" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018

Νομοθετικές αθλιότητες εν μέσω «ανίερων συμμαχιών» (Κράτος και ιερατείο σε…νέες, κοινές περιπέτειες)

Νομοθετικές αθλιότητες εν μέσω «ανίερων συμμαχιών»

(Κράτος και ιερατείο σε…νέες, κοινές περιπέτειες)



του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

       Μία νέα αθλιότητα εκ μέρους της αντίχριστης κυβέρνησης έλαβε χώρα προ ολίγων ημερών, με τροπολογία που πέρασε από τη Βουλή και που αρχικά διέλαθε της προσοχής των πάντων. Και πώς να μη διαλάθει όμως, έτσι όπως την κατέθεσαν, εντελώς λαθραία δηλαδή, εν κρυπτώ και παραβύστω, εν μέσω θέρους και τόσων τραγωδιών, κυριολεκτικά σαν τους κλέφτες μες στο σκοτάδι! Όπως και τόσα άλλα πράγματα ασφαλώς που υπερψηφίζονται μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και πολύ αργότερα μαθαίνουμε πόσο σημαντικά είναι για τις ζωές μας (ενίοτε δε και για τις ψυχές μας). 
Η συγκεκριμένη αθλιότητα βέβαια εντοπίστηκε από δικηγόρο της Πάτρας (την επομένη ωστόσο της υπερψήφισής της) και ήδη έχουν γραφτεί σχετικά κάποια πράγματα στο διαδίκτυο. Εδώ, θα επιχειρήσουμε μία σύντομη αναψηλάφιση του θέματος - και φυσικά πρωτίστως μία απόπειρα σχολιασμού και ερμηνείας.


       Ο λόγος για μία διάταξη, εντεταγμένη (μαζί και με εκείνη την διαβόητη πλέον που αφορούσε στους μουφτήδες της Θράκης) σε ένα ευρύτερο νομοσχέδιο με τον φαινομενικά παντελώς άσχετο τίτλο «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις», το οποίο υπερψηφίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη με την σύμπραξη μάλιστα ή έστω τη συνενοχή όλου σχεδόν του ανεκδιήγητου πολιτικού μας σκηνικού. 
Η διάταξη αυτή συνιστά ωμή επέμβαση στον κανονισμό λειτουργίας των Ιερών Ησυχαστηρίων, που θυμίζουμε ότι ως σήμερα (και σε αντίθεση με τις Ιερές Μονές) δεν υπάγονται στον έλεγχο των τοπικών μητροπόλεων. 
Με τη νέα διάταξη όμως εξισώνονται με τις Μονές και πλέον τίθενται υπό την πλήρη εποπτεία του επιχώριου μητροπολίτη ως προς κάθε θέμα που αφορά στη διοίκηση καθώς και στην οικονομική τους διαχείριση, γεγονός που καταλύει στην ουσία το αυτοτελές και αυτοδιοίκητό τους. 
Δίνεται μάλιστα στους μητροπολίτες μέχρι και η δυνατότητα να αλλάζουν κατά το δοκούν τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των Ησυχαστηρίων, όποτε θα έρχονται σε αντιπαράθεση με τους Γέροντες και Ηγουμένους των τελευταίων, έχοντας απλώς εξασφαλίσει μία τυπική συγκατάθεση της Ιεράς Συνόδου. 
Επιπλέον όμως, όπως διευκρινίζεται στην αιτιολογική έκθεση της διάταξης, «αποκτά και το Κράτος αρμοδιότητα καταστατικού διαχειριστικού ελέγχου στα Ησυχαστήρια κατά το άρθρο 46 παρ. 4 του ν. 590/1977, το οποίο υπάγει σε κρατικό έλεγχο όλα τα νομικά πρόσωπα της παρ. 4 του άρθρου 1».

