Υλικό από το Ίδρυμα Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959

Χρήσιμο υλικό θα βρούμε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ιδρύματος  http://www.eoka.org.cy

 Στο αρχειακό υλικό, θα βρούμε:

• Σύντομη Ιστορική Αναφορά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α στην Κύπρο (1955-1959)

Φωτογραφίες

• Συλλογή 1
• Συλλογή 2

Βιογραφίες αγωνιστών που έχουν απαγχονισθεί:

• Δημητρίου Ανδρέας
• Ζάκος Ανδρέας
• Καραολής Μιχαλάκης
• Κουτσόφτας Μιχαήλ
• Μαυρομμάτης Στέλιος
• Μιχαήλ Χαρίλαος
• Παλληκαρίδης Ευαγόρας
• Παναγίδης Ανδρέας
• Πατάτσος Ιάκωβος

Βιογραφίες αγωνιστών που έχουν γίνει ολοκαύτωμα:

1 Απριλίου 1955: Όταν οι μαθητές έδιναν την ζωή τους για την πατρίδα

Αγαπητοί συνάδελφοι, οφείλουμε όλοι να κάνουμε το χρέος μας. Να μιλήσουμε στους μαθητές σας για τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Για τα ιδανικά του. Ελάχιστο χρέος τιμής και μνήμης για τους Έλληνες μαθητές της μεγαλονήσου μας, που έπεσαν στον αγώνα.

Ιστολόγιο-Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

60 χρόνια  από την έναρξη  του Εθνικοαπελευθερωτικού  αγώνα  της ΕΟΚΑ.  

Μια από τις ενδοξότερες σελίδες ηρωισμού και πίστης στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Ελληνισμού αποτελεί ο αγώνας της Κύπρου του 1955-59, που απάλλαξε την Κύπρο από τους Άγγλους αποικιοκράτες.

 

Το 1878 οι Άγγλοι διαδέχονται τους Τούρκους στην κατοχή του νησιού. Οι Κύπριοι διατρανώνουν με κάθε ευκαιρία τον πόθο τους για Ένωση με την Ελλάδα και αισιοδοξούν ότι η Μεγάλη Βρετανία θα βοηθήσει προς τον σκοπό αυτό, όπως είχε κάνει και με τα Επτάνησα. Το 1931 ο λαός εξεγείρεται, καίει το Κυβερνείο και υψώνει τη γαλανόλευκη. Οι ταραχές εξαπλώνονται παντού, οι Άγγλοι όμως απαντούν με συλλήψεις, φυλακίσεις, επιβολή προστίμων και κατάργηση συνταγματικών ελευθεριών. Χειρότερα όλων είναι τα καταπιεστικά μέτρα που λαμβάνονται εναντίον της παιδείας, με στόχο τον αφελληνισμό του νησιού. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι ελπίδες αναπτερώνονται λόγω της συμμαχίας της Ελλάδας με τους Βρετανούς, λίγο αργότερα όμως η στάση των πρώην συμμάχων είναι απογοητευτική. Στο Δημοψήφισμα, που διοργανώνει η Εθναρχούσα Εκκλησία  τον Ιανουάριο του 1950, ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία ψηφίζει υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Μεγάλη Βρετανία τότε αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση και δηλώνει ότι γι’ αυτήν «δεν υφίσταται Κυπριακόν ζήτημα ούτε εις το παρόν ούτε εις το μέλλον». Με τα δεδομένα αυτά η ανάληψη ένοπλου αγώνα είναι πλέον μονόδρομος για την Κύπρο. 

"Δημοψήφισμα: Αξιούμεν την ΕΝΩΣΙΝ της Κύπρου με την Ελλάδα"

Η εξέγερση, που ξέσπασε την 1^η Απριλίου 1955, ήταν παλλαϊκή, φάνηκε όμως από την αρχή πως πρωταγωνιστής ήταν η Κυπριακή νεότητα. Το 70% των πεσόντων ήταν νέοι 15-25 ετών, από τους οποίους το 7% ήταν μαθητές κάτω των 17. Ο νεαρότερος ήρωας της ΕΟΚΑ ήταν ο Δημητράκης Δημητριάδης, 7 ετών (διαβάστε αναλυτικά εδώ), που σκοτώθηκε σε μαθητική διαδήλωση στη Λάρνακα. 
Μικροί μαθητές όμως έπεσαν και θύματα του αγώνα, όπως η Ιωάννα Ζαχαριάδου, 10 ετών από την Αμμόχωστο, που πέθανε από φόβο κατά την είσοδο Άγγλων στρατιωτών στην πόλη, και η Νίκη Γιάγκου, 13 ετών, που φονεύθηκε από βόμβα των Άγγλων στη Λεμεσό. 

Οι μαθητές λοιπόν, παρά τις συστηματικές προσπάθειες των κατακτητών να τους αποκόψουν από την ιστορία τους και το ελληνικό τους παρελθόν, έδιναν τα πάντα στον αγώνα για την ένωση με την Ελλάδα. Εντάσσονταν στη μαθητική οργάνωση ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) κι εκτελούσαν ό,τι υπηρεσίες τους ανετίθεντο με απαράμιλλο ψυχικό σθένος και αποφασιστικότητα. Διένειμαν φυλλάδια, διαδήλωναν, παρακολουθούσαν υπόπτους και προδότες, εξασφάλιζαν πληροφορίες, μετέφεραν όπλα, έκαναν επιθέσεις, ετοίμαζαν εκρηκτικά, ενίσχυαν τους αντάρτες. 

Η μύηση των μαθητών στην οργάνωση γινόταν με άκρα μυστικότητα, χωρίς να γνωρίζουν το παραμικρό ούτε οι γονείς, αλλά ούτε και τα αδέλφια τους, που συχνά ήταν ενταγμένα κι αυτά. Οι μαθητές εκτελούσαν τις εντολές που λάμβαναν αμέσως, χωρίς ερωτήσεις και διαφωνίες. Μέσα από τον τρόπο οργάνωσης των μαθητών του Παγκυπρίου Γυμνασίου, ξέρουμε ότι οι μαθητές έδιναν αναφορά στον αμέσως ανώτερό τους, χωρίς όμως κανείς να γνωρίζει όλη την ιεραρχία. Μόνο ο γενικός υπεύθυνος του Παγκυπρίου υποχρεωτικά έδινε σε τακτά διαστήματα αναφορά στον

"Ὑπάρχει γνήσια αγάπη χωρίς ορθή πίστη; Ἡ περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ." Εκδήλωση της ΠΕΘ στην Λάρισα

Πραγματοποιήθηκε μέ ἐπιτυχία ἡ ἐκδήλωση πού συνδιοργανώθηκε ἀπό τό παράρτημα Λάρισας τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων μέ τήν Χριστιανική Ἑστία Λαρίσης τήν Β’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν 8 Μαρτίου 2015 στήν κατάμεστη αἴθουσα τῆς Χριστιανικῆς Ἑστίας «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».

