Πριν λίγο καιρό αδερφοί έσπευσαν να κατηγορήσουν κάποιον μοναχό, επειδή είπε (σε βίντεο που αναρτήσαμε εδώ) ότι μπορεί και ένας μοναχός (όχι ιερέας) να είναι πνευματικός και να δίνει πνευματικές συμβουλές, ειδικά τώρα, που οι αποτειχισμένοι ιερείς είναι ελάχιστοι.
Παραθέτουμε και την απάντηση του μοναχού (από εδώ):
"Η λέξη πνευματικός έχει εσφαλμένα ταυτιστεί με τον εξομολόγο.
Ένας εξομολόγος μπορεί να μην είναι πνευματικός και ένας πνευματικός μπορεί να μην είναι εξομολόγος. Συμβαίνει φυσικά σήμερα σε λίγες περιπτώσεις να υπάρχουν και τα δύο σε έναν ρασοφορο.
Οι μισθωτοί Ιερείς που εισήλθαν δια άλλης θύρας συνήθως δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι και ας εξομολογουν, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να κατευθύνουν χωρίς Άγιο Πνεύμα ψυχές.
Λόγο τέτοιας ανεπανάληπτης ρηχότητος στο χώρο της Ιεροσύνης, αναγκάζομαι να δίνω συμβουλές και πνευματική καθοδήγηση.
Αυτό το έργο και όχι μόνο αυτό, αν το κάνανε οι Ιερείς εγώ θα παρέμενα στη αφάνεια.
Όποιος δεν θέλει να καταλάβει, ας μη καταλάβει!"
Κάποτε ζήτησα την βοήθειά της.
Φυσικά το μυστήριο της εξομολόγησης το τελεί μόνον ιερέας.
Έχουμε ακούσει για την περίπτωση ενός ετοιμοθάνατου, που περίμενε ιερέα να εξομολογηθεί αλλά ο ιερέας αργούσε να πάει με το άλογο, τότε εξομολογήθηκε σε λαϊκό την αμαρτία του και ζήτησε να την αναφέρουν στον ιερέα σαν να εξομολογήθηκε σ αυτόν, έστω και αφού θα είχε ίσως ξεψυχήσει:
Πριν πολλά χρόνια είχε σκοτώσει ένα παιδί και το είχε θάψει για να μην το βρούνε (αν δεν κάνουμε λάθος την διήγηση ανέφερε ο π.Αυγουστίνος Καντιώτης σε κάποιο κήρυγμα του).
Αντίστοιχα σε κάποια μοναστήρια, μπορεί ο γέροντας να μην είναι ο εξομολόγος όλων
ή να μην είναι καν ιερέας.
Διαβάστε την περίπτωση της γιαγιάς Λαμπρινής από την Άρτα (γράψαμε χθες γι αυτήν, εδώ, χωρίς να την γνωρίζουμε καθόλου, αναδημοσιεύοντας ανάρτηση από το τοπικό ειδησιογραφικό ιστολόγιο της Θεσσαλονίκης makpress που δεν αναρτά πνευματικά θέματα)
Η γιαγιά Λαμπρινή δεν ήταν καν μοναχή.
Έγγαμη και με δύο παιδιά (τα οποία είναι εν ζωή, όπως μάθαμε σήμερα).
Δεν ξέρουμε αν έσπευσαν να την αποκαλέσουν κι αυτήν "πλανεμένη" "βλάσφημη", ...να την διασύρουν, και να μην δέχονται ούτε να την κοινωνήσουν. Ο καθένας καλείται να σηκώσει αγόγγυστα τον δικό του σταυρό.
Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί.
Να δείτε αν ακόμη και ένας λαϊκός με την πνευματικότητα όμως της γερόντισσας αυτής, μπορεί να δίνει πνευματικές συμβουλές.
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Η κυρία Βασιλική Τζουρμανά από το Κομμένο Άρτας μαρτυρεί:
«Άκουσα σε μια Εκκλησία της Άρτας για πρώτη φορά να συζητούν για την Λαμπρινή και τα πνευματικά της χαρίσματα και ένιωσα μεγάλη επιθυμία να την γνωρίσω.
Με μια συγγένισσά μου που την ήξερε πήγαμε στο φτωχικό σπιτάκι της.
Από τότε για σαράντα περίπου χρόνια μέχρι πού έφυγε από την ζωή την ακολουθούσα σχεδόν πάντοτε σε προσκυνήματα, σε αγρυπνίες, σε λειτουργίες που έκανε σε Εκκλησίες και κοιμόμασταν μέσα σ’ αυτές τις νύχτες.
Η θεια Λαμπρινή προσευχόταν και διάβαζε πολλές ώρες και κοιμόταν ελάχιστα.
Κάποτε ζήτησα την βοήθειά της.
Ο άνδρας μου χαρτόπαιζε και παραμελούσε το σπίτι. Είχαμε φθάσει σε αδιέξοδο.
«Μη φοβάσαι», μου είπε, «όλα θα τα τακτοποιήσει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αρκεί να δείξεις πίστη στον Κύριο».
Μου ζήτησε για σαράντα μέρες να ξυπνώ στις 3 μετά τα μεσάνυχτα και να προσεύχομαι κάνοντας και 40 μετάνοιες. Μου είχε δώσει να διαβάζω κάποιες προσευχές και μου είπε ότι και αυτή θα προσεύχεται για να μας βοηθήσει ο Κύριος.
Μου ζήτησε για σαράντα μέρες να ξυπνώ στις 3 μετά τα μεσάνυχτα και να προσεύχομαι κάνοντας και 40 μετάνοιες. Μου είχε δώσει να διαβάζω κάποιες προσευχές και μου είπε ότι και αυτή θα προσεύχεται για να μας βοηθήσει ο Κύριος.
«Πράγματι έκανα όπως μου είπε η θεια Λαμπρινή κρυφά από τον άνδρα μου και μετά τις σαράντα μέρες ξαφνικά όλα άλλαξαν.
Ο άνδρας μου δεν ξανάπαιξε χαρτιά, ασχολούνταν με τα κτήματα και την οικογένεια και τα
οικονομικά μας βελτιώθηκαν.
Ακολουθούν μερικά ακόμη περιστατικά:
