Στην εξόδιο ακολουθία, που ήταν πραγματικά τόσο συγκινητική,
κάποιος μας έδειξε τον πατέρα του παιδιού Γυμνασίου,
που λόγω μη συμπλήρωσης της Υπ. Δήλωσης (μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας), η Διευθύντρια το υποχρέωνε να παραμένει για ώρες μόνο του στο προαύλιο.
Σε αυτό το παιδί στάθηκε δίπλα του ο Δημήτρης.
Σηκώνοντας και ο ίδιος αυτό τον Σταυρό.
Αυτόν τον ΔΑΣΚΑΛΟ πήγε να ευχαριστήσει ο πατέρας του παιδιού.
Ο Δημήτρης στάθηκε ΟΡΘΙΟΣ.
Χωρίς ποτέ να νευριάσει, παρά το ότι βίωνε την αδικία.
Με υποδειγματική δύναμη και σταθερότητα, χωρίς καν την ανάγκη να υψώσει τη φωνή του, διεκδικούσε τα δικαιώματά του ως Έλληνας πολίτης, ως ελεύθερος άνθρωπος και ως πιστός χριστιανός.
Μας στάλθηκε βίντεο που δείχνει ότι το σώμα του Δημήτρη δεν είχε νεκρική ακαμψία.
Κάποια κυρία έπαιρνε το χέρι του και με ευκολία το έβαζε να κάνει το σημείο του σταυρού πάνω στο σώμα του! Λέγεται ότι η έλλειψη νεκρικής ακαμψίας είναι ένα σημάδι αγιότητας.
Το σίγουρο όμως είναι ότι σήκωσε αγόγγυστα τον Σταυρό του. Μέχρι τέλους.
Χωρίς να φοβηθεί ποτέ τους «δημίους του».
Ακόμη κι όταν οι καταδίκες διαδεχόταν η μία την άλλη.
Οι άνθρωποι αυτοί που για την αλήθεια είναι διατεθειμένοι να καθίσουν
στην φυλακή είναι πραγματικά ελεύθεροι και άξιοι παραδείγματος.
Ήταν δύο σχόλια από την αναδημοσίευση στο ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, εδώ (ευχαριστούμε την αγαπητή Πόπη Σουφλή για την διόρθωσή της! Πράγματι είχε δίκιο)
Δυστυχώς δεν τραβήξαμε κάποια φωτογραφία από τα κοιμητήρια της Περαίας.
Ίσως θα παίρνατε μια εικόνα από την όμορφη χαρμολύπη που ζήσαμε στο λόφο, κάτω από τα κυπαρίσσια, σε πραγματικά ήσυχο και όμορφο τοπίο.
Από τη μια η απώλεια του συζύγου, του πατέρα των τεσσάρων παιδιών, του φίλου, του ... δασκάλου.
Από την άλλη η αισιοδοξία ότι βρίσκεται πλέον δίπλα στον Κύριο και τίποτε δεν μπορεί να τον πειράξει πλέον.
Δημήτρη, τώρα ΔΕΝ μπορούν να σε βλάψουν.
όπως γράψαμε εδώ.
