Ήταν πρωί, περίπου 8:30 π.μ., όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο.
Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00 π.μ. Η
νοσοκόμα τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και, επειδή δεν
ήταν...
και πολύ απασχολημένη, αποφάσισε να δει τη πληγή
Tου. Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με
γιατρό σήμερα.
Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό, αλλά ότι έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με την σύζυγό του.
Η νοσοκόμα τον ρώτησε σε τι κατάσταση ήταν η υγεία τής γυναίκας του. Ο
ηλικιωμένος απάντησε ότι η σύζυγός του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer.
Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν, και ότι δεν
μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.
Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε: «Και γιατί συνεχίζεις και πηγαίνεις κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;»
Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και της είπε:
«Εκείνη δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι!!!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.
Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.