«Δούλε πονηρέ και οκνηρέ …» - με αφορμή την σιωπή "αντιοικουμενιστών" (αντιοικουμενιστές στα λόγια και όχι στα έργα)

Οι αγιορείτες εξορίζονται και οι «στρατηγοί» του αντι-οικουμενιστικού αγώνα στην καλύτερη περίπτωση θα καταγράψουν στο αρχείο τις υποθέσεις. 

Ο κόσμος διδάσκεται να υπακούει τους άχρηστους και βλαβερούς Γραικο-λατίνους που εξασφαλίζουν ειρήνη, άνεση και βόλεμα συνειδήσεως. Χαμόγελα, και ωραίες ιστορίες από τα γεροντικά. Αν είχαμε πάντα τέτοιους ποιμένες, σήμερα Ορθοδοξία δεν θα υπήρχε. 

Όταν ξαναέρθει ο Κύριος δεν θα βρεί παρα σε ελάχιστους την Πίστη. Όμως και τότε οι εκκλησίες θα είναι λαμπρές και οι επίσκοποι αστραφτεροί και οι ιστορίες από τα γεροντικά θα πουλιούνται επαρκώς. Όμως η Πίστη θα ζεί μόνο σε ένα μικρό και ασήμαντο ποίμνιο το οποίο και τελικά θα σωθεί. 

Ακολουθεί ολόκληρο το δυνατό κείμενο:

«Δούλε πονηρέ και οκνηρέ …»

Του Ι.Ρίζου

kapsala@yahoo.com

Άν όλοι κινδυνεύουμε να υποστούμε την οργή του Θεού για τις αμαρτίες μας, τι άραγε θα υποστούμε γιατί νοθεύουμε και τις εντολές Του; Κι αν ο δειλός θα συναριθμηθεί με τους φονιάδες και τους πόρνους,[1] τι θα πάθει αυτός που από δειλία αλλά και δόλο κρύβει τις εντολές Του, προφασιζόμενος υπομονή, υπακοή και άλλες κατάλληλες «ετεροδιδασκαλίες»[2]; «Ὅταν οἱ Θεῖοι νόμοι ὑβρίζονται καὶ ἐμεῖς διατελοῦμε ἐν σιγῇ καὶ ἀδιαφορίᾳ, τότε, ἡ κόλαση μᾶς περιμένει [3] λέει ο Χρυσορρήμων Ιωάννης.

Αμέσως μετά την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης, ο Καλαμαριάς Ιουστίνος και ο Φλωρίνης Θεόκλητος, συλλειτουργούν με τον προωθητή της αίρεσης του οικουμενισμού Βαρθολομαίο

Δεν απειλούμαστε με αποκεφαλισμό, ούτε να ριφθούμε στην πυρά, ούτε να μας κόψουν τα χέρια και να μας βγάλουν τα μάτια, ούτε να μας απαγχoνίσουν και να μας σχίσουν το σώμα.

Και όμως δεν τολμάμε να υποστηρίξουμε και να ακολουθήσουμε τους αγιορείτες Πατέρες που ξεκίνησαν τον επιβεβλημένο ομολογιακό αγώνα της διακοπής της Εκκλησιαστικής κοινωνίας. 

Οι αιρέσεις ονομάστηκαν «εκκλησίες» στο Κολυμπάρι και οι επίσκοποι κυνηγάνε κάθε έναν που προβάλει την Ορθόδοξη αλήθεια. 

Τον π.Παΐσιο, τη μόνη χειροτονία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου που παλεύει με παρρησία στη Φλώρινα έχοντας «αντιπάλους» -δυστυχώς- τα υπόλοιπα πνευματικοπαίδια του Αυγουστίνου!
Τον π.Σάββα ο Λαυρεώτη και τον γέροντα Κύριλλο Κατουνακιώτη που λοιδορούνται ως «αγύρτες» και «θεομπαίχτες» από τον Αργολίδος. Οι αγιορείτες εξορίζονται και οι «στρατηγοί» του αντι-οικουμενιστικού αγώνα στην καλύτερη περίπτωση θα καταγράψουν στο αρχείο τις υποθέσεις.

Ποιός ακολουθεί τον Μ.Βασίλειο που κηρύττει:

«Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη» … «ἀκόμα κι ἂν αὐτοί μας φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαινόμαστε ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο»;[4]

Ποιός υπακούει στον άγιο Συμεών που γράφει : 

«Ὁ πιστεύων, ἀγαπᾷ τοὺς ὀρθῶς πιστεύοντας τῷ Κυρίῳ, τοὺς δὲ μὴ οὔτως ἔχοντας ἀποστρέφεται καὶ οὐκ ἀνέχεται τούτων, ἀλλ΄ἐκδιώκει»; [5]



Ο κόσμος διδάσκεται να υπακούει τους άχρηστους και βλαβερούς Γραικο-λατίνους που

εξασφαλίζουν ειρήνη, άνεση και βόλεμα συνειδήσεως. Χαμόγελα, και ωραίες ιστορίες από τα γεροντικά. Αν είχαμε πάντα τέτοιους ποιμένες, σήμερα Ορθοδοξία δεν θα υπήρχε.

Κάποτε είχαμε αγίους Πατέρες σαν τον Γρηγόριο τον Παλαμά που έλεγε:

«Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη [Καλέκα] καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…ἐνῷ αὐτὸς ποὺ εἶναι χωρισμέ-νος από αυτόν είναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη».[6] Την Ορθοδοξία στερέωσαν άγιοι σαν τὸν Μ. Βασίλειο, που δίδασκε : «λογίζεται κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση, αν κανείς, ἐφησυχάζει καὶ δὲν ἐλέγχει».[7]

«…Ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ μᾶς σώσει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ἂν σιωπήσουμε, ἢ ποιὰ ἀπολογία θὰ βροῦμε ἀφοῦ τηρήσαμε τόσο μακροχρόνια σιωπὴ ἀπέναντι στοὺς δυσεβεῖς λόγους ἐναντίον Του;»[8] αναρωτιέται ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.

«Αἱρετικοί εἰσιν οἱ λατίνοι καὶ οἱ συγκοινωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…» και «… εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν[τον πατριάρχη Καλέκα]. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ αὐτόν τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη», επιβεβαιώνει ο άγιος Μελέτιος. [9]


Όταν ξαναέρθει ο Κύριος δεν θα βρεί παρα σε ελάχιστους την Πίστη. Όμως και τότε οι εκκλησίες θα είναι λαμπρές και οι επίσκοποι αστραφτεροί και οι ιστορίες από τα γεροντικά θα πουλιούνται επαρκώς. Όμως η Πίστη θα ζεί μόνο σε ένα μικρό και ασήμαντο ποίμνιο το οποίο και τελικά θα σωθεί. [10]

Διακόψτε την Εκκλησιαστική κοινωνία με κληρικούς που διδάσκουν πράγματα που δεν δίδαξε ο Χριστός , οι Απόστολοι και οι άγιοι. «ὁ ἀγὼν δὲν εἶναι πλέον στὰ λόγια, ἀλλὰ στὰ ἔργα. Οὔτε εἶναι καιρὸς γιὰ ῥητὰ καὶ ἔγγραφες ἀποδείξεις τὶ θὰ ὠφελοῦσαν ἄλλωστε σὲ τέτοιους διεφθαρμένους κριτές;»[11]

Ο Θεός δεν εμπαίζεται.[12]



[1] Αποκ.κα΄8
[2] Α΄Τιμ.α΄3
[3] Joannes ChrysostomusScr. Eccl.,De Babyla contra Julianum et gentiles(2062:373)“ Critical edition of, and introduction to, St. John Chrysostom's “De sanctoBabyla, contra Iulianum et gentiles” ”, Ed. Schatkin,M., 1967;Diss.Fordham.Sect51,ln18
[4] Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄.
[5] Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Λόγος ἔκτος, Περὶ μὴ θαῤῥεῖν μόνη τῇ πίστῃ… Μαργαρῖται, σ.260 ἐκδ. Ῥηγόπουλος.
[6] Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς: Ὅ.ἀ.
[7] Μ. Βασιλείου, Περὶ βαπτίσματος, Λόγος δεύτερος, ἐρώτησις Θ΄
[8] Ἐπιστολὴ ιζ΄P.G.77,105C-108A
[9]Ἅγιος Μελέτιος Γαλησιώτης, ΕΠΕ 3, 692, Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα
[10] Ιω.ιβ΄32
[11] Άγιος Μάρκος,Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους, σελ. 297
[12] Γαλ.στ΄7