"Μέ ἔκαναν νά σιχαθῶ καί νά βαρεθῶ ὅλα αὐτά καί νά ἀντιπαθήσω καί νά χάσω τήν πίστη μου καί νά μή θέλω τό Θεό"

Ἀγαπητέ μου, τώρα δέν ψάχνουμε ἐνόχους. Ψάχνουμε νά σκεφτεῖ ὁ καθένας μέσα του ἄν ἔχει κάνει μία τέτοια ζημιά στούς γύρω μας, μόνο  καί μόνο γιά νά βοηθηθοῦμε καί νά ἐπανορθώσουμε. Δέ θέλουμε νά πυροβολήσουμε κανέναν. 

Στράφηκα σέ ἕναν μαθητή καί μοῦ εἶπε τά ἑξῆς: "Τί νά πῶ; Μά δέν εἶναι ζωή αὐτή. Μέ τό ζόρι νά νηστεύω, μέ τό ζόρι νά πηγαίνω ἐκκλησία, μέ τό ζόρι νά προσεύχομαι. Ὅλα μέ τό ζόρι!". 

 

Καί σηκώνει ἕνας τό χέρι, "Νά πῶ καί κάτι ἄλλο ἐγώ;" Τόν εἶδα ἀναμαλλιασμένο καί φοβήθηκα τί θά ἀκούσω. Tοῦ λέω "Γιά πές. Θά μιλήσεις εὐγενικά, ὅμως, ἐτσι;" 

"Ναί. Ἀκοῦστε. Μέ ἔκαναν νά σιχαθῶ καί νά βαρεθῶ ὅλα αὐτά καί νά ἀντιπαθήσω καί νά χάσω τήν πίστη μου καί νά μή θέλω τό Θεό." 

Καί συμπληρώνει ὁ ἴδιος κάτι φοβερό: "Πού, ὁ Χριστός εἶναι τό ὡραιότερο πρόσωπο! Εἶναι ὁ καλύτερος! Πού δέν φταίει σέ τίποτε Aὐτός. Ἀλλά ἔτσι πού μέ μεγάλωσαν. Μ' αὐτά πού μου ἔλεγαν καί μέ τόν τρόπο πού μέ δίδασκαν, μέ ἔκαναν νά τά ἀντιπαθήσω ὅλα!" Ἐγώ ἄκουγα βουβός καί ἀμήχανος, μέ δέος καί ντροπή πού τά παιδιά καθρέπτιζαν ἔτσι εἰλικρινά τήν ἐπαφή μέ τόν κόσμο τῶν μεγάλων. 
 

Πόσο μέ ἐντυπωσίασε αὐτή ἡ φράση τοῦ παιδιοῦ: "Ὁ Χριστός εἶναι ὁ καλύτερος. Εἶπε τά πιό ὡραία πράγματα. Εἶναι ὁ πιό καλό. Τί φταίει ὁ Χριστός; Δέν φταίει ὁ Χριστός!"

Ἀλλά ὅταν ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε τήν ἐπιγραφή τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μᾶς διατρεβλώνουμε τήν εἰκόνα του στά παιδιά, τί περιμένουμε; Ὅλοι μας νομίζουν ἀληθινούς χριστιανούς. Μέ νομίζει ὁ ἄλλος πρότυπο χριστιανοῦ. Κι ὅ,τι πῶ θά νομίζει ὁ ἄλλος πού μέ βλέπει ὅτι εἶναι λόγος τήν Ἐκκλησίας. Κι ἄν εἶναι λάθος; Θά καλλιεργήσω μέσα σου μία λάθος εἰκόνα γιά τήν Ἐκκλησία. Αὐτό δέν γίνεται πάντα; Μᾶς λένε κάτι οἱ μεγαλύτεροι εἴτε αὐτόι εἶναι οἱ γονεῖς, οἱ ἱερεῖς, κι οἱ θεολόγοι μας, ἄνθρωποι τούς ὁποίους θεωροῦμε συνήθως πρότυπο στή ζωή μας. Νομίζουμε ὅτι....

μᾶς διδάσκουν τή σωστή ἄποψη γιά τό Θρό καί ὅτι σχεδόν εἶναι τό στόμα τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι μᾶς ποῦν αὐτοί τό πιστεύουμε ὅτι ἔιναι καί ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἔγκυρη, ἡ σίγουρη, ἡ ἀσφαλής πού δέν σηκώνει ἀντίρρηση. Κι ἄν αὐτό ποῦ μᾶς λένε εἶναι λάθος; Τότε χαλάει ὅλη ἡ πίστη πού χτίζουμε μέσα μας. Καί στήν περίπτωση τοῦ παιδιοῦ χαλάει ὅλος ὁ λογισμός.
 Ἀπό τήν Ὁμιλία  τοῦ π. Ἀνδρέα Κονάνου "Θεέ μου, εἶσαι ὅλος μία ἀγκαλιά"

Πηγή