρασσον δια της χειρός των επί του στήθους των, το σημείον του τιμίου σταυρού. Υπήρχεν εις τα πρόσωπα αυτά, τα οποία τόσον πολύ ωμοίαζον με τας μορφάς των τοιχογραφιών του ναού, όλη η εγκαρτέρησις, αλλά και όλος ο βουβός πόνος του Κυπριακού λαού, ενός λαού, ο οποίος
υπέστη μυρίας δοκιμασίας από τους παντοίους κατακτητάς του, χωρίς ομως να υποδουλωθεή ψυχικώς και να υποκύψη. Υπήρχεν εις τα πρόσωπα αυτά η έκφρασις εκείνη της γαλήνης, την οποίαν συνήθως αποτυπώνει η βαθειά προς τον θεόν πίστις και η προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη.”
“... Εις ολίγων χιλιομέτρων απόστασιν από την οικίαν όπου εγεννήθην, μου επεδεικνύοντο μετα θαυμασμού υπό των πρεσβυτέρων, τα σπίτια και η πέτρα του Διγενή, η δε μητέρα μου πολλάκις με απεκοίμησεν εις τα γόνατά της με τους εξυμνύντας την ανδρείαν του ηρωϊκού Ακρίτα στίχους του δημοτικού τραγουδιού “Ο Διγενής και ο Χάρος”
Οι γονείς και οι δασκάλοι του του δίδαξαν την αγάπη προς την πατρίδα και την πίστη προς τον Θεόν. Σ' αυτούς τους σταθερούς πυλώνες της φιλοπατρίας και της Θεοσέβειας, εδράζεται ο βιος και η πολιτεία του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή.
Την περίοδο 1909 – 1915 φοιτά στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία. Ζει στις συνοικίες Αγίου Κασσιανού και Χρυσαλινιώτισσας.
Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν τη ταυτότητα του Διγενή, του θρύλου της Κύπρου, θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία , με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία, τον άδολο πατριωτισμό, σε συνδυασμό με τη βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και αρχές της Ελευθερίας- Ισότητος- Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας. Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια .
Αγωνίστηκε για την ελευθερία, στα παιδία των μαχών, στη Μικρά Ασία στα βουνά της Βορείας Ηπείρου , πολέμησε τον Φασισμό, τον Ναζισμό, τον Κουμμουνισμό και την Απικοιοκρατία.
Οταν εζώνετο τα όπλα επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού. Ετσι στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ ξεκινά με τη φράση “ Με τη βοήθειαν του Θεού, με πίστη στον τίμιον αγώνα μας...”
Στις συναντήσεις του με τους συνεργάτες του , τελειώνει όσα έχει να τους πεί με τη φράση “ Ο Θεός μαζί μας”
Για πνευματική ενίσχυση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, δημιουργεί την Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού. Κάθε αντάρτικη ομάδα εφοδιάζεται με τη Καινή Διαθήκη, με Xριστιανικά βιβλία και φυλλάδια.
Και μετα το πέρας του αγώνα , όπως περιγράφει ο λογοτέχνης
δημοσιογραφος Μελής Νικολαϊδης , την πρώτη Κυρικαή μετα την
επιστροφή του στην Ελλάδα , σε εκδρομή με τη σύζυγό του κ.α συγγνείς,
όταν αντικρυσε ψηλά στο βουνό κάποιο παρεκλήσι, ζήτησε και το
επισκέυθηκε, οπου απομονώθηκε και προσευχήθηκε επί ώρα. Αργότερα
απευθυνόμενος στους συνοδούς του είπε:” Να προσέυχεσθε. Δεν υπάρχει
καλύτερο και πολυτιμώτερο πράγμα. Σας κάνει να νοιώθετε το Θεό κοντά
σας, μέσα σας. Και σας δίνει γαλήνη, θέληση και δύναμη. Να
προσεύχεσθε.”
