Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤ. ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ – ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΕΦΗΜ. «ΑΓΩΝΑΣ»
Το επίμαχο βιβλίο
Οι φωτογραφίες που μιλούν :
Ο Βαρθολομαίος στην Ελασσώνα και ο λαμβάνον βαθυσεβάστως ευλογία κ. Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος δημοσιογραφών τότε, τώρα δρ. θεολόγος
Ο κοσμίτωρ της θεολογικής ΑΠΘ κ. Κωνσταντίνου Μιλτιάδης
Ο αντικανονικός Ιγνάτιος Λάππας δεσπότης Λαρίσης
ο κ. Ν. Παύλου και ο Χαράλαμπος (Χάρης) Ανδρεόπουλος στο επισκοπείο Λαρίσης
Στήν Ἑπταμελῆ Ἐξεταστική Ἐπιτροπή συμμετεῖχαν, ἐπίσης,
ὁ Κοσμήτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, καθηγητής τοῦ Τμήματος Θεολογίας κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου,
ὁ καθηγητής τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας κ. Βασίλειος Κουκουσᾶς
καί οἱ ἐπίκουροι καθηγητές τοῦ Τμήματος Θεολογίας κ.κ. Νικόλαος Μαγγιῶρος
καί Χρῆστος Τσιρώνης.
Στήν διαδικασία παρέστησαν, μεταξύ τῶν πολλῶν ἀκροατῶν,
ὁ ὁμότιμος καθηγητής κ. Ἰωάν. Καραβιδόπουλος,
οἱ καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς κ.κ. Θεοδ. Γιάγκου, Βάσ. Τσίγκος,
ὁ ἐπίκουρος καθηγητής κ. Διον. Βαλαής
καί ἡ λέκτορας κ. Ἀντ. Κυριατζή.
Ο υποψήφιοςδρ. κ. Χάρης Ανδρεόπουλος 2ος εξ αριστερών.
απο δεξιά ο κ.Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος και Μιλτ. Κωνσταντίνου στη Λαρίσα
Αριστερά ο Χαρ. Ανδρεόπουλος με τον Αντικανονικό Ιγνάτιο Λάππα Λαρίσης
"Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ 1967-1974 - Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση"
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ (διδακτορικό) ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ
ή ΤΥΜΒΩΡΥΧΙΑ ;;;
Απάντηση
στον προλογίσαντα ομοτ. καθηγητή Ιωάννη Κονιδάρη
Οπως σας είχαμε προαναγγείλει στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδος "ΑΓΩΝΑΣ" αρ. φυλ. 241-242
http://www.agonas.org/pdf/1707.pdf «πράγματι θα ’χουμε και συνέχεια, διότι οι άνθρωποι μικροί (ποταποί) προσπαθούν ν’ ανέβουν πατώντας επάνω στο ψέμα, ξεχνώντας ότι: “Ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου”». Δεν περιμέναμε το “περισπούδαστο” αυτό σύγγραμμα, που προσπαθεί να παραποιήσει την ιστορία και όχι να την καταγράψει, ότι θα κυκλοφορούσε τόσο σύντομα, διότι, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι η “διατριβή είναι δεσμευμένη στην Γραμματεία του Πανεπιστημίου από τον συγγραφέα (μέχρι και 4/2019)”. Η επιστημονική του διατριβή κυκλοφόρησε δύο χρόνια ενωρίτερα. “Άγνωσται αι βουλαί των ανθρώπων”.
Το “επιστημονικό” έργο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εκτοξεύει με πείσμα βέλη φαρμακερά εναντίον ενός σιωπηλού, ανύστακτου ιερουργού της υπερτάτης αγάπης, που έδωσε τα πάντα στην εκκλησία. Μπήκε στην εκκλησία φτωχός και έφυγε φτωχότερος. Που είχε “Πνεύμα σοφίας” – “πνεύμα συνέσεως” και βίο διάφανο, τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος κυρό Ιερώνυμο Α΄ Κοτσώνη.
Αρχή κάνουμε με τον προλογίσαντα το “επιστημονικό” σύγγραμμα καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάν. Κονιδάρη. Για το όλο έργο του κ. Χαρ. Ανδρεόπουλου θα δώσουμε απάντηση από τα ίδια του κείμενα που επικαλείται ως ιστορικές πηγές, αργότερα λόγω του μεγάλου όγκου των στοιχείων.
(Ερώτημα στον ομότιμο καθηγητή του Εκκλ. Δικαίου της Νομικής Σχολής του Παν. Αθηνών κ. Ιωάννη Μ. Κονιδάρη).
Στις αρχές Ιουνίου ε.ε. διάβασα, στην μία και μοναδική εφημερίδα της Λάρισας, κριτική – χωρίς να αναφέρεται ο κριτικός γιατί είναι μάλλον ο ίδιος – για έκδοση ενός διδακτορικού έργου αναφερόμενου σε μία από τις πλέον σκοτεινές και δυσερμήνευτες περιόδους της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας, με τίτλο «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974». (βλ. φωτ. σελ. 6)
Η κυκλοφορία του συνδύασε ο συγγραφέας να συμπέσει με την συμπλήρωση 50 χρόνων από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας το 1967 και με πολύ στόμφο αναφέρει ότι προλογίζεται, και εκθειάζεται μάλιστα, χαρακτηριζόμενο ως «έργο-σταθμό για την εκκλησιαστική ιστορία, αλλά και εφαλτήριο για περαιτέρω αναζητήσεις σε συναφείς κλάδους, όπως το Εκκλησιαστικό Δίκαιο ή/και την Πολιτική ιστορία του τόπου μας».
