Η πρώτη, μέσα από ένα βίντεο με ένα σκυλάκι, σκελετωμένο και κυριολεκτικά ετοιμοθάνατο.
Εθελοντές το περιποιήθηκαν, το έκαναν να σταθεί στα πόδια του και τελικά έζησε!
Αξίζει πραγματικά να δείτε το βίντεο (το είδαμε εδώ).
Σίγουρα θα σας συγκινήσει -όπως συγκίνησε και εμάς:
Και μερικές σκέψεις πριν περάσουμε στην δεύτερη είδηση:
Άραγε πως συμπεριφέρεται η δυτική κοινωνία σε έναν εξίσου ανήμπορο μοναχικό ηλικιωμένο άνθρωπο;
Υπάρχει κανείς να του δώσει έστω το μισό της αγάπης και της φροντίδας που δέχθηκε ο σκύλος;
Να τον βάλει σε καθαρά σεντόνια, να τον καθαρίσει, να τον ταΐσει στο στόμα;
Μην κοιτάτε αλλού. Σίγουρα ο καθένας μας ξέρει κάποιον ηλικιωμένο που έχει εγκαταλειφθεί στην μοναξιά του.
Ούτε ένα τηλέφωνο δεν τον παίρνουμε.
Ο δυτικός άνθρωπος "τρέχει" με την δουλειά και τα παιδιά του και "δεν προλαβαίνει"..
Ο σκύλος έχει το δικαίωμα να ζήσει.
Στον ηλικιωμένο η δυτική κοινωνία προτείνει "ευθανασία" για να τον ξεφορτωθεί. Ούτε ενοχές, ούτε έξοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Ας πάρουν οι κληρονόμοι του την περιουσία μια ώρα νωρίτερα. Επειδή τον "αγαπάμε" και "δεν θέλουμε να υποφέρει".
Διαβάστε τώρα και την δεύτερη συγκλονιστική ιστορία:
Τις γυάλες βρήκε υπάλληλος καθαριότητας του δήμου Αθηναίων, ο οποίος ειδοποίησε αμέσως την αστυνομία. Μετά από έρευνα που πραγματοποιήθηκε εντοπίστηκε ο 35χρονος και συνελήφθη για παράβαση του νόμου περί προστασίας που περιβάλλοντος." Πηγή
Προσέξτε υποκρισία;
Βλέπουμε τα σφαγιασμένα μωρά μόνον ως "απορρίμματα" και "μόλυνση περιβάλλοντος" αντί να εξοργιστούμε για την αναίτια δολοφονία τους. Ο δολοφόνος έχει ταυτότητα: Διευθυντής γυναικολογικής κλινικής. Όπως ταυτότητα έχουν και οι εγκληματίες "γονείς".
Στην Ελλάδα, αθώα βρέφη(έμβρυα) αδίσταχτα δολοφονούνται. Βλέπετε κάποιοι "σύντροφοι" έπρεπε να δείξουν με σεξουαλική πράξη την υποτιθέμενη "αγάπη" τους .. αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Η διοικούσα εκκλησία όμως δεν μιλάει για τις προγαμιαίες σχέσεις.
Προτιμάει να μιλάει γενικά και αόριστα για "αγάπη" για τους "πρόσφυγες" και για την "ένωση όλων των εκκλησιών" (εννοώντας τους αιρετικούς).
Και οι πιστοί κοιμισμένοι δεν αντιδρούν .. τα ανέχονται .., αντί να πετάξουν έξω από την εκκλησία μας κάποιους "λύκους" που φοράνε δεσποτικές μήτρες και κρατάνε πατερίτσες.
Ας τα βλέπουν αυτά όλοι οι προφητολάγνοι που συνεχίζουν να μας προτρέπουν να κοιμόμαστε ήσυχα (αμετανόητοι), περιμένοντας να μας φωνάξουν "να πάρουμε την Πόλη".
Τα σχέδια του Θεού αλλάζουν.
Έρχεται η επόμενη πληγή του Φαραώ και στην Ευρώπη και στην αντίχριστη Ελλάδα μας:
Προσέξτε υποκρισία;
Βλέπουμε τα σφαγιασμένα μωρά μόνον ως "απορρίμματα" και "μόλυνση περιβάλλοντος" αντί να εξοργιστούμε για την αναίτια δολοφονία τους. Ο δολοφόνος έχει ταυτότητα: Διευθυντής γυναικολογικής κλινικής. Όπως ταυτότητα έχουν και οι εγκληματίες "γονείς".
