Από τότε που η μητέρα Ελληνίδα έγινε φόνισσα των παιδιών της, η σύζυγος μοιχαλίδα
και η μαθήτρια πόρνη,
τα τείχη έπεσαν, η χώρα αλώθηκε εκ των έσω.
Εμείς την παραδώσαμε με την θέληση μας
και νομίζουμε ότι φταίει η κρίση και οι άλλοι,
και αρνούμαστε να δούμε πως η κρίση είναι σύμπτωμα και όχι αιτία.
Αυτοί, οι άλλοι, οι απ’ έξω και οι εδώ κατακτητές μισέλληνες κάνανε καλά την δουλειά τους.
Όμως ήταν δική μας επιλογή να τους προσκυνήσουμε. Τώρα εξοφλούμε.
Η κρίση είναι ο καρπός της αλαζονικής μας επιλογής να εξέλθει ο Χριστός των ορίων του οίκου μας, των ορίων της χώρας μας, των ορίων του επίγειου βίου μας.
Μας πήραν τις αληθινές αξίες της ζωής αυτοί που δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή και τα αιώνια ιδανικά μας σαν έθνος Ορθόδοξο και εμείς τους αφήσαμε έτσι εύκολα να τα πάρουν, μόνο για να κρατήσουμε σφιχτά τα χαρτιά, τα σίδερα και τη σαρκολατρεία που μας προσφέρανε.
Και εμείς πλέον που όνομα έχουμε ότι ζούμε, αλλά νεκροί είμαστε,
θα’ ρθει η ώρα που με δάκρυα στα μάτια θα αναζητήσουμε τον Πατέρα μας.
Πως μας κατάντησαν! Αλλά και πως καταντήσαμε;
Πρόκειται για διαστροφή εξουσίας, λαού και κλήρου.
Αυτό επιδίωκαν «εκείνοι» χρόνια πολλά, την διαστροφή μας. Και εμείς κάναμε κτήμα μας τον εύκολο δρόμο που μας άνοιξαν. Φαινόταν όμορφος, ροδοστολισμένος αλλά δυστυχώς ήταν αγκαθοστρωμένος.
Αντικαταστήσαμε την προσκύνηση του Τριαδικού Θεού και Σωτήρα μας με τα δημιουργήματά Του. Παραβήκαμε την πρώτη εντολή Του που λέει να αγαπάς Εμένα με όλο σου το «είναι» και αντί για το δικό Του «είναι», λατρέψαμε το αρρωστημένο εγώ μας.
Η κρίση η οικονομική (έτσι την ονόμασαν) είναι που γίναμε σαν από πέτρα. Είναι ο τοίχος που χτίσαμε χωρίς κανένα παράθυρο, είναι η καρδιά μας που πέτρωσε στις δυστυχίες του κόσμου. Είναι που χάθηκαν οι μάνες, σαν να φύσηξε ένας αέρας κακός και τις μάζεψε και άφησε πίσω μόνο γυναίκες που γυρίζουνε γύρω από τον εαυτό τους. Γυναίκες που δεν τις χωράνε τα σπίτια τους, που δεν νοιάζονται για τα παιδιά τους γιατί