ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ για ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. Οι συμβουλές του π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ. ΜΠΗΚΑΜΕ, στην ΠΕΡΙΟΔΟ των ΔΙΩΓΜΩΝ . Είμαστε προετοιμασμένοι; ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Η απάντηση μας. 4 ακόμη "επίμαχες" τοποθετήσεις.

"Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, 

ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία. 

Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.

Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. 

Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.

Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. 

Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.

Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; 

Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.

Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;

Θὰ περάσετε κόσκινο. 
Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.

Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό; 

Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»; 

Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ ἔφτασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἥρωες; Ἔχουμε τὴν αὐταπάρνησιν αὐτὴ τῆς Μαριάμ, μιᾶς ταπεινῆς ὑπηρετρίας, ἡ ὁποία κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν Φαβιόλα;"

Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 27

Ἄς σταματήσουμε τὶς βολές ἑναντίον ἀδελφῶν ποὺ διώκονται γιὰ τὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων τους. 

Νὰ μὴν δίνουμε χαρὰ στοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως μὲ τὴν φαγωμάρα μας.

Ἄς προσέξουμε τὶς συμβουλὲς τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Μπαίνουμε σὲ περίοδο διωγμῶν, σὲ λίγο θὰ ἀκουστοῦν οἱ σάλπιγγες τοῦ μαρτυρίου, εἴμεθα προετοιμασμένοι; 

Ἄς σταματήσουμε τὶς βολές ἑναντίον ἀδελφῶν ποὺ διώκονται γιὰ τὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων τους. 

Νὰ μὴν δίνουμε χαρὰ στοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως μὲ τὴν φαγωμάρα μας. 

Ἀφοῦ ἔγινε κάποια συμφωνία πρό τῆς συνάξεως ἔπρεπε νὰ διατηρηθῆ. 

Οἱ φανατισμοί δὲν κάνουν καλό στὸν ἀγῶνα καὶ διχάζουν τοὺς πιστούς.

Μὲ προσευχὴ καὶ ταπείνωση νὰ ἀγωνιστοῦμε, γιατί θὰ μᾶς ἀποδοκιμάση καὶ ἐμᾶς ὁ Θεός καὶ θὰ τὸν ἀρνηθοῦμε τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου.

Καὶ μιὰ συμβουλή στὸ ἀγαπητό ἀγωνιστικὸ ἰστολόγιο: opaidagogos.blogspot.gr : 

ποὺ ἀγωνιζόμεθα γιὰ τὰ ἴδια ἰδανικά.

Οἱ δύο ναοὶ ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀγαπητός δάσκαλος, γιὰ νὰ ἐκκλησιάζονται οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό τὴν αἴρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν τῆς Θεσσαλονίκης,

ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ ποὺ λειτουργοῦν οικουμενισταὶ και δειλοί ἐπίσκοποι, οὔτε καὶ ἐκεῖ ποὺ βρίσκονται φιλοπατριαρχικοί παπάδες, ποὺ δέχονται τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης ὡς Ορθόδοξη καὶ δὲν τοὺς καίγεται καρφί γιὰ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!!!

Ὁ ἕνας ναὸς ποὺ ἀναφέρει εἶναι μὲ τὸ παλαιό ἡμερολόγιο, φυσικὰ δὲν τὸν καταδικάζουμε, καὶ ὁ ἄλλος εἶναι πολὺ μικρός καὶ ιδιωτικός καὶ ἐλάχιστα ἄτομα χωράει.

Ἀγαπητὲ παιδαγωγέ, 

ἔχεις ζῆλο, ἀγαπᾶς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα, ἀλλὰ πρόσεχε.

Σοῦ κάνω μιὰ ἁπλὴ ἐρώτηση: Ὁ πιστός λαός τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ θὰ ἐκκλησιαστῆ τὴν Μεγάλη ἑβδομάδα; Ποῦ θὰ κοινωνήσῃ; Πουθενά; 

Τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση, θὰ τὴν περάση μέσα στὸ σπίτι του καὶ θὰ ἑορτάση μόνο γαστρονομικά; 
Ἤ θὰ ἀνοίξη τὸ 4Ε, γιὰ νὰ ἀκούση ἀναμετάδωση ἴσως καὶ ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ πατριαρχεῖα ποὺ συμπροσεύχονται μὲ τὸν Πάπα; 

Γι᾽᾽αὐτὸ οἱ πατέρες ζήτησαν νὰ ἐφαρμοστῆ ἡ οἰκονομία καὶ συμφώνησαν μ᾽ αὐτὸ στὴν ἀρχὴ καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες. Ὁ π. Θεόδωρος εἶναι ποιό ἰδικός στὰ θέματα τῆς πατρολογίας ἀπ᾽ ἐμᾶς. Δὲν θὰ ἔμπαινε σ᾽᾽αὐτὴν τὴν περιπέτεια τῶν διωγμῶν, ἀν δὲν ἀγαποῦσε τὴν Ἐκκλησία. Ὑπάρχουν ἀκόμα εὐλαβεῖς παπάδες ποὺ ἴσως δὲν ἔκοψαν ἀκόμα τὸ μνημόσυνο τῶν ψευτοδεσποτάδων τους, ποὺ «πῆραν μίτρα καὶ πατερίτσα κάνοντας τοῦμπα στὴν μασονική στοά», ὅπως λέει ὁ σεβάσμιος Γέροντας ἐπίσκοπος π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀλλὰ κλαίει ἡ ψυχή τους γιὰ τὴν προδοσία τῆς πίστεως. Ἀπὸ ἀνάγκη, καὶ κατ᾽ οικονομία θὰ μποροῦσαν οἱ πιστοί ποὺ δὲν ἔχουν ποὺ νὰ ἐκκλησιαστοῦν, νὰ πᾶνε προσωρινὰ ἐκεῖ.

Στὸν μικρὸ ἰδιωτικὸ ναό ποὺ λές, ὅπου λειτουργεῖ ὁ εὐλαβεῖς κληρικός π. Εὐθύμιος Τρικαμινᾶς μιὰ φορὰ τὸν μῆνα, δὲν θὰ ἔχη ἀκολουθίες τὴν Μεγάλη Ἐβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα. Σὲ παλαιοημερολογίτικους ναούς θὰ πᾶνε; Ξέρουν οἱ πιστοί τὶς Θεσσαλονίκης, πού ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι κληρικοί, μὲ κανονικὴ χειροτονία; Αὐτὸν ποὺ λές στὸ Τρίλοφο ἔχει κανονικὴ χειροτονία, ὅμως δὲν ἐπαρκεῖ καὶ στὴν περίοδο τῆς κρίσεως, ἴσως κάποιοι δὲν θὰ ἔχουν χρήματα γιὰ νὰ μετακινηθοῦν. Μή τὰ βλέπουμε ὅλα τόσο εὔκολα.

Κάποιος ἀδελφός εἶπε: Γιατί δὲν περιμέναν νὰ γίνη ἡ ἡμερίδα τοῦ Ωραιόκαστρο μετὰ τὸ Πάσχα. Μὰ ἀπλούστατα, δὲν τηρήθηκε ἡ συμφωνία γιὰ τὸ θέμα τῆς οἰκονομίας.

Πράγματα ποὺ διορθώνονται νὰ μὴν τὰ τραβοῦμε στὰ ἄκρα.

Θὰ πᾶμε πάλι στὶς κατακόμβες ἔλεγε σ᾽ ἄλλη του ὁμιλία ὁ σεβάσμιος Γέροντας π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης καὶ δὲν θὰ μποροῦμε νὰ ἐκκλησιαστοῦμε σὲ μεγαλοπρεπεῖς ναούς, γιατί θὰ τοὺς κατέχουν οἱ αἰρετκοί. 
Ἀς ἑτοιμαστοῦν οἱ σεβάσμιοι ἱερεῖς ποὺ ἔκοψαν τὸ μνημόσυνο τῶν αἰρετκῶν τους ἐπισκόπων νὰ δημιουργήσουν τέτοιους ναούς κατακόμβες γιὰ νὰ καλύψουν ὅπου μποροῦν τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν καὶ νὰ μὴ χρειάζεται ἐκεῖ ἡ οἰκονομία.

Πηγή: augoustinos-kantiotis.gr

Η απάντηση μας:

Μας ρωτάτε :

που θα εκκλησιαστούν οι πιστοί της Θεσσαλονίκης την Μεγάλη Εβδομάδα;

Σας απαντούμε : 

όπου εκκλησιαζόταν δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι, όταν οι Ουνίτες τους έπαιρναν -μετά την κατάρρευση της Ρωσίας αλλά και πρόσφατα στην Ουκρανία- τις εκκλησίες τους. 

Θυμόμαστε χαρακτηριστική φωτογραφία Ρώσων Ορθοδόξων πιστών, μέσα στους πάγους και τα χιόνια να τελούν την Θεία Λειτουργία, έξω από τον ναό τους, που είχε πέσει σε χέρια Ουνιτών (Ουνία = ο δούρειος ίππος του Βατικανού στην ανατολική Ευρώπη).

Αν οι Ρώσοι Ορθόδοξοι αντέχουν να παρακολουθούν την Θεία Λειτουργία μέσα στην παγωνιά, δεν μπορούν να Ορθόδοξοι της Θεσσαλονίκης να καθίσουν 2 ώρες έξω; υπαίθρια;  

Να λειτουργεί εντός του μικρού ναού/παρεκκλησίου ο ιερέας και να βρίσκονται απέξω οι πιστοί;

Μα τι περιμένουν οι πατέρες που διέκοψαν την μνημόνευση; Να τους παραχωρήσει ναό ο Άνθιμος; ή ο Βαρθολομαίος; 

Ορθόδοξοι των Σκοπίων, που δεν αναγνωρίζουν την σχισματική εκκλησία,
λειτουργούνται μέσα σε παγωμένο διαμέρισμα. 

Οι Χιλανδαρινοί αγιορείτες πατέρες εκδιώχθηκαν από το μοναστήρι τους. Απειλήθηκαν ότι θα τους κατάσχουν τα διαβατήρια και θα τους απελάσουν και αναγκάστηκαν να φύγουν. Αναγκάστηκαν να αφήσουν το μοναστήρι τους, για να μην μολύνονται από τον Οικουμενισμό.

Το πρόβλημα είναι αν θα κάθονται οι πιστοί σε αναπαυτικές πολυθρόνες ή αν θα έχουν κλιματισμό οι εκκλησίες το καλοκαίρι;;

Θα προασπιστούμε την πίστη μας ή όχι; Έχουμε διάθεση για θυσία, ναι ή όχι;

Θυμόμαστε με πόσες θυσίες λιγοστοί πιστοί μετέτρεψαν τελικά (γύρω στο 2000), τον Άγιο Γεώργιο Ροτόντας, από μουσείο-μνημείο της αρχαιολογίας, ξανά σε ορθόδοξο ναό:

Κάθε Κυριακή, μαζευόταν ΕΞΩ από προαύλιο του ναού, ακόμη και όταν έκανε απίστευτη παγωνιά και τελούσαν Θεία Λειτουργία στο πεζοδρόμιο. .

Ναι καλά διαβάσατε: ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ. 

Τελικά ο Θεός ευλόγησε και επιστράφηκε ο ναός (τώρα, 1 φορά τον μήνα τελείται Θεία Λειτουργία).

Αν δεν είμαστε άξιοι να υπερασπιστούμε την Ορθόδοξη πίστη μας και την πατρίδα μας, δεν αξίζουμε να ζούμε ως ελεύθεροι Έλληνες και ορθόδοξοι χριστιανοί.

Αντί λοιπόν οι ιερωμένοι, να κλαίγονται ότι "κατ οικονομίαν" προτρέπουν τα πνευματικά τους παιδιά (αλλά και οι ίδιοι) να πηγαίνουν "να λειτουργούνται" σε όσους μνημονεύουν τους αιρετικούς  να ξεκινήσουν να λειτουργούν ΑΜΕΣΑ. 
Για να μην εγκαταλείψουν αυτό το Πάσχα τα πνευματικά τους παιδιά. 

Εν ανάγκη ας βρουν παρεκκλήσια στο δρόμο, ίσα ίσα να χωράνε τον ιερέα που λειτουργεί και ας τελούν εκεί, έξω, στο πεζοδρόμιο, την Θεία Λειτουργία και τις ακολουθίες.

Ας λειτουργήσουν σε αίθουσες, όπως έκανε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. 

(παραθέτουμε απόσπασμα που διαβάσαμε εδώ: "Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πάτερ, εἶχε ναό, ὅταν πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη; Ἢ μηπως χρησιμοποίησε γιὰ ναὸ μιὰ ἀποθήκη; Ἐσεῖς εἴχατε δηλώσει ὅτι σᾶς προσφέρουν ἕτοιμα χῶρο, ἀλλὰ κι ἂν δὲν σᾶς πρόσφεραν, ἕνα ἁπλὸ σπίτι δὲν μπορούσατε νὰ τὸ μετατρέψετε σὲ ναό;" )

Εν ανάγκη ας αγοράσουν ένα προκάτ παρεκκλήσιο και ας το βάλουν σε ένα χωράφι. Με τόσες χιλιάδες πνευματικά παιδιά -όπως καυχώνται- και δεν μπορούν να βρουν μια λύση;

Αλλά αν τόσα χρόνια καλλιεργείς φρόνημα πιστού: "κότας", πως να περιμένεις από αυτόν μετά να αντιδράσει; Οι αντιδράσεις των πιστών, εσκεμμένα(;), δεκαετίες τώρα, περιορίζονται σε κυριλέ αίθουσες, σε ανάγνωση άρθρων  και σε αρθρογραφία. 

Ας έκαναν κατάληψη στο μητροπολιτικό μέγαρο. Ας έκαναν κατάληψη σε έναν ναό να χτυπήσουν  πένθιμα τις καμπάνες. Ας έβγαιναν στον δρόμο να κάνουν πορείες, να μοιράσουν ενημερωτικά έντυπα, να μάθει τα νέα όλη η πόλη. Να πιεστεί ο δεσπότης να άρει τα επιτίμια (επιτίμια που επιβλήθηκαν χωρίς καν να απολογηθούν).

Οι οικουμενιστές επιβάλλονται με αυταρχισμό, και οι διακόψαντες την μνημόνευση 3 ιερωμένοι ετοιμάζουν την "δική τους εκδήλωση", μνημονευόντων και μη μνημονευόντων ΜΑΖΙ! Για να (απο)δείξουν λέει ότι έχουν "επικοινωνία"! Ε ας καλέσουν και τον Άνθιμο και τον Βαρθολομαίο τότε. 

Από τη μια θα κάνουν εκδήλωση ενάντια στον Οικουμενισμό παριστάνοντας τους διακόψαντες την μνημόνευση, και από την άλλη θα πηγαίνουν "να λειτουργούνται" στους οικουμενιστές.

Ε λοιπόν, συνεχίσετε να πηγαίνετε στους ναούς όπου μνημονεύουν τους δεσποτάδες σας :

αρχαιοελληνίδα "ιέρεια" μέσα στο ιερό, δίπλα στον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο (διάδοχος του Ανθίμου Θεσσαλονίκης) στην Αλεξανδρούπολη

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας εν ώρα Θείας Λειτουργίας με ιεροκήρυκα Μουσουλμάνο Μουφτή)

ο γνωστός μητροπολίτης Λαγκαδά ...  Γράψαμε, ξαναγράψαμε για τα "κατορθώματα του", δεν συγκινείτε, ΔΕΚΑΔΕΣ οι φωτογραφίσεις του σε κάθε εσπερινό, ακολουθία κλπ

κι ο μητροπολίτης Σύρου. Σε κάθε μεγάλη εορτή προσκαλεί τους αιρετικούς στην Θείας Λειτουργία

Περιφορά στην Ζάκυνθο: μαζί κι ο αιρετικός

Πάσχα στην μητρόπολη Αθηνών.
Πάτε να "λειτουργηθείτε" μαζί με τους αιρετικούς λοιπόν.

Δράμα, της Αγ.Βαρβάρας, Δεκέμβριος 2016. Αιρετικοί στην Θεία Λειτουργία και  στην λιτανεία, δίπλα στον μητροπολίτη Νεαπόλεως κ Σταυρουπόλεως Βαρνάβα

Οι τρεις πιο γνωστοί και ευλαβείς κληρικοί της περιφέρειας Θεσσαλονίκης, με τόσες χιλιάδες πνευματικά παιδιά, δεν μπορούν να βρούν έστω ΕΝΑΝ ναό ή χώρο, να λειτουργούν και οι 3 μαζί;

(2 ναούς μικρούς, που υπάρχουν ήδη διαθέσιμοι στη Θεσσαλονίκη, υποδείξαμε ήδη, εδώ)

Μα, δεν ανακοινώνουν καν ότι αυτό γίνεται προσωρινά: Ότι μόλις βρούμε ναό θα σταματήσουν να πηγαίνουν εκεί όπου μνημονεύουν. 

Περιμένουν λέει "να γίνει σύνοδος να καταδικάσει τους Οικουμενιστές και την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης"!! Ε ας περιμένουν ... "όποιος δεν θέλει να ζυμώσει ..."

