Εκδήλωση: 30 χρόνια από την κοίμηση του αγωνιστή Ιεράρχη Σεβαστιανού. Το Σχόλιο μας.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑΣΥΒΑ) και η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) σας προσκαλούν την

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου στις 5.30 μ.μ.

στην αίθουσα ΔΙΑΚΟΝΙΑ της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης (Νικ. Πλαστήρα 65, Πυλαία) στην εκδήλωση τιμής και μνήμης στον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρό ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών από την κοίμησή του, με θέμα:

ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ: 

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Ομιλητές: ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ
ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Συμμετέχουν η χορωδία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης και η χορωδία ΛΥΧΝΟΣ της Ο.Χ.Α. Απολύτρωσις ενώ θα προβληθεί και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό για τον μακαριστό Ιεράρχη.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα

πηγή

 

Σχόλιο (Ομάδος Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»)

Είχαμε το προνόμιο, την τιμή ως νέοι, να συμμετέχουμε στον αγώνα του μακαριστού μητροπολίτη (κοιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 1994).

 

Κολλήσαμε αφίσες και αυτοκόλλητα, 

γράψαμε συνθήματα στους τοίχους, 

μοιράσαμε φυλλάδια έξω από σχολεία, 

στοχοποιηθήκαμε και κινδυνέψαμε με αποβολές από μαρξιστές καθηγητές μας,

φωνάξαμε συνθήματα και κρατήσαμε πανό σε ΔΕΚΑΔΕΣ πορείες και συγκεντρώσεις. 

 

Την ώρα που η ΠΑΣΟΚική χούντα του Ανδρέα Παπανδρέου μιλούσε για «φιλία των λαών Ελλάδος Αλβανίας» και υπέγραφε την προδοτική μονομερή «Άρση του Εμπολέμου» (Αύγουστος 1987), χωρίς την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαίων της αναγνωρισμένης εθνικής ελληνικής μειονότητας της Β.Ηπείρου, ο Σεβαστιανός μαζί με την ΣΦΕΒΑ, την νεολαία που είχε ιδρύσει και καθοδηγούσε, έδινε αγώνες.

Θυμίζουμε ακόμη ότι ως προϋπόθεση για να γραφτεί κάποιος ακόμη και ως «αρωγό» μέλος στην οργάνωση, ήταν να υπογράψει ότι «δεν είναι, ούτε υπήρξε μέλος οποιουδήποτε κόμματος ή συνδικαλιστικής παράταξης».

 

Τονίζουμε ακόμη ότι μέλη στη ΣΦΕΒΑ μπορούσαν να γραφούν μόνον νέοι (άρρενες) και όχι γυναίκες. Μόνον νέοι που ζούσαν με αγνότητα μπορούσαν να θυσιάσουν αν χρειαστεί και την ζωή τους σε έναν ελληνορθόδοξο αγώνα. 

Όπως εκμυστηρεύθηκε σε στέλεχος της ΣΦΕΒΑ από τα Ιωάννινα, το όραμα του μητροπολίτη ήταν η ΣΦΕΒΑ να μετατραπεί σε μια νέα ΕΟΚΑ αλλά δυστυχώς οι Ορθόδοξες αδελφότητες, έχασαν αυτή την μοναδική ευκαιρία να ξαναγράψουν ιστορία (την εποχή εκείνη τα κατηχητικά ήταν σε παρακμή και είχαν δραστήριο ρόλο οι ορθόδοξες αδελφότητες).

