Η σύλληψη και κράτηση του ομολογητή χριστιανού και η μετά ταύτα κραυγαλέα σιωπή των «ποιμένων» αποκαλύπτει την αθλιότητα και αναξιότητα της σύγχρονης εκκλησιαστικής ηγεσίας.
Ούτε μια επισκοπική φωνή διαμαρτυρίας, ούτε μια δήλωση συμπαράστασης στο διωκόμενο μέλος της Εκκλησίας, ούτε μια επίσκεψη στον κρατούμενο πιστό που έδωσε την καλή ομολογία, από την πλευρά της ηγεσίας της Εκκλησίας που έχει καταντήσει ουρά των πολιτικών εξουσιαστών και των νεοταξιτών γενικότερα.
Τους είδαμε αυτές τις ημέρες να συμμετέχουν σε συλλείτουργα- δεσποτικά φεστιβάλ όπως έχουν προσφυώς ονομασθεί εξ αιτίας του τρόπου που γίνονται και λόγω των όσων άτοπων λαμβάνουν χώρα σε αυτά , αλλά τσιμουδιά για το Νεκτάριο και τη δίωξή του.
Τουλάχιστον μια δήλωση συμπαράστασης στο χριστιανό αυτό και μια δήλωση καταδίκης και αποδοκιμασίας της όλης στάσεως των αρχών σε βάρος του δεν μπορούσαν να κάνουν;
Τόση πια δουλοφροσύνη απέναντι στο αντίχριστο Κράτος; Δεν βλέπουν ότι με τα καμώματά τους έχουν πάρει διαζύγιο από τον πιστό λαό;
Δεν τους νοιάζει κάτι τέτοιο; Δεν τους συνέχει; Δεν συγκλονίζεται η ύπαρξή τους;
Τόση αναισθησία πια;
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