Εκτός ... εκτός αν γίνει το θαύμα και  "δώσει ευλογία" ο Εφραίμ .. εξ Αριζόνας!

ο γέροντας Εφραίμ, παρασημοφορείται από τον μητροπολίτη Βεροίας (αυτός εκδίωξε τον π.Ματθαίο Βουλκανέσκου λόγω του αντιοικουμενιστικού του αγώνα). Παρασημοφορίσεις: Νέα ήθη ορθόδοξου μοναχισμού

Εννοείται ότι αναγνωρίζουμε και επαινούμε τους αγώνες και τις διώξεις που υποφέρουν οι 3 αυτοί ιερωμένοι. Απογοητευόμαστε με όλους τους υπόλοιπους που για να μην χάσουν την εύνοια του δεσπότη τους και τον μισθό τους, συνεχίζουν να τον μνημονεύουν. 

Θα είμαστε δίπλα τους, όπως και σε κάθε διωκόμενο ιερωμένο, όποτε το χρειαστούν και πολύ φοβόμαστε ότι θα το χρειαστούν πολύ σύντομα. Ενωμένοι θα πολεμήσουμε. 

Αλλά ΔΕΝ πρόκειται να αλλοιώσουμε την ορθόδοξη αλήθεια. Θα την διατυπώνουμε ευθαρσώς και ξεκάθαρα. Αυτοί ας τα βρουν με την συνείδηση τους και με τα πνευματικά τους παιδιά (άραγε που εξομολογούνται τώρα τα πνευματικά τους παιδιά; τόσο εύκολα αποδέχθηκαν ότι θα πάνε να εξομολογούνται αλλού; -τώρα που οι δεσποτάδες τους, τους έβγαλαν από τους ναούς και τους απαγορεύουν να τελούν μυστήρια;)

"Ενός κακού, μύρια έπονται".

Αν ο εχθρός καταλάβει ότι δεν έχει κότσια, ... είσαι χαμένος.
Αναμένουμε από τους πατέρες που διέκοψαν την μνημόνευση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είναι αυτοί ο εχθρός μας αλλά ο Οικουμενισμός, οι οικουμενιστές, οι πραγματικοί "λύκοι".

Όσο για την "κολοτούμπα" όπως λένε, των αγιορειτών πατέρων:

παραθέτουμε ένα ακόμη σχόλιο που διαβάσαμε εδώ:

"Ἀλλὰ ἂς ὑποθέσουμε ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες ἄλλαξαν θέση. Ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἔκαναν τὴν ρήξη. 

Δεδομένων τῶν παραπάνω ἀντιΠατερικῶν θέσεών σας, ἂν στὶς προηγούμενες συζητήσεις οἱ Ἁγιορεῖτες ἐγκλωβίστηκαν ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματά σας καὶ συμφώνησαν μαζί σας, καὶ στὴν συνέχεια ἀντελήφθησαν τὸ λάθος τους, καὶ θέλησαν νὰ τὸ διορθώσουν, σὲ ποιοὺς ἀξίζουν συγχαρητήρια, π. Θεόδωρε;

Σὲ σᾶς ποὺ ἐπιμένετε στὴν λανθασμλένη τακτική σας, ἢ σὲ αὐτοὺς πού, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, κατάλαβαν σὲ ποιό γκρεμὸ τοὺς παρασύρατε καὶ παρέμειναν σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος ἐρχόμενοι σὲ ρήξη μαζί σας; Νὰ εἶναι εὐλογημένοι ποὺ ἦλθαν σὲ ρήξη μὲ ἐσᾶς, ἀλλὰ δὲν ἦλθαν σὲ ρήξη μὲ τοὺς Ἁγίους! 

Γιὰ θυμηθεῖτε τί λέγουν οἱ Πατέρες γιὰ τὸν ὅρκο τοῦ Ἡρώδη πρὸς τὴν Σαλώμη. 

Ὄφειλε, λένε, νὰ μὴν τὸν τηροῦσε. 

Ἂν λοιπόν, εἶναι ὅπως τὰ ἐξηγήσατε τὰ πράγματα, καὶ ἐγκλωβήσατε τοῦς Ἁγιορεῖτες Πατέρες στὶς κακόδοξες θέσεις σας, τοὺς ἀξίζουν συγχαρητήρια ποὺ τὶς ἀπετίναξαν ἀπὸ πάνω τους, καὶ σὲ σᾶς διπλῆ καταδίκη: καὶ διότι προσπαθήσατε νὰ τοὺς παρασύρετε στὶς κακόδοξες θέσεις σας, καὶ διότι συνεχίζετε νὰ τὶς διδάσκετε, διαστρέφοντας οἰκτρὰ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση"

Ομάδα Εκπαιδευτικών " Ο Παιδαγωγός"

Προηγήθηκε η ανάρτηση μας:

Η απάντηση μας στους 5 ιερωμένους που ΔΕΝ συμμετείχαν τελικά στην εκδήλωση καταδίκης του Οικουμενισμού και της Συνόδου της Κρήτης στο Ωραιόκαστρο.

Ακολουθούν 4 αξιόλογες απαντήσεις στους 3 ιερωμένους. από άλλους πατέρες και αδερφούς
καθώς και βίντεο-απάντηση του γέροντα Σάββα Αγιορείτη (ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗ) :

https://youtu.be/fkTQvrhLw2o

Διευκρινήσεις στην συνάντησή μας 

με τον π. Θεόδωρο Ζήση και τους συν αυτώ.

Τοῦ Ἀρχιμ. Παΐσιου Παπαδόπουλου

Στὶς κηδεῖες ποὺ ψάλλεται ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία στὸν ἱερὸ ναό, στιχολογοῦνται ἀπὸ τὸν «Ἄμωμο», τὸν γνωστὸ 118ο Ψαλμό, κάποιοι στίχοι, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων λέγει:

«Ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον Σου» καὶ εὐθὺς ἀκολουθεῖ τὸ ἐφύμνιο «Ἀλληλούϊα», τὸ ὁποῖο θὰ πεῖ· αἰνεῖτε τὸ Θεό. Ἀλλὰ γιὰ τὸν πολὺ κόσμο, ποὺ δὲν γνωρίζει τὰ πνευματικά, μεταφορικά σημαίνει τὸ τέλος τοῦ βιολογικοῦ ἀνθρώπου.

Ἂν ὁ προφήτης, μολονότι ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὑπόκειτο στὸ κράτος τῆς ἀθυμίας, ἐπειδὴ ἦταν καὶ αὐτὸς ἄνθρωπος, κι ἐμεῖς διακατεχόμεθα ἀπ’ αὐτὴ τὴν λύπη, γιατὶ σύμφωνα μὲ τὸν μέγα τῆς Καισαρείας διδάσκαλο, τὸν ἅγιο Βασίλειο, «ὑπολογίζεται περισσότερο ἡ προσωπικὴ βλάβη ἀπὸ τὸν κοινὸ καὶ γενικὸ πόλεμο. “Τοῦ γὰρ κοινοῦ καὶ δημοσίου πολέμου πλεῖόν ἐστι τὸ ἴδιον δυσμενές”, ἡ ἐπικράτησις ἐπὶ τῶν ἀντιπάλων εἶναι ὁ στόχος κι ὄχι τὸ κοινὸ καλό. Καὶ προτιμᾶται ἡ ἄμεσος ἱκανοποίησις τοῦ ἐγωϊσμοῦ, “τὸ παραυτίκα τῆς φιλοτιμίας τερπνόν” ἀπὸ ”τῶν εἰς ὕστερον ἀποκειμένων μισθῶν”»1.

Μὴ τυχὸν καὶ χάσουμε, λοιπόν, τὸ προσωπικόν μας κύρος, φτάνει μόνο νὰ ἀνατρέψουμε τὴν γνώμη τοῦ κόσμου γιὰ τὸ τί θὰ πεῖ γιὰ ἐμᾶς. Καὶ εἶναι νὰ κλαῖς, ὅπως σὲ κηδεία γιὰ τὸν πνευματικὸ θάνατο ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ οἱ ψυχὲς αὐτῶν ποὺ θεωροῦν ἔτσι τὰ πράγματα. Σκεφτόμαστε ὅμως κι ἐνεργοῦμε ἔτσι, γιατὶ δὲν εἴμαστε μέτοχοι τῶν φοβουμένων καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς Ἐντολὰς τοῦ Κυρίου. Διότι, ἂν εἴχαμε, ἔστω καὶ λίγο φόβο Θεοῦ θὰ κρίναμε πνευματικῶς τὰ πράγματα καὶ θὰ ἀψηφούσαμε τὸ κύρος τοῦ ἑαυτοῦ μας ποὺ ὡς γκουρού θέλουν κάποιοι νὰ τοὺς ἀκολουθοῦμε, χωρὶς νὰ σκεπτόμαστε στοιχειωδῶς.

Ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, «χτυπημένος ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς πολυμάθειας, ὁ σοφὸς τοῦ κόσμου τούτου, τὰ ἔχει ὑποτάξει ὅλα στὸ λογικό του καὶ ἔχει εἰδωλοποιήσει τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό, στὸν ὁποῖο πραγματοποίησε τὰ λόγια τοῦ σατανᾶ, “θὰ γίνετε σὰν θεοί…”. Ἡ αὐτοαποκαλούμενη σοφία εἶναι αὐταπάτη, εἶναι δαιμονικὴ πλάνη, εἶναι γνώση ψευδώνυμη καὶ δημιουργεῖ σφαλερὴ σχέση τοῦ δῆθεν σοφοῦ πρὸς τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ τὸν κόσμο ποὺ τὸν περιβάλλει».

Οἱ ἄνθρωποι λοιπόν ποὺ μᾶς περιβάλλουν, ὁρισμένες φορές, καθίστανται οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι, διότι κολακεύουν τὸν ἐγωϊσμό μας. Τί μᾶς συνιστᾶ, ὅμως, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός; «Ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε». Ἐσεῖς, λέγει ὁ Κύριος, νὰ μὴν κληθεῖτε, νὰ μὴ δεχθεῖτε δηλαδή, νὰ σᾶς ὀνομάσουν διδασκάλους, διότι ἕνας καὶ μόνον εἶναι ὁ διδάσκαλός σας, ὁ Χριστός· ἐνῶ ὅλοι ἐσεῖς εἶστε ἀδελφοί.

Πόσο ἀγνοοῦμε αὐτό, τὸ «πάντες δὲ ἡμεῖς ἀδελφοί ἐστέ»; Γι’ αὐτό, κι ὅταν βρεθοῦμε σὲ συζήτηση, ὅπως ἐν προκειμένῳ μὲ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ, καθὼς καὶ τοὺς Ἁγιορεῖτες, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ καθηγητής. Μάλιστα! 

Κι ἂν ὁ καθηγητὴς ἀπὸ ἀνθρωπαρέσκεια, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ἀσυνείδητα, κάνει λάθος, παρερμηνεύοντας Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, διότι εἶναι Πατρολόγος κι ὄχι Κανονολόγος, τότε ὅλοι οἱ ἄλλοι μαζὶ σύρονται πίσω ἀπὸ τὴν πλάνη, ἀφοῦ γκουρουϊστικῷ τῷ τρόπῳ, παραδίδονται στὰ θελήματά του χωρὶς νὰ συλλογίζονται καὶ νὰ ἐξετάζουν τὸ δέον σύμφωνα μὲ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἔτσι λοιπόν ἔγινε στὴ Σύναξη ποὺ βρεθήκαμε σχεδὸν μία βδομάδα νωρίτερα, νὰ συζητήσουμε τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα στὸ Ὡραιόκαστρο, «ντὲ καὶ καλὰ» ἔπρεπε νὰ βαπτίσουμε δυνητικὸ τὸν 15οΚανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουν καὶ θράσος οἱ Ἁγιορεῖτες, διότι πολὺ ἁπλὰ δὲν συμφωνοῦσαν μαζί του. Δίκαιο εἶχαν καὶ δὲν δέχτηκαν ὅσα προηγήθηκαν στὴ Σύναξη· διότι ἐκεῖ, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς Οἰκονομίας νὰ δεχθοῦμε σὲ κοινωνία ἀκόμη καὶ ὅσους μνημονεύουν τὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη, ἔγινε μὲν συνεννόηση νὰ δεχθοῦμε τὴν πρόταση νὰ κοινωνοῦμε μὲ αὐτούς, ποὺ ἀκόμη δὲν διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστική τους κοινωνία μὲ τὸν Πατριάρχη, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι διαφορετικὰ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ συνεργαστοῦμε μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἡ ὁποία -ὡς γνωστόν- δὲν ἀποδέχτηκε τὴν Κολυμπάρια Σύνοδο.

Αὐτό, φαινομενικὰ καθίστατο εὔλογο· στὴν πραγματικότητα ὅμως ἔθετε σὲ κίνδυνο ὅλον μας τὸν ἀγώνα, καθὼς θὰ τὸν τορπίλιζε μιὰ διφορούμενη ἀντιμετώπιση· ἀπὸ τὴν μιὰ κόψαμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς μητροπολίτες μας, ποὺ μνημονεύουν τὸν πατριάρχη, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη θὰ μνημονεύαμε ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη.

Προσωπικὰ διετύπωσα στὸ τραπέζι τὶς ἐπιφυλάξεις μου, καὶ ἐπεσήμανα στὴ Σύναξη νὰ τὶς ἐξετάσουν, πρῶτον γιὰ νὰ μὴ γυρίσει μπούμερανγκ ἡ ἐνέργειά μας, δεύτερον γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὸ συνειδητοποιημένο χριστεπώνυμο πλήρωμα καὶ τρίτον ὑπῆρχε κίνδυνος ἀπὸ τὴν ἀπογοήτευση ποὺ θὰ ἔνιωθαν οἱ πιστοί νὰ τραποῦν σὲ παράξενες ἀτραπούς.

Βέβαια, κάτω ἀπὸ τὸ κράτος τοῦ ἐπιχειρήματος ποὺ μᾶς αἰφνιδίασε, δὲν ὑπῆρχε χρόνος νᾶ σκεφτοῦμε καλύτερα τὴν πρόταση, μιᾶς καὶ ὁ π. Θεόδωρος εἶχε μία ἐπιμονή, στὴν ὁποία οἱ ἀντιρρήσεις μας θὰ δημιουργοῦσαν φιλονικία, ἀφοῦ τὸ κλίμα ἦταν ἤδη βεβαρημένο, διότι ὑπῆρξε ἔνταση τὶς προηγούμενες ἡμέρες μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες.

Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουν, ὅσοι δὲν ἦσαν παρόντες στὴν Σύναξη, εἶναι ὅτι προηγήθηκε τῆς Συνάξεως ἐκείνης ἄλλη σύναξη μὲ ἱερεῖς ὁμογνώμονες τοῦ π. Θεοδώρου (ἀποτειχισμένους καὶ μὴ ἀποτειχισμένους) καὶ πάσῃ θυσίᾳ ὁ π. Θεόδωρος και οἱ σύν αὐτῷ πάσχιζαν νά περάσουν τὴν θέση τους, ἀφοῦ ἔγινε προσυνεννόηση -πρὶν τὴν συνάντηση μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες- γιὰ τὸ πῶς θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν. Νὰ τεθεῖ ἐκ νέου αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα μὲ τὸ ψευτοδίλημμα νὰ χάσουμε τὴν συνεργασία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας.

Καὶ γι’ αὐτό, ἐνῶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες –κι ἐγὼ προσωπικῶς– δὲν ἀναπαυόταν μὲ ὅσα ἔλεγε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, δεχτήκαμε πρὸς στιγμήν –λάθος μας– ἐκφράζοντας τονίζω, τὶς ἐπιφυλάξεις μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν δημιουργηθεῖ ἔνταση. Ἤδη προηγήθηκε ἡ προηγούμενη μεταξὺ π. Θεοδώρου καὶ Ἁγιορειτῶν ἔνταση, ἡ ὁποία δὲν θέλαμε νὰ πάρει ἔκταση. Γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες φέρθηκαν ταπεινὰ καὶ μὲ πολὺ συστολὴ ἀπέναντι στὸν π. Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἔρριχνε μπηχτές –δύο-τρεῖς φορές– μιλώντας γιὰ ζηλωτισμό, ἀκρότητες, ἀπειρία κ.λπ., κάτι τὸ ὁποῖο ὡς παρὼν καταθέτω.

Δυστυχῶς, ἤμουν παρών, γιατὶ μὲ παρεκάλεσαν οἱ Ἁγιορεῖτες νὰ παρευρεθῶ στὴ Σύναξη, μολονότι δὲν μὲ εἶχε προσκαλέσει ὁ π. Θεόδωρος. Εἶχε, ὅμως, προσκαλέσει ἄλλους ποὺ διέκοψαν μνημόσυνο, ὄχι ὅμως καὶ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση. 

Κάλεσε, ἐν τούτοις, ταυτόχρονα κι ἄλλους ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν διακόψει οὔτε τὸ Μνημόσυνο!

