Μία ακόμη φορά, εξαιτίας της αδιαφορίας των "χριστιανών", "πήραν την πόλη οι οχτροί ...". Λίγες σκέψεις με αφορμή το άρθρο ενός ηγουμένου του Αγίου Όρους.

Απέραντη αδιαφορία

Αρκετές φορές γράψαμε για την αδιαφορία -αδράνεια του θρησκευόμενου κόσμου της Θεσσαλονίκης. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τις παρελάσεις "περηφάνιας";
Με εξαίρεση την πρώτη  χρονιά (εδώ) και την φετινή χρονιά (εδώ) που υπήρξαν ακτιβιστικές απόπειρες να την αποτρέψουν- οι "αντιδράσεις" περιοριζόταν σε "αγρυπνία" ή σε συγκέντρωση στο προαύλιο του Αγίου Δημητρίου (μάλιστα και τα δύο γινόταν άλλη ημέρα! και όχι την ημέρα διεξαγωγής της "παρέλασης"!).
Να θυμηθούμε τις ελάχιστες αντιδράσεις -αριθμητικά- πιστών, όταν παιζόταν η βλάσφημη παράσταση "Η ώρα του διαβόλου" πριν μόλις 2-3 μήνες έξω από το θέατρο Αριστοτέλειον; Ο διάβολος έκανε παιδί με την "Μαρία" (Παναγία) και το παιδί ήταν ο Χριστός. Η ηθοποιός, σχεδόν ολόγυμνη επάνω σε ξύλινο βάθρο που σχημάτιζε το σταυρό. Αλλά οι χριστιανοί έβλεπαν τους ελάχιστους να αντιδρούν καθημερινά από την τηλεόραση.
Να σχολιάσουμε την απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης στις "γυμνές ποδηλατοδρομίες" (ένας ακόμη εξευτελισμός στην πόλη μας που επαναλαμβλάνεται σχεδόν 10 χρόνια τώρα);
ή στις δημόσιες προσευχές "γιόγκα"; και πραγματικά ένα σωρό ακόμη ...

Για την παρουσία(=απουσία) της θεσμικά αποκαλούμενης τοπικής "εκκλησίας"... 

Δεν περιμέναμε και δεν περιμένουμε από τον κ.Άνθιμο να βγει στο δρόμο. 

Μια χαρά ήταν πάντα οι σχέσεις του με την εξουσία.
Κατέλαβε τον "θρόνο" της Αλεξανδρούπολης (ενώ ήταν εν ζωή ο μητροπολίτης της -αλλά καθαιρέθηκε αδίκως) καταπατώντας τους Ιερούς Κανόνες, αργότερα και πάλι καταπατώντας τους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδοξίας (μετάθεση), έγινε δεσπότης Θεσσαλονίκης.

Δείτε πχ τι δήλωνε για τον Ιερό Ναό των Ασωμάτων (Ροτόντα)  όταν διαμαρτυρήθηκαν κάποιες αριστερίστριες επειδή δεν τις επετράπηκε η είσοδος στο ιερό του ναού (δείτε εδώ).

Ή την προσπάθεια του να αποτρέψει το συλλαλητήριο για την Μακεδονία, το οποίο την ημέρα διεξαγωγής του επεδίωξε να καπελώσει;

Δεν περιμέναμε και δεν περιμένουμε λοιπόν απολύτως τίποτε από τον μητροπολίτη και πλέον από ΚΑΝΕΝΑΝ μητροπολίτη.

Οι "ευλαβείς" ιερείς; Που είναι;;;

Ελπίζαμε όμως σε αρκετούς προσωπικούς φίλους και γνωστούς, που κάποτε ήταν πραγματικά ευλαβείς ιερείς της πόλης μας. 

Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί μπορούν να αδιαφορούν για όσα συμβαίνουν. Ότι μπορούν να γυρνάνε το κεφάλι παριστάνοντας ότι δεν βλέπουν. Κι όμως μπορούν. Όπως τότε, έξω από τον Ιερό Ναός του Αγίου Δημητρίου, όπου οι ρασοφόροι ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα!

Τελευταία φορά που συναντήσαμε έναν παλιό φίλο και ιερέα, πριν 3 χρόνια, μας ζήτησε 200 (διακόσια) ευρώ για την βάπτιση, και φυσικά ΔΕΝ έκοψε καθόλου απόδειξη.

Αργότερα οι προδοσίες εντάθηκαν, και επεκτάθηκαν και σε θέματα πίστεως. 