Σχόλιο ο Παιδαγωγός: ατελείωτες ουρές πιστών στο ησυχαστήριο της Σουρωτής: Ατελείωτο χρήμα... Οι "δεσποτάδες" είναι σαν τα λαγωνικά: όπου υπάρχει χρήμα το μυρίζονται. Και φυσικά το διεκδικούν! Τι να το κάνουν θα πείτε; Αυτό είναι το ερώτημα: που πάει τόσο μαύρο χρήμα; Τι στόματα "βουλώνει";

       Για όλα τα παραπάνω όμως είναι σαφές πως η ευθύνη βαρύνει όχι μόνο το κράτος, αλλά και τη διοικούσα Εκκλησία. Πάντοτε εξάλλου, όταν θέλουμε να βρούμε τον υπεύθυνο για την οποιαδήποτε προδοσία, ατιμία ή άλλη αθλιότητα, αρκεί πολύ απλά να εξετάζουμε ποιος είναι εκείνος που ωφελείται από αυτήν. Και στην περίπτωση αυτή είναι ηλίου φαιδρότερον το ποιοι επωφελούνται. 
Αφ’ ενός η κυβέρνηση, που συνεχίζοντας το αντίχριστο και εθνομηδενιστικό έργο της χτυπά έναν παράγοντα εκτός ελέγχου της που θα μπορούσε στο μέλλον να προκαλέσει ζητήματα (γιατί πολλά από τα ανά την Ελλάδα Ησυχαστήριά μας είναι ενεργά κέντρα όχι μόνο ορθόδοξου πνευματικού αγώνα, αλλά και φλογερής φιλοπατρίας) και βάζει το πόδι της σε πεδία νέας δυνητικής οικονομικής εκμετάλλευσης (πράγμα επίσης καθόλου ασήμαντο, ειδικά μάλιστα για περιπτώσεις όπως π.χ. τα Ιερά Ησυχαστήρια στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης ή στο Μήλεσι Αττικής, που αποτελούν προσκυνηματικούς χώρους εντυπωσιακής καθημερινής κοσμοσυρροής). 
Αφ’ ετέρου όμως επωφελούνται και οι μητροπολίτες - και τολμώ να πω πρωτίστως αυτοί. 
Και επωφελούνται για τους ίδιους λόγους: εξαιτίας της σαφούς επιθυμίας και για οικονομική διείσδυση κι εκμετάλλευση, αλλά φυσικά και για πνευματική ποδηγέτηση. Και επίσης τολμώ να πω πρωτίστως για την πνευματική ποδηγέτηση. Δείτε άλλωστε ποιες είναι οι απόψεις, οι θέσεις, ο βίος και η πολιτεία των περισσότερων ιεραρχών μας, δείτε από ποιο πνεύμα εκκοσμίκευσης, οικουμενιστικής πλάνης ή και μεταπατερικής βλασφημίας εμφορούνται τόσοι και τόσοι από αυτούς. Αν σκεφτείτε και πόσες περιπτώσεις σκληρής επέμβασης σε Ιερές Μονές έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα (που έφτασαν ενίοτε μέχρι και στην πλήρη διάλυση ή εκδίωξη κι εξορία ολόκληρων αδελφοτήτων), δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πόσο επώδυνο κάρφος στους οφθαλμούς τέτοιων ιεραρχών ήταν μέχρι σήμερα κάποια Ησυχαστήρια, που αποτελούν προπύργια αυθεντικής ορθόδοξης πίστης, αλλά βρίσκονταν εκτός του ελέγχου τους και του δικαιώματος ευθείας επέμβασής τους. 
Αυτό λοιπόν τώρα αλλάζει. Και αλλάζει με μία άθλια, κρυφή και κεκαλυμμένη ανθυποδιάταξη εντός ενός νομοσχεδίου που περνά αιφνιδιαστικά εν μέσω του καλοκαιριού, χωρίς μάλιστα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι όχι μόνο να ερωτηθούν, αλλά ούτε καν να ενημερωθούν. Και φυσικά ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου τόσο στο παρόν, πολύ δε περισσότερο για το μέλλον (γιατί ακόμη και σε περιπτώσεις πνευματικών και ορθοδόξων μητροπολιτών, όπου κάποια ησυχαστήρια λόγω καλής πνευματικής σχέσης μαζί τους δεν θα ανησυχήσουν άμεσα αυτή τη στιγμή, κανείς φυσικά δεν διασφαλίζει τι μπορεί να συμβεί μετά από μερικά χρόνια). 
Το νομικό πλαίσιο πάντως που απαιτείτο για την άμεση και ωμή εξωτερική επέμβαση στις αδελφότητες των Ιερών Ησυχαστηρίων είναι πλέον γεγονός. Μετά από τόσες και τόσες νομοθετικές αθλιότητες σε δεκάδες πνευματικά και εθνικά θέματα, ένα ακόμη σκηνικό για μελλοντικούς διωγμούς της πίστης μας (και των αγωνιστών της) έχει πια στηθεί.