Μέσα λοιπόν στὸ σπίτι τοῦ π. Θεοδώρου, καὶ σὲ ἕνα κλίμα, ποὺ δὲν θέλαμε νὰ δημιουργήσουμε ἐντάσεις, ἐκμεταλλεύτηκε τὴν ταπείνωση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καὶ τὴν ὑπακοή τους ἀπέναντι στὸ Γέροντα Γαβριήλ -ποὺ τοὺς συμβούλευσε να συνεργαστοῦν μαζί του- καὶ ἔτσι ἀποδέχτηκαν κάτι τὸ ὁποῖο καθόλου δὲν τοὺς ἀνέπαυε, οὔτε προσωπικὰ καὶ ἐμένα ποὺ βρέθηκα ἐκεῖ (διότι ἐπέμεναν οἱ Ἁγιορεῖτες, ἐνῶ δὲν μὲ εἶχε προσκαλέσει ὁ π. Θεόδωρος, ἔχοντας ὅμως προσκαλέσει τοὺς ἄλλους ποὺ διέκοψαν μνημόσυνο, ἀλλὰ καὶ πρόσωπα ποὺ δὲν διέκοψαν τὸ μνημόσυνο, προερχόμενα ἀπὸ τὸ κύκλο τῆς Γατζέας).

Φαίνεται ὅμως ὅτι ὁ π. Θεόδωρος θέλει νὰ πατρονάρει τὸν ὅλο ἀγώνα σὲ νεοπατερικὸ πρότυπο καὶ ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία μας Παράδοση. Λησμονεῖ ὅτι ἐκεῖ, εἶπε τότε, πώς: «“ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω” δὲν ἰσχύει γιὰ τὴν σχέση τῶν Ἐπισκόπων καὶ τοῦ Πατριάρχη, ἀλλὰ γιὰ τὴ σχέση τοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν Πάπα μόνο». Ἂν ὅμως ἔτσι συμβαίνει, πατέρα Θεόδωρε, γιατί ἐκκόψαμε τὸ μνημόσυνο ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες μας; Δὲν κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση, καθ’ ἣν στιγμὴ μνημονεύουν τὸν Ἀρχιαιρετικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο;

Λυποῦμαι πολὺ γι’ αὐτὰ ποὺ ἄκουσα καὶ τότε, καὶ ἔπειτα στὴ συνέντευξή σας. Δυστυχῶς διαλέξατε νὰ μήν συμπορευθεῖτε στὸν ἀγώνα αὐτὸν μαζί μας. Φάνηκε ἀπὸ τὴν ἀρχή. Δὲν εἴχατε οὔτε διάθεση, οὔτε φρόνημα νὰ ἀγωνιστεῖτε ἐν τῇ πράξει. 

Προσωπικά, ἂν καὶ πολὺ βοηθήθηκα κοντά σας, δὲν θὰ ἐνστερνισθῶ καὶ τὰ λάθη σας, καθὼς καὶ ἐκείνων ποὺ θέλουν νὰ λέγονται παιδιὰ τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀλλ΄ ὅμως δὲν τὸν ἀκολουθοῦν κατὰ πνεῦμα. Γιατὶ δὲν κατάλαβαν καθόλου τὸν π. Αὐγουστῖνο. Ἂν τὸν καταλάβαιναν θὰ ἐφάρμοζαν τὸ πνεῦμα του κι ὄχι τὸ γράμμα του. Δηλαδή, σχετικὰ μὲ τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου θὰ ἔπαιρναν αὐτό, καὶ δὲν θὰ κολλοῦσαν στὸ ὅτι ὁ π. Αὐγουστῖνος, ἐνῶ ἔκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, δὲν ἔκοψε καὶ τὸ μνημόσυνο αὐτῶν ποὺ μνημόνευαν τὸν Πατριάρχη. Τὰ δεδομένα τότε, καὶ τὰ τωρινά, μετὰ τὴν Κολυμπάρια Σύνοδο, δὲν εἶναι τὰ ἴδια.

Ἔπειτα, ἂς ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας, ὁ π. Αὐγουστῖνος, μολονότι ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος, δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα τῆς διακοπῆς κοινωνίας ἐνδελεχῶς, ὅπως ὁρισμένοι Ἁγιορεῖτες, ποὺ τοὺς καταδικάζετε, ἐπειδὴ μελετοῦν πάρα πολὺ καὶ ψάχνουν τὰ θέματα ἐπισταμένως. Ἂν σήμερα ζοῦσε ὁ π. Αὐγουστῖνος, δὲν γνωρίζετε ἂν θὰ ἀντιδροῦσε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἢ σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες θὰ ἔκοβε παντελῶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, ὅπως ὀρθὰ ἑρμηνεύεται ὁ Κανόνας, γιὰ νὰ μὴν κοινωνήσει μὲ τὴν σύγχρονη αὐτὴ αἵρεση, τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γιὰ νὰ μὴν συνεχίσουμε γιὰ τὸν πνευματικὸ αὐτὸ θάνατο τῶν ἀδελφῶν θὰ ποῦμε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς».

Τοὺς εὔχομαι, Καλὴ Ἀνάσταση.

Ἀρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος

Υπάρχει και κάτι χειρότερο από την αμαρτία. Είναι η αλαζονεία της αρετής

(Ἱερὸς Αὐγουστῖνος)

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἔξετε» μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός μας καὶ ὁ λόγος Του μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Διότι τί ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ θλίψη προκάλεσε τὸ χθεσινὸ θέαμα ποὺ μᾶς προσέφεραν ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. Ἐν καιρῷ διωγμοῦ ρασοφόρων καὶ λαϊκῶν, ἐν καιρῷ λύπης καὶ ἀγωνίας γιὰ τὰ τεκταινόμενα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἐν καιρῷ ἀνάγκης μετανοίας, ταπείνωσης καὶ ὀρθοδόξου, πατερικοῦ φρονήματος εἴδαμε ζωντανὰ ποιμένες, ποὺ θεωρούσαμε ὡς ἐλπίδα καὶ στήριγμα στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, νὰ εὐθυμοῦν καὶ νὰ χαριτολογοῦν, νὰ ἐπαινεῖ καὶ νὰ εὐλογεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ διακατέχονται ἀπὸ αἰσθήματα ἐπιστημονικῆς οἴησης, αὐτοικανοποίησης, χαιρεκακίας, ναί, ἀκόμα καὶ εἰρωνείας· ξεχνώντας, ὅτι τὴν ἴδια στιγμὴ χιλιάδες μάτια στέκονται δακρυσμένα μπροστὰ στὶς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων παρακαλώντας γιὰ τὴν θεάρεστη καὶ σωτηριολογικὴ ἀντιμετώπιση τῆς χειρότερης αἱρέσεως στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας.

Χαριτολογώντας λοιπὸν καὶ διαφοροποιώντας τὴν θέση τους ἀπὸ ὅλους τοὺς πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς ἀποτειχισθέντες ἱερεῖς, παρουσίασαν τὴν δική τους αὐθαίρετη ἄποψη ὡς πρὸς τὴν ἐρώτηση, πῶς πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ αἵρεση: Περαιτέρω οἰκονομία, κοινωνία μὲ τοὺς μνημονεύοντες κληρικοὺς καὶ προαναγγελία ἀκόμα μίας (πόσες ἀκόμα, Θεέ μου, ὁμολογίες πίστεως καὶ ἡμερίδες θὰ γίνουν;) ἡμερίδας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐπειδὴ βέβαια οἱ defendores dictae auctoritatis scientiae (ὑπερασπιστὲς τῆς λεγομένης πανεπιστημιακῆς αὐθεντίας) θὰ σπεύσουν νὰ ἐκφράσουν argumenta ad verecundiam (ἐπιχειρήματα ποὺ ὀφείλεις, εἶσαι ἀναγκασμένος λόγῳ τῆς «αὐθεντίας» νὰ σεβαστεῖς) σπεύδω καὶ ἐγὼ νὰ τοὺς προλάβω κάνοντας μίας μικρὴ παρένθεση: Ἡ ἐπίκληση μίας αὐθεντίας ἰδίως στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖ λογικὸ ἐπιχείρημα, ἀντιθέτως εὔκολα μπορεῖ νὰ παρασύρει σὲ λογικὴ πλάνη, σὲ ἕνα εἶδος ὑποταγῆς τῶν πιστῶν χρησιμοποιώντας τὴν ἐκτίμηση ποὺ δείχνουμε σὲ κάποιο πρόσωπο καὶ ὄχι στὴν διδασκαλία του. Μοναδικὲς αὐθεντίες στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἡ κεφαλή Της ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Πατέρες Της.

Μίλησαν οἱ Πατέρες τῆς χθεσινῆς μικρῆς εὔθυμης σύναξης γιὰ οἰκονομία. Οἱ τρεῖς ἀπὸ αὐτούς (γιατὶ οἱ ἄλλοι δύο δὲν θεωροῦν κἂν τὴν ἀποτείχιση ὡς πατερικὴ ὁδό) δικαιολογοῦσαν τὴν στάση τους πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποτείχισή τους μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς οἰκονομίας. Τώρα, μετὰ τὴν ἀποτείχιση τους, χρησιμοποιοῦν τὸ ἴδιο ἐπιχείρημα θέτοντας ὡς βάση τὶς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου τους, λέγοντας, ὅτι ἔτσι φροντίζουν γιὰ τὶς λειτουργικές του ἀνάγκες. 

Καὶ ἐρωτοῦμε: Οἱ πιστοὶ τῶν παλαιῶν χρόνων, ἐπὶ Ἀρείου, ἐπὶ Νεστορίου, ἐπὶ Μονοθελητισμοῦ, ἐπὶ Εἰκονομαχίας, ποῦ ἐκπλήρωναν τὶς λειτουργικές τους ἀνάγκες; Ὁ εὐκτήριος οἶκος, 
οἱ σπηλιές, τὰ ὄρη, τὰ δάση, οἱ στάβλοι, τὰ ὑπόγεια, ὅλοι οἱ χῶροι, τοὺς ὁποίους προτείνουν οἱ Ἅγιοι γιὰ τὶς λειτουργικές μας ἀνάγκες σὲ καιρὸ αἱρέσεως, δὲν ἰσχύουν πιά; «Ἀλλ' ἐξορίαν, εἰπέ μοι; Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς» ( Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ὁμιλία πρὸ τῆς ἐξορίας, α, PG 52, 427). 
Μὲ τὴν ὑπόλοιπη ὀρθοδοξία τί μέλλει γενέσθαι; Εἶναι ὁ ρόλος τῶν ποιμένων καὶ τῶν πιστῶν τοπικὸς ἢ πανορθόδοξος; Οἱ πιστοὶ τῆς διασπορᾶς ποὺ βιώνουν τὴν παναίρεση κατὰ τὸν χείριστο τρόπο -τόσες καὶ τόσες ἀποδείξεις ἔχουν δημοσιευθεῖ- καὶ περιμένουν ὡς ναυαγοὶ τὸν πατερικὸ λόγο τῶν λιγοστῶν πιὰ ὀρθοτομούντων ποιμένων σὰν σανίδα σωτηρίας, δὲν εἶναι ποίμνιο; Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν «εὐσεβεῖς» ἱερεῖς καὶ ναοὺς γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν, μιᾶς καὶ ὅλοι καὶ ὅλα κατέχονται ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας, ἐπειδὴ συνειδητὰ δὲν λειτουργοῦνται; Πῶς θὰ δυναμωθοῦν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ πῶς θὰ πεισθοῦν οἱ ἀκόμα ἀμφιταλαντευόμενοι, ἂν ἐκφράζονται θέσεις, ὅπως οἱ θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου και τῶν σὺν αὐτῷ; «Καὶ ἐὰν ἡ δική σου σταθερότης δὲν διασφαλισθεῖ, ποιὸς λοιπὸν θὰ σωθεῖ; Καὶ αὐτὸς ποὺ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ὁμολόγησε μὲ παρρησία σὰν ἅγιος πλὴν ὁλοκληρωθεῖ ἡ αἵρεση, ἐὰν τώρα, μετὰ τὴν αἵρεση ὑποχωρήσει, πῶς κάποιος ἄλλος θὰ τολμήσει νὰ πεῖ «γρύ» ((Ἁγ. Θεοδώρου Στουδίτου, Ἐπιστολή (39) Θεοφίλω Ηγουμένω, PG 99, 1049Α.Β (μεταγλώττιση).

Ἐκφράστηκε ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο και τοὺς σὺν αὐτῷ ὡς πατερικὴ ἀπόδειξη τῶν θέσεων τους ὁ Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Τί λέει ὅμως ὁ Ἅγιος;

Περὶ τῆς σημασίας τῆς μόρφωσης εὐσεβείας σὲ καιρῷ αἱρέσεως: «Διὰ τοῦτο σοῦ ὑπενθυμίζω νὰ μὴ ξεφύγης καθόλου ἀπὸ τὴν ἔνστασι, σὺ ποὺ ἔχεις στηριχθεῖ πάνω στὴν ἀσάλευτη πέτρα τῆς Ὀρθοδοξίας, μήτε νὰ γίνεις εὐκολο πτόητη καὶ διχόγνωμη, ἐξ αἰτίας τῶν πτώσεων [στὴν αἵρεσι] εἴτε λαϊκῶν εἴτε μοναστῶν καὶ ὅσων νομίζουν, ὅτι εἶναι κάτι... Αὐτοὶ εἶναι ψευδάδελφοι, ψευδαπόστολοι, ποὺ ἔχουν μόρφωσιν εὐσεβείας, ] ἀλλὰ ἔχουν ἀρνηθεῖ τὴν δύναμή της [Β΄Τιμ. 3, 5]. Πολλοὶ δοκησίσοφοι καὶ ἀρχιεροφανεῖς και ἁγιόδοκοι νικήθηκαν στὶς παλαιὲς γενεές· ἀντιθέτως, ἔλαμψαν ὡς φωστῆρες ἐν τῷ κόσμῳ [Φιλιπ. 2, 15] ὀλίγοι καὶ ἀληθινοὶ σοφοί, οἱ ὁποῖοι διαβιοῦν μὲ φόβο Θεοῦ, ἐπειδὴ ἀρχὴ σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβεῖται κάποιος τὸν Κύριο [Ψαλμ. 110, 10], μολονότι δὲν ἔχουν θεωρηθεῖ καὶ σπουδαῖοι, ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος βλέπει στὸ πρόσωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς στὴν καρδιά» (Ἐπιστολὴ (156) Εἰρήνῃ Πατρικίᾳ, ἐν Theodori Studitae Epistulae, τόμ. Β΄, ἐκδ. De Gruyter, Corpus Fontium Historiae Byzantinae, Series Berolinensis 31, Berlin 1992, σελ. 276 ff. (μεταγλώττιση).

