ΜΑΣΟΝΙΑ: ΦΡΙΚΤΟΙ ΟΡΚΟΙ – ΕΡΕΒΩΔΗ ΜΥΣΤΙΚΑ Γιατί δίδονται στις Στοές οι φοβεροί όρκοι; Ποια είναι τα “βαρύτιμα” μυστικά που θέλουν να “κρύψουν” οι μασόνοι;

Tο α΄ μέρος αποκαλυπτικού άρθρου του Μοναχού Αβερκίου με τίτλο «Φοβεροί όρκοι – ερεβώδη μυστικά» που δημοσιεύθηκε στον Ορθόδοξο Τύπο φ. 2093/20.11.2015 σ. 1, 6.

Αφορά στους φρικτούς όρκους που δίνουν οι μυούμενοι στις μασονικές Στοές και στα μυστικά που με αυτό τον τρόπο θέλει η μασονία να προστατευθούν.

Είναι συνέχεια παλαιοτέρων άρθρων που δημοσίευσε ο μοναχός Αβέρκιος στον Ορθόδοξο Τύπο το καλοκαίρι με τίτλο «Παγκόσμια Θρησκεία Α΄-Ε¨» (φ. 2077/12.6.2015 έως 2081/7.8.2015 βλ. www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2077.pdf - αλλάζει μόνο ο αριθμός του φύλου πχ 2078, 2079, 2080 και 2081)

Τα άρθρα του μοναχού Αβερκίου στηρίζονται αποκλειστικά σε επίσημα μασονικά περιοδικά και βιβλία, και όχι σε βιβλιογραφία περί της μασονίας.

ΦΡΙΚΤΟΙ ΟΡΚΟΙ – ΕΡΕΒΩΔΗ ΜΥΣΤΙΚΑ

Γιατί δίδονται στις Στοές οι φοβεροί όρκοι;

Ποια είναι τα “βαρύτιμα” μυστικά που θέλουν να “κρύψουν” οι μασόνοι;

Α΄

Εκπλήσσεται σφόδρα και τρομάζει αληθινά ο ερευνητής, όταν, μελετώντας προσεκτικά τα κατά καιρούς διαλαμβανόμενα εις τα αυθεντικά τεκτονικά έντυπα, διαβάζει εκεί τους ανήκουστης σκληρότητος μασονικούς όρκους. Και ευθύς αμέσως, ως ένας κανονικός και λογικός άνθρωπος διερωτάται:

Γιατί καλούνται από τις τεκτονικές αρχές και τους κανονισμούς τους οι μυούμενοι στις Στοές σοβαροί συνάνθρωποί μας να δώσουν επισημότατα αυτούς τους τόσο σκληρούς μασονικούς όρκους;  Μήπως για να κρύψουν “απαραβιάστως” κάποιες μυστικές διδασκαλίες και επιδιώξεις τους, τις οποίες από μακρού χρόνου[1] έχουν καταστρώσει;  

Αλλά ποιες είναι αυτές οι διδασκαλίες και επιδιώξεις τους, και ποίοι, εν γνώσει ή εν αγνοία αυτών  καλούνται να τις υπηρετήσουν; Μήπως είναι ερεβώδεις και σκοτεινές οι μασονικές αυτές διδασκαλίες και επιδιώξεις;

…Και ποίοι καλούνται να υπηρετήσουν αυτά που στο αδιαφανές τεκτονικό παρασκήνιο από χρόνων πολλών και συνεχώς αναφέρονται; Είναι, άραγε, “βασιλείς” ή “στρατιώται”; Είναι κατά καιρούς κάποιοι Πρωθυπουργοί ή κλητήρες; Καθηγητές Πανεπιστημίου ή απλοί και απλοϊκοί άνθρωποι είναι;

Μήπως καλούνται εκεί – Θεέ μου φύλαγε! – ακόμη και κληρικοί; Μήπως κατά καιρούς προσελκύονται στις Στοές των μασόνων ακόμη και Πατριάρχες;

Ετούτα, βεβαίως, δεν θέλουμε να τα πιστέψουμε!