       Δεν στερείται όμως σημασίας και μία ακόμη διάταξη που επίσης υπερψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη εντός του ίδιου νομοσχεδίου. Επίσης φαινομενικά άσχετη με τον τίτλο, αλλά τελικά σχετική με το θέμα μας, με παραπλήσια στόχευση. Ο λόγος για μια τροπολογία με τίτλο: «Υποστήριξη επιστημονικού έργου για τον διάλογο μεταξύ θρησκευτικών κοινοτήτων, την θρησκευτική ελευθερία και την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του αντισημιτισμού». Και δι’ αυτής το Υπουργείο Παιδείας εμπλέκεται ανοιχτά και απροκάλυπτα στο ελεεινό οικουμενιστικό παιχνίδι, αναλαμβάνοντας να χρηματοδοτεί (φυσικά με χρήμα όχι από την τσέπη του…Σόρος, αλλά του Έλληνα φορολογούμενου αυτή τη φορά) το - αυτοφερόμενο ως - Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης, ένα άθλιο δηλαδή νεοταξίτικο καθίδρυμα που
προάγει ακριβώς τους διαθρησκειακούς διαλόγους, την «καταπολέμηση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας» (μαζί με έτερα σκουπίδια της νεοεποχίτικης ατζέντας) και φυσικά προωθεί (άμεσα) την οικουμενιστική παναίρεση και (έμμεσα) την Παγκόσμια Πανθρησκεία.


       Πρόκειται επομένως ξεκάθαρα για αποφάσεις που ελήφθησαν όχι απλώς με τη σύμφωνη γνώμη αλλά και με την επιθυμία της Ιεράς Συνόδου - κι αν όχι όλων των μητροπολιτών της χώρας (πράγμα όντως απίθανο), ωστόσο σίγουρα της πλειονότητας και φυσικά απολύτως σίγουρα εκείνων που κινούν τα νήματα και καθορίζουν την πραγματικά άθλια στάση που επιδεικνύει εδώ και πολύ καιρό η διοικούσα Εκκλησία σε όλα σχεδόν τα θέματα (πνευματικά, αλλά και εθνικά), σε πλήρη εναρμόνιση με τον νεοταξίτικο δούρειο ίππο που λέγεται Οικουμενικό Πατριαρχείο. 
Πρόκειται ξεκάθαρα για μεθοδεύσεις που ανοίγουν σκοτεινούς δρόμους και προλειαίνουν το έδαφος για το ξερίζωμα των μελλοντικών εμποδίων ενόψει της συνεχιζόμενης επέλασης του Οικουμενισμού - μιας επέλασης εξάλλου που είναι βέβαιο πως μπαίνει οσονούπω σε νέα φάση αναδιοργάνωσης και επιτάχυνσης (και μόνο τυχαία φυσικά δεν είναι η πρόσκληση 100 και πλέον ιεραρχών απ’ όλο τον κόσμο στο Φανάρι στις αρχές του Σεπτέμβρη). 
Πρόκειται επίσης ξεκάθαρα για σκοτεινές δοσοληψίες κι άνομα «αντίδωρα» για την πλήρη στήριξη που παρέχει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και το μείζον μέρος της ιεραρχίας μας στον προδοτικό κι αντίχριστο εσμό που παριστάνει (κρίμασιν οις οίδεν Κύριος) την ελληνική κυβέρνηση. Πρόκειται ξεκάθαρα τέλος για ρυθμίσεις που συνάδουν απόλυτα με «τα έργα και τις ημέρες» μια εκκλησιαστικής ηγεσίας που βουλιάζει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο μέσα στον δύσοσμο βάλτο της εκκοσμίκευσης και της πλάνης.


        Πραγματικά ξεκάθαρης λοιπόν σημασίας, όσο όμως και πασιφανούς στόχευσης, και οι νέες αυτές πρόσφατες νομοθετικές αθλιότητες μίας μηδενιστικής και θεομαχικής κυβέρνησης, σε πλήρη εναρμόνιση με όλες τις άλλες προηγηθείσες και σε πλήρη σύμπνοια μάλιστα με ένα ιερατείο που νυχθημερόν αποδεικνύεται ολοένα και πιο ανάξιο της πνευματικής του αποστολής και του ρόλου που θα έπρεπε να διαδραματίσει, ειδικά σε αυτούς τους τόσο κρίσιμους και ταραγμένους χρόνους. Άλλη μία ζοφερή μεθόδευση που προσθέτει ένα ακόμη τμήμα στο δίχτυ της αράχνης, το οποίο αργά και σταθερά εξυφαίνεται εδώ και χρόνια γύρω μας. Ένα δίχτυ βέβαια που δυστυχώς ελάχιστοι μπορούν ακόμη και τώρα να το αντιληφθούν. Όπως ακριβώς δηλαδή και όλα τα υπόλοιπα τρομακτικά «σημεία των καιρών», που ως μωροί και τυφλοί αφήνουμε να περνούν απαρατήρητα…


Ακολουθεί το κείμενο του δικηγόρου της Πάτρας που αποκάλυψε πόσο επικίνδυνες διατάξεις περιέχει το άσχετο φαινομενικά αυτό νομοσχέδιο και ένα ακόμη αξιόλογο κείμενο :




Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ποιος ο λόγος που οι «ενδιαφερόμενοι» για τον Ησυχαστικό (περί Ησυχαστηρίων ο λόγος) μοναχισμό δεν καταθέτουν στοιχειώδη σεβασμό στις αιώνιες παραδόσεις του μοναχισμού και της Εκκλησίας και σε ανύποπτο χρόνο ενθέτουν «ιεροκρυφίως» μέσα σε ένα φαινομενικά άσχετο νομοσχέδιο, τροπολογία κατάλυσης της αυτοτέλειας και αυτοδιοίκησης των Ησυχαστηρίων.

«Εκκλησίας» και κράτος από κοινού, πέρασαν «νύχτα» νόμο για το «τέλος» ουσιαστικά των Ιερών Ησυχαστηρίων.

Τι επείγουσα διαδικασία είναι αυτή; Και ποιος σοβαρός λόγος υφίσταται ώστε να καταπατούνται «όρια αιώνια α έθεντο οι πατέρες υμών;»

Θυμίζουμε ότι το 2012 είχε επιχειρηθεί πάλι παρόμοια προσπάθεια καιείχε προκληθεί εκκλησιαστικός σάλος, η οποία όμως προσπάθεια συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις των Ι. Ησυχαστηρίων και τελικά η διαδικασία σταμάτησε.

Παρακάτω παραθέτουμε την σοβαρή ανάλυση του κ. Κανελλόπουλου, Δικηγόρος Πατρών, χωρίς την παρέμβαση και ανάλυση του οποίου δεν θα είχε καταλάβει κανείς τίποτα τη δεδομένη στιγμή.


ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΙΕΡΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ
Η εκκλησία της Ελλάδος σε συνεργασία με το κράτος, χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει τα Ιερά Ησυχαστήρια, χωρίς οι Αδελφότητες να γνωρίζουν το παραμικρό, προχώρησαν σε ειδική τροπολογία για τα Ιερά Ησυχαστήρια (ενδεικτικά αναφέρουμε Ησυχαστήρια, όπως της Μεταμορφώσεως στο Μήλεσι του Οσίου Πορφυρίου, του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Οσίου Παϊσίου στη Σουρωτή, και πλήθος άλλων Ιερών Ησυχαστηρίων, όπως του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά στα Κουφάλια, του Αγ.Αρσενίου του Καππαδόκη στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, του Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος (Ι.Μητρόπολη Ύδρας) κ.λ.π.

Μάλιστα στο ίδιο νομοσχέδιο υπάρχει και η τροπολογία που ρυθμίζει τη νομιμοποίηση των μουφτήδων. Το σχέδιο νόμου είναι του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων, με τίτλο: «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις». Μέσα, λοιπόν, σ’αυτό το φαινομενικά άσχετο σχέδιο νόμου ενέθεσαν και τις τροπολογίες «Θέματα Μουφτειών», διά του οποίου «καλύπτονται πλέον από το δημόσιο οι δαπάνες λειτουργίας των μουφτειών, ώστε να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι θρησκευτικές ανάγκες της μουσουλμανικής μειονότητας. Οι δαπάνες λειτουργίας πλέον των μουφτειών θα βαραίνουν τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων…».

Επίσης ενέθεσαν την τροπολογία με τίτλο: «Υποστήριξη επιστημονικού έργου για τον διάλογο μεταξύ θρησκευτικών κοινοτήτων, την θρησκευτική ελευθερία και την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του αντισημιτισμού». Για τον σκοπό αυτό αποφασίζουν να επιχορηγούν από το Υπουργείο Παιδείας το Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης… «για την ανάπτυξη του διαθρησκειακού διαλόγου… την προώθηση του διαλόγου μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων,… την καταπολέμηση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του αντισημιτισμού».