Περὶ τοῦ χρόνου οἰκονομίας: «... Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι μνημονεύαμε τότε ποὺ δὲν εἶχε γίνει ἀκόμη Σύνοδος, οὔτε εἶχε συνοδικῶς ἐκφωνηθεῖ τὸ αἱρετικό δόγμα καὶ ὁ ἀναθεματισμὸς τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων... Ἀπὸ τὴν ὥρα ὅμως ποὺ ἔγινε φανερὴ καὶ ξεκάθαρη ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία, καὶ μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικῶς, πρέπει καὶ σὺ καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ἀποφύγετε μὲ παρρησία κάθε ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς κακοδόξους καὶ νὰ μὴν μνημονεύετε κάποιον ἀπὸ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι συμμετείχαν στὴν Σύνοδο, ἢ εἶναι ὁμόφρονες μὲ τὶς ἀποφάσεις της… Ἐπειδὴ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ δὲν χαρακτήριζε μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἐπικοινωνοῦν ἐκκλησιαστικά μαζί τους» (Ἐπιστολή 39. Θεοφίλῳ ἡγουμένῳ, Φατοῦρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, μεταγλώττιση). Ποιὸς ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους δὲν ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικὰ μὲ τοὺς οἰκουμενιστές, ὥστε νὰ μὴν θεωρεῖται ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ; Κατήργησαν καὶ οἱ Ἅγιοι τὴν Ἐκκλησία;

Ἀδιασάλευτο ἐπιχείρημα περὶ τῆς ἀναγκαιότητας καὶ τὴν πιστὴ ἐφαρμογὴ τῆς ἀποτειχίσεως καὶ τερματισμοῦ τῆς οἰκονομίας: «Ὑπέρ τίνος ἐγὼ ὁ ταπεινὸς ἐνταῦθα ἀπόκλειστος; Ὑπέρ τίνος ὁ πατήρ μου ὁ ἔγκλειστος τεταλαιπώρειται...; Ὑπέρ τίνος ἀρχιεπίσκοπος ὡς κατ’ αὐτοὺς καθηρεμένος...; Ὑπέρ τίνος ἡ τιμιότης σου σὺν τοῖς ἀδελφοῖς ἐν Θεσσαλονίκῃ φρουρουμένη, Θεόσωστος τε ὁ ἡγούμενος διωκόμενος σὺν τοῖς φοιτηταῖς...; Ὑπέρ τίνος Ναυκράτιος τε καὶ Ἀρσένιος οἱ ἀδελφοὶ ἕως δεῦρο καταφρουρούμενοι...; Ὑπέρ τίνος Στέφανος...; Ὑπέρ τίνος Ἀντώνιος...; Ὑπέρ τίνος ἐν Χερσῶνι δεδιωγμένος Λέων...; Ὑπέρ τίνος ἡ δι’ ἀρχόντων παράστασις ὑμῶν ἐν τῇ πολυανθρώπῳ συνόδῳ, συγκαθεζομένων καί τριῶν τῶν μεγίστων ἀξιωμάτων; Ὑπέρ τίνος ἐγώ ὁ ταπεινός ἐκεῖσε ὑβριζόμενος, καί κυκλόθεν περιστοιχιζόμενος; καί ἀκούων· Οὐκ οἶδας τί φλυαρεῖς, τί λαλεῖς. Βοῶντός μου· Πίπτει ὁ Πρόδρομος· λύεται τό Εὐαγγέλιον· οὐκ ἔστιν οἰκονομία κἀκείνων τό ἐπιλέγειν πολύ, ὅτι οἰκονομία· καί οὕτως οἱ ἅγιοι ᾠκονόμησαν, καί ὁ ἐν ἁγίοις προηγησάμενος. Ἴδε μάρτυρες ὅτι ἐπέτρεψε τήν μοιχοζευξίαν· κἄν οὐκ ἔλεγον αὐτήν οὕτως, ἀλλά καί τό εἰπεῖν, μοιχοζεύκτην, διεπρίοντο τούς ὀδόντας τοῦ οἱονεί ῥοφῆσαι. Ὑπέρ τίνος τό ἀνάθεμα τοῖς μή δεχομένοις τάς οἰκονομίας τῶν ἁγίων διαβοήτως ἀνακραχθέν· καί ἐγώ σύν τῷ Πατρί μου καί Καλογήρῳ ὑπ' ἀρχοντικῆς χειρός ἀφορισθείς ἐκ μέσου· ὁ δέ ἀρχιεπίσκοπος ἐναπολειφθείς· καί διότι μόνον ἐλειτούργησεν ὑπ' ἐμοῦ παρακληθείς εἰς τά Στουδίου, ὡς κοινός πρεσβύτερος καθαιρεθείς κατ' αὐτούς; Τόν γάρ ὑπ' αὐτοῦ Χριστοῦ καθαιρεθέντα καί τῶν θείων κανόνων μοιχοζεύκτην ἠθώωσαν· ἀνένοχον ἀποφηνάμενοι κατά πάντα καί συνιερουργόν αὐτοῖς ὄντα καί πρότερον. Τόν δέ ἀκαθαίρετον ἐκ κανόνων, καθαιρέσει ὑπέβαλον· ἔργῳ τόν λόγον αὐτῶν βεβαιούμενοι ὡς ἐξουσίαν ἔχειν τούς ἱεράρχας, κατά τό αὐτοῖς δοκοῦν, κεχρῆσθαι τοῖς κανόσιν. Ὅπερ ἐνεργοῦσιν εἰς τό ἀεί...» (Ἐπιστ. 48, Ἀθανασίῳ τέκνῳ Φατοῦρος σελ. 130 καὶ 132).

Φωνάζει ὁ Ἅγιος, π. Θεόδωρε καὶ οἱ σὺν αὐτῷ! Σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία, ἀδελφοί σας ἱερεῖς καθαιροῦνται ἢ τιμωροῦνται, μοναχοὶ διώκονται παρανόμως καὶ αἰσχρῶς ἀπὸ τὶς μονὲς καὶ τὰ κελλιά τους, λαϊκοὶ τιμωροῦνται μὲ ἀκοινωνησία, ἀπομόνωση, ἀφορισμό, ναοὶ καταπατοῦνται, Κανόνες ἀκυρώνονται, Μυστήρια ἀλλοιώνονται, Δόγματα διαστρεβλώνονται καὶ ἐσεῖς ἀπορροφᾶτε κάθε πιθανὴ δυνατὴ ἀντίδραση, κάθε δυνατότητα ἐκκένωσης τῶν ναῶν καὶ αὐτομάτης ἀπομόνωσης τῶν αἱρετικῶν καὶ ἐνδυνάμωσης τῶν ἀμφιταλατευόντων καὶ ἀναποφασίστων.

Λέτε, ὅτι θὰ κάνετε οἰκονομία μέχρι νὰ γίνει μία Σύνοδος ποὺ θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό. Δὲν γνωρίζετε, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι δὲν ἔζησαν τὶς Συνόδους ποὺ δικαίωσαν αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀγῶνες τους; Πόσο σίγουροι εἶστε, ὅτι μόνο ἐσεῖς ξέρετε πόσο θὰ πρέπει νά διαρκέσει ἡ οἰκονομία ποὺ κηρύσσετε; 

Ξεχάσατε μέσε σὲ λίγε μέρες τὰ λόγια τοῦ πραγματικοῦ καὶ μεγάλου ὁμολογητοῦ Ἰουστίνου Πόποβιτς: «Ἕως πότε θὰ ἐξευτελίζωµεν δουλικῶς τὴν Ἁγίαν µας Ὀρθόδοξον Ἁγιοπατερικὴν καὶ Ἁγιοσαββιτικὴν Ἐκκλησίαν διὰ τῆς οἰκτρῶς καὶ φρικωδῶς ἀντιαγιοπαραδοσιακῆς στάσεώς µας ἔναντι τοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τοῦ λεγοµένου Οἰκουµενικοῦ Συµβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν; …Ἀλλοίµονον, ἀνήκουστος προδοσία» (Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκουμενισμός. Μία Ὀρθόδοξος γνωμάτευσις καὶ μαρτυρία», Θεοδρομία ΙΔ3 (Ἰούλιος - Σεπτέμβριος 2012) 425-432.

Ξεχάσατε, ὅτι, ὅπως ὁμολογήσατε καὶ ἐσεῖς, ἂν σᾶς πάρει τώρα ὁ Θεός, δὲν θὰ δώσετε λόγο μόνο γιὰ τὶς ψυχὲς τοῦ ποιμνίου σας, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλες τὶς ψυχὲς τῶν βασανιζομένων ἀπὸ τὴν παναίρεση πιστῶν;

Ξεχάσατε λέγοντας νὰ ἐκκλησιαζόμαστε στοὺς εὐσεβεῖς ἱερεῖς, ὅτι ὁ χαρακτηρισμὸς «εὐσεβῆς» ὁρίζεται ὄχι ἀπὸ τοὺς λόγους ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ἔργα;

Ξεχάσατε «Νὰ φυλάσσετε δὲ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ ὅσους νομίζουν, ὅτι δὲν πιστεύουν τὰ τοῦ Ἀρείου, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς Ἀρειανούς. Ἰδιαιτέρως δέ, ἁρμόζει σὲ μᾶς νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ἐκείνους ποὺ ἀποστρεφόμαστε τὸ φρόνημά τους. Ἐὰν πάλι κάποιος προσποιεῖται, ὅτι ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη, παρουσιάζεται ὅμως νὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸν νὰ τὸν προτρέπετε νὰ ἀπέχει ἀπὸ μία τέτοια συνήθεια. Καὶ ἐὰν μὲν συμφωνεῖ μαζί σας, νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό. Ἐάν ὅμως ἐπιμένει φιλόνικα, νὰ τὸν ἀποφεύγετε. Ἐφόσον συμπεριφέρεστε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ διατηρήσετε τὴν πίστι σας καθαρή. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι θὰ ὠφεληθοῦν βλέποντάς σας καὶ θὰ φοβηθοῦν, μήπως θεωρηθοῦν ὅτι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ ἔχουν τὰ ἴδια φρονήματα μὲ αὐτούς» (Μέγας Ἀθανάσιος, Τοῖς τόν μονήρη βίον ἀσκοῦσι….P.G.26, 1188BC μεταγλώττιση);

Ξεχάσατε «Oἵτινες τὴν ὑγιῆ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιοῦντες ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσιν, τοὺς τοιούτους , εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν..» (TLG, Basilius Theol., Asceticon magnum sive Quaestiones (regulae fusius tractatae), Volume 31);

Ξεχάσατε «... Ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ γίνω ποτὲ συγκοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες (Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων…» P.G. 90, 145C μεταγγλώτιση);

Ξεχάσατε «Εἴμαστε ὑπεύθυνοι καὶ ἐμεῖς οἱ Πρεσβύτεροι καὶ μαζὶ μὲ ἐμᾶς, εἶστε καὶ ἐσεῖς οἱ λαϊκοί, ποὺ ἔρχεστε μαζί μὲ μᾶς καὶ δὲν μᾶς λέτε: “Φεύγουμε ἐμεῖς”» (π. Θεόδωρος Ζήσης ἄνευ τῶν σὺν αὐτῷ).

Δυστυχῶς μᾶς σπρώχνετε στὸ συμπέρασμα, ὅτι δὲν ξεχάσατε, ἁπλῶς δὲν εἴχατε σκοπὸ νὰ τὰ ἐφαρμόσετε. Γι’ αὐτὸ καὶ σᾶς λέμε “Φεύγουμε ἐμεῖς” !

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Πηγή

Απομαγνητοφωνημένη η ομιλία του π. Θεοδώρου με ένα πρώτο σχολιασμό

    Μερικὲς γνῶμες ἔχουν δίκιο γιὰ τὸ ποιός ἦταν ὁ λόγος ποὺ δὲν πήραμε μέρος στὴν Ἡμερίδα. Θὰ σᾶς ποῦμε ἐδῶ μὲ πολὺ ἁπλὰ λόγια ὅτι ἡ αἰτίαμας δὲν εἶναι οὐσιαστική· δὲν σχετίζεται μὲ τὸ θέμα τῆς διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου. Οἱ Ἁγιορεῖτες ἔχουν προχωρήσει σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου κι ἐμεῖς ἐδῶ, οἱ τρεῖς πατέρες [σ.σ.: ὁ ἴδιος καὶ οἱ π. Νικόλαος Μανώλης καὶ π. Φώτιος Βιζύνιας]  ἔχουμε προχωρήσει ἐπίσης σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ περιμένουμε καὶ τοὺς δύο πατέρες [σ.σ.: τὸν π. Ἄγγελο καὶ τὸν π. Ματθαῖο]κατὰ συνείδησιν καὶ ἐλεύθερα νὰ πράξουν καὶ αὐτοὶ ὅ,τι κρίνουν ὡς σωστό. Ἀλλὰ ὅπως χαριτωμένα ἐλέχθη προηγουμένως, τὸ γεγονὸς πὼς ἐμεῖς οἱ διακόψαντες τὸ Μνημόσυνο περιβαλλόμενοι ἀπὸ δύο ἀδελφοὺς [σ.σ.: τὸν π. Ἄγγελο καὶ τὸν π. Ματθαῖο] ποὺ δὲν διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο, αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας, δὲν ἔχουμε ἀποκλεισμούς. Κι αὐτὸ ἔχει σχέση μὲ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγινε αὐτὴ ἡ ρήξη.

  Ἡ ὑπόθεση, λοιπόν, πολὺ ἁπλὰ ἔχει ὡς ἑξῆς. Κατὰ τὴν προετοιμασία αὐτῆς τῆς διορθοδόξου ἐπιστημονικῆς συναντηθήκαμε πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, εἰς τρόπον ὥστε νὰ καταλήξουμε εἰς μίαν κοινὴ γραμμή, καὶ σὲ θέματα τὰ ὁποῖα θὰ θέταμε ἐμεῖς μὲ τὶς εἰσηγήσεις μας, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ σὲ θέματα τὰ ὁποῖα θὰ μᾶς ἔθετε τὸ ἀκροατήριο μὲ διάφορα ἐρωτήματα. Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀνάμεσά μας -ἐνώπιον τοῦ πλήθους- ἔριδες καὶ διαφωνίες καὶ δώσουμε κακὴ εἰκόνα…, εἴπαμε νὰ καταλήξουμε σὲ κάποιες συμφωνίες πρὶν ἀπὸ τὴν Ἡμερίδα. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ ἀπάντηση σὲ κάποιους, οἱ ὁποῖοι λένε στὰ ἱστολόγια· καλά, γιατί δὲν ἦρθαν ἐκεῖ νὰ ποῦν τὶς ἀπόψεις τους. Δὲν εἶχαν τὸ θάρρος παληκαρήσια νὰ ’ρθοῦν ἐκεῖ καὶ νὰ ποῦν τὶς ἀπόψεις τους;

    Τὸ κάναμε αὐτὸ συνειδητά, γιὰ νὰ μὴ δώσουμε εἰκόνα κακὴ στὸ πλήρωμα της Ἐκκλησίας… Καὶ ὑπάρχει ἕνα σημαντικὸ θέμα σημαντικὸ ἀπὸ πλευρᾶς ποιμαντικῆς, ὄχι ἀπὸ πλευρᾶς οὐσιαστικῆς, στὸ ὁποῖο τελικῶς καταλήξαμε σὲ διαφωνία. Συναντηθήκαμε, λοιπόν, πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι στὸ θέμα τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου καὶ τῆς Ποιμαντικῆς διευθετήσεως τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διακοπὴ Μνημοσύνου, ἔχουν μία θεση, θὰ ἔλεγα, αὐστηρή, δὲν τὴν χαρακτηρίζω μὲ ἄσχημο τρόπο. Μπορεῖ ἡ θέση αὐτὴ ἡ αὐστηρή, νὰ εἶναι στὰ ὅρια τῆς ἀκριβείας, ἀλλὰ ὅπως πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες λένε, καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅτι στὴν Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν δύο εἴδη κυβερνήσεως-διοικήσεως, ὑπάρχει ἡ Ἀκρίβεια καὶ ἡ Οἰκονομία. Καὶ πολλὲς φορές, ὅταν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιβάλλουν, δὲν ἐφαρμόζουμε τὴν ἀκρίβεια, γιατὶ θὰ κάνει κακὸ ἡ ἐφαρμογή της, ἐφαρμόζουμε τὴν Οἰκονομία.

   Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, λοιπόν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν ποίμνιο καὶ ἔχουν τὰ κελιά τους, [σ.σ.: ἂν οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες χωρὶς ποίμνιο μοναχοί, π. Θεόδωρε, δὲν ἐπέμεναν γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκρίβειας, δὲν θὰ ὑπῆρχε σήμερα Ὀρθοδοξία] θέλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἀκρίβεια. Δηλ. λένε ὅτι θὰ πρέπει νὰ πηγαίνουν καὶ νὰ ἐκκλησιάζονται οἱ πιστοὶ μόνον σὲ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο καὶ νὰ μὴν πηγαίνουν πουθενὰ ἀλλοῦ νὰ ἐκκλησιάζονται [σ.σ.:  Κι αὐτὴ τὴν στάση, ποὺ εἶναι ἡ ἁγιοπατερικὴ στάση, ὅσων κάνουν διακοπὴ μνημοσύνου σὲ καιρὸ αἱρέσεως, τὴ βρίσκετε παρόλογη ἀπαίτηση, πάτερ μου! Αὐτὸ δὲν ἔκαναν πάντα τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Συγγνώμη, μὴ μὲ ἐγκαλέσετε ὡς καθηγητὴς Πατρολογίας ποὺ τὰ ξέρει ὅλα, ἀλλὰ αὐτὸ καταλάβατε ὅτι εἶναι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ ἡ ἀποτείχιση; Ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου δὲν ἔχει σωτηριολογικὸ χαρακτήρα; Δὲν γίνεται γιὰ νὰ ἀποφύγει ὁ πιστὸς τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως; Δὲν ἔχει δευτερευόντως τὸν χαρακτήρα τῆς διαμαρτυρίας;].