Στην Ελλάδα, αθώα βρέφη(έμβρυα) αδίσταχτα δολοφονούνται. Βλέπετε κάποιοι "σύντροφοι" έπρεπε να δείξουν με σεξουαλική πράξη την υποτιθέμενη "αγάπη" τους .. αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Η διοικούσα εκκλησία όμως δεν μιλάει για τις προγαμιαίες σχέσεις.
Προτιμάει να μιλάει γενικά και αόριστα για "αγάπη" για τους "πρόσφυγες" και για την "ένωση όλων των εκκλησιών" (εννοώντας τους αιρετικούς).
Και οι πιστοί κοιμισμένοι δεν αντιδρούν .. τα ανέχονται .., αντί να πετάξουν έξω από την εκκλησία μας κάποιους "λύκους" που φοράνε δεσποτικές μήτρες και κρατάνε πατερίτσες.
Ας τα βλέπουν αυτά όλοι οι προφητολάγνοι που συνεχίζουν να μας προτρέπουν να κοιμόμαστε ήσυχα (αμετανόητοι), περιμένοντας να μας φωνάξουν "να πάρουμε την Πόλη".
Τα σχέδια του Θεού αλλάζουν.
"... Άγριος δικαστής, κι η δίκη έχει ήδη αρχίσει,
σ άγριους σαν κι εμάς, αγάπη γιατί να χαρίσει;"
5 σχόλια:
Η φιλοζωϊα υπό την άποψη της Βίβλου, αν το βρείτε μελετήστε το, άρθρο του Κ.Σιαμάκη στη "Σάλιγγα Ορθοδοξίας" Ι.Μ. Φλωρίνης επί π. Αυγουστίνου.
Το πρόβλημα μας δεν είναι η φιλοζωία.
Κάθε πιστός οφείλει να αγαπάει την πλάση, τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα, τα λουλούδια, τα ποτάμια.
Το πρόβλημα είναι όταν όλα αυτά γίνονται αυτοσκοπός στην ζωή μας και χάνουμε το ενδιαφέρον για τον πονεμένο αδερφό.
Μήπως η αγάπη ως συναίσθημα η ως χριστιανική αρετή και καθήκον - ιδιότητα - χαρακτηριστικό της Πίστεως (βλ.Ύμνο της αγάπης) αρμόζει μόνο προς τους ανθρώπους και όχι προς τα άλογα ζώα ή τα μη έμβια της Δημιουργίας προς την οποία οπωσδήποτε οφείλεται σεβασμός και λελογισμένη χρήση;
Διαβάστε την αναφερθείσα μελέτη που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Σάλπιγξ Ορθοδοξίας" (Ι.Μ. Φλωρίνης τεύχη 303,308,311 έτος 1995 επί αγίου πατρός Αυγουστίνου) και αναδημοσιεύεται σε pdf εδώ: http://philologus.gr/files/MELET11.PDF σελ. 56
Ο σωστός τίτλος είναι:
"Η ζωοφιλία από τη σκοπιά της Βίβλου"
(και όχι η "φιλοζωία").
Διαφωνούμε αδερφέ.
Εμείς αγαπάμε και τα πουλιά και τα ζώα.
Δεν είναι μόνον για να υπηρετούν τον άνθρωπο για πρακτικούς λόγους όπως αναφέρετε (αστυνομικοί σκύλοι, συνοδοί τυφλών κλπ). Δεν είναι αντικείμενα-εργαλεία. Δίνουν κι αυτά συναισθήματα. Είναι "καλόν", όπως πολλά ακόμη καλά στην Δημιουργία.
Το ότι κάποιοι προσκολλώνται σ αυτά και τα αγαπάνε πάνω από τους ανθρώπους ή ότι κάποιοι σπαταλάνε περιουσίες σ αυτά, ή τυς δίνουν αξία μεγαλύτερη από τους ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα αγαπάμε.
Έχουμε υπόψη τα άρθρα στα τεύχη της Σάλπιγγας Ορθοδοξίας (αν θυμόμαστε καλά με το ψευδώνυμο "Αρίσταρχος Μακεδών") αλλά θεωρούμε ότι τρέφετε ανεξήγητο μίσος -ή έστω έλλειψη αγάπης- για τα δημιουργήματα του Θεού.
http://amfoterodexios.blogspot.gr/2016/02/blog-post_487.html
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.