Δημήτρης Νατσιός, «Tο κακό θα μας έρθει από τους διαβασμένους. Θα βγούν πράγματα από το Σχολείο που ο νούς σας δεν φαντάζεται» (άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).

Δημήτρη Νατσιού, Δασκάλου

[Εἰσήγησις στήν ΗΜΕΡΙΔΑ: "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ"; ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 19-5-2012]

Στόν τόπο πού κρεμοῦσαν οἱ καπεταναῖοι τ᾿ ἅρματα, κρεμοῦν οἱ γύφτοι τά νταούλια». Συνοψίζει, νομίζω, εὐθύβολα ἡ λαϊκή θυμοσοφία αὐτό πού συμβαίνει τοῦτες τίς ἡμέρες στήν πατρίδα μας. «Θεέ μου τί βλέπομεν στίς μέρες μας» ἀναφωνοῦσε ὁ πατριδοφύλακας στρατηγός Μακρυγιάννης, βλέποντας τούς καντιποτένιους τῆς ἐποχῆς του νά βυσσοδομοῦν ἐναντίον τῆς αἱματοκυλισμένης πατρίδος.

«Θεέ μου τί βλέπουμε στίς μέρες μας» ἀναφωνοῦμε καί ἐμεῖς, ἰδίως σήμερα, 19 Μαΐου ἡμέρα ὀδύνης καί  μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ρωμηῶν τοῦ Πόντου, βλέποντας «τίς ἀνθωποκάμπιες πού μαράζωσαν τό ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας» καταπῶς θά ᾿ λεγε ὁ Φώτης Κόντογλου, αὐτούς πού μαγαρίζουν τήν ἱστορία μας καί χλευάζουν ἥρωες σάν τόν ἀθάνατο Κολοκοτρώνη νά συνωστίζονται στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς. Ἄν τίς τῦχες τῆς ἐμπερίστατης πατρίδας μας, τίς ἀναλάβουν οἱ ξιπασμένοι ἐκκλησιομάχοι, τότε ὅπως λέει ὁ ποιητής, «τό πιό φρικτό ναυάγιο θά ἦταν νά σωθοῦμε». Ἄν δέν γίνουμε Νινευΐτες, σωτηρία δέν πρόκειται νά ὑπάρξει. Κι᾿ ἄν θέλουμε νά ἀπομείνει μαγιά πρέπει νά ξεκινήσουμε ἀπό τό δημοτικό σχολεῖο, ὅπου ἀκόμη ἀντικρίζουμε τήν δροσιά καί τήν ἀθωότητα τοῦ παραδείσου.

Ὅμως καί ἐδῶ πρόλαβε ἡ ἐθνομηδενιστική λέπρα νά ἐνσταλάξει τίς ἀκαθαρσίες της. Κάποιοι ὅμως ἐντόπιζαν ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ΄80, τῆς δεκαετίας τῆς φρίκης αὐτό πού προφήτεψε ὁ ἅγιος ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. «Θά βγοῦν πράγματα ἀπό τά σχολεῖα πού ὁ νοῦς σας δέν φαντάζεται».

Τό 1984 τό ἡσύχιο καί ταπεινό περιβόλι τῆς Παναγίας μας, κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τήν  παιδεία. Ἔγραφαν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες «Ἀπό πολλά χρόνια τώρα γίνεται συστηματική προσπάθεια διαρκῶς αὐξανομένη νά πολεμηθεῖ ἡ πίστη. Νά βγεῖ ἀπό τά ἑλληνικά σχολεῖα ὁ Χριστός. Νά διαστρεβλωθεῖ ἡ ἱστορία μας. Νά εὐτελισθεῖ ἡ σημασία τῶν μεγάλων ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα, πού τόσο ζεῖ ὁ λαός μας. Νά παύσει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νά εἶναι ἡ ψυχή τοῦ Γένους μας. Νά καταντήσουν τά παιδιά εὔκολη λεία κάθε νοητοῦ ἤ φανεροῦ θηρίου».

Δυστυχῶς ὅλα αὐτά τά βιώνουμε σήμερα στά σχολεῖα, πού ἀντί νά εἶναι θεματοφύλακες τῶν τιμαλφῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους μας, «γυμνάσια πίστεως, ἀρετῆς καί ἀγάπης πρός τήν πατρίδα», ὅπως τά ὁραματιζόταν ὁ πρῶτος καί τελευταῖος Ὀρθόδοξος Κυβερνήτης, ὁ Ἰω. Καποδίστριας, μεταβλήθηκαν σέ μάνδρες ἀφιλοπατρίας, ἀπιστίας καί γλωσσικῆς ἀφασίας. Ποῦ; Στή χώρα τῆς Φιλοκαλίας. Ἐδῶ εἴχαμε καί ἔχουμε ἄφθονα τά πολυτίμητα  τζιβαϊρικά, στά κελάρια τοῦ πατρογονικοῦ μας σπιτικοῦ· τά περιφρονήσαμε καί σπεύσαμε νά τραφοῦμε μέ τίς γουρουνοτροφές, τά ξυλοκέρατα τῶν Εὐρωπαίων καί καταντήσαμε παλιόψαθα τῶν ἐθνῶν.