Κύριε καθηγητά, διαβάζοντας κι εγώ αυτό το “επιστημονικό”, «έργο-σταθμό», που κατά την άποψή σας ο συγγραφέας έχει «εδραία επιστημονική κατάρτιση και αντικειμενική κρίση», προβληματίστηκα διότι είχα διαμορφώσει άλλη γνώμη – όπως και πολλοί άλλοι – σχετικά με τις θέσεις που είχατε εκφράσει κατά καιρούς ως καθηγητής του Εκκλ. Δικαίου με άρθρα σε εφημερίδες ή ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ήταν κάπως διαφορετικές απ’ αυτές που εκφράζετε προλογίζοντας το “επιστημονικό” σύγγραμμα.
Γι’ αυτό απορώ και ζητώ να μάθω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην ιστορική βιβλιογραφία. Διότι, σύγγραμμα 380 σελίδων για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 350 βοηθήματα, [βιβλία (μελέτες), δεκάδες “ηλεκτρονικές πηγές” (Διαδικτυακός τόπος, Youtube, Διαδίκτυο), 52 Νομοθεσίες, τόμοι ολόκληροι (Αρχεία – πρακτικά, Βουλή των Ελλήνων, Ακαδημίας, διημερίδες…), Συνοδικαί Εγκύκλιοι (1957-1995) χιλιάδων σελίδων, 14 ογκωδέστατοι τόμοι (Στράγκα, Ράλλη, Καραμανλή), αφιερώματα, εφημερίδες, περιοδικά] – καθ’ υπολογισμόν 200 χιλιάδων σελίδων και πλέον – και ο “δόκιμος” – κατά την επιστημονική σας άποψη –, πολυγραφώτατος ερευνητής, που μόχθησε για να φέρει σε αίσιο πέρας την πραγματεία του, δεν βρήκε ΤΙΠΟΤΑ, μα ΤΙΠΟΤΑ το καλό στον “καταραμένο” Ιερώνυμο Κοτσώνη;
Οι ιστορικοί, ακόμη και για τον μεγαλύτερο εγκληματία έχουν γράψει και κάτι, έστω μικρό καλό, γι’ αυτόν. Ακόμα και για τον τρομερό λήσταρχο Γιαγκούλα – με τις 54 φρικιαστικές δολοφονίες που προκαλούν τρόμο – ο βιογράφος του δεν δίστασε να αναφέρει ότι υπήρξε προστάτης των τυραννουμένων, προίκισε με χρήμα δεκάδες πτωχές κοπέλες και γενικά βοήθησε τον φτωχό κόσμο.
Εδώ ο “δόκιμος” συγγραφέας δεν είδε, δεν διάβασε ούτε άκουσε τίποτα καλό για τον Ιερώνυμο; Και το φοβερότερο ήταν, ότι για να υπερπηδήσει διάφορα γεγονότα ή φάσεις που του ήταν “εμπόδιο” στην εργασία του, αφαιρούσε τα επίμαχα σημεία ή – το χειρότερο – επιστράτευε κάποιον με αντίθετη γνώμη κόβοντας και ράβοντας στα μέτρα του, προκαλώντας αμφιβολίες και ερωτηματικά στον αναγνώστη ως προς το ποιο είναι το σωστό.
Κύριε καθηγητά (Ι. Κονιδάρη), έχω μερικές απορίες σαν ένας απλός πολίτης. Σε μια ιστορική έρευνα υπάρχουν οι δικοί μας και οι απέναντι; Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο “δόκιμος” συγγραφέας, όσους έγραψαν εναντίον του αρχιεπ. Ιερωνύμου και την εκκλησιαστική του πορεία, τους ανύψωσε στα ουράνια δίνοντας τίτλους («Σύγχρονες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας», «Διακεκριμένοι επιστήμονες», «άνθρωποι σοβαρότητας και εντιμότητας», «κορυφαίοι βιβλικοί Θεολόγοι»…), ενώ τους ασχολούμενους με το έργο και την προσφορά του Ιερωνύμου τους έστειλε στα Τάρταρα χαρακτηρίζοντάς τους υποτιμητικά – και ας είναι επιστήμονες τεράστιας εμβέλειας – (“οργανωσιακούς”, “Ιερωνυμικούς”, “παραεκκλησιαστικούς”, “χουντικούς”…) αφήνοντας υπονοούμενα μάλιστα ότι τα γραφόμενά τους δεν έχουν και κύρος!
Δεύτερη απορία: Ένα βιβλίο εκατοντάδων σελίδων που ασχολείται με την έρευνα μίας περιόδου της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας, γραμμένο μάλιστα και από θεολόγο, είναι δυνατόν να μην περιλαμβάνει ούτε μία φορά τη λέξη – όχι όνομα – Θεός, Παναγία, Απόστολος, άγιος της Εκκλησίας; Αλλά και το φοβερότερο, από τη μία να επικαλείται δεκάδες φορές τους Ιερούς Κανόνες, τους δε συντάξαντες αυτούς να παραβλέπει σαν τον διάβολο το θυμίαμα;
Μπορεί να αντιλέξετε – και ίσως να έχετε δίκαιο – λέγοντας: Τι δουλειά έχει ένα βιβλίο που ασχολείται με τη δομή της Εκκλησίας να αναφέρει το Χριστό και τους αγίους, αφού ο απώτερος σκοπός του είναι ο “ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ” Ιερώνυμος Κοτσώνης; Γι’ αυτό
