Γράμμα από το μέτωπο
Γραμμένο στα χαρακώματα στην πρώτη γραμμή του μετώπου κατά του Οικουμενισμού
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Οι μέρες περνάνε αργά, μα η μπόχα του πνευματικού θανάτου είναι αβάσταχτη.
Ο εχθρός έχει καταλάβει το στρατηγείο μας, έχει αιχμαλωτίσει τους στρατηγούς μας (Ιεράρχες) και μας έχει περικυκλώσει.
Δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα, αν υπήρξε έστω και ένας αξιωματικός μας που να αντιστάθηκε ή αν ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο προδοσίας.
Βλέποντας αυτή την εξέλιξη, μάλλον αυτομόλησαν όλοι οι αξιωματικοί μας (Επίσκοποι) και συντάχθηκαν με τον εχθρό.
Απέκοψαν κάθε επικοινωνία, σαν και τώρα κυκλοφορούν τεχνηέντως φήμες πως εμείς είμαστε επικίνδυνοι, είμαστε οι ανυπόταχτοι τρελοί, που δεν παραδινόμαστε και θέτουμε σε κίνδυνο το δικό τους «ειρηνευτικό σχέδιο»… της παράδοσης στον εχθρό.
Η πείνα για τον Χριστό και η δίψα για την μόνη Αλήθεια… μας θερίζει.
Δεν θα υποστείλουμε τη σημαία της Ορθοδοξίας.
Οι βόμβες των συμπροσευχών με αιρετικούς και οι επιθέσεις με τα τοξικά αέρια της ειρωνείας και της συκοφαντίας συνεχίζονται.
Οι επιθέσεις στη δική μας γραμμή είναι ανελέητες.
Στο υπόλοιπο μέτωπο υπάρχει ταραχή, μουρμούρα και διχασμός.
Άλλοι ανησυχούν για την τεχνητή νοημοσύνη στα χέρια του εχθρού.
Άλλοι για την παρακολούθηση μας με έναν μοναδικό αριθμό από μη επανδρωμένες ιπτάμενες κάμερες.
Άλλοι ναι μεν αγωνιούν αλλά αντί να συντονίζονται με κατάνυξη στο μοναδικό κανάλι επικοινωνίας που μας απέμεινε και εκπέμπει μέρα νύχτα σαν φάρος μέσα στο σκοτάδι της πλάνης, αγωνιούν να πιάσουν ξένα σήματα με το «έξυπνο καθρεφτάκι» τους, σαν εκείνο των ιθαγενών στην Αμερική.
Άλλοι εγκατέλειψαν το χαράκωμα, αναζητώντας τρόπους να αντιμετωπίσουν την δυσλειτουργία λόγω του πολέμου. Άλλοι στρέφονται εναντίον μας γιατί δεν διατάζουμε γενική επιστράτευση.
Ευτυχώς, οι δικές μας αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης στα οικουμενιστικά κέντρα κάνουν καλή και αθόρυβη δουλειά.
Πάνω από όλα απολαμβάνουμε την Χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Παναγίας μας και πάντων των ομολογητών Αγίων.
Οι εποχές έρχονται και παρέχονται, ο εχθρός δεν κοιμάται, δεν ξεκουράζεται, δεν κάνει διακοπές. Μηχανεύεται τρόπους για νέα μάχη, για νέα επίθεση, για να διαφημίζει τα οικουμενιστικά του έκτροπα, χωρίς καμία αντίδραση.
Ευτυχώς, οι δικές μας αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης στα οικουμενιστικά κέντρα κάνουν καλή και αθόρυβη δουλειά.
Πάνω από όλα απολαμβάνουμε την Χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Παναγίας μας και πάντων των ομολογητών Αγίων.
Οι εποχές έρχονται και παρέχονται, ο εχθρός δεν κοιμάται, δεν ξεκουράζεται, δεν κάνει διακοπές. Μηχανεύεται τρόπους για νέα μάχη, για νέα επίθεση, για να διαφημίζει τα οικουμενιστικά του έκτροπα, χωρίς καμία αντίδραση.
Μας εμπνέει η θυσία που έκανε το πρωτοπαλίκαρο και προστάτης της Αποτείχισης από την παναίρεση του Οικουμενισμού, ο +παπά Νικόλας Μανώλης, για την αγάπη του Χριστού. Βαδίζουμε στα χνάρια του, μέρα μέρα, στηρίζοντας τον αγώνα του ομολογητή, ομότιμου καθηγητή Α.Π.Θ. πρωτ/ρου π. Θεοδώρου Ζήση.
Ο μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης ακολουθώντας την Πατερική Παράδοση έλεγε: «αν δεν ζήσετε την δίωξη για την πίστη σας κάτι δεν κάνετε καλά..».
«Αφού εμένα διώξανε, θα διώξουν και εσάς…» είπε ο ίδιος ο Χριστός. Δεν χρειάζεται λοιπόν πανικός, δεν χρειάζονται αμφιβολίες.
Είναι στενή και τεθλιμμένη η οδός αλλά γεμάτη Φως και ευλογία!
«Αφού εμένα διώξανε, θα διώξουν και εσάς…» είπε ο ίδιος ο Χριστός. Δεν χρειάζεται λοιπόν πανικός, δεν χρειάζονται αμφιβολίες.
Είναι στενή και τεθλιμμένη η οδός αλλά γεμάτη Φως και ευλογία!
