Θρήνος ...

Θρήνος ... 

Κλαίν οι γριούλες στο χωριό
Και τρίζουν τα πλατάνια
Βαρύ καημό οι γέροντες
Αναστενάζει ο τόπος.


Παιδάκια μας που πήγατε
Που χάθκατ' εγγονάκια
Μείναμε μόνοι κι έρημοι
Στοιχειώσαν τα σοκάκια.


Ελάτε μιά στερνή φορά
Λίγο να σας χαρούμε
Γιατί θα μετανιώσετε
Στον τάφο άμα μπούμε.


Stamatios Remis Frantzis

Πρωτοχρονιά στο πατρικό! 

Παίρνει το γιό τηλέφωνο
Ο πατέρας από το χωριό
Παραμονές Πρωτοχρονιάς
Παιδί μ' έχω κάτ' να σ' πώ. 

Πες μου πατέρα μου καλέ
Καλυτερα γιεμ' από κοντά
Μόνο θέλω να μου πείς
Αν έρθετε Πρωτοχρονιά. 

Είναι δυσκολο πάρα πολύ
Οι δουλειές μας πνίγουν
Τότε πες και στην αδερφή σου
Πως οι γονείς σας χωρίζουν. 

Πατέρα τι είναι αυτά που λές
Μήπως έχετε τρελαθεί
Σαράντα χρόνια γκρίνια γιέμ
Εχω πολύ απογοητευτεί. 

Σαράντα χρόνια μίζερα
Με πρήζει κάθε μέρα
Θα παω να ζήσω μόνος μ'
Στον καθαρό αέρα. 

Παίρνει ο γιος την αδερφή τ'
Της λέει οι γονείς μας τό και τό
Πατέρα μην κάνεις τίποτα
Ως νά'ρθω εκεί εγώ. 

Αυριο πρωτοχρονιάς παραμονή
Θά'μαστε με τον αδερφό μ'εκεί
Καθίστε καλά σας παρακαλώ
Θα μας ξηγάει όλο το χωριό. 

Εντάξει μα δε βγαίνει τίποτα
Τό'χω κόρη μ' απόφασ' πάρει
Ρε πως την πατησα εγώ
Κι έβαλα τέτοιο σαμάρι.. 

Πατέρα κάτσε φρόνιμα
Τα λέμε από κοντά
Θέλω αμέσως να το πεις
Να το μάθει κι η μάμα. 

Ιντάξει γριούλα μου γλυκιά
Θα έρθουν κι τα δυό παιδιά
Όπως μου είπες έκαμα
Καλή μας πρωτοχρονιά! 

Stamatios Remis Frantzis, πηγή

 

 

Ο γέροντας.

 

Σαν τον πεύκο μες στον κάμπο

Ένας γέρος μοναχός

Πάει στο σπίτι πάνω κάτω

Δακρυσμένος σκεφτικός.

Έχασε τη συντροφιά του

Και του λένε τα παιδιά του

Να αφήσει το χωριό

Που έγινε ερημικό.

Δέκα γερόντια όλοι κι όλοι

Φύγανε οι συγχωριανοί

Πήγαν για δουλειές στην πολη

Μοιάζουν οι γέροι ορφανοί.

Αν φύγω απ'τή γωνίτσα μου

Να ξέρετε θα πεθάνω

Μες στην πόλη πείτε μου

Μαγκούφης τι θα κάνω.

Όσο μπορώ και περπατάω

Το χωριό δεν παρατάω

Θα ανάβω κάθε βραδάκι

Της γριάς το καντηλάκι.

Κι αν ρωτήσεις κάποια πέτρα

Θα σου πει πως με γνωρίζει

Στα χωράφια στο αλώνι

Στο βουνό στο μετερίζι.

Είμαι φίλος με τα δέντρα

Τους αϊτούς και τα αηδόνια

Τα φαράγγια αντηχούνε

Τη φωνή μου τόσα χρόνια.

Θα έρχεστε και θα σας βλέπω

Μην αρνείστε το χωριό

Ένα πέτρινο σπιτάκι

Σας περιμένει πατρικό.

Stamatios Remis Frantzis, πηγή

 

 

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»