10 Μαΐου 1956: Μνήμη Ηρώων: Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου

ΓΕΝΙΚΑ:  

Στις 10 Μαΐου 1956 απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους Άγγλους αποικιοκράτες, που σημειωτέον κατέχουν ακόμη τμήμα του εδάφους της μαρτυρικής Μεγαλονήσου, ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου. Οι δύο εθνικοί αυτοί αγωνιστές αποτέλεσαν τους πρωτομάρτυρες του αντιαποικιοκρατικού Κυπριακού Αγώνα δίνοντας τη ζωή τους για την απελευθέρωση και Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα και όχι για κάποιο “δικοινοτικό ή διζωνικό σύστημα”, ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζεται από τα διάφορα σχέδια Ανάν, κ.ά.

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ:  

Την 1η Απριλίου 1955, όταν αντήχησε θριαμβευτικά ο παιάνας της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών «ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούται πατρίδα», η Ελληνική νεολαία της Κύπρου ήταν έτοιμη από καιρό, με την εθνική αγωγή και τη χριστιανική ηθική καλλιέργεια, που πήρε από την οικογένεια, το σχολείο και την Εκκλησία να ανταποκριθεί χωρίς δισταγμό στο κάλεσμα της Ιστορίας. Νέοι από 17 μέχρι 30 ετών, αμούστακα παλικάρια, μαθητές, απόφοιτοι δημοτικών και γυμνασίων, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στον βωμό της ελευθερίας για

τη γλυκόπικρη πατρίδα, αφού έγιναν «πολλώ κάρρονες» πατέρων και προπατέρων, που έζησαν και πέθαναν με το όνειρο απραγματοποίητο της Λευτεριάς και της Ένωσης. Περιφρονώντας τον θάνατο, αψηφώντας την υλική υπεροχή και την ωμή βία του αποικιοκράτη κατακτητή επέδειξαν ότι η ψυχή και τα πνεύμα είναι ανώτερα του ξίφους και της ύλης. Με τον όρκο στην Αγία Τριάδα ενίσχυσαν και δέσμευσαν την αθάνατη ψυχή τους. Στις πόλεις και στα χωριά, στις πεδιάδες και στα βουνά γράφτηκαν σελίδες δόξας από ένα μικρό λαό, που τίμησε τον πανάρχαιο και κλασικό ελληνικό πολιτισμό του και δόξασε την ανθρώπινη τιμή και εθνική αξιοπρέπεια.

 

ΣΤΗΝ ΕΟΚΑ: 

Οι Καραολής και Δημητρίου προέρχονταν από την αγροτική τάξη, η οποία στις δεκαετίες των ΄40 και ΄50, επιβίωνε μέσα στη τη φτώχεια και την εξαθλίωση, έχοντας όμως πάντα το νου τους και την καρδιά τους προσηλωμένα στην ιδέα της λευτεριάς και της Ένωσης με την Πατρίδα. Εντάχθηκαν σε νεαρή ηλικία στην ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και αγωνίστηκαν ηρωικά για την απελευθέρωση και την Ελληνικότητα της Κύπρου μας. Η δράση τους στην ΕΟΚΑ υπήρξε πολυδιάστατη.

ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΧΟΝΕΣ: 

Ο Μιχαήλ Καραολής μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου κατηγορήθηκαν ότι σκότωσαν σε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ, κόμματος που σημειωτέον κατασυκοφάντησε τον αγώνα των πατριωτών, στις 28 Αυγούστου 1955, έναν αστυνομικό ελληνικής καταγωγής συνεργάτη των Άγγλων. Ο Καραολής, αντίθετα με τον Παναγιώτου, συνελήφθη αργότερα σε ενέδρα. Οι Βρετανοί που τηρούσαν αρχείο στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών τον ανακάλυψαν από το ποδήλατό του που δεν μπόρεσε να πάρει από τη συγκέντρωση. Ο Ανδρέας Δημητρίου συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Σίντνεϊ Τέιλορ, στις 28 Νοεμβρίου 1955. Οι δύο αγωνιστές δεν αποκάλυψαν τίποτα στις αγγλικές αρχές, φυλακίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, σύντομα καταδικάσθηκαν σε θάνατο και απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956.