Για αυτό άλλωστε και ο Καλός Θεός μας επισφράγισε με οσιακό τρόπο την τελευτή του Γέροντα σε αυτήν την ζωή! Ευωδίαζε και έψαλλε όντας κεκοιμημένος!!… Σπάνια το λέμε, τώρα όμως το διατρανώνουμε, γιατί δεν πρέπει να κρύβονται τα θαυμάσια που επιτελεί η Χάρις του Χριστού μας στους αγωνιστές και Ομολογητές του ονόματος Του!!
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στις ζοφερές μέρες της αίρεσης που ζούμε …;;
Έτσι αγιάστηκε όλος ο δρόμος που διάβηκε, έτσι αγιάστηκε και όλη η παρακαταθήκη που μας άφησε!
Τί σπουδαιότερο και τιμιότερο από αυτό, από τον διαρκή δηλαδή αγώνα για την Αλήθεια και την Πίστη του Χριστού μας …;!
Από τον διαρκή αγώνα για την αντάμωση με το αγαπητό και φωτεινό πρόσωπο του Γέροντα, ο οποίος ετοιμάζει παλάτια στον ουρανό για τα αγαπημένα του παιδιά, που ματώνουν στον αγώνα και ακολουθούν τα συκοφαντημένα άγια βήματά του;;!
Αυτό είναι το σημείο αναφοράς μας, αυτή είναι η ευλογημένη παρακαταθήκη μας που με όποιο κόστος καλούμαστε να κρατάμε περήφανα και ψηλά!!
«Τί μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη σου Χριστέ…» ήταν το παιδικό τραγουδάκι που όποτε το άκουγε δάκρυζε σαν αγνό μικρό παιδί …!!!
Καλόν αγώνα αδέλφια, καλή συνέχεια στην ομολογιακή πορεία μας δι ευχών του, έστω και μέσα από τις κατακόμβες!! Τώρα είναι που πήρε πραγματικό νόημα ο αγώνας μας!!!
Είθε να σταθούμε γεροί και κραταιοί μέχρι τέλους και όχι μέχρι… θέρους! Η Παναγία μαζί μας με τις άγιες ευχές του!! Το φορτωμένο από καρπούς δέντρο μόνο χτυπιέται από τις πέτρες…
Εἰ ὁ Θεὸς μεθ ἡμῶν καὶ οὐδεὶς καθ ἡμῶν!!
Ἔρρωσθε!!!
Είθε να σταθούμε γεροί και κραταιοί μέχρι τέλους και όχι μέχρι… θέρους! Η Παναγία μαζί μας με τις άγιες ευχές του!! Το φορτωμένο από καρπούς δέντρο μόνο χτυπιέται από τις πέτρες…
Εἰ ὁ Θεὸς μεθ ἡμῶν καὶ οὐδεὶς καθ ἡμῶν!!
Ἔρρωσθε!!!
Σχόλιο (opaidagogos):
Όχι, δεν είναι στο 2025 η «πρώτη γραμμή του μετώπου κατά του Οικουμενισμού».
Σίγουρα κάνετε λάθος.
Κάποιοι σας απέκρυψαν την αλήθεια. Ίσως να μην την άκουσαν και οι ίδιοι.
100 χρόνια βαστάει ο «πόλεμος».
Δεν υπήρξε μόνον η δική σας κατακόμβη.
100 χρόνια τώρα, ορθόδοξοι πιστοί διώκονται.
Ευλαβείς ιερείς και ιερομόναχοι ξυρίζονται -κυριολεκτικά ξυρίζονται- από αστυνομικά όργανα.
Μέχρι εισβολές σε ναούς είχαμε, ακόμη και βεβήλωση της Θείας Κοινωνίας από «όργανα της τάξης». Όταν κάποιοι που θεωρούσαμε τους εαυτούς μας ορθόδοξους, κάναμε «υπακοή» στους δεσποτάδες μας, αυτοί σε συνεννόηση με την κοσμική-πολιτική εξουσία, κατασπάρασσαν ορθοδόξους πιστούς.
Ας θυμηθούμε λοιπόν ολόκληρη την ιστορία:
- Επιβολή του νέου ημερολογίου,
- ιδρυτικό μέλος στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών»,
- «Άρση αναθεμάτων» του Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα και διακοινωνία,
- Πολυχρόνια στον «Αγιότατο» Πάπα Ρώμης μέσα στο Φανάρι,
- κι αργότερα η Συνοδική Προδοσία στο Κολυμπάρι.
Έναν αιώνα κάποιοι πολεμάνε στις κατακόμβες,
όταν άλλοι, οι «καθώς πρέπει» χριστιανοί,
παριστάνουν ότι «προσεύχονται για τις ψυχές τους».
Τόσες διαμαρτυρίες.
Έξω από καλλιστεία (ο π.Αυγουστίνος Καντιώτης).
Έξω από βλάσφημα θέατρα.
Που είσασταν αδερφοί όταν η αστυνομία ψέκαζε με χημικά, χτυπούσαν με τα γκλοπ ή έσερναν πιστούς στα δικαστήρια;

Ίσως λοιπόν είναι μια μοναδική στιγμή συσπείρωσης όσων ακόμη δεν πρόδωσαν τις αξίες και τα ιδανικά τους.
Διαφορετικά, όπως είχαμε προειδοποιήσει πριν σχεδόν 10 χρόνια (εδώ):
Επιμέλεια παρουσίασης- Σχόλιο: Ομάδα εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»