Αλλά όταν έχεις μάθει να νερώνεις το κρασί σου, όταν έχεις μάθει να παριστάνεις τον "μουγκό", όταν δεν βγαίνεις να τα βάλεις με τον "Μπουτάρη", τον "Τρεμόπουλο" και κάθε άθεο, άπατρη εκκλησιομάχο, που που να τολμήσεις να τα βάλεις με τον δεσπότη σου! Μην σου κάνει κ καμιά μετάθεση και χάσεις και τα "τυχερά"..

Ξύπνα π.Αυγουστίνε να δεις πως κατάντησαν τα παιδιά που καλλιεργούσες στις κατασκηνώσεις σου.

Και οι αγωνιστές ποιμένες;;; Που είναι;

Ακόμη περισσότερο μας απογοητεύουν και αυτοί οι απειροελάχιστοι ποιμένες -μετρημένοι στα δάκτυλα για να κυριολεκτούμε- που ομολογούν σε θέματα πίστεως αλλά επιμένουν να κάθονται άπραγοι στην  εντεινόμενη κατρακύλα της πόλης μας. Καλές και οι ομιλίες και οι ακολουθίες. Ποιος περιμένουμε όμως να αντιδράσει; ο Θεός; 

Που ήταν εκείνες οι εποχές που βγαίναμε στο δρόμο και διαμαρτυρόμασταν για κάθε τι:

από το βιβλίο της "Ιστορίας Α Λυκείου" που έλεγε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο και εκθείαζε τις κομμουνιστικές "επαναστάσεις" ότι τάχα φέρνουν ισότητα και δικαιοσύνη, μέχρι τον νόμο για τις εκτρώσεις, πιο πριν τον πολιτικό γάμο, τον νόμο Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία  κλπ.

Τώρα πέρασαν ένα σωρό νομοσχέδια (απόδοση ιθαγένειας σε λαθρομετανάστες, κατάργηση έπαρσης σημαίας στα σχολεία, σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, δικαίωμα αλλαγής φύλου ακόμη και σε 15χρονα!) και οι μόνοι που βγήκαν στο δρόμο ήταν οι ομοφυλόφιλοι και οι τραβεστί για να πανηγυρίσουν προκαλώντας. Μέχρι πότε θα ανέχονται την κατρακύλα; Πότε θα μπούνε οι ίδιοι μπροστά και πότε θα προτρέψουν τα πνευματικοπαίδια τους να αντιδράσουν;

Επίλογος

Φυσικά κανείς μας δεν ξεκίνησε μια μέρα μόνος να βγει στο δρόμο εκείνες τις παλιές "ένδοξες" εποχές. Είχαν προηγηθεί ομιλίες, συζητήσεις, ευαισθητοποίηση. Μήπως ήρθε ο καιρός κάποιοι ποιμένες -αλλά και κάποιοι που αισθάνονται το βάρος να είναι Έλληνες ορθόδοξοι πιστοί, να αναλάβουν πρωτοβουλίες;

Γέροντας Γρηγόριος, Η φετινή Τσικνοπέμπτη στην πόλη της Θεσσαλονίκης. 

Ἐφέτος ἀφιέρωσαν οἱ Θεσσαλονικεῖς τὴν Τσικνοπέμπτη στὸν ἐμπαιγμὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ράσου. Φόρεσαν σταυροὺς καὶ ράσα καὶ μίτρες καὶ τιάρες καὶ κουκούλια μοναχικά. Ἂν αὐτοὶ εἶναι χριστιανοί, θὰ πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ τοὺς ἀφορίση καὶ νὰ τοὺς ἀπομακρύνη ἀπὸ τὸν χῶρο της. Ὁ πνευματικὸς μέσα στὰ ἐρωτήματά του θὰ πρέπει νὰ ἔχη καὶ αὐτό: «Μήπως μασκαρεύτηκες καὶ ἐνέπαιξες τὰ θεῖα;», γιατὶ εἶναι ἐποχὴ ποὺ πλανῶνται καὶ οἱ ὀλίγοι ἐκλεκτοὶ ποὺ ὑπάρχουν.

Παῖξε βρὲ μὲ ὅ,τι ἄλλο θέλεις ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ράσο καὶ τὸν σταυρό. Εἶναι θεομπαιξία. Ἐπειδὴ εἶναι ντυμένοι μασκαράδες, εἶναι τόλμη ἄτολμη, θράσος καὶ ἀναίδεια δαιμονική. Εἶναι ἡ ἐσχάτη βλασφημία, ἡ ἐσχάτη προδοσία τῆς πίστεως. Ἡ Ἐκκλησία δὲν τσίκνωσε ποτὲ τὴν προσφορά της. Πάντα προσέφερε καθάρια πράγματα, ἀληθινὰ πράγματα. Ἂν ἐσύ, Ὀνοήλ, δὲν μπόρεσες νὰ πάρης τίποτα, εἶναι δική σου ἀναξιότητα.