Σήμερα, σεβαστοί Πατέρες, κυρίες καί κύριοι, στά σχολεῖα ζοῦμε, ὅσοι ἔχουμε ἀνοιχτά κι᾿ ἄγρυπνα τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, μιά Πνευματική Γενοκτονία. Οἱ ἐχθροί, οἱ κρυοροδογκονιάρηδες  Γραικύλοι τῆς σήμερον, χτυποῦν δόλια καί ὕπουλα τρία κυρίως μαθήματα. Τήν ἱστορία πού συντηρεῖ τήν ἐθνική μνήμη, τά θρησκευτικά, διότι παιδαγωγοῦν εἰς Χριστόν καί τήν γλῶσσα. 

Στό δημοτικό Σχολεῖο, χωρίς νά ὑποτιμῶ κανένα ἄλλο μάθημα, τό μάθημα τῆς "Γλώσσας" εἶναι τό σημαντικότερο. Μέχρι τό 2000, ὅταν πήραμε τά νέα βιβλία γλώσσας -"περιοδικά ποικίλης ὕλης" ὅπως ἀπροκάλυπτα τά ὀνομάζω- τό μάθημα τῆς Γλώσσας ἀνακεφαλαίωνε ὅλα τά ἄλλα μαθήματα καί τά ἑνοποιοῦσε καθώς στήν ὕλη του ὑπῆρχαν κείμενα ἀπό τήν Ἱστορία, τά θρησκευτικά, τή Γεωγραφία, τή Λαογραφία, κείμενα ἀναφορᾶς στήν παράδοση τοῦ Γένους μας. Γι᾿ αὐτό καί παλαιότερα ὀνομάζονταν ἀναγνωστικά· μέσῳ αὐτῶν τῶν βιβλίων ὁ μαθητής δέν μάθαινε μόνο νά διαβάζει, ἀλλά γινόταν ἀνάγνωση τοῦ Πολιτισμοῦ μας.

Ἐπιπλέον ὁ δάσκαλος πρωτίστως - «σχολεῖο ἴσον δάσκαλος» μᾶς κανοναρχεῖ ὁ Παλαμᾶς - καί τό ἀναγνωστικό ἀποτελοῦν γιά τόν μικρό μαθητή ἐνσάρκωση τῆς κοινωνίας στήν  ὁποία τό σχολεῖο τόν ὁδηγεῖ. Τά νέα βιβλία γλώσσας χρηματοδοτήθηκαν κατά 75% ἀπό τήν πάλαι ποτέ Εὐρωπαϊκή καί νῦν Γερμανική Ἕνωση καί τό ὑπόλοιπο 25% ἀπό ἐθνικούς πόρους δηλαδή 2—3 ἐκδοτικούς οἴκους. Γι᾿ αὐτό καί πρίν φθάσουν τά βιβλία στά σχολεῖα, εἶχαν κυκλοφορήσει τά πανάκριβα βοηθήματα, γι᾿ αὐτό καί εἶναι γραμμένα σέ γλώσσα δυσνόητη. Εἶναι ντροπή νά κυκλοφοροῦν βοηθήματα γιά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ. Καί βέβαια ἡ συγγραφή τους  εἶχε ἀνατεθεῖ σέ συγγραφικές ὁμάδες, στίς ὁποῖες προΐσταντο πανεπιστημιακοί πού εἶχαν καταθέσει διαπιστευτήρια προοδευτισμοῦ - τύπου Ρεπούση ἤ Δραγώνα ...