 

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ: 

Όπως ήταν αναμενόμενο, η εκτέλεσή τους προκάλεσε έκρηξη αντιδράσεων στη Μεγαλόνησο. Η Ε.Ο.Κ.Α. εκτέλεσε τους Άγγλους στρατιώτες Γκόρντον Χιλ και Ρόναλντ Σίλτον, που είχαν απαχθεί και κρατούνταν ως όμηροι ενώ σχεδιάστηκε επίθεση στον αστυνομικό σταθμό Παλαιχωρίου η οποία ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Στην Ελλάδα την προηγούμενη μέρα της εκτέλεσης, 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 200 τραυματίστηκαν στην Αθήνα, από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών σε μια πρωτοφανούς έντασης διαδήλωση, με κεντρικό αίτημα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, που συμμετείχαν Έλληνες κάθε πολιτικής απόχρωσης, πλην ΚΚΕ. Άλλωστε για τον πατριώτη Έλληνα η Κύπρος δεν “κείται μακράν” κατά το ρηθέν του “μακαριστού εθνάρχου”.

 

ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΟΥΣ: 

Οι σωροί των δύο ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου θάφτηκαν μαζί με άλλους 11 Έλληνες ήρωες στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα», ένα μικρό κοιμητήριο που είχαν κατασκευάσει οι Άγγλοι αποικιοκράτες στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας και το οποίο βρισκόταν δίπλα από τα κελιά των μελλοθάνατων και την αγχόνη. Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στις οικογένειές τους να πάρουν τα σώματά τους και να τα θάψουν με τον προσήκοντα σεβασμό. Η εκτέλεση αυτών των Ελλήνων αγωνιστών της Κύπρου προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου. Επίσης, στην Καισαριανή δύο δρόμοι φέρουν τα ονόματα των δύο αγωνιστών, ο ένας του Μιχαήλ Καραολή και ο άλλος του Ανδρέα Δημητρίου. Στη Λάρισα κεντρικός δρόμος στη Νεάπολη φέρει το όνομα των δύο αυτών αγωνιστών.

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: 

Ο Μιχαλάκης Καραολής κατά την διάρκεια της κράτησης του έδωσε ένα γράμμα προς τους φίλους του με τα παρακάτω:

“Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν

μόνο πως πρέπει να ζουν

Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν

Kαι πως την πατρίδα να τιμούν”.

Τα λόγια αυτά ας θυμόμαστε εμείς οι Ελλαδίτες Έλληνες αλλά και οι Κύπριοι αδελφοί μας, μη ξεχνώντας πως ο αδικαίωτος ακόμη θάνατός τους ήταν απότοκος του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με τη Μάνα Πάτριδα και τίποτε λιγότερο.

από τον δάσκαλο στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας 

και συγγραφέα Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com www.scribd.com/oikonomoukon

το ΣΧΟΛΙΟ μας :

Ευχαριστούμε τον συνάδελφο που παρά το ότι είναι πολύτεκνος, συνεχίζει να αρθρογραφεί, συνεχίζει να μας θυμίζει και να μας αφυπνίζει.  

Μην ξεχνάμε ότι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης υπάρχει η οδός "Καραολή και Δημητρίου" αλλά ποτέ δεν διδαχθήκαμε στο μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία μας, για την θυσία τους.  

Το σημερινό σχολείο μιλάει για το "περιβάλλον", για την "αγωγή υγείας", για τον "πολυπολιτισμό", τον "ρατσισμό"  και την "διαφορετικότητα" αλλά δεν προβάλει την αυτοθυσία ηρώων. Όσο το σημερινό σχολείο "ποινικοποιεί" τον ηρωισμό και διαστρεβλώνει την Ελληνική Ιστορία,  μην περιμένουμε να αποκτήσουμε ψυχολογία αντίστασης στην υποτέλεια. Ίσως κάποιοι δεν θέλουν να ξαναπούμε το "όχι". Θέλουν να ξεριζώσουν απ' την ψυχή μας την γαλανόλευκη με τον Σταυρό.

Ευκαιρία λοιπόν να μάθουμε και να διδάξουμε -ως εκπαιδευτικοί- Ελληνική Ιστορία. Να αφυπνιστούμε και να αφυπνίσουμε.