κι ο άπληστος "μνηστήρας" ζητά όλο και περισσότερα για να παντρευτεί την νύφη.. Ο "προαπαιτούμενος" εφιάλτης και η οργή του λαού που αυξάνει..

Μια λέξη, στον πληθυντικό αριθμό, πλανιέται πάνω απ’ την Ελλάδα: τα προαπαιτούμενα. Χωρίς αυτά, κακή αξιολόγηση· χωρίς αυτά, δεν έρχεται η υποδόση. Σαν σε παλιά ελληνική ταινία. Ο άπληστος μνηστήρας ζητά όλο και περισσότερα προκειμένου να παντρευτεί την αδελφή που κινδυνεύει να μείνει στο ράφι και ο απελπισμένος αδελφός, προστάτης οικογενείας, πιέζεται να του τα γράψει όλα. Και το σπίτι και τον αέρα του σπιτιού και το χωράφι στο χωριό και τον ορνιθώνα. Όλα προαπαιτούμενα για το στεφάνι.

Προς το παρόν, τα προαπαιτούμενα μας ζαλίζουν και μόνο με το πλήθος τους:

48 μέχρι το τέλος του Οκτώβρη, 127 έως το τέλος του 2015, 223 έως το 2018. Εφτά ήταν οι πληγές του Φαραώ, όμως τα προπαιτούμενα είναι σαν το σμήνος των ακρίδων, αμέτρητα. Κλείδωσε το πρώτο πακέτο, πέφτουν οι πρώτες υπογραφές στο προικοσύμφωνο, ηχηρά θα ακουστούν τα νέα «ναι» στο Κοινοβούλιο.

Μην ανησυχείτε, μας λένε. Έρχονται τα παράλληλα, τα ανακουφιστικά μέτρα, τα ισοδύναμα. Μπορεί το κτίριο να φλέγεται, όμως η κυβέρνηση θα μοιράσει από ένα κιλό τοματοπελτέ σε κάθε επιζώντα.

Η σημερινή κατάσταση (γιατί η αυριανή μπορεί να είναι διαφορετική) δείχνει το πόσα πολλά μπορεί να συνηθίσει ο άνθρωπος. Να συνηθίσει τη φτώχεια, τη στέρηση, την καταπίεση, τον έλεγχο, την υποταγή, τον εξευτελισμό.

(απόσπασμα από εδώ)

Το σχόλιο μας:  
Όσο το "ζωνάρι" θα σφίγγει, ο λαός θα δυσκολεύεται να "χαμογελάει" στους κάθε είδους θεατρίνους (σε πολιτική, δημοσιογραφία, εκκλησιαστική ιεραρχία). Όσο ο λαός θα αντιλαμβάνεται την προδοσία, τόσο θα αισθάνεται έντονη την δυσωδία και την αποστροφή από την σήψη και την παρακμή και θα αναζητήσει καθάριες πηγές. 

Κι αυτές δεν θα είναι ούτε οι τάχα "θεοσεβούμενοι" πολιτικοί που μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν, ούτε οι αριστεριστές και οι εργοτοπατέρες, ούτε κάποιοι καλοθρεμμένοι δεσποτάδες που ταΐζουν τον λαό με "καραμέλες" για να δείξουν την "φιλευσπλαχνία" τους και φιγουράρουν με αιρετικούς και κοσμοκράτορες σε φιέστες και "συμπροσευχές" για την "διαθρησκευτικότητα" και το "περιβάλλον". 

"Φωνή λαού, οργή Θεού" φωνάζαμε κάποτε στα συλλαλητήρια (ευκαιρία να ξαναζήσουμε τον όρο "συλλαλητήριο"). 

Ποιος ξέρει.. μπορεί αργά ή γρήγορα, κάποτε.., να 'ρθει η ώρα που θα καθαρίσει "η ήρα από τον στάχυ". 
Και τότε, ίσως ..,  τα πουδραρισμένα πρόσωπα τους στα ελεγχόμενα ΜΜΕ και οι ιλουστρασιόν φωτογραφίες τους στα πολυτελή μητροπολιτικά τους έντυπα, να μοιάζουν σαν κάτι αξιολύπητα αγάλματα πρώην δικτατόρων, μετά την πτώση τους. Ένας αμαρτωλός μπορεί να αισθανθεί το λάθος του και να μετανοήσει. Ένας "θεατρίνος" όμως;; Θα μπορέσει;;  Το μεγαλύτερο λάθος όλων των δικτατόρων είναι ότι η εξουσία τους δίνει τόση έπαρση, που δεν αντιλαμβάνονται πότε έρχεται το τέλος τους. Και αργά ή γρήγορα -μόνο ο Θεός το ξέρει- όλοι μας θα φύγουμε από αυτή την ζωή. Κι αν δεν δώσουμε εδώ λόγο, θα δώσουμε σίγουρα στην άλλη. Αλλά εκεί δεν θα υπάρχει ούτε παραγραφή αδικημάτων ούτε βουλευτική ασυλία ούτε "πρόσβαση" στην δικαιοσύνη. Εκεί τα εκατομμύρια ευρώ που θα έχουν φυλάξει κάποιοι "για τα γηρατειά τους", δεν θα έχουν καμία αξία. 
Και επειδή εκτός από Ορθόδοξοι είμαστε και Έλληνες, ας μην ξεχνάμε τι έλεγαν οι σοφοί πρόγονοι μας: Η Ύβρις ακολουθείται από την Νέμεσις.

Μην στεναχωριέστε αδέρφια. Ψηλά το κεφάλι. Αντί να παρακολουθούμε μοιρολατρικά τις εξελίξεις, έχουμε την ευκαιρία να τις γράψουμε οι ίδιοι. Ευκαιρία να επιστρέψουμε στα ιδανικά, στις αξίες, να θυμηθούμε το χρέος προς την πατρίδα, την Ιστορία, στα δόγματα της ορθόδοξης πίστης μας που τόσο εύκολα κάποιοι "τσαλαπατάνε". Μην φοβάστε, έχουμε Θεό. Μετά την επερχόμενη σταύρωση, αργά ή γρήγορα, θα 'ρθει η Ανάσταση. 
Καλόν αγώνα.

Έβγαλε βρωμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε

στο εξής
θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε

άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες

μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε

τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος

ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε

κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε

τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα

όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε

και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα

τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο

την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα

την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο