" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Συζούμε. Θέλει η κοπέλα μου, θέλω και εγώ, τι κακό κάνουμε;

Μου έσπασε το κεφάλι για να εγκρίνω τον εφάμαρτο δεσμό του!
 
Κάποτε ήλθε για εξομολόγηση στους Τρεις Ιεράρχες στόν π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ένας φοιτητής, μέλος γνωστής χριστιανικής νεολαίας. Εκεί άρχισε μια συζήτηση για διάφορα θέματα , αλλά κυρίως για τα σαρκικά…
Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα ; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

…Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.
– Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!
 
Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία της πορνείας! Μετατρέπεις το πάθος σου σε κάτι καλό και το κάνεις σημαία. Τροποποιείς το μεγάλο ατόπημα και προσπαθείς να το διαδώσεις και εις τους άλλους.
Φρονώ πως δεν αμαρτάνεις πλέον από αδυναμία, αλλά από ιδεολογία. Αυτή η κατάστασις παγιώνει την ασθένειά σου εις αθεράπευτο και θανατηφόρο πνευματικό νόσημα.
 
 
Δυστυχώς τα πάθη δημιουργούν τη δική τους παράλογη και αθεράπευτη λογική.
Είναι εις όλους γνωστόν ότι η διαστροφή του Νόμου του Θεού συντελείται με πολλούς τρόπους. 
Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή του ορισμού της λέξεως «αμαρτία».
α) «Αμαρτία»,ισχυρίζονται με πονηρία, υπάρχει μόνον όταν διαπράττω κακό εις κάποιον.
Εάν ίσχυε ο συγκεκριμένος ορισμός, τότε πλήθος πράξεων που είναι βαρύτατες δεν θα εθεωρούντο αμαρτίες.Παράδειγμα τρανταχτό, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία, το κάπνισμα, τα ποτά, η διαφθορά και όλα γενικώς τα σαρκικά αμαρτήματα, δεν θα ήσαν αμαρτία, καθ’ ότι υποτίθεται ότι δεν προκαλούν κακό εις τρίτα πρόσωπα…
β) Τα ίδια τα διεφθαρμένα άτομα διατυπώνουν μια ακόμα πονηρά άποψι, ώστε να αιτιολογήσουν την απνευμάτιστη ζωή τους:
«Δεν πρέπει να πράττουμε κάτι, εάν δεν το νιώθει η καρδιά μας!».
Με βάσι αυτή τη συλλογιστική, ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, δεν εκκλησιάζεται, δεν νηστεύει, δεν διαβιώνει ηθικά, εφ’ όσον δεν το νιώθει ως επιτακτική ανάγκη μέσα του. Μα, άνθρωπέ μου, και εις το σχολείο δεν νιώθει κανείς ότι πρέπει να φοιτήση, αλλά είναι υποχρεωμένος να το πράξη, διότι διαφορετικά θα παραμείνη αγράμματος.
Προφανέστατα, λοιπόν, το επιχείρημα του «τί νιώθει η καρδία», αποτελεί καταστρεπτικό στοιχείο του πεπτωκότος ανθρώπου.
γ) Εάν δεν αντιλαμβάνομαι,δεν καταλαβαίνω την προσευχή,τότε δεν προσεύχομαι.
Απαντούμε με τον εξής τρόπο:
Ο καθηγητής κρατά εις τα χέρια του το γραπτό που εσύ παρέδωσες μαθαίνοντας το μάθημα «παπαγαλία». Και όμως , αυτός σε βαθμολογεί με άριστα, καθότι κατέβαλες κόπο για να το αποστηθίσης. Έτσι ενεργεί και ο Θεός ( ευλογεί τον κόπο και την προσπάθειά σου ) .
Ακόμη και όταν προσευχόμεθα, αλλά δεν καταφέρνουμε να κατανοούμε σωστά το περιεχόμενο. Εκείνος αποδέχεται ευχαρίστως την πρόθεσι, τη διάθεσι, την απόφασι, τον κόπο, την προσφορά του χρόνου και ολόκληρου του εαυτού μας προς Αυτόν. Τα παραλαμβάνει και τα επιμετρά με το πλήθος των οικτιρμών Του. Τα επευλογή κατά το μέγα Έλεός Του και την άπειρο αγάπη Του.
δ) Επί πλέον, διατυπώνουν το κατάπτυστο επιχείρημα:
«Κάμε ό,τι σου επιτάσσει η καρδιά σου. Αυτή να ακούς, και ουδένα έτερο».
Αυτή η συλλογιστική καταλήγει εις μεγάλη ανηθικότητα. Μήπως «υπακούων εις την καρδιά σου», ήτοι εις τα σαρκικά πάθη, ελευθέρως δύνασαι να πορνεύης, να απατάς τη σύζυγό σου, να διαλύης τον γάμο σου κ.τ.λ.;
Μα, άνθρωπέ μου, και η σύζυγός σου ενδεχομένως να νιώθη ότι «η καρδία της συγκινείται από τον γείτονα!». Είναι μήπως ελεύθερη να αμαρτήση; Ασφαλώς όχι.
 
 
Αυτά και άλλα πολλά πονηρά επιχειρήματα προβάλλει ο Διάβολος , για να σπρώξη τον άνθρωπο μέσα εις τα φοβερά τα δίκτυα του.
Και δυστυχώς, πολλοί χριστιανοί, συνεργούσης και της σαρκός, συλλαμβάνονται από την πονηρά παγίδα.
Υιοθετούν αυτές τις καταστρεπτικές απόψεις. Αυτές που τις εισήγαγε ο εχθρός διαστρέφοντας τη λογική τους με πολλή τέχνη και μαεστρία. Εις το τέλος, βεβαίως, το αποτέλεσμα επέρχεται τραγικό και καταστρεπτικό για την πορεία και την ευτυχία του ανθρώπου…
 
 
Εν κατακλείδι σημειώνουμε τα εξής:
– Ο δρόμος προς την υγεία διέρχεται μέσα από την προσεκτική εφαρμογή των ιατρικών εντολών και την λήψι των κατάλληλων φαρμάκων.
– Ο δρόμος προς την ασφαλή οικοδομή διέρχεται μέσα από την προσεκτική εκτέλεση των σχεδίων του μηχανικού.
– Και φυσικά, ο δρόμος προς την ευτυχία διέρχεται μέσα από την ακριβή και προσεκτική εφαρμογή όλων των εντολών του Θεού. Και φυσικά και όλων εκείνων που αναφέρονται εις την αγνότητα, την εγκράτεια και τον πόλεμο του σαρκικού φρονήματος.
Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ” του π. Επιφάνιου», ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”
Πηγή:diakonima.gr, Επιμέλεια θέματος: Δέσποινα Σεμερτζίδου
Πηγή,το είδαμε εδώ
τροποποιήσαμε την αρχική φωτογραφία, προσθέτοντας το ερωτηματικό

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θερμά συγχαρητήρια για την ανάρτηση!

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι, ελάχιστοι τολμούν να μιλήσουν για το θέμα αυτό.Εύγε και από εμένα.

Βλέπεις γονείς που έχουν δημιουργήσει χριστιανικές οικογένειες, να σου ανακοινώνουν ότι τα παιδιά τους συζούν αστεφάνωτα, έχοντας και οι ίδιοι αποδεχτεί το γεγονός ως κάτι δεδομένο. Διαβάζεις στα χριστιανικά ιστολόγια για αγίους, για θαύματα και προφητείες αλλά κανείς δεν τολμάει πλέον να αποκαλέσει τις προγαμιαίες σχέσεις αμαρτία. Ακόμη και στις ομιλίες μητροπολιτών, κυριαρχεί μια αφηρημένη ιδέα περί "αγάπης"και φιλανθρωπίας, και με την αφωνία και με τους εορτασμούς και τις υποδοχές, καταλήγει να παρουσιάζεται η εκκλησία ως θεσμός, ως καθεστώς, επιπλέον λίγο ή πολύ ως κάτι το μαγικό που σου φέρνει γούρι και σε γλιτώνει στις δύσκολες καταστάσεις. 'Για το καλό' όπως λένε όταν μεταλαμβάνουν κάποιοι

