ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π.Νικολάου Μανώλη: "ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ το μέγεθος της ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΚΑΙΣΑΡΟΠΑΠΙΣΜΟΥ που επικρατεί στην ιερά μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ακόμη και στις ιερές ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα". Σχόλιο.

Ὁ Θεσσαλονίκης κ.Ἄνθιμος ἀκολουθεῖ τὸν νόμο τῶν πεπτωκότων! 

«Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι»! (Ἀποκ. 22, 11). 

Μετὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδέχεται καὶ ἄλλη αἵρεση: «Διακήρυξε ψευδῶς –στὸ κήρυγμά του τὴν Μεγάλη Δευτέρα τὸ ἀπόγευμα στὴν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου– πὼς οἱ Μονοφυσίτες εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ ὄχι αἱρετικοί, καὶ ἄρα ἐκτὸς Σωτηρίας» (π. Νικόλαος Μανώλης, εδώ)
καί, βέβαια, συνεχίζει νὰ ταλαιπωρεῖ πολυτρόπως τὸν π. Νικόλαο Μανώλη. 

Τὸ δυστύχημα στὴν περίπτωση εἶναι ὅτι ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, δὲν φαίνεται νὰ ἐκμεταλλεύεται τὸ β΄ ἡμιστίχιο τοῦ χωρίου τῆς Ἀποκαλύψεως! Ἀδικεῖται μέν, ἀλλὰ μὲ τὴ στάση του ἀδικεῖ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση καὶ τὸν ἑαυτό του, ἐφαρμόζοντας Διακοπὴ Μνημοσύνου δικῆς του ἐμπνεύσεως καὶ ἤθους . 

Σχόλιο "Πατερικής Παράδοσης" 

Ανοιχτή Επιστολή π.Νικολάου Μανώλη:

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου, πνευματικά μου τέκνα, αγαπητοί μου ενορίτες, Προφητηλιώτες και της Τριανδρίας. Χριστός Ανέστη διαδικτυακοί μου φίλοι και ακροατές των Ομιλιών μου.  

“Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου τήν καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, τής αιωνίου απαρχήν, καί σκιρτώντες υμνούμεν τόν αίτιον, τόν μόνον ευλογητόν τών Πατέρων, Θεόν καί υπερένδοξον” (ζ΄ ωδή του αναστάσιμου κανόνα).

Εύχομαι σε όλους σας, να ζήσετε μέσα στην καρδιά σας, την πανευφρόσυνη ημέρα της Αναστάσεως Του Χριστού. Μαζί με Εκείνον να αναστηθείτε και σεις, αποφασισμένοι να αλλάξετε πορεία, να διορθώσετε τα κακώς κείμενα στη ζωή σας και να προσαρμοστείτε στα ιερά μηνύματα της λαμπροφόρου Εορτής. Να είστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι· κανείς να μην μπορέσει να χαλάσει την χαρά σας· πάντοτε να απολαμβάνετε την Χάρη Του Αναστάντος Χριστού.

Προσωπικά βιώνω φέτος τα Πάθη και την Ανάσταση Του Χριστού από το πεδίο των συκοφαντιών, των διώξεων, των τιμωριών, και των ανακρίσεων. 

Ως γνωστόν για λόγους Πίστεως διέκοψα την πνευματική κοινωνία με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κόβοντας τη μνημόνευσή του από τις ιερές ακολουθίες, όπως ορίζουν οι ιεροί κανόνες για ζητήματα Πίστεως. Αλλά ο Οικουμενιστής επίσκοπος, παραβαίνοντας αυτούς τους κανόνες που επιβάλλουν τον έπαινο στον ιερέα που διακόπτει τη μνημόνευση και απαγορεύει τις τιμωρίες (ΙΕ΄ κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου), ως θεομάχος, μου επέβαλλε το επιτίμιο της ακοινωνησίας (δεν μου επιτρέπει να κοινωνώ των αχράντων Μυστηρίων) και ένα σωρό ακόμα τιμωρίες και αργίες (απαγόρευση πάσης Ιεράς Ακολουθίας και Αγιαστικής Πράξεως, Ιερών Μυστηρίων, Θείας Λειτουργίας και Θείου Κηρύγματος).  Προσωρινές απαγορεύσεις τις ονόμασε, αλλά ως γνωστόν ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

