Τι μανάδες μεγαλώνουν παιδιά σαν τον Ρωμανό και τον Γρηγορόπουλο;

Εχουν γίνει δεκάδες σχόλια και αναρτήσεις για τις διαλυμένες νεοταξίτικες οικογένειες των βορείων προαστείων που "βγάζουν" όλα αυτά τα άτυχα παιδιά-αγρίμια...
Καριερισμός, αθεϊα, έλλειψη ιδανικών, χωρίς αρχές και πιστεύω..... κλπ "αρετές"...

Θα παραθέσω μόνο ένα σύντομο κείμενο παρουσίασης του βιβλίου "Μαμάδες Βορείων Προαστίων" της μητέρας του Νίκου Ρωμανού που δείχνει ξεκάθαρα τα δικά της πιστεύω για την οικογένεια....


"Οι άντρες είναι σαν τα σκουπίδια: δεν πρέπει να μένουν στο σπίτι, βρομάνε" είναι το μότο ζωής πέντε φιλενάδων.

Η Δανάη ταΐζει τα παιδιά της με απομεινάρια από τις λαμπρές δεξιώσεις της πλούσιας φίλης της· τα δωροδοκεί διαρκώς και νιώθει όμηρος στο ίδιο της το σπίτι (το μόνο καταφύγιό της είναι η τουαλέτα) ενώ ο άντρας, η μαμά και η πεθερά της την αντιμετωπίζουν με παγερή αποδοκιμασία σαν νταντά υπό απόλυση.

 
Η Λυδία, εξοντωμένη από τα καθημερινά τρίωρα στον Καίσαρη, τον Gavello και τον Καρούζο, παριστάνει τη Ρωσίδα υπηρέτρια όταν της τηλεφωνούν οι αγανακτισμένοι δάσκαλοι των παιδιών της, για να γλιτώσει. Η παραίτηση του σοφέρ της που είχε αναλάβει και χρέη νταντάς τη ρίχνει στο χάος.

Η Εύα ξεφορτώνεται χαρούμενη το χρηματιστή σύζυγο και την πεθερά της για να ανακαλύψει έντρομη ότι της είχε μείνει το πιο βαρύ φορτίο: το παιδί της!

Η Αλίκη, κάποτε η ωραιότερη γκόμενα της Εκάλης, περιφέρει την μισοκατεστραμμένη της ομορφιά σε καφετζούδες και χαρτορίχτρες ενώ ποτίζει κρυφά με ηρεμιστικά τον νευρασθενικό σύζυγό της.

Η Βίκυ βιώνει τη μεγαλύτερη δυστυχία των Βορείων Προαστίων: δεν έχει πισίνα και playroom και βλέπει τη ζωή της να καταρρέει. Έτσι δέχεται με ευγνωμοσύνη τη φιλία της Λυδίας, μόνο και μόνο για να καταλήξει σιγά σιγά σε υπηρεσία της -dame de compagnie, το είδος που ανθεί στα Βόρεια Προάστια.

Πέντε γυναίκες σε φιλίες χαρούμενων capuccino και θλιμμένων espresso, φιλίες που καταρρέουν πιο γρήγορα και από τους δίδυμους πύργους.

Ένας άντρας που θα τις σημαδέψει όλες.
Μια παράξενη ερωτική ιστορία που θα καταλήξει σε μία αυτοκτονία, ένα φόνο αλλά και μία απελευθέρωση.
Μια συγκλονιστική ματιά στο πιο σύγχρονο είδος πολέμου: το γάμο.

(το κείμενο το είδαμε ΕΔΩ)

ένα ακόμη βιβλίο της κυρίας Νάσιουτζικ

 

Χωρίς Χριστό και αγάπη και χωρίς ιδανικά για Πατρίδα και Οικογένεια δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τα παιδιά μας... και για την Ελλάδα μας.