    Εἰρωνεύτηκαν, μάλιστα, κάποιες φορὲς ἐμᾶς, ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο, οἱ ὁποῖοι εἴπαμε ὅτι θὰ πᾶμε νὰ ἐκκλησιαστοῦμε σὲ κάποια ἐκκλησία, ἔστω κι ἂν ἐκεῖ δὲν ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο. Δηλ. ἡ διαφορά μας εἶναι ὅτι ἡ διακοπὴ Μνημοσύνου σημαίνει καὶ διακοπὴ κοινωνίας μὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία; [σ.σ.: Γιατί διαστρέφετε, πάτερ, τὶς θέσεις τῶν Ἁγιορειτῶν; Τὰ ἀντίθετα εἶπαν στὴν Ἡμερίδα ἀπ’ ὅσα τοὺς καταλογίζετε. Θὰ τὰ ἀπομαγνητοφωνήσουμε κι αὐτὰ ποὺ ἐκεῖ εἰπώθηκαν, ἀλλὰ -ἀλήθεια- κάνατε αὐτὴ τὴν ὁμιλία, χωρὶς νὰ ἔχετε ἀκούσει τί εἶπαν στὴν Ἡμερίδα οἱ Ἁγιορεῖτες; Ἀσφαλῶς ὄχι, γιατὶ στὴν ὁμιλία σας δείχνετε νὰ γνωρίζετε τί εἶπαν. Τότε; Γιατὶ διαστρέφετε τὰ λόγια τους;].  Διότι, ἂν κάνει κανεὶς μία προέκταση αὐτῆς τῆς στάσεως κι ἂν ἐφαρμόσουμε τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔστω», τὸ ὁποῖο ἐπανειλημμένως τὸ τονίζουν αὐτοὶ οἱ Πατέρες, [σ.σ.: Εἶναι ἐφεύρημα τῶν Πατέρων αὐτῶν, ἢ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτὸ δὲν ὑποστηρίζατε κι ἐσεῖς λίγα χρόνια πρίν; Τὸ ἔχουν παρουσιάσει τόσες φορὲς τὰ ἱστολόγια!]. Θὰ φτάσουμε σὲ μία κατάσταση, ἡ ὁποία οὐσιαστικῶς δὲν θὰ ἐπιτρέπει νὰ πηγαίνει κανεὶς πουθενά. Π.χ., καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας, ποὺ δὲν πῆγαν στὴν Σύνοδο καὶ ἀπέρριψαν τὴν Σύνοδο, οἱ Προκαθήμενοί τους Μνημονεύουν τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη! Ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο. Ὁ Πατριάρχης Γεωργίας μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο. Καὶ οἱ ἄλλοι. Ἑπομένως καὶ αὐτοί, ἐπειδὴ μνημονεύουν τὸν Βαρθολομαῖο, τὸν ἀρχιοικουμενιστή, καὶ αὐτοὶ ἔχουν μολυνθεῖ στὴν πίστη καὶ τὰ μυστήριά τους εἶναι ἄκυρα και ἀνυπόστατα καὶ δὲν μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ πηγαίνουν;[σ.σ.: Φοβερὸ ἐπιχείρημα! Μὰ ἀκριβῶς αὐτὸ σημαίνει, κ. ἀκαδημαϊκὲ διδάσκαλε, ἀποτείχιση: φεύγω ἀπὸ τὴ μόλυνση τῆς αἱρέσεως. Ἐσεῖς λοιπόν, δὲν μνημονεύετε γιὰ νὰ μὴ μολυνθεῖτε, ἀλλὰ τοὺς πιστοὺς τοὺς στέλνετε νὰ μολύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Τὰ μυστήρια βέβαια, ἰσχύουν μέχρι καθαιρέσεως τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ ἡ μόλυνση ἐπέρχεται σὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, καὶ δὲν περιμένει πρῶτα νὰ καθαιρεθοῦν κι ὕστερα νὰ τοὺς μολύνει! Γιατί ἀποπροσανατολίζετε, ὅμως, τοὺς πιστούς, μεταφέροντας τὴν συζήτηση; Ἐμεῖς ἔχουμε νὰ κάνουμε πρωτίστως καὶ πρακτικῶς, μὲ τοὺς Ἕλληνες Ἐπισκόπους  καὶ τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σ’ αὐτοὺς τί λέτε; Ὅσοι γνωρίζουν τὰ πράγματα καὶ κοινωνοῦν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, τὸν Πειραιῶς, τὸν Φλωρίνης κ.λπ. ποὺ εἴτε ψήφισαν τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, εἴτε τὶς ἀποδέχτηκαν Συνοδικά, παίρνουν διὰ τῶν μυστηρίων ποὺ αὐτοὶ τελοῦν Θ. Χάρη ἢ παίρνουν μολυσμό;].

    Ἐπειδή, λοιπόν, κάναμε αὐτὲς τὶς συζητήσεις ἐπανειλημμένως

καὶ παραθέσαμε τὰ ἐπιχείρηματα μας ἐδῶ, καταλήξαμε τελικῶς (καὶ ἐδῶ εἶναι τώρα τὸ κρίσιμο σημεῖο αὐτῆς μας τῆς διαφωνίας) σὲ ἕνα κείμενο συμφωνίας. Ἐγὼ εἶχα ἑτοιμάσει ἕνα κείμενο, τὸ ὁποῖο ἔθεσα ὑπ’ ὄψιν τους μετὰ ἀπὸ συζητήσεις καὶ στὸ κείμενο αὐτό, ποὺ συμφωνήσαμε μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες καὶ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ περάσουμε στὴν Ἡμερίδα, ἦταν τὸ ἑξῆς:

  «Συνιστᾶται στούς πιστούς νά ἀποφεύγουν νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου λειτουργοῦν ἤ μνημονεύονται φανεροί αἱρετικοί οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς. Νά προτιμοῦν νά πηγαίνουν ἐκεῖ, πού λειτουργοῦν ὀρθόδοξοι στό φρόνημα ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, ἔστω καί ἄν γιά κάποιους λόγους δέν ἔχουν κόψει τό μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων, καί αὐτό κατ’ οἰκονομίαν. Τό ἄριστο καί ἐπαινούμενο κατά τήν κανονική ἀκρίβεια εἶναι νά ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ, πού δέν μνημονεύονται οἱ αἱρετίζοντες, ἐκεῖ δηλαδή πού οἱ ἱερεῖς ἔχουν προχωρήσει σέ διακοπή μνημοσύνου».Δηλαδή, ἐδῶ κάνουμε δύο διαφοροποιήσεις, μία στάση κατ’ Ἀκρίβειαν καὶ μία κατ’ Οἰκονομίαν. Οἱ Ἁγιορεῖτες ποὺ δὲν ἔχουν ποίμνιο…

    π. Νικόλαος Μανώλης: Γι’ αὐτοὺς εἶναι εὔκολο.

  π. Θεόδωρος Ζήσης: Γι’ αὐτοὺς εἶναι εὔκολο νὰ πᾶνε καὶ νὰ ἐκκλησιαστοῦν στὸ κελὶ τοῦ Ἱερομονάχου Χαρίτωνος, ἀπ’ ὅτι μαθαίνω, ὁ ὁποῖος ἔχει κόψει τὸ Μνημόσυνο· πηγαίνουν 20–30 πρόσωπα. Αὐτοὶ μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἀκρίβεια. Ἀλλὰ ὁ ἄλλος ὁ κόσμος ἐδῶ στὴν Θεσσαλονίκη, σὲ ἄλλες μεγάλες πόλεις, ὅπου δὲν ὑπάρχουν ἱερεῖς ποὺ ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο πολλοί, εἴμαστε τρεῖς μόνον καὶ εἴμαστε καὶ διωγμένοι ἀπὸ τοὺς ναούς μας, δὲν ἔχουμε ναοὺς τώρα! Ποῦ θὰ πάει, λοιπόν, αὐτὸς ὁ κόσμος νὰ ἐκκλησιαστεῖ τώρα, τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, στὴν Ἀνάσταση, τὸ Πάσχα; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ κοινωνήσουν; Δὲν ὑπάρχουν μυστήρια, δὲν ὑπάρχει χάρις, ἔφυγε ἡ χάρις; [σ.σ.: Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πάτερ, εἶχε ναό, ὅταν πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη;  Ἢ μηπως χρησιμοποίησε γιὰ ναὸ μιὰ ἀποθήκη; Ἐσεῖς εἴχατε δηλώσει ὅτι σᾶς προσφέρουν ἕτοιμα χῶρο, ἀλλὰ κι ἂν δὲν σᾶς πρόσφεραν, ἕνα ἁπλὸ σπίτι δὲν μπορούσατε νὰ τὸ μετατρέψετε σὲ ναό; Καὶ τι εἶναι προτιμότερο, ἢ μᾶλλον ἁγιοπατερικό; Νὰ συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ νὰ μολύνονται ἢ νὰ μὴ κοινωνοῦν μαζί τους, κι ἔτσι –σὲ καιρὸ αἱρέσεως– στερούμενοι θυσιαστικὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων, νὰ ἁγιάζονται ὡς ὄντες κοινωνοὶ τῶν Ἁγίων διὰ τῆς παραμονῆς στὴν ὀρθὴ πίστη;].

   Καὶ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι εἶναι βασικὴ ἀλήθεια ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ  Ἱστορία καὶ Κανονικὴ Παράδοση ὅτι μόνον ὅταν ὑπάρξει ὁριστικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ Σύνοδο, τότε μόνο φεύγει ἡ χάρις ἀπὸ τὴν αἵρεση! Ὅταν δὲν ὑπάρξει ὁριστικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως, τότε ἡ Ἐκκλησία κάνει Οἰκονομία καὶ ὑπάρχουν τοῦ κόσμου τὰ παραδείγματα μέσα ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, βάσει τῶν ὁποίων παραδειγμάτων προκύπτει ὅτι στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἐφαρμόζουμε τὴν Οἰκονομία. [σ.σ.: Ναί, ὑπάρχουν παραδείγματα Οἰκονομίας, πάτερ, ἀλλὰ κανένα δὲν ταιριάζει στὴν αἰωνόβια –σχεδόν– παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὰ παραδείγματα Οἰκονομίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐφαρμόζονταν γιὰ ἐλάχιστο χρόνο ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση τῆς αἱρέσεως, καὶ ὄχι ὅταν οἱ αἱρετικοὶ ἔφταναν στὸ σημεῖο νὰ κάνουν συμφωνίες μὲ αἱρετικούς, ἑνώσεις μὲ αἱρετικούς, ὅταν συνοδικὰ ἀνεγνώριζαν τοὺς αἱρετικούς. Οὔτε αὐτὸ δὲν εἶστε σὲ θέση νὰ κατανοήσετε;].

   Συμφωνήσαμε λοιπὸν στὸ κείμενο αὐτὸ καὶ συμφώνησαν καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες στὸ κείμενο αὐτό· καὶ αἰφνιδίως τὴν ἄλλη μέρα, ἕνας ἀπὸ τοὺς Πατέρες, ὄχι ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες…

   π. Νικόλαος Μανώλης: Καὶ δώσαμε καὶ τὰ χέρια, πάτερ (στοὺς Ἁγιορεῖτες).

 π. Θεόδωρος Ζήσης: Δώσαμε τὰ χέρια, ἀσπαστήκαμε, ἀγκαλιαστήκαμε, ὅλοι χαρούμενοι ὅτι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ βάση τῆς Ἡμερίδος…

    π. Νικόλαος Μανώλης: Ἀποφασίσαμε καὶ συμφωνήσαμε…

   π. Θεόδωρος Ζήσης: Αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ βάση τῆς Ἡμερίδος. Καὶ αἰφνιδίως ξενύχτησε κάποιος ἀπὸ τοὺς Ἀρχιμανδρίτες Ἡγουμένους ὄχι ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Φλώρινα, ὁ π. Παΐσιος, αὐτὸς φαίνεται ὑποκρίθηκε ὅτι συμφωνεῖ, ἐνῶ δὲν συμφωνοῦσε μέσα του, ἔκανε πὼς συμφωνεῖ καὶ τὸ βράδυ, οἱ λογισμοὶ τὸν ταλαιπώρησαν καὶ τὴν ἄλλη μέρα κυκλοφόρησε ἕνα κείμενο ποὺ οὐσιαστικῶς μᾶς φωτογράφιζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἐμεῖς δὲν συμφωνοῦμε μὲ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πᾶν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἀκρίβεια, καὶ ἔτσι ἀμέσως ἀπὸ τὴν ἄλλη μέρα τῆς συμφωνίας, φάνηκε αὐτὴ ἡ διάσπαση. [σ.σ.: Κατηγορεῖτε γιὰ ὑποκρισία ἕνα Καθηγούμενο, πάτερ! Εἶστε, λοιπόν, καρδιογνώστης! Ἐμεῖς ἔχουμε ἄλλη πληροφόρηση γιὰ τὸ πὼς ἔγιναν τὰ πράγματα, καὶ ὄχι ἀπὸ καρδιογνώστη, βέβαια! Καὶ πὼς τὰ περὶ ὑποκρισίας τοῦ π. Παϊσίου, ἀποτελοῦν συκοφαντικὴ δυσφήμιση τοῦ προσώπου του! Καὶ κατάκριση!   Ἀλλὰ ἂς ὑποθέσουμε ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες ἄλλαξαν θέση. Ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἔκαναν τὴν ρήξη. Δεδομένων τῶν παραπάνω ἀντιΠατερικῶν θέσεών σας, ἂν στὶς προηγούμενες συζητήσεις οἱ Ἁγιορεῖτες ἐγκλωβίστηκαν ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματά σας καὶ συμφώνησαν μαζί σας, καὶ στὴν συνέχεια ἀντελήφθησαν τὸ λάθος τους, καὶ θέλησαν νὰ τὸ διορθώσουν, σὲ ποιοὺς ἀξίζουν συγχαρητήρια, π. Θεόδωρε. Σὲ σᾶς ποὺ ἐπιμένετε στὴν λανθασμλένη τακτική σας, ἢ σὲ αὐτοὺς πού, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, κατάλαβαν σὲ ποιό γκρεμὸ τοὺς παρασύρατε καὶ παρέμειναν σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος ἐρχόμενοι σὲ ρ΄ξη μαζί σας; Νὰ εἶναι εὐλογημένοι ποὺ ἦλθαν σὲ ρήξη μὲ ἐσᾶς, ἀλλὰ δὲν ἦλθαν σὲ ρήξη μὲ τοὺς Ἁγίους! Γιὰ θυμηθεῖτε τί λέγουν οἱ Πατέρες γιὰ τὸν ὅρκο τοῦ Ἡρώδη πρὸς τὴν Σαλώμη. Ὄφειλε, λένε, νὰ μὴν τὸν τηροῦσε. Ἂν λοιπόν, εἶναι ὅπως τὰ ἐξηγήσατε τὰ πράγματα, καὶ ἐγκλωβήσατε τοῦς Ἁγιορεῖτες Πατέρες στὶς κακόδοξες θέσεις σας, τοὺς ἀξίζουν συγχαρητήρια ποὺ τὶς ἀπετίναξαν ἀπὸ πάνω τους, καὶ σὲ σᾶς διπλῆ καταδίκη: καὶ διότι προσπαθήσατε νὰ τοὺς παρασύρετε στὶς κακόδοξες θέσεις σας, καὶ διότι συνεχίζετε νὰ τὶς διδάσκετε, διαστρέφοντας οἰκτρὰ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση].

   Καὶ φαίνεται πὼς ὁ π. Παΐσιος ἐπηρέασε καὶ κάποιους Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ κάποιους ἄλλους πιστούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ξέρουν ὅτι στὴν Ἐκκλησία ἐφαρμόζεται καὶ ἡ Οἰκονομία σὲ περιπτώσεις. Ὑπάρχουν κάποιοι πιστοὶ οἱ ὁποῖοι δὲν γνωρίζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, δὲν γνωρίζουν Θεολογία, δὲν γνωρίζουν τί εἶναι Ἀκρίβεια καὶ τί εἶναι Οἰκονομία καὶ παρασύρονται ἀπὸ τὸν φανατισμό τους καὶ ἀπὸ τὸν ζῆλο τους –δὲν τὸ κατακρίνουμε, ὀφείλεται σὲ ἄγνοια. Καὶ παρασύρθηκαν, λοιπόν, καὶ ἐνισχύουν τοὺς πατέρες καὶ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, μοῦ τηλεφώνησε ὁ π. Εὐστράτιος, ὁ γέροντας τοῦ π. Σάββα, παρόντος τοῦ π. Σάββα καὶ μοῦ λέει: π. Θεόδωρε, ὁ π. Σάββας μου εἶπε ὅτι κάνατε ἕνα κείμενο συμφωνίας, ὅπου ἐκεῖ λέτε γιὰ νὰ ἐφαρμοστεῖ ἡ Οἰκονομία· ἐγώ, λέει, συμφωνῶ (γιατὶ καὶ ὁ π. Εὐστράτιος εἶναι ὑπὲρ τῆς Οἰκονομίας), ἐγώ συμφωνῶ, λέει, μὲ τὴν Οἰκονομία, ἀλλὰ νομίζω, γιὰ νὰ μὴν δημιουργήσουμε προβλήματα σὲ κάποιους ζηλωτὲς παραδοσιακούς, νὰ μὴν τὸ ποῦμε καθόλου αὐτὸ στὴν Ἡμερίδα, νὰ μὴν ἐμφανιστεῖ τὸ κείμενο αὐτὸ καθόλου στὴν Ἡμερίδα, καὶ νὰ μὴν γίνει λόγος γιὰ Οἰκονομία καὶ Ἀκρίβεια, νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ μὲ τὴν σύνοδο τῆς Κρήτης.