Στά νέα βιβλία γλώσσας τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου ἔχουμε γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία ὑποχώρηση τοῦ λογοτεχνικοῦ κειμένου κατά 70% καί τήν εἰσαγωγή νέων κειμενικῶν εἰδῶν ὅπως: συνταγές μαγειρικῆς, μικρές ἀγγελίες, διαφημίσεις, ἀφίσσες, ὁδηγίες χρήσης συσκευῶν, κόμικς, ἄρθρα ἀπό ἐφημερίδες καί περιοδικά· στό Γυμνάσιο κυριαρχεῖ ἡ πρόωρη σεξουαλικότητα, τά ἀνούσια κείμενα, ἀντιρατσιστικές ὑστερίες, τό ἰδεολόγημα τῆς πολυποτισμικότητας, κείμενα ἀπαισιόδοξα, καταθλιπτικά, πού ἐξωραΐζουν τόν καταναλωτισμό, κείμενα χωρίς ἀξίες καί ἰδανικά, πού προβάλλουν τήν ἀτομικότητα  καί βάλλουν εὐθέως κατά τῆς πίστης καί τῆς πατρίδας μας. Τό ἐπιχείρημα τῶν ἁρμοδίων εἶναι ἡ προσαρμογή στή σύγχρονη, νέα ἐποχή. Καί ἀφοῦ οἱ σύγχρονοι θεοί εἶναι ὁ καταναλωτισμός καί ἡ ἀνταγωνιστικότητα, γιατί τό σχολεῖο νά ἀντισταθεῖ; Ὁ λαός μας ὅμως ἔλεγε : «κάλλιο γνώση παρά γρόσι». Τώρα ἡ γνώση ὑποκλίνεται στήν πληροφορία , στό ἐφήμερο, στό ἄχρηστο, γιά νά καταλήξουμε σέ ἕναν νέο τύπο ἀνθρώπου: στόν μορφωμένο βάρβαρο.

Σέ μιά ἁπλή περιδιάβαση στό βιβλίο γλώσσας Δημοτικοῦ  καί Γυμνασίου τά νέα ταξικά σκύβαλα ἀποκαλύπτουν γιατί τά βιβλία αὐτά βάλλουν κατά τῆς ἑλληνοσώτειρας Ἐκκλησίας τῆς πατρίδας μας καί συνιστοῦν προπαιδεία καταναλωτισμοῦ.

Ἄς ἔχουμε ὑπόψιν πώς ὅ,τι ράβεται στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ξηλώνεται στό μάθημα τῆς Γλώσσας. Γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στόχος τους εἶναι αὐτό πού ἔλεγε ὁ Γεώργιος Τυπάλδος Ἰακωβάτος γιά τή Γερμανία «πολλή θρησκεία, ἀλλά καθόλου Χριστός».

Στό τετράδιο Ἐργασιῶν Β΄Δημοτικοῦ, α΄τεῦχος, σελ. 43, ὁ μαθητής καλεῖται νά συμπληρώσει ἄσκηση μέ τόν ἑξῆς κακόγουστο καί ἀπαξιωτικό γιά τήν πατρίδα μας ὁρισμό: «Νοστιμίζει τό σέλινο τή φασολάδα καί στή μέση δυό λάμδα φοράει ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα».

Ἀνθολόγιο Γ΄καί Δ΄Δημοτικοῦ, σελ. 79. Κείμενο μέ τίτλο «Τότε πού πήγαμε βόλτα τόν Ἐπιτάφιο», τό ὁποῖο περιέχει φράσεις ὅπως: «σήκωσαν τόν Ἐπιτάφιο ψηλά πάνω κι᾿ ὅλοι περάσαμε ἀπό κάτω. Νά, ὅπως παίζουμε περνᾶ - περνᾶ ἡ μέλισσα». Ἐμπαιγμός τῆς πιό κατανυκτικῆς στιγμῆς τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γλώσσα Ε΄Δημοτικοῦ, α΄τεῦχος, σελ. 44. Κείμενο γιά τήν Ἐθνική Ἐπέτειο τοῦ 1940, ἡττοπαθές καί προσβλητικό γιά τούς ἥρωες τοῦ ἔπους. Τίτλος: «Ἡ Ἰταλία μᾶς κήρυξε τόν πόλεμο! Καί ἐμεῖς πήγαμε στό ὑπόγειο»· ἡ ἡμέρα τῆς 28ηςὈκτωβρίου 1940 ἦταν πανηγῦρι γιά τόν λαό μας καί σίγουρα δέν ἔτρεχε νά κρυφτεῖ στά ὑπόγεια.

Γλώσσα Ε΄Δημοτικοῦ, β΄τεῦχος, σελ. 23. Κείμενο μέ τίτλο: «Ἡ φρικαντέλα, ἡ μάγισσα πού μισοῦσε τά κάλαντα».

Γλώσσα Ε΄Δημοτικοῦ, γ΄τεῦχος, σελ. 12. Καλοῦνται οἱ μαθητές νά φτιάξουν «ἕνα ἑλληνικό μοναστῆρι» (πρόπλασμα), ἀλλά πουθενά δέν ὑπάρχει σταυρός.

Γλώσσα ΣΤ΄Δημοτικοῦ, α΄τεῦχος, σελ. 48. Συνταγή: «μακαρόνια μέ κιμά». Σελ. 52 «Φασολάκια βραστά». Σελ. 90 «Τά θρησκεύματα τοῦ κόσμου». Προσοχή στόν Χριστιανισμό, γιά τόν ὁποῖο ἀναφέρει ὅτι ὁ Χριστός ἦταν υἱός τοῦ Θεοῦ, χρόνο παρελθοντικό, ἐνῶ γιά τίς ψευτοθρησκεῖες χρησιμοποιεῖ ἐνεστώτα  (Ὁ Μωάμεθ εἶναι, ὁ Βούδας εἶναι κλπ).