Ας μην ξεχνάμε και την προσπάθεια που έκανε ο Σεβαστιανός για να κάνει εκδηλώσεις και να μιλήσει και σε άλλες μητροπόλεις για το δράμα των βορειοηπειρωτών αδερφών μας (από το 1967 είχε επιβληθεί υποχρεωτικά αθεΐα, γκρεμίστηκαν ή μετατράπηκαν σε στάβλους και γυμναστήρια όλες οι εκκλησιές, αποσχιματίστηκαν και ξυρίστηκαν όλοι οι ιερείς, απαγορευόταν ακόμη και να βάψεις κόκκινα αυγά το Πάσχα ή να κάνεις τον σταυρό σου). Μια τέτοια ομιλία, εκκλησιαστικά, έπρεπε να έχει την άδεια του τοπικού επισκόπου και αυτό δεν ήταν δεδομένο. Αργότερα βέβαια, ειδικά μετά το 1990, αρκετοί επίσκοποι τον κάλεσαν για ομιλίες. Αλλά τα δύσκολα χρόνια, ήταν λιγοστοί.

Στην κατηγορία γιατί ασχολείται με την «εξωτερική πολιτική», η απάντηση ήταν ότι ένα μέρος του ποιμνίου του («Δρυϊνούπολη» και Πωγωνιανή») ήταν σκλαβωμένο και ως επίσκοπός τους, είχε χρέος να διεκδικήσει και να μιλήσει για το δράμα και το κλάμα του ποιμνίου του. 

Αργότερα, όταν άνοιξαν τα σύνορα, αντί το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον τιμήσει -που στάθηκε άξιος ως επίσκοπος απέναντί στο ποίμνιό του- κάνοντάς τον έξαρχο της Β.Ηπείρου, προτίμησε να επανασυστήσει την ανύπαρκτη «Αλβανική εκκλησία» (δεν ξεχνάμε ότι ιδρύθηκε τελείως αντικανονικά από τον Φαν Νόλι γι αυτό και είχε χαρακτηριστεί ως σχισματική) και να βάλει επί κεφαλή εκεί τον π.Αναστάσιο Γιαννουλάτο, γνωστό (τότε) για τις συμπροσευχές του με κάθε είδους αιρέσεις και θρησκείες. Εκ των υστέρων, δεν αμφισβητούμε το έργο του Αναστασίου, αλλά ο Σεβαστιανός σίγουρα θα ξεσήκωνε τον ελληνισμό και θα ήταν θέμα χρόνου η ένωση της Β.Ηπείρου με την μητέρα Ελλάδα.

 

Οι σημερινοί δεσποτάδες (συμπεριλαμβανομένου του Μεσογαίας που θα μιλήσει στην αυριανή εκδήλωση), έκλεισαν τους ναούς μας επί κόβιντ και έραψαν το στόμα τους για τις προδοσίες της πίστης μας, εδώ και καιρό. Η σχέση τους με τον αγωνιστή Σεβαστιανό μάλλον συνοψίζεται στο «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις».

 

Από κει κ πέρα η εκδήλωση είναι μια ευκαιρία να αναδειχθεί ο αγώνας που δόθηκε και ελπίζουμε να αποτελέσει έναυσμα για νέους αγώνες, τόσο στην εκκλησία όσο και στην πατρίδα μας. 

 

ΥΓ. Θυμίζουμε ακόμη ότι ο Σεβαστιανός εκλέχτηκε επί επταετίας, όπως και ο αγωνιστής π.Αυγουστίνος Καντιώτης. Χρειάστηκε να γίνει στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα για να εκλεγούν επί τέλους ακέραιοι και ηθικοί επίσκοποι. Τέτοια διάβρωση υπήρχε μέσα στην Ιεραρχία (φανταστείτε τι γίνεται σήμερα). Βέβαια η ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη το 1973, επέφερε μέσω του νέου αρχιεπισκόπου Σεραφείμ(δείτε εδώ) τον «σφαγιασμό» όλων σχεδόν των αξίων επισκόπων που είχαν εκλεγεί -καθαιρέθηκαν χωρίς απολογία (δείτε εδώ)! (με ελάχιστες εξαιρέσεις : δεν τόλμησαν να καθαιρέσουν ούτε τον π.Σεβαστιανό ούτε τον π.Αυγουστίνο γιατί γνώριζαν την οργή του λαού που θα ξεσπούσε).

Αυτά, για να θυμόμαστε τι έχει συμβεί και να μαθαίνουν οι νεότεροι

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com/2024/12/30.html