Οι εμμονές των οικουμενιστικών κύκλων«καλά κρατούν». Για πολλοστή φορά, η θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 30.11.2017, αισθάνθηκε την βαριά σκιά του “λαϊκού Οικουμενισμού” να επικρέμμαται, εν πάση μεγαλοπρεπεία:
Οι εκπρόσωποι του αιρεσιάρχου των Φραγκολατίνων, ήγουν του κακόφρονος Πάπα, ευρίσκοντο -διά μίαν εισέτι φοράν- εν μέσω ημών, και δη τιμητικώς στα παραθρόνια, με επικεφαλής τον εκλαμπρότατο καρδινάλιο της Βασιλείας της Ελβετίας κ. Κουρτ Κώχ.
Θεία λειτουργία και οι αιρετικοί δίνουν εν πάση επισημότητι το παρόν τους.!!!
Ποιος τους προσεκάλεσε; Μα ο προεξάρχων της πανηγύρεως ασφαλώς.
Οι τρεις παπικοί αξιωματούχοι βρίσκονταν στον πατριαρχικό ναό της Βασιλεύουσας λόγω των αποφάσεων του Μπαλαμάντ (1993) και του Κολυμβαρίου (2016).
Φυσικά ο πρώτος διδάξας την εκτροπή είναι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας της αιρετικής πορείας του οποίου προηγήθηκε ο αλήστου μνήμης Μελέτιος Δ΄(Μεταξάκης).
Φυσικά ο πρώτος διδάξας την εκτροπή είναι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας της αιρετικής πορείας του οποίου προηγήθηκε ο αλήστου μνήμης Μελέτιος Δ΄(Μεταξάκης).
Ως δια μαγείας οι αιρετικές απόψεις των Παπικών, που διαστρέφουν και αμαυρώνουν το Ευαγγέλιο, εξαφανίσθηκαν και αγαλλομένω ποδί τους δόθηκε ο τίτλος «ετερόδοξες Εκκλησίες και Ομολογίες»!!! Τέτοια «θαύματα» μόνο στις «Μεταμορφώσεις» του Λατίνου ποιητού Οβίδιου συμβαίνουν. Και όμως! Τα πράγματα ούτως έχουν. Και από την άλλη, βάλθηκαν τα «παπαγαλάκια» του Οικουμενισμού να μας πείσουν (ή να μας πειθαναγκάσουν να το καταπιούμε) ότι… τίποτε το μεμπτό δεν συμβαίνει και όλα βαίνουσι καλώς!!! ΔΕΝ είναι όμως αυτή η πραγματικότητα.
Το λέει ξεκάθαρα: Εκκλησία της Ρώμης. Τι ΔΕΝ καταλαβαίνεις πιστέ;;;
Γιατί παριστάνεις ότι δεν ακούς;;;
Γιατί παριστάνεις ότι δεν ακούς;;;
Οι αιρετικοί επιστρέφουν στην Εκκλησία εν μετανοία, εν σάκκω και σποδώ και όχι ως ισότιμοι εταίροι. Άλλος δρόμος ΔΕΝ υπάρχει.
Οι Ιεροί Κανόνες παραγγέλλουν «περί του μη συγχωρείν αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αιρέσει» (Κανών ς΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου). «Επίσκοπος η πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον αφοριζέσθω, ει δε
επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι καθαιρείσθω» (Κανών με΄ των Αγίων Αποστόλων).
επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι καθαιρείσθω» (Κανών με΄ των Αγίων Αποστόλων).
Όσες φορές και αν παραβιαστούν οι Ιεροί Κανόνες είναι εκεί. Αιώνιοι οδοδείκτες προς καταισχύνη και έλεγχο των καταφρονητών τους.
Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου
Ακόμη πιο προκλητικά όσα είπε ο Βαρθολομαίος για την ΠΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με τους αιρετικούς (παπικούς). Διαβάζουμε σε εκκλησιαστικό πρακτορεία ειδήσεων (εδώ):
Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (...)
Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα.
(...)και ακολούθως προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Αναφερόμενος στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν. «Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών, όχι διά να
επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν».
επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν».