Γλώσσα ΣΤ΄Δημοτικοῦ, β΄τεῦχος σελ. 42-43: «ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας».

Γλώσσα ΣΤ΄Δημοτικοῦ, Τετράδιο ἐργασιῶν, α΄τεῦχος, σελ. 61: «ὁδηγίες χρήσης κλιματιστικοῦ».

Γλώσσα ΣΤ΄Δημοτικοῦ, τετράδιο ἐργασιῶν, β΄τεῦχος, σελ. 39. Καλοῦνται οἱ μαθητές μας νά γράψουν μιά ἱστορία στήν ὁποία πρωταγωνιστοῦν ὁ Καραγκιόζης, ἡ κοκκινοσκουφίτσα καί ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Αὐτό συνιστᾶ ὕβρι καί προσβολή κατά τῆς Μακεδονίας  μας.

Α΄Γυμνασίου , Τετράδιο ἐργασιῶν Νεοελληνικῆς Γλώσσας, σελ. 16. Κείμενο μέ τίτλο «Ὁσάκις» στό ὁποῖο οὔτε λίγο οὔτε πολύ ἐξυμνεῖται ἡ παιδεραστία.

Παρουσίασα ψήγματα μόνο ἀπό τίς ἀθλιότητες πού περιέχουν τά εὐφημιστικῶς λεγόμενα βιβλία γλώσσας.

Ἐπαναλαμβάνω: τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὑπονομεύεται ἀπό τό μάθημα τῆς γλώσσας. Ἡ ἐρώτηση εἶναι ¨τί κάνετε ἐσεῖς οἱ δάσκαλοι¨. Ἄν περιμένουμε ἀπό τά συλλογικά ὄργανα, τόν συνδικαλισμό, ἡ ἀπάντηση εἶναι μία· τίποτε. Εἶναι συνένοχοι. Κατάντησαν ἄταφα πτώματα. Ἡ λύση εἶναι μία. Τό ἀθάνατο Κρυφό Σχολειό. Ὅσοι πιστοί, ὅσοι Ἕλληνες δάσκαλοι καί καθηγητές, κλείνουμε τήν πόρτα τῆς τάξης, κάνουμε τόν σταυρό μας καί διδάσκουμε «ψυχή καί Χριστό». Μήν ἀφήνετε συνάδελφοι  τόν φόβο νά σακατέψει τήν ψυχή σας. «Οὐκ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως».

Αὐτά πού γίνονται σήμερα στήν πατρίδα μας ἀκυρώνουν τήν Ἐπανάσταση τοῦ ᾿21. Ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀπελευθέρωσε πρίν ἀπό 200 χρόνια. Ἡ οἰκονομία τῆς τωρινῆς ἀνίκανης γονατισμένης ἡγεσίας  μᾶς ξαναβυθίζει στήν ὑποδούλωση. Παρόλα τά μπάζα τῆς ψευτοευημερίας παραμένουμε ἕνας λαός μέ παλικαρίσια ψυχή. Νά γίνουν οἱ σχολικές αἴθουσες, Θερμοπύλες καί Πόλη τοῦ Ρωμανοῦ καί Μεσολόγγι καί Ἀρκάδι. Μέ τήν εὐχή τῆς Παναγίας... πετάξτε τά ἄχρηστα βιβλία. Διδάξτε τά παλιά  δικά μας πλούτη. Τούτη τήν πατρίδα τήν ἔχομεν ὅλοι μαζί. Ζωντανοί καί πεθαμένοι εἴμαστε συνυπεύθυνοι καί ἀλληλέγγυοι. Τήν Ἑλλάδα ἀπό τό αὐτί θά τήν ἁρπάξουμε καί θά τή σώσουμε θέλει δέ θέλει καί ἡ Ρωμανία κι᾿ ἄν ἐπέρασε ἀνθεῖ !

Κλείνω μέ τήν ὑπέροχη προτροπή τοῦ Φώτη τοῦ Κόντογλου: «Ἀδελφοί! Κρατῆστε ζωντανό τόν θησαυρό τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Νά θεωρεῖτε τούς ἑαυτούς σας  μακάριους πού εἶστε Ὀρθόδοξοι. Γιατί πολυτιμότερο πράγμα ἀπό τήν ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει στόν κόσμο».

-Εστία Πατερικών Μελετών.-

Ἀκτίνες

Δεῖτε σχετικά:

-Σχολικά βιβλία - Τα παιδιά μας μετατρέπονται σε νέους γενίτσαρους