            Ὁμιλητής ἦταν ὁ διακεκριμένος καθηγητής τῆς Δογματικῆς στή Θεολογική Σχολῆς Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα:

Ὑπάρχει γνήσια αγάπη χωρίς ορθή πίστη; Ἡ περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

            Ὁ ὁμιλητής μεταξύ ἄλλων τόνισε ὅτι θεμέλια γιά τή χριστιανική μας ζωή εἶναι ἡ ὀρθή πίστη καί ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη, ἡ ὁποία κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι ὁ σύνδεσμος ὅλων τῶν ἀρετῶν.

             Σήμερα βλέπουμε γύρω μας μιά διάχυτη ἀγαπολογία, ἕναν ἀπνευμάτιστο  χριστιανικό λόγο, ἀποκομμένο ἀπό τήν ὀρθή πίστη. Καί ὅ,τι εἶναι κομμένο ἀπό τήν  ὀρθή πίστη εἶναι ἁμαρτία. Χωρίς ὀρθή πίστη δέν μπορεῖ κανένας νά ἔχει ὀρθή γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη ἀποτελεῖ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας, κατά τον ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Τό ὀρθοδόξως θεολογεῖν συνδέεται μέ τό ὀρθό δόγμα, την ορθή πίστη. Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι

Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης: «Εὐαγγελισμός - Ἑλληνισμός»

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,
οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μία φλόγα ἀστράφτει... ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία...
Πετάει ἕν᾿ ἄστρο... σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία...
«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!
Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

η έξοδος του Μεσολογγίου

Ἐπέρασαν χρόνοι πολλοί... Μία μέρα σὰν ἐκείνη
ἀστράφτει πάλι ὁ οὐρανός... Στὴν ἔρμη της τὴν κλίνη
λησμονημένη, ὁλόρφανη, χλωμὴ κι ἀπελπισμένη,
μία κόρη πάντα τήκεται, στενάζει ἁλυσωμένη.
Τὰ σιδερὰ εἶναι ἀτάραγα, σκοτάδι ὁλόγυρά της.
Ἡ καταφρόνια, ἡ δυστυχιὰ σέπουν τὰ κόκαλά της.
Τρέμει μὲ μιᾶς ἡ φυλακὴ καὶ διάπλατη ἡ θυρίδα
φέγγει κι ἀφήνει καὶ περνᾶ ἕν᾿ ἄστρο, μίαν ἀχτίδα.
Ὁ Ἄγγελος ἐστάθηκε, διπλώνει τὰ φτερά του...

«Ξύπνα, ταράζου, μὴ φοβοῦ, χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε.
Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ, Ἑλλὰς ἀνάστα, χαῖρε».


Οἱ τοῖχοι εὐθὺς σωριάζονται. Ἡ μαύρ᾿ ἡ πεθαμένη

Η σχολική γιορτή για την 25η Μαρτίου, όπως εορταζόταν πριν λίγες δεκαετίες…

Στο σημερινό "ελληνικό" σχολείο, την Παρασκευή 20/3/2015, αντί για προετοιμασία για την εθνική και θρησκευτική εορτή της 25 Μαρτίου, ασχοληθήκαμε με τον "ρατσισμό"και τις "φυλετικές διακρίσεις"!

Αν δεν πιστεύετε, διαβάστε την Εγκύκλιο με θέμα «21^η Μαρτίου διεθνής ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού».

Ας δούμε τώρα πως γιόρταζαν τα ελληνόπουλα την διπλή εορτή (Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έναρξη επανάστασης του 1821) πριν μόλις λίγα χρόνια (όπως το περιγράφει ένα αναγνωστικό της εποχής): 

Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια. Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι  πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.

• Παιδιά! ή γιορτή μας πρέπει νά πετύχει λέει ό δάσκαλος. Θά προσκαλέσουμε καί κόσμο. Νά προσέξουμε νά μήν παραλείψουμε τί ποτε. Νά μή ντροπιαστούμε.

Προτού όμως μοιράσει τίς δουλειές, έξήγησε:

Η δική μας άποψη-απάντηση, για την "Κάρτα του Πολίτη".

Την ώρα που η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος για μία ακόμη φορά περί άλλων "τυρβάζει και μεριμνά", δεκάδες ιστολόγια, ορθόδοξοι σύλλογοι, πατέρες, μοναχοί, ενεργοί πολίτες, ΙΝΚΑ κλπ, αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να ενημερώσουν και να αντιδράσουν στο ηλεκτρονικό φακέλωμα της "Κάρτας του Πολίτη".

Χαιρόμαστε που μέχρι σήμερα, στη διαβούλευση -αντί για υστερικές κραυγές για το "666"- καταγράφονται σοβαρά και απολύτως τεκμηριωμένα επιχειρήματα ενάντια στην "Κάρτα του Πολίτη".
Πρέπει να ενημερώσουμε ότι η Κάρτα του Πολίτη είναι επικίνδυνη ΓΙΑ ΚΑΘΕ πολίτη, όχι μόνον για τους πιστούς.



Απαριθμούμε μερικά από τα επιχειρήματα αυτά, συμμετέχοντας -ως συλλογικότητα- στην δημόσια διαβούλευση:


1)  Για ποιο λόγο θα πρέπει να ενώσουμε όλα τα στοιχεία μαζί (ΑΜΚΑ, ΑΔΤ, ΑΦΜ, δίπλωμα οδήγησης, αριθμό δημοτολογίου κλπ); Γιατί να ενοποιούνται όλα τα προσωπικά μας δεδομένα;
Τι θα γίνει αν συμβεί σκόπιμη αλλοίωση σε μια τέτοια "ΥπερΚάρτα";
Τι θα γίνει αν κλαπεί μια τέτοια "ΥπερΚάρτα";


2) Οι άποροι μπορούν να λαμβάνουν τα "επιδόματα" απευθείας στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Τι πιο ασφαλές από τον τραπεζικό λογαριασμό κάθε πολίτη; Γιατί να υποχρεωθεί ο άπορος  να πάει σε μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ για να αγοράσει τρόφιμα χρησιμοποιώντας την "Κάρτα του Πολίτη"; Γιατί να μην μπορεί να διαχειριστεί το επίδομα κατά την κρίση του (πχ ενοίκιο, ΔΕΗ. δάνεια κλπ)

3) Σε τι θα διευκολυνθεί η ζωή του πολίτη μέσω της νέας "ΥπερΚάρτας";
Δεν χρησιμοποιεί τώρα τους κωδικούς του taxisnet για την εφορία για να υποβάλει πχ την φορολογική του δήλωση;  Δεν είναι αυτό αρκετό;
Κάθε πότε χρειάζεται να απευθυνθεί κάποιος στον Δήμο του; και γιατί χρειάζεται η "Κάρτα του Πολίτη" στην περίπτωση αυτή; Γιατί να μην χρησιμοποιεί ο πολίτης στον Δήμο, μόνον την αστυνομική του ταυτότητα;


4) τα τσιπάκια σε κάρτες, κλωνοποιούνται πάρα πολύ εύκολα, πιο εύκολα ακόμη από την κλωνοποίηση της ίδιας της κάρτας (ως πλαστικό και μαγνητική ταινία).
Υπάρχει σχετικό βίντεο στο διαδίκτυο : εκπομπή Αθέατος Κόσμος, συνέντευξη με τον χάκερ Adam Laurie, στο 59 λεπτό :  https://www.youtube.com/watch?v=kzceIvwPlOM

5) αν η κάρτα αυτή δοθεί αρχικά σε ευπαθείς και απόρους συμπολίτες, τι δυσκολεύει κάποιον να κλέψει μια τέτοια κάρτα πχ από έναν άστεγο; Συνεπώς κατ' ουσίαν η κάρτα δεν παρέχει καμία ασφάλεια.