Οι φοβεροί τεκτονικοί όρκοι …

Ας δούμε όμως πρώτα δύο (από τους υπερτριάκοντα που υπάρχουν) φοβερούς μασονικούς όρκους, τους διδόμενους κατά τις επάλληλες, εισαγωγικές και προαγωγικές μυήσεις μασόνων εις τις Στοές τους (τα κείμενα με κόκκινο χρώμα είναι ακριβή αποσπάσματα μασονικών εκδόσεων):

«Όρκος

Επί παρουσία του τελείου τούτου Συνεδρίου και διά του λόγου της τιμής μου υπισχνούμαι ότι δεν θα αποκαλύψω ποτέ τα μυστήρια των Ιπποτών του Ροδοσταύρου [μασόνου του 18ου βαθμού] εις ουδένα αδελφόν κατωτέρου βαθμού ουδ’ εις βέβηλον τινα [εις πρόσωπον που ΔΕΝ είναι μασόνος], επί ποινή ν’

απωλέσω διά παντός τον λόγον και να ευρίσκωμαι αιωνίως εις τα σκότη ^. κρουνοί αίματος να ρέωσιν ακαταπαύστως εκ του σώματός μου και να υποφέρω τας πλέον σκληράς θλίψεις της ψυχής ^. αι πλέον αιχμηραί άκανθαι να μοι χρησιμεύσωσιν ως στρωμνή ^. χολή δε και όξος να είναι το ποτόν μου  και ατιμωτική του θανάτου καταδίκη να τελειώση την τύχη μου, εάν παραβώ τους Νόμους, τους οποίους θέλουσι μοι επιβάλλει. Υπισχνούμαι, επίσης, να μην φανερώσω ποτέ τον τόπον εις τον οποίον εγενόμην δεκτός, ουδέ τα μέλη άτινα ήσαν παρόντα. Προς τούτοις υπισχνούμαι πλήρη πίστιν και αφοσίωσιν εις το «Ύπατον Ελληνικόν Συμβούλιον του 33 [βαθμού]». Είη μοι βοηθός ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος [ο μασονικός θεός]…» (Πηγή: Μασονικό περιοδικό «Πυθαγόρας», έτος Δ΄, Μάρτιος 1885, αρ. 3, σελ. 82-83).

Άλλος – νεώτερος – μασονικός όρκος.

Ο φοβερός, επίσης, όρκος που ακολουθεί δίδεται κατά την εισδοχή μυουμένου σε μασονικές Στοές που λειτουργούν υπό την αιγίδα της λεγομένης «Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος». Ο μακρότατος αυτός μασονικός όρκος, έχει, συντετμημένος, ως ακολούθως:

«… Επίσημα και με ειλικρίνεια υπόσχομαι και υποχρεώνομαι ότι πάντα θα περιφρουρώ, θα καλύπτω και ποτέ δεν θα αποκαλύπτω οποιοδήποτε μέρος ή μέρη, σημείο ή σημεία των μυστικών ή των μυστηρίων των Ελευθέρων και Αποδεδεγμένων Τεκτόνων, και των ανηκόντων σ’ αυτούς τα οποία μου έχουν ήδη γίνει γνωστά ή πρόκειται να μου ανακοινωθούν τώρα ή οποτεδήποτε στο μέλλον, παρά μόνο σε γνήσιο και νόμιμο Αδελφό ή Αδελφούς και ούτε σε αυτόν ή αυτούς, παρά μόνο αφού, με κανονική δοκιμασία, αυστηρή εξέταση ή ασφαλή πληροφόρηση ενός πολύ γνωστού Αδελφού διαπιστώσω ότι αυτός ή αυτοί είναι άξιοι αυτής της εμπιστοσύνης, ή εντός συνεδρίας τέλειας και κανονικής Στοάς Αρχαίων Ελευθεροτεκτόνων [μασόνων]…