  Ἐγώ λέω (μολονότι θὰ μὲ ἀνέπαυε αὐτό, διότι θὰ σταματοῦσαν κάποιες ἐρωτήσεις), γιὰ νὰ ὑπάρξει συμφωνία, νὰ μὴν τὸ κάνουμε, νὰ μὴν τὸ ἀνακοινώσουμε τὸ κείμενο αὐτὸ στὴν Ἡμερίδα. Μολονότι συμφωνεῖ, γιὰ νὰ ὑπάρξει ἑνότητα, ἔκανα κι ἐγὼ τὴν ὑποχώρηση καὶ λέω ἐντάξει, νὰ μὴ διαβάσουμε τὸ κείμενο αὐτὸ στὴν Ἡμερίδα. Καὶ ἑτοιμάζαμε λοιπόν, τὴν Ἡμερίδα, ἀφίσες, προγράμματα, προσκλήσεις μὲ πολὺ χαρὰ νὰ πᾶμε ὅλοι καὶ νὰ μετάσχουμε. Καὶ ἔρχονται τὴν τελευταία ἡμέρα στὸ τυπογραφεῖο ἐκεῖ ποὺ ἑτοιμάζαμε τὶς ἀφίσες καὶ τὸ πρόγραμμα, ὁ π. Σάββας μὲ τὸν π. Χαρίτωνα καὶ τὸν π. Χερουβίμ, καὶ μοῦ λένε: π. Θεόδωρε, ἐμεῖς κάναμε ἕνα κείμενο, ἐδῶ, πορίσματος καὶ θὰ πρέπει στὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος ὑποβάλλει πολλὰ ἐρωτήματα γιὰ τὰ θέματα αὐτά, πρέπει νὰ τοὺς ἀπαντήσουμε καὶ θὰ πρέπει νὰ μὴν προβάλετε τὴν ἀρχὴ τῆς Οἰκονομίας, νὰ προβάλουμε τὴν Ἀκρίβεια.

   Λέω, πάτερ μου, αὐτὰ τὰ συζητήσαμε. Τώρα τελευταία ἡμέρα, δηλαδή, θέλετε νὰ μὲ σύρετε στὴν δική σας τὴν ἄποψη, ἐπειδὴ ἤδη φθάσαμε στὸ τέλος καὶ σκέφτεστε, τί θὰ κάνει ὁ π. Θεόδωρος, δὲν θὰ ’ρθεῖ στὴν Ἡμερίδα…

   π. Νικόλαος Μανώλης: ὅτι δὲν θὰ μπορεῖ νὰ κάνει πίσω ὁ π. Θεοδωρος…

   π. Θεόδωρος Ζήσης: ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ κάνει πίσω ὁ π. Θεοδωρος καὶ νὰ ρθῶ στὴν Ἡμερίδα καὶ νὰ πῶ κι ἐγὼ ὑπὲρ τῆς Ἀκριβείας καὶ ν’ ἀφήσουμε τὸν κόσμο αὐτὸν ἀκάλυπτο, μυστηριακὰ καὶ ἐκκλησιαστικά. Ποῦ θὰ πάει αὐτὸς ὁ κόσμος νὰ ἐκκλησιαστεῖ, ἂν τοὺς ποῦμε ὅτι πρέπει νὰ ἀκολουθήσουν τὴν Ἀκρίβεια καὶ νὰ πηγαίνει μόνο νὰ ἐκκλησιάζεται…· ἐγὼ στοὺς δικούς μου τοὺς πιστοὺς ἔχω πεῖ αὐτό: Ὅτι μποροῦν τώρα, στὴν μεταβατικὴ αὐτὴ περίοδο, μέχρι νὰ καταδικαστεῖ ἡ αἵρεση, μποροῦν νὰ πᾶνε νὰ ἐκκλησιάζονται κι ἐκεῖ ποὺ μνημονεύονται οἱ ἐπίσκοποι, οἱ αἱρετίζοντες. [σ.σ.: Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ λέτε τέτοια ἐξωφρενικὰ πράγματα, π. Θεόδωρε; Πότε οἱ Ἅγιοι κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικούς, μέχρι νὰ καταδικαστεῖ ἡ αἵρεση; Μήπως ἐπὶ Νεστορίου; Μήπως ἐπὶ Εἰκονομαχίας; Μήπως ἐπὶ Βέκκου καὶ Καλέκα; Ὁ κόσμος θὰ πάει σὲ σπίτια, θὰ ἐκδράμει στὴν ὕπαιθρο, ὅπως ἔκαναν ἐπὶ Μ. Ἀθανασίου καὶ Βασιλείου καὶ θὰ τελεῖ τὴ Θ. Λειτουργία μὲ σκεπὴ καὶ τροῦλο του τὸν οὐρανό. Ἢ μέσα στὴν φυλακή. Κι ἐκεὶ θὰ πάρει Θ. Χάρη κι ὄχι μολυσμὸ κοινωνώντας μὲ αἱρετικούς]. 

   Μπορῶ ἐγὼ  λοιπὸν τώρα νὰ ἐμφανιστῶ ἐκεῖ καὶ στοὺς δικούς μου τοὺς ἐνορίτες, στὸ δικό μου τὸ ποίμνιο νὰ φανῶ ἀσυνεπής, δὲν τὸ ’χω κάνει ποτὲ στὴ ζωή μου! Ἐγὼ ὅ,τι ἀποφασίζω, ὅ,τι λέγω, ὁ λόγος εἶναι ἀντρίκιος! Αυτά ἀποφασίσαμε, σ’ αὐτὰ θὰ μείνω καὶ σ’ αὐτὰ θὰ στηρίξω. Κι ἂν δὲν θέλετε πατέρες ἐσεῖς, κάντε τὴν Ἡμερίδα. [σ.σ.: Γιὰ ποιό ἀντρίκιο λόγο μᾶς λέτε π. Θεόδωρε. Μηπως ἐφαρμόσατε τὴν ἀπόφαση γιὰ Διακοπὴ Μνημοσύνου τὸ 2006, ὅταν πήραμε αὐτὴν τὴν ἀπόφαση ἑκατοντάδες ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί στὴν Ἱ. Μ. Μελισσοχωρίου Λαγκαδᾶ καὶ στὴν συνέχεια τὴν ἀθετήσατε, ἀναγκάζοντας τὸν ἀείμνηστο Κορναράκη νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ὁμάδα σας μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, καὶ νὰ στείλει ἐπιστολὴ στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» ποὺ ὁ π. Μᾶρκος Μανώλης δὲν δημοσίευσε, ἐπειδὴ στὴν ἐπιστολὴ σᾶς κατήγγειλε ὅτι σεῖς εἶσθε ὑπεύθυνος ποὺ διαλύθηκε ὁ ἀγώνας; Μήπως θυμᾶσθε τὰ ἄρθρα ποὺ γράφατε περὶ ἀποτειχίσεως, καὶ τὰ ὁποῖα, πολλοὺς ἀπὸ μᾶς παρακίνησαν νὰ ἀποτειχιστοῦμε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, καὶ στὴ συνέχεια, ἐσεῖς ποὺ μᾶς παροτρύνατε στὴν ἀποτείχιση, τὴν ἀναβάλατε μὲ ἀστήριχτες δικαιολογίες;].

    Και μοῦ λέει μὲ θράσος (δὲν λέω ποιός ἀπὸ τοὺς δύο)· στὸ κάτω-κάτω, λέει, τὴν Ἡμερίδα ἐμεῖς τὴν ὀργανώνουμε, ἂν θέλετε ἔρχεστε, ἐμεῖς θὰ τὴν ὀργανώσουμε τὴν Ἡμερίδα. Ἐμεῖς ἀρχίσαμε νὰ ὀργανώνουμε τὴν Ἡμερίδα, μᾶς βοήθησατε λίγο, ἀλλὰ δική μας εἶναι ἡ Ἡμερίδα, ἂν θέλετε ἔρχεστε, ἂν θέλετε μὴ ἔρχεστε! Δηλαδή, τέτοιο, τέτοιο, τέτοια θρασύτητα, καὶ τέτοια ἔλλειψη σεβασμοῦ ἀπέναντι ἑνὸς λευκασμένου Πανεπιστημιακοῦ Δασκάλου -ἔφαγα τὰ χρόνιά μου νὰ διδάσκω Πατέρες καὶ Θεολογία στὸ Πανεπιστήμιο- εἰλικρινὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου, σὲ συνεργασία ποὺ ἔχω μὲ κληρικοὺς καὶ μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, δὲν συνήντησα τέτοια ἀσυνέπεια στοὺς λόγους καὶ στὶς πράξεις. [σ.σ.: Ἀλήθεια! Παρουσιάζετε τοὺς Ἁγιορεῖτες ὡς τους χειρότερους συνεργάτες ποὺ εἴχατε ποτέ! Ἐπιζητεῖτε τὸν σεβασμό· γιὰ νὰ τὸν ἔχετε, μήπως πρέπει κι ἐσεῖς νὰ σέβεσθε τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ νὰ μὴν τὴν διαστρέφετε;].

    Συμφωνεῖς σὲ κάτι, ἀποφασίζεις κάτι, εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ τὸ τηρήσεις. Ἤ, ἂν δὲν τὸ τηρήσεις, μπορεῖς νὰ πάρεις λίγο νωρίτερα καὶ νὰ πεῖς· π. Θεόδωρε, ἐμεῖς ἀλλάξαμε ἄποψη καὶ νὰ πῶ κι ἐγὼ νωρίτερα, 3,4,5 ἡμέρες νὰ μὴν κάνουμε τὶς ἀφίσες, νὰ μὴν κάνουμε ὅλα αὐτά, διαφήμιση…

   Ἑπομένως, ὁ βασικὸς λόγος τῆς διαφωνίας μας μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες ποὺ μᾶς ἀνάγκασε νὰ μὴ μετάσχουμε, εἶναι ὅτι μᾶς ἔφεραν πρὸ τετελεσμένου γεγονότος, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι παραβίασαν καὶ παρέβησαν μία συμφωνία, τὴν ὁποία εἴχαμε κάνει, ὅτι θὰ πρέπει τώρα νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Κανονικὴ Οἰκονομία, ὄχι τὴν Κανονικὴ Ἀκρίβεια καὶ νὰ μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ πηγαίνουν καὶ νὰ κοινωνοῦν, νὰ πηγαίνουν νὰ ἐκκλησιάζονται, ἀκόμα κι ἐκεῖ ποὺ μνημονεύουν τοὺς [σ.σ.: αἱρετικούς] Ἐπισκόπους. Ποῦ θὰ πᾶν οἱ ἄνθρωποι; Δὲν εἶναι Ἅγιον Ὄρος νὰ πάει σ’ ἕνα κελί νὰ ἐκκλησιαστεῖ. Θὰ μείνει ὅλος ὁ λαὸς αὐτὸς χωρὶς τὴν Χάρη τῶν Μυστηρίων;

    Βέβαια, οἱ Ἁγιορεῖτες ἔχουν τὰ δικά τους ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῆς Ἀκριβείας, ἐπικαλοῦνται πολλὲς φορὲς καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη· δὲν ἔχουν δίκιο σὲ ὅλα. Κι ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἔχει κάνει Οἰκονομία. [σ.σ.: Γιὰ τὸν ἅγιο Θεόδωρο θὰ παρουσιάσουμε εἰδικὸ ἄρθρο].Ἐγὼ μάλιστα ἔχω φέρει καὶ κείμενο ἐδῶ, ἀλλὰ ἂν χρειαστεῖ θὰ σᾶς τὸ παρουσιάσω, ὅπου κι ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὁ ἴδιος ἔκανε Οἰκονομία, ἐπὶ δύο χρόνια μνημόνευε τὸν Πατριάρχη Ταράσιο ὁ ὁποῖος εἶχε προβεῖ σὲ κοινωνία μὲ τὸν μοιχοζεύκτη ἱερέα… Καὶ διεμαρτύροντο οἱ Στουδίτες, καὶ ἔλεγαν ὅτι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε κοινωνία μὲ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δέχονται αὐτὸ τὸν γάμο τοῦ αὐτοκράτορος...

     π. Ματθαῖος: Ποὺ ἔγινε, ὅμως, συνοδικῶς δεκτός.

  π. Θεοδωρος: Μετὰ ἔγινε συνοδικῶς. Ὅταν ἔγινε συνοδικὰ δεκτός, τότε διέκοψε. Ἀλλὰ μέχρι νὰ γίνει συνοδικὰ δεκτός, ἔκανε Οἰκονομία ὁ ἅγιος Θεόδωρος καὶ μνημόνευε. Κι ἐμεῖς κάναμε Οἰκονομία μέχρι νὰ ’ρθεῖ ἡ Σύνοδος καὶ νὰ καταδικάσει Ὑπάρχουν τοῦ κόσμου τὰ χωρία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου· κι ἕνα ἀπὸ τὰ μελήματά μου τὸν ἑπόμενο καιρὸ εἶναι νὰ συγκεντρώσω ὅλα τὰ σχετικὰ ποὺ λέει ὁ ἅγιος Θεόδωρος καὶ νὰ πῶ, ἐδῶ ἔχετε δίκιο, ἐκεῖ ἔχετε ἄδικο. Σὲ κάποια μπορεῖ νὰ ἔχουν δίκιο. Ἀλλὰ τοὺς λέω καὶ τὸ ἑξῆς –κι αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικό– ὅτι τὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου ὑπῆρχαν καὶ ἄλλοι Ἅγιοι· ὑπῆρχε ὁ ἅγιος Ταράσιος καὶ ὑπῆρχε καὶ ὁ ἅγιος Νικηφόρος –Πατριάρχες καὶ οἱ δύο– οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξ ἴσου Ἅγιοι καὶ τιμοῦνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς Ἅγιοι. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸν ζηλωτὴ ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη τὸν κατέταξε ἀνάμεσα στοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἄλλους Πατριάρχες ποὺ ἔκαναν Οἰκονομία, κι αὐτοὺς (κατέταξε στοὺς Ἁγίους). [σ.σ.: Μὰ αὐτὸ εἶναι εἰς βάρος τῶν θέσεών σας, π. Θεόδωρε, γιατί τὸ ἐπικαλεῖσθε; Οἱ Ἅγιοι Ταράσιος καὶ Νικηφόρος, τελικὰ δικαίωσαν τὸν «ζηλωτὴ» ἅγιο Θεόδωρο!!!].

   Ἑπομένως νὰ μὴ θεωροῦνε αὐτοὺς ποὺ κάνουν Οἰκονομία καὶ εἴμαστε ὑπὲρ τῆς Οἰκονομίας εἴμαστε ἔξω ἀπὸ τὰ ἐκκλησιολογικὰ πλαίσια; Γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ μεγάλο κακό, αὐτὴ εἶναι ἡ Οἰκονομία, πρὸς καιρόν. Δὲν θεωροῦμε πὼς αὐτὴ ἡ κατάσταση τῆς διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου θα κρατήσει καιρό, αὐτὸ εἶναι μία προσωρινὴ ρύθμιση, μέχρι νὰ γίνει ἡ Σύνοδος. Δὲν θεωροῦμε, λοιπόν, πὼς θὰ κάνουμε Οἰκονομία σ’ ὅλη μας τὴ ζωή καὶ θὰ κάνουμε τὴν Οἰκονομία Ἀκρίβεια. Δὲν μεταβάλουμε τὴν Οἰκονομία σὲ Ἀκρίβεια. Ἀλλὰ τώρα, ἐπειδὴ ὑπάρχει ποιμαντικὴ ἀναγκαιότητα, νὰ μὴν ἀφήσουμε τοὺς πιστοὺς ἀκάλυπτους ἀπὸ τὴν χάρη τῶν Μυστηρίων κι ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμό, λέμε αὐτὸ ποὺ λένε κι οἱ Ἅγιοι ἐκεῖ, ὅτι μέχρι νὰ καταδικαστεῖ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπισήμως, μποροῦν νὰ πηγαίνουν καὶ νὰ ἐκκλησιάζονται, ἐπιλέγοντας βέβαια εὐλαβεῖς κληρικοὺς καὶ ὀρθοδόξους κληρικοὺς στὸ φρόνημα. [σ.σ.: Πάλι ἐξωφρενικὲς θέσεις ἐπαναλαμβάνετε, πάτερ. Ποιος Ἅγιος μᾶς διδάσκει ὅτι μποροῦμε νὰ παραμένουμε κοινωνοὶ τῶν αἱρετικῶν, μέχρι νὰ καταδικαστεῖ ἡ αἵρεση;]. Εἶναι πολὺ προσεγμένο αὐτό (τὸ κείμενο), τὸ πρόσεξα πάρα πολύ. (Διαβάζει):

   «Συνιστᾶται στούς πιστούς νά ἀποφεύγουν νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου λειτουργοῦν ἤ μνημονεύονται φανεροί αἱρετικοί οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς». Δὲν θὰ πάω ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος, ἢ ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Δανιὴλ στὴν Ρουμανία, ἢ ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Μεσσηνίας, ἢ ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Δημητριάδος. «Νά προτιμοῦν νά πηγαίνουν ἐκεῖ, πού λειτουργοῦν ὀρθόδοξοι στό φρόνημα ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς»· ὑπάρχουν καὶ Ἐπίσκοποι ὀρθόδοξοι στὸ φρόνημα· μοῦ λέγανε ἀκόμα καὶ στὴν Ρουμανία, μολονότι κανένας δὲν ἔχει καταδικάσει τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, ἐν τούτοις ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστές.