6) Το κόστος έκδοσης της κάρτας, της προμήθειας εξοπλισμού σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, δημιουργίας του λογισμικού κλπ, θα είναι τεράστιο.


7) Οι δυσλειτουργίες εφαρμογής που αναπόφευκτα θα προκληθούν, θα πλήξουν το κύρος της κυβέρνησής σας.


8) Η έκδοση κάρτας με τσιπάκι RFID (contactless, χωρίς επαφή), όπως επίσης μπορείτε να διαπιστώσετε από δεκάδες βίντεο στο διαδίκτυο, κάνει τα δεδομένα της εξαιρετικά ευάλωτα σε

Υλικό για Σχολική Γιορτή 25ης Μαρτίου 1821

Πολυμεσικό Υλικό για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου 1821, από το φιλικό Ιστολόγιο Tideon (Τράπεζα Ιδεών) . Ενδεικτικά παραθέτουμε και όμορφα συνοπτικά αποφθέγματα από τον αγώνα του 21:

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:

• 25η Μαρτιίου - Παρουσίαση (.ppt, 43mb)
• 25η Μαρτίου - Κείμενο Παρουσίασης (.doc, 0.6mb)

 VIDEO :

• Επανάσταση 1821 (.mpg, 178mb)
• Ο Ιερός Κλήρος στο 18221 (.mpg, 254mb)
• Ρήγας Φεραίος (.mpg, 232mb)

 ΚΕΙΜΕΝΑ:

• Χολέβας - Αγ.Γρηγόριος ο Ε' (.doc, 0.3mb)
• Ο Αγ.Νικόδημος και η πνευμετική προετοιμασία του 1821 (.doc, 0.5mb)
• Το Κρυφό Σχολειό και η Ιστορία (.doc, 1mb)

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΝΑΤΡΕΞΤΕ :

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=category&id=145&Itemid=395



Αποφθέγματα απ το Αθάνατο 1821 


1.Pώτησαν κάποτε τον πυρπολητή Κανάρη, εκείνο  το σεμνό ήρωα του ΄21, που ΄γινε κατόπιν ναύαρχος, υπουργός και πρωθυπουργός.
- Πως τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;
Κι αυτός απάντησε:
-Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα:
Απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα.
Σ ΄αυτό το ¨απόψε θα πεθάνεις¨ βρισκόταν η ηθική δύναμή του. Η ιστορική,η αμετάκλητη απόφασή του τον έριξε στην Ελληνική θάλασσα , όπλισε τα στιβαρά του χέρια, άναψε το δαυλό ,έκαψε τον τουρκικό στόλο κι έγινε ο φόβος και ο τρόμος των τούρκων θαλασσινών.

2.      Ο Ψαριανός πυρπολητής ο Κωνσταντίνος Κανάρης, το καλοκαίρι του 1825, ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια με σκοπό να πυρπολήσει τον εχθρικό στόλο. Σε κάποια ώρα βρέθηκαν χωρίς τροφές και νερό. Αναγκάζουν τότε ένα αυστριακό ιστιοφόρο που βρέθηκε πλάι τους κάποια ώρα να τους εφοδιάσει. Τους δίνουν ψωμί, τυρί, ένα βαρέλι σαρδέλες και νερό.
-Δεν έχω χρήματα για να σου τα πληρώσω τώρα είπε στον αυστριακό καπετάνιο ο Κανάρης. Γράψε μου όμως σ΄ ένα χαρτί πόσο κοστίζουν και δος το μου να υπογράψω.
-Δε θέλω τίποτα, απαντά ο Αυστριακός ικανοποιημένος που ξεγλίτωσε εύκολα.
-Φέρε το χαρτί, είπε αποφασιστικά ο Κανάρης και γράψε 2000 γρόσια. Και συμπληρώνει περήφανα, το έθνος μου θα σου τα πληρώσει!
Ο Αυστριακός που δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία, του λέει προκλητικά,
-Μα δεν έχετε κράτος.
Αναστατώνεται η ελληνική ψυχή του Κανάρη και του δίνει πληρωμένη απάντηση
-Δεν έχουμε κράτος, μα θα κάνουμε!
Πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια. Ο Κανάρης είναι τώρα Υπουργός των Ναυτικών. Μια μέρα μπαίνουν στο γραφείο του ένας παλιός κι αγαπητός συμπολεμιστής του, μαζί μ΄ έναν άλλο, που ο Κανάρης δεν θυμόταν που τον είχε ξαναδεί.
-Καπετάνιε, τον θυμάσαι τον κύριο;
-Όχι, απαντάει ο Κανάρης.
-Κι εγώ δυσκολεύτηκα να τον γνωρίσω. Στο τέλος όμως τον θυμήθηκα. Τον συνάντησα στη Ρουμανία και σου τον φέρνω. Είναι ο Αυστριακός καπετάνιος που πήραμε από το καράβι του τα τρόφιμα.
Άστραψαν τότε τα μάτια του Κανάρη. Το πρόσωπό του όλο φωτίστηκε. Ήταν μονάχα γιατί θα ξεπλήρωνε ένα παλιό του χρέος; Ή και γιατί έφθασε η στιγμή να δικαιωθεί κι εκείνη η απάντηση που είχε δώσει τότε στον Αυστριακό, <<Δεν έχουμε Έθνος μα θα κάνουμε!>> Γεμάτος συγκίνηση κι εθνική περηφάνια ρωτάει τον Αυστριακό
-Το έχεις εκείνο το χαρτί; Δώσε μου το. Με δισταγμό εκείνος του το παραδίδει. Αμέσως δίνει διαταγή ο Υπουργός να πληρωθεί το ποσό στον ξένο πλοίαρχο.
-Δεν πίστευες τότε στα λόγια μου. Τότε δεν είχαμε Κράτος, το κάναμε όμως! Του πρόσθεσε ο Κανάρης, χαμογελώντας με εθνική περηφάνια.
Την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Το ελληνικό του φιλότιμο. Τη σταθερή του απόφαση στην τελική νίκη. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Ίσως η σύνθεση όλων αυτών των αρετών είναι που διαμορφώνει προσωπικότητες-πρότυπα για κάθε εποχή!

