" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Παρέμβαση στην Θεολογική ημερίδα για την απόφαση του Πατριαρχείου να παραχωρήσει ορθόδοξο ναό στους Καθολικούς στην Πάτμο

Πριν παραθέσουμε το κείμενο, συγχαίρουμε δημόσια τον κ.Ιάκωβο Κουτλάκη για την παρέμβαση του.  Διαπιστώνοντας την άνωθεν απαίτηση επιβολής σιωπής και "υπακοής" στα οικουμενιστικά τους σχέδια, οι Ορθόδοξοι πιστοί (λαϊκοί)αισθάνονται το χρέος τους και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους μέσα στην εκκλησία.
Ιστολόγιο Ομάδας Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός" 



Παρακάτω ολόκληρη η παρέμβαση του, που κατέθεσε και γραπτώς:

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Ιάκωβου Κουτλάκη εκ Πάτμου αποφοίτου Π.Ε.Σ 
στη Θεολογική- Ἐπιστημονική Ἡμερίδα με θέμα «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ», Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες –


Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, τίμιο τοῦ Χριστοῦ πρεσβυτέριο, ὁσιώτατοι μοναχοί και μονάζουσες, ἐλλογιμώτατοι κύριοι καί κυρίες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,



Ἐγενόμην ἐνταῦθα ἐκ τῆς νήσου τῆς καλουμένῃς Πάτμου διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στό περιθώριο τῆς ἄκρως ἐνδιαφέρουσας αὐτῆς ἡμερίδας γιά τήν ἐπικείμενη Μεγάλη Σύνοδο και Σας εὐχαριστῶ θερμά γιά τήν δυνατότητα που μου δίνετε νά βρίσκομαι ἀνάμεσά σας.


Κατέφθασα ἐναγωνίως ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ τοῦ Αἰγαίου, τό Σινᾶ τῆς Ευρώπης, τήν Ἱερή Πάτμο ἐνώπιον σας προκειμένου νά συγκοινωνήσω και να μοιραστῶ μαζί σας ἐν ἀγάπῃ ἕνα προβληματισμό, ὁ ὁποῖος ταλανίζει ἔντονα τό τελευταῖο διάστημα ὅλους τούς Πατμίους καί ἀφορᾶ στήν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά παραχωρήσει στό Ἱερό μας νησί Ὀρθόδοξο Ναό, προκειμένου νά πραγματοποιοῦν ἐκεῖ οἱ Ρωμαιοκαθολικοί τίς τελετουργίες τους. Επειδή το τοπικό αυτό θέμα είναι ταυτόχονα και Πανορθόδοξο και έχει σχέσει με τη σημερινή σας ημερίδα, επιτρέψτε μου νά θέσω ὑπ'ὄψιν σας ἕνα σύντομο ἱστορικό τοῦ ζητήματος.

Ἡ πρό ἔτους σχεδόν ἀρχική ἀπαίτηση γιά παραχώρηση κεντρικοῦ ναοῦ πλησίον τοῦ Λιμένα, προσέκρουσε στήν ὁμόφωνη ἄρνηση τοῦ Ἡγουμένου καί Πατριαρχικοῦ Ἐξάρχου Πάτμου καί τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος, οἱ ὁποίοι ἐπεκαλέσθηκαν πέραν τῶν ἀντιδράσεων τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Νήσου, τόν Νόμο Ἱερότητος 1155/1981, ὁ ὁποῖος σαφῶς δέν ἐνθαρρύνει παρόμοιες καταστάσεις προστατεύοντας τόν ἐπί χίλια καί πλέον ἔτη Ὀρθόδοξο χαρακτῆρα τῆς Πάτμου. Ἐπί πλέον τονίσθηκε ὅτι ὁ πληθυσμός τῆς Πάτμου εἶναι ἀμιγῶς Ὀρθόδοξος (δεν υπάρχουν Καθολικοί στη Πάτμο), ἐνῶ οἱ αἰτούμενες τελετουργίες ἀπό Ρωμαιοκαθολικούς ἐπισκέπτες, ἐξυπηρετοῦνται σέ ὑπαίθριους χώρους (συνήθως πλησίον τῆς Μονῆς καί τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου) ἤ σέ κατάλληλες στεγασμένες αἴθουσες.