Αφού, λοιπόν, ρύθμισαν ευνοϊκά για τούς μουσουλμάνους μουφτήδες, αφού μερίμνησαν να χρηματοδοτούν τον διαθρησκειακό διάλογο, δείτε τι μεθόδευσαν για τα Ιερά Ησυχαστήρια : Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρονται τα εξής:

Ενώ στο κείμενο των άρθρων του νόμου προβλέπεται επί λέξει ότι:

Υπενθυμίζουμε ότι η παράγραφος 6 του άρθρου 39 του Ν. 590/1977 , ορίζει: «Περί των Ιερών Μονών, `Αρθρον 39.

1. …………………………………………
2. Ο Μητροπολίτης ασκεί επί των Ιερών Μονών της επαρχίας αυτού την
κατά τους ιερούς κανόνας πνευματικήν εποπτείαν διά την κανονικήν μνημόνευσιν του ονόματος αυτού εν ταις Ιεραίς Ακολουθίαις, την χειροθεσίαν του Ηγουμένου, την έγκρισιν της κουράς των μοναχών, την ανάκρισιν των κανονικών παραπτωμάτων, την μέριμναν διά την κατά τους ιερούς κανόνας λειτουργίαν της Μονής και τον έλεγχον της νομιμότητος της οικονομικής διαχειρήσεως αυτής.»

Στην σημείο λοιπόν αυτό της παραγράφου 6 του άρθρου 39 του ισχύοντος καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, προβλέπεται από το επίμαχο νομοσχέδιο, η προσθήκη του ως άνω δευτέρου εδαφίου «Τα ανωτέρω ισχύουν και ως προς τα ιερά ησυχαστήρια ασχέτως νομικής μορφής»

Καθίσταται προφανές λοιπόν ότι η ως άνω ,προβλεπόμενη από τον επίμαχο νομο, προσθήκη στην παράγραφο 6 του άρθρου 39, του Ν.390/1977( καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος)του δευτέρου εδαφίου «Τα ανωτέρω ισχύουν και ως προς τα ιερα ησυχαστήρια ασχέτως νομικής μορφής» στοχεύει αποκλειστικά στην εξομοίωση των ησυχαστηρίων με τις Ιερές μονές ΝΠΔΔ, ως προς το θέμα της εποπτείας των ,από τον επιχώριο Μητροπολίτη επί της οικονομικής αυτών διαχειρίσεως, καταλύοντας στην ουσία το αυτοτελές και αυτοδιοίκητο αυτών.

Επίσης το επίμαχο νομοσχέδιο προβλέπει ότι:
Παραθέτουμε την παράγραφο 4 του άρθρου 1 του ν.590/1977:
«Άρθρον 1.- 1………………………………………………

4. Κατά τας νομικάς αυτών σχέσεις η Εκκλησία της Ελλάδος, αι Μητροπόλεις, αι ενορίαι μετά των Ενοριακών αυτών Ναών, αι Μοναί, η Αποστολική Διακονία, ο ΟΔΕΠ, το ΤΑΚΕ, το Διορθόδοξον Κέντρον της Εκκλησίας της Ελλάδος, είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Το Εκκλησιαστικόν Ορφανοτροφείον Βουλιαγμένης, ως και τα λοιπά Εκκλησιαστικά Καθιδρύματα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Μητροπόλεων, τα λειτουργούντα μέχρι της ισχύος του παρόντος και κεκτημένα νομικήν προσωπικότητα, είναι Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου,όπως και τα Ιερά Προσκυνήματα, τα εκκλησιαστικά Ιδρύματα και εκκλησιαστικά Μουσεία , λειτουργούν δε επί τη βάσει των υφισταμένων μέχρι σήμερον οργανισμών αυτών, οίτινες δύνανται να συμπληρούνται και να τροποποιώνται εφ` εξής διά κανονιστικών αποφάσεων, εκδιδομένων υπό «της Ι.Σ.Ι. ή της Δ.Ι.Σ. κατόπιν προτάσεως» του οικείου Αρχιερέως, δι` ων θα ρυθμίζονται τα της διοικήσεως, διαχειρίσεως, ελέγχου και εν γένει λειτουργίας αυτών, ως και τα της υπηρεσιακής εν γένει καταστάσεως του προσωπικού αυτών.»

Στην παράγραφο λοιπόν αυτή, την παράγραφο 4 του άρθρου 1 του ισχύοντος καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, προβλέπεται από το επίμαχο νομοσχέδιο, η προσθήκη της φράσης «Τα εκκλησιαστικά Μουσεία και τα ιερά ησυχαστήρια »

Επιτρέψτε μου να πω ότι , κατά την γνώμη μου, η προσθήκη αυτή είναι χείρονα της πρώτης, συνιστά δε τον Δούρειο Ίππο της οριστικής καταλύσεως της αυτοτέλειας και της αυτοδιοίκησης των Ιερών Ησυχαστηρίων , αφού με αφορμή οποιαδήποτε διαφωνία μεταξύ Αδελφότητας και Μητροπολίτου , ο οικείος Αρχιερέας , δια της κερκόπορτας αυτής που δημιουργεί το επίμαχο νομοσχέδιο , θα μπορεί, να αλλάζει κατά το δοκούν ,τον οργανισμό των ησυχαστηρίων , με πρόταση του στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας η ακόμη και στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο, εμφανίζοντας μάλιστα την απόφαση του αυτή, όχι ως δική του αλλά του ανώτερου από αυτόν οργάνου της Εκκλησίας, επεμβαίνοντας έτσι «νομιμοφανώς» στην εσωτερική ζωή της αδελφότητος και αξιώνοντας αδιάκριτη υπακοή , επαπειλώντας σε αντίθετη περίπτωση ποινές και καθαίρεση από την ιεροσύνη η τίτλους και αξιώματα.

Περαιτέρω, εκτός από την νομική διάσταση του θέματος , τίθεται μείζον πνευματικό και ηθικό θέμα , και λακωνικά εξηγώ. Όλες οι Αδελφότητες των Ιερών Ησυχαστηρίων με τους Αγίους Γέροντές τους και Πνευματικούς, όταν αποφάσισαν να ιδρύσουν τα Ησυχαστήριά τους, συνέταξαν το καταστατικό τους, το έθεσαν υπόψη του οικείου Μητροπολίτου , έλαβαν την πατρική του ευλογία, ενώ μετά την έγκριση του από το Μητροπολιτικό Συμβούλιο, το κατέθεσαν στην Ιερά Σύνοδο , προς έλεγχο και έγκριση , μετά την λήψη της οποίας , κατετέθη στο Υπουργείο Παιδείας, για την τελική έγκριση και την προώθηση του στην προεδρεία της Δημοκρατίας , δια την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος. Έρχεται τώρα η «εκκλησία» (άγνωστο ποιοι το μεθόδευσαν), και χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των αδελφοτήτων των Ιερών Ησυχαστηρίων (είναι άγνωστο σε εμένα αν έχουν ενημερωθεί και οι επιχώριοι Επίσκοποι, στις Μητροπόλεις των οποίων εδρεύουν Ησυχαστήρια, κάποια Ησυχαστήρια πάντως που ρώτησα, αγνοούσαν τα πάντα), έρχονται λοιπόν , σε ανύποπτο χρόνο και ενθέτουν « ιεροκρυφίως»μέσα σε ένα φαινομενικά άσχετο νομοσχέδιο, τροπολογία κατάλυσης της αυτοτέλειας και αυτοδιοίκησης των Ησυχαστηρίων.

Συγχωρέστε με, αλλά εκφράζοντας και τις σκέψεις των άμεσα από την ενέργεια αυτή, θιγομένων, οφείλω να επισημάνω ότι, αυτό δεν είναι ήθος χριστιανικό, αυτή η ενέργεια δεν έχει σχέση με το Πνεύμα το ευθές και Άγιον. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ενέργεια Πατερική· οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν στις Αδελφότητες σαν να ήταν «δούλοι στις φυτείες τους».

Προσωπικά, μόνο γι’ αυτό τον λόγο, λυπάμαι αφάνταστα και κοινοποιώ την παρούσα με επισυναπτόμενο το νομοσχέδιο στα Ησυχαστήρια και στους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, για να διαπιστώσουμε αν τελικά υπάρχουν και σήμερα Πατέρες, οι οποίοι αν πράγματι δεν γνώριζαν έως τώρα, καλούνται πλέον να ενεργήσουν ή να αδιαφορήσουν, αποδεικνύοντας στην δεύτερη περίπτωση , ότι όχι μόνο ήσαν ενήμεροι και δεν είχαν την Πατερική φροντίδα και ευαισθησία να ενημερώσουν τα «παιδιά τους» που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος, για να τα προστατεύουν ως Πατέρες, αλλά με την επίμαχη αυτή νομοθετική ρύθμιση επιδιώκουν να τα κατεξουσιάζουν.