3. Mεσημέρι τής 26 Ιουλίου 1822, στα Δερβενάκια. Η περίφημη μάχη, που όπως είναι γνωστό, στοίχισε στο Δράμαλη την ολοκληρωτική καταστροφή τής τεράστιας στρατιάς του βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση της.
Ο Γέρος του Μοριά, καθισμένος σ' ένα βράχο, παρακολουθεί με τα. κιάλια του τους τούρκους που έχουν αρχίσει να τσακίζουν. Ξάφνου ακούει δίπλα του κάπoιo θόρυβο. Γυρίζει και βλέπει ένα βοσκόπουλο, στηριγμένο στη γκλίτσα του, να παρακολουθεί κι' αυτό ,τα παλικάρια που ταμπουρωμένα στις πλαγιές της  χαράδρας θέριζαν τους τούρκους με τα καριοφίλια τους.
- 'Τι στέκεις έτσι ορέ Έλληνα  και χαζεύεις; του φωνάζει με τη βρovτερή του φωνή ο Κολοκοτρώνης. Γιατί δεν τρέχεις και συ να. πολεμήσεις τους περσιάvους;
- Μα. δεν έχω άρματα, καπετάνιε μου, του δικαιολογήθηκε ο τσοπάνος.
Με τι να. πολεμήσω ;
- Με τη γκλίτσα σου, μωρέ Έλληνα! Κι' αυτή όπλο είναι. Να. κοπανίσεις μια δυνατή στο κεφάλι ενός τούρκου, να. τον σκοτώσεις, να του πάρεις τα άρματά του κι ύστερα μ' αυτά να πολεμήσεις τους άλλους μουρτάτες.
Το τσοπανόπουλο, χωρίς να. δώσει απάντηση, έφυγε τρέχοντας και χάθηκε, πηδώντας στη χαράδρα που γινόταν η μάχη.
Bράδυ τής ίδιας μέρας. Η νύχτα αρχίζει ν' απλώνει τα σκοτεινά πέπλα, της στη φύση. Η μάχη έχει σχεδόν τελειώσει κι οι Έλληνες ρίχνουν τις τελευταίες τους τουφεκιές. Ο Κολοκοτρώνης παρακολουθεί ικανοποιημένος τους λίγους Τούρκους, που απόμειναν, να. τρέχουν τρομοκρατημένοι, προσπαθώντας να γλιτώσουν. Εκείνη τη στιγμή παρουσιάζεται μπροστά του ένα θεόρατο παλικάρι. Κρατά, στα χέρια του ένα μαλαμοκαπνισμένο καριοφίλι, το σελάχι του είναι γεμάτο από ασημοκολλημένες κουμπούρες και το ιδρωμένο πρόσωπό του μαυρισμένο από τους καπνούς της μάχης.
- Ποιος είσαι συ μωρέ; του φωνάζει ο I'έρος.
- Δε με γνωρίζεις, καπετάνιε ; Είμαι ο τσοπάνος, που έστειλες το μεσημέρι να πολεμήσει με τη γκλίτσα του. Έκανα όπως μου είπες. Σκότωσα έναν τούρκο του πήρα τ' άρματα και... να ‘μαι τώρα, του πρόσθεσε, δείχνοντας του την πλουμιστή αρματωσιά του μ’ περηφάνια.
- Μπράβο μωρ’ Έλληνα, του είπε χαρούμενος ο Κολοκοτρώνης. Και ευχαριστημένος, χτύπησε φιλικά το παλικάρι στην πλάτη.






4.O Μ. Μπότσαρης ήταν από τους λίγους αγωνιστές της Ελευθερίας που προτιμούσαν το κοινό συμφέρον από το προσωπικό όφελος. Για την ανδρεία που έδειξε στις μάχες κατά του Χουρσίτ Πασά και στην υπεράσπιση του Μεσολογγίου κατά την πρώτη πολιορκία, η προσωρινή κυβέρνηση του έστειλε δίπλωμα Στρατηγού.
Η τιμητική αυτή διάκριση προκάλεσε τη ζήλια των άλλων οπλαρχηγών και ακούστηκαν παράπονα εναντίον του.
Τότε ο Μάρκος, πήρε το δίπλωμα, το ‘σκισε σε μικρά κομμάτια μπροστά τους και, σκορπίζοντάς τα στον αέρα , είπε σ’ εκείνους που παραπονιόνταν:
- Αύριο θα ξαναγίνει πόλεμος. Κι όποιος σταθεί άξιος , παίρνει το δίπλωμά του από τους Τούρκους.




5.Yστερα από τη μάχη στα Δερβενάκια, ο Νικηταράς,  που τόσο καταστροφή προξένησε στους Τούρκους  ώστε πήρε το προσωνύμιο ¨Τουρκοφάγος¨ έστειλε στη γυναίκα του ένα καλοτυλιγμένο πακετάκι.
Όλοι νόμισαν ότι θα είχε κανένα διαμαντένιο κόσμημα, από τα τόσα που έπεσαν στα χέρια των παλικαριών, που μοιράστηκαν τους θησαυρούς του τούρκου πασά. Γι’ αυτό έτρεξαν όλοι περίεργοι να το περιεργαστούν.
Καθώς όμως η σύζυγος του δοξασμένου αρχηγού Αγγελίνα (κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά του θρυλικού Ζαχαριά ) άνοιξε το δέμα, βρήκε μια ξύλινη ταμπακιέρα κι ένα σημείωμα του αντρός της που έγραφε:
«…Τα παλικαριά μου, μου πρόσφεραν τούτη την ταμπακέρα κι ένα σπαθί στολισμένο με πολύτιμα πετράδια. Το σπαθί το χάρισα στη διοίκηση της Ύδρας, για να χρησιμεύσει στο αρμάτωμα του στόλου που τόσο χρειάζεται στην Πατρίδα. Την ταμπακέρα τη στέλνω σε σένα που μου είσαι το πιο αγαπημένο πρόσωπο που έχω στον κόσμο ύστερα από την Πατρίδα….»
Ωστόσο ο Νικηταράς πέθανε το 1849 τυφλός και πάμπτωχος στον Πειραιά, αφήνοντας τη θυγατέρα του γεροντοκόρη.

6. Tην εποχή που οι τούρκοι πολιορκούσανε το Μεσολόγγι, οι Σουλιώτες είχανε βγάλει από μέσα τις οικογένειές τους και τις είχανε ασφαλίσει στον κάλαμο. Μαζί ήτανε και οι οικογένειες των Τζαβελλαίων με αρχηγό τη Δέσπω Τζαβέλλα.

Το Μ. Σάββατο έφτασε στον Κάλαμο το τρομερό μαντάτο. Σε κάποια μάχη που γίνηκε στο Μεσολόγγι σκοτώθηκαν και τα δυο παιδιά της Δέσπως , ο Κίτσος και ο Ζυγούρης.

