Λίγες σκέψεις .. με αφορμή μια ταινία, κάποιες διαφωνίες, και ... λίγα κυκλάμινα

Στην ταινία "Γράμματα από τη Μακεδονία",
(βασισμένη στα γράμματα που έστελνε ο Παύλος Μελάς στην γυναίκα του Ναταλία  , όσο ήταν στην σκλαβωμένη Μακεδονία και πολεμούσε με το ψευδώνυμο "καπετάν-Μίκης-Ζέζας" εναντίον Τούρκων και Βουλγάρων ("Μίκης Ζέζας": από τα αρχικά των ονομάτων των παιδιών του: Μιχαήλ και Ζωή), (υπάρχει και σχετικό εξαιρετικό βιβλίο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, γραμμένο από την Ναταλία, με όλες του τις επιστολές), 
δείχνει κάποια κυκλάμινα της Μακεδονικής γης, που τους έστειλε ο Παύλος Μελάς μαζί με το γράμμα του.

Η ταινία 
(σε μικρότερη έκδοση μισής ώρας περίπου):

https://youtu.be/EdPp6dNWxYo

δείτε αυτό που σας γράφουμε για τα κυκλάμινα κάπου μεταξύ 19ου-20ου λεπτού.

Την περασμένη Κυριακή (8/10/2017) βρεθήκαμε στα Κάτω Πορώγια Σερρών, στο όμορφο παρεκκλήσιο που εξυπηρετεί ανάγκες αποτειχισμένων αδερφών (αποτείχιση = δημιουργία τείχους για να προστατευθούν από τους λύκους που έχουν εισέλθει στο μαντρί) και παρατηρήσαμε έξω από το παρεκκλήσιο, παντού τριγύρω, να ξεφυτρώνουν μικρά ροζ κυκλάμινα, τόσο ίδια με αυτά που φαίνονται και στην (παλιά) αυτή ταινία .

Απογοήτευση;

Δεν πάμε καλά, δεν πάμε καθόλου καλά, και ίσως είναι το μόνο που αντιλαμβανόμαστε όλοι. Οι "ραγιάδες" το αντιλαμβάνονται μόνον ως οικονομικές δυσκολίες που δεν τους αφήνουν να συνεχίζουν την ασύδοτη ζωή, τις απολαύσεις και την σπατάλη. 

Όσοι αναζητούν κάτι παραπάνω, έμαθαν λίγο πολύ για την προδοσία από τους Ιεράρχες μας, στην ψευδοΣύνοδο της Κρήτης. 

Κάποιοι ελάχιστοι με εμπιστοσύνη στον Θεό πήραν το δύσβατο ανηφορικό μονοπάτι, διέκοψαν την μνημόνευση Πατριάρχη και δεσποτάδων, κι άρχισαν να βαδίζουν. Οι περισσότεροι δεν κουνήθηκαν καν, από την πολυθρόνα. Οι διώξεις των πρώην αδερφών και πατέρων τους, δεν τους συγκινούν. Δεν τις βλέπουν.

Αλλά ακόμη κι εκεί, στον δρόμο του Γολγοθά, πως θα μπορούσαν να λείψουν οι μικρές ανθρώπινες αδυναμίες - διαφωνίες;

Τα κυκλάμινα, μέσα στην πρωινή παγωνιά 

(αν και αρχές Οκτώβρη το κρύο ήταν αρκετό και η υγρασία στο έδαφος αφθονούσε, ο κόσμος μαζεύτηκε μέσα στο παρεκκλήσι όπου σχεδόν με το ζόρι χωρούσε), 

ήταν εκεί για να μας θυμίζουν ότι τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει την παρουσία του Κυρίου μας.
Σ' Αυτόν ελπίζουμε και Αυτόν εμπιστευόμαστε.

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τίποτε. Έχει ο Θεός. 
"Χριστός Ανέστη" λοιπόν, όπως είναι η αγαπημένη έκφραση του
ιερουργούντος, διωκόμενου (και χωρίς μισθό πλέον) π.Φωτίου Τζούρα.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"