Είναι επίσης τραγική ειρωνεία να επιφυλάσσουν στα Ιερά Ησυχαστήριά και τις τίμιες αδελφότητες των, αυτή την υπονόμευση, την ίδια στιγμή ,στο ίδιο νομοσχέδιο, με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους μουφτήδες και για τους προωθούντες τους διαθρησκειακούς διαλόγους.

Μετά σεβασμού και εκτιμήσεως,
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Δικηγόρος Πατρών
Γούναρη 33, τ.κ.26221
Τηλ.6974390880

(το κείμενο του δικηγόρου αναρτήθηκε ήδη σε αρκετά ορθόδοξα ιστολόγια, 
δεν γνωρίζουμε την πηγή όπου πρωτοδημοσιεύθηκε)




ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΑ;


Του Παναγιώτη Τελεβάντου
(πηγή)

=====


Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, παραθέσαμε απόσπασμα από το άρθρο “ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΙΕΡΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ” του κ. Ιωάννη Κανελόπουλου, Δικηγόρου, για τις διατάξεις του νόμου που αφορούν τα Ησυχαστήρια της Εκκλησίας της Ελλάδας.


Ο νόμος δείχνει σε πόσο προχωρημένο στάδιο βρίσκεται η συναλλαγή μεταξύ Τσίπρα και Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.


Στόχος είναι να τεθεί η περιουσία και το αυτοδιοίκητο των Ησυχαστηρίων υπό τον έλεγχο των ιεραρχών, με βέβαιο αποτέλεσμα την μετωπική σύγκρουση μεταξύ ιεραρχών και Ησυχαστηρίων.

Οι παραχωρήσεις του Τσίπρα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο δεν περιορίζονται μόνον στην περιουσία και το αυτοδιοίκητο των Ησυχαστηρίων, αλλά σε πολλούς τομείς.


Ο διορισμός λ.χ. του κ. Δήμτσα, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, ως νέου Διοικητή του Αγίου Όρους, παρά την εκφρασθείσα αντίθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη, δείχνει πώς ιεραρχεί ο Τσίπρας τις προτεραιότητές του.


Σε κάθε περίπτωση ο νόμος δεν αφήνει παραπονημένο τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αφού προνοεί την οικονομική ενίσχυση του άντρου της οικουμενιστικής ακολασίας στο Σαμπεζύ.

Οι Μωαμεθανοί στην Θράκη και κατ’ επέκταση η Τουρκία παίρνουν την μερίδα του λέοντος με τις διατάξεις του νόμου. Ο Τσίπρας χρειάζεται τις ψήφους των τριών μουσουλμάνων βουλευτών στην Βουλή, για να κρατηθεί στην εξουσία, αλλά και την ψήφο των μουσουλμάνων της Θράκης στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.


Ευνοική διάταξη υπάρχει και για τους Ιουδαίους.


Μόνον τα Ησυχαστήρια βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα του νόμου.

Αν τελικά η διάταξη για τα Ησυχαστήρια εφαρμοστεί οι ιεράρχες θα βάλουν χέρι στην περιουσία των Ησυχαστηρίων και θα καταργήσουν το αυτοδιοίκητό τους και θα τα οδηγήσουν έτσι μετ’ ου πολύ σε μαρασμό ίσως και στην διάλυση.

Μόνη ελπίδα των Ησυχαστηρίων είναι η προσφυγή στα δικαστήρια.

Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει η νομική βάση που θα επιτρέψει στα Ησυχαστήρια να ακυρώσουν τον νόμο.


Αλλοιώς ο μοναχισμός θα υποστεί βαρύτατο πλήγμα από το οποίο θα δυσκολευτεί πολύ να ανακάμψει.

1 σχόλιο:

mnk είπε...

"Ο Μητροπολίτης ασκεί ... πνευματικήν εποπτείαν διά την κανονικήν μνημόνευσιν του ονόματος αυτού εν ταις Ιεραίς Ακολουθίαις"

Aυτό είναι το βασικό σημείο.
Θα επεκταθούν οι διωγμοί των ορθοδόξων.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.