Οι άλλες γυναίκες μόλις έμαθαν την είδηση , άρχισαν τους θρήνους και τα μοιρολόγια. Σε μια στιγμή όμως βλέπουν  έκπληκτες την ηρωική μητέρα να σηκώνεται και να τους λέει επιτακτικά:

«Πάψτε μωρές τα κλάματα. Τα παιδιά μου πήγανε συνοδεία στο Χριστό , που θα τα πάει στον Παράδεισο,  γιατί πέσαμε για την Πατρίδα! Σηκωθείτε να βάψουμε  τα αυγά μη μας οργιστεί ο Θεός.»

Κι η ηρωική μητέρα άρχισε να ετοιμάζει τις βαφές και τα τσουκάλια. Οι άλλες Σουλιώτισσες σηκώθηκαν ντροπιασμένες και άρχισαν  να την βοηθούν’

Αλλά καθώς οι γυναίκες ήτανε απασχολημένες με τη βαφή των αυγών, φτάνει κάποιος μαντατοφόρος από το Μεσολόγγι. Στάθηκε μια στιγμή, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και γυρίζοντας στη  Δέσπω:

« Δεν είναι τίποτε καπετάνισσα, φώναξε. Τα παιδια είναι καλά με τη δύναμη του Θεού. Μονάχα ο Ζυγούρης λαβώθηκε στο χέρι. Μα δεν είναι τίποτα σοβαρό» Οι γυναίκες τριγύρισαν χαρούμενες τη Δέσπω. Κι εκείνη, σοβαρή, γονάτισε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, σήκωσε τα χέρια της και ακούστηκε να ψιθυρίζει:

- Σ’ ευχαριστώ, Παρθένα μου, που τους γλίτωσες κι αυτή τη φορά… Μα εγώ πάντα ξεγραμμένους τους έχω

7.Είχε τελειώσει ο Αγώνας κι οι δοξασμένοι αρχηγοί του είχαν αποτραβηχτεί από τις πολεμικές τους ασχολίες και ξεκουράζονταν στα σπίτια τους. Έτσι κι ο θρυλικός Τουρκοφάγος Νικηταράς, φτωχότερος απ’ ότι ήταν πριν αρχίσει η επανάσταση, στο φτωχικό του στον Πειραιά.
Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς όταν τον επισκέφτηκε ο δοξασμένος θεός του, ο Γέρος του Μοριά. Καθισμένοι στην αυλή του σπιτιού οι δυο Στρατηγοί συζητούσαν για τα περιστατικά του αγώνα, όταν ένα τσούρμο από παιδιά της γειτονιάς, μπήκαν στον αυλόγυρο κι άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα για τον ερχομό του καινούργιου χρόνου.
Όταν τελείωσαν τα παιδιά, ο Νικηταράς ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη μερικούς παράδες να τους δώσει, όπως ήταν το έθιμο, γιατί εκείνος δεν είχε.
Ο Γέρος του έδωσε πρόθυμα, αλλά του είπε για να τον πειράξει:
-Δεν ντρέπεσαι να διακονεύεις, κοτζάμ καπετάνιος εσύ, με τόσες δόξες; Τι σόι Στρατηγός είσαι τότενες.
Ο Νικηταράς κοίταξε ήρεμα το θείο του και του απάντησε σεμνά:
-Πραματευτής δεν ήμουνα. Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος. Μα δε θα ήτανε σωστό να κάνω πραμάτεια το καπετανλίκι μου για να καζαντίσω!!!






8. Όταν ο Στρατηγός Μακρυγιάννης βρισκόταν στους Μύλους με τα παλικάρια του και προπαρασκευάζονταν για τη μάχη με τον Ιμπραήμ, τον επισκέφτηκε ο Ναύαρχος Δεριγνί.
-Τι κάνετε αυτού; Ρωτά το Στρατηγό.
-Εδώ θα σταματήσουμε το Μπραήμι, απαντά ο Μακρυγιάννης.
-Με μια χούφτα άνδρες;
-Μπορεί να είμαστε λίγοι κι αδύναμοι, μα έχουμε μαζί μας τον Παντοδύναμο Θεό και θα νικήσουμε!!!
-τρεμπιέν. (Πολύ καλά), απάντησε ο Δεριγνί.





9.Τον καιρό που ο Κολοκοτρώνης ήταν με το «Μαύρο Στόλο» κι είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κουρσάρων στο Αιγαίο, έζησε καινούργια στέρηση και κινδύνους που τον ατσάλωσαν. Κάποτε που έμεινε μέρες χωρίς να φουμάρει, έσκισε το τσιμπούκι του, έξισε τη νικοτίνη από μέσα κι έφτιαξε μ’ αυτή τσιγάρο. Το αηδίασε:
-Όρσε μωρέ άνθρωπος, φώναξε, που θέλει να λευτερώσει τον τόπο του και δεν μπορεί να λευτερωθει ο ίδιος από ένα συνήθιο. Θεέ μου συγχώραμε.
Πέταξε το τσιμπούκι και το τσιγάρο στη θάλασσα κι από τότε δεν ξανακάπνισε

Προτείνουμε να επισκεφθείτε και την ανάρτησή μας:

• Παρουσίαση 25ης Μαρτίου 1821 (μουσική κ εικόνες)

Παρουσίαση 25ης Μαρτίου 1821 (μουσική κ εικόνες)

Παρουσίαση 1:

Μια παρουσίαση με εικόνες και μουσική για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου 1821 σε μορφή εκτελέσιμου αρχείου (δηλαδή απλά κάνετε κλικ επάνω στο αρχείο κ εκτελείται μόνο του).
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αρχείο για να το προβάλετε στη σχολική σας γιορτή.
Κατεβάστε το πατώντας εδώ
(διάρκειας 10-15 λεπτών, δυστυχώς δεν υπάρχει διαδραστικότητα, το παρακολουθείτε αναγκαστικά ολόκληρο)


Παρουσίαση 2:

Στο Ιστολόγιο Παιδαγωγός μας έχει παραχωρηθεί δωρεάν από το δημιουργό του, το PowerPoint, το κείμενο ανάγνωσης και προτάσεις για τη μουσική υπόκρουση από αντίστοιχη εργασία με θέμα τον αγώνα του 1821 (και αυτή η παρουσίαση ξεκινάει με την πτώση της Κων/πολης και στο κλείσιμό του, συσχετίζει τους ήρωες του 1821 με σύγχρονους ήρωες, προβάλλοντας την πρόσφατη θυσία των Τάσου Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού στην Κύπρο).

Όσοι το θέλετε απλά επικοινωνήστε στο εμαιλ σας για να σας το στείλουμε.ή δοκιμάστε να κατεβάσετε το αρχείο PowerPoint  από τον σύνδεσμο που το αναρτήσαμε, εδώ:

https://docs.google.com/presentation/d/1iMYTl6bKRbGQ8pjq6uuxexr2liFMu40zz9N8iitVHPE/edit?usp=sharing

και το αντίστοιχο κείμενο ανάγνωσης (με σημειωμένες τις αλλαγές στις διαφάνειες της παρουσίασης, κατά την προβολή και προτάσεις μουσικής υπόκρουσης), από τον σύνδεσμο που το αναρτήσαμε, εδώ:

https://docs.google.com/document/d/1kEG7OuVE2YvpOnLPhJdigsIXxWrPfx4ITbtVfXKUv20/edit?usp=sharing

Αμέσως μετά την προβολή της παρουσίασης, προτείνετε να προβάλλετε 2 βίντεο-τραγούδια, αφιερωμένα στην θυσία Ισαάκ-Σολωμού:

(Νότης Σφακιανάκης) Ήταν τρελός

https://www.youtube.com/watch?v=iAqryBYXozY

(Νότης Σφακιανάκης) Πατρίδα μου:

https://www.youtube.com/watch?v=0KrRNBqallI

Τέλος, το βίντεο με την εισαγωγή και το κλείσιμο της παρουσίασης (μόνον η εισαγωγή και το κλείσιμο, χωρίς το κυρίως μέρος του) μπορείτε να το δείτε εδώ:

http://antiparakmi.blogspot.com/2009/03/25-1821.html

Προτείνουμε να επισκεφθείτε και την ανάρτηση μας:

Υλικό για Σχολική Γιορτή 25ης Μαρτίου 1821

καθώς και την αντίστοιχη ετικέτα του ιστολογίου μας


Μουσικές προτάσεις :

https://www.youtube.com/watch?v=OT2aWVSuXU8


https://www.youtube.com/watch?v=XUJUTPi701o

Ομιλία του Πομάκου δημοσιογράφου Σεμπαεδήν Καραχότζα στη Θεσσαλονίκη

Ο αγωνιστής Πομάκος δημοσιογράφος Σεμπαεδήν Καραχότζα

θα ομιλήσει το Σάββατο 21 Μαρτίου 2015, ώρα 8 μ.μ.

 

στον πολυχώρο «Δεσμοί Ελλήνων»

Πασαλίδη 29, Κ. Τούμπα, Θεσσαλονίκη

 

με θέμα

«Η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης»

Είσοδος ελεύθερη

Ο Σ. Καραχότζα είναι Πομάκος, γεννημένος το 1979, είναι παντρεμένος και πατέρας 2 παιδιών (8 και 10 ετών). Επί σειρά ετών δημοσιογράφος σε εφημερίδες και μέχρι πρόσφατα, εκφωνητής ειδήσεων στην Πομακική γλώσσα σε

Η ΠΕΘ εκφράζει τη διαφωνία της σε δήλωση του Αρχιεπισκόπου για το θέμα των Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Ο  Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος μεταξύ των άλλων θεμάτων, αναφέρθηκε και στις Μουσουλμανικές Σπουδές στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και όπως σημειώνεται «τάχθηκε υπέρ της τροποποίησης της λειτουργίας του συγκεκριμένου Τμήματος σε Πρόγραμμα Σπουδών, όπου οι έλληνες μουσουλμάνοι θα έχουν την δυνατότητα φοίτησης και επιμόρφωσης».

Το σχόλιο μας: 

Οπότε με το σκεπτικό του Αρχιεπισκόπου Ιερονύμου, στην θεολογική σχολή θα πρέπει να έχουν "δυνατότητα φοίτησης και επιμόρφωσης" για την θρησκεία τους, και οι "έλληνες" Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι "έλληνες" Πεντηκοστιανοί, οι "έλληνες" Καθολικοί, οι "έλληνες" Εβραίοι κλπ κλπ.. Γιατί να έχουν την δυνατότητα μόνον οι "έλληνες μουσουλμάνοι"; Και γενικά η Θεολογική σχολή θα πρέπει να επιμορφώνει "έλληνες" κάθε  σέκτας.
(τι ωραία που βάζουμε το "έλληνες" μπροστά ε;! Έχετε γνωρίσει πολλούς αιρετικούς που αισθάνονται Έλληνες;)

Αφού τάχθηκε "υπερ" ο αρχιεπίσκοπος..;
Προσέξτε,  δεν σιωπά απλώς, αλλά και επικροτεί και ευλογεί!!  την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών.
 
Η θεολογική σχολή λοιπόν θα παράγει αιρετικούς, ετερόδοξους και αλλόδοξους, για να προσηλυτίζουν  στην θρησκεία τους. 
 
Όταν για να γίνει κάποιος μητροπολίτης, κριτήριο δεν είναι η πνευματικότητα του και η σχέση του με τον Θεό αλλά οι ικανότητά του στις δημόσιες σχέσεις, οι συσχετισμοί, οι ισορροπίες, αυτό είναι το αποτέλεσμα.



Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της ΠΕΘ:

Ψήφισμα της ΠΕΘ για τό τάμα τοῦ Ἔθνους

Δυστυχώς τα χρόνια περνούν και το χρέος του έθνους μας (ανέγερση ναού προς τιμήν του Σωτήρος μας Χριστού) παραμένει ανεκπλήρωτο. Και δυστυχώς στην περίπτωση αυτή ΔΕΝ μπορούν να επικαλεστούν ότι γίνεται για "οικονομικούς" λόγους. Τα χρήματα υπάρχουν (χάρη στον αξιόλογο σωματείο του Τάματος του έθνους).
Για το χτίσιμο τζαμιού, δόθηκε έκταση (και μάλιστα του Πολεμικού Ναυτικού), για την ανέγερση του οφειλομένου τάματος του έθνους μας;;;
Τι κάνει τόσα χρόνια η Ιεραρχία;;

Ακολουθεί το ψήφισμα της ΠΕΘ για τό τάμα τοῦ Ἔθνους :

ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ, «έφυγε» ο Οδυσσέας Τόσκας

Σε μια εποχή που όλοι κοιτάνε πως "να περνάνε καλά", και πως "να τακτοποιήσουν" τα παιδιά και τα εγγόνια τους (οικογενειακά, επαγγελματικά, οικονομικά), 
τον δρόμο του αγώνα δείχνουν όσοι δεν ξεχνούν αλλά αγωνίζονται για την πατρίδα τους, αυτοί που γράφουν οι ίδιοι την Ιστορία της. 
Ένας από αυτούς, όπως πληροφορηθήκαμε, ήταν και ο αγωνιστής δικηγόρος της Θεσσαλονίκης, Οδυσσέας Τόσκας.

Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα και στη συνέχεια, ολόκληρες τις δύο νεκρολογίες.
Είναι αυτονόητο ότι δεν εστιάζουμε στις πολιτικές επιλογές του κεκοιμημένου -οι οποίες φυσικά είναι σεβαστές- αλλά στην αγωνιστικότητα και στην φιλοπατρία του. Ο κεκοιμημένος διάβασε, έγραψε, μίλησε, διαδήλωσε, φώναξε, οργάνωσε, συντόνισε: αγωνίστηκε για την πατρίδα μας. Εμείς τι κάνουμε;;

"(..) Στο Καβαλλάρι φοίτησε τα πρώτα χρόνια του δημοτικού σχολείου αλλά λόγω του ανταρτοπόλεμου που ξεκίνησε το 1946,και  λόγω του  Παιδομαζώματος που έκαναν οι αντάρτες του Κ.Κ.Ε. , και κατόπιν αίτησης του πατέρα του βρέθηκε μαζί με τον αδερφό του Γεώργιο στην Παιδόπολη «Αγ. Κωνσταντίνος» Ιωαννίνων.(...)  Υπήρξε συντάκτης και αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Εξέδιδε μαζί με συντακτική ομάδα την μηνιαία πατριωτική εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ». (...) Ήταν στυλοβάτης όλων των εθνικών εκδηλώσεων και μνημοσύνων σε Γράμμο και Βίτσι καθώς και στο Κιλκίς και αλλού."

 "επίσης ως μέλος μεικτής συντονιστικής ομάδος καθηγητών του παν/μιου θεσ/νικης και φοιτητών υπό την προεδρία του τότε πρυτάνεως Καρανίκα δια την παγκόσμιον διαφώτησιν των καθηγητών και φοιτητών όλων των παν/μιων του κόσμου δια των κυπριακόν πατριωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ..(...)
Τότε υπήρχεν πατριωτισμός και εθνική έξαρσις των φοιτητών των παν/μιων της Ελλάδος και ιδιαίτερα των θεσαλονικέων ενώ τώρα τα παν/μια της Ελλάδος είναι εκκολαπτήρια κομμουνιστικής τρομμοκρατίας (...)
Θυμάμαι επίσης αείμνηστε Οδυσσέα Τόσκα τα ξενύχτια εις την πρυταννείαν του παν/μιου θες/νικης με τους πρυτάνεις--προπρυτάνεις--αντιπρυτάννεις--κοσμήτορας καθηγητάς Κορωναίον --Βαρβολήν--Χρηστου--Τσουλοπουλον--Καρανίκαν όταν οργανώναμεν την υποδοχήν του Ντεγκώλ εις την θεσ/νικην τον μοναδικόν φίλον της Ελλάδος και της Κύπρου και του Κυπριακού Αγώνος της ΕΟΚΑ την εποχήν εκείνην... "

Ακολουθούν ολόκληρες οι δύο νεκρολογίες:

Πρόσκληση - Κυριακη 15 Μαρτίου, Λάρισα

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Αγωνιστικός Σύλλογος

ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

σας προσκαλεί στην ενδιαφέρουσα ομιλία του γνωστού

Συγγραφέως Δημοσιογράφου Τουρκολόγου.

κ. Νικολάου Χειλαδάκη

με θέμα: “ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ”

  

που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

 και ώρα 5.30μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΔΕΥΑΛ Λάρισας.

Μετά την επίκαιρη αυτή ομιλία θα επακολουθήσει συζήτηση.

Μετά τιμής

Το Διοικητικό Συμβούλιο

 Πηγή

Νεότερη Ενημέρωση (16/3/2015):

Διαβάστε την

Προλόγησις

τῆς ὁμιλίας τοῦ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

μὲ θέμα:

«Ἑλληνισμὸς καὶ Ὀρθοδοξία ἐν διωγμῷ»

ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ

εδώ

Οι θρυλικές επαναστάσεις του εθνομάρτυρα μητροπολίτη ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ του ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ και το ΤΖΑΜΙ στα Ιωάννινα

Οι παρακάτω συγκλονιστικές περιγραφές αφιερωμένες, σε όσους αμφιβάλλουν για το τι έκανε η Εκκλησία για το έθνος μας, για το αν αγωνίστηκε όλα αυτά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά και για όσους "ηδονίζονται" βλέποντας τζαμιά. Διαβάστε λοιπόν. 'Ηρθε η ώρα να μάθουμε την αλήθεια. Να μάθουμε Ελληνική Ιστορία.

 ΟΙ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

Ο λησμονημένος Εθνομάρτυρας Διονύσιος ο Φιλόσοφος, γεννήθηκε στην Παραμυθιά το 1541 μ.Χ., με μακεδονική καταγωγή από το χωριό Αβδέλλα Γρεβενών.

   Από πολύ μικρός έγινε Μοναχός στο Διχούνι, στο Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου και αργότερα, σε πολύ νεαρή ηλικία, έφυγε στην Πάδοβα για σπουδές στην Ιατρική, Φιλοσοφία, Φιλολογία, Λογική, Αστρονομία και Ποίηση, πράγμα που δείχνει τη φιλομάθειά του, όπως επίσης και το γεγονός ότι μιλούσε επτά γλώσσες! Χάρη σε αυτές του τις ιδιότητες ονομάστηκε και Φιλόσοφος!

   Στην Ευρώπη μάλιστα ήρθε σε επαφές με δυτικούς ηγεμόνες προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη στρατιωτική βοήθειά τους για ταυτόχρονη Επανάσταση και Απελευθέρωση της Ελλάδος και όλου του Βυζαντίου, πράγμα που ήταν πόθος και όραμα όλων των Ελλήνων!

«Τρίκκη Βυζάντιον ανακτήσει» 1600

   Το 1582 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1563 αναδείχτηκε Μητροπολίτης Λαρίσης, μεταφέροντας την έδρα του στην Τρίκκη (Τρίκαλα).

   Μη αντέχοντας εκεί να βλέπει άλλο τα βάσανα των Ελλήνων, τα παιδομαζώματα, τους βίαιους εξισλαμισμούς και μαθαίνοντας για την Επανάσταση του Έλληνα Μητροπολίτη Αχρίδας Αθανασίου το 1596,  προετοιμάζει και ο ίδιος πολλούς για να επαναστατήσουν!

   Ταυτόχρονα, αποστέλλει ανθρώπους του σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας κάθε είδους βοήθεια, αρχίζει επαφές με Κλέφτες και Αρματολούς των Χασίων και του Ασπροποτάμου, ενώ αποταμιεύει μέρος των προσόδων που όφειλε να αποδίδει ετησίως η Μητρόπολη του στην  Πύλη, για την οικονομική προετοιμασία της Επανάστασης!

  Έτσι, πιστεύοντας ότι θα αποστείλει στρατιωτική βοήθεια και ο πολλά υποσχόμενος Δούκας του Νεβέρ, κηρύσσει την Επανάσταση στα Άγραφα το 1600, από το Μοναστήρι της Παναγίας Τατάρνης, με το σύνθημα «Τρίκκη Βυζάντιον ανακτήσει»!

Άγιος Σεραφείμ Μητροπολίτης Φαναρίου και Νεοχωρίου

   Δυστυχώς η Επανάσταση καταπνίγεται στο αίμα, χωριά, εκκλησιές και μοναστήρια καταστρέφονται, ενώ ο γειτονικός Μητροπολίτης Φαναρίου και Νεοχωρίου Σεραφείμ  συλλαμβάνεται σαν συνεργός!