 Πηγή

Διαβάστε σχετικά και εδώ:

• Μαμά έλα να διαβάσουμε Ιστορία -Χέσε την ιστορία, έλα να διαβάσουμε Μάριο Χάκκα (διάλογος Παυλίνας Νάσιουτζικ με τον νυν τρομοκράτη γιό της Νίκο Ρωμανό)

 

Διαβάστε και αποσπάσματα από ένα ακόμη βιβλίο της:

Η Παυλίνα Νάσιουτζικ είχε μιλήσει για τους «τρομοκράτες βορείων προαστίων», ήδη από το 2009, στο μυθιστόρημά της «Ο τρελός δρόμος του έρωτα». Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό η ταξική συνείδηση καθορίζει την επιλογή να γίνεις τρομοκράτης, γεγονός πάντως είναι ότι η Αστυνομία δεν κρίνει τις συλλήψεις με ταξικά κριτήρια. Η υπόθεση «ξέφυγε» από το περιχαρακωμένο πλαίσιο μιας σελίδας από το μεγάλο και ανοιχτό βιβλίο της τρομοκρατίας, αφού ένας από τους συλληφθέντες, ο 20χρονος Νίκος Ρωμανός, είναι γιος της Παυλίνας Νάσιουτζικ.

Το προτελευταίο μυθιστόρημά της, «Ο τρελός δρόμος του έρωτα» (εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, 2009), πέρασε στον Τύπο ως ακόμη ένα ερωτογράφημα. Ομως έπειτα από μία προσεκτική ανάγνωση, θα διαπιστώσουμε ότι μιλάει για τη νέα τρομοκρατία. Οι μανάδες ακολουθούν κατά πόδας τα παιδιά τους, καθώς ρίχνουν πέτρες και σπάνε βιτρίνες.

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Τέσσερις ώρες όρθια στην πορεία, έγινα ράκος. Γύρισα σπίτι κι έκανα δύο ώρες τζακούζι για να συνέλθω. Πρήστηκαν τα πόδια μου. Πήγε το τρελό και πέταξε πέτρες στους αστυνομικούς. Ισα που πρόλαβα να την αρπάξω, πριν την ψεκάσουν. Μη γελάς, Μυρτώ, πες για τα νεράντζια που πέταξες στους αστυνομικούς».
* «Δεν είναι βαλίτσα, είπε με αηδία η Δανάη, λες και απεχθανόταν ακόμα και να χρησιμοποιήσει τη λέξη. Είναι η καινούργια Louis Vuitton bagage. Τέσσερις κάσκες για τις πέτρες και τέσσερις μάσκες για τα δακρυγόνα».
* «Ο Ανάστης. Ο καλοαναθρεμμένος και μοσχαναθρεμμένος της γιος, με τα ιδιωτικά σχολεία, τη μουσική, το σκι, ήταν εκεί με μια βαριοπούλα μεγαλύτερη απ' το μπόι του κι έσπαγε τη βιτρίνα».
* «Η Δανάη φορούσε apres ski μπότες και Jet set μπουφάν με κουκούλα. Α! Και ειδική μάσκα για τα δακρυγόνα που είχε αγοράσει στο Μοναστηράκι».
* «Τα παιδιά ήταν εξαγριωμένα αρκούσε μία μόνο λέξη, "μπάτσος" ή "χαφιές", και κανείς δεν ήξερε τι ήταν ικανά να κάνουν».
* «Δολοφονήσατε τη Manolo Blahnik γόβα μου, δήλωσε στον κατάπληκτο αστυνομικό. Το βράδυ έχω πάρτι και μόνο αυτή ταιριάζει με Diane von Furstenberg συνολάκι που έχω διαλέξει. Δολοφονήσατε, λοιπόν, και το πάρτι μου. Μέχρι πού θα φτάσει η δολοφονική σας μανία;»
* «Πού μπορεί να απευθυνθεί μια αξιοπρεπής κυρία όταν έχει χάσει το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας, δηλαδή τη γόβα της, και την έχουν τσουβαλιάσει στη ΓΑΔΑ;»
Καθόλου τυχαίο το επώνυμο Νάσιουτζικ, αφού ο παππούς του νεαρού είναι ο συγγραφέας και επιχειρηματίας Αθανάσιος Κ. Νάσιουτζικ, ο οποίος, όπως έχει εξομολογηθεί, «έγινα αριστερός, γιατί δεν μπορούσα να βλέπω τους άλλους να ζουν μες στη δυστυχία».
Μ' αυτόν τον απόηχο γαλουγήθηκε ο Νίκος Ρωμανός 

(πηγή αποσπασμάτων)