Παῖξε μὲ ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὰ ὅσια καὶ τὰ
ἱερά. Ὅποιος καὶ νὰ εἶναι ὁ ρασοφόρος, σηκώνει τὸν σταυρό του μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν χαλεπὴ καὶ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη γενεά. Ἕλληνα πληγωμένε καὶ τραυματισμένε, προσκύνα τὸ ράσο καὶ τὸν σταυρὸ καὶ μὴ χλευάζης. Ὁ χλευασμὸς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σου καὶ ἐπὶ τῶν τέκνων σου καὶ τῶν ἀπογόνων σου. Δὲν φαίνεται ὁ Θεὸς νὰ γίνεται ποτὲ ἵλεως σ᾽ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις. Σὰν νὰ μὴν εἶστε ἐσεῖς παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μπάσταρδα, νόθα. Ζῆτε μέσα στὸν βοῦρκο. Μόνον βοῦρλα καὶ ψαθιὰ καὶ βούτημα φυτρώνει στὴν καρδιά σας. Ὁ γελωτοποιὸς τῶν θείων καὶ τῶν ἱερῶν εἶναι ἑφτὰ φορὲς καταραμένος. Δὲν πιστεύεις στὴν Ἐκκλησία; Μὴ προσβάλης τὸν ἀδελφό σου ποὺ ζῆ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Κανεὶς ἀπὸ μᾶς δὲν ὑβρίζει τὸ σπίτι σου καὶ δὲν ἐμπαίζει τὸ κατάντημά σου. Ὅταν θά ᾽χης ἀνάγκη, καὶ μὲ τὰ δυὸ χέρια θὰ φθάσης στὴν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας νὰ ζητήσης βοήθεια.

Τὴν ἐποχὴ τῆς δικτατορίας, οἱ κρατοῦντες προσπάθησαν τὰ καρναβάλια νὰ εἶναι παντοῦ ὠργανωμένα. Εἶναι κι αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ φοβερὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Τότε ἕνας παλιὸς δεσπότης, διδάσκαλος καὶ μεγαλο-οφφικιάλιος, τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς λειτούργησε στὴν Μητρόπολη Ἀθηνῶν καὶ μᾶς προέτρεψε νὰ πᾶμε ὅλοι στὸ καρναβάλι, γιὰ νὰ δοῦμε τὰ μοῦτρα μας! Ἐπαναστάτησα μέσα μου. Ἂν θέλω νὰ ἰδῶ τὰ μοῦτρα μου, θὰ τὰ δῶ στὴν ἐξομολόγηση, στὸν μεγάλο αὐτὸν καθρέπτη τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ ἡ Ἐκκλησία πολλὲς φορές, ἀντὶ νὰ ἀνοίγη τὶς πόρτες, τὶς μανταλώνη μὲ γύφτικους σύρτες. Παρασύρεται ἀπὸ τὸν συρμὸ τῆς ἐποχῆς καὶ δείχνει δρόμους ζερβούς, σκαιούς, καὶ τὸν ἄρχοντα νὰ εὐχαριστήση καὶ τὸν διάβολο νὰ βοηθήση στὸ ἔργο του. Αὐτὸ ἔκανε αὐτὸς ὁ ἐπίσκοπος καὶ τίποτε περισσότερο. Δεσπότη μου, ἕνα Κύριο θὰ δουλέψουμε· εἶναι ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἢ θὰ τά ᾽χης καλὰ μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν διάβολο. Ἔκτοτε, ὁσάκις συνάντησα αὐτὸν τὸν πολιὸ Γέροντα, γιατὶ σύχναζε σ᾽ ἕνα γειτονικὸ τῆς πατρίδας μου νησί, μόνον ποὺ τὸν ἔβλεπα μ᾽ ἔπιανε ταραχή. Τὸ μουσάκι του ὑποτύπωνε τὴν ἀποτυχία του στὴν ἀρχιερατική του ἀποστολή. Θεὸς σ᾽χωρέσ᾽ τον.