Όχι, δεν παραπονούμαι, απλά θέλω να καταγγείλω το μέγεθος της δεσποτοκρατίας και του Καισαροπαπισμού που επικρατεί στην ιερά μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ακόμη και στις ιερές ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Είναι φυσικά γνωστή η στάση του Πάπα και του Βατικανού που κάποτε, την μεγάλη εβδομάδα των Ορθοδόξων, έδωσε την ευλογία του για τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου από την νατοϊκή αεροπορία! Δε σεβάστηκε την ιερότερη Εορτή της χριστιανοσύνης… Οι αθεόφοβοι κάθε εποχής δεν έχουν δισταγμούς! Όλοι αυτοί εμπνέονται από την δαιμονική νοοτροπία του παπικού αλαθήτου!
Ως Πάπας συμπεριφέρεται και ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, συνεπικουρούμενος από
εγκάθετους του συγκριτιστικού συστήματος. Αρχιμανδρίτες της κακιάς ώρας, εμπαθείς, αγράμματους στα θεολογικά και Πατερικά γράμματα. Διαστρεβλωτές της Ορθής Πίστης. Άλλος από αυτούς πιστεύει ότι ο παπισμός είναι Εκκλησία με σωστική Χάρη και πως ο Πάπας έχει ιεροσύνη Χριστού, άλλος πως η παναίρεση του Οικουμενισμού δεν υφίσταται, άλλος είναι θεασώτης της ζηζούλιας αιρέσεως περί επισκοποκεντρισμού διδάσκοντος πως τα ιερά Μυστήρια τελούνται στο όνομα του Επισκόπου, ενώ η πατερική γραμμή είναι Χριστοκεντρική,  άλλος ζητά την καθαίρεσή μου και διαλαλεί πως είμαι δαιμονισμένος και τρελός. Από την Ιερά Μονή της Αγίας Θεοδώρας έως το Κουλέ καφέ, από τη μια άκρη ως την άλλη της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, ζητούν την καθαίρεσή μου. Κρυφός ενορχηστρωτής αυτής της δολιοπλοκής είναι μητροπολίτης κοντινής μητρόπολης της Θεσσαλονίκης που ορκίστηκε να με καταστρέψει γιατί του χαλώ τα οικουμενιστικά του σχέδια και γιατί με θέλει ως παράδειγμα αρνητικό για όσους ιερείς σκέφτονται να με ακολουθήσουν διακόπτοντας το μνημόσυνο των επισκόπων τους.

Την κύρια ευθύνη όμως την έχει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Δεν γνωρίζω αν φταίει η καταγωγή του, αλλά το μίσος που τρέφει προς το πρόσωπό μου είναι απαράμιλλο. Άνθρωποι που τυχαίνει να του μιλήσουν για την περίπτωσή μου, εντυπωσιάζονται από τα συναισθήματα που εκπορεύονται από τον Δεσπότη, με το άκουσμα του ονόματός μου!

Αλήθεια, κ. Άνθιμε, πιστεύετε ότι κόβετε και ράβετε εσείς τελικά σε αυτήν τη ζωή; Γελιέστε! Ο Σταυρωθείς Κύριος του οποίου τον Σταυρό εξαιτίας σας σηκώνω αγόγγυστα και χαρούμενα, αυτός έχει τον τελικό λόγο. Προσωπικά ζω την χαρά Του Κυρίου, εσείς; Γιατί αν εγώ ζω με την χαρά και την Χάρη του, κάποιος ζει με τις τύψεις, όσο και αν τις απωθεί μακρυά του...

Θα μπορούσαμε όλοι να βιώνουμε αυτό που νιώθω και βιώνω. Μα εσείς προτιμήσατε δύο διαφορετικά πράγματα να ακολουθήσετε. Να γίνετε ο εισηγητής της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στην μητρόπολή σας και να πολεμήσετε με μανία, καταχρώντας την εξουσία σας, όποιον αντισταθεί στα υποχθόνια σχέδιά σας. Θύμα της δεσποτικής αλαζονείας σας είναι ο υποφαινόμενος. Προτιμήσατε τον πόλεμο.

Χρονιάρες μέρες με αφήσατε χωρίς πετραχήλι και θεία Κοινωνία…
Αλήθεια, πώς σας πάει η καρδιά; Ακόμη και στους βαρυποινίτες τέτοιες μέρες δίνουν χάρη. Οι μαχόμενες παρατάξεις στον πόλεμο καλούνται εκεχυρίας για να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων. Μα εσείς προτιμήσατε να με ξεχάσετε, περιθωριοποιημένο, τιμωρημένο, κυρίως αδικημένο και ακοινώνητο.

Καταλαβαίνω και γνωρίζω την απάντησή σας και των αθεολόγητων συνεργατών σας. Λέτε πως ήταν επιλογή μου! Ντροπή! Αν δεν γνωρίζετε τους ιερούς κανόνες και τους παραβαίνετε, να παραιτηθείτε. Εφόσον δεν με ακούσατε, δεν καταδεχτήκατε να συμμορφωθείτε στις αγιοπατερικές αποδείξεις που σας κατέθεσα με ένα σωρό επιστολές μου, είστε εμπαθής.