  π. Ματθαῖος: Ὁ Θεοδόσιος… ποὺ ἔκανε τόσο ἀγώνα, ποὺ σᾶς κάλεσε ἐσᾶς, τὸν Πειραιῶς…

   π. Θεόδωρος Ζήσης: Βεβαίως. «Νά προτιμοῦν νά πηγαίνουν ἐκεῖ, πού λειτουργοῦν ὀρθόδοξοι στό φρόνημα ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, ἔστω καί ἄν γιά κάποιους λόγους

   π. Νικόλαος Μανώλης: Κι αὐτὸ εἶναι μιὰ μεγάλη ἀντίδραση τοῦ λαοῦ. Δηλ. δείχνει μιὰ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ στὴν κατρακύλα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.[σ.σ.: Ἀντίδραση εἶναι. Διακοπὴ Μνημοσύνου δὲν εἶναι! Ἀντίδραση ἀναποτελεσματική, ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ συνεχίζουν τὸ ἔργο τους].

  π. Θεόδωρος Ζήσης: Βέβαια, ἔτσι. «Δέν ἔχουν κόψει τό μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων, καί αὐτό κατ’ οἰκονομίαν. Τό ἄριστο καί ἐπαινούμενο κατά τήν κανονική ἀκρίβεια εἶναι νά ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ, πού δέν μνημονεύονται οἱ αἱρετίζοντες, ἐκεῖ δηλαδή πού οἱ ἱερεῖς ἔχουν προχωρήσει σέ διακοπή μνημοσύνου». Δηλαδή, ἂν τώρα ὁ π. Φώτιος εἶχε ναό, κι ἐγὼ εἶχα ναό, ὁ π. Νικόλαος εἶχε ναό, θὰ λέγαμε σ’ ὅλα τὰ πνευματικά μας παιδιὰ νὰ ἔρχονται καὶ νὰ ἐκκλησιάζονται σ’ ἐμᾶς. Ἀλλὰ τώρα ποὺ δὲν ἔχουμε ναό, τί νὰ κάνουμε; Ποῦ νὰ πᾶν τὰ παιδιά μας; Δὲν θὰ πᾶν πουθενά; Χάθηκε ἡ Χάρις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Αὐτὸ δηλ. καταντᾶ νὰ γίνει βλασφημία. Δηλ. νὰ ποῦμε ὅτι διακόπτουμε τὴν κοινωνία μὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία; Δὲν ἔχει ἡ Ἐκκλησία χάρη καὶ ἡ Χάρις ἔχει ἀπομείνει μόνο στοὺς Ἁγιορεῖτες, οἱ ὁποῖοι διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο; [σ.σ.: Πάλι διαστροφὴ τῶν ὅσων εἶπαν οἱ Ἁγιορεῖτες στὴν Ἡμερίδα, πάτερ;].

      π. Νικόλαος Μανώλης: Ἡ Οἰκονομία δηλ., δὲν εἶναι ἀμάρτυρη.

   π. Θεόδωρος Ζήσης: Δὲν εἶναι ἀμάρτυρη καὶ δὲν εἶναι καὶ ἁμάρτημα.

   π. Νικόλαος Μανώλης: Νὰ τὸ καταλάβουν, γιατὶ λέν ὅτι εἶναι ἀμάρτυρη ἡ Οἰκονομία.

   π. Θεόδωρος Ζήσης: Τοῦ κόσμου (τὰ κείμενα ὑπάρχουν), καὶ στὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (ὑπάρχει). Να διαβάσω ἕνα κείμενο (κάνει νὰ γυρίσει πρὸς τὴν βιβλιοθήκη, ἀλλὰ τὸ μετανοιώνει), ἀλλὰ δὲν πειράζει, ἂς ποῦνε καὶ οἱ Πατέρες κάποιες σκέψεις ἐδῶ. Ἐγὼ εἶπα τὰ βασικά, γιατὶ πρέπει νὰ μάθουν αὐτοὶ ποὺ ἀκοῦν ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ· καὶ μερικοὶ κάνουν καὶ ἔκκληση: Ἔ, ἂς μᾶς ποῦν κι οἱ Πατέρες, γιατὶ ἔγινε αὐτὴ ἡ ρήξη. Δὲν καναμε ἐμεῖς τὴ ρήξη. Τὴ ρήξη τὴν ἔκαναν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐτήρησαν τὸ λόγο τους. Καὶ μὴ ρίχνουν τις εὐθύνες σὲ ἄλλους, Τὶς εὐθύνες τὶς ἔχουν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Πατερικὴ Οἰκονομία καὶ τὴν Κανονικὴ Οἰκονομία.

    [σ.σ.: Ὁ λόγος τοῦ Ζήση θυμίζει τὸ λόγο τοῦ Μ. Ἱεροεξεταστὴ τοῦ Ντοστογιέφσκυ! Εἶναι τρομερὰ τὰ λόγια τοῦ Ἱεροεξεταστῆ, ποὺ ἔχει ἀντικαταστήσει τὸ Χριστὸ μὲ τὸ αἱρετικὸ πρόσωπό του. Κάτι παρόμοιο κάνει κι ὁ π. Θεόδωρος. Αὐτὰ τὰ πλάσματα, οἱ πιστοί (σὰ νὰ λέει, ὅπως ὁ Ἱεροεξεταστής), δὲν μποροῦν νὰ χειριστοῦν τὴν ἐλευθερία ποὺ τοὺς ἔδωσες. Γι’ αὐτὸ πήραμε ἐμεῖς στὰ χέρια μας τὴν ἐλευθερία τους, κι ἀποφασίζουμε ἐμεῖς γι’ αὐτούς!!!].

Πηγή: Πατερική Παράδοση

Με την στάση σας "μειώνετε το φρόνημα για αγώνα και τέλος αποκρύπτεται κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας"!

“Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου”.

Σεβαστοί πατέρες π. Θεόδωρε, π. Νικόλαε, π. Φώτιε,

μετά τον λόγο σας για την μη συμμετοχή σας στην ημερίδα περί καταδίκης του οικουμενισμού στο Ωραιόκαστρο, αισθανθήκαμε την ανάγκη να σας παρουσιάσουμε και την δική μας θέση.

Είμαστε μια ομάδα πιστών που έχουν κάνει αποτείχιση και δεν έχουν καμία εκκλησιαστική κοινωνία τόσο με αιρετίζοντες όσο και με ορθώς φρονούντας ιερείς οι οποίοι ακόμα δεν έχουν προβεί σε αποτείχιση.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτό μας δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες και αυτό είναι το χρέος μας σε καιρό αιρέσεως.

''Δεν παρασυρόμεθα απ' τον φανατισμό και τον ζήλο μας'' αλλά προσπαθούμε να φανούμε συνεπείς σε όσα υπαγορεύει η Ιερά μας Παράδοση.

Καταλαβαίνετε το κόστος που έχει αυτό για μας. Παράλληλα με τον πόλεμο που είχαμε απ' όλους τους γύρω μας (ανθρώπους πιστούς, με ευλάβεια,τακτικό εκκλησιασμό), κληθήκαμε να επιβεβαιώσουμε το πιστεύω μας με την μη εκκλησιαστική κοινωνία.

Στον αγώνα μας αυτό, το τελευταίο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε, ήταν η τοποθέτησή σας σχετικά με την οικονομία στο θέμα της εκκλησιαστικής κοινωνίας.

Οι Άγιοι μας άφησαν παρακαταθήκη, οικονομία πρίν την διεξαγωγή αιρετικής συνόδου, ενώ μετά απόλυτη ακρίβεια.

Φαντασθήκαμε ότι οι καιροί επιβάλλουν μία καθαρή τοποθέτηση (και όχι την μεσαία οδό) και την πλήρη ενότητα την οποία επικαλείσθε χωρίς όμως να την κάνετε πράξη.

Ακούγοντας τον λόγο σας, λυπηθήκαμε αφάνταστα, διαπιστώνοντας πόσο μεγάλο κακό μπορεί να γίνει από την κατεύθυνση που δίνετε στον λαό, την στιγμή που αυτό το θέμα άπτεται της σωτηρίας των ψυχών των πιστών.

Μιλήσατε για τους αγιορείτες πατέρες, σχολιάζοντας πόσο εύκολο είναι γι αυτούς να ακολουθούν την οδό της ακρίβειας απ' την στιγμή που δεν έχουν ποίμνιο.

Μάλλον θεωρείτε εύκολο το να κάνουν πράξη τα λόγια των Αγίων, διωκόμενοι απ' το περιβόλι της Παναγίας.

Ίσως δεν μπήκατε κάν στο κόπο να αναρωτηθείτε, γιατί κάνουν αυτό τον αγώνα, 33 εναντίον όλων, άν όχι για να υπερασπισθούν την πίστη τους και να μας διδάξουν τον τρόπο-δρόμο που πρέπει κι εμείς να πορευτούμε απέναντι στην αίρεση του Οικουμενισμού.

Ευτελίζετε τον αγώνα τους και παράλληλα δείχνετε μιαν άλλη οδό, συμβιβασμού και όχι μαχητικότητας, με την οποία αποπροσανατολίζετε το ποίμνιο, μειώνετε το φρόνημα για αγώνα και τέλος αποκρύπτεται κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας.

Γιατί, πώς θα γνωστοποιήσουμε στους οικουμενιστές πόσοι είμαστε, άν συνεχίσουμε να γεμίζουμε τους ναούς; Πώς θα τους πιέσουμε για νέα σύνοδο ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια;

Έτσι ζητά ο Κύριος να συσταυρωθούμε μαζί Του, συνεχίζοντας όπως ήμασταν, ενώ έχει συμβεί η πλήρης ανατροπή στα θέματα πίστεως;

Κατηγορείτε τους αγιορείτες πατέρες για θρασύτητα, έλλειψη σεβασμού και ασυνέπεια απέναντί σας, επειδή άλλαξαν τελευταία στιγμή την τοποθέτησή τους εμμένοντας στην ακρίβεια.

Άν το δείτε προσωπικά, έχετε δίκαιο. Η μη τήρηση των συμφωνημένων την τελευταία στιγμή δηλώνει ασυνέπεια.

Άν το δείτε, όμως, ουσιαστικά εκδηλώνεται η φώτιση από τον Θεό, που την ύστατη στιγμή μας διδάσκει την ευθύτητα της οδού.

Είναι δύσκολο να το αποδεχθείτε γιατί έρχεται σε αντίθεση με αυτά που διδάσκετε στο ποίμνιό σας και με αυτά που εφαρμόζετε εσείς, αλλά σε αυτήν την φάση που περνά η εκκλησία μας είναι μονόδρομος.

Η οικονομία όπως καλύτερα γνωρίζετε εσείς, έχει σκοπό την επαναφορά του αιρετικού στην ορθοδοξία έφ' όσον αυτός έχει αγαθή προαίρεση και όχι την παραμονή των πιστών μέσα στην αίρεση επειδή δεν υπάρχουν ναοί.

Γιατί ο Κύριος λέγει κατά τον απόστολο Παύλο ακαθάρτου μη άπτεσθε καγώ εισδέξομαι υμάς;

Στην εποχή του Μ. Βασιλείου γιατί οι υγιαίνοντες των λαών έφευγαν απ' τους ναούς θεωρώντας τους “ασεβείας διδασκαλία” και έκαναν τις προσευχές στην ύπαιθρο;

Γιατί ο Μ. Αθανάσιος συμβούλευε τον λαό να μην έχει καμία εκκλησιαστική κοινωνία σε απόλυτο επίπεδο και ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος περιγράφοντας την ορθόδοξο ποίμνη αποδεκατισμένη, ασύντακτη και ανεπίσκοπη, παρηγορεί τον λαό λέγοντας “έχουσιν ούτοι τους οίκους (οι αιρετικοί) ημείς τον ένοικο, ούτοι τους ναούς, ημεις τον Θεόν”;

Ισχυρίζεσθε ότι ο αγώνας δεν είναι προσωπικός και καλείτε τους αγιορείτες πατέρες να ρθούν μαζί σας.

Σας παρακαλούμε, απ' τα βάθη των ψυχών μας, να σκεφθείτε την πιθανότητα να βαδίσετε εσείς μαζί τους, μιμούμενοι και επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι.

Άς δώσει ο Θεός, να ξεπερασθούν αυτά τα εμπόδια ώστε, ενωμένοι με βάση την κοινή μας πίστη,να βοηθήσουμε να αφυπνιστεί ο ακατηχητος λαός και να απομακρυνθεί από την αίρεση γιατί αυτή είναι η μοναδική οδός σωτηρίας.

Παρακαλούμε συγχωρείστε μας,και ευχηθείτε και για μας. 

“ Ορθοδοξία” 

Πηγή

ΠΕΡΙ ΕΓΚΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Ο μέν Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σέ ψυχοφελή του λόγο αναφέρει :
" Η ψυχή διαιρείται σέ τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό και το επιθυμητικό.
Τού λογισμικού αμαρτήματα είναι αυτά : απιστία, αίρεση , αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία , κατάκριση και οι συγκαταθέσεις τών αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από τό παθητικό μέρος της ψυχής...".

Ο δέ Άγιος Μάρκος ο Ασκητής λέγει,
" Αμαρτία θανάσιμη είναι εκείνη για τήν οποία ο άνθρωπος μένει αμετανόητος.
Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός καί σπλαχνικός όσο ο Θεός.
Τόν αμετανόητο όμως ούτε Αυτός τόν συγχωρεί ".

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος γράφει,
" Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς αναφέρει τρεις περιπτώσεις αθεΐας.
Πρώτον : Άθεοι είναι εκείνοι πού δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αληθινού Θεού, «η πολυειδής πλάνη των ελληνιζόντων».
Δεύτερον : Άθεοι είναι οί αιρετικοί , «η πολυσχεδής καί πολύμορφος απάτη των αιρετικών ».
Τρίτον : Άθεοι είναι καί οί «Ορθόδοξοι» εκείνοι πού δεν δέχονται τά δόγματα της Εκκλησίας, πού είναι όροι της σωτηρίας καί αμφισβητούν τήν αξία τών λόγων τών Πατέρων, διότι η αληθινή ευσέβεια είναι το
«μη προς τους Θεοφόρους πατέρας αμφισβητείν» ".

Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στίς κατηχήσεις περί φωτιζομένων σαφώς διδάσκει,
"Δικό μου έργο είναι νά τά πώ, δικό σου η προαίρεση καί τού Θεού έργο είναι η τελείωση της σωτηρίας σου...
«διότι τό Πνεύμα όπου θέλει πνέει ».
Και όταν γίνεις άξιος, τότε θά ακούσεις,
«εύγε σου, δούλε, αγαθέ καί πιστέ», εφόσον βέβαια θά βρεθείς νά μη έχεις στη συνείδηση σου καμμία από τίς ακαθαρσίες της υποκρισίας.
Αν κάποιος από εσάς πού βρίσκεται εδώ νομίζει ότι μπορεί νά δοκιμάσει τήν Χάρη, εξαπατά τόν εαυτό του καί αγνοεί τή δύναμη της.
Άνθρωπε μου, έχε τήν ψυχή σου ανυπόκριτη μπροστά σε Αυτόν πού εξετάζει τά βάθη της καρδιάς μας.
Διότι όπως εκείνοι πού πρόκειται νά στρατολογήσουν εξετάζουν τις ηλικίες καί τά σώματα εκείνων πού επιστρατεύουν, έτσι καί ο Κύριος στρατολογώντας τις ψυχές εξετάζει τις προαιρέσεις τους· καί αν βρει μέσα στην ψυχή νά κρύβεται υποκρισία , διώχνει τόν άνθρωπο ως ακατάλληλο γιά τήν αληθινή επιστράτευση.
Εάν όμως καταλάβει ότι είναι άξιος, δίνει αμέσως σε αυτόν τήν Χάρη.
«Δεν δίνει τά άγια στα σκυλιά», αλλά όπου βλέπει νά υπάρχει αγαθή προαίρεση, εκεί δίνει τήν σωτήρια καί θαυμάσια σφραγίδα, τήν οποία τρέμουν οι δαίμονες καί γνωρίζουν οι άγγελοι, με σκοπό οι δαίμονες νά φύγουν τρέχοντας, ενώ οι άγγελοι νά τόν προστατεύουν σαν φίλο τους.
Σε εκείνους λοιπόν πού παίρνουν αυτή τήν πνευματική και σωτήρια σφραγίδα είναι απαραίτητη καί η ανάλογη προαίρεση.
Διότι, όπως η πένα πού γράφουμε ή τό βέλος χρειάζονται εκείνον πού θά τά θέσει σε ενέργεια, έτσι καί η Χάρη, γιά νά ενεργήσει, χρειάζεται τήν προαίρεση των πιστών ".

