" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Η πορνοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς


Η ιδέα για ένα βιβλίο που να αφορά την κουλτούρα του πορνό ήρθε στον Κέβιν Σκοτ (Kevin Scott) τη μέρα που η κόρη του αποφάσισε πως έπρεπε απαξάπαντος να αποκτήσει ένα πόνι «Μπρατζ». Επί μήνες το πεντάχρονο κορίτσι τον παρακαλούσε να της πάρει μία κούκλα «Μπρατζ» -με τακούνι-στιλέτο, δικτυωτό καλτσόν, μίνι φούστα, και πελώρια κουταβίσια μάτια στο υπερμέγεθες κεφάλι.

Αλλά το βλέμμα της κούκλας φαινόταν στον Σκοτ κάπως υπερβολικά σέξι για ένα προνήπιο, κι έτσι αποφάσισαν με τη σύζυγό του να πάρουν στην κόρη τους μία… άλλη κούκλα, που ικανοποίησε τη μικρή μια χαρά. Μόνο που λίγους μήνες αργότερα, η «Μπρατζ» έβγαλε τη σειρά της «μωρά Μπρατζ». «Αν οι κούκλες Μπρατζ έμοιαζαν με εκπορνευόμενες Μπάρμπι, αυτά τα “μωρά” έμοιαζαν επίσης να εκπορνεύονται!» ξεσπάει ο Σκοτ.
 
Για μία ακόμα φορά κατάφερε να πείσει την κόρη του να της πάρει ένα «μικρό μου πόνι» και προς στιγμή, κάθε σχετική συζήτηση σταμάτησε. Έως ότου, όπως ήταν αναμενόμενο, η Μπρατζ έβγαλε τα «πόνι Μπρατζ».

Και τότε, λέει ο Σκοτ, που είναι καθηγητής αγγλικών σε ένα μικρό κολέγιο της Τζόρτζια, «συνειδητοποίησα πως η πορνο-κουλτούρα και εγώ βρισκόμαστε σε αγώνα μέχρι θανάτου για την ψυχή της κόρης μου».

Σε μία αγορά που πουλάει ψηλοτάκουνες γόβες για μωρά και τάνγκα για προέφηβες, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μεγαλοφυΐα για να δει πως το σεξ -για να μην πούμε το πορνό- εισβάλει στις ζωές μας

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Η Γιόγκα στην Εκπαίδευση (π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Επειδή κάποιοι φρόντισαν -σκόπιμα ή λόγω άγνοιας και επιπολαιότητας;- να εισάγουν την Γιόγκα στην επιμόρφωση νεοδιορίστων εκπαιδευτικών,
επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε την συνέντευξη που ακολουθεί:

Γιόγκα και Εκπαίδευση, κάρμα, κάστες
(π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης) 

Ο ειδικός επί των αιρέσεων και παραθρησκειών π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης ομιλεί στην ραδιοφωνική εκπομπή "Καταρτίζεσθε εν Κυρίω" του Δημοτικού Ραδιοφώνου Πολυγύρου και αναπτύσσει το φλέγον θέμα: "Η γιόγκα στην εκπαίδευση"



Χαίρετε, αγαπητοί ακροατές.

Σήμερα στο μικρόφωνο της εκπομπής είναι ο π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, από τη Μονή του Αγίου Αρσενίου από τη Σιθωνία της Χαλκιδικής. Σκέφθηκα να ασχοληθούμε σήμερα με κάτι διαφορετικό και πήρα αφορμή από ένα θέμα που προέκυψε τον τελευταίο καιρό, τον τελευταίο μήνα θα έλεγα· πρόκειται για το ενδεχόμενο εισαγωγής της γιόγκα στα σχολεία. 
Π.Α: Όσο κι αν φαίνεται σε πολλούς απίστευτο έχουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, υπάρχει μια τέτοια περίπτωση. Βεβαίως δεν εντάσσεται στο Αναλυτικό Πρόγραμμα αλλά η πρόθεση κάποιου Συμβούλου Φυσικής Αγωγής από την Αθήνα, του κ. Νικολάου Τριπόδη, να οργανώσει σεμινάρια εισαγωγής στη γιόγκα για εκπαιδευτικούς και μάλιστα και της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μ’ άλλα λόγια απευθύνεται και σε δασκάλους και σε καθηγητές, μας δίνει λοιπόν το θέμα της σημερινής εκπομπής: γιόγκα και Εκπαίδευση. Τι είναι όμως η γιόγκα; 
Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, αυτός ο όρος πηγαινοέρχεται στα Μ.Μ.Ε. και σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, σε εκπομπές και λίγο πολύ όλοι τον έχουν ακούσει και κάτι ξέρουν. Αλλά μάλλον όχι αυτό που πραγματικά είναι! Έτσι λοιπόν σήμερα θα ασχοληθούμε με τη γιόγκα και το Διαλογισμό έτσι όπως πραγματικά είναι και όχι έτσι όπως συνήθως παρουσιάζεται από αυτούς που πωλούν αυτό το προϊόν. 
Συνήθως λοιπόν στην πατρίδα μας στην Ελλάδα, αλλά και στη Δύση γενικότερα, στην Ευρώπη και στην Αμερική παρουσιάζεται η γιόγκα ως μία γυμναστική, ως μία τέχνη, ακόμη και ως μία επιστήμη. Και θα ήθελα να εξετάσουμε το καθένα από αυτά χωριστά, για να δούμε αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και επαναλαμβάνω ότι την αφορμή μάς τη δίνει η κίνηση του Συμβούλου Φυσικής Αγωγής από την Αθήνα, του κ. Τριπόδη, να οργανώσει σεμινάριο εκμάθησης γιόγκα για δασκάλους και για καθηγητές. Απ’ τη μια μεριά ο κ. Σύμβουλος Φυσικής Αγωγής παρουσιάζει τη γιόγκα ως μία γυμναστική, έτσι εντάσσεται και στο αντικείμενό του υποτίθεται, μας λέει ότι είναι γυμναστική· από την άλλη μεριά όμως βλέπω ότι στο πρόγραμμά του έχει και θέμα «Φιλοσοφία της γιόγκα». Άρα λοιπόν δεν είναι μόνο γυμναστική, είναι και κάτι άλλο. 
Επίσης από τα θέματα του σεμιναρίου βλέπει κανείς ότι έρχεται σε επαφή με κάποιους όρους σανσκριτικούς· μιλούν για ασάνες. Ασάνες είναι οι στάσεις στη γιόγκα. Μια δασκάλα, επίσης, της νίντρα γιόγκα θα διδάξει· η νίντρα γιόγκα είναι μια από τις διάφορες τάσεις και σχολές της γιόγκα. Και εν πάση περιπτώσει αυτό, το οποίο θα δούμε, είναι αν πρόκειται για μία γυμναστική ή αν πρόκειται μόνο για γυμναστική. 
Στο σημείο αυτό, αγαπητοί φίλοι, μας ξεκαθαρίζει τα πράγματα ένας γκουρού. Γκουρού στον Ινδουισμό λέγονται οι –υποτίθεται- φωτισμένοι δάσκαλοι, οι οποίοι είναι σε θέση –υποτίθεται- να οδηγήσουν και τους μαθητές τους στη φώτιση· τώρα τι είδους είναι αυτή φώτιση, θα το δούμε. Αλλά ένας γκουρού, ένας φωτισμένος δάσκαλος δηλαδή, σύμφωνα με τη  δική τους πάντοτε αντίληψη, είναι μια αυθεντία στα θέματα τα πνευματικά και αξίζει να δούμε τι μας λέει επάνω σ’ αυτό το θέμα, παρότι ο ίδιος δεν το εφαρμόζει, δηλαδή είναι και αυτός από τους βασικούς καλλιεργητές της σύγχυσης που παρουσιάζουν τη γιόγκα ως γυμναστική. Σε μία στιγμή ειλικρίνειας, απευθυνόμενος σε στελέχη της κίνησής του, ο γκουρού Σατυανάντα, πέθανε πριν από είκοσι χρόνια περίπου, λέει τα εξής, και τα διαβάζω από το περιοδικό τους που ονομάζεται «Γιόγκα»· είναι από το τεύχος 1, του 1980, σελίδα 6. Λέει λοιπόν ο γκουρού Σατυανάντα:
«Ποιος είναι ο αληθινός σκοπός της γιόγκα; Αυτούς που ζητούν στην κίνηση την ομορφιά, τους παραπέμπουμε στα κέντρα ομορφιάς. Εκείνους που θέλουν με τη γιόγκα να φορμάρουν το σώμα τους, τους συνιστούμε να παν στα κέντρα φυσιοθεραπευτικής αγωγής. Γιατί», προσέξτε, «γιατί», λέγει ο γκουρού Σατυανάντα, «στα κέντρα της γιόγκα θα πρέπει μόνον ο σκοπός της αναπτύξεως της συνειδητότητάς σου να σε φέρει. Με αυτό το πνεύμα», συνεχίζει ο γκουρού, «και μόνον, έχουμε θέσει σε λειτουργία αρκετά ανά τον κόσμο άσραμ».
Άσραμ είναι τα ινδουιστικά κοινόβια στα οποία καλλιεργείται η γίογκα. Άρα λοιπόν μας λέει εδώ ξεκάθαρα ο Ινδός γκουρού -και τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;- ότι η γιόγκα δεν είναι μία γυμναστική. Εάν κάποιος θέλει να κάνει γυμναστική συνιστά ο γκουρού να πάει σ’ ένα γυμναστήριο. Στη γιόγκα, λέει, πρέπει να σας φέρνει ο σκοπός της ανάπτυξης της συνειδητότητας. 
Όπως είπα όμως και νωρίτερα αυτό που εδώ, σε μία στιγμή ειλικρίνειας, το ομολογεί μιλώντας σε στελέχη της κίνησής του δεν το εφαρμόζει προς τα έξω, διότι η επικοινωνιακή γραμμή και της συγκεκριμένης ομάδας αλλά και όλων των ομάδων γιόγκα που δραστηριοποιούνται στη Δύση είναι αυτή: ότι δηλαδή η γιόγκα είναι ανεξάρτητη από θρησκεία, δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, είναι μία γυμναστική, είναι μία τέχνη, είναι μία επιστήμη. Λοιπόν, άρα σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του γκουρού Σατυανάντα, δεν είναι γυμναστική· ή τουλάχιστον δεν είναι κυρίως γυμναστική. Διότι, όπως λέγει και ένας Γερμανός μελετητής των σεκτών και του ινδουισμού, ο Φρήντριχ Χάακ (F. W. Haack), μπορεί στο στρατό κάποιος να πει ότι ωφελήθηκε σωματικά διότι έκανε και ασκήσεις γυμναστικής, αλλά ο στρατός δεν έχει αυτόν τον σκοπό, δεν είναι ένα γυμναστήριο, έχει άλλο σκοπό ο στρατός· στο στρατό όμως κάποιος μπορεί να ωφεληθεί από το τρέξιμο κι από τις σωματικές ασκήσεις.
Κατά τον ίδιο τρόπο  η γιόγκα μπορεί να έχει σωματικές ασκήσεις αλλά δεν είναι αυτό η ουσία της, δεν είναι αυτό κυρίως. Η γιόγκα, όπως λέει ο Σατυανάντα, είναι ένας δρόμος για ανάπτυξη της συνειδητότητας, σύμφωνα βέβαια  με την δική τους την αντίληψη, και θα δούμε ποια είναι αυτή. Είναι ένας δρόμος, όπως λένε, προς τη φώτιση, ένα μονοπάτι προς τη φώτιση. Άρα λοιπόν δεν είναι γυμναστική, είναι ψέμα να παρουσιάζεται η γιόγκα ως γυμναστική. 
Το άλλο ψέμα ή παραπλάνηση, η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη σχετικά με τη γιόγκα, είναι ότι πρόκειται για μία επιστήμη. Και σ’ αυτό το θέμα διαψεύδονται από τα δικά τους τα κείμενα, κι αυτό έχει σημασία ότι εδώ δηλαδή δεν μιλάει κάποιος άλλος, κάποιος ο οποίος απορρίπτει τη γιόγκα ή τη βλέπει με μάτι κριτικό, αλλά τα δικά τους τα κείμενα τα ινδουιστικά, λένε ότι η γιόγκα δεν είναι επιστήμη. Στον Ινδουισμό υπάρχει το κείμενο, το πιο ιερό, ας το πούμε έτσι, το δικό τους, που λέγεται Μπαγκαβάτ Γκιτά· στα ελληνικά μεταφραζόμενο σημαίνει «θεϊκό τραγούδι». Εκεί λοιπόν στη Μπαγκαβάτ Γκιτά, στο Θεϊκό Τραγούδι, ο θεός του Ινδουισμού Κρίσνα –βέβαια για μας ψεύτικος θεός- λέει ότι η γιόγκα είναι μία δική του αποκάλυψη στους ανθρώπους. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εάν λοιπόν είναι, σύμφωνα με τα ιερά κείμενα των ινδουιστών, εάν είναι η γιόγκα μία αποκάλυψη του θεού Κρίσνα στον άνθρωπο, πάει να πει πως δεν είναι επιστήμη! Και πάντως δεν είναι επιστήμη με τον τρόπο που ο δυτικός άνθρωπος εννοεί τον όρο επιστήμη. 
Άρα λοιπόν ούτε γυμναστική ούτε επιστήμη. 
Τι γίνεται όμως; Γιατί επέλεξαν οι Ινδοί γκουρού να παρουσιάζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τη γιόγκα στη Δύση; Διαπίστωσαν, αγαπητοί φίλοι, ότι οι δυτικοί άνθρωποι έχουν σε μεγάλη υπόληψη την επιστήμη, τον ορθό λόγο, τον ορθολογισμό. Διαπίστωσαν επίσης ότι η μεγάλη πλειοψηφία των δυτικών δεν θα ήταν πρόθυμοι ν’ αλλάξουν τη θρησκεία τους και να ασπασθούν, ας πούμε, τον Ινδουισμό ή το Βουδισμό, διότι και στον Βουδισμό υπάρχει η γιόγκα· ο Βουδισμός είναι μια εξέλιξη, αν θέλετε, του Ινδουισμού, έτσι να το πούμε πολύ απλά, κι εκεί υπάρχει γιόγκα. Δεν είναι πρόθυμοι οι δυτικοί, εκ πρώτης όψεως, να αφήσουν τα δικά τους τα πιστεύω και να γίνουν βουδιστές ή ινδουιστές, γι’ αυτό λοιπόν και δεν τους λένε ότι είναι η γιόγκα αναπόσπαστο τμήμα μιας θρησκείας, συγκεκριμένα του Ινδουισμού ή του Βουδισμού, αλλά τους λένε ότι είναι ουδέτερο θρησκευτικά, ότι είναι μια επιστήμη, ότι είναι μια γυμναστική. Άρα λοιπόν

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Θεέ μου κάνε με…τηλεόραση (έκθεση παιδιού Β δημοτικού)

 “ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.
 
ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΧΩΡΟ .
ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.
ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Η ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.
 
 
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.
ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΘΑΧΩ ΤΗ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ.
ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙ…
ΘΕΛΩ Τ’ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ,
ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΜΕΝΑ.
ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, ΚΑΝΕ ΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΟΛΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.
ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕ ΖΗΤΏ ΠΟΛΛΑ..ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!”.
Την δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη είδε και…
-Τι συμβαίνει; τη ρώτησε.
-Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου, του απάντησε.
-Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί, απάντησε με λυπη ο σύζυγος!
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:
-Αυτή η έκθεση είναι του γυιού μας!..”
Έκθεση από μαθητή Δευτέρας δημοτικού με θέμα: ” ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ”.
το είδαμε εδώ 

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Ο ασπασμός της Παναγίας ( του μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη)

Ο ασπασμός της Παναγίας
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Πλησιάζει ξανά η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλοι οι πιστοί ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν λαμπρά τη μεγάλη θεομητορική πανήγυρη.
Η μνήμη της είναι ιερή, θαυμαστή, εξαίσια και συγκινητική. Εορτή θαυμάσια, δοξασμένη, υπέροχη και λαοφίλητη. Οι πιστοί χαίρονται, παρότι πρόκειται για την κοίμηση της Θεοτόκου, για μετάσταση αγαπητού προσώπου. Χαίρονται που η προστάτισσά τους, η μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, ανέρχεται στους ουρανούς για να πρεσβεύει διηνεκώς υπέρ σύμπασας της πάσχουσας ανθρωπότητος.
Φαίνεται αντιφατικό το σχήμα. Χαρά στη νεκρώσιμη έξοδο; Πρόκειται για χαροποιό πένθος και χαρμολύπη, για την ασκητική και νηπτική γραμματεία. Οι λυπητεροί ύμνοι γίνονται χαροποιοί. Η κηδεία μετατρέπεται σε πανηγυρική εορτή. Φαίνεται παράδοξο εξωτερικά και με πρώτη ματιά. Αν εμβαθύνει κανείς, θα παρατηρήσει ότι πρόκειται για θεϊκή ενέργεια, για θαυματουργό γεγονός. Ο Υιός της Αειπαρθένου Μαρίας με τον θάνατό του νίκησε τον θάνατο. Τα δάκρυα του πένθους, της θλίψης και της στενοχώριας μεταβλήθηκαν σε δάκρυα χαράς, ευφροσύνης, αγαλλιάσεως και ελπίδος. Παραμυθεί η Θεοτόκος τους φίλους της, τους χαρίζει ωραίους λογισμούς, αισιόδοξη σκέψη, γλυκιά παρηγοριά. Η Παναγία μετέβη σε καλύτερη, ανώτερη και ωραιότερη ζωή.

Ήταν αδύνατο ο σκοτεινός Άδης να φυλακίσει την Πανυπέραγνη μητέρα του Εμμανουήλ, τη γεννήσασα τον Φωτοδότη Χριστό, τον ήλιο της δικαιοσύνης, τον εωθινό αστέρα. Έτσι ο θάνατός της έγινε πύλη της ζωής και του φωτός. Οι πιστοί προσκυνώντας με ευλάβεια τις θαυματουργές θεομητορικές εικόνες λαμβάνουν χάρη και χαρά, κουράγιο και άνεση, ενίσχυση και δύναμη. Τα δάκρυα των πιστών είναι καρδιακά, άκοπα, γλυκά. Δάκρυα χάρης και χαράς, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης, παρακλήσεως και θερμής ικεσίας. Ο ελληνικός λαός είναι θεοτοκοφιλής. Οι λυπηρές εξαιρέσεις παντού και πάντοτε υπάρχουν.
Οι ταπεινοί και ευλογημένοι προσκυνητές των εικόνων της Παντάνασσας καταθέτουν τον πόνο τους, το πρόβλημά τους, το αίτημά τους, τη δυσκολία τους. Η πονεμένη μητέρα Παναγία τους δέχεται όλους, τους ακούει, τους παρηγορεί, τους σφουγγίζει ιδρώτες και δάκρυα, τους ασπάζεται, τους εγκαρδιώνει. Πόνεσε η Πανάχραντη πολύ και γνωρίζει να συμπονά, να συντρέχει, να δέεται συνεχώς. Μονές, εκκλησίες, εκκλησάκια, προσκυνητάρια, θυμίζουν τη χάρη της. Άπειρα τα αφιερώματα δεήσεων. Πλούσια τα δώρα ευχαριστιών. Εικόνες μουλιασμένες στο δάκρυ των ευλαβών προσκυνητών. Κάποτε δακρύζει και η ίδια η εικονιζόμενη Μεσίτρια και Πρέσβειρα όλων των πιστών. 
Η κάθε εικόνα της έχει μια ιδιαίτερη ιστορία κι ένα ξεχωριστό, χαρακτηριστικό όνομα.
Η μορφή της Παναγίας μένει πάντοτε σεμνή, σοβαρή, σιωπηλή, συνετή και σεβάσμια. Μιλά όμως κι έτσι, με την πλούσια χάρη της, την καθαρότητά της, την ταπείνωσή της. Κρύβει στο ιερό πρόσωπό της ένα υπέροχο ήθος. Δίνει χαρά δίχως να γελά και να αστειεύεται, κηρύττει δίχως λόγια, αλλά με το βιωμένο της παράδειγμα, διδάσκει με την ίδια την ωραία ζωή της. Δίνει αυτό που έχει: αγάπη, υπομονή, υπακοή και καλοσύνη. Νομίζει ο προσκυνητής ότι κάτι του λέει προσωπικό η εικόνα. Αισθάνεται μέσα του να σκιρτά η λησμονημένη αθωότητα, η παιδική λιτότητα, η καρτερικότητα στους πόνους. Ένας άλλος τρόπος ζωής που ανέθρεψε πολλές γενιές με μεγάλες δυσκολίες. Στον εφετινό εορτασμό της ας ασπασθεί όλους τους προσκυνητές της, για να μην αποκάμουν και απογοητευθούν.
το είδαμε εδώ

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Η υπέροχη κυρία Ντεφάρ από την Αιθιοπία

.Συγκλόνισε το Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου η χρυσή Ολυμπιονίκης στην κούρσα των 5.000 χιλιομέτρων

 
Η Μεσερέτ Ντεφάρ, αυτή η μικροσκοπική κυρία από την Αιθιοπία δεν είχε καλή χρονιά. 
Μετά το χρυσό που είχε κατακτήσει στην Αθήνα το 2004, στα 5.000 χιλιόμετρα και το χάλκινο στο Πεκίνο, το 2008, έδειχνε να βρίσκεται σε πτώση. 
Εξάλλου είχε πατήσει και τα 28 και σε αυτά τα αγωνίσματα βγαίνουν διαρκώς νέα «φυντάνια».  
 

