«Θα φύγω πριν ξημερώσει, με ειδοποίησε η Πανάγια ...» πραγματικά συγκινητικό.

"Billy Bo" : «... είδα την Παναγία και δεν με χαιρέτησε, έφυγε τρέχοντας. 

ΔΕΝ με ήθελε η Παναγία». 

Η μετάνοια του "Billy Bo", του 1ου Έλληνα ομοφυλόφιλου που πέθανε από AIDS.

Συλλέξαμε αποσπάσματα (από εδώ) για την ζωή ενός ινδάλματος που μεσουρανούσε για χρόνια σε Ελλάδα, Νέα Υόρκη και Μύκονο. 

Τα αφιερώνουμε στους ρασοφόρους που αποφεύγουν να πουν την αλήθεια στους ομοφυλόφιλους, προφασιζόμενοι ότι τους αγαπάνε.

Τι είναι καλύτερο;
Να βοηθήσεις να σωθεί μια ψυχή που ζει μέσα στην αμαρτία ή να κινδυνεύσει να χαθεί λέγοντάς  ψέμματα;

Αλλά ας αφήσουμε τους ζωντανούς «νεκρούς»
και ας ζήσουμε κάποιες εμπειρίες ενός ανθρώπου που έζησε στα άκρα. 

* * * * *

Λίγο πριν πετάξουν, ο Βασίλης έχει κάποιες ενοχλήσεις, πυρετούς και βήχα που θεωρήθηκαν από τον γιατρό του κρύωμα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, φεύγουν για διακοπές στη Μύκονο, όπου πια διαθέτουν το δικό τους σπίτι. Εκεί οι εφιδρώσεις και οι πυρετοί είναι ακόμα συχνότεροι.

Ο Μάκης Τσέλιος θυμάται:
«Πήγαμε στην Τήνο, που το ήθελε πολύ. Έχω μια φωτογραφία μας στα σκαλοπάτια της Παναγίας. 

Ο Βασίλης έχει αδυνατίσει πολύ, αλλά το ίδιο κι εγώ − είχα πάθει κατάθλιψη και είχα χάσει 19 κιλά. Του είπα ότι έπρεπε να πάμε σε έναν άλλο γιατρό, για να μην ταλαιπωρείται. 

Ωστόσο, πήγαμε στην Τήνο, ήθελε να προσκυνήσει στην Παναγία. Ο Βασίλης ήταν πολύ ευσεβής. Πάρα πολύ μικρός ήταν παπαδοπαίδι στον Άγιο Λευτέρη στον Πειραιά. 

Μου λέει να πάμε στο Μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων που έχει ένα εκκλησάκι υπόσκαφο, με ζωγραφισμένες εικόνες στον τοίχο. Πολύ ήρεμο μέρος, όπου μπορείς να προσευχηθείς, αν το θέλεις. 

Φτάνουμε και μου λέει: "Θέλω να μπω μόνος μου". 

Βγαίνοντας από το εκκλησάκι, μου λέει: "Μάκη, είδα την Παναγία και δεν με χαιρέτησε, έφυγε τρέχοντας. Δεν είναι καλό, δεν με ήθελε η Παναγία". "Έλα, μωρέ, τι λες;" του απαντώ.

* * * * *

Φεύγοντας από το Παρίσι, ο Βασίλης του έχει ζητήσει μια ηχογραφημένη λειτουργία από τον Άγιο Λευτέρη. Καλεί τις αδελφές του και τις εξηγεί πώς έχει η κατάσταση.

Πίσω στο Παρίσι ο Βασίλης παθαίνει ξαφνικά ένα πνευμονικό οίδημα και όλοι περιμένουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα φύγει. Τηλεφωνούν στον Μάκη και του λένε να πάρει όποιο αεροπλάνο μπορεί και να πάει το συντομότερο. Τελικά, οι γιατροί τον έσωσαν. Ο Τσέλιος, μόλις έφτασε, μπήκε στο δωμάτιό του με μάσκα και του παρέδωσε την κασέτα με τη λειτουργία. Εκείνος την άκουσε και πήρε απέραντη δύναμη.