(βλ. Περιοδικό ΑΚΤΙΝΕΣ “Η προσευχή του Διγενή”)
Άριστα καταρτισμένος στα στρατιωτικά θέματα, με βαθεία γνώση της Ελληνικής Ιστορίας, εμπειρώτατος απο τη μακροχρόνια πολεμική του θητεία στα πεδία των μαχών, επιδεξιώτατος στην αντιμετώπιση πολυαρίθμων και άρτια εξοπλισμένων αντιπάλων, θαρραλέος, αποφασιστικός, ψύχραιμος, και τολμηρός . Με προσόντα Ηγέτη που προκαλεί τον θαυμασμό και τον σεβασμό αυτών που τον ακολουθούσαν στους δύσκολους αγώνες του. Με σπινθηροβόλο βλέμμα που φανέρωνε την οξυδέρκεια του, πολυμήχανος και πείσμων προ των δυσκολίων. Πίστευε ότι καμμιά δυσκολία δεν ειναι αξεπέραστη.
Μεθοδικός και Οργανωτικός, κατάφερνε να δημιουργεί εκ του μηδενός. Χαρακτηριστική είναι η οργάνωση του αντιαποικιακού- απελευθερωτικού αγώνα, με στελέχωση της ΕΟΚΑ , με απειροπόλεμα και αμούστακα παιδιά, χωρίς επαρκή οπλισμό. ΅Επίσης η οργάνωση της άμυνας της Κύπρου την περίοδο 1964-1967 που την καθιστούσε απρόσβλητη και πανέτοιμη να αντιμετωπίσει τη Τουρκική απειλή.
Αυτός είναι ο Διγενής, ο θρύλος της Κύπρου. Ο εμπνευστής της νεολαίας. Σύνθημα του : “Η Λευτερια αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου”
Περισσότερα για τον Γεώργιο-Γρίβα (Διγενή), προτείνουμε να διαβάσετε στην επίσημη ιστοσελίδα του ομώνυμου ιδρύματος http://www.digenisidrima.gr/
Επειδή ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μάθουμε Ελληνική Ιστορία, διαβάστε με την πρώτη ευκαιρία τις ενότητες :
Ο Γεώργιος Θεοδώρου Γρίβας , είδε το πρώτο φως του ήλιου στις 23 Μαϊου 1898 στη Λευκωσία . Η καταγωγή του όμως είναι από το χωριό Τρίκωμο της Καρπασίας, επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια.
Ο ίδιος γραφει για την παιδική του ηλικία :
“ Αι πρώται παιδικαί αναμνήσεις μου, παραμένουν ζωηρώς συνυφασμέναι με λαμπράς ιεροτελεστίας μεσα εις τον διακεκοσμημένον από θαυμάσιας Βυζαντινάς τοιχογραφίας ναόν της Παναγίας της γενέτειρας μου κωμοπόλεως του Τρικώμου. Ενθυμούμαι με συγκίνησιν το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα, το οποίον κατέκλυζε την καρδίαν μου, την ακαθόριστον έννοιαν της προσπελάσεως του θείου, ήτις ως εχέγγυον πίστεως και ελπίδος, έφθανεν από τα βάθη των αιώνων μεσα από τα διαδοχικάς γενεάς των προγόνων μου και έδιδε νόημα εις την ζωήν μου και περιεχόμενον και σκοπόν εις τας πράξεις μου,”
Και συνεχίζει :
“ ουδέποτε θα λησμονήσω τα σεβάσμια πρόσωπα των ταπεινών αγροτών, οι οποίοι με κατάνυξιν παρηκολούθουν τότε την θείαν λειτουργίαν και με ευλάβειαν εχάρασσον δια της χειρός των επί του στήθους των, το σημείον του τιμίου σταυρού. Υπήρχεν εις τα πρόσωπα αυτά, τα οποία τόσον πολύ ωμοίαζον με τας μορφάς των τοιχογραφιών του ναού, όλη η εγκαρτέρησις, αλλά και όλος ο βουβός πόνος του Κυπριακού λαού, ενός λαού, ο οποίος
υπέστη μυρίας δοκιμασίας από τους παντοίους κατακτητάς του, χωρίς ομως να υποδουλωθεή ψυχικώς και να υποκύψη. Υπήρχεν εις τα πρόσωπα αυτά η έκφρασις εκείνη της γαλήνης, την οποίαν συνήθως αποτυπώνει η βαθειά προς τον θεόν πίστις και η προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη.”