…Ακόμη υπόσχομαι επίσημα ότι ποτέ αυτά τα μυστικά δεν θα τα γράψω, παραστήσω, χαράξω, σημειώσω, σμιλεύσω ή με οποιονδήποτε τρόπο σχεδιάσω, ούτε θα προκαλέσω ή θα ανεχθώ να διαπραχθεί αυτό από άλλους, αν είναι εντός των δυνάμεών μου να το αποτρέψω, πάνω σε οποιοδήποτε κινητό ή ακίνητο αντικείμενο κάτω από τον ουράνιο θόλο, με το οποίο ή πάνω στο οποίο οποιοδήποτε γράμμα, χαρακτήρα ή σχέδιο, ακόμη και το ελάχιστο ίχνος από χαρακτήρα, ψηφίο ή σχέδιο θα ήταν δυνατόν να αναγνωριστεί ή να γίνει αντιληπτό σε μένα ή σε οποιονδήποτε στον κόσμο, ώστε οι μυστικές μας τέχνες  και τα κρυφά μυστήρια να γίνουν γνωστά με απρεπή τρόπο από δική μου αναξιότητα.

Όλα αυτά υποχρεώνομαι επίσημα να τηρώ χωρίς αντιλογία, επιφύλαξη ή υπεκφυγή, με τη βεβαιότητα ότι, αν παραβιάσω οποιοδήποτε από αυτά, θα στιγματιστώ ως άτομο συνειδητά επίορκο, χωρίς καμία ηθική υπόσταση και παντελώς ανάξιο για να γίνει δεκτό σε αυτή τη σεβασμία Στοά ή σε οποιαδήποτε άλλη κανονική Στοά ή σε ομάδα ανθρώπων που θέτουν την τιμιότητα και αρετή πάνω από τα επιφανειακά οφέλη των αξιωμάτων και του πλούτου.

Γι’ αυτό βοήθησέ με, Θεέ, και στήριξέ με στην τήρηση της Μεγάλης και Επίσημης Υπόσχεσής μου ως μαθητού Ελευθεροτέκτονα (…)»

Εν συνεχεία ο «Σεβάσμιος Διδάσκαλος», δηλαδή ο πρόεδρος της Στοάς, απευθυνόμενος προς τον ορκιζόμενο μαθητή τέκτονα του επισημαίνει:

«Αδελφέ…, με την ήρεμη και ειλικρινή στάση σου αυτό το βράδυ, ξέφυγες από δύο μεγάλους συμβολικούς κινδύνους. Υπήρχε όμως και τρίτος κίνδυνος, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση, θα σε παραφύλαγε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου.

Οι κίνδυνοι που διέφυγες ήσαν του Εγχειριδίου [μικρό ξίφος] και του στραγγαλισμού, επειδή κατά την είσοδό σου στη Στοά, το Εγχειρίδιο αυτό [του δείχνει το Εγχειρίδιο] κατευθυνόταν προς το γυμνό αριστερό στήθος σου, θέλοντας να δείξει ότι, αν είχες αποπειραθεί να προχωρήσεις βίαια, θα είχες γίνει υπαίτιος του θανάτου σου, από μαχαίρωμα ενώ ο Αδελφός που το κρατούσε θα έμενε ακίνητος εκτελώντας το καθήκον του …»

Και ο πρόεδρος της Στοάς συνεχίζει να λέει στον δόκιμο μασόνο τα εξής, επίσης ανατριχιαστικά:

«…Υπήρχε, επίσης, αυτή η θηλιά [του τη δείχνει, αφού πρώτα την βγάζουν από το λαιμό του] περασμένη γύρω από το λαιμό σου που θα έκανε οποιαδήποτε απόπειρά σου να φύγεις εξ’ ίσου μοιραία, αλλά ο κίνδυνος εκείνος, ο οποίος παραδοσιακά θα σε παραφύλαγε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής σου, ήταν η φυσική ποινή η κάποτε συνδεδεμένη με την υποχρέωση του τέκτονα, δηλαδή να αποκοπεί ο λαιμός σου, αν ποτέ παράνομα απεκάλυπτες τα μυστικά του Ελευθεροτεκτονισμού [της Μασονίας]. Ολόκληρη η ποινή θα ήταν να σου αποκοπεί ο λάρυγγας, να σου ξεριζωθεί η γλώσσα και να ταφείς στην άμμο της θάλασσας σε ρηχά νερά ή σε απόσταση διακοσίων μέτρων από την ακτή, όπου τα κύματα ανεβοκατεβαίνουν τακτικά».