Η Ντεφάρ, που περνά πολύ καιρό στην Ελλάδα, χώρα που την αγαπά όσο και τη δική της, πριν από την μεγάλη κούρσα, χθες το βράδυ στο Λονδίνο, έβαλε στον κόρφο της την εικόνα της Παναγίας.
Κι έτρεξε όπως αυτή ξέρει.   
Μετά το καμπανάκι, άφησε πίσω τη συμπατριώτισσά της Τιρουνές Ντιμπάμπα, κι έφυγε προς τον τερματισμό. Ήταν η πρώτη με χρόνο 15:04:25. 

Και μετά έκλαψε. Έβγαλε την εικόνα της Παναγίας και την έδειχνε σε ολόκληρο το γήπεδο που την χειροκροτούσε. Για να δείξει από που άντλησε τη δύναμή της.  
Είχε επιστρέψει εκεί που ανήκε. Στην κορυφή.
 

Για την ιστορία. Η Ντιμπάμπα δεν άντεξε. Τερμάτισε τρίτη, ενώ το αργυρό μετάλλιο πήγε στην Βίβιαν Τσέρουγιοτ από την Κένυα.
Η χρυσή Ολυμπιονίκης που προπονείται στην Ελλάδα, νέα ομολογήτρια της χριστιανοσύνης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου!!

 
Η Ντεφάρ ανταμείφθηκε με το χρυσό μετάλλιο, στην πιο σημαντική διοργάνωση της χρονιάς, καθώς σε όλη τη διάρκειά της δεν είχε καταφέρει να πάρει πρωτιά σε κάποια διοργάνωση και μεσούσης της προετοιμασίας της άλλαξε πρόγραμμα εκγύμνασης και διατροφής. Τελικά, όπως αποδείχτηκε ορθά έπραξε.
 
Η αθλήτρια από την Αιθιοπία περνάει πολλούς μήνες του χρόνου στην Ελλάδα, όπου είναι παντρεμένη και ζει η πρώτη ξαδέλφη της που την φιλοξενεί, ενώ σχεδιάζει να εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας και να ανοίξει μια σχολή για δρομείς μεγάλων αποστάσεων.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ

- Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και την παιδεία;

- Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά; Ποια είναι η ιστορία μας; Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά. Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε». Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;

Άλλος είναι θεολόγος και δεν αφήνει τους ανθρώπους να κοινωνούν, για να μην κολλήσουν έιτζ! Είναι από αυτούς που τους έστειλε στην Θεολογική Σχολή το κομπιούτερ! Αυτή δεν είναι η γνώση του Θεού. Παλιά λέγανε: «Έμαθε τα ιερά γράμματα το παιδί», γιατί ήταν ιερά τα γράμματα. 
Βλέπεις καθηγητή Θεολογίας να μην πιστεύη, να βρίζη μπροστά στους φοιτητές τους Προφήτες, και να μην τον βγάζουν. Μα τι θέλεις, καλέ μου άνθρωπε, στην Θεολογική Σχολή; Εσύ, τι θεολόγους θα βγάλης;

Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μια νέα γλώσσα. Η ελληνική όμως γλώσσα έχει «γλώσσα» από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής! Το δόγμα της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση. Γι’ αυτό οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ελληνική γλώσσα και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Αν δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να πλανηθή. Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία! 
Μετά από λίγο θα έρχονται Γερμανοί να διδάσκουν Αρχαία στα δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε θα καταλάβουν οι δικοί μας την αξία που έχουν τα Αρχαία Ελληνικά, αφού πρώτα γίνουν ρεζίλι, και θα πουν: «Για δες η Εκκλησία που κρατούσε τα Αρχαία».

Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό. Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο. 
Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους. Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».

 
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ "ΛΟΓΟΙ Α΄ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ"
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 1999
Το είδαμε εδώ

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Η συγκλονιστική ομιλία Πομάκας "Γιατί μας μαθαίνει η Ελλάδα τούρκικα με το ζόρι;"

Δείτε το παρακάτω βίντεο με την συ-γκλο-νι-στι-κή ομιλία της π. Γραμματέως του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Μολλά Νουρσέλ, στην ιδρυτική εκδήλωση του Ελληνοπομακικού Συλλόγου στις 23.05.2009, και θα καταλάβετε με πολύ απλά λόγια από μία παθούσα Ελλήνίδα μουσουλμάνα (πολύ πιο Ελληνίδα από πολλούς χριστιανούς “Έλληνες” που συχνάζουν σε ένα μέγαρο που το λένε “Βουλή”) τι συμβαίνει. Η Μολλά Νουρσέλ κατάγεται από το Πομακοχώρι Κάρδαμος του νομού Ροδόπης, ένα πανέμορφο ημιορεινό χωριό με εξαιρετικά φιλόξενους κατοίκους.


Δείτε το video....


Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος:«ΑΡΙΣΤΗ» (...) Η ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου
Εξυπηρετεί αφάνταστα ώστε να μην ξαναβρεθεί η Χώρα μας στην οικονομική δυσπραγία του σήμερα. 
Είναι τεράστιο το εθνικό  κόστος της Δωρεάν Παιδείας. Ξεζουμίζει οικονομικά τα νοικοκυριά. Στρέφει τη νεολαία στα γράμματα, εγκαταλείποντας την γεωργία και την κτηνοτροφία (μια τουρκική παροιμία λέει: ben ağa, sen ağa, ineği kim sağa, δηλ. εγώ αγάς, εσύ αγάς, την αγελάδα ποιός θα την αρμέξει;). Μπάζει τους νέους στα Πανεπιστήμια και τους βγάζει όλους ανεξαιρέτως  με πτυχίο. 
Τελικά, ως Χώρα είναι περισσότερο επονοίδιστο να έχεις ανέργους πτυχιούχους ΑΕΙ παρά ανέργους του Δημοτικού Σχολείου.
 

 
Γι’ αυτό, καλώς ήρθες νέα Γραμματική με τα 5 φωνήεντα!
Τέλος στους γραμματικούς κανόνες, τέλος στο Συντακτικό, τέλος στο Ετυμολογικό.
Τι χρειάζεται να κατανοούν τα ελληνόπουλα την ποίηση του Ελύτη, ή τα κείμενα, θεός φυλάξοι, του Παπαδιαμάντη; Για αρχαία κείμενα και μεσαιωνική γραμματολογία, ούτε λόγος να γίνεται! Όσο πιο λίγα γνωρίζουν τα νέα παιδιά μας, τόσο λιγότερες απαιτήσεις θα έχουν. Σκάστε, λοιπόν, αγράμματα όντα, και μη μιλάτε! Φθηνό εργατικό δυναμικό, θα είστε, χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις.
Και μην αρχίσει κανένας να φλυαρεί "τι θα γίνει το Έθνος μας" και παρόμοια δακρύβρεχτα. Δεν χανόμαστε εμείς! Τα πλουσιόπαιδα θα συνεχίσουν να εγγράφονται στα Κολλέγια και θα συγκροτούν την ελίτ του αύριο. Μια μικρή αριστοκρατία του πνεύματος, όση χρειάζεται η Χώρα.
Για το πόπολο τι να νοιαζόμαστε τώρα;
 
 
Ήταν κάποτε ένας χαζός Έλληνας, Σεφέρη τον έλεγαν, που έγραφε, ο αφελής: 
"...γιατί όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ίσως οι απωθήσεις που προκάλεσε μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων, έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις. Στα χρόνια μας το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο, σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας" (Δοκιμές, ΑΔ Τόμος, σελ. 321).
 
 
Και παρακάτω: "Ο Θεός  μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμα, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε. Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά, απομένει μαγιά, που λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι... Αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη" (Δοκιμές, ΒΔ Τόμος, σελ.173,179,303).
 
Σιγά μωρέ, ποιός θα μπορεί να τον διαβάσει κι αυτόν, σε λίγα χρόνια;