'Μετανοείτε ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των Ουρανών', αλλά ξεχάσαμε τόσο πολύ αυτή τη λέξη, το μετανοείτε. Το χειρότερο δεν είναι ο εκφυλισμός των ηθών της εποχής μας αλλά το ότι η εκκλησία επισήμως έπαψε να ομολογεί την αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

https://egolpio.wordpress.com/2010/11/28/faros_sex/
Ποιος θα ανακαλέσει στην εκκλησιαστική τάξη τον τολμητία αυτόν ιερέα;
Πότε η ΔΙΣ θα ασχοληθεί σοβαρά με την περίπτωσή του;
Ως πότε θα διακηρύττει ανεξέλεγκτος τις ασχημοσύνες του και τα φληναφήματά του;

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός" είπε...

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση. Απαράδεκτες οι δηλώσεις του π.Φιλοθέου Φάρου:
"«Η σύγχρονη αντίληψη περί πορνείας, που περιλαμβάνει κάθε ερωτική επαφή εκτός γάμου, είναι ανακριβής. Την εποχή του Ευαγγελίου αφορούσε την επίσκεψη ενός άντρα σε κάποιο οίκο ανοχής. Μόνο οι παπάδες χρησιμοποιούν στις ημέρες μας τον όρο ΄΄προγαμιαίες σχέσεις΄΄. Δεν σημαίνει τίποτα, παρά μόνο για κάποια νευρωτικά άτομα τα οποία έχουν δυσκολία με τον έρωτα και λένε ΄΄δεν μπορώ να έχω ερωτικές επαφές γιατί το απαγορεύει ο παπάς΄΄». "

Δημοσιεύθηκαν στο Βήμα:
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=370115#ixzz16ZsS5PU1

Μερικοί επιμένουν να προκαλούν και να σκανδαλίζουν όπως ο εν λόγω ιερέας -με το βαμμένο μαλλί και το άσπρο μούσι. Ο λόγος του Ευαγγελίου όμως είναι ξεκάθαρος. Γιατί το κάνουν λοιπόν; επιδιώκουν απλά να φανούν; Να ακουστεί το όνομα τους; Αυτοθαυμασμός ή παράνοια;

Δεν είναι ο μόνος. Γεμίσαμε μοντέρνους, "ανοιχτόμυαλους" και "σοφιστικέ" αρχιμανδρίτες. Αλλά και μητροπολίτες που επίσης προκαλούν (πχ Αλεξανδρουπόλεως, δηλώσεις του για να καταργηθούν τα ράσα ). Η προβολή των προσώπων αυτών από τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ προβληματίζει. Αντιθέτως, ακόμη και οι διώξεις αγωνιστών ιερέων, ΔΕΝ προβάλλονται (το έχουμε διαπιστώσει ως ιστολόγιο όταν επικοινωνήσαμε με πληθώρα ΜΜΕ, τοπικών και Αθηναϊκών.). Τι παίζεται τελικά;

ΥΓ. Η τιμωρία όλων αυτών είναι οι νέοι-ες, που μετά τις αποτυχίες τους, έχοντας κουραστεί από την διπλωματική γλώσσα που χαϊδεύει, αναζητούν την αλήθεια. Γιατί κάποια στιγμή οι μάσκες πέφτουν.

Ανώνυμος είπε...

Να αφήσουν τα συλλείτουργα και τα πανηγύρια οι επίσκοποι και να ασχοληθούν στα σοβαρά με τα ουσιώδη και φλέγοντα προβλήματα της Εκκλησίας.

Δημήτριος Ἀναστασιάδης είπε...

Να ήταν η μόνη του πλάνη! Έχει καταργήσει την εξομολόγηση και αντί αυτού έχει δημιουργήσει γκρουπάκια ψυχοθεραπείας.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.