* * * * * 

(από την διήγηση του πνευματικού):

Όταν έφυγε στην Αμερική για να πάει να ψαχτεί για θεραπείες, παρήγγειλε ένα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστό για να χωράει στην βαλίτσα, για να τον βάλει πίσω από την πόρτα του δωμάτιου του στο νοσοκομείο, για να βλέπει τον Σταυρό του Χριστού και να προσεύχεται.

* * * * * 

«Και διηγείται ο πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πήγα Σάββατο πρωί και τον κοινώνησα. Έρχεται η ώρα που είναι να φύγω και μου λέει ο Βασιλάκης:

Πάτερ, κάνε μου μια χάρη, έλα και μετά τα μεσάνυχτα σήμερα να με κοινωνήσεις. Γιατί θα φύγω πριν ξημερώσει, με ειδοποίησε η Πανάγια!

Είπα να τον πιστέψω, να μην τον πιστέψω; Ας του κάνω το χατίρι, αφού ο άνθρωπος να κοινωνήσει ζητάει”.

Πήγε, λοιπόν, ο ιερέας κατά τη 1-2 μες τη μαύρη νύχτα και τον κοινώνησε τον Βασιλάκη. 

Και όντως ο Θεός τον πήρε πριν ξημερώσει, ξημερώνοντας Κυριακή, όπως τον είχε πληροφορήσει η Παναγία! Μας τα διηγούταν αυτά ο ιερέας και μας λέει: “Ευχηθείτε, παιδιά μου, να έχω τα τέλη του Βασιλάκη”.

Να ποιος είναι ο Χριστός! Να ποια είναι η εκκλησία, που δεν μπερδεύει τους ανθρώπους. Δεν τους λέει “καλά πας”, ενώ πηγαίνουν στον γκρεμό. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Αλλά από την άλλη πλευρά η Εκκλησία δεν απογοητεύει και κανέναν. Και προβάλλει μπροστά στους ανθρώπους τον δρόμο για την θέωση.

Έτσι και ο Billy Bo, ο Βασίλης Κουρκουμέλης-Billy Bo που έσβησε στις 13 Ιουνίου 1987, στα 33 του. Στο σπίτι στο Καβούρι, με έναν εσταυρωμένο μπροστά του, δύο μέτρα ύψος.»

 

Κύριε Ανάπαυσε την ταλαιπωρημένη ψυχή του δούλου σου Βασίλη. Ας μιμηθούμε την μετάνοιά του.

 

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com/2024/02/blog-post_5.html

 

Υ.Γ. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο -απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από διήγηση του π. Γεωργίου Σχοινά (το είδαμε εδώ) :

Ο Βασίλης Κουρκουμέλης-Billy Bo έσβησε στις 13 Ιουνίου 1987, στα 33 του. Στο σπίτι στο Καβούρι, με έναν εσταυρωμένο μπροστά του, δύο μέτρα ύψος. Βασανιστικά, καθώς δεν έβλεπε πια


Ίσως κάποιοι παλαιότεροι να θυμάστε ένα πρόσωπο, ένα ωραίο παλικάρι. Ήταν ομοφυλόφιλος, σχεδιαστής μόδας, ο πασίγνωστος κάποτε Billy Bo. Έτυχε να ακούσουμε από τα χείλη του πνευματικού του ποια ήταν η πορεία του, που δεν την λένε πολλοί, ούτε γράφτηκε ιδιαιτέρως στα βιβλία που εκδόθηκαν για αυτόν. Γράψανε όλοι για τις βόλτες που έκανε στη Μύκονο με διασημότητες, τις περιπέτειες που είχε ως άνθρωπος. Δίψαγε για τη ζωή, δίψαγε για την αγάπη. Μα δεν ήξερε πού να την βρει και την έψαχνε σε λάθος μονοπάτια.

Κάποια στιγμή τον επισκέφτηκε η ασθένεια (σ.σ. ο Billy Bo ήταν το πρώτο διάσημο θύμα του AIDS στην Ελλάδα). “Κακό πράγμα η ασθένεια”, λένε οι περισσότεροι. Κοιτά όμως που καμιά φορά είναι για καλό… Και όταν ήρθε η ασθένεια και χτύπησε ένα πνευματικό καμπανάκι, αυτός άκουσε το καμπανάκι. Άλλοι δεν το ακούνε καθόλου. Και πεθαίνουν με την ασθένεια, την όποια ασθένεια και δεν έχουν πάρει πνευματικό χαμπάρι τίποτα. Αυτός το άκουσε το καμπανάκι, που σημαίνει ότι είχε καλά στοιχεία μέσα του.