Εν συνεχεία, ο πρόεδρος της μασονικής Στοάς στην οποία ακούστηκαν οι τρομεροί αυτοί λόγοι, οι δύσκολα επινοούμενοι από σώφρονες ανθρώπους, καθησυχάζοντας τον μαθητή μασόνο, του λέει:

«… Το να συμπεριλάβουμε τώρα μια τέτοια ποινή είναι περιττό, αφού η υπόσχεση την οποία ανέλαβες απόψε είναι δεσμευτική για όλη σου τη ζωή.

Τώρα, αφού ανέλαβες τη Μεγάλη και Επίσημη Υποχρέωση του Τέκτονα, μου επιτρέπεται να σε πληροφορήσω ότι στον Ελευθεροτεκτονισμό υπάρχουν πολλοί βαθμοί και ιδιαίτερα μυστικά για καθένα απ’ αυτούς…» (Πηγή: Εθνική Στοά της Ελλάδος ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΑΜΙΛΛΗΣ Emulation Ritual, Αθήνα Απρίλιος 1997, σελ. 21-29).

Οι μασονικοί όρκοι που μόλις τώρα διάβασαν οι νοήμονες αναγνώστες μας εδώ, είναι πράγματι φοβεροί. Είναι δε μετάφραση από αγγλικά μασονικά τυπικά. Παρόμοιες μεταφράσεις εκ των αγρίων αγγλικών τυπικών (στη γλώσσα μας) γνωρίζουμε να υπάρχουν ήδη από το 1918 και 1920  στις ελληνικές Στοές της Αιγύπτου.

Αναγκαία επισήμανση από τον ερευνητή…

“Σφάζουν”, λοιπόν, πραγματικά οι μασόνοι τους αδελφούς τους που φεύγουν από τη μασονία και “αποκαλύπτουν” τα μυστικά;

Απάντηση: Όχι, βέβαια! Δεν σφάζουν οι μασόνοι τους αδελφούς τους  που δι’ ενεργειών ή παραλείψεων τους “προδίδουν” τα μυστικά. Όχι, δεν γίνονται τέτοια, μήτε και ενοχλούνται καν σήμερα οι “αποστάτες” αυτοί.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί ζητούνται οι σκληροί αυτοί όρκοι (αλλά και άλλοι ελαφρότεροι) σήμερα;

Το ζήτημα έχει ως ακολούθως: Το πλήθος των τρομερών μασονικών όρκων θεσπίστηκαν από τον Τεκτονισμό κατά τους προηγούμενους, τους τελευταίους αιώνες. Τότε, που ΜΕΓΑΣ ήταν ο πόλεμος της Μασονίας εναντίον μερικών θρόνων της Ευρώπης, μαζί – και κυρίως – εναντίον της παπικής εξουσίας και το αντίθετο.

Γιατί αυτός ο μέγας πόλεμος;

Διότι το πλήθος των αγαθών και αφελών τεκτόνων της εποχής εκείνης, αποδεχθέν – και προάγον  – το ελκυστικό σύνθημα του Γαλλικού Διαφωτισμού «Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης», εμάχετο ιεροκρυφίως, συνωμοτικώς, για την απελευθέρωση – όπως πίστευαν – της Ευρώπης και πέραν αυτής από την τυραννία και διαφθορά μερικών βασιλικών θρόνων και παπικών θώκων, και ως εκ τούτου εδιώκοντο, μη γνωρίζοντες πιθανόν τα “βαθέα” της Μασονίας οι πολλοί, πλην της υψηλής ηγεσίας αυτών. Οι όρκοι, λοιπόν, εκείνοι διατηρούνται ακόμα και δη για λόγους ιστορικούς.