«Η Εκκλησία ήτο επί χιλιετίαν όλην ηνωμένη εν τη πίστει, εν τω Αγίω Ποτηρίω της Ευχαριστίας, εν τη ευσεβεία, εν τη αγιότητι του βίου και εν τη διακονία. Αυτήν την ενότητα αγωνιζόμεθα να επανεύρωμεν διά του διαλόγου της αληθείας εν αγάπη, ο οποίος ήρξατο, ευλογημένη πρωτοβουλία των αοιδίμων Προκατόχων ημών, εκαρποφόρησεν ήδη ποικιλοτρόπως και συνεχίζεται εν πνεύματι αμοιβαίας εμπιστοσύνης, χωρίς οικουμενιστικάς εξάρσεις, αι οποίαι δεν υπηρετούν το έργον της ενότητος», τόνισε ο Πατριάρχης σε άλλο σημείο της ομιλίας του και υπενθύμισε ότι
η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη το 2016, υπογράμμισε την αναγκαιότητα του διαχριστιανικού θεολογικού διαλόγου:
«Ο διάλογος αυτός πρέπει να συνοδεύηται πάντοτε «υπό της εν τω κόσμω μαρτυρίας διά πράξεων αμοιβαίας κατανοήσεως και αγάπης», καθώς και από την προσπάθειαν, «όλοι οι χριστιανοί, εμπνεόμενοι υπό των κοινών θεμελιωδών αρχών του Ευαγγελίου ... να δώσωμεν εις τα ακανθώδη προβλήματα του συγχρόνου κόσμου, μίαν ολοπρόθυμον και αλληλέγγυον απάντησιν, βασιζομένην εις το πρότυπον του εν Χριστώ καινού ανθρώπου» (ο. π., § 23).
Η κοινή μαρτυρία και αι κοιναί πρωτοβουλίαι, έναντι των πολλών προκλήσεων του συγχρόνου κόσμου, είναι πάντοτε παρέμβασις υπέρ του ανθρώπου και της ειρήνης του κόσμου του, και ενισχύουν την πορείαν ημών προς την ενότητα».
Στη συνέχεια ο Καρδινάλιος Κουρτ Κοχ ανέγνωσε μήνυμα του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου με το οποίο εξέφρασε τις θερμές ευχές του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εορτή του προστάτη του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, ενώ αναφέρθηκε και στη σημασία προώθησης του διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
«Θα ήθελα να ενθαρρύνω εκ νέου αυτόν τον θεολογικό διάλογο. Η συναίνεση που επετεύχθη από τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους επί ορισμένων θεμελιωδών θεολογικών αρχών που ρυθμίζουν τη σχέση ανάμεσα στο πρωτείο και τη συνοδικότητα στη ζωή της Εκκλησίας κατά την πρώτη χιλιετία μπορεί να χρησιμεύσει στην αξιολόγηση, ακόμη και κριτικά, ορισμένων θεολογικών κατηγοριών και πρακτικών που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της δεύτερης χιλιετίας σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αυτή η συναίνεση μπορεί να μας επιτρέψει να εξετάσουμε έναν κοινό τρόπο κατανόησης της άσκησης της διακονίας του Επισκόπου της Ρώμης, στο πλαίσιο της συνοδικότητας και στην υπηρεσία της κοινωνίας της Εκκλησίας στη σημερινή πραγματικότητα. Αυτό το ευαίσθητο έργο πρέπει να επιδιώκεται σε μια ατμόσφαιρα αμοιβαίας ανοιχτότητας και, πάνω απ' όλα, υπακούοντας στις απαιτήσεις που το Άγιο Πνεύμα έχει από την Εκκλησία»*.(...) *Σημείωση: Ανεπίσημη μετάφραση αποσπάσματος του μηνύματος του Πάπα
Σχόλιο:
Ξεκάθαρα είναι τα πράγματα. Πλέον δεν φοβούνται να βγάλουν τις μάσκες.
Κι ας φωνάζουμε όλοι κάθε Κυριακή στο "Πιστεύω" "Εις Μίαν Αγίαν ... Εκκλησίαν".
Ο Βαρθολομαίος το άλλαξε: Πολλές "εκκλησίες". "Επίσκοποι" και οι αιρετικοί και ο αιρεσιάρχης Πάπας.