   Οι Τούρκοι τον ρίχνουν στη φυλακή, τον βασανίζουν σκληρά και του ζητούν να αρνηθεί την Πίστη μας και να γίνει μουσουλμάνος, ώστε να του χαρίσουν τη ζωή και μεγάλα τουρκικά αξιώματα...

   Όμως ο γενναίος και πιστός άχρι θανάτου Μητροπολίτης Σεραφείμ αρνήθηκε  με σθένος, με αποτέλεσμα να τον φέρουν οι Τούρκοι στην αγορά του Φαναρίου, να τον βασανίσουν άγρια και να τον θανατώσουν δημόσια με τον φριχτότερο τρόπο: τον σούβλισαν ζωντανό κοντά στο κυπαρίσσι της αγοράς στις 4 Δεκεμβρίου 1601 μ.Χ.!

   Μετά μερικές μέρες έκοψαν το κεφάλι του και τον έστησαν σε πάσαλο σε κοινή θέα, προς

Πανηγυρικός λόγος για την επέτειο το 1821

Εξαιρετική η επετειακή ομιλία του συναδέλφου Γ.Χ., τον οποίο ευχαριστούμε για την αποστολή της και την άδειά του για να την δημοσιεύσουμε :

«χαρά που το ’χουν τα βουνά κι οι κάμποι περηφάνεια.

Σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με ντουφέκια,

σαν βλέπουν και το Γερμανό, της Πάτρας το Δεσπότη,

για να βλογάει τ’ άρματα, να φχιέται τους λεβέντες.»

Δεν υπάρχει πιο χαρούμενη επέτειος για ένα έθνος από την επέτειο της ανεξαρτησίας του, από την ημέρα όπου έχει ορίσει για να γιορτάζει την ελευθερία του και την απαλλαγή από την τυραννική εξουσία. 

Και για το δικό μας το έθνος η ημέρα αυτή είναι μεστή συμβολισμών και νοημάτων, όχι μόνο λόγω του τεράστιου ιστορικού της βάρους, αλλά και λόγω των εορτασμών των ημερών.

Διπλή εορτή η σημερινή, γιορτή Ευαγγελισμού, γιορτή καλών μαντάτων για τον ερχομό του Μεσσία και λύτρωσης των ανθρώπων από τα σκοτάδια του θανάτου και της αμαρτίας, αλλά και γιορτή Ευαγγελισμού για την λύτρωση του Γένους από τα σκοτάδια των τεσσάρων και πλέον αιώνων της σκλαβιάς. Τό 'φερε ίσως η τύχη να γιορτάσει το έθνος την ελευθερία του την ίδια μέρα μαζί με την Υπέρμαχο Στρατηγό του, αυτή που όπως μας λέει ο ποιητής «έχει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης»

Και ήταν πραγματικά σκοτεινοί οι αιώνες που ακολούθησαν την Άλωση της Βασιλεύουσας το 1453, ήταν ο δικός μας Μεσαίωνας. Ήδη καιρό πιο πριν ο Ελληνισμός τσακιζόταν ανάμεσα σε δυο συμπληγάδες μυλόπετρες, τους Φράγκους της Δύσης από την μια, και τους Ανατολίτες Τούρκους από την άλλη, να ροκανίζουν ένα ένα τα κομμάτια του. Η μια υποδούλωση χειρότερη από την άλλη. Η Άλωση της Πόλης ήταν απλώς η κορύφωση του δράματος. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτά τα σκληρά χρόνια; Από μόνη της η επιβίωση του Γένους και  η διατήρηση της ταυτότητάς του είναι ένα θαύμα.

Οι εξισλαμισμοί των υποδούλων Ρωμιών συνεχείς και κατά περιόδους έντονοι, δώσανε χιλιάδες νεομαρτύρων. Σε συνδυασμό με τα παιδομαζώματα που τροφοδοτούσαν τον Οθωμανικό στρατό με Γενιτσάρους, αποτέλεσαν γενοκτονικό φόρο αίματος για αιώνες.

Όμως και οι κεφαλικοί φόροι, τα «χαράτσια» που επέβαλλε ο κατακτητής στους υπόδουλους Ρωμιούς, αλλά και οι συνεχείς εξευτελισμοί και οι ταπεινώσεις, δοκίμαζαν τα όρια των αντοχών τους.

Η παιδεία και η μόρφωση περιήλθαν σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Τα σχολειά λιγοστά, σε κάποια μόνο αστικά κέντρα. Η αμορφωσιά πλάκωσε βαριά τους Έλληνες. Η Ελληνική γλώσσα, η  αρχαία λαλιά υποβαθμίστηκε, και σε πολλές περιπτώσεις ξεχάστηκε κιόλας. Μικρές αλλά σωτήριες εστίες αντίστασης, θερμοκοιτίδες παραπαίουσας Ρωμαίικης παιδείας, τα κρυφά σχολειά, ανοργάνωτα και αποσπασματικά να διδάσκουν όπως όπως το ψαλτήρι και το οκτωήχι.

Ασφυκτιούσε η Ρωμιοσύνη κάτω από την τυραννία του κατακτητή, τινάζονταν να ελευθερωθεί, αλλά μάταια. Η κάθε επανάσταση, τοπική ή γενικότερη πνίγονταν στο αίμα. Μέχρι να ξανασάνουν λίγο οι ραγιάδες, να πάρουν λίγες δυνάμεις, να φουντώσει πάλι η αγανάκτηση και το δίκιο μέσα τους, να ξαναπάρουν τα άρματα, και να ξαναπνιγούν για μια άλλη φορά στο αίμα. Έτσι περνούσαν οι αιώνες.  Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε τέσσερις αιώνες τουρκοκρατίας έχουμε περί τις 70 επαναστάσεις μόνο στον σημερινό ελλαδικό χώρο, δίχως να υπολογίζουμε τους Σέρβους, τους Βούλγαρους και τους λοιπούς υπόδουλους λαούς. Κάθε 5-6 χρόνια και μια επανάσταση, πάντα με την ίδια θλιβερή κατάληξη.

Πολλοί δεν άντεξαν και κάποιοι πήραν τα βουνά. Κυνηγημένοι μα ελεύθεροι, ζούσαν σαν τα αγρίμια, με τη ρετσινιά του «κλέφτη»· του «χαΐνη». Μια ρετσινιά, που η αλήθεια των πραγμάτων την έκαμε τίτλο τιμής! Άλλοι πάλι πήραν τον δρόμο της ξενητειάς, και άλλοι σαν τους Σουλιώτες βρήκαν καταφύγιο σε μέρη δυσπρόσιτα αλλά ήσυχα, καταφρονεμένα από τον φιλάργυρο κατακτητή.

Όμως ο πόθος της λευτεριάς δεν έσβηνε, παρά μόνο φούντωνε όλο και περισσότερο. Άνθρωποι φωτισμένοι, συχνά θυσιάζοντας την ζωή τους την ίδια, φρόντιζαν να κρατούν αναμμένη την φλόγα της ελπίδας για το Γένος. Εμβληματική μορφή ο πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός, ο αεικίνητος καλόγερος που