Μερικές βλάσφημες διδασκαλίες τεκτόνων και μέτρα προστασίας των              για να μη διαρρεύσουν…

Διατηρούνται όμως – και ζητούνται, βεβαίως – έως σήμερα οι μασονικοί όρκοι, όχι μόνο για λόγους ιστορικούς, αλλά και για άλλους λόγους.

Ποιους λόγους; Μα για να κρύψουν τα υπόλοιπα, τα ουσιώδη, τα τρέχοντα μυστικά τους[2] οι τέκτονες!

Ποια μυστικά;

Τα τέσσερα καίρια σημασίας μυστικά τους, προπάντων το ένα, δηλαδή τις περί Θεού ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥΣ, τις αποκρουστικώς βλάσφημες και με σκληρότητα διατυπωμένες.

Για να αποφύγουν, λοιπόν, οι μασόνοι να μη περιέλθουν μερικές εκ των διδασκαλιών αυτών εκτός των τεκτονικών κύκλων, διατυπώνουν αυστηρές προειδοποιήσεις  στα μέλη τους, γενικότερα, να προσέχουν τα διάφορα έντυπά τους σχολαστικώς, να μην περιέλθουν εις χείρας «βεβήλων», δηλαδή παντός προσώπου που δεν είναι μασόνος του επιπέδου τους.

Ιδέστε πώς διατυπώνουν τις σχετικές αυστηρότατες οδηγίες και εντολές τους:

«Προφυλάξωμεν τα κείμενά μας ίνα μήποτε περιέλθωσι ταύτα εις χείρας βεβήλων. Ταύτα ασφαλώς θα μολυνθούν…»! (Ιω. Α. Βασιλή 33^ου, Είδον τον Ακτινοβόλον Αστέρα, Αθήνα 1952, σελ. 68).

Σε ένα άλλο μασονικό έντυπο διαβάζουμε την εξής υπόσχεση-όρκο τέκτονος για το πώς να προσέχει το εξ 25 μόνο σελίδων βιβλιάριο που του έδωσαν στην Στοά του :

«…εφ’ όσον μοι ζητηθή, θέλω επιστρέψει πάραυτα το παρόν τυπικόν (…) εν περιπτώσει δε θανάτου εντέλλομαι προς τους νομίμους εκπροσώπους μου [τους κληρονόμους του] όπως παραδώσουν τούτο άνευ χρονοτριβής προς τους ανωτέρω αξιωματικούς [τους μασόνους της Στοάς του]…» (πηγή: Εις Δόξαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος, ΜΕΓΑ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΥΠΙΚΟΝ, βαθμός του Διακεκριμένου Διδασκάλου, εν Αθήναις, Ιανουάριος 1978, σελ. 3).

Στο επόμενο φύλλο θα παρουσιάσουμε – για πρώτη φορά! – κάποια από τα μασονικά μυστικά, τα οποία τόσον επιμελώς θέλησαν να “προφυλάξουν” οι τέκτονες διά φοβερών όρκων, όπως εδώ είδαμε.

Μοναχός Αβέρκιος

Αναδημοσίευση από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2093/20.11.2015  σ. 1, 6.

---

[1] Λόγου χάρη το μασονικό μυστικό να δημιουργήσουν μια παγκόσμια Κυβέρνηση χρονολογείται από του έτους 1744, μας αποκαλύφθηκε δε το 1936, και στην πληρότητά του δημοσιεύθηκε το 1956 από τους θεοσοφιστές  και τους μασόνους στα επίσημα περιοδικά τους.

[2] Π.χ. το τυπικό του 33^ου βαθμού, για να μη διαρρεύσει δεν το έχουν τυπώσει, αλλά το κρατούν σε χειρόγραφο, φυλασσόμενο εντός κιβωτίου κλειδωμένου με τρία κλειδιά, και μόνο τρεις υψηλόβαθμοι μασόνοι έχουν πρόσβαση εις αυτό. Ουδείς άλλος εκ των χιλιάδων τεκτόνων επιτρέπεται να το πιάσει στα χέρια του! (Πηγή: Κανονισμοί του Φιλοσοφικού Τεκτονισμού της Ελλάδος, Αθήνα 2002, σελ. 119).

Διαβάστε το β' μέρος, εδώ