Ο Βαρθολομαίος το άλλαξε: Πολλές "εκκλησίες". "Επίσκοποι" και οι αιρετικοί και ο αιρεσιάρχης Πάπας.
Εσύ πιστέ; Ποια θα είναι η απάντηση σου;
Θα συνεχίσεις να τους μνημονεύεις, δείχνοντας την κοινή πίστη με τον επίσκοπο σου (και αυτός με τον Βαρθολομαίο);;; Ή θα συνεχίσεις να περιμένεις μέχρι ... "συντεταγμένα" να βρεθούν κι άλλοι και να διακόψετε την μνημόνευση "όλοι μαζί";.
Κι αν δεν βρεθούν άλλοι να αντιδράσουν;;; (που ΔΕΝ θα βρεθούν γιατί όλοι οι σημερινοί ρασοφόροι είναι έμμισθοι και κανείς δεν θέλει να χάσει την θεσούλα του και τη σιγουριά του και τα "τυχερά" του. Οι σημερινοί ιερείς ΔΕΝ πιστεύουν -'έχουν εμπιστοσύνη- στον Θεό. Πιστεύουν στην θέση του δημοσίου υπαλλήλου, στην ασφάλιση, στην σύνταξη που θα πάρουν.).
Τι λόγο θα δώσεις στον Θεό αδερφέ για αυτή την προδοσία;;;
Εσύ, σε ποιον Θεό πιστεύεις;
Εσύ, σε ποιον Θεό πιστεύεις;
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
2 σχόλια:
Φώτης Μιχαήλ: Καρδινάλιοι και ἐπίσκοποι, μέ ποιά Πίστη μπαίνουν στην ἐκκλησιά μαζί;
Καρδινάλιοι και ἐπίσκοποι, μέ ποιά Πίστη μπαίνουν στην ἐκκλησιά μαζί;
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Για μιά χρονιά ἀκόμη, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Σεπτοῦ μας Πατριαρχείου ξαναμαγαρίστηκε: Μέσα στήν Θεία Λειτουργία, ἐπισήμως προσκεκλημένοι, παρέστησαν ἕνα σωρό καρδινάλιοι, ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη τοῦ πάπα.
Τί μαχαιριά καί τούτη στίς καρδιές τῶν Ὀρθοδόξων, ὅσων ἀκόμα κρατᾶνε κάπως ζωντανή την ἐκκλησιολογική τους συνείδηση!
Τό φωτογραφικό ὑλικό, πού φτάνει στά χέρια μας διά μέσου τοῦ διαδικτύου,εἶναι τό ὀλιγότερον σκανδαλῶδες:
Περνᾶνε τά Ἅγια τῶν Ἁγίων στήν Μεγάλη Εἴσοδο μπροστά ἀπό τούς αἱρετικούς καί δέν διαμαρτύρεται οὔτε ἕνας ἀπό τούς παρευρισκομένους Ὀρθοδόξους ἱερεῖς καί ἐπισκόπους!
Βγαίνει ὁ Πατριάρχης μας στην Ὡραία Πύλη εὐλογῶντας ἀδιακρίτως Ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς μαζί, λές καί δέν ἀκούστηκε τό ‘’τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν’’!
Ἔχουμε ἤ δέν ἔχουμε ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀπαγορεύουν ρητῶς τίς συμπροσευχές με αἱρετικούς;
Ἔχουμε ἤ δέν ἔχουμεἹερούς Κανόνες (ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων), πού ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς την εἴσοδο και τήν παραμονή τῶν αἱρετικῶν μέσα στους Ἱερούς μας Ναούς;
Μᾶς δίδαξαν ἤ δέν μᾶς δίδαξαν παλαιοί και νεοφανεῖς Ἅγιοι για τό πῶς ὀφείλουμε νά φερόμαστε ἀπέναντι στους αἱρετικούς;
Καί μή πεῖ κανείς,ὅτι οἱ παπικοί δέν εἶναι αἱρετικοί, ἄρα τί σᾶς πειράζει πού προσευχόμαστε καί λειτουργούμαστε παρέα μαζί τους, διότι θα βρεθεῖ γυμνός και ἀναπολόγητος ἐνώπιον ἁπάσης τῆς Ἐκκλησίας, καί προπαντός ἐνώπιον τῆς θριαμβευούσης.