“... Εις ολίγων χιλιομέτρων απόστασιν από την οικίαν όπου εγεννήθην, μου επεδεικνύοντο μετα θαυμασμού υπό των πρεσβυτέρων, τα σπίτια και η πέτρα του Διγενή, η δε μητέρα μου πολλάκις με απεκοίμησεν εις τα γόνατά της με τους εξυμνύντας την ανδρείαν του ηρωϊκού Ακρίτα στίχους του δημοτικού τραγουδιού “Ο Διγενής και ο Χάρος”
Οι γονείς και οι δασκάλοι του του δίδαξαν την αγάπη προς την πατρίδα και την πίστη προς τον Θεόν. Σ' αυτούς τους σταθερούς πυλώνες της φιλοπατρίας και της Θεοσέβειας, εδράζεται ο βιος και η πολιτεία του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή.
Την περίοδο 1909 – 1915 φοιτά στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία. Ζει στις συνοικίες Αγίου Κασσιανού και Χρυσαλινιώτισσας.
Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν τη ταυτότητα του Διγενή, του θρύλου της Κύπρου, θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία , με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία, τον άδολο πατριωτισμό, σε συνδυασμό με τη βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και αρχές της Ελευθερίας- Ισότητος- Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας. Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια .
Αγωνίστηκε για την ελευθερία, στα παιδία των μαχών, στη Μικρά Ασία στα βουνά της Βορείας Ηπείρου , πολέμησε τον Φασισμό, τον Ναζισμό, τον Κουμμουνισμό και την Απικοιοκρατία.
Οταν εζώνετο τα όπλα επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού. Ετσι στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ ξεκινά με τη φράση “ Με τη βοήθειαν του Θεού, με πίστη στον τίμιον αγώνα μας...”
Στις συναντήσεις του με τους συνεργάτες του , τελειώνει όσα έχει να τους πεί με τη φράση “ Ο Θεός μαζί μας”
Για πνευματική ενίσχυση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, δημιουργεί την Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού. Κάθε αντάρτικη ομάδα εφοδιάζεται με τη Καινή Διαθήκη, με Xριστιανικά βιβλία και φυλλάδια.
(βλ. Περιοδικό ΑΚΤΙΝΕΣ “Η προσευχή του Διγενή”)
Άριστα καταρτισμένος στα στρατιωτικά θέματα, με βαθεία γνώση της Ελληνικής Ιστορίας, εμπειρώτατος απο τη μακροχρόνια πολεμική του θητεία στα πεδία των μαχών, επιδεξιώτατος στην αντιμετώπιση πολυαρίθμων και άρτια εξοπλισμένων αντιπάλων, θαρραλέος, αποφασιστικός, ψύχραιμος, και τολμηρός . Με προσόντα Ηγέτη που προκαλεί τον θαυμασμό και τον σεβασμό αυτών που τον ακολουθούσαν στους δύσκολους αγώνες του. Με σπινθηροβόλο βλέμμα που φανέρωνε την οξυδέρκεια του, πολυμήχανος και πείσμων προ των δυσκολίων. Πίστευε ότι καμμιά δυσκολία δεν ειναι αξεπέραστη.
Μεθοδικός και Οργανωτικός, κατάφερνε να δημιουργεί εκ του μηδενός. Χαρακτηριστική είναι η οργάνωση του αντιαποικιακού- απελευθερωτικού αγώνα, με στελέχωση της ΕΟΚΑ , με απειροπόλεμα και αμούστακα παιδιά, χωρίς επαρκή οπλισμό. ΅Επίσης η οργάνωση της άμυνας της Κύπρου την περίοδο 1964-1967 που την καθιστούσε απρόσβλητη και πανέτοιμη να αντιμετωπίσει τη Τουρκική απειλή.
Περισσότερα για τον Γεώργιο-Γρίβα (Διγενή), προτείνουμε να διαβάσετε στην επίσημη ιστοσελίδα του ομώνυμου ιδρύματος http://www.digenisidrima.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.