Έλεγε ο Αββάς Ζωσιμάς,
" Η Χάρη τού Θεού ακολουθεί πάντα τήν προαίρεση μας.
Και με τήν Χάρη κατορθώνουμε κάθε αγαθό.
Εμείς όμως δεν ζητάμε νά κάνουμε αρχή στο αγαθό ούτε δείχνουμε μεγάλη καί πρόθυμη προαίρεση, ώστε νά ελκύσουμε τήν Χάρη τού Θεού σε βοήθεια μας.
Αλλά και αν ποτέ φανούμε ότι δείχνουμε κάποια προαίρεση είναι νωθρή , ασήμαντη καί ανάξια νά λάβει κάποιο αγαθό από τόν Θεό ".

Καί αγαθή προαίρεση είναι, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή,
" Το νά διακρίνουμε τό καλό από τό κακό καί νά προτιμάμε τό καλό.
Ενώ κακή προαίρεση είναι τό νά προτιμάμε το κακό ενώ ξέρουμε τό καλό ".

Ο Ιερός Χρυσόστομος στο λόγο του εις τήν προδοσία του Ιούδα καί στην παράδοση της Θείας Ευχαριστίας τονίζει ,
" Κανένας λοιπόν να μη πλησιάζει σε αυτή γεμάτος υπουλία, κανένας να μη πλησιάζει γεμάτος κακία, κανένας νά μή πλησιάζει έχοντας δηλητήριο μέσα στην σκέψη του, γιά να μη γίνεται αυτό πού μεταλαβαίνει αιτία καταδίκης του.
Καθόσον καί τότε όρμησε μέσα στον Ιούδα ο διάβολος, αφού έλαβε εκείνο πού του πρόσφερε ο Κύριος, όχι από περιφρόνηση προς τό σώμα τού Κυρίου, αλλά περιφρονώντας τόν Ιούδα εξ αιτίας τής αδιαντροπιάς του, γιά νά μάθεις, ότι πάντοτε ο διάβολος κατ' εξοχήν εισέρχεται καί κυριεύει εκείνους πού παίρνουν μέρος ανάξια στην Θεία Ευχαριστία, όπως ακριβώς συνέβηκε καί τότε στον Ιούδα.
Διότι οι τιμές ωφελούν εκείνους πού είναι άξιοι, ενώ σε εκείνους πού τίς απολαμβάνουν ανάξια, επιφέρουν μεγαλύτερη τιμωρία.
Καί αυτά τά λέγω όχι γιά νά σάς φοβήσω, αλλά γιά νά σάς προφυλάξω.
Κανένας λοιπόν νά μη γίνεται Ιούδας κανένας νά μη πλησιάζει έχοντας μέσα του δηλητήριο κακίας.
Διότι η θυσία είναι πνευματική τροφή· καί όπως ακριβώς η σωματική τροφή, όταν εισέλθει σε στομάχι γεμάτο από βλαβερά υγρά, χειροτερεύει περισσότερο τήν ασθένεια, όχι από τήν φύση της, αλλά εξαιτίας τής ασθένειας τού στομαχιού, έτσι λοιπόν συμβαίνει συνήθως καί μέ τά πνευματικά μυστήρια.
Καθόσον καί αυτά, όταν εισέλθουν μέσα στήν ψυχή γεμάτη από κακία, περισσότερο τήν καταστρέφουν καί τήν οδηγούν στην απώλεια, όχι από τήν φύση τους, αλλά εξαιτίας της πνευματικής ασθένειας της ψυχής πού τά δέχτηκε...
Διότι ο Χριστός έκανε ότι εξαρτιόταν από αυτόν καί του τά πρόσφερε όλα, αυτός όμως εξακολούθησε νά διατηρεί τήν κακή του γνώμη ".

Ο Αγίος Ιωάννης ο Σιναΐτης στις "Ερωταποκρίσεις", μας παραγγέλει,
" Όταν ο Απόστολος Παύλος λέει· «Ας εξετάζει ο άνθρωπος τόν εαυτό του καί έτσι άς τρώει από τόν άρτο καί ας πίνει από τό ποτήριο· διότι εκείνος πού τρώει καί πίνει κατά τρόπον ανάξιο, τρώει καί πίνει τήν καταδίκη του, επειδή δεν διακρίνει το σώμα τού Κυρίου, καί γι' αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί αδύναμοι καί άρρωστοι καί αρκετοί έχουν πεθάνει.
Γιατί αν κρίναμε τους εαυτούς μας όπως πρέπει, δεν θά κρινόμασταν, καί κρινόμενοι από τόν Κύριο παιδαγωγούμαστε, γιά νά κατακριθούμε μαζί μέ τόν κόσμο».
Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει νά εξαγνίζουμε και να καθαρίζουμε προηγουμένως τους εαυτούς μας από κάθε αντίθετη πράξη, καί έτσι νά πηγαίνουμε στην Θεία Κοινωνία, γιά νά μη αποβεί σε όλεθρο της ψυχής καί του σώματος.
Λέει ο Κύριος μέσω του Μωυσέως προς τόν Ισραηλιτικό λαό,
« Κάθε άνθρωπος από όλη τήν ιερατική φυλή, άν πλησιάσει στα άγια , αυτά πού θά αγιάσουν οι απόγονοι τού Ισραήλ, καί είναι ακάθαρτος, θά εξολοθρευτεί η ψυχή εκείνη από εμένα.
Καί πάλι· Κάνετε τούς απογόνους τού Ισραήλ προσεκτικούς από τίς ακαθαρσίες τους, γιά νά μη πεθάνουν εξαιτίας τής ακαθαρσίας τους, μολύνοντας τη σκηνή μου πού υπάρχει ανάμεσα τους».
Γι' αυτό ακριβώς και ο Απόστολος Παύλος λέει σε αυτούς πού κοινωνούν ανάξια, όπως ειπώθηκε·
«Γι' αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί αδύναμοι και άρρωστοι και αρκετοί έχουν πεθάνει» ".

Στόν βίο τού Αγίου Ευθυμίου τού Μεγάλου αναφέρονται τά εξής,
" Στόν Άγιο Ευθύμιο εκτός από τά άλλα ιερά χαρίσματα, ο Θεός είχε δώσει καί τούτο.
Από τήν εξωτερική όψη των ανθρώπων καταλάβαινε ποιες ήταν οι εσωτερικές κινήσεις τής ψυχής τους, βλέποντας τες σαν καθρέφτη.
Γνώριζε ακριβώς μέ τί λογισμούς παλεύει ο καθένας καί, από αυτούς, ποιούς νικάει κι από ποιούς νικιέται μέ τή συνέργεια τού πονηρού.
Κάποτε μάλιστα εμπιστεύτηκε σέ μερικούς αδελφούς, πού τόν βρήκαν μόνο, ότι πολλές φορές είδε φανερά αγγέλους νά συλλειτουργούν μαζί του καί νά αγγίζουν τά Τίμια Δώρα.
Καί στήν ώρα τής Μεταλήψεως τού Δεσποτικού Σώματος, έβλεπε άλλους από τούς προσερχομένους νά φωτίζονται καί άλλους - όσους δηλαδή δεν ήταν άξιοι τού φωτός καί τής λαμπρότητας τής Θείας Κοινωνίας νά μαυρίζουν.
Γι' αυτό φέρνοντας καί τή σχετική μαρτυρία τού Αποστόλου, συμβούλευε τούς αδελφούς, ότι πρέπει ο καθένας μας νά προσέχει πάρα πολύ, νά εξετάζει προσεκτικά τόν εαυτό του, καί τότε νά μεταλαμβάνει μέ φρίκη από τόν Άρτο καί τό Ποτήριο.
Γιατί όποιος κοινωνεί ανάξια, πρέπει νά ξέρει καλά, ότι «κρίμα εαυτω εσθίει καί πίνει»...
Όταν πάλι συντελεσθεί η θυσία ο λειτουργός υψώνει τά χέρια στον ουρανό καί δείχνοντας θά λέγαμε στούς πιστούς τό Μυστήριο πού οικονομήθηκε γιά τήν σωτηρια μας, αναφωνει μέ επισημότητα, «Τά Άγια τοις αγίοις»...
Γιατί τά «Άγια», αυτό θέλει νά πει ο Ιερέας δεν είναι γιά τούς βέβηλους, αλλά μόνο γιά τούς αγίους.
Όσοι λοιπόν παίρνετε θάρρος από τήν συνείδησή σας,
«προσέλθετε πρός αυτόν καί φωτίσθητε καί τά πρόσωπα υμών ού μή καταισχυνθή»".

Γιά όσους Κληρικούς, Μοναχους καί λαϊκούς λέγουν ότι είναι βλασφημία νά πούμε ότι οί αμετανόητοι Οικουμενιστές αἱρετικοί Επίσκοποι τής βλάσφημης Συνόδου τής Κρήτης, οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί ανάθεμα, οί λύκοι βαρείς, οί μισθωτοί, οί εχθροί τού Θεού, οί υβριστές τών Αγίων τής Εκκλησίας, οί Χριστέμποροι,οί βέβηλοι, οί προβατόσχημοι, οί ανίεροι, οί ψευδοεπίσκοποι καί ψευδοδιδάσκαλοι, τά αποκομμένα ξένα καί σάπια μέλη τού Χριστιανικού καταλόγου καί κάθε Χριστιανικής ομολογίας, αυτοί πού δέν είναι τής αλήθειας δέν είναι ούτε τής Εκκλησίας τού Χριστού, (Αυτή είναι η Δογματική Ορολογία τών Αγίων τής Εκκλησίας γιά όσους διδάσκουν αιρετικές διδασκαλίες καί μένουν αμετανόητοι είς αυτές) καί όλοι οί ομόγνωμοι - κακόγνωμοί τους, κάνουν άκυρα Μυστήρια καί όχι έγκυρα πρίν καθαιρεθούν, συν Θεό, επειδή έχει λεχθεί ότι η μισή αλήθεια είναι ψέμα καί χείλη ιερέως ού ψεύδονται, έχουμε χρέος καί ιερό καθήκον νά συμπληρώσουμε καί τά παρακάτω.

Σύμφωνα μέ τήν Ιερά καί μόνη σωτήρια διδασκαλία τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι πολύ μεγαλύτερη βλασφημία νά πούμε ότι οί αμετανόητοι Οικουμενιστές Αιρετικοί Επίσκοποι τής βλάσφημης Συνόδου τής Κρήτης, οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί ανάθεμα, οί λύκοι βαρείς, οί μισθωτοί, οί εχθροί τού Θεού, οί υβριστές τών Αγίων τής Εκκλησίας οί χριστέμποροι, οί βέβηλοι, οι προβατόσχημοι, οί ανίεροι, οί ψευδοεπίσκοποι καί ψευδοδιδάσκαλοι, τά αποκομμένα ξένα καί σάπια μέλη τού Χριστιανικού καταλόγου καί κάθε Χριστιανικής Ομολογίας, αυτοί πού δέν είναι τής Αλήθειας δέν είναι ούτε τής Εκκλησίας τού Χριστού καί όλοι οι ομόγνωμοι - κακόγνωμοι τους καί όσοι έχουν έν γνώση τους εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, γινόμενοι συνεργάτες καί ηθικοί αυτουργοί τής αποστασίας πού συντελείται, συνένοχοι στό έκ προμελέτης έγκλημα πού διενεργείται, όταν εκ τής κακής καί πονηράς προαιρέσεως τους, αναξίως μεταλαμβάνουν από τά έγκυρα καί όχι άκυρα Μυστήρια τό Σώμα καί το Αίμα τού Χριστού, μπαίνει μέσα τους ο Χριστός καί όχι ο διάβολος.

Ο Χριστός δέν έκανε άκυρα Μυστήρια.
Έγκυρα Μυστήρια έκανε.
Όπως αναξίως Μετάλαβε ο αμετανόητος προδότης τού Χριστού Απόστολος Ιούδας καί εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως του αντί τού Χριστού μπήκε ο διάβολος μέσα του, τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν αναξίως Μεταλαμβάνουν οί αμετανόητοι προδότες τής Πίστεως τού Χριστού οι Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι εν γνώση τους έχουν εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, αντί του Χριστού μπένει ο διάβολος μέσα τους .

Ο Απόστολος Παύλος δεν αναφέρεται σε άκυρα Μυστήρια.
Σέ έγκυρα Μυστήρια ανάφερεται.
Όπως εκείνοι οι αμετανόητοι Χριστιανοί τής Επιστολής τού Αποστόλου Παύλου, αναξίως Μεταλαμβάνουν καί εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους τρώγανε καί πίνανε τήν καταδίκη τους, είχαν πολλούς αδύναμους καί αρρώστους καί αρκετοί είχαν πεθάνει, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν αναξίως Μεταλαμβάνουν οι αμετανόητοι προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οι Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι έχουν έν γνώση τους, εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, έκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, τρώνε καί πίνουνε τήν καταδίκη τους, έχουν πολλούς αδύναμους καί αρρώστους καί αρκετοί έχουν πεθάνει.

Ο Άγιος Ευθύμιος δέν έκανε άκυρα Μυστήρια.
Έγκυρα Μυστήρια έκανε.
Όπως έβλεπε τήν ώρα τής Μεταλήψεως τού Δεσποτικού Σώματος, τούς αμετανόητους Χριστιανούς εκ τής πονηράς καί κακής προαιρεσέως αναξίως νά Μεταλαμβάνουν καί αντί νά φωτίζονται νά μαυρίζουν, τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει καί στούς αμετανόητους Προδότες τής Πίστεως τού Χριστού , Αιρετικούς Οικουμενιστές καί όσους εν γνώση τους, έχουν εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, όταν εκ τής πονηράς καί κακής προαιρέσεως τους, αναξίως Μεταλαμβάνουν αντί νά φωτίζονται, μαυρίζουν.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφερόμενος εις τόν Μέγα Παΐσιο λέγει,
" Φοβερά δέ αληθώς είναι η ιστορία, όπου αναφέρεται εις τόν βίο τού Μεγάλου Παϊσίου.
Ούτως γάρ είχε μαθητήν, πρός τόν όποιον ένας Εβραίος πότε είπε ταύτα· ο Χριστός, όπου προσκυνήτε εσείς, δέν είναι εκείνος, όπου μέλλει νά ελθη, αλλά άλλος.
Πρός τα οποία λόγια μέ απλότητα απεκρίθη εκείνος τούτο μόνον, ίσως έτσι είναι η αλήθεια· καί παρευθύς, ώ τού θαύματος! έχασε τήν Χάριν τού Αγίου Βαπτίσματος.
'Οθεν από τήν φοβεραν ιστορία ταύτην άς κρατήσουν οι Χριστιανοί τήν γλώσσαν τους καί άς μη λέγουν τας αρνησίθεους ταύτας φωνάς...
Τόσον γάρ λεπτό πράγμα είναι η Πίστις, ώστε όπου
ημπορεί νά τήν αρνηθή καί όποιος παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν, ή κάμη ένα νεύμα μοναχόν κατά τής Πίστεως ".

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος εξ ιδίας του πείρας, μας πληροφορεί,
" Και έτσι θά χωριστούν οι άδικοι από τούς δικαίους καί οι αμαρτωλοί θά σκεπαστούν μέ τό σκοτάδι καί όσοι δεν πάρουνε Τό Φως από εδώ κάτω εντός τους.
Αλλά όσοι ενώθηκαν μέ Αυτόν από τήν γη, καί τότε θά ενωθούν μυστικά μέ τόν Θεό καί γνήσια καί από τήν μετοχή Αυτού αχώριστοι θά μείνουν.
Μά όσοι φύγουν από τό Φώς Εκείνου χωρισμένοι πώς τότε θά ενωθούν μέ Αυτόν ποιος θά είναι αυτός ο τρόπος; ".

Ότι έχει ο καθένας αυτό καί μεταδίδει, διδάσκουν οι Θεοφόροι Πατέρες μας.
Ο μέν Θεός - Χριστός έχει καί μεταδίδει πραότητα, συγχώρεση καί ακατακρισία τού αδελφού καί τού αδελφού-εχθρού, γιά τήν δόξα τών ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου.
Ο δέ διάβολος έχει καί μεταδίδει θυμό, μνησικακία καί κατάκριση τού αδελφού καί τού αδελφού - εχθρού, γιά τήν δόξα των ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου.

Εξ ιδίας τους πείρας πλέον, θά καταλαβαίνουν οί προδότες τής Πίστεως τού Χριστού, οί Αιρετικοί Οικουμενιστές καί όσοι έχουν εν γνώση τους, εκκλησιαστική επικοινωνία μέ αυτούς, όταν θά δυναμώνει μέσα τους ο θυμός η μνησικακία καί η κατάκριση γιά τούς αδελφούς καί τούς αδελφούς - εχθρούς, γιά τήν δόξα τών ανθρώπων καί τά πράγματα τού κόσμου τούτου, αδυνατώντας νά πράξουν το αντίθετο, σε ποιανού ενέργεια μετέχουν, τού Θεού - Χριστού ή τού διαβόλου.

Εύχεστε καί γιά εμένα
Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός
Κάθισμα Αγίου Νικολάου