Θά βρεθεῖ πρῶτα ἀπ’ ὅλα μπροστά στην ἀποστομωτική γραφίδα τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Γαβριήλ τοῦ Διονυσιάτου(*): ‘’Καί μή εἴπῃ τις, ὅτιοἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ἵσως, δέν εἶναι αἱρετικοί. Εἶναιδι’ ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους αἱρετικοί. Ἔχομεν ἀποφάσεις και ἀποφάνσεις τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπ’ αὐτοῦ’’.
Θα βρεθεῖ ἐπίσης μπροστά στον Χρυσορρήμονα Ἰωάννη(**), ὁ ὁποῖος σέ ἀνάλογη περίπτωση ἔλεγε: ‘’Εἰ τον Ἰουδαϊσμόν νομίζετε ἀλήθειαν εἶναι, τίνος ἔνεκεν ἐνοχλεῖτε τῇ Ἐκκλησίᾳ; Εἰδέ ὁ Χριστιανισμός ἐστίν ἀληθής, ὡσπεροῦν καί ἔστι, μένετε καί πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ’’. Ἐάν, μέἄλλα λόγια, παραδέχεστε ὅτι ἡ Ἀλήθεια βρίσκεται στόν παπισμό και ὅχι στην Ὀρθοδοξία, τότε γιά ποιόν λόγο παριστάνοντας τούς Ὀρθοδόξους σκανδαλίζετε τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν; Ἐάν, ὅμως, ὄντως πιστεύετε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Πίστη -ὅπως και εἶναι- ἀφῆστε κατά μέρος τίς ψευτοαγάπες μέ τούς αἱρετικούς καί ἀκολουθῆστε την (την Ὀρθοδοξία) σταθερά και ἀνόθευτα.
Οἱ παπικοί ἐξακολουθοῦν, δυστυχῶς, μέχρι καί σήμερα νά παραμένουν δαιμονικῶς ἀμετανόητοι. Και ὡς ἀμετανόητοι αἱρετικοί δέν ἔχουν τό διακαίωμα ὄχι μονάχα παρουσίας σέ ὥρα Θείας λειτουργίας, ἀλλά ἀκόμα και τῆς ἁπλῆς εἰσόδου σέ Ναό τῶν Ὀρθοδόξων. Πάνω στό θέμα αὐτό, οἱ Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι σαφεῖς: «Μη συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τον Οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει» (τῆς ἐν Λαοδ. ΣΤ’).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, καυτηριάζοντας τούς ‘’συνεορτασμούς’’ αὐτούς τῶν Ἁγίων μας (παρέα με τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας μας: παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κ.α.), γράφει: ‘’Τῶν μυστηρίων κοινωνεῖς, εἰπέ μοι, τον Χριστόν προσκυνεῖς ὡς Χριστιανός, παρ’ ἐκείνου τά ἀγαθά αἰτεῖς, καί μετά τῶν ἐχθρῶν ἑορτάζεις τῶν ἐκείνου; Και ποίᾳ γνώμῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀπαντᾷς λοιπόν’’;
Δηλαδή, για πές μου: Ὡς Ὀρθόδοξος Χριστιανός πού εἶσαι, κοινωνεῖς τῶν Μυστηρίων, προσκυνεῖςτόν Χριστό, ζητᾶς ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά, καί συγχρόνως γιορτάζεις μαζί μέ τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας;
Τότε, ποιά ἡ Πίστις, με την ὁποία ἔρχεσαι στήν ἐκκλησία;
(*)Ἀνοιχτή ἐπιστολή πού συνέγραψε τό1970 ὁ Ἡγούμενοςτῆς Ἱ.Μ. Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Γέρων Γαβριήλ. (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη ‘’Ὁ Γέροντάς μου, Γαβριήλ Διονυσιάτης’’, ἐκδόσεις Παπαδημητρίου 1987)
(**) Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ε.Π.Ε. 34,204)
http://aktines.blogspot.gr/2017/12/blog-post_58.html#more
Είναι πολλά τα φράγκα για τα "εκκλησιαστικά" πρακτορεία... Όπου φτύνει ο Βαρθολομαίος τρέχουν να γλύψουν αυτοί.
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.