Σχόλιο 2ο:
Σχόλιο 3ο:
(α) Οἱ Ἕλληνες – Ρωμηοί εἴμαστε ἀθεράπευτα ἁπλοϊκοί (καί ἐμοῦ ἕως τινός χρόνου συμπεριλαμβανομένου). Τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ μακαριστός Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (στά Ἅπαντά του) καί τό ἀποδίδει στήν γενική ἀγαθωσύνη τοῦ Γένους μας.
Καί ἔτσι δέν ἐννοοῦμε νά συνειδητοποιήσουμε ποιοί πράκτορες (τῆς «Ἐπιβουλῆς») ἔχουν καταλάβει τίς ἐκκλησιαστικές Ἀρχές, σχεδόν σέ παγκόσμια κλίμακα.
Γιά ὅποιον, ὅμως, γνωρίζει ἀπό κοντά ἤ ἔνδοθεν (τοῦ π. Θεοδώρου καί ἐμοῦ συμπεριλαμβανομένου) τήν νοοτροπία καί τά φρονήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, δέν ὑπῆρχε περίπτωση νἀ ἀθωωθεῖ ὁ Πάφου κ. Τυχικός ἤ νά ἀνατραπεῖ ἔστω καί πρός ὀλίγον χρόνου ἡ προηγηθεῖσα ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Κύπρου.
Ἀπευθύνθη τό «πρόβατον» γιά δικαιοσύνη στούς «λύκους» τοῦ Φαναρίου, ἡ ἀναισθησία τῶν ὁποίων ἔναντι τῆς δικαιοσύνης δέν κάμπτεται οὔτε ἀπό τά αἵματα καί τίς δίκαιες κατάρες τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ (καί ἐξ αἰτίας τους) διωκομένων Ὀρθοδόξων. Στόν κ. Τυχικό «θά κόλλαγαν;»
Ἀγαπητοί, δέν θά παύσω νά τό ὑπενθυμίζω: δέν εἶναι τυχοδιῶκτες, εἶναι πράκτορες (ἐνδιατρῖψτε, παρακαλῶ, στήν ἀκριβῆ σημασία τῶν λέξεων αὐτῶν, ὅσο καί ἄν δυσαρεστεῖ).
(β) Δυστυχῶς, κοντά στήν ἐχθεσινή «μή δικαίωση» τοῦ «συνοπτικῶς ἐκτελεσθέντος» Μητροπολίτου Πάφου κ. Τυχικοῦ, προσετέθη τώρα καί ἡ ἀποκήρυξη τῆς (ἱεροκανονικῆς καί ἁγιοπατερικῆς) Ἀποτειχίσεως ἐκ μέρους του, ἀντίθετα ἀπό τήν «Ὁμολογία Πίστεως» πού εἶχε ὑποβάλει γραπτῶς τό καλοκαῖρι (verba volant, scripta manent).
Ἐκεῖ διευκρίνιζε τήν δέουσα διάκριση Ἀποτειχίσεως καί Σχίσματος.
Ἀλλά, ὅπως καί ὁ κάποτε ἐκπεσών μεταξύ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα στρατιώτης, τώρα ὁ κ. Τυχικός καί τοῦ μαρτυρίου ἐξέκλινε, καί «σωτηρίας» δέν ἠξιώθη· τόν ἐξεθρόνισαν οὕτως ἤ ἄλλως.
Τώρα ἡ παράνομη ἐκθρόνιση ἔχει τήν σφραγῖδα καί τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου. Τό ἐννοεῖτε, π. Εὐάγγελε Παπανικολάου; ΣΗΜ.: ὁ π. Εὐάγγελος παραμένει ὑποστηρικτής καί συνεργάτης ἑνός Πατριαρχείου (Ἀλεξανδρείας) τό ὁποῖο ἔχει ἀπό δεκαετιῶν ἐπίσημες σχέσεις μέ τόν Ἐλευθεροτεκτονισμό, τήν Μασονία! Συνεπῶς, νά μή περιμένουμε καί πολλά-πολλά ὡς πρός τό αἰσθητήριό του.
(γ) Στήν Ληστρική Σύνοδο τοῦ σωτ. ἔτους 449 (στήν Ἔφεσο), ὁ Ἰουβενάλιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων συμμετέσχε στήν καταδίκη τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ἐπικράτηση τῶν Μονοφυσιτῶν.
Δύο χρόνια ἀργότερα, συμμετέσχε στήν ἀντίθετη, 4η Οἰκουμενική, Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος (τοῦ 451), καταδίκασε τούς αἱρετικούς, ἀνακήρυξε τήν Ὀρθοδοξία, καί τελικῶς ἀνεκηρύχθη καί Ἅγιος. Τό εὐχόμεθα ὁλοψύχως γιά τόν κ. Τυχικό !
(δ) Ἡ ἐπιμονή τῶν Φαναριωτῶν καί τῶν Κυπρίων διοικητικῶν ἐνωρίτερα, κατά τό θέρος, νά καταδικάσει ὁ κ. Τυχικός τήν Ἀποτείχιση, ἄς εἶναι ἀπόδειξη πρός τούς ὁμοδόξους ἀδελφούς μας, περί τοῦ τί θετική σημασία ἔχει γιά τούς προδότες αὐτούς ἡ ἐν σιωπῇ ἀδιαμαρτύρητος «συμπόρευση» καί «κοινωνία» τῶν Ὀρθοδόξων στήν καθοδική πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καί στήν πανθομολογούμενη διαφθορά καί παρακμή.
Ἀπό κοντά, ἄς ἀναλογισθοῦν καί τήν συμπερίληψη τοῦ Κολυμπαρίου στά βιβλία Μέσης Ἐκπαιδεύσεως (καί ὄχι μόνον … ), ἀλλά καί τήν ἐπιμονή τοῦ Βαρθολομαίου ὑπέρ τοῦ Κολυμπαρίου, ὅπως ἐφάνη στήν πρό ἡμερῶν παρουσία του στήν ἱερατική Σύναξη τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Κατανοεῖτε τώρα ἐπί τέλους, ἀδελφοί, ὅπως ἐμεῖς ἐξ ἀρχῆς – λόγῳ θεολογικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς πείρας καί ἱστορικῆς μελέτης καί ἐπιγνώσεως – ὅτι τό Κολυμπάρι δέν ἀπέθανε, οὔτε καί ἐτάφη, ἀλλά θά εἶναι σημεῖον ἀναφορᾶς καί ἐφαλτήριον γιά ὅσα αἰσχρά ἀκολουθήσουν ;
Δέν τό λέμε γιά νά δικαιωθοῦμε, ἀλλά πρός ἐπίγνωση τοῦ «πεδίου» στό ὁποῖο ὅλοι μαχόμεθα …
Ὁ Κύριος, ὁ Δομήτωρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, βοηθός !
Μοναχός π.Σεραφείμ Ζήσης, από σχόλιο στο ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ, εδώ
Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.