Ἡ Ἐκκλησία ἔπρεπε νὰ ἀντισταθῆ κρούοντας πένθιμα τὶς καμπάνες. Νὰ πενθήση, νὰ κλαύση γιὰ τὸ κατάντημα τῶν παιδιῶν της. Ὤρυξαν φρέαρ συντετριμμένο καὶ ἔπεσαν μέσα σ᾽ αὐτὸ. Ἡ καρδιά μου πονεῖ ὅταν βλέπω τὸν βαπτισμένο, τὸν μυρωμένο, τὸν κοινωνημένο νὰ ἐμπαίζη τὰ σύμβολα τῆς πίστεως. Καὶ ὁ ὀρθόδοξος παπᾶς εἶναι ἕνα σύμβολο καὶ τοῦ ἔθνους καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἂν μπερδευτήκανε τὰ βήματά σας, ὀρθοποδῆστε, προτοῦ σᾶς βροῦνε τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ. Ὅσο καὶ νὰ πέση ὁ ἄνθρωπος δὲν κλονίζομαι, ἀλλὰ ὅταν ἐμπαίζη τὸν Θεό του καὶ Κύριό του, τρέμω καὶ στενάζω, βλέποντας τὴν ἀσέβεια καὶ τὴν ἀνοησία τῶν χριστιανῶν. Καὶ μάλιστα ὅταν ἀκούω ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο «Ὁ Θεὸς δὲν μυκτηρίζεται· ὅ,τι θὰ σπείρη ὁ ἄνθρωπος αὐτὸ καὶ θὰ θερίση». Τὰ πετάξατε ὅλα στὸν δρόμο, ἀρκεῖ νὰ φαίνεται ἡ ὑπεροχὴ τῆς ἀσέβειάς σας. Κουβαλᾶτε ἐπάνω σας τὴν κατάρα καὶ τὸν ἀφορεσμὸ ὅλων τῶν ἁγίων Πατέρων ποὺ φόρεσαν τὸ ράσο καὶ κράτησαν τὸν σταυρό. Μουσκέψατε περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι μπορεῖτε τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά. Τὰ σφυροδρέπανα οἱ κομμουνιστὲς ἀκόμα δὲν τὰ ἐμπαίξανε, οὔτε οἱ μουσουλμάνοι τὴν ἡμισέληνο καὶ τὸν χότζα. Σᾶς σφύριξε ὁ διάβολος στ᾽ αὐτί. Ἅμα θὰ ἀρχίση ὅμως νὰ σφυρίζη ὁ Θεός, τότε δὲν θὰ μπορέσετε νὰ σταθῆτε οὔτε στὴν γῆ οὔτε στὸν οὐρανό.

Ἐμπαίζοντας ὁ ἄνθρωπος τὰ θεῖα, γίνεται μισητὸς καὶ στὸν νοητὸ καὶ στὸν αἰσθητὸ κόσμο. Στὰ μικρά μου χρόνια ἕνα εἶδα νὰ ἐμπαίζη παπᾶ καὶ ἔκτοτε εἶναι τὸ μῖσος τῆς καρδιᾶς μου. Κανεὶς τὰ σύμβολα τῆς πίστεώς του δὲν τὰ ἐμπαίζει. Ἂν αὐτὰ δὲν στήριξαν ἐσᾶς, στήριξαν ὅμως γενεὲς γενεῶν. Τὸν ἑαυτό σου νὰ ἐμπαίζης ποὺ ἀπὸ ἄνθρωπος λογικὸς κατήντησες ἄλογος καὶ ἀπὸ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ κατήντησες διάβολος.

Ἀλλὰ μὲ τὸν σημερινὸ δήμαρχο τῆς Θεσσαλονίκης τὶ εἴπω καὶ τί λαλήσω; Νὰ βλέπης ἔξω ἀπὸ τὶς βυζαντινὲς ἐκκλησίες μαζεμένους χαλελέδες νὰ ἐμπαίζουνε τῶν πατέρων μας τὰ προγονικὰ σύμβολα! Ἂν ἤμουν νέος, φωτιὰ θά ᾽βαζα ἀπὸ τὴν μιὰ ἄκρη τῆς Θεσσαλονίκης μέχρι τὴν ἄλλη. Ἀπὸ τὸ φτωχό μου τὸ κελλὶ σᾶς ἀφορίζω καὶ εὔχομαι νὰ μὴν ἀξιωθῆτε ἄλλη φορὰ νὰ ἐμπαίζετε αὐτὰ ποὺ οἱ αἰῶνες κράτησαν γιὰ παροχὴ θείας δυνάμεως. Ἐμπαῖκτες, φρυάξατε καὶ ὁ Θεὸς νὰ σᾶς δώση τὸ ἀνταπόδομά σας, ὃ ἀνταποδίδετε τῷ παντοκράτορι Θεῷ. Ἐσεῖς ἐμπαίζετε τὴν πατρῴα εὐσέβεια, τὸ σέβας τὸ αἰώνιον. Τσικνώσατε, τσικνώσατε καὶ φρεσκάδα νὰ μὴ λάβετε. Κάθε γεύση ποὺ γεύεστε τσικνωμένη καὶ πικραμένη νὰ εἶναι. Ἀμήν.

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης