Η συρρίκνωση της Ορθόδοξης πίστης στον σημερινό "Ορθόδοξο" μοναχισμό

Σχόλιο:

Βάλαμε δικό μας τίτλο, που ίσως αιφνιδιάζει και σίγουρα διαφέρει από τα τετριμμένα. 

Σε μια εποχή που Αγιορείτες ηγούμενοι περιφέρονται σε Ελλάδα και Εξωτερικό, βρισκόμενοι περισσότερες ημέρες ΕΚΤΟΣ του μοναστηριού τους και ΕΚΤΟΣ Αγίου Όρους, 

που υποδέχονται μπροστά στις κάμερες και με κωδωνοκρουσίες (!) προστάτες και υπερασπιστές των κίναιδων, 

που περηφανεύονται για τις υψηλές γνωριμίες τους με την κοσμική (πολιτική) εξουσία (μέχρι και με υπουργούς του Σύριζα απέκτησαν "κονέ"), 

που αντί να εμπιστεύονται τον Θεό, εμπιστεύονται την περιουσία του μοναστηριού τους και τις γνωριμίες τους (δικαστικούς κλπ), 

σε μια εποχή που γεμίζουν τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων με φωτογραφίες και βίντεο από τις "φιέστες" του Αγίου Όρους (από δεσποτικά συλλείτουργα μέχρι online αγρυπνίες και κηδείες! και φωτογραφίες τις πιο ιερές στιγμές ακόμη και μέσα από το Ιερό) 

Μετρήσαμε 90 φωτογραφίες -υψηλής ανάλυσης, την συγκεκριμένη την συμπιέσαμε- από την εορτή του Ευαγγελισμού στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου! Πίσω από τους μητροπολίτες ο ηγούμενος Εφραίμ. Δείτε εδώ

που μοναχοί -ακόμη και μοναχές "παρασημοφορούνται"!!! (Δείτε εδώ)

Ο γνωστός γέροντας Εφραίμ της Αριζίονας- από τον οποίο περιμένουν υποτίθεται οι αντιοικουμενιστές το "οκ" για διακοπή μνημοσύνου Πατριάρχη-  παρασημοφρείται από τον μητροπολίτη Βεροίας! Δείτε εδώ 

Σε μια εποχή που οι αγωνιστές αγιορείτες ΕΚΔΙΩΚΟΝΤΑΙ από τα μοναστήρια και τα κελιά τους επειδή ΑΡΝΟΝΤΑΙ να αποδεχτούν την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης (δείτε την σχετική ετικέτα του ιστολογίου μας "Διώξεις αγιορειτών", εδώ)

αρκετά ανεχθήκαμε και αρκετά σιωπήσαμε, ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, 

όπως τα λέει και ο συγγραφέας στο αξιόλογο κείμενο που ακολουθεί.

Το ερώτημα παραμένει αμείλικτο: 

Αφού η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος -παρανόμως- υπέγραψε το προδοτικό κείμενο και έκτοτε δεσποτάδες, ηγούμενοι, μοναστήρια και αδελφότητες σφυρίζουν αδιάφορα,  
ποιος θα μας φυλάξει από τους "φύλακες";;;

Η απάντηση μία ακόμη φορά στην εκκλησιαστική μας ιστορία είναι "ο πιστός λαός". 

Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα κάποιοι που ΔΕΝ φοβήθηκαν, που ΔΕΝ ενέδωσαν στις απειλές, που ΔΕΝ προσκύνησαν,  "οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῷ Βάαλ".

Με αυτούς και με εμπιστοσύνη στον Θεό θα δώσουμε τον αγώνα μας μέχρι την νίκη, μέχρι να θριαμβεύσει και πάλι η Αλήθεια.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ορθοδοξία και μοναχισμός

Η θεσμική Ορθοδοξία, σήμερα, διέρχεται περίοδο έντονων δογματικών εκτροχιασμών ή, καλύτερα, οικουμενιστικών «μετασχηματισμών», στον αντίποδα των οποίων γεννιούνται φαινόμενα – καταστάσεις πνευματικής διχαστικής ανισορροπίας, που επηρεάζουν το ήθος και την ενότητα των Ορθοδόξων. 

Είναι αλήθεια, ότι η «σύνοδος της Κρήτης» προκάλεσε εκκλησιαστικό συνειδησιακό σχίσμα. Θεμελιώδεις πτυχές της Ορθοδοξίας σωριάζονται ή αναδιπλώνονται γύρω από τον αιρετικό άξονα του Οικουμενισμού. 

Πιο συγκεκριμένα:

• Αναδύθηκε (ΑΠΟΚ. Θ,2) η εξίσωση Ορθοδοξίας και αιρέσεων. Η αναφορά σε «ετερόδοξες εκκλησίες» έχει κατεύθυνση αποστασίας από την Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Αγία Γραφή.
• Η Λειτουργική – δογματική ζωή σήπεται σε συμπροσευχές και συλλείτουργα Ορθοδόξων και αιρετικών (Παπικών, προτεσταντών). 
• Έτσι, η σχέση της Ορθοδοξίας με την παραδοσιακή ζωή των αγίων Πατέρων διατηρεί εξωτερικά στοιχεία (ουνία), αλλά εσωτερικά είναι εκτεθειμένη σε μια γραμμή ενδόρρηξης (=κατάρρευση συστήματος).

Τα υπάρχοντα σχήματα συλλογικής πνευματικής ζωής, όπως: ενορίες, κύκλοι Γραφής, πολλές Ιερές Μονές, θρησκευτικές οργανώσεις-σύλλογοι και απλοί πιστοί έχουν, στο σύνολό τους, μια σιωπηλή καθήλωση μπροστά σε συγκεκριμένο κίνδυνο. Η σιωπή τους, σύμφωνα με τους Πατέρες, είναι συγκατάθεση. Ελάχιστες οι υγιείς αντιδράσεις. Είναι και αυτό σημείο των καιρών. 

Έχουν τώρα, διαμορφωθεί τρία πνευματικά φάσματα:

Οι Ορθόδοξοι των αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων, οι οικουμενιστές – μεταπατερικοί και ενδιάμεσα οι πιστοί, που θεωρητικά θίγουν την παναίρεση του Οικουμενισμού αλλά δεν αντιπαρατίθενται πρακτικά, ουσιαστικά, με αποτέλεσμα ο οικουμενισμός να πετυχαίνει τους στόχους του. 

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αλλά και άλλοι Πατέρες – Μοναχοί υπογραμμίζουν:
«Μέσον αληθείας και ψεύδους δεν δύναται να υπάρξη».

Οι καλοπροαίρετοι ερωτούν–απαντούν: «κανένα αρμόδιο εκκλησιαστικό όργανο δεν καθήρεσε ή καταδίκασε τους οικουμενιστές».

Η απάντηση είναι προφανής: Η ορθόδοξη πίστη χθες ή προχθές γεννήθηκε; Δεν υπάρχει προηγούμενο καταδίκης των αιρέσεων, που πολώνονται γύρω από τον Οικουμενισμό; Και βέβαια υπάρχει!

Στο σημερινό εκκλησιαστικό – συνειδησιακό σχίσμα, το δεύτερο που δημιούργησε ο Οικουμενισμός μετά το ημερολογιακό, η απάντηση βρίσκεται στον άξονα:

«Επόμενοι τοις Θείοις πατράσι»

Σήμερα, η αγωνιστική ευαισθησία περί την ορθή πίστη έχει συρρικνωθεί και στο μοναχισμό, πλην ολίγων εξαιρέσεων.

Λίγες αλλά ουσιαστικές, οι σημερινές παρεμβάσεις των μοναχών σε θέματα ανάσχεσης της αιρέσεως σε σχέση με την περίοδο 1963-1973. 

Τότε, τρεις Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος και σχεδόν σύσσωμο το Άγιο Όρος, είχαν διακόψει τη μνημόνευση του αιρετικού Πατριάρχη Αθηναγόρα. 

Δεν υπήρξαν παραβάτες ιερών κανόνων διότι, η διακοπή μνημονεύσεως αιρετικού Επισκόπου προβλέπεται από τον 15ο κανόνα της ΑΒ Συνόδου επί Μ. Φωτίου και δικαιώνεται από τα παραδείγματα των Αγίων Πατέρων.

Αντίθετα, οι συμπροσευχές επισύρουν την ποινή της καθαιρέσεως στους ιερωμένους.

Αναμφίβολα, οι ιστορικές πηγές – πληροφορίες υπάρχουν, για όσους έχουν ενστάσεις και ειδικότερους εκκλησιολογικούς προβληματισμούς. Η προσήλωση στην διαχρονική εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ούτε σχίσματα δημιουργεί, ούτε σε θέτει εκτός Εκκλησίας.

Σε άλλες εποχές, όπως στην εποχή του Αγίου Θεοδώρου της Μονής Στουδίου, η εκφραστική μορφή άμυνας απέναντι των αιρέσεων ήταν, όχι μόνο διακοπή μνημονεύσεως, αλλά και η συλλογική εγκατάλειψη των Μονών, προκειμένου να αποφύγουν την κοινωνία της αιρέσεως. Τόσο απόλυτοι αγωνιστές ήσαν οι άγιοι Πατέρες και μοναχοί της Ορθοδοξίας.

Αυτοί διέκριναν την αιρετικότητα ενός επισκόπου ή μη, διασταυρώνοντας στον θεολογικό ορίζοντα της Εκκλησίας την οριζόντια διδασκαλία – εμπειρία της με την κάθετη της Αγίας Γραφής και, πολλές φορές, πριν Συνοδικής αποφάσεως είχαν δημιουργήσει τη δυναμική της μη επιβολής της αιρέσεως.

Οι πρακτικές των παλαιών μοναχών, που μαρτύρησαν, προβάλλονται ισχνά και ως μοντέλο αντι-εκκλησιαστικό, εκτός θεσμικής κλίμακος! «Κατελίπομεν την οδόν των αγίων Πατέρων και δια τούτο έρημοι εσμέν παντός έργου πνευματικού», παρατηρεί ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής.

Για όσους επιδιώκουν την επαναπόκτηση-επανερμηνεία της θεϊκής αλήθειας μακριά από την Ορθοδοξία, οι ψαλμοί προειδοποιούν: «των ονομάτων αυτών ου μη μνησθώ δια χειλέων μου» διότι αυτοί «εις εχθρούς εγενοντό μοι» (Ψαλμοί 15ος, 138ος).

Αξίζει να προσεχθεί ο διάλογος του αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ του Αρμενίου του εικονομάχου με τον όσιο Θεόδωρο της Μονής Στουδίου.

Αυτοκράτορας: «Λοιπόν με βγάζεις σήμερα έξω από την Εκκλησία;»

Αγ. Θεόδωρος: «Μάλλον εσύ πρόλαβες και βγήκες με τις πράξεις σου. Εάν θέλεις να επανέλθης να σταθείς με όσους πρεσβεύουν την αλήθεια».

Το ψεύδος του Οικουμενισμού σε θέτει, πράγματι, εκτός Εκκλησίας, διότι η διαχρονική Ορθοδοξία πρεσβεύει την αλήθεια.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