" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος φωτογραφίζει τον εαυτό του και τους συναδέλφους του!

  Σχολιασμός της εισηγήσεως του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι
“οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακρυά, είναι εντός των τειχών μας”.

Λυκούργος Νάνης, ιατρός
«Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακρυά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε».Τάδε, τα βαρυσήμαντα, έφη ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.


Όντως οι εχθροί βρίσκονται εντός των τειχών. Η παρουσία και δράση τους υπονομεύει το γνήσιο εκκλησιαστικό βίο και συνιστά θανάσιμη πνευματική απειλή για το ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα και ήθος ποιμένων και ποιμαινομένων.
ΦΟΒΕΡΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝΔΟΓΜΑΤΟΣ, ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, οικουμενισμός,νεονικολαιτισμός και ποικίλες ετεροδιδασκαλίες όπως π.χ. αμνήστευση υπό τινων εκκλησιαστικών και θεολογικών παραγόντων των προγαμιαίων σχέσεων, της αποφυγήςτης τεκνογονίας κ.ο.κ., εκκοσμίκευση (βλέπε τον τρόπο και τη συχνότητα διεξαγωγής πολυαρχιερατικών συλλείτουργων, συναυλίες με κοσμικά τραγούδια και κοσμικούς καλλιτέχνες εντός ιερών ναών, κατάντημα του "εκκλησιαστικού ραδιοφωνικού σταθμού, πρόσφατη κοσμικότατη εκδήλωση της μητροπόλεως Γρεβενών κ.τ.ό.), διαβλητός τρόπος εκλογής των ποιμένων,μεσαιωνική εκκλησιαστική δικαιοσύνη, υποβάθμιση του συνοδικού συστήματος διακυβερνήσεως της κατ΄ Ελλάδα Ορθοδόξου Εκκλησίας για το οποίο άλλοτε εκόπτετο ο νυν αρχιεπίσκοπος (φθάσαμε στο θλιβερό σημείο να
συνέρχεται η ΔΙΣ τρεις μόνο φορές το μήνα), ουσιαστική συμπόρευση της "επίσημης" Εκκλησίας με τον αντίχριστο καίσαρα στην περίπτωση που ο τελευταίος προωθεί προς ψήφιση επαίσχυντα νομοθετήματα (όρα "αντιρατσιστικό" νόμο), βοώσα και κράζουσα αφωνία και απραξία όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Αρχηγού της Εκκλησίας μας Ιησού Χριστού (βλέπε θέατρο "αποχωρητήριο", συγγνώμη, χυτήριο), ανοχή (που ισοδυναμεί, ουσιαστικά, με συγκάλυψη) της λειτουργίας "εκκλησιαστικών" φορέων -αυτοαποκαλούμενων "εργαστηρίων θεολογικής σκέψης", που αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Δόγμα, νοθεύουν το Ορθόδοξο Ήθος, αποδομούν την πατερική θεολογία και σχετικοποιούν το κύρος των ιερών κανόνων (όρα διαβόητη "ακαδημία Βόλου), χαρακτηριστική σιωπή επί τη διατυπώσει και εκφορά οθνείων διδασκαλιών απ’ την πλευρά κάποιων προφεσόρων που λυμαίνονται τις "θεολογικές " σχολές π.χ. "ερωτοθεολόγων", επιλογή ακαταλλήλων προσώπων με σκοπό να διευθύνουν επίσημα εκκλησιαστικά-θεολογικά περιοδικά ή εκκλησιαστικούς οργανισμούς μείζονος σπουδαιότητος και υψίστης αποστολής, κωλυσιεργία στο μείζον ζήτημα της εκπληρώσεως του "Τάματος του Έθνους" και άλλες ενδοεκκλησιαστικές πραγματικότητες και καταστάσεις συνιστούν άκανθες που τραυματίζουν το γνήσιο και υγιή εκκλησιαστικό βίο και σηματοδοτούν φαινόμενα αλλοτριώσεως της αποστολής και του προορισμού της Εκκλησίας.




Ο Θείος της Εκκλησίας Δομήτωρ δεν αφήνει, βεβαίως, την Εκκλησία Του, το Μυστικό του Σώμα, να βλαβεί ουδ΄ επ΄ ελάχιστον απ΄ τα επιφερόμενα τραύματα (ο αντίθετος ισχυρισμός συνιστά κραυγαλέα βλασφημία, τυγχάνει αντιευαγγελικός, αθεολόγητος, ανόητος και ανιστόρητος).


Κινδυνεύουν, όμως, πολλά μέλη της Εκκλησίας, κληρικοί και μη, να βλαβούν πνευματικά, και να εξω-εκκλησιασθούν, ουσιαστικά, στην περίπτωση κατά την οποία οι ιδεοληψίες κάποιων λανσάρονται σαν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις και, το χείριστον, η ποιμαίνουσα Εκκλησία τις ανέχεται και δεν τις καταδικάζει (η Εκκλησία της Κύπρου τυγχάνει αξία συγχαρητηρίων για την ευαισθησία της εν προκειμένω, όρα περίπτωση Πιτσιλλίδη).


Αλλά και το κύρος της Εκκλησίας υφίσταται καθίζηση στη συνείδηση κάποιων εξ αιτίας των ως άνω περιγραφεισών "ακανθών" του συγχρόνου εκκλησιαστικού βίου.


Εντός των τειχών, λοιπόν, μακαριώτατε, έναν υπεύθυνο εκκλησιαστικό ηγέτη αναμένει εργασία πολλή. Εις βάθος και πλάτος. Απαιτείται ρήξη με φιλικά πρόσωπα, κατεστημένα συμφέροντα και παγιωμένες νοοτροπίες. Απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα. Έργο χρυσοστομικό και προδρομικό. Υπάρχει, άραγε, αυτή και σε ποιο βαθμό;
Λ.Ν.


Υ.Γ. Όλως ατυχής, κατά τη γνώμη μου, τυγχάνει η θετική αναφορά του μακαριωτάτου στον ισχύοντα Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (νόμος 590/1977). Καλόν θα ήτο να εγκύψει, προσεκτικά, και εμβαθύνει ο αρχιεπίσκοπος στις καταλυτικές κριτικές που άσκησαν, εν προκειμένω, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος και Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος. Πρόκειται για έναν των πλέον δικτατορικών καταστατικών χαρτών.
την φωτογραφία είδαμε εδώ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτά τα λόγια του σώφρονος Ορθοδόξου ηχούν
ως φωνή βοώσα εν τη ερήμω.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως στο ιντερνετ υπάρχει αφύπνιση. Μας δίνεται η δυνατότητα να αφυπνιστούμε και σε τοπικό επίπεδο (ενορίες, σύλλογοι κλπ) μαζί με πρόσωπα που γνωρίζουμε ήδη. Βλέπουμε και ξέρουμε όσα γίνονται στους ναούς και στην Ιεραρχία και στα συλλείτουργα με τους αιρετικούς.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.