Είναι ξεκάθερο το πώς σκεφτήκατε. Σας έκανα διακοπή μνημοσύνου και θα με αφήνατε έτσι; Ακόμη και για λόγους βιτρίνας έπρεπε να δείξετε πυγμή! Τί θα έλεγαν οι υπόλοιποι συνάδελφοί σας; Τἰ πρόσωπο θα δείχνατε στο Φανάρι που ζητά την κεφαλή μου επί πίνακι. Μήπως επίσης αν με αφήνατε ατιμώρητο θα ακολουθούσαν και άλλοι ιερείς την ίδια μέθοδο βλέποντας τις αιρετικές επιλογές σας; Θα αφήνατε ατιμώρητο έναν τρελό και δαιμονισμένο που δε σας μνημονεύει; Πάντως σας είναι σίγουρα γνωστό πως ούτε η ακοινωνησία, ούτε οι αργίες, ούτε οι υπόλοιπες τιμωρίες σας ισχύουν σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο. Οι τιμωρίες σας μου επιβλήθηκαν παράνομα και δεν τις αποδέχομαι. Κανονίστε με τον Θεό.

Είχα μια κρυφή ελπίδα και περίμενα άλλα από σας, ματαίως. Πίστευα πως την κίνησή μου αυτή της διακοπής, θα την σκεφτόσασταν πιο σοβαρά. Θα σας προβλημάτιζε έστω και στο ελάχιστο. Ήλπιζα πως δεν θα την εκλάβετε εγωιστικά αλλά μέσα στο πνεύμα των Πατέρων. Άλλωστε γι αυτό προέβην στην ενέργεια να διακόψω κάθε πνευματική κοινωνία με το πρόσωπό σας. Να σας ταρακουνήσω για να συνέλθετε από την κατρακύλα που επιλέξατε. Να προβληματιστείτε. Οποιοσδήποτε να ήταν στη θέση σας, είτε Άνθιμος, είτε Βασίλειος, το ίδιο θα έκανα αν ακολουθούσε την αίρεση όπως εσείς. Η Ορθόδοξη συνείδησή μου αντέδρασε. Ενήργησα σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες. Ελπίζω ακόμα και την ύστατη ώρα να συνέλθετε εν μετανοία και να αποκηρύξετε την παναίρεση του Οικουμενισμού, να καταδικάσετε τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης που εισαγάγουν νέα εκκλησιολογία στην Εκκλησία μας, να διακηρύξετε πως οι Μονοφυσίτες είναι αιρετικοί, εκτός Σωτηρίας και όχι Ορθόδοξοι όπως ψευδώς είπατε στο κήρυγμά σας την Μεγάλη Δευτέρα το απόγευμα στην ακολουθία του Νυμφίου.

Με Πνεύμα Ορθόδοξο να πορευθείτε και με αυτό το Πνεύμα να οδηγήσετε το ποίμνιό σας στη Σωτηρία. Οι Αιρέσεις που διδάσκετε “γυμνή τη κεφαλή” και η εν γένει χλιαρή σας στάση στα θέματα αυτά, οδηγούν στην απώλεια του ποιμνίου, και σεις έχετε την ευθύνη γι αυτό.

Τελειώνοντας τον λόγο μου, πικραμένος αλλά και περήφανος κατά Χριστόν, παραθέτω μια ρήση του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, ευχόμενος να ζήσουμε τα μυστήρια της Πίστης μας και της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.

“Σέ ὅποιους φανερωθεῖ ὁ ἀναστημένος Χριστός, ὁπωσδήποτε φανερώνεται πνευματικῶς στά πνευματικά τους μάτια. Διότι, ὅταν ἔλθει μέσα μας διά τοῦ Πνεύματος, μᾶς ἀνασταίνει ἀπό τούς νεκρούς καί μᾶς ζωοποιεῖ καί μᾶς ἐπιτρέπει νά τόν βλέπομε μέσα μας αὐτόν τόν ἴδιο ὅλον ζωντανό, αὐτόν τόν ἀθάνατο καί ἄφθαρτο, καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί μᾶς δίνει τή χάρη νά γνωρίζομε εὐκρινῶς ὅτι συνανασταίνει (Ἐφ. 2, 6) καί συνδοξάζει (Ρωμ. 8, 17) καί ἐμᾶς μαζί του, ὅπως μαρτυρεῖ ὅλη ἡ θεία Γραφή”. (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου).

Πηγή