Και διηγείται ο πνευματικός: “Βλέπω ένα παιδί, ένα παλικάρι, σαν άγγελος ήταν, με τα ωραία τα δερμάτινα πάνω-κάτω. Μπαίνει στην εκκλησιά και λέει “πάτερ, θέλω να εξομολογηθώ”. Και κατέβαλα προσπάθεια να δω αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ήταν ψηλός, αλλά είχε και μια άλλη ομορφιά που έμοιαζε με τη γυναικεία…”

Ξεκίνησε λοιπόν και εξομολογήθηκε με μετάνοια. Άρχισε να έρχεται, μετά από έναν κανόνα που του έβαλε ο πνευματικός, να κοινωνάει, να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται, ώσπου σιγά-σιγά κατέπεσε και αναγκαζόταν ο ιερέας να πηγαίνει να τον εξομολογεί και να τον κοινωνεί στο σπίτι του, στο Κολωνάκι.

Όταν ο ιερέας πρωτοπήγε στο σπίτι, νόμιζε ότι μπήκε σε κανένα μουσείο! Ήταν ένας χώρος διακοσμημένος μόνο με μοντέλα, με φωτογραφίες από επιδείξεις μόδας κ.λπ. Κάθε φορά που ερχόταν μετά, έφευγε καμιά φωτογραφία και έμπαινε μια εικόνα στη θέση τους… Στο τέλος νόμιζες ότι έμπαινες σε μοναστήρι.

Όταν έφυγε στην Αμερική για να πάει να ψαχτεί για θεραπείες, παρήγγειλε ένα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστό για να χωράει στην βαλίτσα, για να τον βάλει πίσω από την πόρτα του δωμάτιου του στο νοσοκομείο, για να βλέπει τον Σταυρό του Χριστού και να προσεύχεται.

Δεν πέτυχαν οι θεραπείες, γύρισε πίσω, και άρχισε η μεγάλη κατηφόρα, η φθορά, ο δρόμος προς τον θάνατο. Τον ευλογημένο θάνατο, θα λέγαμε. Γιατί αν δεν πεθαίναμε, παιδιά, θα ταλαιπωριόμασταν για πάρα πολλά χρονιά! Και τι γίνεται;

Και διηγείται ο πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πήγα Σάββατο πρωί και τον κοινώνησα. Έρχεται η ώρα που είναι να φύγω και μου λέει ο Βασιλάκης:

Πάτερ, κάνε μου μια χάρη, έλα και μετά τα μεσάνυχτα σήμερα να με κοινωνήσεις. Γιατί θα φύγω πριν ξημερώσει, με ειδοποίησε η Πανάγια!

Είπα να τον πιστέψω, να μην τον πιστέψω; Ας του κάνω το χατίρι, αφού ο άνθρωπος να κοινωνήσει ζητάει”.

Πήγε, λοιπόν, ο ιερέας κατά τη 1-2 μες τη μαύρη νύχτα και τον κοινώνησε τον Βασιλάκη. Και όντως ο Θεός τον πήρε πριν ξημερώσει, ξημερώνοντας Κυριακή, όπως τον είχε πληροφορήσει η Παναγία! Μας τα διηγούταν αυτά ο ιερέας και μας λέει: “Ευχηθείτε, παιδιά μου, να έχω τα τέλη του Βασιλάκη”.

Να ποιος είναι ο Χριστός! Να ποια είναι η εκκλησία, που δεν μπερδεύει τους ανθρώπους. Δεν τους λέει “καλά πας”, ενώ πηγαίνουν στον γκρεμό. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Αλλά από την άλλη πλευρά η Εκκλησία δεν απογοητεύει και κανέναν. Και προβάλλει μπροστά στους ανθρώπους τον δρόμο για την θέωση.

Έτσι και ο Billy Bo. Δεν σώθηκε απλώς, αλλά για να πάει και η Παναγία να του πει “ετοιμάσου, έρχεσαι”, αυτό σημαίνει ότι ο Βασίλης πήγε και σε καλή θέση! Και έχουμε άπειρα τέτοια παραδείγματα, από τα αρχαία χριστιανικά χρόνια μέχρι και σήμερα…