Μετά τήν τοποθέτηση αὐτή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί γιά ἕνα διάστημα δύο περίπου μηνῶν τό ζήτημα φάνηκε νά παγώνει. Τόν περασμένο ὅμως Σεπτέμβρη σέ ἐπίσκεψη τοῦ Ἡγουμένου στό Φανάρι, μετ' ἐπιτάσεως καί μέ τήν παρατήρηση ὅτι ἡ στάση του συνιστᾶ ἀνυπακοή, ἐξαναγκάζεται σέ ἄτακτη ὑποχώρηση, δηλώνοντας ὅτι θά φροντίσει γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς Πατριαρχικῆς ἐντολῆς. Μεταφέροντας τίς Πατριαρχικές πιέσεις στήν Ἀδελφότητα καί
κατόπιν ἀντιδράσεων στούς κόλπους της, τό θέμα παρέμεινε σέ ἐκκρεμότητα. Πρέπει νά ποῦμε ὅτι τήν περίοδο αὐτή καταγράφονται γενικότερες ἀντιδράσεις ἀπό κατοίκους καί φορεῖς τῆς Πάτμου μέ διαμαρτυρίες καί δημοσιεύματα στόν τύπο.

Παρά ὅμως τίς ὅποιες ἀντιδράσεις, πρό μηνός, ἐστάλη στόν Ἔξαρχο Πάτμου καί Ἡγούμενο τῆς Μονῆς ἐπίσημο Πατριαρχικό ἔγγραφο διά τοῦ ὁποίου παρακάπτονται οἱ πάντες καί στό ὁποῖο ἐν ὁλίγοις ἀναφέρεται : «ΕΝΤΕΛΛΕΣΘΕ νά παραχωρείτε ναό στούς Ρωμαιοκαθολικούς ὁσάκις ὑποβάλλεται σχετικό αἴτημα».

Ερωτώ, τον οποιονδήποτε ναό Παναγιότατε, ακόμα και το Ιερό Σπήλαιο; Λένε ότι η Τροία έπεσε από μέσα, φοβούμαι ότι με τέτοια «ΕΝΤΕΛΛΕΣΘΕ» και η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θα πέσει από μέσα.
Στήν περίπτωση λοιπόν αὐτή, ὅπως καταλαβαίνετε, δύο τινά ἔχει ὁ Ἡγούμενος νά πράξει, ἤ νά ἐκφράσει ἄρνηση καί νά ὑποστεῖ κυρώσεις ἐπί ἀνυπακοῇ ἤ νά ὑπακούσει καί νά συγκρουσθεῖ μέ τήν προσωπική του ἀλλά καί τήν γενικότερη ὀρθόδοξη συνείδηση, ἀπεμπολῶντας τήν τιμή καί τόν σεβασμό πού ἀπολαμβάνει θεσμικά ἀπό τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐξαρχίας.


Ἀγαπητοί συνδαιτημόνες τῆς πνευματικῆς αὐτῆς τραπέζης,
Βρίσκομαι σήμερα ἀνάμεσά σας, καί τοῦτο θεωρῶ ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία γιά τήν ὁποία γιά μία ἀκόμη φορά Σᾶς εὐχαριστῶ, διότι ΕΜΕΙΣ οἱ κάτοικοι τῆς Πάτμου, κληρικοί καί λαϊκοί, ἔγγαμοι καί Μοναχοί, μέ τήν μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση καί τήν ὑψηλή ἐκκλησιαστική συνείδηση ποῦ μᾶς διακρίνει, με άρθρα, με παρεμβάσεις και άλλες ενέργειες θά κάνουμε ὅτι μπορούμε γιά νά ἀποτρέψουμε νά συμβεί τέτοια ἱεροσυλία στό Ἱερό νησί μας και ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ τα τελεσίγραφα, ούτε δεχόμαστε οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες να συμπεριφέρονται ως «ΠΑΠΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» και θα μου επιτρέψετε να Σας εκθέσω τίς σχετικές αίτιάσεις μας ὡς ἐξῆς:

1. Οὐδείς ἐμποδίζει τούς Ρωμαιοκαθολικούς νά τελοῦν την λατρεία τους σέ δημόσιους, ἰδιωτικούς ἤ ἄλλους χώρους. Θεωροῦμε ὅτι τό δῆθεν ἀθῶο αἴτημά τους σχετίζεται ἄμεσα μέ τήν ἐκκλησιαστική διπλωματία ποῦ ἀναπτύσσεται εἰδικά τό τελευταῖο διάστημα καί μάλιστα ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Συνόδου, ὅπου ἐνδέχεται κατά πολλούς νά προωθηθεῖ μία τρόπον τινά «μερική ἕνωσις με τους Παπικούς». Ἡ παραχώρηση Ὀρθοδόξου Ναοῦ ἀποτελεῖ ένα Ουνίτικο «Δούρειο ἴππο» ποῦ ἀνοίγει διάπλατα τήν κερκόπορτα γιά τήν ἄλωση τῆς Ὀρθόδοξης Πάτμου, διά τῆς δημιουργίας ἐπισήμου Ρωμαιοκαθολικοῦ θύλακα καί τήν ἀπαίτηση ἰσότιμης χρήσης τοῦ παγχριστιανικοῦ ἐνδιαφέροντος Ἱεροῦ Σπηλαίου τῆς Ἀποκαλύψεως. Αὐτός εἶναι ὁ βασικός τους στόχος ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, πόσο μᾶλλον σήμερα ὅπου ἡ χαλαρότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στό ὄνομα τῆς προσέγγισης ἀμφοτέρων τῶν ὁμολογιῶν εἶναι ἔκδηλη καί πασιφανῆς.

2. Οἱ Ἐκκλησιαστικοί Κανόνες καί ἡ ἐξ αὐτῶν ἀπορρέουσα Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, δέν ἐπιτρέπουν τήν καθοιανδήποτε μορφή παραχώρηση Ὀρθόδοξων Ἱερών ναῶν σέ μή ὀρθοδόξους, διότι μολύνεται ὁ χῶρος ὁ ὁποίος ἔχει ἐγκαινιασθεῖ διά Ἱερῶν Λειψάνων ἐντός δέ αὐτοῦ ἔχουν τελεσθεῖ Ἱερά Μυστήρια. ΚΑΝΩΝ ΣΤ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου: «Περί του, μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἴκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει». «Ο διορισμός του παρόντος Κανόνος εἶναι, νά μή ἔχουν τήν ἄδειαν οἱ αἱρετικοί ὄχι νά λειτουργοῦν ἀλλά ἀκόμη καί νά ἐμβαίνουν μέσα εἰς τόν ναόν τοῦ Θεού, τόν ὑπό ὀρθοδόξων κρατούμενον, ἐάν ἐπιμένουν εἰς τήν αἵρεσιν, καί δέν θέλουν νά ἐπιστραφούν».

3. Εἶναι ἱεροσυλία ὅταν τελούν αἱρετικοί τα δικά τους «μυστήρια» πάνω σέ ὀρθόδοξη Ἁγία Τράπεζα ποῦ ἔχει τελεσθεῖ τό ὕψιστο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τόν ἀφιερωμένο στόν Θεό τόν ζῶντα ναό, δέν μπορεῖ κανείς οὔτε Ἀρχιερεύς οὔτε ἱερεύς οὔτε κανείς ἄλλος νά τόν παραχωρήσει γιά κάτι πού δέν προορίσθηκε. Προορίσθηκε γιά τήν λατρεία τῆς Παναγίας Τριάδος περί τῆς ὁποῖας ἐδογμάτισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί ὄχι τό αἱρετικό filioque τοῦ ἐγωτικοῦ - ἐγωκεντρικοῦ παπικοῦ θεσμοῦ!

4. Εὶναι παράνομη πράξη ποῦ ἀλλοιώνει τόν χαρακτῆρα τῆς μοναδικότητας τῆς Πάτμου ὡς ΙΕΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΝΗΣΟΥ, σύμφωνα μέ τόν νόμο 1155/1981 τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας ἡ ὁποία μεριμνᾶ μέ κάθε ἐπισημότητα γιά τήν ἀποφυγή τῆς ἀλλοίωσης τοῦ θρησκευτικού «Status Quo» τῆς Πάτμου, δηλαδή τήν ἁμιγῶς Ὀρθόδοξη θρησκευτική της Παράδοση. Παρόμοιοι νόμοι ἔχουν ψηφιστεί γιά τά Μετέωρα καί τό Ἅγιον Ὅρος.

5. Οἱ ὑπό μορφήν τελεσιγράφου ἀποφάσεις, θέττουν σέ δοκιμασία τήν τοπική Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πάτμου, διακυβεύουν τήν ἑνότητά της καί ἀπογοητεύουν τό πιστό καί εὐσεβές πλήρωμα τῆς Νήσου, τό ὁποῖο ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι οἱ ποιμένες και το ποίμνιο μεταβάλλονται σέ «μισθωτούς», ἀφήνοντας τό ποίμνιο θύμα καί ἕρμαιο λύκων λυμαινομένων αὐτό. Ἀρνούμαστε νά τίς ἀποδεχθοῦμε, ὄντες ὑπόλογοι στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί τήν Ὀρθόδοξη συνείδησή μας.


Περαίνοντας τήν σύντομη αὐτή παρέμβασή μου καί ἀπέναντι σέ ἕνα τέτοιο ζήτημα τό ὁποῖο ξεπερνᾶ τά τοπικά ὄρια καί ἐκτείνεται εὐρύτερα ὡς ζήτημα τό ὁποῖο ἅπτεται τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς καί Νομοκανονικῆς Παραδόσεως, ζητῶ ἐκ μέρους τῆς ΠΑΤΜΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΩΝΑ, τήν δική σας συμβολή και βοήθεια και όλων των Ηλεκτρονικών μέσων εφημερίδων κλπ προκειμένου νά ἀναδειχθῆ τό θέμα σε όλη την Πανορθόδοξη κοινότητα καί νά ἀποτραπεῖ ἡ ὑλοποίησή του μέ σκοπό ὄχι μόνο τήν ἀποσόβηση τῆς ἀλλοίωσης τοῦ Ὀρθοδόξου χαρακτήρα τῆς Πάτμου ἀλλά καί τῆς ἐπέκτασης ἑνός τέτοιου θλιβεροῦ καί ἀνορθόδοξου φαινομένου εὐρύτερα.
Στό κάτω κάτω κανείς μας δέν δικαιούται νά διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα στήν προάσπιση τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας. Γι' αὐτήν εγγυητής και ὑπέρτατος ὑπερασπιστής είναι η ζώσα εκκλησιαστική συνείδηση συνόλου του σώματος της Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί αὐτή πρέπει νά ἐκφρασθεῖ ἄμεσα καί ἐν προκειμένῳ.

Σᾶς εὐχαριστώ γιά τήν προσοχή Σας.
Πηγή κειμένου
την επιστολή είδαμε και εδώ
το κείμενο μας στάλθηκε από ορθοδόξους αδελφούς από το νησί της Πάτμου.

1 σχόλιο:

Agios Makarios o Patmios είπε...

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ευχαριστούμε γι'άλλη μια φορά για τη συνεχή στήριξη!

Θα πρέπει να τονισθεί, ότι ο όντως άξιος συγχαρητηρίων για τους αγώνες του κ. Ιάκωβος Κουτλάκης, είναι η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας των Πατμίων, οι οποίοι ανησυχώντας για την παράλογη επιμονή του Πατριαρχείου, αντιδρούν με μεγάλο πόνο, θερμή προσευχή αλλά κι εμπιστοσύνη στο Χριστό, σε αυτές τις κινήσεις. Θα υπάρξουν κι άλλα δυναμικά βήματα αντιδράσεως τα οποία ετοιμάζουμε με προσοχή. Λυπόμαστε όμως και κλαίει η καρδιά μας, διότι αυτοί που θα έπρεπε να μας καθοδηγούν στη Σωτηρία, κάνουν το ακριβώς αντίθετο! Παρακαλούμε εύχεσθε αδελφοί.

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.